Porosia e Kershendellave - 2005 (nga Imzot Mark Sopi)

[NoName]

“Mos kini frikë! Ja, unë po ju sjell një lajm të mirë:
gëzim të madh për mbarë popullin! Sot, në qytet të
Davidit ju lindi Shëlbuesi – Krishti Zot!” (Lk 2, 10-11)


Vëllezër e motra,
besimtarë të dashur!

Lajmi më kumbues dhe më i rëndësishëm në historinë e njerëzimit ishte dhe mbetet lajmi mbi lindjen e Jezu Krishtit. Engjëlli i Zotit u lajmëron barinjëve: “Mos kini frikë! Unë po ju sjell një lajm të mirë, gëzim të madh për mbarë popullin...”. Janë këto fjalët e gëzueshme dhe shpresëplote, sepse përmes tyre shpallet mishërimi i Birit të Zotit për shëlbimin e botës.
Kjo ngjarje e mrekullueshme përkujtohet dhe kremtohet çdo vit në këtë kohë me gëzim të madh në mbarë botën e krishterë. Nata e shenjtë e Krishtlindjes, por edhe ditët e ardhshme të kësaj kohe të shenjtë, janë ditë të veçanta kur gëzimin tonë i’a shprehim njëri-tjetrit me dëshirat më të përzemërta për një mirëqenie më të mirë, më të lumtur, të begatshme dhe të qetë.
Lindja e Jezu Krishtit është premtimi i realizuar i Zotit, i paralajmëruar edhe nga profetët. Ky përkujtim është një përtrirje e vazhdueshme e mirësisë së Zotit që përforcon, ushqen dhe përtërinë fenë e besimtarëve.
Krishti është Zot. Këtë e kanë paralajmëruar profetët në Besëlidhjen e Vjetër duke paralajmëruar edhe kohën dhe vendin e lindjes së tij. Mikea profet thotë: “E ti, Betlehem – Efratë, i vogël ndër qytetet princërore të Judës, prej teje do të dalë ai që do ta sundoj Izraelin... Ai do të ngritet, do të udhëheqë me fuqinë e Zotit, me madhërinë e emrit të Zotit, Hyjit të vet... Ai vetë do të jetë paqja”! (Mik 5, 1a. 3. 4).
Krishti, Shpëtimtar i botes – Mbret i paqes dhe i drejtësisë, është një realitet historik. Fjala e Zotit u bë njeri. Me lindjen e tij filloi një epokë e re, e cila do të shënohet me Ligjin e dashurisë. Përmes tij mësuam se Zoti është Dashuri, babë i mirë, i cili falë, dhe e don njeriun.
Te shën Gjoni Ungjilltar mësojmë: “Në fillim ishte Fjala, e Fjala ishte në Hyjin e Fjala ishte Hyj” (Gjn 1, 1). E Fjala u bë njeri e banoi ndër ne (Gjn 1, 14).
Në personin e Krishtit gjen arsyen dhe kuptimin e vet jeta e cila është dhuratë e Zotit. Besimi në Krishtin nuk turpëron. Përkundrazi, kanë mbetur të turpëruar ata që tentuan ta mohojnë egzistimin e tij. Nuk është e mundur që i tërë njerëzimi t’i përqëndroj ngjarjet e veta reale rreth një personi irreal. Autenticiteti i Ungjijve, letërsia botërore, arti dhe shumë veprime tjera në botë, nuk u lënë vend aspak dyshimeve të tilla, përkundrazi na thërrasin që përherë ta lëvdojmë emrin e Zotit.
Krishti – Biri i Zotit, gjatë tërë misionit të tij të shenjtë, e dëshmoi se vërtet është Mesia, i Dërguari i Atit, që i’a shpalli Atin njerëzimit por edhe e shfajësoi njerëzimin prej mëkatit. Krishti duke iu drejtuar apostujve, thotë: “Askush nuk e di kush është Biri, përveç Atit, dhe kush është Ati, përveç Birit dhe atij, kujt Biri do t’ia zbulojë” (Lk 10, 22). Edhe në një vend tjetër e identifikon veten me Atin: “Unë dhe Ati jemi një” (Gjn 10, 30). Erdhi në këtë botë për njerëzit dhe kujdesi i tij për ta ishte i madh: Shëroj të sëmuarit, ngushëlloj të pikëlluarit, mësoj dhe udhëzoj njerëzit që në zemrën e tyre të mretëroj paqja, e vërteta dhe jeta. Me ngjalljen e të vdekurve u tregoj së është zotërues i jetës dhe i vdekjes. Nga mësimi i tij njerëzit mbetnin të habitur, “sepse i mësonte si ai që ka autoritet e jo porsi skribët” (Mk 1, 22).
Lindja e Krishtit për besimtarë është festë gëzimi, sepse Biri i Zotit lind i mëshëruar në kraharorin e Virgjërës Mari, bëhet i ngjajshëm me ne në të gjitha, përveç mëkatit. Lind në këtë botë që të jetë pranë nesh, dhe me ne, si vëlla, mik, pajtues dhe shëlbuesi ynë.
Gjatë kësaj kohe të Krishtlindjes, le t’i bashkohemi zëshëm brohoritjes së asaj nate të shenjtë kur Krishti lindi në varfëri për të na kujtuar edhe të tjerët që janë të varfër e që kanë nevojë për ne. Ai e identifikon vetveten me të varfër duke thënë: “Çkado bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi më të vegjël, e bëtë për mua” (Mt 26, 40). Prandaj, edhe ne duhet t’i duam të varfërit dhe të kujdesemi për ta.

Vëllezër e motra,
Zoti i’u ka dëftuar dhe folë njerëzve në mënyra dhe kohë të ndryshme. Në këtë na përkujton shën Pali: “Mbasi Hyji herë mbas here dhe në mënyrë të ndryshme, në të kaluarën, u ka folur etërve me anë të profetëve, së fundi, në këto ditë, na foli edhe neve me anë të Birit” (Heb 1, 1-2).
Kjo ngjarje e madhe dhe e mrekullueshme, na kujton dashurinë dhe kujdesin e Zotit për njeriun, për mbarë njerëzimin. Pjesë e këtyre jemi edhe ne si ndivid dhe si popull. Ndaj nesh e ka treguar dashurinë e vet në mënyra dhe kohë të ndryshme, e në veçanti në kohët e rëndësishme dhe vendimtare për ne. Ngjarja e Kërshëndellave në mënyrë analoge mund të krahasohet me ngjarjen tonë. Lindja e një realiteti të ri e të dëshiruar me shekuj, lirimi nga robëritë dhe vështirësitë e ndryshme në një liri të plotë. Në këtë moment vendimtar duhet bashkuar të gjitha fuqitë tona. Në këto ditë të gëzueshme të bashkohemi në falënderim Zotit për të gjithë, duke lutur për paqe, mirëkuptim dhe dashuri mes njerëzve. Është detyrë e jona që të lutemi për udhëheqësit, përfaqësuesit tanë, që Zoti t’i forcojë dhe t’i shndritë për të marrë vendime të mira dhe të drejta që të na sjellin mirëkuptim, tolerancë, paqe e dashuri mes njerëzve.
Me këtë rast, nuk mundem e mos të kujtoj obligimin tonë ndaj bijës sonë të madhe Nënë Terezës. Ajo me veprën e vet humane na afirmoj para mbarë botës. E lartësoj popullin e vet me virtytet e veta njerëzore dhe hyjnore. Është shpreh dëshira jonë në raste dhe mënyra të ndryshme që ta kemi në mesin tonë. Këtë mundë ta realizojmë me detyrën që i’a kemi vu vetit, ngritjen e katedrales së saj në Prishtinë. Hapat nismëtar janë bërë, tani lypet vazhduar.
Prandaj, ju ftoj të gjithëve, të bashkohemi në lutje edhe për këtë qëllim, për ta realizuar këtë projekt. Kontributet tuaja janë më se të nevojshëm. Nuk dyshojmë se idealet tuaja për gjëra madhore siq u treguan në të kaluarën, nuk do të mungojnë edhe tani për këtë qëllim. Me realizimin e projektit në fjalë, në vitin 2010, njëqindvjetori i lindjes së Nënë Terezës, kemi spresë të madhe ta kemi edhe Atin e Shenjtë, Papën në mesin tonë. Tani të gjitha janë para nesh, dhe realizimi i tyre mëvaret prej nesh.
Lusim Krishtin Zot për këto qëllime të mira. E lusim dhe urojmë që Ai të largoj çdo urrejtje, vështirësi dhe pikëllim duke i zavendësuar me mirësi, mirëkuptim, paqe dhe dashuri.
Viti i Ri na gëzoftë me përfundimin fatlum të proqeseve të filluara: Kosova shtet sovran dhe i barabartë me shtetet tjera. Poashtu urojmë vazhdim të mbarë e të mirë të fillimit të katedrales Nënë Tereza në Prishtinë.

Për shumë mot e me gëzim Kërshëndellat, urime për një Vit të Ri, të lumtur dhe frytëdhënës.

Prizren, dhjetor 2005

Mons. Mark SOPI, ipeshkev