Shën Elena-Konstandin - 21 maj

[Albo]

Perandorin e Shenjtë Konstandin (306-337) Kisha e quan "Të barabartë me Apostujt", dhe historianët e quajnë "i Madh". Ai ishte i biri i Konstandin Klorus (305-306) që qeveriste tokat e Galisë dhe Britanisë.

Në këtë periudhë perandoria e madhe romake ishte ndarë më dysh në Perandorinë Perëndimore dhe në Perandorinë Lindore, në krye të të cilave qëndronin dy perandorë të pavarur që ishin bashkë-sundimtarë dhe quheshin "Çezarë". Në Perandorinë Perëndimore Romake, babai i Shën Konstandinit ishte Çezar. Nëna e Shën Konstandinit ishte perandoresha Helena e cila ishte e Krishterë.

Konstandini, sundimtari i ardhshëm i të gjithë Perandorisë Romake, ishte rritur me frymën e respektit ndaj besimit të Krishterë. I ati i tij nuk i persekutonte të Krishterët në tokat ku qeveriste. Kjo ishte gjatë asaj kohe kur në gjithë Perandorinë Romake të Krishterët i nënshtroheshin persekutimit të egër nga perandorët Diokletian (284-305) dhe bashkë-sundimtari i tij në Lindje Maksimian Galerius (305-311), dhe nga perandori Maksimian Herkuli (284-305) në Perëndinm.

Pas vdekjes së Konstandin Klorus në vitin 306, Konstandini u shpall nga ushtria si perandor i Galisë dhe Britanisë. Urdhri i parë i perandorit të ri ishte që t'u falte njerëzve lirinë e të praktikuarit të Krishtërimit në tokat që ai kishte nën kontroll. Perandori pagan Maksimian Galerius në Lindje dhe tirani i egër Maksentius në Perëndim e urrenin Konstandinin dhe po bënin plane që ta vrisnin, por Konstandini i mundi ata në një seri betejash, duke i mundur kështu kundërshtarët e tij me ndihmën e Perëndisë. Ai iu lut Perëndisë qe t'i jepte një shenjë që të mund të frymëzonte ushtrinë e tij që të luftonte me vendosmëri, dhe Perëndia i tregoi Shënjën vezulluese të Kryqit në qiell të shoqëruar me fjalët "Me këtë Shenjë, pushto."

Kur arriti të bëhej sundimtari i vetëm i Perandorisë Romake Perëndimore, Konstandini lëshoi një Edikt të Milanit në vitin 313 që lejonte tolerancën fetare. Në vitin 323, kur arriti të bëhej sundimtari i vetëm i gjithë Perandorisë Romake, ai e aplikoi Ediktin e Milanit edhe në gjysmën Lindore të Perandorisë. Pas 300 vjet persekutimi, të Krishterët mund të praktikonin besimin e tyre pa frikë.

Duke hedhur poshtë paganizmin, Perandori nuk lejoi që kryeqyteti i Perandorisë të qëndronte në Romën antike, që kish qenë epiqendra e paganizmit. Ai e transferoi kryeqytetin në Lindje, në qytetin e Bizantium, që u mbiquajt Konstandinopojë [qyteti i Konstandinit]. Konstandini kishte bindje të thellë se vetëm Krishtërimi mund të bashkonte Perandorinë e madhe Romake me popujt e ndryshëm të saj. Ai e mbështeti Kishën në të gjitha mënyrat. Ai u fali të krishterëve dënimet, ndërtoi kisha, dhe tregoi kujdes për klerikët.

Perandori e nderonte jashtëmase Shënjën fitore-mbajtëse të Kryqit të Zotit, dhe ai donte të gjente Kryqin e vërtetë mbi të cilin u kryqëzua Zoti ynë Jezu Krisht. Për këtë qëllim, ai dërgoi nënën e tij, Perandoreshën e shenjtë Helena, në Jeruzalem, duke i dhënë asaj pushtet dhe para. Patriarku i Jeruzalemit Makarius dhe Shën Helena filluan kërkimin, dhe falë Vullnetit të Perëndisë, Kryqi Jetë-Dhënës u zbulua në mënyrë të mrekullueshme në vitin 326. (Historia e gjendjes së Kryqit të Perëndisë gjendet në përshkrimin e Festës së Lartësimit të Kryqit, në 14 shtator). Kisha Orthodhokse përkujton Zbulimin e Kryqit të Çmuar dhe Gozhdëve të Çmuara nga Perandoresha e Shenjtë Helena në 6 mars.

Kur ishte në Palestinë, perandoresha e shenjtë e ndihmoi shumë Kishën. Ajo urdhëroi që të gjitha vendet që janë lidhur me jetën tokësore të Zotit dhe Nënës së Tij të Tërëshenjtë, duhet të çlirohen nga të gjitha gjurmët e paganizmit, dhe ajo urdhëroi ndërtimin e kishave në këto vende.

Perandori Konstandin dha urdhër që mbi Varrin e Zotit të ndërtohet një kishë mahnitëse në nder të Ringjalljes së Krishtit. Shën Helena ia dha Kryqin Jetë-Dhënës Patriarkut për ta ruajtur, dhe mori vetëm një pjesë të kryqit me vete për t'ia shpënë perandorit. Pasi shpërndau plot ndihma në Jeruzalem dhe pasi ushqeu të varfërit (herë pas here ajo u shërbente edhe vetë), Perandoresha e shenjtë Helena u kthye në Konstandinopojë, ku edhe vdiq në vitin 327.

Falë shërbimeve të saj të mëdha për Kishën dhe përpjekjeve në gjetjen e Kryqit Jetë-Dhënës, perandoresha Helena quhet "E barabartë me Apostujt."

Gjendja e paqme e Kishës së Krishterë u prish nga zënkat, debatet dhe herezitë që ishin shfaqur brenda Kishës. Që në fillim të sundimit të Shën Konstandinit, herezitë e Donatistëve dhe Novatianëve kishin lindur në Perëndim. Ata kërkonin një pagëzim të dytë për ata që devijuan gjatë persekutimeve të të Krishterëve. Këto herezi, të hedhura poshtë nga dy këshille lokale të Kishës, më në fund u dënuan në Këshillin e Milanit në vitin 316.

Në mënyrë të veçantë, e dëmshme për Kishën ishte lindja e herezisë Ariane në Lindje që mohonte Natyrën Hyjnore të Birit të Perëndisë, dhe u mësonte njerëzve se Jisu Krishti ishte thjeshtë një krijesë. Me urdhër të Perandorit, Këshilli i Parë Ekumenik u mblodh në qytetin e Nikeas në vitin 325.

318 peshkopë morën pjesë në këtë Këshill. Në mes të pjesmarrësve ishin peshkopë-rrëfimtarë nga periudha e persekutimeve dhe shumë figura të tjera të shquara të Kishës, ne mes tyre edhe Shën Nikolla i Mirës në Licia. (historinë e këtij Këshilli e gjeni në përshkrimin e Ditës 29 Maj). Perandori ishte i pranishëm ne sesionin e Këshillit. Herezia e Ariusit u dënua dhe Simboli i Besimit (Kredoja) u krijua, në të cilën u përfshi edhe termi "bashkësubstancial me Atin" (të një esence me Atin), duke konfirmuar kështu të vërtetën e hyjnisë se Jisu Krishtit, i Cili mori natyrën njerëzore për shpengimin e gjithë njerëzimit.

Njerëzit habiten nga njohja e problemeve theologjike të Shën Konstandinit në diskutimet e Këshillit. Termi "bashkësubstancial" u përfshi në Simbolin e Besimit me insistimin e tij.

Pas Këshillit të Nikeas, Shën Konstandini vazhdoi rolin e tij aktiv në mirëqënien e Kishës. Ai pranoi Pagëzimin e shenjtë kur ishte gati për të vdekur, pasi ishte përgatitur për të gjithë jetën e tij. Shën Konstandini vdiq në ditën e Pentekostës në vitin 337 dhe u varros në kishën e Apostujve të Shenjtë në një dhomë të nëndheshme që e kish përgatitur vetë.


Tropari - Toni 8

Shërbëtori yt Konstandin, O Zot dhe i Dashuri i vetëm i Njeriut,
E pa formën e Kryqit në Qiej,
Dhe ashtu si Pavli, nuk u thirr nga njerëzit,
Por si një Apostull ne mes sundimtarësh i ngritur me dorën Tënde në qytetin mbretëror,
Ai e ruajti paqen me anën e lutjeve drejtuar Hyjëlindëses.


Kontakioni - Toni 3

Me nënën e tij Helena, Konstandini sot nxjerr në dritë Kryqin e çmuar:
Turpin e jobesimtarëve,
Armën e të Krishterëve Orthodhoksë kundër armiqve të tyre,
Sepse na është shfaqur si një shenjë madhe dhe e frikshme në luftë!

[Qerim]

Ai ka qene perandori i pare i te krishtereve


I lindur nga prinder fisnike,perandori Konstatius Chlorus dhe Elena, Konstandini i Madh ka qene nje njeri i deshiruar per Kishen e krishtere,vecanerisht mbas vitit 312, kur, para nje lufte vendimtare me rivalin e tij per tron ,Maksentiu,ndodhi konvertimi i tij.Qe atehere,ai u be perandori me i madh i te krishtereve,duke u deklaruar shenjt se bashku me nenen e tij, Elenen, dhe festuar ne daten e 21 maj.

Perandori i pare i krishter i perandorise romake,pastaj i asaj bizantine,Kostandini i Madh ,ka patur nje sundim te madh, mbi 30 vjet,(306-337), gjate te ciles u provua nje njeri me vullnet te madh,nje i mencur dhe nje strateg.Ai i ka bere Kishes sherbimin me te madh,duke i ofruar lirine mbas periudhes se gjate te persekutimeve e cila e turbulloi, nga Nero deri te Dioklecian.

Historianet kishtare Eusebiu de Cezareea dhe Lactantiu afirmojne qe ne fillimin e betejes ne Pons Milvius (Ura e shqiponjes) ,ne 28 tetor 312, kunder Maksentit,Konstantin pa mbi qiell nje kryq te ndritshem,permbi diell, me shenimin 'in hoc signo vinces' (n.r.'nepermjet kesaj shenje do te mposhtesh').

Naten,ne enderr, ju tregua Shpetimtari, duke i kerkuar te vendose mbi flamujte e ushtrise se tij,Kryqin e Shenjte, si shenje mbojtese ne luftra.Fitorja e mrekullueshme e ushtrise se tij me vetem 20000 ushtare kunder asaj te Maksenti-t ,prej 150000 ushtare, u konsiderua nga Konstantini nje ndihme e dhene nga Zoti.

Ne janar 313,perandori publikonte Ediktin e Milanos, nepermjet te cilit kreshtinizmi behej 'religio licita', pra fe e lejuar,njelloj si fete e tjera te perandorise.Me shume, i bindur per vleren fetare dhe morale te kreshtinizmit,ja rekomandoi te gjitheve,duke u bere mbrojtes i ketij.

Menjehere mori nje seri masash,jau nderpreu prifterinjve detyrimin e pagesave administrative dhe ju akordoi subvencione; menjanoi nga ligjet penale ndershkimet ne kundershtim me shpirtin e krishter (kryqezimin,thyerjet e kembeve,damkosjen apo djegjen me hekurin e skuqur); permiresoi trajtimin ne burgje,mbrojti me ligj te varfrit,jetimet dhe te vejat dhe ndryshoi legjistacionin per sa i perket marteses, duke e inkurajuar; veshtiresoi divorcin dhe shpalli ndershkime te rrepta per ata qe kryenin tradhti bashkeshortore.

Kostantin pergjithsoi ne vitin 321 te djelen si dite pushimi.Gjithashtu, nga deshira per ta ndihmuar Kishen, thirri Keshillin I Ekumenik ne Niceea ne vitin 325, kunder erezise se Arit ,i cili e llogariste Birin nje qenie te nenshtruar Atit.I njejti keshill stabilizoi daten e Pashkeve te Shenjta (te dielen e pare pas henes se plote te ekinoksit te pranveres) dhe formuloi Besimin.

Kostandini vdiq ne 21 maj 337 dhe u varros ne Kostandinopol. Kjo dite u zgjodh per te festuat ate dhe nenen e tij, Elenen.

Elena gjeti kryqin dhe varrin e Jezusit

Ne fillimin e sundimit te tij, Kostandini i Madh dhe nena e tij, Elena ,vendosen te rindertojne qytetin Jeruzalem.Te dy planifikuan te ngrejne nje kishe ne vendin ku vuajti Jezu Krishti per te shenjteruar perseri zonat e lidhura me vdekjen e tij dhe ngjalljen e Shpetimtarit dhe per te fshire 'papastertine' pagane nga vendet e shenjta.Mbas mberritjes ne Jeruzalem, perandoresha filloi te shembe te gjithe tempujt pagane dhe te shenjteroje vendet e ndotura nga jo-besimtaret.Duke kerkuar kryqin mbi te cilin u kryqezua Jezusi ,perandoresha bisedoi me shume te krishtere dhe evrenj ,pa marre vesh asgje per nje periudhe te gjate kohe.Me ne fund, nje evre i moshuar i quajtur Juda , i tha qe ky ishte i groposur mbrapa tempullit te Venusit.Elena urdheroi te shembej tempulli dhe te gerrmohej ne ate vend.Ne kohe te shkurter u gjend Golgota dhe Varri i Zotit. Jo larg nga ai vend u zbuluan tre kryqe,nje derrase me mbishkrimin e Pilat-it dhe kater gozhda , me te cilat supozohet qe u shpua trupi i Zotit.Hapi tjeter ishte te percaktohej cili ishte kryqi i kryqezimit te Shpetimtarit nga te tre te gjeturit.Legjenda thote qe Patriarku Makarie ,duke pare nje te vdekur qe po futej ne grope, kishte kerkuar qe ai njeri te vendosej me rradhe mbi secilin kryq.Kur trupi i te vdekurit u vendos mbi kryqin e Shpetimtarit ,ky u ngjall.

[FLOWER]

Me falni per injorancen por me mire te pyes qe mos tregohem akoma me injorante. isha ne berat per here te pare para ca ditesh dhe diku brenda kalase kishte nje statuje te madhe te kokes se njerit qe quhej Kostandini i Madh dhe perbri nje rrenoje qe ishte kisha e Helenes. pyeta nje banor te zones se kush ishte ky qe kishte tere kete monument dhe me tha qe mesa dinte ai Kostandini kishte qene nje piktor, per helenen s'kishte shpjegim. mos valle helena dhe kostandini i beratit ka ndonje lidhje me temen?
thnx paraprakisht per cdo sqarim

[D@mian]

pyeta nje banor te zones se kush ishte ky qe kishte tere kete monument dhe me tha qe mesa dinte ai Kostandini kishte qene nje piktor, per helenen s'kishte shpjegim. mos valle helena dhe kostandini i beratit ka ndonje lidhje me temen?

I thuaj banorit qe Konstandini i statujes eshte perandor i Bizantit dhe Helena eshte nena e tij; dhe po, qe te dy kane lidhje me temen, ne kuptimin qe tema u kushtohet atyre!

[Hyj-Njeriu]

Nuk e kuptoj pse fshihen postimet keshtu si pa te keq?

Shkrimi i temehapesit eshte i mbushur me genjeshtra.
Konstandini nuk u rrit me fryme kristiane sepse ai nderonte Sol Invictus ,ashtu sikunder cdo Ilir kishte Diellin per Zot e shihte Zotin Ilir Diellin tek Sol Invictus.
Ne shume monedha qe ka prere shihet Sol Invictus e biles edhe kurora e tij ne monedha ishte e perbere nga rreze Dielli.

Genjeshter tjeter eshte qe hodhi poshte paganizmin. Dihet qe ai lejoi krishterimin dhe e beri fe shteterore por nuk ndaloi paganizmin,te cilin e ndaloi Teodosi ne 390.
Jo vetem kaq por Kostandini i Madh vazhdoi derisa vdiq te ishte edhe Pontifex Maximus,pra Prifti me i madh i Paganizmit.

Kryqi e dine te gjithe qe ishte simboli pagan i Diellit e kjo eshte e sterprovuar,prandaj tek kryqi ai nuk ka pare ndonje gje te re. Kryqi qe i doli ishte i Diellit e jo i Krishtit,pavaresisht genjeshtrave qe u thane e thuhen. Leqe Krishti eshte kryqezuar ne T e jo ne kryq,sepse romaket kryqezonin ne T jo ne kryq.

Ne fund te shkrimit biles eshte sjelle dhe nje e vertete :
Ai pranoi Pagëzimin e shenjtë kur ishte gati për të vdekur

Kostandini u pagezua kur ishte duke vdekur,pra nuk kaloi asnje dite te jetes si Kristian.
Cuditem se si adhurohen Paganet kaq hapur ne krishterim.

[Seminarist]

Ketu fshihen shkrimet sepse nuk dine te mendojne ne menyre historike, perderisa si pikenisje te mendimeve kane me pare motivacione te caktuara. Psh, Konstandini, meqe eshte shenjtor dhe perandor i pare i eres kristiane, duhet meshuar qe eshte shqiptar e si rrjedhim njeri i rralle qe permbushte ne vetvete gjithe virtytet e fisnikerite.
Duke ngrejtur kete model, keta njerez (mendojne se) i japin vlera profilit personal, per nje "bote-perandori" te humbur kristiano-shqiptare, e cila duhet te rikthehet ne lavdi. Mirepo, ky nuk eshte aspak realiteti dhe si i tille te rendesh pas fantazive qofte edhe me deshirime te mira, nuk te nxjerr vecse ne vete-mashtrime. Pra, eshte nje sere deshirimesh inferiore qe i bejne te reagojne ne ate menyre, kur hasin kundershtime serioze.



Konstandini ne radhe te pare e kishte te emen nga Nikomedia e Azise se vogel. Historianet na thone se i ati i saj, qe kishte nje mejhane, e ka pas perdorur per te kenaqur klientelen e vet. Sidoqofte, Helena ka mundesi te mos kete qene e shoqja legale e Konstantit, por edhe po te kete qene, ky e ka pas lene per te bijen e Maksimilianit, perandorit te perendimit.

Une personalisht nuk e di se sa ilir ka qene Konstant Klori. Nuk kam lexuar askend qe te pretendoje qe te kete qene ushtarak ilir. Jam i hapur te me sjelle ndonjeri reference te tille. Te qenit e tij ne Nish, per arsye administrative a sherbimi ushtarak, mund ta beje ate po aq ilir sa ben edhe qendrimi ne Gjirokaster shqiptar Bimbashin.
Gjithsesi, edhe ilir, te fryhesh me Konstandinin, me duket gje krejt e kote, duke pas parasysh rolin e tij


Eshte e vertete qe Konstandini nuk i dha fund paganizmit, por barazvleresoi krishterimin me fete e deriatehershme perandorake. U pagezua ne fund te jetes.
Megjithate, bashke me perdorimin e titullit te tij Pontiffex Maximus, nuk mund te dilet ne konkluzion te lehte qe ai nuk ka qene kristian.
Ai i dha Konstandinopojes, qytetit te vet, nje fytyre krejtesisht kristiane.
Konvertimi i tij ka qene gradual, pa pasur nevoje te bie ndesh direkt me paganizmin. Dihet qe shume vete ne shek.4 preferonin te pagezoheshin sa me nga fundi i jetes, me besimin se keshtu do ti faleshin me shume mekate te bera gjate jetes para pagezimit. Kjo praktike u denua dhe u hoq nga kisha pas shek.4.




Ja, keta specialistat konstandiniane, a jane ne gjendje te me spjegojne mua se:


Kur u kanonizua shenjt Konstandini?
Pse Kisha e Perendimit, pra ajo e Romes, sot ajo katolike, nuk e njeh per shenjt kete ndersa te emen, po? Normalisht, shenjtoret e para Skizmes 1054, sidomos ata te rendesishmit, njihen nga te dyja kishat. Pse jo ky? Pse e njeh vetem lindja?

[EnRy]

Perandoria romake e lindjes
Derei ne keto caste perandoria romake kishte dy drejtues nje ne perandorine perendimere dhe tjetra ne ate lindore.Pas shum trazirash dhe kontraditash midis ketyre dy ndarjesh u be e mundur te zgjidhej nje perandor,dhe ky do te ishte Konstandini.Konstandini zgjodhi si kryeqytet te ri nje vend ne gadishullin e ballkanit Stambolli qe ateher quhej Antusa.Fillimisht vete konstandini e quajti kryeqytetin e ri “Roma e Re”dhe u konsiderua si kryeqytet i perandorise romake.Inagurimi i tij u be me 11 maj 330.Ky qytet i shte nga me te medhenjte e asaj bote si qender e madhe e personave politik,ekonomik.Persa i perket popullates banohej nga greket ne pjesen me te madhe,konstandini vendosi si gjuhe zyrtare gjuhen latine ndersa si gjuhe liturgjike mbeti greqishtja.
Kishte disa levizje fetare: ikonoklasve,sentikeve,e besimtareve te ndryshem,me te shumte dhe me dinamik ishin kristianet qe jo vetem qe s’ishin te paket ne numer,por shtoheshin dita-dites,ne keto levizje fetare rol aktiv kishte dhe nena e konstandinit Eleni e cila shum shpejt favorizoi dhe krijoi kushte te favorshme per zhvillimin dhe perhapjen e kristianizmit.Kristianet veprimtarite e tyre i zhvillonin ne katakombe gjate kohes se Konstandinit dhe Elenit dolen nga keto katakombe dhe filluan ndertimin e katedraleve,shenj kjo qe tregon zyrtarizimin e fese,kto katedrale te periudhes se perandorise pasuroheshin me gjinite e artit me simbole nga krishti dhe krishterimi.Ne keto raporte krishterimi si fe e re jo vetem qe zgjerohej perdit por edhe unifikohej me shtetin.Ne momentin kur krishterimi mori zhvillim te dukshem perandorit Konstandin ju dha merita e madhe si perandor me cilesit “Konstandini i Madh”edhe pse vete konstandini u pagezua kristian ne castet e fundit te jetes se ti kisha vleresoi kontributin e tij dhe nenes se tij dhe u quajten “Ruajtes se kryqit”.

[Bizantin]

Pse Kisha e Perendimit, pra ajo e Romes, sot ajo katolike, nuk e njeh per shenjt kete ndersa te emen, po? Normalisht, shenjtoret e para Skizmes 1054, sidomos ata te rendesishmit, njihen nga te dyja kishat. Pse jo ky? Pse e njeh vetem lindja?

Unë do gjeja dy arsye. Një politike, që Konstandini zëvëndësoi Romën me Romën e Re dhe nga mllefi ata të perëndimit nuk ja falën. Dhe e dyta, doktrinore, se nuk e konsiderojnë të krishterë Konstandinin pasi ky u pagëzua nga një heretik (arjan), nga Eusebi. Më duket shumë e drejtë të mos quhet shënjtor Konstandini. Që mund të besonte në krishterim është e diskutueshme, që e favorizoi Kishën është fakt, që kryesoi Koncilin e I Ekumenik është prapë fakt, që të jetë shënjtor është shumë e diskutueshme.

[Seminarist]

Konkluzioni yt eshte logjik, jo real. Qe te pergjigjesh asaj pyetje, duhet te gjehet me pare data e kanonizimit te Konstandinit ne shenjt, nqs ka nje te tille, dhe nga aty mund te fillohet arsyetimi se perse ne lindje u pranua e jo ne perendim.

Them se kunkluzioni eshte logjik e jo real sepse mbeshtet ne arsyetimin shume pergjithesues, se, kalimi i qendres se perandorise nga Roma ne lindje (Konstandinopoje), duhet te kete sjelle nje ndjenje resimenti te romakeve kunder Konstandinit perandor dhe autor te kesaj transfere. Mirepo, realiteti nuk eshte kaq bardh e zi, sepse:

- Konstandinopoja u themelua si qender perandorako-kristiane, e para e ketij lloji ne histori. Roma nuk ka qene e tille, sepse ne Rome qendra perandorake perfaqesonte nje institucion anti-kristian e kristian-shtypes, nderkohe qe krishterimi nje besim ilegal e inferior.
- Dihet qe latinet kane pasur nje besnikeri te vazhdueshme ndaj qendres lindore perandorake deri ne zhgenjimin e tyre perfundimtar qe coi ne lidhjen e tyre me franket ne shek.8-9.
- Qe ka qene i pagezuar nga Eusebi, nuk perben ndonje cenim serioz, sepse pagezimi u be: nga nje peshkop kanonik i kishes; nje peshkop i paanatemizuar (ne 337 grindja me Arianet ishte ne zhvillim e siper); dhe me e rendesishmja eshte se u krye sipas ritit kanonik te kishes.



Une besoj, perderisa e thote kisha, qe konstandini eshte shenjtor, por kjo nuk do te thote qe une ta idealizoj ate per cdo gje, madje as kisha se ben nje gje te tille.

[Julius]

Pse Kisha e Perendimit, pra ajo e Romes, sot ajo katolike, nuk e njeh per shenjt kete ndersa te emen, po?

Ndoshta sepse ky kishte vrare gjysmen e fisit te vet. Perfshire ca vellezer nder ta.
Ate per Helenen e kam degjuar edhe une. Madje kur ia krahasoi nje peshkop me Maria Magdalenen, vajti e i preu koken.