Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 21
  1. #1

    Bilal Xhaferri

    Postuar nga
    Shqiptar
    Nder i kombit
    Posts: 2069
    (8/12/01 6:14:53 pm)
    ---------------------------------------------------------------------------------
    Udhėton dhembja Ēame
    -poezi nga Bilal Xhaferri-

    Nėse poetet shqiptarė nuk kanė patur dhe aq fat, poezia shqipe s’ka qenė e tillė, pėrkundrazi, ajo i ka dhėnė zė historisė sė kombit dhe ēdo trevė e jona ka patur, si tė thuash rapsodin e vet, rob dhe tė vėrbėr, prej tė cilit ne kemi parė muzgjet e humbjeve krenare apo agullimin e fitoreve tė trishta.
    Shkrimtari Bilal Xhaferri ėshtė dhe kėngėtar i dhembjes ēame, i saj pjese qė ka munguar, por qė s’ka reshtur sė prodhuari trishtim e tragjedi.
    Ky shkrimtar i asaj treve rikrijoi brengėn kolektive nė kohėn kur atdheu ishte mė pak atdhe, por i pushtuar nga diktatura vendase, fill mbas Luftės II Botėrore, kur pushtuesit e huaj u larguan.
    Sundimtarėt e rinj mbi gėrmadha po hidhnin dhe kufomat e tė pushkatuarve, mes tė cilėve ishte dhe babai i shkrimtarit tė ardhshėm, Bilal Xhaferrit. Skuadra komuniste e pushkatimit e vrau si nacionalist.
    Bilali 9 vjeēar ahere mbeti kėshtu jetim pėr jetė. I pėrkiste fisit tė shquar tė Hasan Tahsimit nga Konispoli.
    Largohet nga vendlindja duke besuar se do t’i shpėtonte, sadopak, pėrndjekjeve. Punon si korier nė Sarandė. Kryen njė shkollė teknike dhe punon nė Rruga – ura nė Veri. Por e internojnė baltrave tė Durrėsit.
    Arriti tė botojė librin e shkėlqyer me tregime "Njerėz tė rinj, tokė e lashtė", por pėrmbledhja me poezi "Lirishta e kuqe" u ndalua dhe u ēua fabrika tė letrės pėr t’u ribėrė letėr sterile. romani "Krastakraus" mbeti nė dorėshkrim.
    Qė t’i shpėtonte arrestimit dhe burgut, Bilal Xhaferri arratiset mė gusht tė 1969 nė Greqi pėr tė ikur nė SHBA.
    Dy vjet punon nė gazetėn "Dielli" tė shqiptarėve tė Amerikės. Nė Ēikago themeloi gazetan e Lidhjes Ēame "Krahu i shqiponjės".
    Njerėz tė panjohur e sulmojnė me thikė nė Nju Jork. Sigurimi i shtetit komunist shqiptar kėrkonte vdekjen e tij dhe tė veprave. I digjet shtėpia dhe gjithė dorėshkrimet. Vdes nė rrethana tė dyshimta, pas njė operacioni nė kokė me 1987 nė Ēikago.
    Ndėrsa kėtu kompllotohej me heshtje ose kujtohej vetėm pėr t’u sharė (ose pėr t’u rivrarė), tė burgosurit politikė nė Spaē, Qafė – Bari, Burrel, nėpėrmjet atyre qė e kishin njohur, kujtonin dhe mėsonin pėrmendėsh vargje tė Bilal Xhaferrit.
    U desh tė binte diktatura e kuqe qė shqiptarėt nė vitet e lirisė, kur qe vendosur shteti demokratik, tė sillnin eshtrat e Bilal Xhaferrit nė atdhe qė balta e tij tė prehej pėrgjithmonė e pėrzjerė me baltėn e vendlindjes.
    Poezitė e Bilal Xhaferrit pėr Ēamėrinė janė antologjike pėr nga bukuria dhe dhimbja. Ndėrkohė, pėr sa i pėrket pėrmbajtjes, janė tė vetmet nė tė gjithė poezinė mbarėkombėtare qė mbartin dramėn e Ēamėrisė, dėbimin e hershėm, lotėt, dergjen e krahinės epirionte, zbrazėtirėn e madhe si njė zgavėr tronditėse nė kohė. E gjitha sikur parandjell drejtėsinė, mė fuqishėm se ēdo UĒĒ e mundėshme.
    Visar Zhiti

    Pegasit

    Nga qielli mos u ul Pegas pėr mua,
    e bėj mė kėmbė unė rrugėn.
    Hapėsirat e pamatura i dua,
    po dua sa mė pranė tė jem me tokėn.

    Pas trokėllimės tėnde qiellore
    poetėt le tė thurrin vargje-ar,
    unė jam kėmbėsor i rrugėve tokėsore,
    i rrugėve tokėsore kėngėtar.

    Nga qielli, pra, mos zbrit Pegas pėr mua,
    e bėj mė kėmbė unė rrugėn.
    Hapėsirat e pamatura i dua
    po mė merren mendtė kur s’ndiej nėn kėmbė tokėn.


    Shqipėri 1976

    Vend i vogėl
    Kohė e vogėl
    Rracion i vogėl.

    Errėsirė e madhe
    Frikė e madhe
    Mjerim i madh.

    Dhe rrugėve tė atdheut
    Si kukuvajka nėn hėnė
    Leh e ulėrin
    "Gazi" – 69. 1

    "Krahu i shqiponjės",
    nr.3-4, 1976.


    Baladė Ēame

    Ylberi, si njė pėrshėndetje e pėrlotur lamtumirė,
    u zhduk matanė largėsive,
    mbi kreshtat e flakėve,
    nėpėr shi...

    Matanė largėsive u zhduk e pėrflakur Ēamėria
    dhe tė gjitha rrugėt tona shpien nė veri.
    Ulėrin era e Mesdheut mbi trojet e lashta epirote,
    mbi tė shtrenjtat troje tona stėrgjyshore.

    Nė kullotat e braktisura kullosin rrufetė.
    Ullishtet e pavjelura gjėmojnė si dallgė nėpėr bregore.
    Dhe kudo toka ēame,
    mbuluar nga retė,
    rėnkon e mbytur nė gjak e lot,
    e mbetur shkretė,
    pa zot.

    Na e tregojnė drejtimin plumbat, qė vėrshėllejnė nė errėsirė.
    Na e ndriēojnė rrugėt flakėt, qė gjithė tokėn kanė pėrpirė
    Pas shpinave tona pėrplas tufani dyert e shkallmuara tė shtėpive
    dhe rrugėt zgjaten e zgjaten si veri.

    Ne, popull muhazhir, ecim nėpėr shi...
    Lamtumirė, Ēamėri!


    Natė Ēame

    Ndali ēapin kopeja e ulqve
    Nė errėsirėn e thinjur me flokė bore.
    Ndali ēapin pranė staneve tė heshtura
    Kopeja e egėr e pyjeve ēame.
    S’dėgjohen tė lehura, s’dėgjohen blegėrima,
    Nuk duken mė zjarret ku dremitin ēobenėt.
    Vetėm deti rreh bregdetin me dallgė pa pushuar,
    Vetėm hėna porsi dele e ndarė nga kopeja
    Nėpėr shtigjet e reve baret e vetmuar.
    Ndali ēapin kopeja e ulqve
    Dhe pėrgjon e uritur nė errėsirėn thinjoshe.

    Ku ini ju ēobenė me gunat e bardha?
    Ku i kini delet qė blegėrinin kullotave?
    Ku i kini qiprat, ku kėmborėt si kėmbana?
    Ku i kini qent e staneve qė ulurinin si luanė?
    Murrot, balot, gudot – armiqtė tanė tė vjetėr?
    Ku janė qė t’u tregojnė me ēatallet e hekurt
    Se si nė shesh tė luftės luftohet pėr jetėn?

    Hesht nė errėsirė Ēamėria shkretėtirė,
    vetėm dallga rreh parreshtur shkėmbenjtė kryeulur
    Dhe jehona e saj e gjerė nėpėr natėn joniane
    Pėrzihet me ulurimen e ulqve tė uritur.


    U botua nė revistėn "Krahu i shqiponjės"
    nr.2, 1997 me pseudonimin Kiman Halil Ēami


    Janinė, vjeshtė

    Liqeni i Janinės – luginė plot me ujė
    Dergjet i pėrgjumur nė mjegullėn mėngjesore,
    Shket krahu i pulėbardhės mbi nisinė si tumule,
    Me fletėt e rrepeve mbulon era shetitoret.
    Xhamitė ekzotike, bija lindore tė braktisura
    U pozojnė tė trishtuara turistėve nga perėndimi.
    Matanė sinorit me tela vijėn stėrnipat e Pirros
    Dhe kalojnė kryeulur nėn rrepet buzė limanit

    Vjeshta lakuriqe si "missis minifunde",
    Fėrkohet pas ledheve mjekrosh tėrė myshk,
    Atje ku Frosina iu shkėput Ali Pashait
    Dhe nė ujrat e ftohta tė gjolit u zhyt.
    Ashtu ėshtė Janina e vjetėruar mėnjanuar
    Dhe tė duket sikur nė gjol mengadalė do humbasė
    Bashkė me lavdinė e dikurshme tė harruar
    Bashkė me buēimėn e tambureve luftarakė.
    Do humbasė nė Joaninėn e re me neon,
    Nėn valėt e veturave qė shkasin asfalteve
    Nėn hotelet moderne "Ksenia", "Palladion".
    Nėn tingujt e kambanave dhe kėngėt e psallmeve...

    Liqeni i Janinės – luginė plot me ujė
    Pėrkundet i pėrgjumur nė mjegullėn mėngjesore.
    Qė tej sinorit me tela vijnė stėrnipat e Pirros
    Dhe kalojnė kryeulur nėn rrepet e shetitoreve
    Me njė mendim tė heshtur, me njė brengė pėrvėlonjėse.

    "Krahu i shqiponjės", nr.2. shkurt 1978


    Eja, trishtim

    Eja, trishtim,
    eja me hapa fletėsh qė bien nga degėt,
    eja me hapa shiu qė kėputet nga fletėt...
    Eja, trishtim,
    Eja me hapa tingujsh qė dridhen nė mbrėmje,
    eja me hapa zemrash qė rrahin me dhimbje...
    Eja, trishtim,
    o prehėr i ėmbėl qė nuk mė braktise kurrė,
    o strehė e qetėsisė sime,
    o ėndėrrime tė mia,
    o gji i shpresės sime!
    Eja, trishtim,
    trishtim,
    eja.


    Motrės sime Antikės
    (Variant)

    Ershi pėrsėri vjeshta,
    me shira,
    me fletra.
    Tė iku, motėr, jeta,
    me rėnkime dhe brenga.
    O sikur tė mundja,
    guackat e maleve t’i ēaja
    dhe horizontet t’i shtyja
    e tek ti tė vija!
    O sikur tė mundja,
    pėrmes botės sė kredhur nė errėsirė,
    tė digjesha si njė shteg drite,
    tė rridhja si njė qiri i shkrirė,
    tė ndriēoja rrugėn tėnde, motra ime...
    Po erdhi pėrsėri vjeshta,
    me shira...
    me fletra.


    "Qiriu" i Naimit

    Nė vitrinėn e librarisė me llampa neon
    bėn dritė "Qiriu" i Naimit.
    E sjell nė shtėpi dhe, gjer natėn vonė,
    njėlloj ai bėn dritė edhe nė dhomėn time.
    Dhe flakė e tij e ėmbėl nuk zbehet asnjė thėrrime

    pėrballė abazhurit me dritė elektrike.
    Pastaj, kur zbardh dita, e shoh pėrsėri:
    as nė dritėn e diellit nuk zbehet flakė e tij,
    e zjarrta flakė, e shenjta flakė,
    qė digjet nė pėrjetėsi.


    Poezia e parė

    Poezia ime e parė e botuar
    kaloi nė kantierin tonė duar mė duar,
    pastaj ma kthyen mua gazetėn, mė sė fundi,
    po tani poezia e vogėl nuk dukej gjėkundi.
    Ajo qe mbuluar e tėra me shenja njollash,
    e tėra me shenja balte, betoni dhe vajrash;
    secili nga shokėt e mi
    kish lėnė atje tė prekurėn e duarve tė tij
    dhe ēdo e prekur sikur ishte njė nėnshkrim
    kallosh punėtori,
    dhe ēdo e prekur sikur ishte njė shtrėngim
    duarsh punėtori,
    dhe mė dukej sikur punėtorėt poezinė time e
    pagėzonin
    si poezi tė tyre,
    poezi djerse, balte dhe betoni.


    Rosat

    Nė muzg tė mbrėmjes rosat ndjellin njėra – tjetrėn
    dhe zbresin buzės sė lumit sė bashku me rrjedhėn,
    te bėrylet e ledhinave, nėn livadhet e gjelbėr,
    ku zbardhėllejnė nė muzg mu si kokrrat breshėr.

    O, sa ngjyra tė bukura kanė puplat e rosave!
    Tė duket sikur era i ka mbuluar me fletėt e luleve,
    qė shkunden nga ledhinat sipėr bujanave.

    Ato kullosin dhe rrjedha i merr me vete, si buqeta,
    poshtė ujėrave tė qelqta e tė qeta.


    Ti je njė pardesy

    Ti je njė pardesy.
    Tek ti fėshfėrijnė tė gjitha:
    mendimet, pardesyja, zemra.
    Ti je njė pardesy
    dhe bota tė duket si njė sallon mode,
    ku parakalon si pardesy e dalė prej garderobe.
    Ti je njeri – pardesy.
    Tė shoh tek zhdukesh pėrtej – fėshfėrimė – nėpėr erė,
    sikur tė mos kesh qenė asnjėherė.


    Mbrėmje

    Perėndim’ i purpurt shuhet pėrmbi dhe.
    Larg, ylli i mbrėmjes digjet si fener.
    Ndanė rrugės hapen shtigje me marrė,
    nė rrugė kalon reparti im xhenier.

    Dredhon nė tė pėrpjetėn, buzė lumit,
    kjo rrugė e largėt, rrugė e humbur mali.
    maretė me vath tė kuq, si gurė rubini,
    nė ėndrra i pėrkund puhi e zallit.

    Pėrkund puhiza me mare
    dhe pluhurin e rrugės hedh mbi ne.
    Dhe ėndrra rinie era zgjon,
    dhe djersa sipėr ėndrrave kullon.

    Ēdo bulėz djerse mė duket si njė yll
    nė qiellin e kulluar pa kufi
    dhe qielli i lart mė duket si pasqyrė,
    ku shoh fytyrėn tėnde Shqipėri
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga shigjeta : 24-04-2002 mė 15:22

  2. 2 antarėt mė poshtė falenderuan shigjeta pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  3. #2
    Konservatore Maska e Dita
    Anėtarėsuar
    17-04-2002
    Postime
    2,925

    Bilal Xhaferri

    Atdheu


    E para mjegull e Shtatorit
    Porsi qefini te mbuloi
    Sa shpejt nga syte atdhe me humbe
    Sa shpejt erresira te gllaberoi

    Si djerse te ftohta ndrinin naten
    Mbi ballin tend te argjendte yj`
    `Me tel me gjemba gjoksi yt
    I lidhur mbeti ne kufi.

    Ashtu te lashe i shtrenjti vend
    Dherrugen mora per ketej
    Ku valle me con kjo rruge e larget?
    Kur valle serish tek ti do te kthej?

    Floriri i vargjeve te mia
    U shkri per ty me dhembshuri
    Tani si hekur shpirti im
    Me lot u ndryshk dhe u nxi...

    Si djerse te ftohta ndrinin naten
    Mbi ballin tend te argjendte yj`
    Me tel me gjemba gjoksi yt
    I lidhur mbeti ne kufi.

    Ashtu te lashe i shtrenjti vend
    Dhe rrugen mora per ketej
    Ku valle me con kjo rruge e larget?
    Kur valle tek ti do te kthej?





    Kosova


    Kosova
    Me ndarje dhe nenndarje gjeografike
    Me ndarje dhe nenndarje historike
    Kosova
    Qe nga ujrat e kulluara te Ohrit
    Deri ne erresiren e minierave te Mitrovices
    Qe nga brigjet e kaltra te Ulqinit
    Deri ne Qelekullen e ne fushen e Nishit
    Kosova
    Fushe e begatshme me fruta e grunore
    Qe bie ere pranveres e tera lule molle
    Kosova me male kreshnike
    Male te zhveshur me pisha e bredhishte
    Qe e rrahin qiellin me krahe shqipesh
    Qe e dehin diellin me arome rreshire
    Qe e ndezin qiellin me zbardhellime debore
    Kosova
    Krahine shqiptare qe ne fillim te saj
    Toke e Manastirit
    E Prizerenit
    E Plaves dhe e Gucise
    Toke e legjendave legjendare te Gjergj Elez Alise
    Kosova
    Legjende e mbetur ne rrugekryq te historise
    Kosova
    Gjithnje ashtu si gjithnje
    Me dhem te shternguar e me shpirt nder dhembe
    Kosova
    Ku shqiptaret flasin nje gjuhe dhe degjojne dy gjuhe
    Kosova gjithnje ashtu.

  4. 2 antarėt mė poshtė falenderuan Dita pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  5. #3
    i/e regjistruar Maska e ChuChu
    Anėtarėsuar
    03-06-2002
    Vendndodhja
    nyc
    Postime
    3,400
    Shkurtima.

    DASHURI DHE FATE

    Atė vit vjeshta kaloi si i ka hije, pa asnjė ērregullim tė motit, pa shira dhe erėra tė parakohshme. Tetori ishte i qetė dhe i vagėlluar. Nga fillimi i nėntorit ranė ca shira tė pakta dhe koha u hap pėrsėri. Pastaj, nė janar, ra bora e parė, nė mars ēelėn thanat dhe nė maj lulėzoi tėrė vendi...
    Kėshtu, muajt ndoqėn njėri-tjetrin.
    Gjatė verės, lulet e pranverės zunė kokrra. Nė vjeshtė u volėn kokrrat e fundit dhe filluan tė binin fletėt e para... Dhe pėrsėri hyri janari i vitit tjetėr...
    ...Nė njė nga ditėt e para tė Vitit tė Ri, kompania ime bėnte stėrvitje taktike, e vendosur nė pozicion luftimi buzė lumit L. Tėrė kohėn e stėrvitjes ra njė shi, njė shi bore, i akullt, i ngadalshėm, i pandėrprerė, qė tė lagte dhe tė fuste drithmėn deri nė palcė... Si mbaroi stėrvitja, u kthyem nė repart. Ashtu tė njomur dhe tė bėrė pellg nga shiu hymė nė "dhomėn ushtarako-politike", ku qėndruam tė pastronim armėt. Ata qė e mbaronin pastrimin, shkonin dhe shpinin armėt nė armaturė dhe, kėshtu, salla boshatisej pak e nga pak. Unė po vonohesha. Pecja e vajimit m'i kishte bėrė duart gjithė vaj dhe gishtėrinjtė e ngrirė mė ishin shtrembėruar, si tė paralizuar. Duke shikuar gishtėrinjtė e mi, m'u kujtua se kėshtu mė paralizoheshin ata dhe kėshtu mė ndoteshin nga ndryshku i hekurave, kur lidhja soleta nėn ndonjė shi tė lehtė.
    Njė ushtar u kujtua dhe shkoi hapi radion.
    Po mbaronte njė emision me muzikė ritmike. Pastaj u bė njė pauzė. Pas pak spikerja tha:
    Po japim pjesė orkestrale: Klod Debysi: "Ndriēimi i hėnės."
    M'u drodh zemra... Kėtė pjesė e kisha dėgjuar ato ditėt e fundit kur u largova nga qyteza N., katėrmbėdhjetė muaj mė parė. Ngjante me "Serenatėn" e Shubertit, nuk ngjante po tė kujtonte tėrė serenatėn. Sa mė pėlqente! I rrėmbyer nga muzika, tėrė qenia sikur mė shkrihej duke m'u bėrė njė me tingujt, dhe nė mendje fillova tė sjell ato kujtime tė shtrenjta qė i ruaja thellė nė shpirt.

  6. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar ChuChu pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  7. #4
    i/e regjistruar Maska e ChuChu
    Anėtarėsuar
    03-06-2002
    Vendndodhja
    nyc
    Postime
    3,400
    AVE MARIA

    Jeta e njeriut ėshtė shumė e shkurtėr. Po edhe sikur tė jetoja njė mijė vjet, unė s'do ta harroja kurrė Marien.
    Marie quhej mushka qė na sillte ushqimin e drekės. Ajo tani ishte njė mushkė e thyer nė moshė dhe vinte e pakėt, e dobėt dhe e kėrrusur. Sikur njerėzit tė ishin disi mė njerėzorė me kafshėt, ajo duhej tė ishte ēmbrehur prej kohėsh dhe tė ishte lėnė tė ngryste e qetė ditėt e fundit tė pleqėrisė sė saj. Po ashtu, siē ishin shtazorė me njėri-tjetrin, njerėzit s'dinin se si tė ishin njerėzorė me kafshėt. Dhe mjerė ato kafshė tė mjera qė ishin mė afėr me ta.
    Pėr fatin e saj tė hidhur, Maria ishte shumė afėr me njerėzit, e kish vėnė perėndia drejtpėrdrejtė nė shėrbim tė tyre.
    E mbrehur pėrpara karrocės, e lodhur dhe e mbėrthyer me rrypa e litarė, e kėrrusur dhe e tendosur nėn peshėn qė tėrhiqte, ajo u binte kryq e tėrthor tėrė rrugėve tė fermės, nga furra e bukės nė dyqanin e ushqimeve, nga menca e punėtorėve nė brigadat e fushės, nga njėri sektor nė tjetrin.
    Ajo ish njė personazh i njohur nė fermė. Emri i saj ish njė ndėr emrat mė popullorė.
    - Erdhi Maria! Erdhi Maria! - dėgjohej anembanė fushės e thirrura jonė nė kohėn e pushimit tė mesditės kur prinim tė na vinte ushqimi i drekės.
    - Erdhi Maria! Erdhi Maria! - pėrsėritej emri i saj nga brigada nė brigadė.
    Karroca me dy rrota gome pėrkundej e kėrcente nė gropat e rrugės. Mbi kryet e karrocierit, njė copė katrema e rrėmbyer nga era, e shqyer pėrgjysmė nga streha e gjysmėkabinės, tundej ritmikisht sikur mė pėrshėndeste.
    - Erdhi Maria!
    Ajo nuk nxitonte. Ajo s'kishte fuqi tė nxitonte nė atė moshė. Vrapi saj kishte mbaruar prej kohėsh dhe tani tė vinte keq tek e shikoje tė merrte njė turr tė shkurtėr prej plake, e detyruar nga fshikullimat e kamzhikut tė karrocierit. Ai e rrihte kot tė gjorėn kafshė. Dreka jonė vinte me shumė vonesė, po se mos ishte faji i saj. Ajo nisej nga kuzhina kur e nisnin. Dhe vėrtet ecte ngadalė, po ecte gjithnjė dhe atė qė s'e arrinte dot me shpejtėsi e fitonte nė kohė. Po tė varej prej saj, ajo do tė mund tė arrinte nė kohėn e duhur tek ne. Po nuk varej asgjė prej saj. Dhe ai e rrihte.

  8. #5
    Administratore Maska e Fiori
    Anėtarėsuar
    27-03-2002
    Vendndodhja
    USA
    Postime
    3,016

    Bilal Xhaferi

    BALADE ĒAME

    Ylberi, si nje pershendetje e perlotur
    lamtumire,
    u zhduk matane largesive,
    mbi kreshtat e flakeve,
    neper shi.
    Matane largesive u zhduk e perflakur
    Cameria
    dhe gjitha rruget tona shpien ne veri.
    Ulerin era e Mesdheut mbi trojet e
    lashta epirote,
    mbi te shtrenjtat troje tona
    stergjyshore.
    Ne kullotat e braktisura kullosin rrufete.
    Ullishtet e pavjelura gjemojne si dallge
    neper bregore.
    Dhe kudo toka came,
    mbuluar nga rete,
    renkon e mbytur ne gjak e lot,
    e mbetur shkrete,
    pa zot.
    Na e tregojne drejtimin plumbat,
    na e ndricojne rrugen flake, qe gjithe
    token kane perpire.

    Pas shpinave tona perplas tufani dyert e shkallmuara te shtepive.
    Dhe rruget zgjaten e zgjaten ne veri.
    Ne, popull muhaxhir, ecim neper shi...
    Lamtumire, Cameri!

  9. 2 antarėt mė poshtė falenderuan Fiori pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  10. #6
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    Eja Trishtim

    Eja, trishtim ,
    eja me hapa fletesh qe bien nga deget,
    eja me hapa shiu qe keputet nga fletet...
    Eja trishtim ,
    eja me hapa tingujsh qe dridhen ne mbremje,
    eja me hapa zemrash qe rrahin me dhimbje...
    Eja , trishtim,
    o preher i embel qe nuk me braktise kurre,
    o strehe e qetesise sime,
    o enderrime te mia,
    o gji i shpreses sime.
    Eja , trishtim,
    trishtim ,
    eja.

  11. #7
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    BILAL XHAFERI


    RINIA IME



    Nuk mė vrapoi rinia

    duke gjurmuar pulpėt si shishe shampanje.

    nuk m'u verbua rinia

    pas ngjarjeve tė fustaneve.

    nuk m'u mbyll rinia

    nė parantezat e qepallave

    tė ndonjė vajze sentimentale.



    rinia ime zgjodhi njė tjetėr drejtim,

    zgjodhi tė tjera ngjyra,

    duke gjurmuar njė dashuri tė madhe,

    duke kėrkuar njė lumturi tė madhe,

    si nė njė aksion tė pandėrprerė,

    nga kantieri nė kantier,

    nga ferma nė fermė,

    nga miniera nė minierė;

    rrugėve tė atdheut.

    Ajo mbarti tė gjtiha ngjyrat e baltrave

    dhe tani e shoh tek digjet

    kurorė sipėr dheut,

    si njė ylber i pjellė nga mitra

    e shtrėngatave.





    BILAL XHAFERI


    SA SHPEJT KALOI RINIA JOTE



    FUSTANI YT I NUSĖRISĖ

    SI BRYMĖ E BARDHĖ TĖ MBULOI,

    SA SHPEJT KALOI RINIA JOTE

    SA SHPEJT PRANVERĖN VJESHTA NDĖRROI.



    NGA DEGĖT FLETĖT U RRĖZUAN,

    TAKSIA HUMBI LARG NĖ RRUGĖ.

    Ē'U NGRYSĖN VITET KAQ SHPEJTUAR

    Siē ENDEN MJERGULLAT NĖ MUZG.



    FLORI I VARGJEVE TĖ MI

    U SHKRI PĖR TY ME DHIMBSURI.

    TANI SI HEKUR SHPIRTI IM

    ME LOT U NDRYSHK EDHE U NXI.



    NGA DEGĖT FLETĖT U RRĖZUAN,

    I RRAHĖN KRAHĖT ZOGJTĖ NĖ JUG,

    SI HARQE VIOLINE DRIDHEN

    MOTIVE VJESHTE NĖPĖR DRURĖ.

  12. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar EDLIN pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  13. #8
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    Bilal Xhaferri


    Pegasit


    Nga qielli mos u ul Pegas pėr mua,
    e bėj mė kėmbė unė rrugėn.
    Hapėsirat e pamatura i dua,
    po dua sa mė pranė tė jem me tokėn.

    Pas trokėllimės tėnde qiellore
    poetėt le tė thurrin vargje-ar,
    unė jam kėmbėsor i rrugėve tokėsore,
    i rrugėve tokėsore kėngėtar.

    Nga qielli, pra, mos zbrit Pegas pėr mua,
    e bėj mė kėmbė unė rrugėn.
    Hapėsirat e pamatura i dua
    po mė merren mendtė kur s’ndiej nėn kėmbė tokėn.

  14. 2 antarėt mė poshtė falenderuan EDLIN pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  15. #9
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    Bilal Xhaferri


    Natė Ēame


    Ndali ēapin kopeja e ulqve
    Nė errėsirėn e thinjur me flokė bore.
    Ndali ēapin pranė staneve tė heshtura
    Kopeja e egėr e pyjeve ēame.
    S’dėgjohen tė lehura, s’dėgjohen blegėrima,
    Nuk duken mė zjarret ku dremitin ēobenėt.
    Vetėm deti rreh bregdetin me dallgė pa pushuar,
    Vetėm hėna porsi dele e ndarė nga kopeja
    Nėpėr shtigjet e reve baret e vetmuar.
    Ndali ēapin kopeja e ulqve
    Dhe pėrgjon e uritur nė errėsirėn thinjoshe.

    Ku ini ju ēobenė me gunat e bardha?
    Ku i kini delet qė blegėrinin kullotave?
    Ku i kini qiprat, ku kėmborėt si kėmbana?
    Ku i kini qent e staneve qė ulurinin si luanė?
    Murrot, balot, gudot – armiqtė tanė tė vjetėr?
    Ku janė qė t’u tregojnė me ēatallet e hekurt
    Se si nė shesh tė luftės luftohet pėr jetėn?

    Hesht nė errėsirė Ēamėria shkretėtirė,
    vetėm dallga rreh parreshtur shkėmbenjtė kryeulur
    Dhe jehona e saj e gjerė nėpėr natėn joniane
    Pėrzihet me ulurimen e ulqve tė uritur.

  16. 2 antarėt mė poshtė falenderuan EDLIN pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  17. #10
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    Bilal Xhaferri


    Kosova


    Me ndarje dhe nenndarje gjeografike
    Me ndarje dhe nenndarje historike
    Kosova
    Qe nga ujrat e kulluara te Ohrit
    Deri ne erresiren e minierave te Mitrovices
    Qe nga brigjet e kaltra te Ulqinit
    Deri ne Qelekullen e ne fushen e Nishit
    Kosova
    Fushe e begatshme me fruta e grunore
    Qe bie ere pranveres e tera lule molle
    Kosova me male kreshnike
    Male te zhveshur me pisha e bredhishte
    Qe e rrahin qiellin me krahe shqipesh
    Qe e dehin diellin me arome rreshire
    Qe e ndezin qiellin me zbardhellime debore
    Kosova
    Krahine shqiptare qe ne fillim te saj
    Toke e Manastirit
    E Prizerenit
    E Plaves dhe e Gucise
    Toke e legjendave legjendare te Gjergj Elez Alise
    Kosova
    Legjende e mbetur ne rrugekryq te historise
    Kosova
    Gjithnje ashtu si gjithnje
    Me dhem te shternguar e me shpirt nder dhembe
    Kosova
    Ku shqiptaret flasin nje gjuhe dhe degjojne dy gjuhe
    Kosova gjithnje ashtu.

  18. 2 antarėt mė poshtė falenderuan EDLIN pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  19. #11
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527

    Vdekja Ne Udhet E Camerise

    I shoqi i saj doli papandehur te brryli i kodheles (kthese), qendroi dhe ktheu koken, vuri re rretherrotull, mbajti vesh, pastaj nxitoi prap ēapin drejt shtepise. Ajo nuk e njohu dot menjehere, vetem e mori me mend qe ishte ai. Kish dy vjet qe e priste. E priti tere naten e kaluar pa vene gjume ne sy, se i kishin thene qe ai ishte arratisur nga eksoria (internimi qe ju be ēameve gjate L.B. II). Megjithe ate pritje aq te gjate, tani iu duk e papritur kur pa qe ai doli ashtu menjehere te kodheljae udhes, i paqethur e i parruar, i larte e i beshem po i tretur e i handakosurnga vuajtjet, i krrusur pak te shpatullat e medha, me nje shkop ne dore e me nje berruce veshur vetem ne nje krah, ashtu si i mbajne ēobanet.
    Ajo s'kish fuqi te levizte, po ndenji atje ku ishte, te pragu i deres, si e mbajtur ne vend. Degjoi zerin e tij kur i foli qenit "Balo, Balo!", degjoi ne pllakat e ovoroit (oborr) prokat (gozhde) e kepuceve te tij ushtarake, e me ne fund, me zemer te ngjethur, pa koken e tij leshtore qe doli te qoshja e murit te shtepise dhe ndeshi ne veshtrimin e syve te tij te humbur thelle ne zgavra.
    Ai u qep lart shkalleve duke u mbajtur me njeren dore te muri.
    -C'ish ben ketu ti akoma? - i foli me te rrepte, kur arriti ne krye te shkalleve.
    Asaj i ishte lidhur gjuha e s'fliste dot. "Moj perendi,moj perendi!" - tha me vete kur pa nga afer fytyren e tij aq te dobesuar , aq te prishur, e sidomos ata syte e tij te medhenj aq te humbur thelle ne zgavra e pothuaj te mbuluar nga vetullat e ulura ne ballin e madh plot me rrudha.
    Ai hyri brenda ne shtepi pa ndaluar perpara saj.
    Ku eshte djali? - tha.
    Fle, - u pergjigj ajo me nje fije zeri.
    Mos e zgjo, - tha ai. - Je hazer per udhe ? Merr djalin edhe nisu kete dakike .
    Ajo u mundua te kuptonte mire fjalet e tij.
    Po, hajde, te nisemi,- tha.
    U' do vite pas jush, ju ikni perpara, - tha ai dhe duke kaluar me nxitim permes odes shkoi dhe shtyu fleten e njeres dritare, vuri re perjashta ne te gjitha anet pastaj u kthye perseri nga e shoqia:
    Te thashe qe te nisesh ne kete dakike- i foli perseri me te rrepte, - mos rri si e karfosur atje te dera .
    Po, hajde, te nisemi,- perseriti ajo.
    U' do u arri ne udhe, ju do ikni perpara, se u' kam akoma ca pune ketu, - ja ktheu ai dhe u ul ne gjunje te qoshja e oxhakut ku kish fshehur dyfekun brenda ne mur dy vjet te shkuara.
    Ti s'ke me nonje pune ketu, - tha ajo. - Asnjeri s'ka me nonje pune ketu. I tere fshati ka ikur, e tere Cameria ka ikur....
    Pse s'ike dhe ti preme me te tjeret? - i brriti ai.- Nuk te dergova haber me Zejnelin e Buhuse qe te me merrje djalin e te niseshe me tere miletin ?
    Ku do shkoja u' pa ti ? - tha ajo.- Denja ketu se te prisja ti. Zejneli i Buhuse na tha qe ti te la pas ne Patra, ne kaike, edhe na tha qe mase do arrinje ne shtepi qe dje preme.
    Ai shqepi me sqepare nje parvaz dhoge, nxorri me te shpejt maliherin e gjate nga muri dhe me te ne dore u kthye me vrull drejt se shoqes:
    Tani degjome, po te me degjosh mire, - foli. - U' i kam kauret pas thembrave te kembeve. Djalin e Kiēos me shoket e tij qe me vrane vellane. Me jane vene pas e shume vonuan qe s'kane arrire akoma ketu. Ti merr djalin e nisu se u' dua qe t'i pres ata ketu...
    Tani qe ajo e kuptoi si ishte puna, nje dritherime e akullt ia shkoi tere kurmin.
    S'iki u' pa ti, ate mendje mblidhe- e nderpreu te shoqin me nje vendosmeri qe ai e njihte mire.
    Eja te ikim, ne ke besuar perendi. Nuk eshte koha per te marre hak. Le ate hake ta marre perendia. Eja, aman, te ikim e mos na merr ne qafe. Se kemi dhe djalin sabi(femije).
    Ai mori fryme thelle, sikur t'i ishte mbledhur frymemarrja ne gjoks per dy vjet me radhe.


    "Krahu i Shqiponjes", 1978/1
    Epiri ėshtė dhe do tė mbetet gjithmonė shqiptar ashtu si e krijoi natyra dhe historia - A. Frasheri

  20. 2 antarėt mė poshtė falenderuan EDLIN pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  21. #12
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527

    Vajza nga brigjet e lumit Kalama

    Bilal Xhaferi

    Vajza nga brigjet e lumit Kalama

    Pezuli i dritares se ambulances ishte fundosur nen kuroret e luleve te diellit, qe perkundeshin ngadale ne eren e mbremjes. Mbi pezul ishte perkulur ndihmesmjekja me nje liber ne dore.
    Kur ajo ngriti kryet, fytyra e saj e rrethuar me floke te arte u duk gjithashtu si nje kurore luledielli.
    Pa e shkeputur dot plotesisht mendimin nga ato qe lexonte ne faqet e librit, ajo me hodhi mua nje veshtrim te shpejte pastaj i ndali syte te dora ime e lidhur.
    “Keni djegur doren me zift ? “ - tha. “Ejani brenda t'jua mjekoj”.
    Kur hyra brenda, ajo e la librin mbi pezulin e dritares, me tha te ulesha ne nje karrige prane tavolines se saj dhe erdhi e me zgjidhi shamine nga plaga. Shamia ishte ngjitur pas lekures dhe mishit te djegur. Kur ajo e shqiti, une u shtrengova i teri pas dhembjes se plages.
    “Me graso e ke lyer keshtu ? “ - tha ajo.
    “Shoket thane se duhej lyer me graso” - thashe.
    Ajo solli fasho, pomade, solli edhe gersheret dhe, pasi ma pastroi plagen me alkol, filloi te priste me gershere pjeset e demtuara te lekures.
    “Nga je ti ? Nga te folurit duket qe s'je prej ketyre aneve”.
    “Une jam ēam” - ju pergjigja.
    “Cam ?” - tha ajo dhe ngriti menjehere koken. - Vertet ? Nga ē'vend i Camerise ?”
    “ I di ti vendet e Camerise ?”
    “Cish nuk i di u' vendet e Camerise, Domosdo qe i di. Edhe une jam ēame”.
    Ishte krejt e pa pritur per mua qe te takoja nje vajze ēame kaq larg , ne veri. E vura re me ēudi dhe, perendia e di perse, m'u duk sikur zbulova ne fytyren e saj ca tipare te njohura, tipare te nje njeriu tim shume te afert. Diku thelle ne kujtesen time u ngrit nga erresira e viteve fytyra e dashur e nenes sime te vdekur, ashtu siē kish mbetur ajo fytyre ne mendjen time, qe nga koha e larget e vegjelise.
    Pastaj m'u kujtua motra ime e vogel dhe vellai im i vogel, qe i ngjanin aq shume nenes.
    “S'me kish shkuar kurre ne mendje se do te mund te takoja nje vajze ēame ketu prapa maleve te veriut”, - thashe i habitur. - Te kane transferuar ketu ?”
    “- Jo, ne banojme ketu ne fermen e lokalitetit. Familja ime punon ne ferme”.
    “Nga ē'ane e Camerise ini?”
    “Nga rrethet e Janines.Fshati yne eshte buze Kalamait, balle maleve te Sulit.Ndoshta ju i dini ato vende.”
    “Jo, nuk i di. Une, ne te vertete, nuk jam ēam i ardhur. Jam nga kjo pjeseza mbrenda kufirit.”
    “Po nje balte jemi ne. Si mbrenda, si jashte kufirit, jemi po ai sua. Edhe une, per veten time s'jam e ardhur. Kam lere ketu ne Shqiperi.
    Po me kaq malle flasin pleqte tane per Camerine sa qe, nga rrefimet e tyre, Cameria mua me del e gjalle perpara syve sikur te kem jetuar atje tere jeten time. A e beson ? Me duket sikur i di ku jane krojet, ku jane kullotat, arat, ullishtet, i di ku jane malet e Sulit e ku eshte lumi Kalama, i di ererat e vendeve e i di nga ē'ane shohin penxheret e odave e nga ē'ane degjohet daullja e remezanit.”
    Ulur ne karrigen e saj prane dritares, me njeren dore duke menjanuar pakez floket qe i uleshin mbi faqe dhe me brrylin e vendosur lehtaz te ana e bllokut te raporteve mjekesore, atje ne sfondin e fushes se vogel malore me luledielli, ne sfondin e alpeve te larta te veriut te Shqiperise, ajo fliste per Camerine e saj qe s'e kish pare kurre, fliste per nje vend te bute e te ngrohte ne jug, mbuluar me ullishte e me kope delesh, per nje vend te blerte te humbur si ne enderr. Gjuha e saj ēame thyhej pakez me te folmen e veriut. Fytyra e saj me kujtonte nenen time dhe zeri i saj me kujtonte motren time. Me dukej sikur kjo vajze fare e panjohur per mua, disa ēaste me pare, tani ishte si nje njeri imi, si nje pjesetar i familjes sime.


    Kur vajta perseri ne ambulance te nderroja plagen, ajo me tregoi se u kish folur ne shtepi per mua dhe prinderit e saj i kishin thene te me ftonte te shkoja per nje vizite.
    “Do gezohen shume po erdhe, te me besosh,” - tha ajo. - Sidomos gjyshja. Ajo ka kaq shume mall, kaq shume mall
    qe te takohet me nje ēam e te bisedoje per Camerine. Cameria eshte zemra e gjyshes sime. Cdo gje ajo e lidh me Camerine.
    Cameria eshte me e mire nga te gjitha, me e bukura nga te gjitha, me e pasura nga te gjitha. Qumeshti, ullinjte e mjalti i Camerise, aromat e Camerise, pemet dhe dielli dhe hena e Camerise, delet e Camerise e varret e perrallat e Camerise, - te gjitha jane krejt ndryshe, te pa krahasueshme, te ēuditeshme. E di ē'me tha mbreme gjyshja ?” Nuk e di pse kam nje jave te tere qe shoh nate per nate ne gjume Camerine, - me tha. - Siē duket, do te vdes tani. Shyqyr i qofte perendise qe me sjell keshtu perpara syve ato vendet tona, qe ti shoh edhe njehere, te pakten ne enderr, perpara se te mbyll syte pergjithnje.”
    Une i dhashe fjalen asaj se do t'i beja nje vizite ne shtepi. Isha i ndrojtur nga natyra dhe me vinte veshtire te shkoja per vizite, po, megjithate isha i sigurt se ne familjen e saj do te kaloja mire, do ta ndjeja veten si ne shtepine time. Une e dija se si te presin ēamet kur u shkon si mysafir. Veē kesaj, edhe une kisha mall e deshire qe te takoja ēame e te bisedoja per Camerine.
    Ecja rruges dhe mendjen e kisha te ajo, te Cameria e asaj dhe imja.Mendoja se ajo ishte nje vajze e dashur, e urte dhe e menēur, me nje natyre fisnike dhe me nje bukuri te embel. Dhe me dukej sikur e degjoja perseri zerin e saj te qete: “.... Qumeshti, ullinjte, mjalti i Camerise, .... pemet dhe hena dhe dielli i Camerise... “


    Nga B.Xhaferi : “PERTEJ LARGESIVE”

    Botuar per here te pare :”Krahu iShqiponjes” nr. 1 , 1974
    Epiri ėshtė dhe do tė mbetet gjithmonė shqiptar ashtu si e krijoi natyra dhe historia - A. Frasheri

  22. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar EDLIN pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  23. #13
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    Pertej Rajces ne Kalisht

    Per ju qe nuk e dini, Kalishti eshte nje fshat shqiptar ne nahijen e Struges. Tani kjo pjese e Shqiperise quhet Maqedhoni, po nuk eshte quajtur gjithnje keshtu. Kur kufiri nuk ishte atje ku eshte sot, fshatrat e Struges s'kishin te ndare e s'kishin te ndryshuar me fshatrat e tjera shqiptare rrotull liqenit te Pogradecit e rrotull fushes se Domosdoves, po venin e vinin e jepnin e merrnin si vellezerit e nje barku e si balte e nje dheu qe ishin.

    Keshtu vazhduan ata te pandare edhe kur u nda kufiri atje ku s'ndahet, domethene pas vitit 1913, kur nje gjel u be nje thele dhe Shqiperia nga nje “shprehje gjeografike” u be nje “shprehje politike”. Vetem pas Luftes se Dyte Boterore, kur hyri ne mode nje shprehje e re, shprehja ideologjike, ata u ndane tamam, i prene hyrjet e daljet neper kufi, i prene krushqite, i prene pazaret, u hyri teli me gjemba dhe bajoneta ne mes te arave, ne mes te kullotave, ne mes te vatheve dhe shtrungave.

    Siē ju thashe, Kalishti bie ne nahijen e Struges. Ai gjendet aty pertej Rajces.Ose ju po deshet thoni qe Rajca gjendet aty pertej Kalishtit. Se qe te dy fshatrat jane ne njeren e ne tjetren ane te malit midis tyre, ku kalon kufiri i Shqiperise me Jugosllavine.

    Kalishtasit po jane shqiptare. Domosdo.Po jo te gjthe, ama. Qe moti, aty pat ardhur nje familje maqedhonase, e kjo familje e vetme me kohe erdhi e u shtua e prej saj u bene dyzet familje.

    Prapeseprape, shqiptaret bejne shumicen e fshatit, se Kalishti eshte nje goxha fshat i madh, me katerqind e ca shtepi.

    Shqiptaret jane shumica, vertet, mirepo nuk kane asnje perkrahje e asnje ndihme ne qeveri. Ata atje kane mbetur si ai djali i gjetur i perralles. Perkundrazi, maqedhonet, qe jane te ardhur, hiqen e mbahen si zoter te vendit. Ata e kane grure me njerezit e qeverise, u ecen fjala kudo, jane te gjithe te armatosur, i dergojne femijet ne shkolla, zene pune te mire ne Struge e ne qytete te tjera, kane perkrahje nga shteti. Me fjale te tjera , ata kane dajo kalin, siē thote populli. Kjo ka bere qe atyre t'u rritet mendja shume e t'u hipe nje fodullek i madh.
    Ata po e merrnin neper kembe fshatin.

    Shqiptaret , per t'iu larguar sherrit, ulnin kryet e s'ndiheshin. Mirepo po i leshove pe te ligut, pleksesh keq me te.Punet erdhen e u trashen dhe vajten deri atje sa qe maqedhonet nuk i linin shqiptaret as te kalonin ne buze te liqenit,..... se u trembeshin peshqit e nuk u vente mbare peshkimi.
    Keni pare ju , keshtu ?
    Si te benin , si te mos benin shqiptaret e gjore ? U ngushtuan keqas.
    Nje dite nga ditet, dimer si tani, bore e akull e tere dynjaja, nje maqedhon zuri nje ēilimi shqiptar tek kalonte anes liqenit dhe e rrahu. Femija u perplas ne akull e iu hap nje plage ne te prape te kokes. Ashtu, tere gjak e tere te qara, ai shkoi ne shtepi dhe u tregoi njerezve te tij ē'kish ngjare.
    Kjo e mbushi kupen.
    Nje te dale bejne atehere njerezit e ēilimiut bashke me farefisin e tyre dhe , drejt e te maqedhonet.
    “More ju, te tille e te ketille, ē'faj ju pati ky ēilimi i varfer qe e keni katandisur ne kete dite ? Andaj i kemi e i rritim ne femijet tane, qe te na i beni ju gjak e plage me te rrahura ?”

    Qe te mos e zgjat tregimin, krisi huri.
    Bam! Bjer! Bertit! Vloi druri ate nate atje sa u tund vendi. Maqedhone e shqiptare bashke u bene pershesh me njeri-tjetrin, e, kur undezen gjakrat mire, krisi edhe alltia.

    Po njeri nga maqedhonet, ai qe ata e mbanin per me trim, vuri perdhe nj djale shqiptar dhe ja hoqi me kobure. Nuk e zuriplumbi djalin po vetem ju percellua ana e fytyres nga flaka e barutit.(Se,qe t'a dini ju, maqedhonet atje nuk jane hiē nishanllinj ; ata as nuk shohin mire se e kane driten e syve te dobet; e kane kete te mete ne racen e tyre )

    Atehere ai djali, nje te rrembyer ja ben koburen nga dora maqedhonasit, e ktheu ate dhe e vuri poshte dhe ja shkrepi mu ne mes te fytyres te gjithe plumbat qe kishin mbetur,.... nje, dy, tre, kater.

    Nje plake shqiptare, nje gjyshe nja gjashtedhjete e pese e kusur vjeē, hidhet me nje naxhake ne dore dhe le te vdekur perdhe nje tjeter maqedhon. I erdhi radha edhe nje te treti, po ai shpetoi se u hodh ne liqen me gjithe dyfekun e tij.Maqedhonet e tjere, pastaj, kur pane se po behej kerdia, ua mbathen nga syte kembet dhe shkuan e u mbyllen neper shtepite e tyre.


    Ja, keshtu ngjau ate nate ne Kalisht. Te nesermen, dy shqiptare te plagosur rende u shtruan ne spitalin e Struges. Doktoret e spitalit ishin po maqedhone. Po sikur ata t'u benin te plagosurve ndonje gjilpere tjeter per tjeter dhe pastaj te thoshin qe vdiqen nga plaget?
    Shpejt, djale, haber, ne Prishtine. Sapo merr haberin Prishtina, nis fill nje ambulance per ne Struge, me dy mjeke shqiptare brenda. Drejt ata te dy e ne spitalin e Struges.
    Pa dale te shohim ne ata te plagosurit nga Kalishti qe u shtruan ketu dje ? C'plage kane, ku i kane e ku s'i kane? Asgje me rrezik. E moret vesh, ju, mjeket e spitalit te Struges? Plaget e ketyre dy shqiptareve nuk jane me rrezik. Ejani te mbajme ketu nje proēesverbal, qe ta bejme punen siē duhet. Per kaq e kaq dite keta duhet te dalin e te shkojne ne shtepite e tyre te sheruar. Se mos pesojne gje, se pastaj do t'i kemi fjalet ndryshe .

    Ata nuk pesuan gje ne spital. Dolen pas disa ditesh dhe shkuan ne shtepite e tyre. Po puna nuk mbaroi me kaq . U hap ne Struge gjyqi. E ju, e merrni me mend qe gjyqi mban anen e maqedhoneve. Se ne gjykatore te gjithe jane maqedhone.Ashtu siē jane ne polici, ne pushtet e kudo tjeter neper zyra.
    Po edhe pse maqedhonet mund te fitojne me gjyqet qe mbajne anen e tyre, mesimi i ngjarjes se Kalishtit eshte qe shqiptaret, kur vihen ne prove, ne rast rreziku, fitojne me shpirtin dhe me guximin e tyre.

    (Ngjarja per te cilen behet fjale ketu eshte e vertete. Ky tregim eshte vetem nje variant i lire letrar i kesaj ngjarjeje).

    Bilal Xhaferi.

    “Krahu i Shqiponjes”, shtator, 1981
    Epiri ėshtė dhe do tė mbetet gjithmonė shqiptar ashtu si e krijoi natyra dhe historia - A. Frasheri

  24. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar EDLIN pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  25. #14
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527

    Bilal Xhaferi

    BILAL XHAFERI

    Bilal Xhaferri lindi nė fshatin Ninat tė Konispolit nė vitin 1935 dhe vdiq nė vitin 1986 nė ShBA, ishte shkrimtar i shquar shqiptar.

    Bilal Xhaferi (nip i dijetarit tė shquar Hasan Tahsini) u rrit jetim pa nėnė e pa babė.

    Ja disa nga datat kryesore tė jetės dhe veprimtarisė sė tij:

    1935, 2 nėntor u lind nė fshatin Ninat (Ninati) tė Konispolit, nė krahinėn e Ēamėrisė.

    1943, i vdes e ėma.

    1945, i pushkatohet i ati nacionalist antikomunist.

    1948, largohet prej vendlindjes.

    1948-1952 jeton dhe punon nė Sarandė, punėtor krahu, korier poste, etj.

    1954-1955 ndjek shkollėn shtatėvjeēare natėn nė fshatin Sukth tė Durrėsit.

    1962-1963 boton poezitė dhe tregimet e para nė gazetat “Zėri i Rinisė”, “Drita”, nė revistat “Nėntori”, Ylli”, etj.

    1966 i botohet vėllimi me tregime “Njerėz tė rinj, tokė e lashtė” qė pati njė sukses jo tė zakonshėm.

    1967 i botohet vėllimi me poezi “Lirishta e kuqe”, i cili ndalohet nga censura komuniste.

    1967 shkruan romanin “Krastakraus” qė u botua mė 1993, pas vdekjes.

    1968 shkruan skenarin pėr film artistik “Era shtyn mjegullat”.

    1968 i hiqet e drejta e botimit, i ndalohen veprat e botuara, internohet nė fshatin Hamalle tė Durrėsit, pasi ishte pėrjashtuar nga LSHA e Shqipėrisė, me preteskin e kritikės qė i bėri romanit "Dasma" tė I. Kadaresė, u detyrua tė arratisej pėr nė SHBA.

    1969, 30 gusht, arratiset fshehtazi prej Shqipėrisė nė Greqi, sepse nga Sigurimi i Shetit i ishte pėrgatitur dosja pėr arrestimin dhe burgosjen e tij.

    1970, shkon nė SHBA, nė Boston.

    1970-1972 punon nė gazetėn “Dielli” nė Boston, nė SHBA.

    1972 nga Bostoni dėrgon pėr botim nė Ndėrmarrjen Botuese “Rilindja”, nė Prishtinė, romanin “Ra Berati”.

    1974, nė tetor, nė Ēikago tė SHBA themelon revistėn “Krahu i shqiponjės”, botim i Lidhjes Ēame.

    1974-1986 drejton, boton dhe redakton revistėn “Krahu i shqiponjės”, ku botoi shumė artikuj publicistikė, poezi, tregime, romane, skeēe, vizatime, karikatura, foto artistike, etj. Kjo revistė ishte tribunė e mendimit tė lirė qė trajtonte vazhdimisht temat e problematikat e ēėshtjes ēame, ēėshtjes kombėtare shqiptare, temat rreth diktaturės nė Shqipėri e, mbas vitit 1981, mė dendur problemet lidhur me Kosovėn. Nė faqet e revistės Bilali botonte, pėrveē krijimeve tė tij letrare, edhe krijimtari letrare e pėrkthime tė autorėve tė tjerė shqiptarė e tė huaj. Ai arriti tė nxirrte 39 numra tė kėsaj reviste, nė dy gjuhė, ship e anglisht, deri sa vdiq nė rrethana tė panjohura nė 14 tetor tė vitit 1986

    1975 boton fragmente tė romanit “Trotuare tė kundėrta” nė revistėn “Krahu i shqiponjės”.

    1977 boton fragmente tė romanit “Hėna e kantjereve” nė revistėn “Krahu i shqiponjės”.

    1978 e plagosin disa njerėz tė panjohur.

    1981 digjet redaksia e revistės “Krahu i shqiponjės” ku kishte dorėshkrimet e veprave letrare, studime, kėrkime shkencore, pėrkthime, shėnime politike, letra, piktura, fotografi, etj.

    1986 sėmuret dhe operohet prej tumorit.

    1986, 14 tetor, vdes nė spital nė Ēikago nė rrethana tė panjohura.

    1995, 3 maj, Presidenti i Republikės e dekoroi me medaljen “Martir i demokracisė” (Dekreti 1089) me motivacionin "Pėr pėrkushtim si publicist e politikan disident nė luftėn kundėr komunizmit e diktaturės, pėr aspiratat e tij thellėsisht kombėtare e demokratike".

    1995, 6 maj, shkrimtari Shefki Hysa drejtues i Shoqatės Kulturore "Bilal Xhaferri", nė bashkėpunim me Qeverinė shqiptare inicoi dhe organizoi ceremonialin e rikthimit nė Atdhe tė eshtrave tė poetit, prozatorit dhe publicistit tė shquar disident Bilal Xhaferri qė tanimė prehet nė vendlindje, nė Sarandė.

    Bilal Xhaferri ishte njė shkrimtar i rrėnjėve tė etnisė nė vitet gjashtėdhjetė, kur letėrsia shqipe ose lavdėronte idetė e socializmit, ose fitoren nė Luftėn e Dytė, duke e thjeshtėsuar kėtė nė absolutin ideologjik tė pėrparimit. Nė kėtė aspekt, Xhaferri duket i vetmuar pėr kohėn, duket i lidhur me letėrsinė e paraluftės; po ky tashti tė kaluarėn nuk e shikon nė stilin e himnizimit e tė lavdit, si mbėshtetje pėr problemet aktuale, po pikėrisht duke marrė njė qėndrim kėrkues e kritik pėr tė kapur esencat krahas situatės kalimtare. Nė kėtė vėshtrim, kėrkimi letrar i Bilal Xhaferrit nė tė shkuarėn, nė rrėnjėt etnike, nuk bėhet si shpalim dhe fascinim me tė kaluarėn, po pikėrisht si kėrkim pėr tė bėrė ndėrkomunikime tė kohėve.

    (Sabri Hamiti) nė "Poeti i nemun: Bilal Xhaferri"
    Epiri ėshtė dhe do tė mbetet gjithmonė shqiptar ashtu si e krijoi natyra dhe historia - A. Frasheri

  26. 2 antarėt mė poshtė falenderuan EDLIN pėr mendimin e shprehur nė kėtė postim:

    bili99 (14-10-2018),bsdev (01-03-2017)

  27. #15
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527
    LIVADHET E BARDHA MATANE PYLLIT ME AHE


    Pylli malor me ahe hapte ngado shtigje tė ngushtė e dredharakė, qė kushedi ku tė shpinin. Po ato shtigje nuk tė shpinin asgjėkundi. Vetėm udha kryesore mund tė tė nxirrte pėrtej, nė anėn tjetėr tek Livadhet e Bardha. Po edhe qė tė dilje nė anėn tjetėr, prapė nuk arrije gjėkundi, se atje s'kish asgjė veē Livadheve tė Bardha.
    Nuk e di pėrse u kish mbetur atyre ai emėr. Ato nuk ishin tė bardha. Bile ato as nuk ishin livadhe fare, po vetėm ca djerrina, ngastra tė vogla toke, tė ēveshura, pa bar e pa lule, tė braktisura nga njerėzit e nga perėndia, atje te mėnga e pyllit malor pėrtej qafave tė Malasit.
    Zejneli dhe unė i mbaruam sė bashku studimet nė Institutin e Lartė Pedagogjik nė Tiranė. Kur ishim nė Institut, ne s'kishim ndonjė afrim me njėri-tjetrin. Mė pas, kur mbaruam studimet dhe u caktuam tė jepnim mėsim nė shkollėn e Malasit, shoqėroheshim dhe qėndronim pranė. Megjithatė, nuk e di pėrse, unė i trembesha pranisė sė tij, nuk e kuptoja dot natyrėn e tij dhe mbeta pėrgjithmonė e largėt dhe e huaj pėr tė.

    Unė u trėmbesha edhe shokėve tė tij. Ai kish shumė shokė. Ata i thėrrisnin njėri tjetrit "Vėllezėr ujqėr", sipas njė poezie tė Henrik Hajnes. Ishin djem gazmorė, tė dashur e tė sjellshėm, po unė vija re me frikė nė zemėrqė pas kėsaj shfaqjeje tė jashtme plot shkujdesje tė natyrave tė tyre rinore fshihej diēka vėrtet prej ujku, diēka e egėr, e rrezikshme. Nuk e kuptoja dot se si ishte puna e tyre. Nganjėherė mė dukej sikur kisha hyrė porsi ndonjė dele nė shoqėrinė e ujnėrve, pastaj mė dukej sikur ata vetė ishin viktima, qė qcdhnin plot kurajo, ndėrsa rreth e rrotull tyre ndritnin nė errėsirė sytė e njė lukunie ujqėrish tė uritur. Unė jetoj'a me nje frikė tė fshehtė nė zemėr.
    Po kjo nuk zgjati shumė.
    Njė natė, papritur e pakujtuar, nė shkollėn tonė ēatisėn tre "Gaze" tė Sigurimit. Atė natė unė dhe vėllai im i vogėl, Mehmeti, ishim ftuar nė darkė tek njė familje aty nė lagje. Kur u kthyem, tek dera e shtėpisė ngjitur me shkollėn, ku banonin mėsuesit, gjetėm Dritėn, njė shoqen time, qė dridhej nga tė qarėt dhe nga tė ftohtit, pa mundur tė lidhte dot dy fjalė bashkė dhe tė na tregonte ē'kish ngjarė.
    Tė gjithė mėsuesit e tjerė, pesė djem dhe dy vajza, ishin arrestuar.
    Tė nesėrmen dhe nė ditėt e javėt qė pasuan filluan lė hapeshin fjalė se qenė bėrė arrestime edhe nė shkolla tė tjera nė Tiranė, Durrės, Elbasan, Shkodėr. Doli qė kėto nuk ishin thashetheme tė kota. Pas disa mujave u hap nė Tiranė gjyqi kundėr "Grupit tė mėsuesve", tė cilėt kishin formuar nė fshehtėsi Partinė Socialiste Shqiptare (Tė Moderuar), sipas tipit tė Shopenhauerit.
    Emri im nuk u pėrmend gjėkundi, as pėr mirė as pėr keq. Nuk mė kėrkuan qė tė dilja dėshmitare nė gjyq
    dhe nuk mė akuzuan pėr ndonjė gjė. Megjithatė, apo ndoshta, pikėrisht pėr atė, nuk e di pėrse, unė e ndjeva veten fajtore. E dija qė nuk kisha bėrė ndonjė faj, po prap mė therte nė shpirt kur mendoja qė tė gjithė shokėt dhe shoqet e mia ishin kapur dhe ishin flakur nėpėr burgje, kurse unė isha lėnė mėnjanė, kisha mbetur nė heshtje, porsi tradhtare.
    Ankthi im bėhej edhe mė i rėndė kur mendoja qė ata mė kishin mėnjanuar mua, nuk mė ishin shfaqur, nuk mė kishin besuar, ishin ruajtur.
    Kėshtu kaloi njė vit qė nga ajo ngjarje e paharruar, njė vit plot brenga dhe mendime tė zeza, i gjatė sa njė jetė e tėrė.
    Njė mbrėmje, ndėrsa kthehesha nga njė seminar i mėsuesve tė rrethit, nė sheshin e lokalitetit tė Malasit, takova nanė Hatixhen, nėnėn e Zejnelit. Ajo rrinte ulur mbi njė gur pranė gardhit gjysėm tė rrėzuar tė njė kopėshti ngjitur me sheshin. O perėndi, sa shumė kish ndryshuar, sa shumė qe plakur e tretur! Ashtu e pakėt dhe e kėrrusur, e mbėshtjellė e tėra me ato ēitjanet e gjera dhe me shaminė e kokės lėshuar pa kujdes nėn gushė, ajo dukej porsi njė boēe tėrė arna e harruar atje ndanė gardhit.
    E pyeta nė kish ndonjė lajm nga Zejneli. Ajo mė tha se i kishin thėnė qė ai ishte nė burgun e Tiranės. Tė nesėrmen ajo do tė shkonte qė t'i shpinte tė birit ndėrresa dhe ushqime.
    Unė vendosa aty pėr aty qė tė shkoja bashkė me tė.Kur ja thashė kėtė gjė, e gjora plakė ngriti sytė dhe mė hodhi njė vėshtrim tė pakuptueshėm. Dukej sikur ajo vetėm tani po e vinte re qė unė qėndroja pėrpara saj dhe bisedoja me tė.
    Njė dritėz e zbehtė u ndez e u shua diku thellė nė sytė e saj tė hutuar. Lėvizi buzėt e thata qė tė thoshte diēka, po nukfoli, psherėtiu dhe humbi pėrsėri nė brengėn e zezė qė i hante shpirtin.
    Tė nesėrmen qe e djelė. E lamė qė tė niseshim herėt nė mėngjes, pa dalė drita. Ajo do tė vinte tė trokiste tek dritarja, pastaj do tė zbrisnim nė xhade, matanė Livadheve tė Bardha, ku do tė pritnim pėr ndonjė kamion.
    Unė u pendova menjėherė pėr atė qė bėra. Ē'mė hipi ajo mėndje ashtu? Ku shkoja unė? Ē'kėrkoja unė nė burgun e Tiranės? Ē'e kisha unė Zejnelin, e ē'mė kishte ai mua? Nė fund tė fundit, ai tani qe njė i burgosur politik. Do tė ishte ndoshta mė pak e rrezikshme sikur tė shkoj tė vizitoj njė tė sėmurė nga leproza, se sa tė shkoj qė tė vizitoj njė tė burgosur politik.
    Sidoqoftė, nuk e ndėrrova mendjen. Le tė bėhej si tė bėhej, tė nesėrmen do tė shkoja nė Tiranė sė bashku me nanė Hatixhen. Kur arrita nė shtėpi, i tregova vėllait se si qėndronte puna dhe e porosita qė tė mos hapte gojėn e tė mos bėnte fjalė gjėkundi. Mehmeti ishte 9 vjeē atėherė. Ai mė bindej e mė donte mua sikur tė mė kish nėnė. Kurvonė pas mesnate, nanė Hatixheja trokiti tek xhami i dritares, unė brofa menjėherė nga krevati, u veslpa me nxitim dhe lidha kokėn me shami, putha Mehmetin qė flinte nė ndarjen tjetėr, mbledhur kruspull nė dyshek, porsi ndonjė kėlysh dhe dola menjėherė pėrjashta.
    Ishte akoma errėsirė. Pėrtej tek mėnga e pyllit me ahe nxinin Livadhet e Bardha nėn yjet e fundit tė veriut, qė xixėllonin plot drithėrimė. Qė poshtė, nga thellėsitė e honeve vinte njė thėllim therės. Ne tė dyja zbritėm nė xhade, pa folur, porsi dy fantazma.
    Udhėtimi ynė qe njė mundim i kotė. Pasi na lanė qė tė pritnim njė gjysėm dite, nė shi e nė tė ftohtė, tek dera e Burgut tė Ri tė Tiranės, mė nė fund na thanė qė Zejneli nuk ishte atje. E kishin transferuar nė burgun e Burrelit. Kėshtu, nė mbrėmje vonė, ne u kthyem pėrsėri nė Malas, tė lodhura e tė dėshpėruara. Po unė nuk u tunda nga imj'a. Tė dielėn tjetėr, e ngarkuar me trastat e rėnda tė nanė Hatixhes u nisa bashkė me tė pėr nė burgun e Burrelit. Dhe kur atje na thanė qė Zejneli ishte transferuar nė kampin e tė burgosurve nė Laē, nuk e bėra tė gj'atė me mėndjen time, po e mblodha qė tė shkoja tė dielėn tjetėr nė Laē.
    Po ne nuk arritėm ta bėnim atė udhėtim.
    Gjatė asaj jave unė dhe Mehmeti kishim qenė nė familjen tonė, nė Durrės, ku kaluam pushimet e simestrit. Nė tė vėrtetė, pushimet zgjatnin edhe disa ditė akoma, po unė e lashė vėllanė nė shtėpi dhe u ktheva nė Malas para kohe.
    Ndonjė orė pasi kisha arritur, tek dritarja dėgjova tė trokiturėn e njohur tė nanė Hatixhes. I hapa derėn menjėherė. Ajo hyri brenda nė heshtje dhe shkoi e u ul tek cepi i njė karrigeje.
    - E shikon, e mbajta fjalėn apo nuk e mbajta? - i
    thirra me krenari. - Tė thashė qė do tė isha kėtu tė
    shtunėn dhe, ja, ku jam. Jam vajzė ēame unė, kam besė.
    - T'i rrosh babės e nanės, se ti vlen sa pėr pesė djem,
    - tha ajo. - Po kot u mundove qė u ktheve.
    Ē'ėshtė ajo fjalė qė thua, nanė Hatixhe? - e
    ndėrpreva. - Ne do tė vemi nesėr nė Laē. Ē'domethėnė
    qė u ktheva kot?
    Ne s'kena pėr t'shkue nesėr nė Laē, - tha ajo.
    Po ti a je nė vete? - e ndėrpreva pėrsėri. - Sis'shkuakemi? Do tė shkojmė patjetėr, nanė Hatixhe. Dhe besomė mua: kėsaj here do ta takojmė patjetėr Zejnelin. Ma thotė zemra.
    - Po Zejneli u kthye ke shpia, - tha ajo.
    Unė lėshova njė britėm dhe u ula e i rroka plakės tė dy gjunjėt:
    U lirua?
    Po, - tha ajo. - U lirue, pllumbi i nanės, u lirue. Shpirti
    i tij ashtė tash atje nalt bashkė me engjujt e qiellės.
    Unė nuk e kuptoja dot se ē'donte tė thoshte ajo, po njė parandjenjė e keqe mė goditi papritur nė zemėr dhe balli m'u ftoh si akull, m'u prenė gjunjėt.
    Nanė Hatixhe, s'tė marr dot vesh, - i thashė.
    Mblidhe vedin, goca jeme, - tha ajo. - Zenelin e
    vranė, moj, zemėr. U banė tash tri ditė qė e kanė
    varrosur ke Livadhet e Bardha. Po, pllumbin e nanės,
    ma vranė, ma vranė djalin.
    Unė me tė vėrtetė nuk po e merrja vesh se ē'donte tė thoshte ajo. Bėra njė lėvizje qė tė ngrihesha, po gjunjėt mė ishin kėputurfare e nuk mė mbanin dot mė.
    Nanė Hatixhe!.... Po si... po si? - u mata tė flisja.
    Fjala mė mbeti nė grykė, njė dobėsi e tmerrshme mė
    kish pushtuar tė tėrėn, m'u muarr mendja, m'u errėn
    sytė. Mė dukej se gati po humbisja ndjenjat. Me atė fije
    fuqi qė mė kish mbetur, u shtrėngova tek gjunjėt e plakės
    dhe i thashė vetes qė tė ngrihesha mė kėmbė. Mė vinte
    dhoma rrotull.
    Oh! Perėndi!
    Mė dukej sikur isha nė gjumė, sikur shikoja njė ėndėrr. Po tani e dija qė kjo s'ishte ėndėrr. Shkova dhe u ula tek buza e krevatit dhe mbeta atje si e mbėrthyer nė vend.
    Po, oj, bijo, po, moj, zemėr! Ma vranė djalin nė fushėtė Laēit! - tha plaka. - Deshti me hikun djali, mė thanė,deshti me u arratisun. Koroneli, kaluar mbi kalė, e ndoqideri buzė kanalit. Kur e pa dj'ali qė aj i ktheu dyfekun, iu lut qė mos ta vriste. "Mos, bre, i tha. Mos, pėr hatėr tė perėndisė. Kam nji nanė plakė qė m'pret ke shpia." Po koroneli i shau perėndinė dhe nanėn e ja shkrepi mjedis gjoksit. Do thonė se i ra me revolver, do thonė se i ra me ēifte tė gjahut. Kishte dalė me gjuejt nė fushė tė Laēit, koroneli komandar i kampit prej Toskėnie e m'vrau vocin tem me duer tė lidhuna. Ata bajnė gjueti nė kafaz tė zLutja ime qė tė transferohesha nė njė shkollė tjetėr nuk u pranua. Nė vjeshtė unė u ktheva pėrsėri nė Malas. Nanė Hatixhja kish vdekur. I tėrė Malasi qe zverdhur nga fletėt e aheve qė kishin filluar tė binin herėt atė vjeshtė.
    Lutja ime qė tė transferohesha nė njė shkollė tjetėr nuk u pranua. Nė vjeshtė unė u ktheva pėrsėri nė Malas. Nanė Hatixhja kish vdekur. I tėrė Malasi qe zverdhur nga fletėt e aheve qė kishin filluar tė binin herėt atė vjeshtė.
    Ashtu siē erdhi vjeshta herėt, ashtu erdhi dhe dimri. Nė fillim tė nėntorit ra bora e parė. Kur ajo shkriu, la pas njė botė tė zymtė, tė zverdhur, tė zbrujtur. Degėt e aheve, lakuriq si gjymtyrė meitėsh, i drejtoheshin nė heshtje qiellit si nė njė lutje tė pikėlluar. Pas trungjeve tė tyre mė dukej gjithnjė sikur shikoja tek zgjatej tinėzisht njė dorė katile, e armatosur me njė ēifte gjahu, drejtuar nė njė shenjė tė largėt nė hapėsirė, ku ravijėzohej nė sfondin e qiellit dimėror silueta e njė fytyre tė dashur e tė paharruar pėr mua.
    Mėngjeseve, malet hidhnin mbi supet e larta guna tė murrme mjegullash dhe vinin te kryet qeleshe tė bardha reshė. Kojrillat dhe dallėndyshet e fundit nxituan te kaptonin fluturimthi matanė horizonteve dhe tani tek gardhet e kopshteve dėgjoheshin cicėrimat e gushkuqve, qė perėndia e di nga kishin dalė ashtu papritur.
    Natyra ndėrroi krejtėsisht, porsi nė njė vjershė tė Naimit, porsi nė njė kėngė tė De Radės. Po zemra ime nuk ndėrroi.Se njeriu mėsohet me tė gjitha ndryshimet nė natyrė dhe nė jetėn e tij, mėsohet edhe me vdekjen dhe vazhdon tė jetojė duke u pėrshtatur dhe duke shpresuar, veē zemra e tij nuk mėsohet dot kurrė me shėmtimin e jetės sė njė shoqėrie, ligjet dhe natyra e sė cilės janė kundėr ligjeve dhe kundėr natyrės sė zemrės sė njeriut.



    "Krahu i Shqiponjės", shkurt, 1979
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga EDLIN : 25-10-2008 mė 08:27
    Epiri ėshtė dhe do tė mbetet gjithmonė shqiptar ashtu si e krijoi natyra dhe historia - A. Frasheri

  28. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar EDLIN pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  29. #16
    Perjashtuar
    Anėtarėsuar
    17-01-2007
    Postime
    139
    Nderim per ty Billall Xhaferi,"O dhembja Ēame".........

  30. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar Bahtir Hamza pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  31. #17

    Bilal Xhaferri – twin hearted creator

    By Shefki Hysa

    I might have been in the fourth or fifth grade classroom of my birthplace, I remember it vaguely, when I have read a fragment of Bilal Xhaferri’s tales for the first time …The tale was entitled “You are a partisan”, if I am not wrong… A life has gone by and I can’t forget the deep impression it left to me… (I had in my hands the book with Bilal Xhaferri’s tales “New people, ancient land” in the summer of 1982. My friend, the poet Agim Mato, with whom I used to discuss about my first creations and my future as a passionate guy descending from a family that the communist regime didn’t like, gave it to me). Since then I began to be interested for Bilal Xhaferri and his creativeness that I don’t know why used to attract me surprisingly so much… It seemed as if I had experienced once somewhere, in another life all those reflections of his creativeness, or as if we had come together at the same conclusion for all that we didn’t know each-other and had never met before, as it happens sometimes to some scientists, researchers or artists who discover at the same time the same law, make the same invention, propound the same thesis or hypothesis or realize works which give the same universal messages, knowing nothing about each other’s existence… And I don’t why this kind of telepathic result used to make me think, induce me toward a meditative philosophy that used to remind me that somewhere there is an invisible godlike power, the God himself who dictates the run of our thoughts and feelings and so vaguely it seems as if it arouses the existence feeling of twin hearts who are inclined toward each other in an unknowable way, although they float lonely through the endless spaces of Universe…
    And I learned whispery that we were from the same region. He was born on November 3, 1935, in Ninat (Konispol), an area of Chameria region and he was descendant in the well-known polymath Hoxhė Hasan Tahsin’s family. A mountain used to separate Shalės, my village, from Ninat…
    Thus, I was at the same time so near and so far with Bilal. He had emigrated in February 1969 or more precisely “had escaped” from Albania, according to the terminology of the Communist Regime period, pronounced “enemy” of the Country whereas I was lost in the oblivion bewilderment, that mental desert that communism served us…
    Enemy of the Country!… Imagine what kind of absurdity!… The creator of “Cham ballad”- enemy of the Country!… Is there any human logic that believes this despite that logic that invented it, monsters’ logic?!…
    That’s enough!… Far away from labyrinths… Far away from monsters…
    But which are some of the main characteristics of poet, prosator and dissident publicist Bilal Xhaferri’s life?…

    When he was eight his mother died and when he was ten, the communist power shot his nationalist father and he remained fatherless with tree sisters, under Ferik Hoxha’s care, his grandfather. After he finished the elementary school in his birthplace, taking two grades in a year, in 1948 he went away to find a job in Saranda, since they have no living means, especially when his grandfather was pronounced “a rich countryman” and he was expropriated. He found an ordinary job in Saranda; he had to load and unload cobbles in small ships but being skillful and wise he was employed as courier in the telegraph post-office situated in the building where the Renaissance poet Naim Frashėri had worked as customs official. He ensconced oneself in his aunt’s family that used to live in a single room and this is why he used to sleep often in the sea-line garden. Once a month, when he had to take tokens, he used to go in Ninat to see his sisters, walking tens of kilometers. Because of the biographical problems, in 1952 he left Saranda, got into a hold, went away and was located in Durrės. In 1954-1955 he lived with his small sister, Antika, in a room in Sukth (Durrės). It was there where they followed the seven-year school, his sister during the day and Bilal at night because he had to work as an employee who establishes and controls the norms. Since then he began to write the first poetries in pieces of paper.
    Meantime he finished a technical school for construction and was employed in construction yards, at bridge-street in Kruja, at Ulza hydro central etc. In 1962-1963 he was able to publish the first poetries and tales in “Youth’s voice” (“Zėri i rinisė”), “The light” (“Drita”), “November” (“Nėntori”), “The star” (“Ylli”) etc. A lot of writers and artists approached, supported and helped him, so his prominent talent wouldn’t lose under the weight of “bad biography” consequences.
    The peak of his creativity was during 1965-1968 when his tale volume “New people, ancient land” (1966) was published while the poetic volume “The red clearing” was impeded by the communist censure before its circulation and it was converted in cartoon dough. In this period he wrote the novel “Krastakraus” (1967), which was propounded by him to be published.
    In 1968, in a meeting at the League of Albanian Writers and Artists, where Ismail Kadare’s novel “The wedding” was being presented, Bilal criticized harshly this work described by the critique of that time as “Arc of Triumph” of the Method of Socialistic Realism, a thing that aroused the party censors’ grudge who confronted him immediately, not only by reminding him the shooting of his father but even by threatening him with the destiny that all the class’ enemies were expecting. Thereafter he was expelled from the League, he lost the publication right, and the distribution of his books was prohibited. His book “New people, ancient land” was taken away from the libraries and the bookstores, his writings from the newspapers and magazine collections were ripped, the novel “Krastakraus” was archived in the archives of “Naim Frashėri” Publishing House, while Bilal, constantly supervised, was interned in the village of Hamallė (Durrės), where he carried out handiwork in agriculture, threatened everyday to be arrested.
    He was kept for about six months at the refugee camp in Janine (Greece), and then he went in USA, invited by the Cham patriots Skėnder Xhelua and Rexhep Hoxha.
    In these difficult conditions, on August 1969, together with his brother-in-law, Selfo Hoxha, he went away from Albania, from his birthplace to Greece. He had some manuscripts with himself, meantime some works of his creativiness: poetries, tales, novels, film scripts etc., were consigned to journalist Ballkiz Halili and poet Namik Mane. Before going away, he wrote a letter that was directed to his followers and victimizers.
    He worked for about two years in the Albanian newspaper “The sun” (“Dielli”), but because of the different views with its editors, he was obliged to leave it. In 1971, he sent for publication from Boston to Pristine, to “Renaissance”(“Rilindja”) Publishing Enterprise the second version of the novel “Krastakraus”, entitled “Berat ceded”, which was published by “R “Renaissance” only in 1995, together with the poetic volume “Come on sadness” and the tale-volume “New people, ancient land”, where are included even other tales published in Albania and USA. In the accompanying letter of the novel manuscript is written: “In my nearby literary efforts I have thought about tales-miscellanea from Kosovar people today’s life. To collect the materials I need to write this book, I hope I can pay a visit to Kosovo next year”. In USA, Bilal became for many years the pivot of the expatriated Albanians’ union, especially of the Cham emigrants, who were organized by him in the Cham League organization, centered in Chicago, renewing in this way the prior tradition.
    In Chicago, on October 1974, he created “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”), which was baptized, directed, prepared and published by him till the end of life. He published many publicistic articles, poetries, tales, fragments of the novel “Opposite sidewalks” (1975), fragments of the novel “The moon of the yards” (1977), skits for Albanian language courses, published his drawings and caricatures, artistic photos and short films made by him. Even in USA he wrote movie scripts. In the magazine number where a fragment of the novel “The moon of the yards” was published for the first time, it was announced that Bilal was preparing from this novel a scenario for a feature –length film with the title adapted into “The moon of the Countryside” and a company from Hollywood was going to film it.
    Through “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”) he could set up relations with a lot of patriots in USA, Canada, Europe, Turkey and elsewhere, with newspapers and magazines of Diaspora and through it and its activity he influenced the approach and the collaboration between Albanians of all lands, inclinations, political parties and political organizations. “Eagle’s wing” was converted in a national magazine, kept with the emigrants’ writings and it was addressed to all Albanians.
    It had a big brotherly, moral and material support from the Albanians of Kosovo and Montenegro, from parties and their national organizations, even some of his friends and collaborators were there. In a thank-you note in the magazine he writes: “During this summer (1981) I stayed some months in Detroit. Among many friends, whom I sincerely thank for their brotherly welcome, I want to mention especially Prof. Prenk Gruda.
    I will keep in mind as a beautiful memory the time I spent at his home. Prenka expressed the Albanian characteristic nobility simply with a genuine heartiness when he arrived at the hotel where I was staying and invited me to reside at his home, saying to me: “You should come as you are coming to your home. You don’t have to stay at this hotel. You can save the money you could spend here and use them for the magazine. He gave me a spare key of his beautiful home in suburb of Detroit. During the time I stayed at that home I felt as at my home”. (“Eagle’s wing”, 1981)
    But this patriot who used to write frequently about the national issue in “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”), who used to have exchange of letters with Bilal Xhaferri, has been near him on other occasions, has encouraged and has offered unstinting help to him. In a letter (1985) he writes to him: “I hope you are safe and sound, as your heart wishes. To say the truth, we miss you. One of ours has been in Chicago and has asked someone about you, but they didn’t say good words. They told him that you are jobless, homeless, you are at loss; you don’t have a place to eat and to pass the night. I can’t believe anyway that works are going so badly; I said to the one who brought these words from Chicago not to speak with someone else about this, because this is a disaster and incredible. But I know my friend that those malicious mouths and enemies speak what their teeth utter. My brother, you are welcome as to your brothers.
    I am sending to you the translations of some German newspapers, an article from “Business walk” and another from “New York Times” because maybe you haven’t seen them.
    Write us some words man, just to know how you are or please call us. (“Eagle’s wing”, May 1985)
    But, even in America, the country of big freedom, someone was victimizing and punishing him to kill him and his work too. So, in 1978 he was wounded. “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”) has written about this horrible episode: “Bilal Xhaferri, editor of “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”), was assaulted in darkness by three unknown people while he was going in a meeting for the celebration of the 100th anniversary of Prizren League. The friends that were waiting for him in the meeting, worried from this delay, went out to look for him and found him in the street, wounded in the head and face and with a knife cutting in the rib. The police that was informed and came immediately brought him to the hospital”. (“Eagle’s wing” 1985, May)
    Once upon a time, maybe for intimidation, a heinous gossip was diffused, as if Kadri Hazbiu had expressed himself that we will bring back here Bilal Xhaferri dead or alive. And indeed, Albanian state security neither left him alone in America, as his friends tell.
    A crushing strike for Bilal was in 1981, when the editorial office caught fire, for which he has written in “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”): “A fire burnt down the building where “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”) was located, burnt down all the files and the collections. This was a personal tragedy for Bilal Xhaferri, who lost his books and his manuscripts, thorough literary volumes, studies, scientific researches, translations, political notes, letters, pictures, photos, works and efforts of ten difficult years in exile” (“Eagle’s wing”, January-February, 1981).
    In September 1986, one morning, suddenly Bilal lost consciousness. He was taken urgently to the hospital. He was diagnosed with a head tumor. He was operated but some days after the operation he died at Chicago hospital, in October 14, 1986.
    His compatriots, known and unknown people, Albanian and foreign friends and the migration press too, accompanied him with big honors.
    The novel “Krastakraus”, presented for publication in 1967, was published only in 1993, in Tirana from “Bilal Xhaferri” Publishing House (Shtėpia Botuese “Bilal Xhaferri”).
    In May 3, 1995 the President of the Republic decorated him with the “Martyr of Democracy” medal, with the below motivation “For his service as publicist and politician in the war against communism and dictatorship, for his deeply national and democratic aspirations”.
    In May 6, 1995, as director of the Cultural Association “Bilal Xhaferri” (“Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”), in collaboration with the Albanian Government, I initiated and organized the ceremony for the return of the well known dissident poet, prosator and publicist Bilal Xhaferri’s bones in his Homeland and now he reposes in the birthplace, in Saranda. In that year, for the honor of Bilal Xhaferri, I began to publish in Tirana “Eagle’s wing” magazine (“Krahu i shqiponjės”), as an organ of “Bilal Xhaferri” Cultural Association (Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”) otherwise called Cultural Community of Chameria (Komuniteti Kulturor i Ēamėrisė), a magazine that has been esteemed even by personalities such as Ismail Kadare and Dr. Haim Reitan.
    As conclusion, the noted writer Sabri Hamiti, my friend from Kosova, describes briefly this personality’s profile:
    “Bilal Xhaferri was a writer of the roots of ethnicity in the 60s, when Albanian literature either used to glorify the ideas of socialism or the victory in the Second War, simplifying this in the ideological absolute of development. In this aspect, Xhaferri seems lonesome for the time, seems related to prewar literature but he doesn’t see the past on the style of an hymn and praise, as a support for actual problems, but exactly by taking an invocatory an critical attitude to catch essences despite the momentary situation. In this regard, the literary search of Bilal Xhaferri in the past, in the ethnic roots, is not made as spreading and attraction with the past, but exactly as search to make possible the intercommunication of times”… (Sabri Hamiti) in “The accursed poet: Bilal Xhaferri”.

  32. #18
    EPIROT Maska e EDLIN
    Anėtarėsuar
    16-07-2007
    Vendndodhja
    ku bėhen qinglat
    Postime
    1,527

  33. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar EDLIN pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  34. #19
    “Si e kam njohur shkrimtarin Bilal Xhaferri”

    Sa here kujtoj Bilal Xhaferin, sjell ndermend vargjet kritikuara per fatalitet te Musa Vyshkes...

    E ku i dihen udhėt kėsaj jete,kushdi ku pėrgjon fundi si kusar,Sjell ndėrmend Dhimitėr Xhuvanin nė njė nga udhėtimet me tren, kur shlyente nė Kombinatin Metalurgjik "mėkatin" pėr romanin "Tuneli". E pyeta: "Si tė duket Bilal Xhaferri", qė nė atė kohė po bėnte bujė nė rrethet tona letrare. "Flori njėzetekatėr karat", tha ai dhe nxitonte tė lexonte njė roman tė Kolduellit, mbasi vajtje-ardhja me tren qenė e vetmja kohė e lirė qė i mbetej.
    Nuk mė kujtohet kur e kam takuar sė pari, po isha i mbushur me yllėsinė e mbresės qė mė kishte shkaktuar njė tufė poezi, botuar nė njė kolonė anėsore tė "Zėrit tė Rinisė", pėr tė mos e harruar kurrė vjershėn "Rosat" dhe "Baladėn ēame". Pėr herė tė parė mė mbiu filizi i mirė i zilisė ndaj njė tė panjohuri qė shkruante poezi. Ishte si mbresa qė tė lė njė letėr simpatie, qė ti e lexon nėn dritėn e hėnės, nė kopshtin me mollė tė sapoēelura, mbėshtetur pas njė togu jonxheje tė sapokositur, siē mė kish ndodhur nė botimin e librit tim tė parė.
    Siē duket, qė prej kėsaj mbrese po buiste si nga qafėpėrkulja e rosave pendėbukura tė vjershės krahu i ylberit, qė do ta mbėshteste krahun tjetėr nė supin e ushtarėve tė romanit "Krastakraus".
    Mos kosit, kositės, mbi varrin tim tė humbur,
    ku mbin fille trifilesh dhe lulekuqe plagė…
    Nė njė nga hotelet ordinere tė Tiranės, atje ku sot ėshtė Muzeu Historik, mė ka rastisur t'i lexoja nė dorėshkrim kėto vargje dhe faqe nga beteja e Beratit. Po shkruante romanin. Merrte dieta shėrbimi nga kryeredaktori ēam i revistės "Ylli", qė e pėrkrahte. Edhe unė isha i pėrkrahuri i redaktorėve dashamirės tė kėsaj reviste, Vehbi Skėnderit e Naum Priftit, sikundėr pati fatin Bilali me Vath Koreshin nė "Zėri i Rinisė".

    Duke lexuar kapitullin e betejės sė Beratit, pothuaj ndieja erėn e gjakut tė freskėt. Ishte efekti i pėrshkrimit. Aroma e trėndafilave tė egėr dhe ajo qė i ngjante asaj tė mjaltit tė shpellave e tė zgėrbonjave, era e tėrfilit, qė nuk ishte kositur i tėri, qė vinte nga livadhet, dhe aroma e kumbullave tė sapopjekura qė vinte nga bahēet, nėn zėrin e kėmbanave sfidohej nga duhma qė dukej sikur kish ardhur kėmbė pėr kėmbė sė bashku me ushtrinė armike, si njė frymėmarrje e helmatisur e kėsaj ushtrie. Ishte ulėrima e shiut qė shi nuk pillte, thoshte Bilali. Dhe mes kėsaj arome e zėra kėmbanash dhe duhmės pėrvėluese, daulleve tė shiut, rridhte currili i freskėt i gjakut tė dukagjinasit tė bukur, plot plagė, po qė nuk jepte shpirt po tė mos e ktheje andej nga ishte Dukagjini i tij. Dhe juga qė shtynte mbi Tomorr ca re si savanė, si arkivol drejt masivit alpin.

    Ah, Kėnga e sprasme e Balės, klitha… Se Berat, se Berat… Si zallishte e argjendtė e njė burimi qė shteron… Ishte fytyra e dukagjinasit qė i kish rrjedhur gjithė gjaku e nuk jepte shpirt. E Stresi, shoku i vet, i ngul majėn e shpatės nė zemėr… Sikur presėn e ftohtė tė saj ta kish ndjerė nė zemėr tė tij. E filloi tė hapte njė varr. Kumi ishte i butė. Gropa u mbush shpejt me ujė nga pėrbrenda. Nė atė ujė u hap njė copė qiell plot me yje, qė pėrpėliteshin nėpėr gjethet e shelgjeve dhe kulprave tė bardha. Trupi i tė vdekurit u shtri nėn kėtė qiell, nė pėrkundjet e shtratit tė butė tė kulprave, dhe u mbulua atje brenda, nėn kum, bashkė me yjet dhe lulet e bardha kacavjerrėse… Stresi vetėm me natėn, me mesjetėn, me kalin dhe me njė varr. Retė mbi Tomorr, si arkivole tė vogla drejt Dukagjinit…

    Ky pėrshkrim, lexuar gati gjysmė shekulli tė shkuar, me kėtė imazh arkivoli tė reve tė romanit qė shtyheshin drejt veriut, m'u pėrsėrit me ardhjen e eshtrave tė Bilalit nga "pėrtej largėsive" e pėrtej oqeanit, nė zbritjen e arkivolit tė tij nga aeroplani pėr t'u mbartur drejt Ēamėrisė, drejt Hoxhė Hasan Tahsinit. Tani m'u plotėsua domethėnia edhe e vargjeve qė kisha botuar vite mė parė:
    Hoxhė Hasan Tahsini, qė flet me planetet,
    ē'yll kėrkon tė zbresė mbi gjithė alfabetet?
    Ata qė morėn ēmime letrare, kur konkuronte edhe Bilali me librin qė hyn nė rrethin e veprave brilante tė letėrsisė sonė, siē ishte "Njerėz tė rinj, tokė e lashtė", ata qė patėn shansin njė vit mė parė t'i jepnin ēmimin e nderit kėtij romani-arkivol me titull "Krastakraus" e nuk ia dhanė, tani ishin tė parėt qė vraponin tė mbanin bishtin e pelerinės sė purpurantit, tė mbanin arkivolin e tij, sikundėr ata qė kishin anatemuar Faik Konicėn dhe nxitonin tė vinin nė krah shiritin e zi demagogjik e tė ligjėronin kumtesa, duke rigėlltitur grahmėn e tė vjellave tė tyre… Pėr tė mbushur boshllėkun qė hap e tashmja, njerėzit hedhin brenda nė tė kufomėn e sė kaluarės dhe shkelin e dalin matanė, - shkruhet nė "Krastakraus"…

    Bilali kishte vizatuar edhe portrete personazhesh midis fletėve tė dorėshkrimit, atje nė hotelin e paguar me honorare botimesh. Mbaj mend dy prej tyre. Njėri portret ishte Bora dhe tjetri Ajkuna. Mė duket edhe Stresin e kishte skicuar. Vizatonte pastėr. Njėri prej portreteve tė vajzave ishte bukuria antike, e ndaluar, qė nuk i takonte askujt, pėrveē natyrės qė e lindi dhe do ta mbėshtillte pėrsėri nė gjirin e saj. Kėto ishin fjalėt e shkruara poshtė fletės sė skicuar. Ku mund tė jenė vallė tani ato skicime tė piktorit Bilal Xhaferri. Ah, qė nuk ia shkula nga fletėt e dorėshkrimit ato skicime…

    Kisha mbaruar studimet e rregullta nė Universitetin e Tiranės. Plejada e letrarėve qė sot janė tė njohurit e letėrsisė e studentė tė njė kursi me mua, tė sapoemėruar redaksive dhe institucioneve tė Tiranės, pas dy muajshit tė aksionistit nė Gradishtė pėr ndėrtimin e hekurudhės sė Myzeqesė, ishin thirrur nė zborin pasuniversitar tė oficerit rezervė. Unė, nėn nxehtėsinė e luftės sė klasave qė po egėrsohej, siē dėshmonte edhe njė fjalim kanibalesk i kryeministrit tė atėhershėm, isha degdisur nė Librazhd dhe prej andej isha marrė me pėrdhunė ushtar nė repartin e punės, nė Ndėrmarrjen Bujqėsore Ushtarake, megjithėse i diplomuar, me dy vėllime me poezi, anėtar i Lidhjes sė Shkrimtarėve dhe Artistėve tė Shqipėrisė.

    Prashisja patate nė Zall-Herr tė Tiranės e nė Tapizė, pėrballė Krujės. Jo, mė duket se shkulja patate njė ditė, kur Bilali erdhi nė zbor me rezervistė tė Manzės e Shijakut. Marshimi i gardistėve tė kuq lejfenistė kishte shkelur mbi shkrumbin e tempujve, kishave e xhamive, kishte hyrė triumfalisht nė romanet, dramat dhe poemat tona, nė veprat mė pėrfaqėsuese tė realizmit socialist. Bilal Xhaferri kishte shkelur kėmbėzbathur mbi prushin e kėtij triumfi delirant. Parandiej se mbi korridoret e Luvrit do tė vėrshojė urina e Khanėve mongolė, shkruante njė poet rus. Dhe pastaj: Mona Liza, zbrit nga korniza, se na duhet pėr Mao Ce Dunin… Autori i "Krastakrausit", qė po bėnte bujė dhe kishte zgjuar, pėrveē admirimit tonė edhe zili, sapo kishte hedhur edhe hapin fatal, hap qė s'duhej ta hidhte. Kritikoi romanin, tė cilin vetė ai qė e kishte pjellė, do ta quante tė dobėt mė vonė. Dhe mori goditjen e pushtetit, siē e njohin mirė tė gjithė.

    Nė mbledhjet me kolektivin e ndėrmarrjes, qė i drejtonte vetė byroisti, i vajtur nė Durrės sekretar i parė, njerėzit mė shihnin si ariun e dalė nga pylli. Ē'na qenka ky qė u hėngėrka me ata lart?
    Dhe a e di se mua mė ngjau si me njė Martin Ubini qė kam nė roman? Dhe mė tregoi…Nėn breshėrin e furishėm, Martini me shtizėn e njė agreptari tė vrarė, i kish hedhur ēengelin nė sup njė kalorėsi kundėrshtar dhe e tėrhiqte me gjithė kalė… Dukej sikur mund tė mbante mbėrthyer nė vend njė kavaleri tė tėrė. Kundėshtari u kujtua ta priste me jatagan shtizėn qė e kish mbėrthyer te fileja e kėmishės sė hekurt pranė supit… Dhe ngau kalin tutje si erė, kurse Martini u rrėzua me njė "ah" marazi nė mes tė tė qeshurave. Qeshnin edhe turqit, edhe shqiptarėt…

    Mė akuzojnė si mbrojtės tė klerikalizmit nė gazetė… Po ja, ku e kam tė shkruar diskutimin qė bėra nė Lidhje… Ishte i fundit ky takim i Zall-Herrit. Pastaj dėgjova qė ishte arratisur. Me njė "ah" marazi qė nuk ia mora nga duart atė dorėshkrim, kam shpresuar se mund t'ia ketė varrosur, bashkė me tė tjera dorėshkrime, shoku i tij i ngushtė Namik Mane, si varrimi qė i bėri Stresi dukagjinasit nėn ato retė qė era i shtynte si arkivol nė drejtimin tjetėr tė atdheut…

    Kisha parė tė sapobotuar, po qė nuk qarkulloi kurrė, librin poetik "Lirishta e kuqe". Kisha me autografin e Bilalit librin me tregime "Njerėz tė rinj, tokė e lashtė", qė mbėshtjellė me njė dyfletėsh reviste kineze pėr tė mos rėnė nė sy, ia dhashė asaj ish-gjimnazistes Plasari, tani me mbiemrin Guxholli, qė mori pjesė nė diskutimin fatal rreth Bilalit. Pastaj kėtė libėr ma kėrkoi Mehmet Isaj e nuk m'u kthye mė, siē duket ia kishin pėrlarė edhe atij.
    Kur mė rikthyen nė Librazhd tė dimėroj pėr gati njė ēerek shekulli e mė kėrkonin emėr pėr djem tė sapolindur, kujtohesha pėr tregimin e gjatė "Pėrtej largėsive" me subjekt nga lashtėsia ilire. "Ergys", kėmbėngulja. Personazhi i tregimit tė tij kish emėr qė tingėllonte i lashtė dhe modern. Ia dhashė inxhinierit kimist tė fabrikės sė verės pėr djalin qė iu bė piktor, pastaj njė mėsuesi kimie, pėr tė lindurin qė tani i ėshtė diplomuar jurist. Djali im ishte Ergysi i tretė. Di qė vetėm nė Librazhd atėhere u bėnė pesė Ergysė, tė ardhur si pėrtej largėsive.

    Ishte edhe ky emėr jehonė e asaj poetike, qė pėrcillet nėpėrmjet mbresės qė tė lė breshėrimi i frazės nė "Pėrtej largėsive" e nė "Krastakraus" me Ergys dhe Stres, ku pasthirrma aliterative sikur ish kėputur nėpėr grykat mijėra prita gurėsh dhe rrokullisej me brerimet e breshėrit e vėrshimet e pėrrenjve…
    Me trokun e patkojve, me rrokullimat e breshėrit e shkrepėtimat e rrufeve,…me bėrtitje brirėsh e borish mbyllet romani…

    Sesion shkencor pėr shkrimtarin

    Vdiq nė njė moshė ende tė re. Rrethanat ende nuk janė shumė tė qarta, ndonėse ditėt e fundit i kaloi nė shtratin e njė spitali nė Ēikago. Deri sa iku nga kjo jetė, Bilal Xhaferri i provoi tė gjitha: dhimbjen e nėnės sė vdekur, pushkatimin e tė atit nacionalist, dhimbjen e shpinės kur punonte si hamall, gėzimin qė tė fal suksesi i pazakontė i njė vepre letrare, trishtimi prej ndalimit tė ndonjė vepre, pastaj heqja e sė drejtės sė botimit, internimi mė tej arratisja, fitorja e lirisė dhe nė fund sėmundja e beftė. Sot nė orėn 10.00, nė sallėn e "Tefta Tashko" nė Ministrinė e Turizmit, Kulturės, Rinisė dhe Sporteve zhvillohet "Dita letrare pėr Bilal Xhaferrin". Bėhet fjalė pėr njė sesion shkencor, i cili mbahet me rastin e 75-vjetorit tė lindjes sė shkrimtarit. Kritikė e studiues tė letėrsisė do tė referojnė mbi veprėn letrare tė Bilal Xhaferrit, e cila botohet e plotė me financimin e MTKRS-sė, me rastin e kėtij pėrvjetori. Aktiviteti zhvillohet nga MTKRS dhe Fakulteti i Historisė dhe i Filologjisė.

    Ngaoēi Petriti - Panorama
    Mos shkruaj gjė kur je me nerva, sepse, ndėrsa plaga e gjuhės ėshtė mė e keqe se e shpatės, mendo ē’ka mund tė jetė ajo e pendės

  35. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar shigjeta pėr postimin:

    bsdev (01-03-2017)

  36. #20
    Bilal Xhaferi
    Fotografitė e Bashkėngjitura Fotografitė e Bashkėngjitura  
    Mos shkruaj gjė kur je me nerva, sepse, ndėrsa plaga e gjuhės ėshtė mė e keqe se e shpatės, mendo ē’ka mund tė jetė ajo e pendės

  37. Anetarėt mė poshtė kanė falenderuar shigjeta pėr postimin:

    bili99 (14-10-2018)

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. Bilal Xhaferri
    Nga Dita nė forumin Elita kombėtare
    Pėrgjigje: 1
    Postimi i Fundit: 14-06-2011, 01:28
  2. Kriza ne Maqedoni
    Nga mani nė forumin Tema e shtypit tė ditės
    Pėrgjigje: 8
    Postimi i Fundit: 18-09-2003, 11:06
  3. Si duket edhe "PIRAMIDAT" paskan pasur Gjeneral
    Nga Beqari002 nė forumin Tema e shtypit tė ditės
    Pėrgjigje: 5
    Postimi i Fundit: 25-09-2002, 10:38
  4. Zbulimet me te fundit te Ministrise se Brendshme Maqedonase
    Nga Beqari002 nė forumin Tema e shtypit tė ditės
    Pėrgjigje: 14
    Postimi i Fundit: 05-09-2002, 16:03

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •