Rrëfimi dhe Kungimi i duhur

[Albo]

Rrëfimi dhe Kungimi i duhur

Perpara rrefimit besimtari duhet te perpiqet qe te kujtoje te gjitha mekatet qe i ka bere me dije apo pavetedije. Duhet qe te riekzaminoni me kujdes jeten tuaj ne menyre qe te kujtoni jo vetem mekatet e bera qe nga koha e rrefimit te fundit, por edhe ato mekate qe nuk i keni rrefyer fale harreses. Pastaj, me keqardhje dhe zemer te penduar, afrojuni Kryqit dhe Ungjillit dhe filloni qe te rrefeni mekatet tuaja.

1. Rrefejini mekatet ne menyre te sinqerte, duke mbajtur parasysh qe nuk po ia rrefeni thjeshte nje njeriu por Vete Zotit. Zoti i di mekatet tuaja dhe vetem kerkon qe ju ti pranoni ato. Nuk duhet tu vije turp nga ati juaj shpirteror: ai eshte nje person sic jeni edhe ju. Ai i njeh dobesite njerezore, tendenca e njeriut karshi mekatit. Per kete arsye, ati juaj shpirteror nuk ka se si te jete nje gjyqtar i keq ndaj jush ne rrefim. A eshte arsyeja se ju vjen turp ta beni nje gje te tille pasi nuk doni qe te humbisni opinionin e mire qe ati juaj shpirteror ka per ju? Perkundrazi, ati juaj shpirteror do te kete akoma me shume dashuri per ju kur ai e shikon se sa i sinqerte dhe i hapur jeni ne rrefimin e mekateve. Per me teper, nese ju vjen turp qe te zbuloni mekatet tuaja perpara vetem nje njeriu, atit tuaj shpirteror, si do tia beni qe te tejkaloni turpin kur te dilni ne Diten e fundit te Gjykimit perpara Zotit? Atje, te gjitha mekatet tuaja te cilat nuk i keni rrefyer do te hapen para Vete Zotit, para Engjejve dhe gjithe njerezve.

2. Tregohuni specifik kur rrefeheni, duke rendituar te gjitha mekatet me vete. Shen Joan Gojarti na thote: "Nje besimtar nuk duhet vetem te thote: Kam bere mekat, ose jam plot mekate, por duhet qe ti deklaroni te gjitha llojet e mekateve." "Zbulimi i mekateve," thote Shen Basili i Madh, "i nenshtrohet te njejtit ligj si dhe Deklarimi i semundjeve fizike..." Mekatari eshte i semure shpirterisht, dhe ati shpirteror eshte doktori ose sheruesi. Qe do te thote qe duhet qe ti rrefeni mekatet tuaja ne te njejten menyre si i semuri pershkruan doktorit simptomat e semundjes se tij nga i cili i semuri pret qe ta sheroje.

3. Mos zini ne goje asnjeri tjeter gjate rrefimit, per shembull, mos u ankoni per ndonje person - cfare rrefimi eshte ky? Nuk eshte rrefim por gjykim dhe perben nje mekat te ri.

4. Mos u mundoni qe te shfajesoni veten ne ndonje menyre gjate rrefimit: duke ia hedhur fajin dobesise, zakonit, etj. Sa me shume e justifikoni veten gjate rrefimit, aq me pak shfajesoheni perpara Zotit. Sa me shume ju denonconi, gjykoni apo akuzoni veten, aq me shume jeni te shfajesuar ne syte e Zotit.

5. Kur pyeteni nga ati shpirteror, mos thoni: "Nuk e mbaj mend, mbase e bera edhe ate mekat". Zoti na ka urdheruar qe te mbajme mend gjithmone mekatet tona. Ne menyre qe te mos justifikoni veten me mungese kujtese, duhet qe ti rrefejme mekatet tona sa me shpesh qe te mundim. Ata te cilet, fale pakujdesise, rrefehen dhe marrin kungim rralle, dhe ne kete menyre i harrojne mekatet, nuk kane kujt tia hedhin fajin pervec vetes se tyre. Ata nuk mund te shpresojne per faljen e mekateve qe nuk arriten as ti rrefejne. Prandaj, eshte imperative qe te perpiqemi qe te mbajme mend te gjitha mekatet tona. Kur dikush na ka borxh dicka ne e mbajme mend ate. Por nga ana tjeter harrojme borxhet tona perpara Zotit! A nuk tregon kjo nje mungese te theksuar shqetesimi per shpirtin tone nga ana jone?

6. Nese nuk ju pyet ati shpirteror, mos i renditni mekatet qe nuk i keni bere apo gjerat qe nuk i keni bere. Duke e bere nje gje te tille, i perngjasoni Farisejve ne Ungjill. Nuk jeni duke rrefyer mekatet, por jeni duke u mburur, pra duke e rritur gjykimin ndaj jush.

7. Duhet te rrefejme me dhimbje dhe zemer te penduar mekatet me ane te te cilave i kemi shkaktuar dhimbje Perendise. Nuk eshte mire qe shume veta i thone mekatet e tyre si fakte, pa ndonje keqardhje. Flasin sikur jane duke bere nje bisede te zakonshme. Ajo qe eshte akoma me e keqe, eshte e qeshura gjate rrefimit. Keto jane te gjitha shenja te te mungeses se pendimit. Rrefimi ne kete menyre nuk te pastron mekatet, por ti rrit ato.

8. Dhe ne fund, rrefejini mekatet me besim ne Jezu Krishtin, me shprese ne meshiren e Tij. Vetem me besim ne Jezu Krishtin dhe shprese tek Ai ne mund te marrim falje per mekatet tona. Pa besim, nuk mund te marrim falje te mekateve. Nje shembull per kete eshte Juda tradhtari - te cilit i erdhi shume keq per ate qe beri, por nuk kish besim ne Jezu Krishti, nuk kish shprese tek meshira e Tij, dhe prandaj i dha fund jetes se tij.

Kjo pra, eshte menyra se si duhet te rrefehemi ne menyre qe te marrim faljen e mekateve tona nga Perendia. "Nese i rrefejme mekatet tona, Ai eshte besnik dhe do te na fali mekatet dhe do te na pastroje nga te gjitha padrejtesite." (1 Joan 1:9)


Pergatitja plot lutje per Kungimin

Nga te gjitha ditet ne jeten e nje te Krishteri, me e lumtura eshte ajo dite ne te cilen ai merr Kungimin e Shenjte te merituar, me vemendje dhe pergatitje te plote. Nepermjet rrefimit, e pastrojme veten nga te gjitha mekatet, e hapim shpirtin tone perpara vete Perendise, dhe morem ne shtepine e shpirtit tone nje Mik te Shenjte Hyjnor, Zotin tone Jezu Krisht, i Cili tha: "Ai qe ha Trupin Tim dhe pi Gjakun Tim jeton ne mua dhe Une ne te." Ne diten qe ne marrim kungimin, eshte shume e rendesishme per ne qe te mbajme parasysh se cfare jemi duke bere, dhe me pjesmarrjen tone ne kete Mister te shkelqyer, te kuptojme cfare pergjegjesie po marrim mbi supe. Te presesh Mikun Hyjnor ne menyre te pakujdesshme, pa vemendjen e duhur, do te thote qe te mallkosh veten. Mos qofte keshtu! Ja se cfare eshte minimumi qe duhet te bejme ne menyre qe te marrim te mirat shpirterore te kungimit:

1. Rrefejini mekatet perpara Liturgjise, ne menyre qe ti lejoni vetes dhe atit shpirteror kohen e duhur per nje rrefim te plote. Ne fund te kesaj broshure do te gjeni nje "Nje rrefim i shkurter perpara Rrefyesit." Perpara se te vini ne rrefim, lexojini ne shtepi mekatet qe ju keni bere ne menyre qe ta keni te lehte per ti kujtuar, ose sillini te gjitha ne rrefim te shkruara ne nje cope leter.

2. Lexoni Rregullin e Lutjes perpar Kungates se Shenjte. Ne Librin e Lutjeve te Jordanville, ky rregull mund te gjendet ne faqet 334-368. Rregulli perbehet nga nje seri Psallmesh, nje Kanon, dhe lutje perpara Kungimit. Ata me te zellshmit mund ti shtojne ketij Rregulli edhe Kanonin e Jezusit me te Embel, Kanonin dhe Akathistin e Hyjelindeses Me-te-Shenjte, dhe Kanonin e Angjellit Ruajtes. Keto lutje mund ti gjeni ne Librin e Lutjeve Jordanville.

3. Ne diten e Kungimit te Shenjte, eshte themelore qe te vini ne kishe qe kur ne fillim te Liturgjise, dhe me barkun osh, p.sh. te mos kesh ngrene apo pire qe nga mesnata e nje dite me pare, dhe as te mos kesh pire duhan. Ata qe vine me vonese ne kishe nuk mund ti afrohen Kupes se Shenjte.

4. U kerkojme besimtareve tona femra qe kur kungojne, nuk duhet te vene buzkuq dhe duhet ti mbulojne kokat e tyre.

5. Kisha i udhezon ata qe i afrohen Kungimit qe ti kryqezojne krahet e tyre ne gjoks, ti afrohen duke pranuar Jezu Krishtin ne buzet e tyre, me zemrat te mbushura me nje dashuri te zjarrte per Te, dhe me falenderime per Te. Ne vitin 961, Keshilli i gjashte Ekumenik vendosi Kanonin: "Kushdo qe deshiron te marri pjese...le ti beje duart ne formen e nje kryqi teksa afrohet, dhe le te marri kungaten e hiresise...(Kanoni 101).

6. Ne udhezimet per Urdhrin e Sherbimit thuhet se sapo merr Trupin dhe Gjakun e Krishtit, kaperdiji ato me nderim, dhe pasi i fshini buzet, puthni anen e Kupes qe simbolizon brinjen e Krishtit prej nga rrodhi gjak dhe uje.

7. Pas Kungimit, lexoni lutjet falenderuese. Ne kishen tone, keto lutje lexohen gjithmone ndersa besimtaret jane duke lavderuar Kryqin e Shenjte. Kunguesit mblidhen ne anen e majte te kishes, se bashku degjojne lutjet, dhe pasi mbarojne i afrohen Kryqit.

Ushqimi i Darkes Mistike eshte Ushqimi Hyjnor per rikrijimi tone ne Dhiaten e Re midis Zotit dhe njerezimit. Kushdo qe e merr kete ushqim pa pergatitjen e duhur i sjell vetes te kunderten - shkaterrimin. Mos qofte keshtu!

Nje rrefim i shkurter perpara Konfesuesve Aterore
Nga Rrefimi i Plote i Shen Dhimitrit te Rostovit.

I rrefehem Perendise, Zotit tim, dhe perpara atit te nderuar, te gjitha mekatet e mia te panumerta qe i kam bere ne kete dite dhe ne kete ore, me vepra, fjale apo mendime. Une mekatoj perdite dhe per ore fale mosmirenjohjes time karshi Zotit dhe bekimeve te Tij te panumerta, dhe fale mbrojtjes se miresise se Tij mbi mua, mekatarin.

Kam mekatuar nepermjet: te folurit ne vetvete, gjykimit te te tjetere, kokefortesise, krenarise, zemer-ngurtesise, lakmise, inatit, pergojimit, pavemendjes, neglizhences karshi shpetimit tim, pakujdesise, indiferences, paturpesise, irritueshmerise, deshperimit, pergjigjes ndaj te keqes me te keq, hidherimit, pabindshmerise, ankesave, vete-justifikimit, kundershtimi i te tjereve, vete-vullneti, te qenit qortues, thashethemet, genjeshtrat, mendjelehtesia, tundimi i te tjereve, dashuria per veten, ambicia, llupesia, e ngrena dhe e pira ne ekstrem, kotesia, dembelizmi, argetimi me mendime te pista, rendja pas trofeve, shikimet e papasterta, mungesa nga sherbimet hyjnore fale dembelizmit dhe pakujdesise, hutumi ne lutje si ne kishe edhe ne shtepi; Kam mekatuar ne vepra, fjale dhe mendime; ne shikim, degjim, nuhatje, shije, prekje dhe ne shqisat e tjera te mia fizike dhe mendore; per te gjitha mekatet une pendohem dhe kerkoj te falur.

(Ketu mund te zini ne goje mekate specfike apo mekate te tjera qe te rendojne ne shpirt.)

Une pendohem dhe kerkoj te falur edhe per te gjitha mekatet e tjera qe nuk i kam rrefyer fale harreses.

Me fal dhe me cliro nga mekati, o at i nderuar, dhe me beko qe te kungoj me te shenjtet dhe jeten - duke krijuar Misteret e Krishtit mbi faljen e mekateve dhe jeten e ameshuar.


Pergatituar nga Katedralja Orthodhokse Ruse e Shen Joan Pagezorit, Washington, DC. Artikullin e gjeni ne anglisht ketu. Perktheu nga anglishtja, Ilirjan Papa.

[Albo]

EKZAMINIMI I NDËRGJEGJES

Përpara rrëfimit çdo i penduar duhet të përgatitet duke ndjekur këto hapa:

1. Ekzamino ndërgjegjen duke përdorur udhëzuesin më poshtë.
2. Trego ndjesi të sinqertë për mëkatet e tua.
3. Shiko të gjitha mëkatet e jetës tënde dhe mundohu të gjesh shkaqet kryesore që të shtyjnë të mëkatosh. Bëj ndryshimet e duhura në jetën tënde që ti korrigjosh këto shkaqe.
4. Rrëfe mëkatet e tua.

UDHËZUES PËR EKZAMINIMIN E NDËRGJEGJES

Mos u shpejto. Mos u trego sipërfaqësor. Evito ankthin.

Kam ardhur në Rrëfim apo në Kungim pa e përgatitur veten?
A besoj në Zot, Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjtë?
A kam gabuar duke mos patur besimi në Zot dhe Mëshirën e Tij?
A jam ankuar kundër Perëndisë kur gjërat nuk më kanë shkruar ashtu siç do të më pëlqenin mua?
A jam treguar mirënjohës ndaj Bekimeve të Perëndisë?
A kam qënë më i dhënë se sa duhet ndaj të mirave materiale?
A jam treguar dorështrënguar, lakmitar apo i dashuruar pas parasë?
A e kam ndihmuar Kishën sa duhet sipas mundësive të mia?
A kam gjetur kohë që të lutem dhe të lexoj Shkrimet e Shenjta rregullisht?
A dyshoj në ekzistencën e Perëndisë?
A i mbaj kreshmët siç duhet?
Kam dashur të vdes ndonjëherë?
A i jam lutur Perëndisë me besim?
A kam bërë idhuj njerëz apo gjëra?
A jam treguar i pavëmendshëm ndaj shërbesave në Kishë?
A kam munguar në Kishë pa arsye?
A kam ardhur me vonesë në Kishë apo ikur para përfundimit të liturgjisë pa arsye?
A kam treguar nderimin e duhur ndaj Personave të Shenjtë dhe gjërave të shenjta?
A i kam qëndruar larg Rrëfimit apo Kungimit pasi përtoj apo e kam të vështirë?
A kam qëndruar natën vonë të shtunën dhe kam ardhur të dielën në Kishë i lodhur?
A kam shkuar vetëm të Dielave në Kishë dhe nuk kam shkuar në Ditët e Shënuara dhe të Shtunave?
A e kam keqpërdorur emrin e Perëndisë në ndonjë mënyrë?
A kam mallkuar dikë apo ndonjë gjë?
A kam bërë punë të parëndësishme të dielave? A i kam mbajtur kreshmët e Kishës?
A e kam neglizhuar familjen time dhe nuk i kam ndihmuar kur më kanë kërkuar ndihmë?
A jam bërë një shembull i mirë për fëmijët (motrat dhe vëllezërit) e mi?
A i kam korrigjuar gabimet e të tjerëve me inat dhe padurim?
A i kam trajtuar siç duhet njerëzit rreth meje? A i kam uruar vdekjen njeriu?
A kam rënë pre e inatit dhe a kam lenduar njeri me vepra apo fjalë?
A kam bërë që të tjerë të bien në mëkat për fajin tim?
A kam keqtrajtuar kafshët?
A kam dështuar që të fal fajet të tjerëve dhe a vazhdoj të mbaj inat ndaj njeriu?
A i kam futur hundët në jetën, punët, familjen e të tjerëve dhe a jam bërë unë shkak për grindje apo zënka?
A kam paragjykuar qëndrimet, veprimet, gabimet apo mangësitë e njerëzve të tjerë?
A kam një pakënaqësi të fortë ndaj një personi?
A nuk e kam falur dikë që më është sjellë keq me mua?
A jam treguar mashtrues me të tjerët?
A jam kënaqur teksa u jam mburrur të tjerëve për veshjen, pasurinë, suksesin tim etj...?
A insistoj që të tjerët të më vlerësojnë dhe më mbetet qejfi kur njerëzit nuk tregojnë vëmendjen e duhur ndaj meje?
A jam kokëfortë, mendjemadh, egoist, krenar dhe mendoj vetëm për vete? (Tregoni kujdes për këto mëkate se është e vështirë të çlirohesh prej tyre)
Nëse je prind, a je duke i rritur fëmijët "në mënyrën e Perëndisë"?
A kam krye akte të padenja vetë apo me të tjerë?
A kam blerë apo lexuar libra dhe filma të pahijshëm?
A kam qënë tepër i dhënë pas gjërave të pahijshme?
A e kam tepruar me të ngrënit apo me pirjen e duhanit?
A jam treguar përtac, në vend numëro apo duke harxhuar kot kohën?
A kam mbajtur fjalën e dhënë të tjerëve për të mos e nxjerrë sekretin që më besuan?
A kam vjedhur gjë dhe a kam dashur të vjedh gjë?
A kam mbajtur diçka për vete që nuk ishte e imja?
A kam tradhëtuar njeri?
A kam dhënë për bamirësi në raport të drejtë me mundësitë e mia?
A jam treguar i sinqertë?
A kam thënë gënjeshtra apo kam shtuar apo hequr nga e vërteta?
A kam nxjerrë nga goja fjalë të këqija e të pamenduara për dikë?
A kam nxjerrë sekrete që më ishin besuar?
A jam përpjekur që të shoh të mirën tek të tjerët se sa mangësitë e tyre?
A jam treguar xheloz ndaj pasurisë së tjetrit?
A kam dëmtuar apo shkatërruar pasurinë e tjetrit?
A kam qënë i pakënaqur me atë që më ka dhënë Perëndia?
A kam shpresuar për të keqen e dikujt në mënyrë që unë të përfitoja prej saj?
A kam treguar nderimin dhe bujarinë e duhur ndaj të tjerëve?
A kam insistuar që të bëj vetëm minimumin e asaj që Kisha pret prej meje?


Kur vjen momenti që të shkoni tek prifti për t'u rrëfyer, shkoni tek tavolina dhe nderoni Kryqin dhe Ungjillin mbi të. (Nëse është në praktikën e grigjës suaj, recitoni edhe këtë lutje:

Unë, një mëkatar, i rrëfej të gjitha mëkatet e mia
Perëndisë Zot të Tërëfuqishëm,
Një në Trininë e Shenjtë,
Virgjëreshës së Bekuar Mari, Nënës së Zotit,
Engjëllit tim të Shenjtë mbrojtës,
të Gjithë Shenjtorëve,
dhe ju, Ati im rrëfimtar.)

Pastaj rrëfeni me rradhë mëkatet tuaja dhe kini parasysh që jeni duke ia rrëfyer Krishtit në praninë e Priftit të Tij.

Mos përdorni fjalë si "nganjëherë", "herë pas here", "por", "vetëm" - tregohu i sinqertë dhe rrëfe mëkatet e tua. Mos i trego priftit për punët e mira të tua - nuk është koha për to gjatë rrëfimit.


P.S Përktheu nga anglishtja, Ilirjan Papa.

[arbereshi_niko]

INTRODUKSION PER PARAPERGATITJE SPIRITUALE
PER MISTERIN E RREFIMIT


Fonti: Perkthyer nga italishtja i nje dokumenti edukativ, qe ne origjine ishte ne gjuhen rumune, ku sherben si introduksion per misterin e rrefimit, marre nga siti i kishes Shenjtet Sergei dhe Serafim ne Milano, i Patriarkatit te Moskes.

Misteri i Rrefimit eshte menyra me te cilen Zoti fal, nepermjet atit shpirteror, mekatet e kristianeve qe pendohen me sinqeritet duke u rrefyer perballe priftit.

1. Ne rrefim nuk duhet te tregosh mekatet per te cilat je penduar me pare dhe ku ke marre edhe faljen, per ato qe nuk i ke bere me.
2. Duke rrefyer mekatet, nuk duhet te fajesosh persona te tjere me te cilet je gjendur ne momentin qe edhe i ke kryer. Fajso kryesisht personin tend, pa u shfajesuar, pasi kush shfajsohet, akuzohet.
3. Nuk duhet te rrefesh mekatet me imtesi, pasi duke perjetuar situatat e mekatit mos te provokosh shpirtin tend ose ate te atit shpirteror qe te degjon. Trego me mire me nje ndjenje dhimbje pendimi, me deshiren per te mos i perseritur me.
4. Nuk do ta besh rrefimin ne menyre te siperfaqeshme, te ftohte ose i ngurtesuar, por duke dashur me sinqeritet pendimin dhe keshtu te vihet ne paqe edhe ndergjegja jote me Zotin.
5. Nuk duhet te kesh turp prej priftit dhe ku mos te fshehesh as edhe nje mekat, per te mos bere qe ne vend te faljes dhe sherimit te marresh nje denim.
6. Me pare se te rrefehesh analizo ndergjegjen me kujdes, duke mos ekzagjeruar ne aresyet, pasi mund te humbesh ate qe eshte me te vertete me esenciale, do me thene:
- mos ta duash me te vertete Zotin,
- mos te duash, ose e kunderta te urresh, tjetrin,te afermin tend,
- mos te lutesh ku mos te kesh kujdes per gjerat shpirterore,
- mos te jesh i perulur,por plot me kryeneçeri, egoizem dhe dashakeqes, i drejtuar nga hakmarrja, shpifjes dhe denigrimit drejt te afermit tend.
7. Duke vajtur tek ati shpirteror, kujto nese ke bere ndonje nga mekatet qe i therrasin qiellit, dmth:
- Vrasje ( abortimi eshte i konsideruar vrasje te femjeve, per te cilen behen fajtor te dy prinedrit, jo vetem gruaja.
- Mekate te ngjashem si ato te Sodoma dhe Gomorres, ndryshe homoseksualiteti ose ç’do forme perverse seksuale.
- Mashtrimi dhe perfitimi ndaj te afermit i shperblimit te punes.
- Dhuna, persekutimi ose padrejtesia ne dretim te vejushave, te jetimeve dhe te varferve.
- Mungesa e rrespektit dhe asistenca, perqeshja o dhuna kundrejt prinderve.
8. Konsidero mire nese je bere fajtor mekatar te tipit kapital si:
- Krenari, mendjemadhesi dhe kokefortesi ( mekate djallezore )
- Dashuri per pasuri ( e barabarte me idolatrine )
- Paturpesi, ç’nderim ose prostitucion te trupit tend ose te tjereve.
- Grykesi me ushqimin, te pijeve, te mirash materiale o gjerash te pavlera.
- Cmire drejt dikujt, trishtim per pasurite e te tjereve dhe gezim per fatkeqesite e te tjereve.
- Egersia, eshte shkaktare qe te shpie drejt humbjes se gjykimit dhe te shtyn ne fjale dhe aksione te liga.
- Dembelizmi, mungesa e pergjegjesise ndaj detyres dhe punes.
- Pabesi ose indiference ndaj Zotit, Kishes ose shpetimit te shpirtit.
- Urrejtje kunder Zotit dhe se Vertetes se shenjte.
- Deshperim qe Zoti te ndihmoje ne momentin e nevojes.
- Ekzaxhirim te besimit ne zemergjeresine e Zotit, qe te ben te mekatosh pa pushim dhe te mos pendohesh.

[Albo]

Për një rrëfim të gjallë e shpëtues

Të gjithë të krishterët pa përjashtim duhet të pendohen nëse duan të shpëtohen. Por si du- het të jetë një rrëfim vërtet i sinqertë? Shumë nuk e dinë këtë. Ja përse është e nevojshme të fla- sim më thellë për këtë çështje. Do të ekzami- nojmë tri pjesë të rrëfimit:

• Çfarë duhet të bëjmë para rrëfimit?
• Çfarë duhet të bëjmë kur jemi me rrëfyesin?
• Çfarë duhet të bëjmë pasi largohemi nga rrëfimi?

Çfarë të bëjmë para rrëfimit?

I pari dhe i fundit nga apostujt e Krishtit më- katuan rëndë. Petroja mohoi Krishtin, Juda e tradhtoi. Por Petroja u fal dhe Juda humbi. Pe- troja iu rikthye dinjitetit apostolik, ndërsa dënimi i kohës peshon mbi Judën. Çfarë e shpëtoi Pe- tron dhe çfarë e shkatërroi Judën? Çfarë duhet të kishte bërë ai? Të rrëfente mëkatin e tij pasi e bëri? Ai u rrëfye në çastin kur shkoi te skribët e te Pleqtë duke iu thënë: “Mëkatova duke dhë- në në vdekje një të pafajshëm.” Dhe Juda i ho- dhi 30 monedhat e argjendta në tempull. Por a ishte e mjaftueshme? Për fat të keq jo! Një rrë- fim i mëkateve (ose një pohim) nuk shpëton. Një zemër e thyer dhe e përulur duhet të shkojë paralelisht me një besim të gjallë në hirin e Perë- ndisë. Juda u dëshpërua për shpëtimin e tij, pra- ndaj humbi pas këtij pohimi që bëri. U varr në një pemë dhe shpirti shkoi në torturat e përjetshme.
Petroja nuk veproi kështu. Në oborrin e Ka- jafës, e mohoi tri herë Krishtin, Mësuesin dhe Mirëbërësin: “Nuk e njoh këtë njeri” (Matth. 26.74). Megjithatë, gjatë mohimit të tretë, kur dëgjoi gjelin të këndonte, iu kujtuan fjalët e Krishtit, u ndërgjegjësua për mëkatin e tij dhe u përul në zemër. Doli nga kopshti, braktisi shoqë- rinë e shërbëtorëve të Kryepriftit dhe ajo që ishte më e rëndësishme, ai derdhi lot hidhërimi, lot të sinqertë, të vërtetë duke shprehur kështu një pendim të thellë. Sipas Traditës, gjatë gjithë jetës së tij, sa herë që dëgjonte gjelin të këndonte, Petros i kujtohej mëkati që kishte bërë dhe prej syve i buronin rrëke lotësh. Petroja nuk u dësh- përua, por besoi në mëshirën hyjnore dhe u shpëtua.
Petroja na jep një mësim për jetën: të kthehe- mi sërish te Perëndia pasi ramë në një mëkat. Besimi në mëshirën hyjnore e nxjerr jashtë dësh- përimin. Perëndia është dashuri. Sado i rëndë të jetë mëkati ynë, Ai e fal, vetëm ne duhet të pendohemi me gjithë zemër. Dëshpërimi është vepër dhe triumf i demonit në zemrën e njeriut. Le të imitojmë shën Petron në një tjetër aspekt. Kur u ndërgjegjësua për mëkatin e tij, e braktisi menjëherë oborrin e mallkuar të Kryepriftit, atje ku kishte mohuar Krishtin. Edhe ti, vëlla e motër, nëse do të rrëfesh e të kthehesh te Perëndia, braktisi vendet e mallkuara të mëkatit ku ke banuar deri më tani dhe ku ke mohuar Krishtin, jo tri herë, por tridhjetë e tri herë. Dil prej andej me trup, zemër dhe shpirt. Petroja i braktisi edhe shërbëtorët e Kryepriftit. Ti gjithashtu, braktise miqësinë me ata që të mësojnë mëkatin ose që të shtyjnë në tundim. Morali më i rëndësishëm në sjelljen e apostullit të penduar është ky: kur Petroja ishte vetëm, iu rikthye vetes. Përjetoi terrorin e mëkatit të tij dhe qau hidhur duke vu- ajtur. Kur shkon të rrëfehesh, mos shko në mis- ter pa një parapërgatitje paraprake.
Fillimisht largohu nga zhurmat e jetës së për- ditshme. Lër pas çdo lloj meraku, mblidh veten, mendjen, zemrën, thuaj një lutje të shkurtër, nga thellësia e zemrës. Kujto mëkatet e tua dhe shkruaji në një fletë, në mënyrë që të mos i harrosh. Ruaj vetëdijen e papastërtisë së jetës sate para rrëfimit. Kujto dhjetë urdhërimet, shqyrto ato që ke shkelur, ekzamino ndërgjegjen tënde, qaj për rënien dhe në këtë gjendje shko tek ati. Atëherë do të mund të kesh ndërgjegjen se do të marrësh një falje të vërtetë. “ Zemrën e thyer e të përulur Perëndia nuk do ta përbuzë.”
Të vajtosh për mëkatet e tua, të ndjesh një pendim të sinqertë, është e nevojshme nëse dë- shiron të falesh nga Perëndia. Shën Isaak Siriani thotë se Perëndia e pranon dhimbjen e pendimit tonë si një blatë pendimi. Ja pra çfarë duhet të bëjmë para se të shkojmë tek ati për t’u rrëfyer. Rrëfimi paraprihet nga një lutje personale në heshtje dhe në vetmi, lutje pendimi e shoqëruar me një ekzaminim serioz i fyerjeve që ke bërë ndaj Perëndisë; me një keqardhje për fajet dhe me një vendim të fortë se më hirin e Perëndisë do shërohesh.”

Çfarë të bëjmë kur jemi me rrëfyesin?

Gjatë rrëfimit, depërto në infermierinë e Krishtit.
Vetë Perëndia është mjeku. Vetëm Ai mund të japë ose të marrë jetë, të gjykojë, të dënojë apo të falë. Prifti është veçse një dëshmitar dhe një përfaqësues i Perëndisë. Ja tek je më këmbë, para priftit dhe padukurisht para Krishtit. Ti afrohesh me druajtje dhe duke u dridhur para misterit të madh të pastrimit. Prifti dëgjon rrëfimin tënd, por Perëndia e pranon. Prifti cakton mjekimet, por Perëndia kryen mrekullinë e ripër- tëritjes shpirtërore. Si i krishterë, ji i ndërgjegjshëm se si do të shkojë përpjekja jote. Në vazhdim, për shkak të pakujdesisë, të neglizhencës, të padijes ose të frikës, mund të mos shërohesh. Nëse i ke frikë Perëndisë me të vërtetë, mos ki frikë të rrëfesh mëkatet e tua. Gjykatësi përpara të Cilit je është pafundësisht i mëshirshëm.

Rrëfimi të bëhet pa turp.
Në botë, jetojmë në një hipokrizi farisiane. Jemi si ata jashtë nuk tregohemi ata që jemi me të vërtetë. Duam që njerëzit të kenë përshtypje të mirë për personin tonë. I fshehim pra të metat. Edhe nëse nuk kemi asnjë cilësi të spikatur, ne lëvdohemi me virtyte imagjinare. Dhe a nuk e gë- njejmë njëri-tjetrin kështu? Nuk e është e lehtë të paraqitesh si mëkatar para priftit. Kemi turp të tregojmë të metat tona. Por si do të shërohemi kur e fshehim sëmundjen tonë? E heqim turpin kur shkojmë te mjeku, e kështu kujdesemi për shërimin e trupit. Atëherë, përse kemi turp të rrëfejmë fajet te prifti? A nuk e kuptojmë se ky turp bëhet pengesë për shpëtimin tonë? Le të kemi turp në çastin kur mëkatojmë dhe jo kur rrëfehemi. Perëndia e lidh turpin me mëkatin. Të mos e dëgjojmë demonin që prish urdhrin hyjnor dhe frymëzon turpin gjatë rrëfimit. Një ditë, kur Sokrati shëtiste në një rrugë të Athinës, pa një nga studentët e tij të dilte nga shtëpia e një gruaje të përdalë. Djaloshi u mbulua me turp kur pa mësuesin ta shikonte, por u largua shpejt për t’u fshehur. “Djalosh”, i tha Sokrati, “nuk është turp të dalësh nga kjo shtëpi, turp është të qëndrosh atje.” Kështu Krishti na fton të mos kemi turp të zbulojmë mëkatet në rrëfim, por të kemi turp kur i mbajmë ato brenda, të fshehura. Shën Vasili i Madh thotë se mëkati i fshehur me vetëdije e helmon fatalisht shpirtin e mëka- tarit. Si mund të shërohet një sëmundje nëse ia fshehim mjekut?
Le të mësojmë pra të rrëfehemi me guxim. Rrëfimi i mëkateve kërkon thjeshtësi. Pendim- tari nuk ka pse të ketë turp. Prifti që dëgjon rrë- fimin është një mëkatar si ai dhe që e di mirë kë- të. “Funksioni i atit nuk është të gjykojë, por të ketë dhembshuri, të ndërmjetojë, të falë në emër të Zotit, të caktojë mjekimet që do ndihmojnë për kthimin e birit.” Na kujton Trebnik. Ai që rrëfehet nuk duhet të ketë frikë nga pesha e mëkate- ve. Kusari u fal. Petroja që mohoi Krishtin u fal. Ai nuk duhet t’i druhet rrëfyesit edhe nëse ky i fundit është i ashpër dhe i sertë. Ndodh që përu- lësia, sinqeriteti, thjeshtësia në rrëfim prek edhe vetë atë që i është ngarkuar të falë në emër të Zotit. Shpesh vullneti i birit për t’u bindur e nxit rrëfyesin në urtësi dhe në kujdes.

Nga Arkimandrit Serafim Aleksiev
Përktheu Eleni Pani