Bardhyl Londo

[Marsel]

VETEM ITAKA MBETET
Kane nderruar anijet.S'jane me si te Odiseut.
Kane nderruar dashurite.S'jane me si
te Manelaut.
Grate ndyshe jane.S'i ngjajne me Helenes.
Dhe prape do te nderrojne ne shekujt
parparendes.
Vtem Itaka mbetet.
Itaka te femijea,Itaka te gjeniu
ajo, e perjetshmia,
enderra,
dashuria,
jeta,
vdekja:
Itaka-vete njeriu.


AMANETET E POETIT
Nese syte e tu do te qendrojne te menduar
mbi keto vargje,
une do te shoh
nje enderr te bukur.
Nese syte e tu do te dridhen sado pak
nga keto vargje
une i gjithi do t kumboj si nje kitare
deri ne agim.
Po nese syte e tu do te kalojne indiferente
mbi keto vargje,
atehere une do te kem vdekur.
Mos harro te vish ne harrim.




NE TREGUN E RREFUGJATEVE
Ne tregun e refugjateve
kepuce po bleve,
ato do te te cojne vetem ne vise te trishtura
Po bleve magnetofon, ai vetem do te qaje.
Ne tregon e refugjateve ,
tensioni do te te ulet.
Ndaj mos harro,
merr gjithmone nje te aferm
nga krahu te te mbaje.
Ne tregun e rrefugjateve
mos bli kurre embelsira,
vetem kafe bli, kafe te hidhur.
Mos pyet kurre per cmimet,
(si ta cmosh valle dhimbjen,lotin,mallin?)
Dhe mos harro,
sa here te kthehesh nga tregu i rrefugjateve,
dy here puthe vajzen,
dy here djalin.
Kujdes kur te hedhesh hapat netregun
e rrefugjateve.
ngadale mbi zemra shkel
mbi dashurine.
Dhe mbi te gjitha,
sa here te shkosh ne tregun e refugjateve,
te lutem,
mos harro te mbash ne xhep
trinitrine...


VETEN E VRASIM PERDITE
Veten e vrasim perdite.Ne tavolina
te pista kafenesh. Ne rrjeshta
te ndyte gazetash. Ne qarqe
prapesish, intrigash. Vritemi
ne nje vdekje te ngadalte.Dhe, oh, Zot,
s'arrime ta kuptojme vetvarsjen tone.
Vjen pastaj nje cast. Merr revolverin. Kembeza
nuk hiqet.
Ke vdekur prej kohesh.I vdekuri nuk vetvritet.

[shigjeta]

Amaneti i Poetit

Nese syte e tu do te qendrojne te menduar,
mbi keto vargje,
une do te shoh
nje enderr te bukur.

Nese syte e tu do te dridhen sadopak
nga keto vargje,
une i gjithi do te kumboj si nje kitare
deri ne agim.

Po nese syte e tu do te kalojne indiferente
mbi keto vargje,
atehere une do te kem vdekur.

Mos harro te vish ne varrim.


Eshte nje rruge ne Tirane

Eshte nje rruge ne Tirane
shirit i tendosur nen blinj,
atje dhe kur kane ikur gjithe njerezit
i vetem mund te rri gjer ne agim.

Eshte nje rruge ne Tirane
shtrire e gjitha ne dashurine time.
Sa here marr nje gjethe nga blinjte,
me duket se prek doren e vendlindjes.

Eshte nje rruge ne Tirane,
e shtrenjte si nje lirike intime,
blinjte atje s'i kane rrenjet ne toke
po thelle ne dashurine time.

Eshte nje rruge ne Tirane,
(do te ishte nje e tille patjeter)
atje dhe pleqte dhe femijet ne karroca
me ngjajne si te njohur te vjeter.

Dhe pse kaloj ne te shpesh i vetem,
kurre s'e dita c'do te thote vetmi.
Eshte nje rruge ne Tirane
qe me ben me teper njeri...


Lasgush Poradeci

Vdekja e kish harruar. E mahnitur
kish humbur rrugen ne vargun e tij
eremire.

Ate dite qe mbylli syte
gjoli i Poradecit nga habia

si nje lot i madh kish ngrire...


Ura dhe brigje

Ne jemi si dy brigje te nje lumi,
perjete perballe, perjete te ndare,
naten ndertojme ne endrra nje ure,
diten mbetemi te huaj si me pare.

Ne jemi si dy brigje te nje lumi,
(Fat te rende paskan, e dashur, brigjet!)
Ne endrra qajme e qeshin bashke,
diten te flas, ti s'me pergjigjesh.

Dhe ne mos me pafsh nje dite ne vendin tim,
perballe teje ne mos me pafsh nje nate,
mos u beso fjaleve qe thone te kam harruar,
besome mua: jam shnderruar ne Rozafe.

Nje ure te ngre te lidhen brigjet,
me dite e mia, me endrrat do ta mbaj,
te vij te mbeshtes koken mbi supin tend
dhe te hesht, te qesh, te qaj.

[shigjeta]

GRATE E POETEVE

Syte e bukur mbyllin. Po gjumi
nuk e di ku eshte merguar, nuk e di.
Njera perserit me vete nje varg. Tjetra
nje figure sjell nder mend...Si nje lirike dashurie
ledhaton pastaj jastekun bosh ne krahet e saj.

(...Valle me ke u martuan burrat tane,
me ne, apo me ty, poezi?...)

Nje fjale, nje rime,
nje lume dashurie dhe pak xhelozi,
Mesnata e krijimit capitet si plak i ngadalshem.

Vone. Syte e bukur mbyllin.
dhe ne endrra shohin vjershat e librave
te ardhshem



LOT TE KALTER (Dhjetor 1989)

Ai vizatoi harten e botes,
Mbi te
nje qiell te paster, te paster.
Pastaj qau me lot te kalter...



ITAKA

Itaka fle nen qiellin e shtatorit.
Ullinjte si gra qe presin burrat e vonuar ngjajne.
Mua me merr malli per shtepine larg,
per nje grua qe s'do te mbylle syte kete nate
ne Tirane.
Me ndihmo, Odise! Flake tutje mantelen
e legjendes!
Me thuaj nje fjale te mencur, te ngrohte.
Rruget fillojne, humbasin, vrapojne, zhduken
me te ngaterruara se radhet e trikos
se Penelopes.

Rruge, rruge, rruge...
Drejt lindjes, drejt perendimit,
drejt Jonit, drejt Egjeut.
Kohet vertet moderne jane
po fillin prape mund ta humbasesh
si ne shekullin e Odiseut.

Cila, pra me con ne Itaken time?
Cila fjale e qeteson gruan qe pret?
Larg nga sirenat e detit qe prape klithin histerike,
larg nga Circet e shekullit te njezet!

Une kete rruge s'e humbas!
Do ta gjej dhe ne qofsha i verber!

Te gjithe jemi nga pak Odise;
ne mos pacim Penelope,
nje Itake e kemi patjeter!

[shigjeta]

Dashuri

Gjithcka si ne ankthin e Noes
Si ne rregullsine pedante te nje manastiri gjithcka;
Gjithcka e kristalte, akull. Gjithcka si krater vullkani
……………………………….rremuje
Koken e ndezur te cigares shuaj ne nje gote uje


Klithme

Qielli i paster
ke frike ta ndotesh me veshtrimin
I kthjellet
i kthjellet
gjer ne dehje

C’gjeme!
Mermeri i kalter krisi,
ne dysh u nda
nga nje lehje…


Kur perendite ndaluan vetvrasjen

Kur perendite ndaluan vetvrasjen
nuk ish deshira per te ruajtur njerezit

Jo, ishte dicka tjeter
frika mos mbeteshin pa skllever

[shigjeta]

Me vjen keq per perendite

Veten e vrasin njerezit e thjeshte
E vrasin gjenite

Vetem perendite s'mund te vrasin veten.

Te mjerat!
Me vjen keq per perendite


Vetem Itaka mbetet

Kane nderruar anijet. S'jane me si te Odiseut
Kane nderruar dashurite. S'jane me si
......................................te Manelaut
Grate ndryshe jane. S'i ngjajne me Helenes

Dhe prape do te nderrojne ne shekujt
...............................praparendes

Vetem Itaka mbetet
Itaka te femija, Itaka te gjeniu
...ajo, e perjetshmja,
......endrra,
.........dashuria,
............jeta,
...............vdekja:
Itaka - vete njeriu

[Zani]

Epitaf i shtatë ëndrrave



....
Dola. Çiftet e dashuruara
putheshin qetësisht në park.
Rendin rrugët e periferisë
buzët të takonin me bulevardin e madh.
Natë e bukur, çapitej ngadalë,
diellin priste të puthej në mëngjes.
Qyteti përqafohej me mallin përballë
pa asnjë llogari, pa asnjë interes.

Natë e bukur tmerrësisht
një natë a vetë jeta ish?!

Jetë njerëzore-fytyrë dashurish.

" Nata jeton me pasionin e agimit
e sotmja ëndërron të nesërmen
Vetë hapi i njeriut mbi tokën time
trajektore e pasioneve te ndershme
Nga pasione te bukura njerezore
lindin, vdesin, rilindin miliona dashuri.

Do te vdes nga pasioni per te qene njeri!"

" Te kam besur gjithmone si femija nenes,
ty, force e pamposhtur e njeriut te mire,
çdo kohe fytyren e njeriut ka enderruar,
koha ime ka fytyren e njeriut te lire. "



Bardhyl Londo ka kohe qe eshte poeti im i preferuar

[shigjeta]

E verteta

Femije isha, lodra kerkoja. Nena vendoste.
Une flisja i pari. Nena e dyta.
Mesimin thoshja. Mesuesja vendoste.
Une flisja i pari. Mesuesja e dyta
Endrra shikoja naten. Dita vendoste
Une flisja i pari. Dita e dyta.
Isha me ty. S’doja te ikte dita. Nata vendoste.
Une flisja i pari. Nata e dyta.
S’doja ta lija atin te vdiste. Vdekja vendoste.
Une flisja i pari. Vdekja e dyta.
Nisesha djathtas, perfundoja majtas. Jeta vendoste
Une flisja i pari. Jeta e dyta.

Une flisja i pari. E dyta ish e drejte.
Po c’numer valle kishte e verteta?

[KoTeLja_VL]

VETEN E VRASIM PERDITE

Veten e vrasim perdite.
Ne tavolinate pista kafenesh.
Ne rrjeshtate ndyte gazetash.
Ne qarqeprapesish, intrigash.
Vritemine nje vdekje te ngadalte.
Dhe, oh, Zot,s'arrime ta kuptojme vetvarsjen tone.
Vjen pastaj nje cast. Merr revolverin. Kembeza nuk hiqet.Ke vdekur prej kohesh.
I vdekuri nuk vetvritet.

[EllaCaramella]

Shume poezi te bukura. Une nusen e shkrimtaret Bardhyl londo e kam pasur zyshe te anglishtes, e quanin Valentina. Ishte mesuse shume e mire, edhe shpeshhere njerzit mendonin se une isha goca e saj, pasi kemi nje mbiemer

[Sharmja]

Sa here

Sa here kaloj prane farmacive
nje gjethe plepi jam qe dridhet ne vjeshte
Oh ti mos hyfsh kurre e dashur ne to
duart e tua mos mbafshin asnje recete

Sa here kaloj prane spitalit
nje tel i brishte jam qe dridhet ne harpe
mos e shkelsh e dashur kurre kete rruge
mos e kalofsh e shtrenjte kurre ate prag

Sa here me kalojne prane ambulancat e urgjences
dridhem mos ke hyre ti ne ate dere
mos e degjofsh kurre ulerimen e tyre
mos e provosh kurre shpejtesine ere

Sa here kaloj prane varrezave
...............................................
Prane varrezave nuk kaloj ASNJEHERE!