Dalan Luzaj

[Fiori]

Mbi jeten e Dalan Luzaj nuk kam informacione (pervec faktit se ka qene i denuar politik gjate periudhes enveriste) dhe do isha shume mirenjohese nq se ndonjeri nga ju (vizitoret e kesaj faqeje) i/e cili/a ka njohuri apo materiale mbi te, te shkruante dicka mbi jeten dhe krijimtarine e D. Luzaj, ne pergjithesi.

Fjala

Ne qafen e holle te fjales
nje zilke e ngjyrosur troket;
fryn ere neper vite,
zilken as shpata se pret.


Shpella

Asnje rreze djelli nuk le te hyje brenda;
bragtisur ne shpella: myshk lageshti;
ne barkun e erret bluan njolla te renda,
komite, pirate, vrau ne tradheti.

Vjega erresiren pjell e rrit,
buzeplasur a e pa goje,veten fsheh;
kur tinez hyn e hap hone ne shpirt,
Tomorri ne prag, ti s'e sheh.

*Marre nga libri me poezi - Pa rruge.


Pantallonat e Iternimit

Pantallonat e mia
te mbytura ne andre,
i lante Burbi,
pa mundur t'ua hiqte dot vuajtejn.

Pantallonat e mia si dite te shngjyrosura,
varur tek dere e kooperatives,
ne gozhden e dryshkur te internimit.

Era se largu m'i perkund ne kujtese
fytyre e pashlyer e mjerimit.


Nje Dite me Diell

Kjo eshte per ty qe mbete larg;

ne mund ta sjellesh pak nder mend
nje shpirt i ri qe digjej flake,
nje gur qe ende s'ka zene vend.

Me vjen e shkuara nder kujtime,
ekran i mjergullt, me pake nate;
nje dite me diell ish jeta ime
kur ty te njoha.
Cast i arte.


Grate e Poeteve

O grate te bardha, patet fat,
se me vullkanin ju jetoni,
kur niset llava lume i arte,
perbrenda saj dhe ju ndriconi.

Poeti eshte dhe s'eshte i juaj,
kur ngjall nje lule a shkrep stuhine,
kur perballe nates rri sy zgjuar.
Nje shpirt qe digjet per njerine.


Nje Nene

Sa lot kish derdhur ne vetmi,
sa "ah"! tek zoti pat derguar,
kete vec shpirti i saj e di
dhe zoti lart n'e paste degjuar.

Gjithshka qe prekte behej lot
dhe loti ndriste syte e tretur;
ah, mrekullite qe kish kjo bote,
kaq mizorisht ia pati fshehur.

Gjithe zine e mbledhur neper jete
a thua vdekja do t'ia trese?
E luti vdekjen "eja shpejt"-
dhe vdekja s'mund te mos e merrte.


Drita

Drite quhej nena ime,
E mjera drite nuk pa kurre,
helmin qe la pas s'e ka as gjarperi nen gure.

Lodhje. Plage. Trishtim.
Te njohu emrin qe le pas,
te njohu brenga e shpirtit tim.
me ligje vdekja qan mbi ty;
tani je larg, moj e shkrete,
mbi ballin tend hedh hijen nje selvi.
Nene e braktisur... Pese femije...
Dheu s'te tret,
nga dheu me ben drite.


Syte

Gjithcka vjeterohet,
qofte nje mrekulli e rralle.
Vetem syte jane te rinj.

Shikome dhe nje here
ne pac meshire te mbetem i gjalle.

[MI CORAZON]

Shume e bukur poezia e fundit "SYTE".
Çudi, si nuk plaken kurre syte....

[Brari]

Vertete poezi te bukura..shume te bukura..

Hera pare qe degjoj emrin e ketij poeti.
Ndoshta ka te beje me isuf luzajn, profesor vlonjat qe jetoi ne Usa gjate viteve te PPSH-se. Kjo ndoshta eshte dhe arsye pse ky poeti ka bere burg.
Duke ju a futur ne Burgje te afermit..PPSH arrinte te asfiksonte emigracionin politik te atyre viteve.
E kush eshte ai qe ben politik kunder nji qeverie kur kjo qeveri i ka ne dore te afermit ose te dashurit e zemrave.
Te gjithe kapitullojne..
Prandaj PPSH jetoi gjate.

Ja psh a mundem un te kundershtoj Bushin?
Jo!
Pse?
Sepse me ka ne dore.
Ai e di qe une e kam xhan Corazonin dhe ma mbledh rrup sup.
Psh i rras gjoba cdo dite asaj te makina dhe ma merzit gocen..
Aman plasem me kto diktaturat...lol


Ah moj ti me sy te zi...
Edhe floket si geshtenj
Ku ke gjetur bojen ti
Qe ste njoha une mbrem..

tara ra ra raaa..

Kendon sabrija..e ska faj..

[huggos]

Njeh dikush ndonje gje per jeten e Dalan Luzajt ?????

miqesisht,
huggos

[armandovranari]

Dalan Luzaj eshte i biri i Filozofit te njohur shqiptar Prof. emeritus Z. Isuf Luzaj, mik i Sartre-it.
Neser do tu postoj nje biografi te shkurter te tij sepse e njoh dhe personalisht. (bashkefshatare).

[Dita]

Dalan Luzaj u lind në Vlorë. Babai Isufi qe një nga krerët e organizatës së Ballit Kombëtar Shqiptar. Pas ardhjes së Enver Hoxhës në pushtet Isuf Luzaj u largua nga Shqipëria dhe në vend të tij familja u ndoq dhe u persekutua.
Dalani publikoi poezi për herë të parë në revistën Nëntori në moshën 18-vjeçare. Shtatë vjet më vonë ai dhe gjithë familja e tij u internuan dhe qëndruan për 22 vjet të izoluar. Në 1990 emigroi në Itali dhe tani jeton në Çikago.

“Jeta më gjeti vetëm” u publikua në 1995; “Diejt të largët” në 1996 dhe “Pa rrugë” në 2002. Një vëllim i ri pritet të dalë në verën e 2003.




Vitrinë


Xhepa të ftohtë,
Xhepa të shpuar,
Era e mëngjesit i flladit,
Era e mbrëmjes u hedh pikëllim.

Digjet shtrati nga avujt e nxehtë,
Ndësra buka
Shkëlqen
Në vitrinë.





I qasem lules


I qasem lules.

Kur e mbaj në duar
është e gjitha e imja.

E mund t’i jap hije atje ku ka dritë,
E mund t’i jap dritë atje ku ka hije.

Duke belbëzuar fjalë prej fëmije.




Emigranti


Kur hyn në orbitën e vrulli dhe shpresës
Njeh forcën shtytëse që kurrë s’ndalon,
Sado që t’i qepet maratonës së jetës,
Ngelet në pjesën që gabon.





Plagë


Erdhi keta e më gjeti vetëm,
Jashtë rrugëve, të heshtur, syhapur,
I prita goditjet me pamje të qetë,
Me buzagazin e dhimbjes së zgjatur.

Erdhi jeta e më gjeti vetëm,
Të dal prej vetmisë s’kam se si.
Nuk më rinon as i gjithë kontinenti,
Plagët, kur vërenjten, më therin në gji.





Ku t’i vendos simbolet


Ku ta vendos simbolin e Nderit dhe të
Drejtësisë?
Ku ta vendos simbolin e Pritjes dhe të
Dhimbjes?
Ku ta vendos simbolin e Dashurisë`?

Piedestalet e kohëve moderne.
Bëhen copë e thërrime.
Po i vendos
Mbi varr të nënës sime.





Puthje e nxehtë


Puthuni lehtë
Gjithsesi jo rëndë,
Pas buzëve janë dhëmbët,
Herë si sharra
Herë thika të mprehta.
Puthuni lehtë
Siç puthen presidentët plot jetë.

Bymehen shtetet
Derdhet gjaku i nxhehtë.





Do vij të trokas


Si flutur
Në mbrëmje
Do të vijë shpirti im,

Ç’ngjyrë do të ketë
Nuk e di.

Kudo që të jeni
Do vij të trokas.
Me brengën që erdha, ika
Dhe s’munda t’ju flas.





Më fal poezi


U nisa drejt teje në agimin e jetës,
Si fëmijë i larë e i ndërruar.
Ecja shpresat ushqeja: një ditë do të mbërrija tek ti.
Cikloni i tmerrshëm ma mjegulloj rrugën.
Më fal, poezi.





Ku presim


Me sytë e ndritshëm,
Mësoja si ngrihej një
Balon,

Lojra fëmije,
Lojra njerëzore as nis as mbaron
Maska dritë-hije.
Të mjerët
Presim të vërtetën.
Në rrugët ku s’kalon.




!!!!


Në kufijtë e pamundësisë
Mbijetuam;
Diellit të lirisë
S’u barazuam





Lërja baltës


Toka eshtrën e ha ngadalë,
As pluhur
As hi
Vetëm tokë.
Mbi dhe eshtra bluhet me fjalë;
Të lutem,
Lërja baltës pjesën më të fort.





Pa rrugë


Mes rrugësh
Rrugë nga të katër anët
Rrugë me fund,
Rrugë pa fund,
Ti mes rrugësh mbete pa rrugë.

[Veshtrusja]

Dalan Luzaj u lind në Vlorë. Babai Isufi qe një nga krerët e organizatës së Ballit Kombëtar Shqiptar. Pas ardhjes së Enver Hoxhës në pushtet Isuf Luzaj u largua nga Shqipëria dhe në vend të tij familja u ndoq dhe u persekutua.
Dalani publikoi poezi për herë të parë në revistën Nëntori në moshën 18-vjeçare. Shtatë vjet më vonë ai dhe gjithë familja e tij u internuan dhe qëndruan për 22 vjet të izoluar. Në 1990 emigroi në Itali dhe tani jeton në Çikago.

“Jeta më gjeti vetëm” u publikua në 1995; “Diejt të largët” në 1996 dhe “Pa rrugë” në 2002. Një vëllim i ri pritet të dalë në verën e 2003.

Shume e sakt.

[Veshtrusja]

Me prit

Me prit ne shtegun ku rri ndarja,
kur dallandyshet nderrojne fole;
ne s'ardsha une, te vjen fjala,
si fund
apo si nisje e re.

[Veshtrusja]

Brenda teje

Bisedo me qindvjecaret:
As ere
As varre
As eshter.

Brenda gjakut tend gurgullojne
Ata
Dhe te tjeret...

[Veshtrusja]

Ylberi i moshes

Pranveres, dashurise sate i rriteshin
qindra lule.
Qelqit shpresat pikonin ngazellim.
Brenda rritej krenaria ylber.
Kush pritet te vije?
Te shumtit, s'kthejne,
Te gjallet i shplau shiu i perbuzjes.
Zbret shkallet e vetmise bukuria
Pershendet dimrin e saj.
Ylberet vyshkur nen kembe;
Thirr lotet e qaj.