Trinia Shenjte

[NoName]

Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës,
kësaj herët kushtuar festës së TRINISE SHENJTE

(Leximet biblike nga: Dt 4,32-34.39-40; Rm 8,14-17; Mt 28,16-20)




Ja përsëri në takimin tonë javor të shtunës me Fjalën e Zotit të dielës, që përkon me festën e Trinisë Shenjte.

Pas festën së Rrëshajëve kremtuar të dielën e kaluar, me të cilën u mbyll cikli i kohës së Pashkëve, me këte të diele, Kisha e fillon ciklin tjetër kohor të quajtur “Gjatë Vitit” dhe me njëherë na propozon festën më të Madhe e më të mistershme të fesë sonë të krishterë: festën e Trinisë Shenjte Hyjnore.
Kështu pra, edhe kësaj here jemi të bashkuar përmes valëve Radiofonike, në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjtë, për ta dëgjuar Fjalën Hyjnore të Zotit Trini.

Tërë jeta tokësore e Jezu Krishtit ka qenë shfaqje e misterit më të bukur. më të thellë , më të pashqyrtueshëm të Hyjit: e ky mister është Ati, Biri e Shpirti Shenjtë = Një natyrë e vetme Hyjnore në Tri vehtje ( në tre persona).

Leximet biblike të liturgjisë së këtij solemniteti pohojnë se Zoti është Trini Dashurie për t’u besuar, për t’u dëgjuar e për t’u pranuar në jetë.

Zoti ynë është Zot “bashkësi” ; Ai do që ne ti bashkohemi Atij e në të njëjten kohë na thërret të jemi në bashkim edhe me të gjithë vëllezërit e të afërimit tanë.
Hyjit Atë nuk është larg nesh: përmes Pagëzimit, Hyji Trini vjen në ne, që ne të bëhemi tempull i gjallë i pranisë së Tij në kohë e në histori. Kështu pra, detyra e misioni ynë si besimtarë është ta lavdërojmë Atin, Birin e Shpritin Shenjtë me lutje e sidomos ta dëshojmë me vepra të mira, me vepra drejtësie, dashurie e të vërteta.

Hyji Atë e ka dëruar në botë të Birin e Vet, Fjalën e së Vërtetës, Jezusin, dhe Shpritin Shenjtë shenjtërues për të na bër pjesëmarrarës të jetës së tij Hyjnore.
Hyji Atë bashkë me të Birin e Tij Jezus Njëlindurin dhe me Shpritin Shenjtë, janë Një Zot i vetëm në Trininë e vehtjeve dhe në Njininë e natyrës. Ai na ka zbuluar këte mister përmes Jezus Krishtit, e ne besojmë dhe e dëshmojmë fenë tonë në Hyjin e vërtetë dhe të përjetshëm, rrëfejmë Njëninë e Natyrës e Barazinë e madhërisë së Trinisë Hyjnore.

Të kremtosh festën e të Shenjtënueshmes Trini për besimtarin domethënë t’i përgjigjesh dëshirës për ta njohur Zotin gjithnjë më tepër, por edhe të jesh i gatshëm ndaj manifestimit, fshaqjes së Tij Hyjnore: Ai i pari e dëftoi veten porsi Urti, porsi Fjalë dëftuese, porsi Dashuri jetike.

Kisha na mëson që ngaj fëmijëria të fillojmë çdo ditë, të nisim çdo vepër, çdo punë me shenjën e krqyit, që dmth. Gjithçka të fillojmë dhe mbarojmë në Emër të Shenjtënueshmes Trini.

Me shenjën e kryqit përkujtojmë misterin e Njësisë e Trinisë së Hyjit, dhe misterin e mundimeve, të vdekjes e ngjalljes së Jezusit Zot.

Edhe kremtimi më solemn liturgjik, që është kremtimi i meshës shenjte, Eukaristia, fillon në emër të Shenjtënueshmes Trini Hyjnore. Meshtari u drejtohet besimtarëve me këto fjalë: “Hiri i Zotit tonë Jezu Krishtit, dashuria e Hyjit Atë dhe bashkimi i Shpirtit Shenjtë “(qofshin përherë me ne).

Festa e kësaj së diele e Trinisë Shenjte, është kremtimi liturgjik që meriton të konsiderohet absolutisht si festa më e rëndësishme ndër të gjitha festat tjera.
Për besimtarët, e vetmja festë qiellore është adhurimi i Trinisë Shenjte nga ana e engjëjve dhe shenjtorve, në një Hosana të përhershëm këngësh e lavdësh.
Trinia është në ne

Jezusi tha: “Unë jam në Atin e Ati është në mua”. Edhe ne mund të themi: “Unë jam në Trininë e Trinia është në mua”. Në të vërtetë ne jemi Tempull i Zotit.
“Kush më do – tha Jezusi – unë dhe Ati im do të vijmë tek ai e të hamë darkë me të”, e do të vendosim banesën e përhershme tek ai.

Babai i Origenit (teologut të lashtë kishtar) gjunjëzohej para fëmijut të vet dhe në të e adhuronte të Shenjtënueshmen Trini.

“Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëllimit tonë, të ngjajshëm me ne”, thotë Zoti në momentin e krijimit të Adamit.

Në të gjithë prindërit e botës ekziston dëshira për të parë në fytyrën e fëmijëve tiparet e veta. Mirëpo ne nuk jemi shëmbëllim – imazhi i Zotit për tiparet “fizike” që kemi – për koken, duarët e këmbët – sepse Zoti nuk ka trup.
Secili është i krijuar në shëmbëllim të Zotit sepse është i pasijur me inteligjencë, me mendje, me vullnet, me shpirt.

Por më shumë se njeriu si individ, është familja ajo që i pasyron tiparet trinitare: babai, nëna, fëmija: janë tre persona të ndryshëm, e megjithatë janë një familje e vetme, një gjë e vetme në dashuri. Zoti, në të vërtetë, është Familje, është Dashuri.

O Zot, Ti je Dashuria, e Vërteta e Jeta. urtia e Zotit, e zbuluar, e dëftuar në Jezusin i tregon njeriut të vërtetën mbi veten dhe rrugën për arritur deri tek Ti.
Cdo i krishterë është i thirrur ta përjetojë, ta shijojë këtë përvojë pajtimi me Zotin, në Jezusin, ta njohë vetveten në fytyrën e Zotit bër njeri e ta jetojë në fe dashruinë e Zotit për ne.

[NoName]

E DIELA E TRINISË SHENJTE -B-
11.06.2006


L 1: Lp 4,32-34.39-40; L 2: Rom 8,14-17; Ungjilli: Mt 28,16-20

Kjo e dielë e «Trinisë Shenjte», të cilën sot po e festojmë, në liturgji të kishës quhet edhe «Trinitatis». Kjo festë e «Trinitatis- Trinisë Shenjte» feston misterin e Trinitetit hyjnor: Zoti si–Atë-Bir dhe si Shpirt Shenjt, ku kjo e vërtetë mund quhet dhe është si festë e «dëshmisë së besojmës sonë».

Kjo e vërtetë e fesë «Besoja» u definua qysh në shekujt e parë të historisë së kishës në dy koncilet e parë të kishës në koncilin e Nicesë 325 dhe në atë të Konstantinopolit ne vitin 381.

Kjo e vërtetë e fesë që ne sot po e kremtojmë është dëfinuar, por ne në të besojmë dhe atë e dëshmojmë me jetë sot. Këtë e besojmë dhe dëshmojmë për çdo të dielë gjatë meshës shenjte. Andaj, ta shohim se çka kjo na thotë në këtë ditë të Trinisë Shenjte:

Në Besojmën e madhe Niceo-kanstantinopolitane fillojmë: «Besoj në një Hyj të vetëm, Atin e gjithpushtetshëm». Kjo fillon në vetën e parë të mënyrës dëftore në kohën e tashme «unë besoj», unë e dëshmoj atë, se çka besoj! Kjo duhet të fillon prej vetvetës!

Pastaj, më poshtë ndëgjojmë poashtu në mënyrë të njëjtë gramatikore: «Unë besoj në një Zot të vetëm, Jezu Krishtin, një të vetmin Birin e Hyjit të lindur prej Atit para të gjithë shekujve».

Andaj, në besojmë ndëgjojmë edhe mbi Vehtën e tretë hyjnore: «Unë besoj në Shpirtin Shenjt, që është Zot dhe jetëbërës: që rrjedh prej Atit e prej Birit. Dhe sëbashku me Atin e me Birin adhurohet e lavdërohet, që foli me anën e profetëve».

Zoti ynë është, Zoti i dashurisë, dhe kështu më me mirë mund të provohet kjo vetëm nëpërmjet dashurisë dhe atë ndaj Trinisë Shenjte. Kjo festë e madhe, «dita e Trinisë Shenjte» na bënë të mendojmë se kush është kjo e Vërtetë dhe na bënë të shikojmë në qelizën e krijimit të gjithësisë, ndoshta edhe tek populli i Izraelit, i cili dëshironte ta njoh veprën e Zotit në ngjarjet e tija dhe në historinë e gjithmbarshmë të këtij populli.

Ungjilli i kësaj së kremte na e paraqit Jezusin, se si ai i dërgoi nxënësit e vet nëpër botë në misione, në predikim dhe mësim të Fjalës. Ngjarja gjeografikisht ndodhë në Galilie, ku ky vend për Mateun ungjilltar luante një rrol të madh. Ky vend është ku Jezusi filloi veprimtarinë e vet mesianike.

Jezusi duke i porositur e dërguar nxënësit e vet nëpër botë, njëkohsisht na dërgon e na urdhëron edhe neve sot, por edhe na porosit, që t'a zbatojmë dhe t'a përhapim Ungjillin e Jezu Krishtit në veprim të Trinisë shenjte: «Shkoni e bëni nxënës të mi të gjithë popujt! Pagëzoni në emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt Mësoni të zbatojnë gjithçka ju kam urdhëruar!»

Kjo është një dëshirë dhe porosi e Jezusit, që kjo duhet të merret më me seriozitet, që t'mundemi pagëzimin tonë t'a zbatojmë me jetën tonë dhe kështu ta zbulojmë ndoshta një fillim të ri të jetës sonë. Ne jemi të gjithë të pagëzuar në emër të Trinisë Shenjte, ku nëpër të hiri i dhuruar, lajmërohet në jetën hyjnore.

I Ringjalluri i'u zbulohet nxënësve të vet si Bir i Njeriut, që i'u transmetua çdo pushtet qiellor dhe tokësor.

Prej këtij pushteti i urdhëron ata dhe u premton që ai do të gjindet me ta gjithmonë: «Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë – deri në të sosur të botës!»

Kjo është një garancë për ne dhe prezensës permanente të Jezusit tek ne. Ai është me ne dhe do të jetë me ne, këtë e dëshmon ai vet, por a jemi dhe a do të mbetemi ne me të, kjo mvaret prej nesh vet.

Nëse ne dëshirojmë ta ndëgjojmë Zotin, atij t'i lutemi dhe atë ta duam, atëherë do të jetë për ne e nevojshme, që ne t'a kemi një të vërtetë në Zotin.

Jo, që ne t'a fantazojmë ndoshta ndonjë fotografi për Zotin, por feja jonë dhe paraqitjet tona para Zotit duhen të janë të sinqerta dhe të vërteta. UNË JAM ZOTI YT! TJETËR ZOT MOS TË KESH E MOS T´ADHUROJSHË POS MEJET. Ne besojmë në një Zot, që pasaqërisht u drejtohet njerëzve në dashurinë e krijimit, që është gjithmonë me ne dhe dëshiron që t'na udhëheq në bashkësinë e dashurisë së lumtur.

Këtu do të shtronim pyetje: «Çfarë është esenciale për jetën tonë krishtere?», përgjegja është kjo: «Esenciale është bashkjetesa me Tri Vehtjen hyjnore, që është dashuri». Sepse prej pagëzimit që kemi pranuar jemi një bashkësi e gjallë me Zotin e gjallë në Tri Vehtjen hyjnore dhe me këtë duam të jetojmë dhe t'a zbatojmë!

Pagëzimi ynë që kemi pranuar si fëmijë apo të rritur duhet që të jetohet të tregohet me anë të veprave tona duke e zbatuar dhe jetuar një jetë me vet Jezu Krishtin e duke i'u përgjigjur porosisë së tij që të jemi të gjithë predikatar të Fjalës së Vërtetë për të gjithë popujt. Amen.

[NoName]

Benedikti XVI : Zoti nuk është vetmi e pafund, por bashkim drite e dashurie.






Zoti nuk është vetmi e pafund, por “bashkim drite e dashurie”: këtë nënvizoi Benedikti XVI. Ndërmjet analogjive të misterit të Njënisë e të Trinisë së TynZot, Papa u ndal në mënyrë të veçantë tek familja e cila, tha Ati i Shenjtë, është e thirrur të jetë bashkësi dashurie e jete.

Benedikti XVI nënvizoi se besimtarët mund të krijojnë, në se mund të shprehemi kështu, marrëdhënie të ngushta me vetë Zotin, duke zbuluar se ai nuk është vetmi e pafundme, por bashkim drite e dashurie. Është jetë e dhuruar dhe e marrë – shtoi Shenjtëria e Tij – në një dialog të amshuar ndërmjet Atit e Birit, në Shpirtin Shenjt – i Dashuruar, i Dashur e Dashuri, siç shprehet Shën Agostini. Në këtë botë – vijoi Ati i Shenjtë, askush nuk mund ta shohë Zotin, por Ai vetë na ka bërë ta njohim në atë mënyrë, sa së bashku me Shën Gjonin Apostull, mund të pohojmë: “Zoti është dashuri!”:

“Kush e takon Krishtin dhe bëhet mik me të, krijon në shpirtin e vet miqësi me vetë Bashkimin e Trinisë, sipas premtimit që Jezusi u pati bërë apostujve: ‘Në se ndokush më do, ai do të ma mbajë fjalën, Ati im do ta dojë, tek ai do të vijmë e tek ai do të banojmë”.

Atij që beson, mbarë gjithësia i flet për Njëninë dhe Trininë e Hyjit – pohoi Papa. Nga hapësirat ndëryjore e deri tek grimcat më mikroskopike – vijoi reflektimin Ati i Shenjtë – gjithçka që ekziston të shpie drejt një Qenieje që komunikohet në shumllojshmërinë dhe larminë e elementeve, si në një simfoni të pafundme. Është një dinamizëm i harmonishëm – vijoi Papa - që analogjikisht mund ta thërrasim “dashuri”. Megjithëketë – kujtoi Benedikti XVI - vetëm tek njeriu i lirë dhe i arsyeshëm, ky dinamizëm bëhet shpirtëror, bëhet dashuri plot përgjegjësi, si përgjigje që i jepet Hyjit e të afërmit në një dhurim të sinqertë të vetvetes:
“Në këtë dashuri qenia njerëzore gjen të vërtetën e lumturinë. Ndërmjet analogjive të ndryshme të misterit të pagabueshëm të Njënisë e Trinisë së Hyjit, që besimtarët janë në gjendje ta parandjejnë, dua të kujtoj atë të familjes. Ajo është e thirrur të jetë bashkësi e dashurisë dhe e jetës, në të cilën ndryshimet duhet të bashkërendohen për të formuar një “parabolë bashkimi”.

“Kryevepër e të Shenjtnueshmes Trini, ndërmjet të gjitha krijesave – vijoi Ati i Shenjtë – është Virgjëra Mari: në zemrën e saj të përvuajtur, plot me fe, Zoti përgatiti një banesë të denjë, për të përmbushur misterin e shëlbimit. Dashuria hyjnore – shtoi Benedikti XVI – gjeti në të përkim të përkryer e në kraharorin e saj Biri i vetëm i Hyjit u bë njeri. Prandaj, me besim bijnor, t’i lutemi Virgjërës Mari që të na ndihmojë të ecim gjithnjë në rrugën e dashurisë e ta bëjmë gjithë jetën tonë këngë lavdërimi lartuar Atit përmes Birit në Shpirtin Shenjt.

[toni77_toni]

Sot Kisha katolike kremtoj solemnitetin e të Shenjtenueshmës Trini!

“Kush më do – tha Jezusi – unë dhe Ati im do të vijmë tek ai e të hamë darkë me të”, e do të vendosim banesën e përhershme tek ai.
23 Jezusi iu përgjigj:
“Nëse ndokush më do, ai do të ma mbajë fjalën,
Ati im do ta dojë, tek ai do të vijmë dhe tek ai do të banojmë. (Gjn 14; 17-23)


Sot kremtojmë solemnitetin e të Shenjtenueshmës Trini, do të thotë kremtojmë Zotin ashtu siç Ai është, i vetmi Zot i vërtetë, që ka dashur të na dëftohet. Se Zoti është një, këtë mendja njerëzore e pati kuptuar e Zoti i qe dëftuar Abrahamit. E ne besojmë se Zoti është Një i vetëm; është një Zot i vetëm i Qiellit e i Tokës.

“ Pagëzoni në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt! Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë ‑ deri në të sosur të botës!” (Mat 28,19-20).

Hyjit Atë nuk është larg nesh: përmes Pagëzimit, Hyji Trini vjen në ne, që ne të bëhemi tempull i gjallë i pranisë së Tij në kohë e në histori. Kështu pra, detyra e misioni ynë si besimtarë është ta lavdërojmë Atin, Birin e Shpirtin Shenjtë me lutje e sidomos ta dëshmojmë me vepra të mira, me vepra drejtësie, dashurie e të vërteta.

Hyji Atë e ka dërguar në botë të Birin e Vet, Fjalën e së Vërtetës, Jezusin, dhe Shpirtin Shenjtë shenjtërues për të na bërë pjesëmarrës të jetës së tij Hyjnore.

Tërë jeta tokësore e Jezus Krishtit ka qenë shfaqje e misterit më të bukur, më të thellë , më të pashqyrtueshëm të Hyjit; e ky mister është Ati, Biri e Shpirti Shenjtë - Një natyrë e vetme Hyjnore në Tri vehtje, Një Zot në Tri vehtje ( në tre persona).

Kisha katolike kremton festen e Trinisë Shenjt. Ne të gjitha kishat katolike kremtohet dhe kujtohet dita - festa e Trinisë Shenjte qe është trashëguar nga etërit tanë dhe përcjellë gjatë shekujve....

Urime dhe per shumë mot festen e Trinisë Shenjtë

http://www.forumishqiptar.com/showth...37#post1144337