Histori të vogla dhe të bukura për shpirtin

[ribaldi]

KUSH JE TI?

Një fëmijë që quhej Riccardo, e pyeti nënën e vet:
“Kush jam unë?”
“Ti je djali im, u përgjigj nëna.
Riccardi shkoi te gjyshja dhe e pyeti:
“Kush jam unë?”
“Ti je nipi im, u përgjigj ajo.
Dhe Riccardo shkoi te vëllai dhe e pyeti:
“Kush jam unë?”
“Ti je vëllai im”.
“Shumë mirë, mendoi Riccardo, unë jam tri gjëra: Djali, nipi dhe vëllai.
Tani dua ta pyes portieren”
“Ti je një banues e pallatit”, i tha.
“Jam tashmë katër gjëra: djali, nipi, vëllai dhe banues. Dhe është vetëm ora dhjetë e mëngjesit.
Në mbrëmje sa gjëra do të jem?”
E mori një biçikletë dhe shkoi ta bëjë një gjiro nëpër qytet. Një polic rrugor i tha se ai ishte një çiklist.
Pastaj ai shkoi të blejë një gazetë te një kioskë
dhe gazetashitës i tha se ishte një klient. U takua me mësuesen e vet dhe ajo i tha se ai ishte një nxënës.
Djali, nipi, vëllai, banues në një pallat, çiklist, klient dhe nxënës. Dhe janë shtatë gjëra!
Në orët e para të pasdites ai lexoi gazetën e vet, dhe u bë një lexues;
luajti me top dhe qe një futbollist, shikoi televizionin, dhe qe një telespektator.
Pastaj e pyeti nusen e vëllait:
“Kush jam unë?”
“Ti je kunati im. Dhe je edhe xhaxhai i djalit tonë”
“Nuk dua të humb llogari, mendoi Riccardo,
Djali, nipi, vëllai, banues te një pallat, çiklist, klient nxënës,
lexues, futbollist, telespektator, kunati, xhaxhai...dhe janë dymbëdhjetë.
Para se të perëndonte dielli, shumë njërës i pyeti:
“Kush jam unë?”
“Je një çapkën, një kureshtar, një i mërzitshëm, një fëmijë” qenë përgjigjet.
Dhe ishin 16 gjëra. Riccardo shkoi të flejë gjumë i kënaqur.
Të nesërmen në mëngjes nëna e zgjoi nga gjumi duke thënë:
“Çohu, gjumash, është e diela, dhe shkojmë të bëjmë një ekskursion’.
“Shtatëmbëdhjetë me “gjumash”, u përgjigj Riccardo,
dhe nëse shkoj për një ekskursion, jam një ekskursionist
dhe janë tetëmbëdhjetë gjëra.
Tetëmbëdhjetë veta në një njeri.
A jam apo nuk jam një njeri i rëndësishëm, me vlerë?
Dhe kishte drejtë, sepse çdo person që jeton në këtë botë,
është i rëndësishëm, me vlerë!

[ribaldi]

FARSA E JETËS.

Një ditë në një teatër
Prapaskena mori zjarr.
Aktori komik doli në paraskenë
Për të njoftuar spektatorët.
Ata menduan që ai po luante kështu
Rolin e vet me shumë shpirt
Dhe e duartrokitën me entuziazëm.
Ai vazhdoi duke i njoftuar për rrezikun,
Por u shumëfishuan të qeshurat.
Kështu, mendoi ai, do të zhduket bota:
Në gëzimin e përgjithshëm të njerëzve të mirë,
Që do të besojnë në një farsë.

[ninoenina]

DRITA.

"Cilat dritat ishin të ndezur në kishë?" një katekiste i pyeti fëmijët.
"Llambadarët",
"Qirinjtë",
"Drita e kuqe e tabernakullit",
"Dritaret".
Fëmijët heshtën.
"Diçka tjetër?", Pyeti përsëri mësuesja e katekizmit.
Një fëmijë ngriti dorën dhe tha: "Sytë e njerëzve!"

Pse e harrojmë kaq shpesh atë dritë që është brenda nesh? Pse e lëmë të shuhet?
"Kur isha i vogël natën, babai im gjithmonë linte dritën në tryezën time pranë shtratit".
"Babai im ishte drita!"

[ninoenina]

LUTJE E PADOBISHME.


Dy rabinë të mirë u takuan për një darkë së bashku.

Ata ishin miq dhe flisnin për gjithçka,

pastaj diskutuan gjithë natën vonë mbi ekzistencën e Zotit.


Ata arritën në përfundimin se Zoti nuk ekzistonte.

Pastaj ata shkuan të flinin ...

Dita zbardhi dhe njëri nga të dy u zgjua dhe filloi të kërkonte mikun e tij në shtëpi, por ai nuk e gjeti atë.

Ai doli ta kërkonte në kopsht dhe në fakt ai ishte atje, duke lexuar me zell lutjet e mëngjesit.

I habitur e pyeti: “E po! Çfarë po bën?".

"Ti e sheh vetë, unë lexoj lutjet e mëngjesit ...".

Unë jam bëfasuar: ne diskutuam gjatë gjithë natës,

Dhe konkluduam se Zoti nuk ekzistonte dhe ti tani je këtu duke thënë lutjet e Mëngjesit! "

Tjetri thjesht u përgjigj:

"Me vjen keq, por çfarë lidhje ka Zoti me këtë?".

Ata që nuk dinë të luten, thonë lutje. Berlicche nga C.S.Lewis i sugjeron djallit të ri, nxënësit e tij
këtë metodë për t'i bërë lutjet e njerëzve të padobishme:
Ti duhet t'i inkurajosh ata që të kujtojnë ose të durojnë të kujtojnë natyrën
të lutjeve të tyre të fëmijërisë, të ripërtëritur në mënyrë të papagalli"

[ninoenina]

ZOTI DHE ËMBËLSIRAT.


Një nënë u kujdes të vinte bazat për jetën morale të fëmijës së saj,

duke përfituar nga zhdukja e disa ëmbëlsirave të ruajtura në dollapin e dhomës së ndenjës.

"A e di se kur vodhe tortën, Zoti ishte atje me ty, edhe pse unë nuk e pashë?"

“Sigurisht, tha fëmija duke reaguar fuqishëm.

Por ëmbëlsirat vazhdonin të zhdukeshin.

Me durim nëna vazhdoi: "A e di se Zoti po të shihte në atë moment?"

"Sigurisht"

"Dhe çfarë mendon se të tha kur ti po viodhe tortën?"

"Ai më tha: Këtu jemi vetëm ti dhe unë: merri dy".



Fëmija kishte të drejtë.

Zoti nuk ruan asgjë, madje as varrezat ku kaq shumë e kanë mërguar atë.

Dhe duke pasur nevojë të zgjedhë midis ëmbëlsirave dhe mua,

pa asnjë hije dyshimi, Zoti më zgjedh mua.

[ninoenina]

RRUGA MË E SHKURTËR PËR TEK ZOTI.


Një djalë i ri e pyeti një vetmitar: "Më thuaj mënyrën më të shpejtë për të shkuar te Zoti".

Duke buzëqeshur, vetmitari u përgjigj: "Ha një nga ato kërpudhat".

I riu i befasuar bërtiti: "Por ata janë helmues".

"Pikërisht! Tha vetmitari.


Nuk ka rrugë më të shkurtër për tek Zoti.

Duhet një jetë e tërë.

[ninoenina]

KARTËMONEDHA


Konferencieri filloi ligjeratën e tij duke bërë

të fluturojë një bankënotë të gjelbër prej 100 eurosh.

"Kush e dëshiron këtë?" Pyeti ai.

Shumë duar u ngritën, por konferencieri sqaroi:

"Para se ta jap, duhet të bëj diçka".

Ai e rrudhi kartëmonedhënme forcë, pastaj tha:

"Kush e dëshiron akoma?"

Duart u ngritën përsëri.

Po sikur ta bëja këtë? "

Ai e hodhi kartëmonedhën në mur dhe kur ajo ra në dysheme,

ai e shkeli atë dhe ua tregoi të gjithëve:

tani ishte e ndyrë dhe e katandisur keq.

"Dikush ende e dëshiron atë?"

Si zakonisht, duart u ngritën lart.

Pavarësisht se sa keq u trajtua kartëmonedha,

ajo nuk humbi asgjë nga vlera e saj.



Shumë herë në jetë jemi të turpëruar,lënduar, nëpërkëmbur, keqtrajtuar dhe ofenduar ...

Megjithatë, ne gjithmonë e mbajmë vlerën tonë.

[ninoenina]

PAS KONCERTIT



Një mbrëmje, pas një koncerti shumë të duartrokitur,

Andres Segovia, i konsideruar kitaristi më i madh i të gjitha kohërave,

u afrua nga një admirues i cili i tha:

"Mjeshtër, unë do të jepja jetën time që të arrij të luaj kitarrën si ti".

Andres Segovia e vështroi me vëmendje

dhe i tha: "Ky është pikërisht çmimi që kam paguar unë".



Për çdo qëllim që don të arrish,

çmimi që duhet të pagosh, është i shtrenjtë.

Talentet e shkëlqyera paguhen me jetën.

[ninoenina]

FRUTAT



Një burrë që kërkonte mençurinë, vendosi të ngjitej në një mal ku Zoti shfaqej çdo dy vjet.

Vitin e parë ai ushqeu veten me gjithçka t'i jepte toka,

dhe pastaj nuk kishte asgjë më për të ngrënë dhe ai duhej të kthehej në qytet:


"Zoti është i padrejtë!", tha ai, "ai nuk

e kuptoi se unë kam qenë këtu gjatë gjithë kësaj kohe për të dëgjuar zërin e tij.

Por tani jam i uritur dhe po largohem pa e dëgjuar atë! "

Në atë moment iu shfaq një Engjëll:

" Zoti do të donte shumë të fliste me ty. Gjithë vitin të ushqeu.

Ai shpresonte që ti do të kishe siguruar jetën tënde për vitin e ardhshëm.

Por gjatë gjithë kësaj kohe, çfarë ke mbjellur?

Nëse një njeri nuk është i aftë të prodhojë fruta atje ku jeton,

ai nuk është i gatshëm të flasë me Zotin ".



"Unë jam 45 vjeç, nuk kam familje, as shtëpi, as punë.

Unë u them të tjerëve se jetën e kaloj shkelqyeshme,

por kjo nuk është e vërtetë. Çfarë po bëj këtu?"

[ninoenina]

FITIMI?

Një studiues kinez ishte ftuar në Universitetin e Berlinit.

Një koleg i tij gjerman e priste në daljen e aeroportit.

Pas fjalëve të rastit, të dy u nisën drejt stacionit të autobuseve.

Një autobus ishte gati për të shkuar.

Profesori gjerman e mori kinezin për krah: "Eja, eja, shpejt!" ai bërtiti.

Të dy filluan të vraponin dhe hynë në autobusin në sekondën e fundit.

Në fakt, posa të ishin brenda, dyert u mbyllën dhe autobuzi u nis.

Me një psherëtimë të madhe, gjermani shikoi orën e tij dhe tha:

Le të falendërohet Zoti! I fituam 10 minuta.

Kinezi e shikoi atë dhe me një buzëqeshje i tha:

"Dhe çfarë të bëjmë me këto dhjetë minuta?".



Nuk ka rëndësi aq shumë të jemi të zënë,

por më tepër pse jemi të zënë.

Bleta merr lavdërime; mushkonja goditet në çdo mënyrë!