Histori të vogla dhe të bukura për shpirtin

[torrkerry]

POR NE RRIMË MBI UJË.

Mbreti Milinda, një mbret shumë i fortë, ia tha një meshtari të moshuar:
“Ti thua se njeriu që bëri çdo të keqe të mundshme për 100 vjet dhe e kërkon falje prej Zotit përpara vdekjes, do të fitojë mundësinë të rilindë në qiell.
Dhe nëse një njeri bën vetëm një krim dhe nuk pendohet, do të shkojë në ferr.
A është kjo e drejtë? A janë ndoshta 100 krime më të lehta se një e vetme?”

Meshtari i dha këtë përgjigje: “Nëse unë do ta marrë një gurë të vogël sa syri im, dhe e vë në sipërfaqen e liqenit, do të fundoset apo do të rrijë mbi ujë?”

“Do të fundoset (mbytet)” përgjigji mbreti.
“Dhe nëse do t’i marrë 100 gure të mëdhej,dhe i vë në një barkë dhe e shtyj barkën në liqe, a do të fundosen (mbyten) apo do të rrinë mbi ujë?”
“Do të rrinë mbi ujë”.
“Atëherë 100 gurë dhe një barkë janë më të lehtë se një gurë i vogël?”
Mbreti nuk dinte çka do të përgjigj. Dhe meshtari i moshuar shpjegoi:
“Kështu, o mbret, u ndodh edhe njerëzve. Një njeri, edhe pse mëkatoi shumë, nëse mbështetet në Zotin, nuk do të fundoset në ferr. Përkundrazi njeriu që bën keq edhe një herë të vetme, dhe nuk e kërkon mëshirën e Zotit, do të birret”.

Torrkerry

[torrkerry]

FTESË.

Një njeri i pasur, pronar i një kështjelle, bëri një festë të madhe dhe i ftoi të gjithë banorët e fshatit, që shtrihej afër murëve të qytezës së tij.
Por mendoi se kantinët e verës, edhe pse shumë të mbushura, nuk do të kishin pasur mundësi ta shuajnë etjen e një morie aq të madhe njerëzish.
Ky njeri fisnik u kërkoi një nder banorëve të fshatit: “Do ta vëmë në qendër të oborrit, ku do të gostitemi, një enë të madhe.
Çdonjëri prej jush le ta sjellë verën sipas mundësive të tij, dhe le ta derdhë në enë.
Të gjithë pastaj mund të marrin verën sa u nevojtet, dhe do të mjaftojë për të gjithë”.
Një fshatarë, përpara që të niset për tek kështjella, mori një katruve, dhe e mbushi me ujë, duke menduar: “Pak ujë në një enë të madhe nuk do të vërehet …Askush nuk do ta dijë këtë!.
Kur arriti në festë e derdhi “verën” e tij në enën e përbashkët dhe u ul në tryezë.
Kur të parët shkuan për ta nxjerrë verën, nga ventili i enës doli vetëm uji.
Të gjithë kishin menduar të njëjtë gjë. Dhe kishin sjellur vetëm ujë.

Nëse nuk kënaqemi për këtë botë, është shkaku sepse mjaft njerëz sjellin vetëm ujin.
E gjithë krijesat vuajnë për këtë.

Torrkerry

[torrkerry]

HIJA

Ditën e parë shkollore,
në një fshatë të shkretë,
një fëmijë ecte për në shkollë,
herët në mëngjes,
së bashku me nënën e vet.
Fëmijë ishte krejt i marrur
prej hapave të mëdha
të hijes së vet
të projektuar nga djelli i mëngjesit
që bëntë që ai të duket e të ndiet
një vigan lart më shumë se 30 metra.
Menjëherë nëna u ndal.
E shikoi djalin drejtë në sy
dhe tha: “O biri im,
mos e shiko hijen tënde në mëngjes,
shikoje në mesditë”.

Torrkerry.

[torrkerry]

DHELPRA.

Një dhelpër, duke e kundruar hijen e vet
herët në mëngjes, tha:
“Sot për drekë do të haj një deve”.
Për gjithë mëngjesin endej andej-këndej
e kërkontë deven që do të hajë.
Në mesditë, duke parë hijen e vet, tha:
“Për këtë herë, mirë,
një mi do të më mjaftonte”.

Torrkerry

[torrkerry]

BETIMI

Një perandor i lashtë kinezë
bëri një ditë një betim solemnë:

“Do t’i pushtoj dhe do t’i fshij
nga mbretëria ime të gjitë armiqtë e mi”.
Mbas pak kohe, nënshtetasit e tij, të çuditur
e panë Perandorin e tyre
që shetiste nëpër kopshtet e pallatit mbretëror
me armiqtë e tij më të ashpër,
duke i marrë për krahë,
duke qeshur me ta,
dhe duke bërë shaka së bashku..
“Por,- i tha i mrekulluar një obortar –
nuk kishe premtuar që do të kishe fshirë
nga mbretëria jote të gjithë armiqtë e tu?”
“Me të vërtetë isha betuar dhe e kam bërë,
- përgjigj Perandori -.
Bëra që të gjithë të ndryshohen
dhe të bëhen miq të mi!”.

Torrkerry

[mawlo]

I nderuar Torrkerry,
historite qe ju shkruani jane me te vertete shume te bukura dhe shume domethenese.
Po ju dergoj edhe une nje histori.
Nje njeri po ecte nje dite
pergjate bregut te detit dhe po meditone.
"O Zot - thonte - sa i madh dhe
i vertete je ti. Gjithmone me ke ndihmuar dhe me
ke qendruar prane.
Te jam shume mirenjohes edhe pse e di
qe nuk te meritoj".
Vazhdonte te ecte dhe
ndonjehere kthente koken pas
dhe shihte mbi rere kater gjurme,
dhe mendonte dy jane te miat dhe
dy jane te Zotit.
Ai e udhehiqte ngado.
Kete ritual e perseriste cdo mengjes.
Kaluan shume kohe dhe ky njeri
pesoi nje fatekeqesi ne familje.
Ne nje aksident rrugor i vdiq djali i vetem.
Por ai perseri vazhdonte te luste Zotin dhe
vazhdonte te dilte cdo mengjes ne breg te detit.
Nje dite teksa po lutej iu drejtua Zotit dhe i tha:
"Cdo dite o Zot te jam lutur,
por jam ndjere vetem dhe
kur ktheja koken pas nuk shihja
me kater gjurme por vetem dy.
A mos valle me ke braktisur?"
Atehere Zoti qeshi dhe i tha:
"Po si mund ta mendosh nje gje te tille biri im,
une te kam qendruar gjithmone prane,
edhe ne momentet me te veshtira.
Kur t'i ke pare vetem dy gjurme
ne breg te detit ato kane qene te miat,
pasi une te kam mbajtur ne krahe - iu pergjigj Zoti".
Duhet te besojme se Zoti eshte gjithmone prane nesh.
Nje gje nuk duhet ta harrojme kurre:
"Zemra e nenes dhe syte e Zotit nuk na braktisin kurre!".

[torrkerry]

Falëminderit, Mawlo.
Te lutem! Shkraij disa histori çdo ditë për vëllezërit dhe motrat e tua.

Torrkerry

[mawlo]

I nderuar Torrkerry,
po Ju shkruaj nje histori tjeter.
Nje dite ne nje kishe te madhe ne Itali
po celebrohej sakramenti i Krezmimit.
Ipeshkvi qe celebronte kete sakrament filloi te pyeste femijet.
Iu afrua nje vajze te vogel dhe e pyeti:
"Cfare di ti per Krishtin?".
Vajza u hutua dhe nuk foli.
Ai atehere filloi ta ndihmonte dhe i tha:
"Ne emer te Atit, te Birit e te ... - dhe priti
qe vajza te pergjigjej".
Vajza u mendua pak dhe tha
dhe per habi te te gjithe pjesemarresve u pergjigj:
"Te nenes".
Sa e rendesishme ishte per kete vajze te vogel
Virgjera Mari!
Pershendetje. Mawlo

[torrkerry]

Komplimente, mawlo!
Nje edhe neser.
Zoti te bekofte.

Torrkerry

[torrkerry]

BETIMI 2 (16)

Një burrë kishte vendosur që të punojë livadhin e vogël afër shtëpisë së tij, për të realizuar një qilim të gjelbër “all’inglese”.
I kushtohej qilimit të gjelbër gjithë kohën e lirë.
Gati arriti qëllimin e vet, kur, në pranverë, pa që në qilimin e tij lindnin disa tarasakë, me lulet e tyre të verdha dhe shkelqyse.
Sa më shpejt kërkoi t’i shkul me gjithë rrënjë.
Por, të nesërmen dy lule tjera të verdha binin në sy në qilimin e gjelbër të tij.
Shkoj të blejë një helm të fuqishëm. U bë kot!
Nga ky moment, jeta e tij u bë një luftë e vazhdueshme kundër atyre luleve të verdha aq të forta, që çdo pranverë ishin gjithmonë më shumë. (shumëfishoheshin)

“Çfarë duhet të bëj akoma?” – i tha një ditë, i zemëruar dhe i zhgënjyer gruas të vet.
Ajo e qetë, i përgjigj: “Pse nuk provon që t’i duash ato?”.
Burri e bëri këtë provë. Dhe pas një kohë të shkurtë, ato lule të verdha i dukeshin atij si një dorë të një artisti të madh në qilimin e gjelbër të livadhit të tij të vogël.
Dhe filloi të jetë i lumtur.

Sa persona të ngacmojnë, të nervozojnë! Pse nuk kërkon t’i duash?

Torrkerry