Veshtroj si e mendur un shallin e zi,
Po brenda me shpon por si thke ne gji
Kur isha e re kur isha chapkane,
Nje djalosh I ri me pat lene pa mend
Me deshti ai, me shpirt me gezoi
Por dite e zeze per mu sundoi
Me miqt e gezuar ja shtrova nje here,
Por erdhi cifuti I mallkuar ne dere.
Po pi e po qesh ti me shoqet e tua,
Por djaloshi I jot po puthet diku.
I dhashe florine edhe nje mallkim
Dhe thirra te vije me shpejt skllavin tim.
U nisem;mbi kale u sula veri;
Me dhimbjen e heshtur tulatur ne gji
Kur brengun e tij e veshtrova me sy,
Mu prene fuqite, veshtrimi mu ngrys
U sula vetem ne dhomen e fshehte,
Armenja po puthte ate te pa bese.
Nuk di si e nxora hanxharin e ftohte
Dhe puthjen ne buze ia ngriva te poshtrit.
Dhe trupin pa koke e shkela me duf.
Dhe djaloshin veshtroja e mekur ne sy.
Me lutej e qante me duar te shtrira
Mbaroi djaloshi mbaroi dashuria
Nga qafe e per gjakur un shallin e mora,
Hanxharin e ftohet nga gjaku pastrova
Dhe skllavi ne mbremje, kur ish erresire,
Danubit ja hodhi dy trupat e ngrire
Dhe un skam puthur me sy as njehere
Gezimin e ahengut me kurre skam ndjere
veshtroj si e cmendur un shallin e zi
por mbenda me cpon por si thike ne gji
Krijoni Kontakt