Bota po kthehet drejt Islamit

[titi-a]

Shqiptarogjermani qe e pranoj ISLAMIN ne Mitrovice

[Solomoni]

Postuar me pare nga tit-a
Ama kaq te fort sa po na dilni juve duke sulmuar edhe Ameriken vallai binlai edhe te krishteret shqiptare do kthehem ne musliman!

Po ju them se asgje e mire s'vjen nga dhuna. Ju jeni nje besimtar i devotshem pa tjeter, por koha tregon se islami po i ngjet kishës se Mesjetes.

ne nuk po sulmojm ke ne po tregojm se te tjeret po vujen kah ne dhe jemi te knaqur dhe i mire presim......
ISLAMI ESHTE NJE FE E GARANTUAR NGA ZOTI......
e sa i perkete konvertimit ne Islam profeti alejhi selam ka then se nuk do te behet kjameti per derisa Islami nuk do te futet ne cdo shtepi.......
ne nje hadith tjeter thot Allahu do te dergoj nje ere te kendeshme te leht e cila do ja u merre shpirtrat cdo muslimani dhe njerzit te cilet do mbesin do jen njerzit me te keqinje..... dhe keta do i ze kjameti
me respekt nga titi-a

Nga Solomoni:
Fjalite e para nuk i kuptova qarte, por me ato ç'lexova ne fund mos dalim valle ne perfundimin se vetem njerezit e fese islame do te shpetojne, ndersa te tjeret jo.
Ne Bibel thuhet se "fara qe ra ne toke pjellore priti sa u rrit dhe dha fryte 100 fish. Njerezit qe bejne te mira dhe besojne vertete jane ata qe e presin fjalen e Perendise me krahe hapur, e ruajne ate dhe jane te duruar derisa pema e tyre te jape fryte". Ata qe mendojne ta hapin besimin me ane te dhunes nga dhuna e perdhuna do perndiqen - Ka nje beselidhje te re tashme. Nuk ka me krime!!!
Rruga e verte eshte ajo qe eshte e ngushte e plot rreziqe. Cdo rruge tjeter qe mendon se eshte me e shpejte mendoj se eshte e gabuar. RROFTE PAQJA!!!

[Michaux]

Në realitet...

[titi-a]

KONVERTIM NE ISLAM!

[titi-a]

Sofie Jenkins, ish-krishtere-protestante, Britani e MadheSofie Jenkins, ish-krishtere-protestante, Britani e Madhe

Konvertime December 25th, 2007


Kam lindur në një familje angleze të klasës së mesme-të ulët; nëna ime është amvise dhe babai im punoi në një firmë elektronike (ai tani është ligjërues në inxhinierinë elektronike). Babai im vjen nga një rreth katolik dhe nëna nga një rreth protestant. Ata e kanë ndarë së bashku një formulë të shkurtër në kishën Kuaker në fillim të viteve të ’70, por me kalimin e kohës, unë mbeta vetëm për t’i praktikuar, ata ishin ateista të fortë dhe religjioni kurrë nuk përmendej në shtëpinë tonë. Prindërit e mi kishin vendosur se nëse ne duam të jemi fetarë kur të rritemi, ata do ta përkrahnin këtë.Që nga mosha e re, kam besuar në Zot, pavarësisht se nuk u rrita me këtë besim, por ende kisha ndjenjën se ajo që e kishin mësuar ata në shkollën e krishterë disi nuk ishte e drejtë. Nuk kam besuar në Jezusin ose në Shpirtin e Shenjtë, e tëra dukej e pavërtetë, por në shkollë na thonin se kjo ishte rruga e vetme e vërtetë dhe të gjitha religjionet e tjera ishin gabim, kështu që isha shumë e hutuar. Kur je një fëmijë i vogël ti e pranon se të rriturit janë gjithmonë të drejtë pa përjashtim: çka thonë ata, bëhet. Ende, unë s’mund ta pranoja këtë, kështu me sa duket, me mjaft mençuri, vendosa ta mbaja të fshehtë besimin tim vetëm në një Zot. Ndihesha fajtore për besimin në diçka që ishte ‘gabim’. Ndihesha e turpëruar dhe shpresoja e lutesha se do të ndalesha së shpejti së qeni heretike. Kur isha e re, kisha shumë frikë nga ‘fundamentalizmi islamik’, posaçërisht me problemin e Salman Rushdiut përballë mendjeve njerëzore. Isha shumë e frikësuar nga muslimanët në përgjithësi. Në shkollën time fillore ishin dy nxënës muslimanë, por ata e mbanin besimin e tyre në vete, përveç faktit se fëmija më i vogël Aliu refuzoi të falej në grup me të tjerët.
Unë gjithmonë i isha lutur Zotit të m’a tregojë rrugën e vërtetë, gjithmonë i kthehesha Zotit për ndihmë. Nuk kishte dyshim në mendjen time se Zoti ekzistonte që nga koha kur isha 11 ose 12 vjeçare dhe në shkollën e lartë fillova ta kuptoj se besimi im në një Zot nuk ishte gabim. Në këtë kohë, vërtet nuk kisha dëgjuar për Islamin, krejt çka dija për të ishte se ai ishte religjion i dhunshëm që i trajtonte gratë si të ndyta. Në të vërtetë, ne kemi mësuar në shkollë se Islami është përhapur me shpatë (me fjalë të tjera me dhunë dhe me mjete të forta) dhe se gratë në Islam ishin plaçkë e shfaqur simbolikisht prej veshjes së tyre dhe se muslimanët e adhurojnë Muhamedin (salallahu alejhi ue selam). Isha vërtet e neveritur, çdo herë që shihja muslimane (ishin disa muslimane në lagjen time) mendoja, ‘si mund t’ia bëjnë këtë vetes’? Isha shumë e zemëruar. Ata na kanë mësuar, mendoj, një gjë të vërtetë, se muslimanët besojnë në një Zot të vetëm, që ishte diçka që unë, sinqerisht, nuk e dija më parë.
Kam kërkuar në të gjitha metodat e religjioneve të tjera, si në Hebraizëm dhe në Budizëm, por ato të gjitha dukeshin të bëra nga njeriu dhe kontradiktore. Megjithatë, një ditë, nuk e di çka më gjeti mua, por vetëm u ndjeva se duhet ta verifikoja nëse ajo që e kisha mësuar ishte e vërtetë apo jo. Gjithashtu, isha kureshtare sepse më kishin thënë se muslimanët besojnë në një Zot dhe unë dëshiroja të shoh se a ishte kjo e vërtetë apo jo. E pashë një libër që titullohej “Elementet e Islamit” në një librari lokale dhe e mora atë fshehurazi. Shkova drejt te seksioni i femrave muslimane dhe mbeta plotësisht e habitur nga ajo çka lexova. Ishte e kundërt me atë që e kisha mësuar për Islamin dhe gratë dhe më e mirë se çdo gjë që e kisha dëgjuar më parë. Unë nuk dyshoja çka lexoja, e dija se është e vërtetë, e dija thellë në zemrën time se të gjitha lutjet e mia ishin plotësuar. Islami ishte e vërteta që isha duke e kërkuar gjatë tërë jetës! U mundova të gjej dëshmi “për ta vërtetuar” se Islami nuk ishte e vërteta, por ishte e pamundshme: të gjitha librat që thonin gjëra negative për Islamin, tashmë e dija se ishin plot gënjeshtra. Të gjitha librat të cilat thonin gjëra pozitive për Islamin, e dija se po e thonin të vërtetën.
Vendosa se duhej të bëhesha muslimane, megjithëse nuk mund ta shprehja dhe t’i tregoja dikujt. Lexoja çdo libër që më ofrohej, e gjeta kopjen e përkthimit të Kur’anit nga libraria por nuk mund ta kuptoja atë, ishte e tëra në një anglishte të mesme. Kjo nuk më largoi se e dija se ishte vetëm përkthim dhe ajo që kisha kuptuar nga ajo më pëlqente tepër. E dija se Islami ishte për jetë, se nuk kishte kthim prapa, kështu që duhej të bëhesha e sigurt. I përfundova studimet për dy vite e gjysmë para se të qëlloj rastësisht në një ‘chat room’ në janar të viti 1997 që ishte ndryshim për jetën time. Ishte ‘chat-room’ në një web-faqe muslimane, dhe njerëzit atje ishin shumë të dobishëm sepse të ndihmonin shumë. Herën e dytë që shkova atje e thashë Shehadetin (deklaratën e besimit që e bën njeriun musliman) para njerëzve nga e mbarë bota.
Përktheu: Fexhrie Kaçiu



Konvertime December 25th, 2007


Kam lindur në një familje angleze të klasës së mesme-të ulët; nëna ime është amvise dhe babai im punoi në një firmë elektronike (ai tani është ligjërues në inxhinierinë elektronike). Babai im vjen nga një rreth katolik dhe nëna nga një rreth protestant. Ata e kanë ndarë së bashku një formulë të shkurtër në kishën Kuaker në fillim të viteve të ’70, por me kalimin e kohës, unë mbeta vetëm për t’i praktikuar, ata ishin ateista të fortë dhe religjioni kurrë nuk përmendej në shtëpinë tonë. Prindërit e mi kishin vendosur se nëse ne duam të jemi fetarë kur të rritemi, ata do ta përkrahnin këtë.Që nga mosha e re, kam besuar në Zot, pavarësisht se nuk u rrita me këtë besim, por ende kisha ndjenjën se ajo që e kishin mësuar ata në shkollën e krishterë disi nuk ishte e drejtë. Nuk kam besuar në Jezusin ose në Shpirtin e Shenjtë, e tëra dukej e pavërtetë, por në shkollë na thonin se kjo ishte rruga e vetme e vërtetë dhe të gjitha religjionet e tjera ishin gabim, kështu që isha shumë e hutuar. Kur je një fëmijë i vogël ti e pranon se të rriturit janë gjithmonë të drejtë pa përjashtim: çka thonë ata, bëhet. Ende, unë s’mund ta pranoja këtë, kështu me sa duket, me mjaft mençuri, vendosa ta mbaja të fshehtë besimin tim vetëm në një Zot. Ndihesha fajtore për besimin në diçka që ishte ‘gabim’. Ndihesha e turpëruar dhe shpresoja e lutesha se do të ndalesha së shpejti së qeni heretike. Kur isha e re, kisha shumë frikë nga ‘fundamentalizmi islamik’, posaçërisht me problemin e Salman Rushdiut përballë mendjeve njerëzore. Isha shumë e frikësuar nga muslimanët në përgjithësi. Në shkollën time fillore ishin dy nxënës muslimanë, por ata e mbanin besimin e tyre në vete, përveç faktit se fëmija më i vogël Aliu refuzoi të falej në grup me të tjerët.
Unë gjithmonë i isha lutur Zotit të m’a tregojë rrugën e vërtetë, gjithmonë i kthehesha Zotit për ndihmë. Nuk kishte dyshim në mendjen time se Zoti ekzistonte që nga koha kur isha 11 ose 12 vjeçare dhe në shkollën e lartë fillova ta kuptoj se besimi im në një Zot nuk ishte gabim. Në këtë kohë, vërtet nuk kisha dëgjuar për Islamin, krejt çka dija për të ishte se ai ishte religjion i dhunshëm që i trajtonte gratë si të ndyta. Në të vërtetë, ne kemi mësuar në shkollë se Islami është përhapur me shpatë (me fjalë të tjera me dhunë dhe me mjete të forta) dhe se gratë në Islam ishin plaçkë e shfaqur simbolikisht prej veshjes së tyre dhe se muslimanët e adhurojnë Muhamedin (salallahu alejhi ue selam). Isha vërtet e neveritur, çdo herë që shihja muslimane (ishin disa muslimane në lagjen time) mendoja, ‘si mund t’ia bëjnë këtë vetes’? Isha shumë e zemëruar. Ata na kanë mësuar, mendoj, një gjë të vërtetë, se muslimanët besojnë në një Zot të vetëm, që ishte diçka që unë, sinqerisht, nuk e dija më parë.
Kam kërkuar në të gjitha metodat e religjioneve të tjera, si në Hebraizëm dhe në Budizëm, por ato të gjitha dukeshin të bëra nga njeriu dhe kontradiktore. Megjithatë, një ditë, nuk e di çka më gjeti mua, por vetëm u ndjeva se duhet ta verifikoja nëse ajo që e kisha mësuar ishte e vërtetë apo jo. Gjithashtu, isha kureshtare sepse më kishin thënë se muslimanët besojnë në një Zot dhe unë dëshiroja të shoh se a ishte kjo e vërtetë apo jo. E pashë një libër që titullohej “Elementet e Islamit” në një librari lokale dhe e mora atë fshehurazi. Shkova drejt te seksioni i femrave muslimane dhe mbeta plotësisht e habitur nga ajo çka lexova. Ishte e kundërt me atë që e kisha mësuar për Islamin dhe gratë dhe më e mirë se çdo gjë që e kisha dëgjuar më parë. Unë nuk dyshoja çka lexoja, e dija se është e vërtetë, e dija thellë në zemrën time se të gjitha lutjet e mia ishin plotësuar. Islami ishte e vërteta që isha duke e kërkuar gjatë tërë jetës! U mundova të gjej dëshmi “për ta vërtetuar” se Islami nuk ishte e vërteta, por ishte e pamundshme: të gjitha librat që thonin gjëra negative për Islamin, tashmë e dija se ishin plot gënjeshtra. Të gjitha librat të cilat thonin gjëra pozitive për Islamin, e dija se po e thonin të vërtetën.
Vendosa se duhej të bëhesha muslimane, megjithëse nuk mund ta shprehja dhe t’i tregoja dikujt. Lexoja çdo libër që më ofrohej, e gjeta kopjen e përkthimit të Kur’anit nga libraria por nuk mund ta kuptoja atë, ishte e tëra në një anglishte të mesme. Kjo nuk më largoi se e dija se ishte vetëm përkthim dhe ajo që kisha kuptuar nga ajo më pëlqente tepër. E dija se Islami ishte për jetë, se nuk kishte kthim prapa, kështu që duhej të bëhesha e sigurt. I përfundova studimet për dy vite e gjysmë para se të qëlloj rastësisht në një ‘chat room’ në janar të viti 1997 që ishte ndryshim për jetën time. Ishte ‘chat-room’ në një web-faqe muslimane, dhe njerëzit atje ishin shumë të dobishëm sepse të ndihmonin shumë. Herën e dytë që shkova atje e thashë Shehadetin (deklaratën e besimit që e bën njeriun musliman) para njerëzve nga e mbarë bota.
Përktheu: Fexhrie Kaçiu

[titi-a]

Prifti në Islam

[titi-a]

Prifti ne Islam 2



Prifti ne Islam 3

Prifti ne Islam 4

Prifti ne Islam 5

[titi-a]

Mijëra veta hyjnë në Islam në Arabinë Saudite

551 njerëz,shumica prej tyre nga Filipinet,Evropian,Amerikan,Indian,Nepalez e Shri Lankez kanë hyrë në Islam këtë vit si rezultat i aktiviteteve të Fondacionit për Edukim Islam (IEF) në Alhamrah.

"Rreth 85% të muslimanëve të rinj kanë qenë me prejardhje Filipineze," thotë Ismail Ebu talib,menaxher për marrëdhënie me publikun.
Vetëm gjatë 14 viteve të fundit 5744 persona kanë hyrë në Islam në IEF.

IEF me zyrat e tyre në Alhamrah,Corniqe dhe Xhide,operon nën mbikëqyrjen e Ministrisë për Çështje Islame,Thirrjes dhe Udhëzimit.

"Vetëm gjatë këtij viti kemi organizuar 329 ligjërata,tri seminare,8 gara dhe 16 vizita për Umre," thotë Ebu Talib.IEF gjithashtu ka shpërndarë 2290 kopje të Kur'anit të Shenjtë,32282 libra dhe me mijëra kaseta.

Gjatë pushimeve të shkollës fondacioni mendon të organizoj programin e quajtur "Fol me mua" ku njerëzve do tu jepet mundësia të bëjnë pyetje për tema të ndryshme.Këto do të mbahen më së shumti në qendra tregtare.

"Programet tona kanë qëllimin e ndriçimit të besimit Islam,vlerave dhe mësimeve si dhe mbrojtjen e rinisë Islame dhe familjeve nga mendimet dhe idetë jo-Islame,"shton ai.

Arab News Newspaper

[titi-a]

Suzana

Konvertime December 25th, 2007


Suzana ishte e martuar me Abdulkadrin, musliman nga Brimania që jetonte ne Maryland. Ai punonte si menaxher në një fabrikë të këpucëve dhe rregullisht do të diel prezantonte në xhami për faljen e namazeve. Me një rast mu ankua duke thenë:“Unë jam i martuar me një kristiane, me të cilën kam dy vajza binjake. Me kalimin e kohës po më shtohet brenga për ardhmërinë e tyre. Unë jam munduar me tërë fuqinë që gruanë time ta sjell në këtë xhami. Mirëpo ajo refuzon me vendosmëri. C’të bëj?”. I propozova që së bashku të vijnë tek unë për drekë. Mendoja se pasi të takohet me gruan time do të ndjehet ndryshe. Kjo të japë rezultate. Suzana filloi ta vizitojë xhaminë e bile edhe ndiqte ligjëratat qp mbaheshin aty në lëmin e tefsirit. Disa javë shkoi krejt në rregull. Një javë, derisa isha duke mbajtur ligjërim, lashë pak kohë për pyetje. Suzana më shtroi një pyetje. Pyetjes iu përgjigj një nga të pranishmit shumë shpejt e unë mbeta pa tekst. Për befasinë time ajo filloi të qajë. Të gjithë ishim të shqëtësuar. Abdulkadri e mori nga xhamia dhe e dërgoi në shtëpi.

Më vonë e takova Abdulkadrin dhe e pyeta për shkaqet e të qarit të Suzanës. M’u përgjigj: “Suzana nuk dëshiron të vijë në xhami. Ajo mendon se pyetja e saj i pengoi atij personit i cili u përgjigj me fytyrë shumë serioze. Ajo nuk dëshiron t’i pengojë askujt”. Unë isha i bindur se ai personi aspak nuk ishte hidhëruar e as nuk e kishte penguar pyetja. Ai nga natyra ishte shumë serioz. I thashë Abdulakadrit: “Të lutem, mundohu t’ia shpjegosh gruas tënde në mënyrë të mire se shumica e njerëzve nga India e Pakistani nga natyra janë shumë seriozë. Kjo mund të vërtetohet në çdo aeroport, stacion autobusi apo qendër tregtare. Kjo është mangësi e kulturës sonë”. Suzana e kuptoi këtë gradualisht dhe pas disa muajsh filloi të vijë prapë në xhami. Cdo javë mësonte shumë e më shumë për Islam. Sidomos konsideronte se seritë e tëra të pyetjeve-përgjigjeve i ndihmonin shumë në kuptimin e Islamit dhe vlerave të tij. Bashkë me këto ajo mundohej të shoqërohej edhe me gratë e shumta që vinin t’i ndiqnin ligjëratat në xhami, të cilat pa përjashtim e nderonin e respektonin. Suzana e pëlqeu këtë jetë të re dhe vendosi të kalojë në Islam. Pata nderin që para meje ta deklaronte shehadetin, me ç’rast u bë muslimane dhe motër e jona. Po atë ditë unë i martova ata përsëri, tani në mënyrë islame. Suzana kënaqej që jetonte në jetë të re islame. Gjatë martesës iu shpjegova se Islami e kushtëzon burrin që gruas së tij t’i dhurojë dhuratën martesore (mehrin), që është pronë plotësisht e gruas. Kjo e befasoi edhe më shumë Suzanën. Ajo ishte shumë e kënaqur se si Islami i mbron të drejtat e grave. Kjo e shtonte edhe më shumë besimin e saj.

Suzana, pas pranimit të Islamit, vendosi që emri i saj të jetë Seide (e lumtur), pasiqë ishte e sjellshme dhe e dashur për të gjithë. Islamin e kishte pranuar me dituri të plotë, me sinqeritet dhe me bindje. Pa frikë nga fjalët dhe reagimet e fqinjëve dhe të shoqërisë në përgjithësi, ajo filloi të vishet në mënyrë islame. Vajzat e saj shkonin në shkollën fillore kërkoi nga ato që të visheshin në mënyrë islame. Edhepse e dinte se do të përqesheshin nga fëmijët e tjerë. Unë u mundova t’ia shpjegojë se ato ishin të vogla dhe nuk obligoheshin me veshje të tillë. Mirëpo ajo ngulte këmbë që ato të fitonin shprehi të mira qysh nga fëmijëria. Ishte pamje shumë e bukur për sytë e saj që ta shihnin me dy vajzat e veta të veshura me rrobe islame në ndonjë qendër tregtare apo në çfarëdo vendi publik.

Ky ishte niveli i besimit që ajo e arriti. Burri i saj shpesh qeshej duke thenë se ne muslimanët e lindur, si të tillë, e kuptojmë Islamin jo fort seriozisht dhe e praktikojmë shumë pak. Abdulkadri dhe Seidja tani kanë jetë martesore të kënaqshme dhe të qetë.

Marrë nga libri: “Rrëfime të vërteta të muslimanëve të rinj amerikanë” , Imtiaz Ahmed

[rigers93]

mire do te jete sepse feja islame eshte e drejta ose rruge e duhur