Bota po kthehet drejt Islamit

[titi-a]

Sarah Joseph: Themeluesja e revistës Emel

Konvertime August 21st, 2008


Sarah Joseph, e lindur nga një nënë katolike, e pranoi Islamin në moshën 16-vjeçare.Sot ajo boton revistën e vetme që shkruan mbi jetën e muslimanëve në Britani. Joseph, nëna e tre fëmijëve, është nderuar në vitin 2004 me titullin Urdhri i Perandorisë Britanike (për shërbime ndaj dialogut ndërfetar). Ajo mban ligjërata anembanë Britanisë, kujdeset për edukimin e tre fëmijëve të saj, 9, 6 dhe 3-vjeçar dhe i përkushtohet edhe revistës së saj, Emel.Kur ishte 14-vjeçe ajo tregon se ishte e pasionuar pas fotomodeleve, por dy vjet më vonë pranoi Islamin.“Identiteti im si muslimane është i fortë,” thotë ajo, “por ky identitet i fortë nuk është kundër të jetuarit në një shoqëri pluraliste e tolerante.”
Kjo ishte arsyeja përse ajo themeloi me bashkëshortin e saj revistën Emel, që të prezantonte para shoqërisë njerëz të ndryshëm, që nuk janë antiperëndimorë, ndryshe nga stereotipi i medias.
Për Sarah Joseph konvertimi në Islam i dha përgjigjen shumë pyetjeve, të cilat kishin mbetur pa përgjigje në besimin e saj të mëparshëm, Katolicizmi.
Përktheu: Eglantina Muça

[titi-a]

Sheila Musaji: Zë aktiv në komunitetin islam

Konvertime August 21st, 2008

Sheila Musaji, nga St. Louis, Missouri, e ka pranuar Islamin mbi 30 vjet më parë. Ajo është themeluesja dhe botuesja e gazetës tremujoreThe American Muslim (1989-1995), Muslim Resource Directory of America (1990, 1992) dhe kohët e fundit të publikimit on line The American Muslim (prej vitit 2001).Sheila Musaji është një zë aktiv në komunitetin islam. Ajo është e përfshirë në shumë projekte me organizata të ndryshme. Në të kaluarën ajo ka qenë edhe ndër delegatet amerikane në Konferencën e Dytë të Grave Muslimane të mbajtur në Sudan. Ajo ka qenë muslimania e parë që ka mbajtur ligjërata në Kolegjin Amherst, Massachusetts dhe pjesëmarrëse e Parlamentit të Feve Botërore në Çikago, SHBA.
Ajo është autore e shumë artikujve për Islamin në Amerikë dhe shpesh mban ligjërata për Islamin në kisha, shkolla, sinagoga dhe organizata të ndryshme. Pas vërejtjeve të Papës Benedikt, të cilat u konsideruan ofenduese nga shumë muslimanë, ajo bëri thirrje për dialog.

[titi-a]

Si e kujtoi Allahun një adoleshente

Konvertime December 25th, 2007


Siç veprojnë shumë njerëz, unë iu ktheva Allahut dhe Islamit gjatë momenteve të vështira të jetës sime. Është një fakt i tmerrshëm i jetës. Kur jeta është e mirë dhe e lumtur, askush nuk ndihet i obliguar të kthehet kah Ai ose feja e Tij. Pasi jam kthyer kah Allahu, iu afrova një shoqeje në mënyrë krejt të rastësishme duke u munduar ta nxis atë t’i kthehet edhe ajo Islamit. Përgjigja e saj e ftohu gjakun tim: “Tani, jeta ime është e mirë, jam e lumtur dhe nuk më duhet ndonjë ndryshim.”
Mendova me vete, më mirë ta mbash gjuhën tënde. Dëshiroja ta shtrëngoja dhe t’i thoja: “A dëshiron vërtet që të ndodhin disa ngjarje tragjike para se t’i kthehesh Islamit?” Siç duket, askush me mendjen e tij të drejtë nuk do ta dëshironte këtë, por në ndërgjegje e ndjej se secili e dëshiron.
Nuk kam ndonjë përjashtim për këtë. Isha në depresion si rezultat i një serive të ngjarjeve të cilat ndodhën. Tani kur shikoj prapa, nuk ishte shumë, por të jesh adoleshente e cila ka humbur identitetin dhe qëllimin në jetë, ishte vigan i të gjitha krizave.
Isha ndarë prej shoqeve të mia më të mira duke u larguar nga jeta ime dhe e rivendosur në vendin që e kisha quajtur njëherë shtëpi. Ka qenë e vështirë dhe isha duke vuajtur. Mundohesha të gjeja ngushëllim duke ndenjur zgjuar gjatë natës dhe duke qenë kureshtar për yjet, e çuditur me faktin se ata ishin yjet e njëjtë që i vështroja me habi derisa jetoja në anën tjetër të botës.
Familja ime, Elhamdulilah (Gjithë falënderimi i takon Allahut), i kishte të gjitha ndryshimet drejt Islamit në vitet e kaluara. Askush nuk më ka detyruar ta vë mbulesën dhe unë nuk e kam bërë thjesht sepse mendoja se nuk isha e gatshme. Ata, sidoqoftë, shpresuan për mua të vishesha thjesht dhe më e rëndësishmja më propozuan namazet e mia ditore.
Tezja ime u mundua të më merrte me vete në këto orë mësimi (për fenë) që mbaheshin afër dhe unë shkoja kur mundesha. Njeja dhembje dhe nuk e kuptoja qartë pse. Dhe ndodhi që këto tema të veçanta në këto orë që i kisha ndjekur ishin rreth asaj pse ndodhnin dhimbja dhe vuajtja. Mësuesi tha se ne kalojmë kohë të vështira si test, për ta parë se si i përballojmë ato. Për ta parë nëse ne i kthehemi Siratul Mustekim (Rrugës së Drejtë), ose largohemi nga ajo.
Ishte ajo ditë kur unë mësova se çdo grimë të dhimbjes që ne e pësojmë, të dyja emocionale dhe psiqike, na lehtëson neve prej dënimeve në botën tjetër. Ishte atëherë dhe unë fillova me të vërtet të kuptoja rrugën e Allahut, si çdo gjë që ndodh që ka një qëllim dhe unë supozoja të mësoja prej kësaj.
Ishin pothuajse dy vite e gjysmë prej asaj periudhe të jetës sime. Më mori një vit e gjysmë që të filloj me të vërtet ndryshimet. E njihja Islamin, por nuk e praktikoja siç duhej ta praktikonte muslimani. Mendoja se isha e lumtur por thellë brenda vetes e dija se nuk isha.
Isha hipokrite dhe sa më shumë që mundohesha ta refuzoja këtë, nuk mundja. E pranova atë dhe u gëzova se e gjeta rrugën e vërtetë. Ndërgjegjja ime nuk ishte e vdekur por unë e kisha heshtur atë. E kam kryer Umren dhe falesha vazhdimisht se herën tjetër ndërgjegja ime më foli mua, unë nuk do ta dëgjoja vetëm, por, do ta plotësoja dhe nuk do ta injoroja.
Ramazanin e kaluar, një natë të vonë, vendosja e hixhabit u ngulit në ndërgjegjen time dhe nuk u largua më. I thashë vetes se nuk isha e gatshme, se kishte shumë punë që unë nuk do të isha në gjendje t’i plotësoja, por nga fjalët e sinqerta të shoqeve përkrahëse i thashë vetes se nëse nuk filloj tani nuk do të filloj kurrë. Dhe e besoja këtë 200 %. Kështu, unë nuk kisha ndonjë justifikim për mosmbajtjen e Hixhabit. Dhe, elhamdulilah, përfundimisht unë e vendosa Hixhabin më 31 Dhjetor, 1999 në moshën 18 vjeçare dhe e mbaj që atëherë.
Pas një muaji, unë e kuptova se hixhabi nuk ishte aq punë e madhe sa mendoja. Nuk ishte e vështirë fundja. Menjëherë gjeta shumë shoqe që gjithashtu mbanin hixhab. Këto shoqe dhe familja ime ishin forcë e madhe për ta ngritur imanin (besimin) tim.
E ngarkova veten më shumë me mesxhidin-duke drejtuar aktivitete dhe duke ndjekur më shumë orë mësimi për ta shtuar dijen për fenë tonë. Jam e lumtur që vendosa ta mbaj hixhabin atëherë, sepse, kush e di se sa gjatë do të më merrte për mua t’ia filloja.
Si do ta kujtoja Allahun dhe rrugën e Tij madhështore?
Çdo gjë m’a kujton Allahun dhe mund ta ndiej dashurinë time për Të, për Profetin tonë dhe për fenë tonë që përhapet çdo ditë.
Përktheu: Fexhrie Kaçiu

[titi-a]

SI E PRANOVA ISLAMIN – NGA MOTRA E JUAJ MEDINA




Unë çdoherë e kam besuar Zotin prej që e mbajë në kujtesë të kaluarën. Nëna ime ka qënë katolike, besimtare e fortë. Kështuqë, unë kam jetuar dhe jam rritur në një familje katolike.
Pas disa kohëve ka dashur All-llahu që të takohem me një djalosh emigrant nga Kosova, me të cilin edhe jam martuar dhe kam jetuar me te 10 vite si katolike.
Ai gjithherë ishte musliman, mirëpo ai në fillim të takimit nuk e falte namazin rregullisht. Ai linte parimin kryesor për një besimtar musliman, që është t'i nënshtrohesh All-llahut me ibadet, pasiqë mu për këtë na ka krijuar Ai. Siç thotë All-llahu i Madhëruar: "Unë nuk i krijova xhindet dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë." [Edh-Dharijat, 56] Mëgjithate, ai e ndjente vetën keq se pse nuk e kryen këtë obligim dhe çdoherë kishte shpresën se një ditë do t'ia fillojë. All-llahu nga mëshira e Tij, na ofroi të dyve, mua dhe atë afër Tij. All-llahu Ekber – All-llahu është më i madhi.
Çdoherë e kam dashur profetin Isa – Jezusin, aq fortë saqë ashtu kemi mësuar se ai ka qenë një i dërguar nga ana e Zotit dhe djalë i Tij. Kështu kam besuar derisa lexova Librin e Shenjtë – Kur'anin ku thotë All-llahu: "S'ka dyshim se All-llahu nuk e falë (mëkatin) t'i përshkruash Atij rival (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) ia falë kujt të do. Kush i përshkruan All-llahut rival, ai ka trilluar një mëkat të madh." [En-Nisa, 48]
"Pra, përpos All-llahut mos lut zot tjetër e të bëhesh prej të dënuarve." [Esh-Shura, 213]
"Thuaj i lutëm Zotit tim dhe nuk i shoqëroj Atij askënd!" [El-Xhind, 20]
"Kush i bën shok All-llahut, All-llahu ia ndalon Atij mirësitë e xhennetit dhe vendqëndrimi i tij është zjarri." [El-Maide, 72]
Dhe lexova hadithet e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Kush adhuron dikë tjetër përpos All-llahut dhe vdes në këtë gjendje hyn në zjarrë." [Muslimi]
"Mëkati më i madh është t'i shoqërosh All-llahut dikë tjetër." [Muslimi]
"Kush vdes duke i bërë shok All-llahut hyn në zjarr." [Muslimi]
Këto dhe argumente të shumta si këto që më bënë të bindem me Islamin.
Falënderimet i takojnë All-llahut që e dërgoi të Dërguarin e fundit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] që t'na udhëzojë dhe t'na njerrë nga errësira në dritë, në rrugën më të drejtë.
Lus All-llahun që t'më falë mua dhe t'i udhëzojë të gjithë ata që nuk e njohin All-llahun ashtu siç e meriton të adhurohet dhe t'i drejtojë zemrat e tyre në fenë e pastër, Islamin dhe ta njohin All-llahun dhe profetin e tyre të fundit ashtu siç e meritojnë.
Ka prej njerëzve, që nga mosdija e tyre që kanë e fyejn Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], por All-llahu është Ai, që e ndryshon gjendjen dhe e udhëzon kënd të dojë Ai.
Unë e falënderoj All-llahun që më bëri ta gjejë besimin e vërtetë dhe ta njoh profetin e fundit, Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].
All-llahu më ka udhëzuar hap pas hapi dhe këtu kam parë, elhamdulilah, që Ai na do, apo i do robët e vet dhe na përgjigjet neve.
Dhuntitë e Tija janë të shumta. Njëra nga ata është se na ka gëzuar me një vajzë, elhamdulilah, gjatë kohës që ende isha e krishtere. Shpesh herë rrjedhin lotët kur i kujtojë të mirat që na i ka dhuruar. Inshallah do të mundohem që të jem sa më shumë besnike ndaj urdhërave të Tija, me të cilat na ka obliguar, që këto gjithsesi janë në të mirën tonë.
E lindja e vajzës, ashtu siç thashë më herët, kur unë isha ende e krishtere. Në këtë kohë bashkëshorti më tregoi për një webfaqe të Islamit në gjuhen suedeze. Sa herë që lexojsha ndesha qetësim shpirtëror, çdo ajet palohej në zemrën time duke u dalluar e bardha nga e zeza, duke e parë se si duhet të jetë një rob i All-llahut dhe e vetmja rrugë që i afrohet me dashuri All-llahut ishte feja Islame.
Kështuqë kam gjetur lumturinë në 5 kohet e namazit dhe takimin me Krijuesin, ashtu siç na ka porositur me mbulesë Islame (hixhabin). Pra, këto janë prej obligimesh të All-llahut, janë të lehta për t'i kryer dhe këto i kam ndje disi në vete: Medina, kjo është dhuratë nga Unë, që të jeshë sa më afër Meje.
Kur vendosa që të bëhem muslimane ju afrova një ditë bashkëshortit tim dhe i thashë se unë dua të bëhëm muslimane dhe ta pranoj All-llahun Zot të vetëm, duke mos e shoqëruar në adhurim me askënd tjetër dhe ta pranoj Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] të dërguar dhe rob të All-llahut dhe Pejgamber të fundit. Në këtë moment bashkëshorti mbeti i habitur dhe gati se nuk me besonte. Ishte aq i gëzuar nga këto fjalë saqë deshi All-llahu që edhe ai të bëhët një musliman i mirëfilltë.
Kështu pra unë e pranova Islamin, elhamdulilah, falënderimet i takojnë vetëm All-llahut.
Në përfundim dua të them se e vetmja e vërtetë nga të gjitha religjonet është Islami. Ashtu siç ka thënë All-llahu: "Feja e vetme e pranuar tek All-llahu është Islami. U kundërshtuan ata që u është dhënë libri, pasi që u erdhi e vërteta, nga zilia mes vete. E kush mohon argumentet e All-llahut, (le ta dijë se) All-llahu (ia) llogaritë shpejtë." [Ali Imran, 19]
Në fund lus All-llahun [subhanehu ve teala] që njerzimit t'ua mundësojë ta kuptojnë këtë!


Motra e juaj Medina
Murtez Xhaferi
1 Korrik 2007

[Michaux]

I Madh je o Zot, lartmadhëruar qofsh o Krijuesi im, që më bëre mysliman!

Vetëm Ty të falem dhe vetëm Ty të falënderoj!

Ma mundëso të vdes si mysliman!

Amin!

[titi-a]

Ndodhia ime me Islamin

Mesazh nga një vajzë amerikane për motrat e saj në Islam-


Paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi ju motra muslimane!
Feja Islame është e mrekullueshme..ثshtë feja e vetme të cilen e kam shijuar prej 12 feve të cilat i kam mësuar për t’a zgjedhur njëren prej tyre..
Po e shënoj këtë mesazh te ju dhe lotët e mi më shkojnë rrëke për njëzet vite që e kam mohuar All-llahun..
Nuk po ju frikësoj motra, vërtetë para se të bëhem muslimane kam ndier se feja është diçka me rëndësi në jetën tonë, mirëpo ne (Amerikanet) nuk dëshirojmë kështu që t’a pranojmë rëndësinë e fesë..
Po.. ngjarja ime me Islamin fillon që kur u takova me një vajzë muslimane prej Arabisë Saudite, mosha e saj nuk ishte më tepër se 20 vite..
Kërkoi prej meje që t’i ndihmoja asaj në gjuhen angleze, e fliste atë gjuhë me ndërprerje.. në muajt e parë të mësimit nuk kam shfaqur asnjë interesim për fenë e saj, me gjithë dashurinë time ndaj zakoneve të muslimanëve.
Gjëja e parë që ma tërhoqi vëmendjen ishte: Raportet familjare prej të cilës gjë unë isha privuar që kur mosha ime ishte një ditë!
U ndava prej saj pas një periudhe prej 5 muajsh, mirëpo prapë i kam ndihmuar në disa çështje për në kohën e provimeve.
Megjithë kohën e gjatë të ndarjes prej saj gjithmonë u thellosha në mendime të thella në këtë vajzë e cila ishte e veshur me hixhab (mbulesë) ngjyrë të zezë që e mbulonte të tërë trupin e saj deri edhe fytyren e saj të bukur..
Ajo kishte dy motra, të cilat u kujdeseshin dhe më nderonin mua shumë, derisa unë u turpërohesha shumë herë prej tyre..
Shoqet e mia në universitet më thonin mua: Si i gjete këto muslimane injorante, a nuk është kështu a?
Vetëm më shtohej dëshpërimi për moskuptimin e shoqeve të mia se çka sillet rreth meje dhe brenda meje..
E kam ndier se muslimanët kanë një shenjë që i dallon ata nga të tjerët, me gjithë informacionet e humbura ndaj muslimanëve, sepse ne amerikanet çuditemi me skena të muslimaneve, qoftë edhe nëse nuk e shfaqim këtë.
Në një ditë-shiu, e që ishte ditë e hëne, thashë sot do të shkoj në kishë dhe do ta gjej përgjegjen!!!? Përgjegjen për vërtetësinë e Zotit..
Sepse une dëshirosha që të shkoj për çështjet e mia te murgëresha e cila ishte shoqja ime..hyra në dhomën e zbrazët (në kishë) ku ishte kryqi i varrur dhe thash:
O Zot unë jam në një sprovë të rëndë që nuk e din askush përpos teje..
O zot më ndihmo mua..
O zot a ke ti fëmi?! (I pastër është All-llahu prej asaj çka kam thënë)
Ti i sheh lotët e mi dhe i di mëdyshjet e mia...cilën fe prej 12 feve ta pasoj?!!
Dua që të jem muslimane..të vishem me hixhab të gjatë që të kaloj rrugëve me të..të martohem me një arab që të jetoj jetë të lirë dhe të ndershme!!
Qajta shumë, derisa erdhi shoqja ime murgëreshë dhe tha: Ti po qan për Jezusin dhe si e kanë kryqëzuar?
Mu shtuan dhimbjet në këto momente..nuk munda ta kontrolloja vetën time dhe isha shumë e lodhur dhe e nervikosur..rashë në tokë duke qajtur..bërtita dhe duartë i i drejtova kah kryqi..Fol oj Xhejn, në atë çka besojmë a është e vërtetë??
Unë jam në konfuzion!!
Cili është zoti nëse beson se All-llahu është i treti i tretëve!!??
Nuk mundem që të duroj më shumë prej këtyre gënjeshtrave..tregoma të vërtetën..cilën fe duhet ta pasoj?? Dhe përse....
Xhejn ma ndërprejti bisedën e befasuar, duke thënë: Po motra e nderuar të vërtetën mund ta gjesh duke pyetur kësi lloj pyetjesh...unë vet e kam pyetur veten time me mijëra herë këto pyetje..!!
Mi kapi duartë dhe tha: Mirëpo pas gjithë këtyre mbaje Biblën dhe harroi të gjitha këto pyetje të cilat po i hedh djalli në shpirtërat tanë.. Shiqova nga ajo dhe i thashë: Sa dinake je!
E lashë atë vend, dola si endacake e nuk dija ku të shkoja. Rastësisht i pashë disa njerëz të cilët dukeshin se janë muslimanë në bazë të veshjeve të tyre..shpejtova te ata...dhe thashë: Ju lutem...ju lutem.
Më mori një e qajtur e thellë dhe thashë:
Ku mund të takohem me shoqe muslimane?
Mu përgjigjen mua me një zë që e mbulonte dhembshuria dhe përzemërsia:
Eja me neve se ne do të shkojmë atje që të falemi...
Thashë: Jo..nuk mundem të shkoj e vetme..më thuani mua se ku është qendra islamike?
Shkova atje dhe unë kisha veshur një minifund...hyra aty dhe ndjeva një qetësi që po shkon në thellësitë e mia...u ndjeva e turpëruar prej rrobave të mia pasi që i pashë muslimanet e mbuluara..
I pashë rrobat e namazit në një skaj dhe i thashë vetes sime: Përse mos të marrë ndonjërën prej atyre rrobave që t’i mbuloj këmbët e mia...e bëra atë..
Më pyeti njëra prej muslimaneve:
Mirë se na vjen...a dëshiron të dish diçka për islamin?..
Thashë: Po..dua që të më tregosh për islamin..ju lutem?
Tha: Lehtësoma këtë, mirëpo a ke lexuar diç për Islamin?
Iu përgjigja: Po kam lexuar shumë, dhe unë jam mësuese private (mbikqyrëse) e njërës prej vajzave muslimane nga Arabia Saudite..
Më tha: Shumë mirë, sikur të më vizitojshe mua në shtëpinë time do të ishte më lehtë që të mësoj diç për Islamin...
U gëzova derisa qajta prej gëzimit...dhe i thashë: Faleminderit, faleminderit...
Në atë kohë flisja gjuhën arabe, por në një formë shumë të dobët dhe me fjalë të parenditura..
Vazhdova të shkoja në shtëpinë e saj afërsisht dy muaj, pastaj më erdhi një lajm i hidhur se ajo po pregatitet për udhëtim në qytetin e saj, dhe ajo më nuk mundet të vazhdoj të më mëson mua.. U ndava prej saj dhe unë ia plasa vajit..
Meqë ra fjala..nuk kam mundur edhe të shkoj gjithëherë në qendrën islame që mos të më vë re askush prej shoqeve apo prej familjes sime..
U ktheva në shtëpi dhe rash në sexhde ashtu siç i pashë muslimanët ka bëjnë sexhde..qava dhe thashë:
O Zoti im, dërgoje dikënd që të më ndihmon mua..
O Zoti im, unë e kam dashur islamin dhe besova në të, mos e ndal (pengo) shansën që të jem muslimane qoftë edhe për një ditë të vetme para se të vdesë..
Po në atë ditë rastësisht cingërroi telefoni i shtëpisë, dhe ja, ishte dashnori im dhe tha: Kemi një takim sot, a do vish me mua?
I thashë: kam dëshirë të vij, mirëpo nuk mundem..
Që nga ajo ditë kurrë më nuk e kam takuar e as zërin s’ia kam ndëgjuar, sepse ndëgjova prej shoqes sime muslimane nga Saudia se (boyfriend) të kesh dashnor është haram nëse nuk ke lidhje martesore.
Pasi që e mbylla telefonin shkova në dhomen time.. e nxora hixhabin (dhuratë nga ajo vajza saudite) e vesha atë ashtu si vishej ajo..shiqova fytyren time dhe thashë: Sa e bukur dukem me këtë mbulesë (hixhab)..e dërgova prapë në vendin ku e mora dhe pas kësaj fjeta më një gjumë të thellë..
Pas një muaji përafërsisht qava pas leximit të disa librave mbi fenë islame, derisa një herë fjeta në shtratin e dhomës së ndejës..
U zgjova nga të cingërraturat e telefonit, ora ishte tetë e mbrëmjes, dhe ja në telefon ishte shoqja ime e Saudisë.
Më tha mua: Sara mos ishe fjetur?
I thashë: po, por nuk është me rëndësi..si je ti??
Dhe qava, tha ajo: اka ka ndodhë me ty Sara..mos ke ndonjë dhimbje??
اka është puna??
I thashë asaj: Ndëgjo shoqja ime unë jam lodhur nga mëdyshjet dhe ndiej se një çështje e panjohur po lëviz në brendinë time..a mund që në këtë natë të vij në shtëpinë tënde?
Po ndiej se kjo ditë është dita e fundit..
Më tha mua: Dije oj Sara se shtëpia ime është shtëpi e juaj..je e mirëseardhur në çdo kohë..
Ndieva se temperatura po më rritet, dhimbjet po më shtohen, ndjenjat e mia po ngushtohen saqë duket se po asgjësohen.
Mirëpo, ndryshimi këtu është se unë çdoherë që ndieja këtë sasi të dobësimit, mendoja në vetëvrasje...por kësaj here ishte diçka ndryshe..!! Ndiej se dëshiroi të bëj diqka më të madhe se kjo..e që është...
...Ndryshimi...
I hipa veturës sime dhe gati sa nuk bëra ndeshje me vetura të shumta nga dëshprimi i madh... nga hutia e cila më kishte mbizotëruar për katër muaj të plotë..
Shkova te shoqja ime, derën e hapi vëllau i saj i madh duke thënë: Eselamu alejkum Sara..ia ktheva selamin (përshendetjen) ashtu siç më kishte mësuar shoqja e cila udhëtoi...mirëpo në një mënyrë ai e zbuloi se unë jam e frikësuar prej diçkafit..
Mirëpo heshtjen tonë e ndërpreu zëri i shoqes sime duke thënë: Mirë se na vjen, mirë se na vjen Sara...
Hyra në shtëpi e në brendësi time ishin shumë...në brendësi time ishte një zjarr që nuk ishte qetësuar që prej disa javësh..bile muaj..bile që kur kam ardhur në këtë botë!!..
U ula me të, më përgaditën një kafe arabe e cila është prej gjërave më të bukura në gostitë e Saudianve..e pina kafen..pas asaj, bile që kur hyra në atë shtëpi ngrohëse e ndiva një qetësi të cilen tërë jetën e kam kërkuar ..
Bisedova me shoqen time se çka sillet në brendinë time dhe pas një bisede të gjatë..u ngritë dhe tha: A je e pregatitur që të bëhesh muslimane???
Thashë: Po..bile këtë e dua tash...
Tha: Ngadalë para se të merret ky vendim i madh..
I thashë asaj: Unë e ndiej se kjo fe është fe e vërtetë, bile jam e sigurtë në këtë..shpejto oj motra ime që t’më tregosh mua se si të bëhem muslimane??
Tha shoqja ime: Tani me mundësitë tua mund të bëhesh muslimane, vetëm thuaj: Esh’hedu en la ilahe il-lall-llah ve esh’hedu enne Muhammeden resulullah.
Dëshmo se nuk ka zot tjetër që e meriton adhurimin përpos All-llahut dhe dëshmo se Muhammedi është i dërguar i All-llahut.
I thashë asaj: Shumë mirë vetëm mi thua këto fjalë për fjalë..
Shiqova lartë.. zemra i rrihte rrahjet (pulsat) e saj me shpejtësi te madhe dhe lotët mu derdhnin......
Esh’hedu....en...la ilahe il-lall-llah...ve esh’hedu....enne...Muhammeden resulullah.
Dëshmoj....se....nuk ka zot tjetër që e meriton adhurimin përpos All-llahut...dhe dëshmoj...se...Muhammedi a.s. është i dërguar i All-llahut xh.sh..
Shiqova në shoqen time, dhe i thashë me zë të lartë:
Unë jam muslimane...unë jam muslimane...unë jam muslimane e re..
Sot linda prej fillimit..sot emri im është Muslime..nuk do të më thërrasin më Sara pas kësaj dite, por do të më thërrasin Muslime..
Do ta lë Sarën e vjetër..do ta lë në shqetësim dhe mëdyshje..
Që nga sot nuk kam nevojë për mendime në gjendjen labirante të trefishtë që isha...prej sotit unë nuk jam mëkatare..
U n ë j a m m u s l i m a n e !
Pas kësaj u ktheva në shtëpinë time...isha e qetësuar...nuk munda të flija, jo pse isha e shqetësuar apo në mëdyshje...por unë isha e gëzuar...
E vendosa busullën që ta di pozitën e kibles..e shtrova sexhaden për namaz dhe e fala namazin e parë në islam, namazin e jacisë, sepse koha ishte për të dhe ende nuk i kishte kaluar koha..
Në sexhden e fundit...bëra sexhden përafërsisht 30 min dhe qaja nga gëzimi, e luta All-llahun që të më ndihmon dhe të më bën të qëndrueshme në rrugen e vërtetë.
Ishte kjo ditë, ditë e lindjes sime 16. 7. 1999
Emri im muslimane, karta ime identifikuese u ndryshua me foton time me mbulesë (hixhab)..
Kalova ditë shumë të vështira dhe erdhi koha e gëzimit...u bëra besimtare...pas njëzet viteve prej humbjes dhe mendjemadhësisë.
Fola me shoqen time që udhëtoi dhe ia përcolla lajmin për islamin tim ...u gëzua ajo me një gëzim të madh.
Mirëpo ngjarja nuk përfundoi..
Më erdhën shumë vështirësi dhe sprova kur u lajmëruan familja ime me lajmin për mua..mirëpo e munda veten time dhe kjo ishte në kohen e krishtlindjeve...e vesha hixhabin (mbulesën), hyri babai im, nëna dhe vëllau im i vetëm. Sara...çka është kjo?!! Bërtiti vëllau im. I thashë, kurse lotët mi mbulonin sytë e mi: Kjo është hixhab...
Unë sot jam muslimane...emri im është Muslime e jo Sara.
U befasua nëna ime, iu ndryshua ngjyra e fytyrës së saj dhe tha: E dashura ime a je çmendur!?? Si po kënaqesh me islamin për fe?!
I thashë asaj: Islami është feja ime, Muhammedi është profeti im, All-llahu është Zoti im, Kur’ani është libri im, Hadixhja dhe Aishja (dy gratë e Pejgamberit) janë shembulli im, Amerika është vendi im, ti ende ke mbetur nëna ime Mari (Mary), edhe ti ende je babai im Xhon (Jon), kurse ti je vëllau im i dashur Mark...ju jeni familja ime...nuk ka asgjë të re përpos që unë kam ndryshuar, jam bërë muslimane, dhe unë tash jam në kënaqësinë dhe qetësinë më të lartë, e ndiej se jam njeri..e ndiej se jam e lirë..i përqafova nënën dhe babain tim me fuqi, iu duken atyre disa shenja gjurmuese..
Tha nëna ime: Mos më shqetëso e dashura ime, dhe ç’ke ndaj këtij hixhabi që e ke veshur..?! I thashë: Nëna ime kjo është veshja ime.. e dua këtë veshje dhe nuk mundem ta largoj këtë.. nuk mundem .. nuk mundem..
Tha nëna ime: Por çka do të thonë njerëzit?? Do thonë: Ah nuk po i shohim flokët e arta dhe të mrekullueshme të Sarës...
I thashë: Oj nëna ime kjo nuk është me rëndësi...me rendësi është se unë jam muslimane.
E kalova këtë provim dhe e falëndërova All-llahun...pasi që shkuan ata e shkrova një dërgesë (mesazh) të rrethuar me tri lule të bardha...
Shkrova në të: Nëna ime, babai im, vëllau im...
Unë ju dua juve dhe unë kam mbetur vajza e familjes tuaj..kam mbetur amerikane..ju lus që të më pranoni si muslimane..
U befasova me dhuratat e juaja të mrekullueshme të cilat mi kishin sjellë mua.. mirëpo unë dua që t’ju lajmëroj juve diçka..e që është se unë nuk mundem ta festoj me ju vitin e ri.. E di se kjo do t’ju duket dëshpërim, mirëpo... do t’ua pranoj dhuratat e juaja që do të mi dërgoni mua...
Nëna ime dije se unë të dua ty
Babai im dije se unë të dua ty
Vëllau im dije se unë të dua ty
E dashura: Muslime
Kjo ishte ngjarja ime..ngjarja e lindjes sime prej fillimit.. Ju lus motra që të bëni dua për mua....ju lus nga thellësia... Ju dua juve
E shkruar nga: Muslime Amerikanja
Përkthyer në arabisht nga: Hadija (shoqja ime arabe)
Shtojcë:
Mesazhin e mëparshëm e kam bartë prej temës që e ka shkruar vetë personazhi i kësaj ngjarje kurse e ka përkthyer vajza saudite. اështja e cila më gëzoi këtë natë është se unë e kërkova temen e saj dhe gjeta atje këtë lajm të cilin ua kishte shkruar disa motrave pas katër ditëve, pasi që e kishte shkruar shkresën e mëparshme.
Motra na lajmëron se nëna e saj e ka shpallur islamin e saj mbrëmë..dhe është bërë muslimane poashtu!
Dhe kësaj radhe ajo nuk po e pret vajzën saudite që t’ia përkthen se çka me thënë..por lajmin e përgëzimit e thotë vet ajo:
Paqja dhe mëshira e Zotit qofshin mbi ju motra
Unë tani po e shkruaj këtë shkresë që t’ju tregoj lajme të gëzueshme. Mendoni se çfarë lajmi është ai?
Nëna ime e ka deklaruar islamin e saj mbrëmë! Dje ajo kërkoi prej meje që unë të shkoj me të në lumin e afërt.. Shkova dhe u befasova pasi që e gjeta nënën time duke shkuar në qendrën islame!
E pyeta atë: Nëna ime..اka do të bësh këtu!??
Mu përgjigj mua: Mos më shqetëso...unë po bëj diqka....dhe i pashë lotët që rridhnin prej fytyres së saj.
E pyeta: Nëna ime..ç’ka ndodh me ty!!??
Më tha: shpejto..që të hymë në qendrën islame.
Mendova se nëna ime do të jetë besnike fesë së saj të krishtere...megjithatë... ishte e kundërta dhe befasia më e madhe ishte kur e pashë nënën time duke nxjerrur hixhabin prej çantës dhe e vendosi mbi kokën e saj!!
E vështrova atë!! Dhe vazhdova ta pasoj atë me lehtësi..në dhomën e grave.
Erdhi një prej motrave muslimane në drejtim të nënës sime të bukur duke thënë: Mirë se vjen...a je ti ajo gruaja që folët me mua në telefon para dy orëve?
U përgjigj nëna ime duke thënë: Po, unë jam.
Tha ajo: Mirë.. ti je e gatshme ta shpallësh islamin?
U përgjigj nëna ime: Ahhh...po. U dridhja prej kënaqësisë dhe ia plasa vajit..
E pyeta nënën: Nëna ime..a do të jesh muslimane?? A je e sigurtë nga kjo?!
Tha: Po Sara..do ta bëj këtë..do ta bëjë..bile tani, U ndal nëna ime para meje dhe e shqiptoi shehadetin! VVovvvvvvv..sa jam e gëzuar.
I thashë asaj: Me të vërtetë All-llahu iu përgjigj lutjeve të motrave dhe shoqeve ndaj teje. Sot unë jam me te dhe po e mësoj që të falet për herë të parë. Në realitet ajo dëshiron që të shkon në Mekke këtë vere për kryerjen e Umres.
Lutje...Lutuni për babain tim dhe për vëllaun tim..se nëna ime sot do ta lajmëron babain tim për islamin e saj.
Unë e di se ajo e ka zgjedhë kohën më të vështirë për pranimin e islamit..mirëpo ju e dini se ajo nuk mundet të pret më shumë!!!
Dhe ajo do të kërkon shkurorëzim prej babait tim nëse ai nuk e pranon islamin si fe të tij. Ju lus që të bëni dua për mua se babai im nuk flet me mua që kur e kam pranuar islamin tim.. Në çfarëdo gjendje..unë e lus All-llahun që ta udhëzon atë në të vërtetën...në islam ashtu siç më udhëzoi mua. Faleminderit motra.
Përktheu në shqip:
Ejup Haziri
student
Brunei
Darussalam
Muslime,
9.1.2004

[titi-a]

Si e pranova Islamin


Konvertime December 25th, 2007

Cdo herë kam dashur profetin Isa (Jesusin), ashtu e kisha mësuar dhe besoja ashtu qe ai ka qenë një i derguar nga ana e zotit dhe djali i tij derisa kam lexuar librin e shenjtë Kuranin ku Allahu thotë: “Ska dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt të do. Kush përshkruan All-llahut shok, ai ka trilluar një mëkat të madh. (Kuran: Nisa 48) “Pra, përpos Allahut mos lut zot tjetër e të bëhesh prejtë dënuarve.” (Kuran: Shuara 213)“Kush adhuron dikë tjetër përpos Allahut dhe vdes në këtë gjendje hyn në zjarr.” (Hadithin e transmeton Muslimi)
Mëkati më i madh është t’i shoqërosh Allahut dikë tjetër. (Hadithin e transmeton Muslimi)
“Kush i bën shok Allahut, Allahu ia ndalon Atij mirësitë e xhenetit dhe vendqëndrimi i tij është zjarri.” (Kuran: Maide: 72)
“Kush vdes duke i bërë shok Allahut hyn në zjarr.” (Hadithin e transmeton Muslimi)
Ka argumente te shumta si keto e inshAllah tani do shkurtimisht për jetën time.
Unë kam jetuar, jam rritur në një shtet dhe familje katolike.Deshi Allahu të takohem me një djalë emigrant nga Kosova, jam martuar dhe kam jetuar dhjetë vite me te si katolike. Ai cdo herë ka qenë musliman, por kur e kam njohur, ai nuk falte namaz, edhe pse namazi eshte shtyllë e Islamit. Deshi Allahu nga meshira e Tij, që të na udhëzojë të dyve mua edhe ate.
Kam parë që Allahu i do roberit e Tij, dhe na pergjigjet neve dhe dhuntit e tija janë te shumta, njera nga to është që na ka gëzuar me një vajzë, (falenderimi i takon vetem Allahut). Shpesh herë rrjedhin lotet kur i kujtoj te mirat qe na i ka dhënë Allahu.
InshAllah do te mundohem qe te jem sa me shumë besnike ndaj urdherave të Tij.
Kështuqe bashkëshorti im me tregojë një faqe të Islamit në gjuhën suedeze. Kështuqë sa herë qe lexoja ndija qetësimin shpirtëror, cdo ajet flente në zemrën time duke u dalluar e bardha nga e zeza dhe duke parë se si duhet të jetë një rob i Allahut dhe e vetmja rrugë që i afrohet me dashuri Allahut ishte feja Islame.
E kam gjetur lumturinë në pesë kohët e namazit dhe takimin me Krijuesin gjithashtu ne mbulesë islame (hixhabin) kjo eshtë ajo qe na eshtë bërë obligim shumë i lehte dhe ketë e kam pranuar me shume kenaqesi.
Medina kjo është dhuratë nga unë qe të jesh sa më afër meje.
Kur kam vendos qe te bëhem muslimane, iu ofrova një ditë bashkëshortit tim dhe i thashë se: une dua të bëhem muslimane dhe ta pranoj Allahun te vetmin Zot duke mos e shoqëruar në adhurim me askënd dhe ta pranoj Muhamedin alejhi selam si i derguar dhe rob i Allahut dhe pejgamber i fundit.
Mbeti i habitur duke mos me besuar, ishte aq i gëzuar nga këto fjalë dhe deshi Allahu që edhe ai te behet musliman i mire. Falenderimet i takojnë vetem Allahut.
Me te vertete e vetmja fe e pranuar tek Allahu eshte Islami. “Pa dyshim feja te All-llahu është Islami. U kundërshtuan ata që u është dhënë libri, pasi që u erdhi e vërteta, nga zilia mes vete. E kush mohon argumentet e All-llahut, (le ta dijë se) All-llahu (ia) llogaritë shpejtë. (Kuran: al imran: 19)
Falenderoj qe Allahu me beri qe ta gjej besimin e vertetë (te verteten) dhe ta njoh profetin te Derguarin e fundit Muhammedin alejhi selam.
Lus Allahun qe te me fal mua dhe të gjithë ata që nuk e njohin Allahun, e meriton te adhurohet dhe ti drejton zemrat e tyre në fenë e pastër Islamin dhe ta njohin Allahun dhe profetin e tyre te fundit ashtu sic e meritojnëpo shumica nga mos dija e tyre dhe injoranca qe kanë e fyejnë me kritika te ndryshem, por Allahu eshtë ai qe ai i ndryshon gjendjen dhe e udhezon ke don ai

Motra juaj: Medina
Perktheu: Murtez Xhaferi

[titi-a]

Gjërmanët (dhe të huajt me banim në gjermani) të konvertuar në Islam



http://www.youtube.com/watch?v=PpFu-...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=1VpDm...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=OyID4...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=E1ozs...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=zbqYv...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=8kO1a...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=elwy0...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=Yq8-I...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=MAodx...tuar-ne-islam(

http://www.youtube.com/watch?v=7PDJx...tuar-ne-islam(

[Solomoni]

Ama kaq te fort sa po na dilni juve duke sulmuar edhe Ameriken vallai binlai edhe te krishteret shqiptare do kthehem ne musliman!

Po ju them se asgje e mire s'vjen nga dhuna. Ju jeni nje besimtar i devotshem pa tjeter, por koha tregon se islami po i ngjet kishës se Mesjetes.

[titi-a]

Ama kaq te fort sa po na dilni juve duke sulmuar edhe Ameriken vallai binlai edhe te krishteret shqiptare do kthehem ne musliman!

Po ju them se asgje e mire s'vjen nga dhuna. Ju jeni nje besimtar i devotshem pa tjeter, por koha tregon se islami po i ngjet kishës se Mesjetes.

ne nuk po sulmojm ke ne po tregojm se te tjeret po vujen kah ne dhe jemi te knaqur dhe i mire presim......
ISLAMI ESHTE NJE FE E GARANTUAR NGA ZOTI......
e sa i perkete konvertimit ne Islam profeti alejhi selam ka then se nuk do te behet kjameti per derisa Islami nuk do te futet ne cdo shtepi.......
ne nje hadith tjeter thot Allahu do te dergoj nje ere te kendeshme te leht e cila do ja u merre shpirtrat cdo muslimani dhe njerzit te cilet do mbesin do jen njerzit me te keqinje..... dhe keta do i ze kjameti
me respekt nga titi-a