Bota po kthehet drejt Islamit

[titi-a]

Tregimi i pranimit të Islamit nga një vajzë çifute

Konvertime December 25th, 2007

Si e pranova Islamin?

Motra të nderuara, në qoftë se do ta paraqitnim Islamin, këtë fe të madhërishme, mirë dhe pastër, atëherë njerëzit do e pranonin shumë lehtë për shkak të natyrës së saj të pastër.
Kjo ngjarje është nxjerrë nga interneti, ku një grua tregon se e ka parë një vajzë në xhami, në një qytet të vogël të Amerikës, duke e lexuar Kur’anin me komentin në gjuhën angleze. Është ulur pranë saj, kanë filluar të bisedojnë dhe kështu janë bërë shoqe. Një natë përderisa ishin duke shëtitur përgjatë Kejit, ajo i tregoi shoqes së saj se si e përqafoi fenë islame. Pra, ta dëgjojmë këtë ngjarje.
Tregon kjo vajzë: “Kam jetuar në një familje amerikane çifute e përçarë mes vete, dhe pasi që u shkurorëzua babai nga nëna, u martua me një grua tjetër dhe filluan problemet. Pas kësaj ngjarjeje vendosa të largohem nga shtëpia e atëherë isha 17 vjeçare, dhe u vendosa në republikën tjetër, ku takova të rinj dhe të reja nga arabët të cilët ishin të ndershëm dhe bujarë, dhe në fytyrat e tyre vazhdimisht vërehej buzëqeshje, mirëpo unë shoqërimin me arabët nuk e kam dashur për shkak se i urreja.
Në anën tjetër nuk isha e kënaqur me jetën time e gjithashtu nuk ndieja qetësi dhe prehje, përkundrazi ndieja ngushtim dhe humbje dhe për këtë arsye vendosa që t’i kthehem fesë time ashtu që të gjejë qetësi shpirtërore e gjithashtu të kem vullnet për jetë, por çifutët me fenë e tyre nuk më bindën, sepse është fe që nuk e respekton gruan, nuk e respekton njeriun, fe që e urrejta, e që gjeta në të prapambeturi, e gjithashtu në qoftë se të intereson diç nuk gjen përgjigje. Pas kësaj pranova krishterimin, mirëpo krishterimi kishte më shumë kundërthënie në disa gjëra që nuk i pranon mendja, e që kërkojnë prej nesh t’i nënshtrohemi dhe t’i pranojmë këto gjëra. Kam pyetur shumë se si ka mundësi ta mbyt Zoti birin e vet? Si lind Ai? Si mund të ketë feja jonë tre zota e nuk e shohim asnjërin prej tyre?
U demoralizova, e lashë çdo gjë, por e dija se ka Krijues dhe çdo natë mendoja deri në agim. Një natë, para agimit desha të bëjë vetëvrasje nga gjendja e keqe që mbretëronte tek unë. Çdo gjë ishte e pakuptimtë për mua, shiu binte pandërprerë sikur të ishte burg që më rrethon, gjithësia rreth meje më mbytte, pra derisa qëndroja pranë dritares në një shtëpi të braktisur gjeta veten duke e lutur Zotin: O Zot e di se je këtu, e di se më do mua, unë jam e braktisur, unë jam krijesë e dobët Jotja, më udhëzo në rrugën Tënde, o më udhëzo o më mbyt. Qajta me të madhe derisa më kishte zënë gjumi.
Në mëngjes u ngrita me zemër të hapur,që ishte një ndjenjë e huaj për mua. Dola si zakonisht të kërkojë furnizim, ndoshta do të gjejë dikë të ma paguaj mëngjesin apo të pastroj enë e të marrë pak të holla.
U takova me një djalosh arab me të cilin bisedova gjatë, e ky kërkoj nga unë që pas mëngjesit të shkoj tek ai, në shtëpinë e tij dhe më ofroi të jetojë me të. Shkova tek ai dhe derisa ishim duke ngrënë drekë, pirë dhe qeshur hyri një djalosh me mjekërr, i cili quhej Sead, siç e mësova nga shoku im, i cili i habitur e thirri me këtë emër. E kapi për dore shokun tim dhe e largoi nga banesa, mbeta unë e frikësuar përballë një terroristi, fundamentalisti. Mirëpo ky nuk bëri asgjë të jashtëzakonshme, por kërkoi nga unë me shumë respekt dhe edukatë të shkojë në shtëpinë time. I thashë atij se unë nuk kam shtëpi. Ai më shikoi me dhembje e këtë e vërejta në fytyrën e tij, e pastaj më tha: “Mirë, qëndro këtu këtë natë (ishte shumë ftohtë), merri këto të holla dhe të nesërmen shko, e që këto të holla do të të ndihmojnë derisa të gjeshë punë.” Posa deshi të dalë, e falënderova dhe i thashë: “Unë do të dalë e ti rri këtu, por më trego të lutem përse u solle ashtu me shokun tënd, ndërsa me mua ke sjellje tjetër?” U ul dhe filloi të flasë, gjersa shikimi i tij ishte vazhdimisht i ulur: shkak i kësaj sjelljeje është Islami, i ndalon veprat e këqija: ndalon vetminë me gratë e huaja, pirjen e alkoolit, nxitë në bamirësi, në sjellje - edukatë të mirë.
U shtanga nga habia, a janë këta për të cilët thuhet se janë terroristë, i mendoja që mbajnë armë dhe vrasin çdonjërin që u del para. Kështu më kishin mësuar mediat amerikane.
I thashë: “Dua të më mësosh më shumë për Islamin?”
Më tha: “Do të shkojmë së bashku te një familje fetare muslimane, do të qëndrosh aty dhe besoj se ata do të të mësojnë për çdo të mirë!”
Shkuam te ajo familje në ora dhjetë të mbrëmjes, na pritën shumë mirë. Kështu fillova të shtroj pyetje për gjërat që më mundonin qysh moti, ndërsa doktor Sulejmani, i zoti i shtëpisë, përgjigjej derisa u binda plotësisht, u binda se e gjeta atë që e kërkoja si përgjigje në pyetjet që i kisha.
Fe e qartë, e pastër, që përputhet me natyrën e njeriut, nuk gjeta asnjë vështirësi të besoja çdo gjë që dëgjova, sepse të gjitha ishin të vërteta. Kur e pranova Islamin ndieva një ringjallje të papërshkrueshme dhe po atë ditë e vendosa mbulesën (hixhabin).
Në ora një të mesnatës, zonja e shtëpisë më vendosi në dhomën më të bukur dhe më tha: “Kjo është dhoma jote, rri në të sa të duash.” Pas kësaj më vërejti se isha duke shikuar në dritare, e buzëqeshur e në të njëjtën kohë më rridhnin lotët. Më pyeti për këtë gjendje në të cilën isha, i thashë: “Mbrëmë, saktësisht në këtë kohë qëndroja pranë dritares dhe lutja Zotin, o të më udhëzojë në rrugën e drejtë, o të më mbysë.
Më udhëzoi dhe më nderoi, ndërsa unë tani jam muslimane. Kjo është e vërteta.”
Atëherë zonja e shtëpisë më përqafoi dhe filloi të qajë së bashku me mua.”

Marrë nga libri: “Përse e pranam fenë islame? (Rrëfime të vërteta)”

[Fatrii]

Eshte fakt se Njerezit nuk po gjene Qetesi shpirterore, Harmoni Njerezore, Pervec se duke ndjekur rrugen e Drejte Islamin !! Sa e sa njerez te medhenj, me fame, miliardiera, e kane pranuar Fene Islame, pasi Pasuria nuk ju mjaftoi, as fama, Tek Feja Islame ata gjeten qetesi Shpirterore,dhe Harmoni te plote !! Falenderimi i takon Vetem Allahut,Zotit te Boteve, Bamiresit te Pergjithshem,Meshiruesit,Meshirberesit !!

[titi-a]

Udha nuk mbaron me pranimin e islamit, aty fillon…

Gruaja Dhe Familja December 17th, 2007


Jam pagëzuar si katolike. Kam qenë edhe në ceremoninë e parë të pranimit të shenjtë, megjithëse familja ime nuk shkonte në kishë. Sidoqoftë, jam edukuar në frymën e krishterë, me besimin në egzistencën e Zotit dhe në kërkim të së vërtetës. Në besimin katolik më pengonin shumë gjëra, si për shembull ideja e mëkatit të trashëguar.Qysh dhjetë vjeç ndiqja një kishë të sekti të krishterë tek e cila gjeja një pjesë të përgjigjeve për pyetjet e mia duke përfshirë dhe mëkatin e trashëguar, për të cilin në versionin origjinal të Biblës nuk thuhet asnjë fjalë, që do të thotë se fëmijët lindin gjithnjë të pastër nga mëkatet dhe se nuk egziston kurrfarë ndërmjetësi mes nesh dhe Zotit (p.sh. prifti të cilit i rrëfehen napr. katolikët për mëkatet e tyre). Në kishën e sipërpërmendur mësova shumë mbi respektin ndaj njerëzve, mbi lutjet ndaj Zotit dhe dorëzimi ndaj vullnetit të Tij për gjithçka, mbi përpjekjet për bërë mirë jo vetëm për veten por edhe për të tjerët, mbi ndihmën që duhet t’u jepet të tjerëve, mbi shpirtin e pastër e të sinqertë, si dhe plot gjëra të tjera pozitive.
Gjithçka filloi të ndryshojë gradualisht gjatë qëndrimit tim në Zvicërr tek një familje myslimane. Në Zvicërr shkova me synimin për të përmirësuar dijet e mia në gjuhën gjermane ndërsa atë vit më priste matura. Tek ajo familje vura re marrëdhëniet ndërmjet tyre, respektin e fëmijëve ndaj prindërve, etj. Kjo ishte shkëndia e parë që ndezi pasionin tim për islamin.
Kur u ktheva pas dy muajsh në Sllovaki, morra hua një përkthim të Kuranit në anglisht tek kisha ku shkoja atëherë. Rrallë herë lexoja ndonjë gjë por në të shumtën e rasteve shumë gjëra s’I merrja vesh. Meqë mbas mësimit, ndiqja kursin e anglishtes, rastësisht u njoha me studentë nga Libia (natyrisht që ishin myslimanë). Gjatë kursit u hap biseda mbi temën “Islami dhe myslimanët” dhe më pas kjo temë u bë e përditshme. Unë merrja në këtë mënyrë infromata mbi islamin kurse ata përmirësonin anglishten e tyre. Vetëm myslimanët filluan të më jepnin përgjigje llogjike për pyetjet e mia. Dhe erdhi dita kur në zemër ndjeva një ndjesi të veçantë e cila më shtynte përpara dhe më thoshte se kishte ardhur momenti i duhur për të pranuar besimin islam dhe të bëhesha një prej atyre njerëzve të mrekullueshëm të cilët me rrethonin. Doja të bërtisja me të madhe para gjithë botës ç’ndieja në atë çast (ndjenjë e cila s’më ka pushuar deri më sot).
E dija se duhet të mesoja shumë gjëra të reja por mua çdo gjë e re më entuziasmonte dhe interesonte pa masë. I falenderohem Zotit për gjithçka, për faktin që më ka udhëzuar gjatë gjithë jetës sime dhe që më dha mundësinë për t’u njohur dhe besime të tjera para se të pranoja islamin. Islami është kulmi i rrugës sime në kërkim të së vërtetës.
Dita ime (me “D” të madhe) erdhi në dhjetor të 1999-s. Me agjërimin, faljet dhe veshjen e përshtatshme nuk pata problem. Probleme nuk pata as me vendimin për të mbajtur apo jo shaminë myslimane (hixhabin). Thjeshtë e vura një herë për provë dhe qysh atëherë falë Zotit e mbaj gjithmonë. Sigurisht që i druhesha reagimit të njerëzve rreth meje, prindërve apo kolegëve në punë. Isha pothuajse e sigurtë se prindërit do të më nxirrnin nga shtëpia dhe drejtori do më përjashtonte nga puna. Megjithatë isha e vendosur që të bëhej, ç’të bëhej, le të bëhej vullneti i Zotit, Ai do të kujdesej për mua spese vetëm Ai e di ç’është më e mira për mua dhe se duhet t’i falenderohem Atij për gjithçka. Falë Zotit, familja dhe kolegët në punë më pranuan pa probleme. ثshtë shumë e rëndësishme t’i besosh Zotit 100%, sepse Ai e di ç’është brenda nesh, çfarë mendojmë, si dhe sa sinqerisht i lutemi Atij dhe se tek Ai gjejmë mbështetje. Ai na ndihmon gjithmonë sepse e di ç’është për ne më e mira. Me pranimin e fesë islame, udha jonë nuk mbaron por veçse fillon. Duhet të përpiqemi të mbledhim sa më shumë informata dhe të jemi myslimanë sa më të devotshëm.
Një vit pasi pranova islamin u njoha me burrin tim, për të cilin i falenderohem Zotit edhe sot e kësaj dite. Ai është një person me të cilin merrem vesh jashtëzakonisht mirë, është i kuptueshëm, i durueshëm dhe prej tij kam mësuar shumë gjëra jo vetëm mbi islamin por edhe mbi mënyrën sesi të jetosh me islamin. Më mësoi të jem e durueshme, të njoh gabimet e mia, të jem e lumtur me pak dhe të mos shqetësohem për çështjet sipërfaqësore të kësaj bote dhe t’i jem mirënjohëse Zotit për gjithçka.
Kurrë nuk jam penduar që jam martuar me të edhe pse në fillim nuk njiheshim pothuajse fare. Më propozoi qysh ditën e tretë pas njohjes sonë. E dija se ai ishte personi i duhur për mua sepse në atë moment ndjeva atë ndjenjë që pata kur pranova islamin. Disa muaj pas dasmës, burri im mbrojti diplomën dhe së bashku morëm rrugën në vendin tim të ri, Kuvajtin. Disa javë para ceremonisë së dorëzimit të diplomës familja e burrit tim erdhi në Sllovaki, ku jetuam së bashku. Ata janë njerëz të mrekullueshëm dhe mua më pritën, falë Zotit, krahëhapur.
Në Kuvajt mora pjesë në disa leksione të dijetarëve të njohur si p.sh. Jusuf Estesi nga SHBA, të organizuara nga IPC (Islam Presentation Committee – Komiteti i Prezantimit të Islamit) në Kuvajt. Tek IPC ndoqa dhe mësime mbi fenë islame.
Në Kuvajt mësova shumë mbi islamin dhe për këtë më ndihmoi shumë familja e burrit, për të cilën islami është mënyra e jetesës. Me burrin ramë në ujdi që të krijonim pak hapësirë kohore para se të lindnim fëmijën e parë, pasi isha mjaft e re dhe se ishte e nevojshme që më parë të dija më tepër për islamin, për jetën në Kuvajt, gjuhën, etj. Mendoja se me fëmijë të vogël nuk do e përballoja dot. Tani e kuptoj se e kisha gabim. Do ia kisha dalë mbanë, vetëm me pak vonesë. Zoti na dhuroi një fëmijë të bukur, një vajzë që e quajtëm Aisha, e cila mbush jetën tonë me gëzim, dashuri të ndërsjellë dhe mirënjohjen ndaj Zotit. Gjithmonë kam menduar se koha e përshtathsme për të patur fëmijë është atëherë kur ta ndiej brenda meje se jam e pregatitur për këtë moment. Zoti na „befasoi“ dhe më bëri të ditur se vetëm Ai e di kur është momenti i duhur për çdo gjë. Bashkë me burrin i jemi Atij jashtëzakonisht mirënjohës për këtë.
Po e mbyll historinë time me këto fjalë: le të na udhëheqë Zoti në të gjithë jetën tonë, t’i besojmë Atij, sepse vetëm Ai e di ç’është për ne më e mira, t’i jemi Atij gjithnjë mirënjohës, të përpiqemi të jemi myslimanë të devotshëm, t‘i falemi Atij, ta kujtojmë Atë papushim dhe jo vetëm ateherë kur ndodhemi keq. Na dhëntë Zoti fuqi të mjaftueshme për të qëndruar në rrugën e drejtë. Amin!
Motra Aziza (Ummu Aisha)
2006
© islamweb.sk
Ummu Aisha,
5.5.2006

[Muhameti-plisi]

Bota po i kthehet Islamit, sepse eshte duke e kuptuar se eshte fe e Zotit, e drejtesise, dashurise, paqes, solidaritetit, vllazerise, humanizmit.

[titi-a]

Udhëzimi që erdhi para Ramazanit


Monica Aparicio nga Meksika pranoi Islamin pas një ëndrre të parë. Ajo tregon se në ëndërr ishte duke lexuar Kur' an dhe ishte ngritur duke thënë "All-llahu Ekber".
E shtunë, 06 Shtator 2008 15:03

Monica Aparicio pranoi Islamin pas një ëndrre të parë. Monica na shpjegon udhëtimin e saj për në udhëzimin e Gjithëmëshirshmit.

"Siç e dimë mbi 90% të njerëzve në Meksikë janë katolik. Unë jam rritur në një familje me traditë meksikane dhe jam edukuar nga ana gjyshit dhe gjyshes sime. Që nga fëmijëria ime, unë jam edukuar si një krishtere dhe besoja se Krishterimi është feja e vërtetë. Edhe nëpër shkolla neve na mësuan kështu, dhe çdo gjë që më rrethonte mua kishte të bëj me krishterimin. Ishte shumë turpëruese mungesa e lidhjeve me besimet tjera. Në Krishterizëm njerëzit besojnë, por nuk mendojnë se a e kanë të drejtë apo jo.

Vitet e fëmijërisë që kaluan pranë familjes katolike

Me kujtohet shume mirë, kur ishim fëmijë gjyshi dhe gjyshja në dërgonin çdo të diele ne kishë. Atë kohë ne nuk kuptonim asgjë nga ceremoniali i organizuar aty, por vetëm se dëgjonim aty se çfarë thuhej aty. Prifti fliste, por njerëzit nuk ishin kureshtar të dinin se a fliste drejtë prifti apo jo, njerëzit përtonin edhe të verifikonin fjalët thënë nga prifti në Bibël. Askush nuk deklaroj se çka mendon lidhur me fjalët e priftit. Dhe duke u bazuar ne atë se çka do që të dëgjohej në kisha është e saktë, njerëzit infiltrohenin dhe idetë e tilla i adaptonin në jetërat e tyre. Dhe kjo vazhdonte çdo fundjavë.

Martesa me një musliman

Kur isha në moshën 23 vjeçare u njoftova me burrin tim të tanishëm dhe ai ishte musliman. Familja ime më lejoi të martohem me atë gjithnjë duke u bazuar në faktin se ai ishte një njeri me virtyte të larta. Pas tre vjetësh unë isha shtatzënë për vajzën time të parë, dhe ne para martesës sonë kishim bërë një marrëveshje se fëmijët tanë do të jenë musliman. Burri im ishte një njeri shumë i mirë dhe i butë, sa që nuk ishte problem për mua që fëmijët e mijë në të ardhmen të jenë në konfesioni Islam. Por njëkohësisht unë kërkova nga ai të mos martohet edhe me ndonjë grua tjetër dhe ai u dakordua.



Vajza ime, muslimane apo katolike?

Kur mora për herë të parë vajzën time në prehër mendova se ajo ishte dhurata më e vlefshme për mua nga Zoti. Dha u binda se vajzën time duhej të edukoja në bazë të besimit tim dhe ajo duhej të ishte pasuese e rrugës së vërtetë. Por, çuditërisht as unë nuk e dija për rrugën e vërtetë. A thua ishte Krishterimi? A do të mund të edukoja unë vajzën time duke lexuar versete nga Bibla, versete të cilat as unë nuk i kuptoja, gjatë kohës kur bashkëshorti im është në punë?

Kush është Zoti?

Afër nesh ishte një katolik i cili praktikonte fenë e tij. Unë e takova atë dhe ia përshkrova gjendjen time, dhe ai më këshilloi të kryqëzohem dhe të kërkojë ndihme një ditë nga Antonio i Shenjtë, një ditë nga Tertesa e Shenjtë dhe një ditë tjetër nga Maria e Shenjtë lidhur me problemet që më preokuponin. Pra këto duhej të beja fshehurazi nga burri im dhe nga familja e tij.
Pas një kohe nuk mbet më Shenjtor ku do të kërkojmë ndihmë dhe njashtu problemet nuk zgjidhenin. Unë sërish e takova atë dhe i ceka se më duhet të kërkoj drejtpërdrejtë ndihmë nga Zoti. Ai u dakordua dhe unë pyeta atë se kush është Zoti. "Ai është Krijuesi im dhe i yti dhe Ai është i Përhershëm" tha pa hezitim. Ai Pas këtyre fjalëve u ndal dhe filloi të mendonte, ndërsa unë sërish u kryqëzova dhe fillova të shikoja kryqin. Me një kohë edhe ai e shikonte kryqin. Ai pastaj më pyeti se kush është ky në kryq? "Zoti" u përgjigja unë. Por pak më parë ai u deklarua se Zoti është i Përhershëm. "A thua si mund të jetë ky në Kryq i Përhershëm?" mendova me zë unë. Unë gjatë tërë jetës sime nuk kisha vërejtur këtë realitet.
Ai më pyeti se nga vjen ky Zot, e unë u përgjigja se vjen nga Nëna Maria. Por ai më kishte thënë se Zoti është i përhershëm, pra nuk kishte lindur dhe nuk do vdisje kurë. Kjo ishte një çështje shumë kundërthënëse. Kjo më shkatërroi krishterimin tim, dhe e pyeta atë se si beson në këto gjëra. Po nëse Zoti posedon tërë forcën në duart e veta, atëherë pse kërkojmë ndihme nga Maria, nga engjëjt dhe nga priftërinjtë. Kjo ishte një çështje që duhej të mendoja dhe hulumtoja unë. Në Meksikë shumica e njerëzve janë krishterë dhe asnjë i krishterë nuk mediton për religjionin e vet.


Paralajmërimet e udhëzimit

Ndjeva një mungesë të thellë ngulfatëse në shpirtin tim dhe vendosa të kërkoj ndihmë. Shkova në një Kishën Katolike dhe kontaktova me personelin e kishës, dhe tre ditë radhazi bisedova me personelin. Unë me orë të tëra parashtroja pyetje që nuk gjenin përgjigjet e tyre. Dhe solucioni i tërë bisedave ishte se unë isha e detyruar të të besoja në të gjitha informatat çka ofronin ata dhe e kundërta ishte mëkat. "Duhet të besosh në krishterizmë se ajo është e vërteta" thonin ata. Kur kërkova prova dhe argument, ata më thane se vet Bibla është argument. Unë potencova se disa pjesë të Biblës janë kundërthënëse mes veti dhe kërkova burime origjinale duke pretenduar se nuk mund të besoja në këto gjëra. "Kjo feja jote dhe je e detyruar të besosh" ishte porosia e fundit nga personeli i kishës. U largova nga aty duke qenë e bindur se këto biseda nuk kanë sjellë asnjë dobi për mua.

Mendova se ishte shumë e qarrtë se nuk mund të gjeja qetësi në Krishterizëm. Dhe u binda se ka mbaruar krishterimi im, në të cilin nuk kishte mbetur asnjë pjesë e vërtetë për mua. Dhe pas kësaj vërtetova se thellësira e shpirtit tim ishte akoma më boshe. Pastaj fillova të lutem Zotit " Të lutem o Zot, më kumto se pas cilës rruge duhet të ecja, të lutem më ndihmo, dhe më udhëzo tek ajo fe e cila është e vërtetë"

A ishte Krishterimi apo Islami? Sipas mendimeve të mia Islami nuk kishte vlera. Sepse kur shikoja në veprimtarin e muslimanëve nuk mund të konkludoja se ata janë më të mirë. Unë duhet të jem e sinqertë dhe them se ishte shumë shqetësuese për mua kur i shikoja femrat muslimane të mbluluara në njërën anë, ndërsa në anën tjetër në fytyrat e tyre kishte gati një kilogram makijazh. Stili i veshjes së grave muslimane ishte e bazuar kryesisht në traditë ose nga dekoritetit. Unë nuk mund të konkludoja se ato bëjnë diçka nga besimi t tyre. Ndërsa meshkujt musliman nuk dallonin nga meshkujt tjerë në Meksike, në Amerikë dhe në tërë botën. Ata nuk kishin asgjë të veçantë. Ata nuk ishin një pozite e cila do të më shtynte të mendoja se mos ata e kanë të drejtë.
Kisha nevoje të gjeja rrugën e vërtetë, isha e detyruar të përgjigjja në mënyrë të drejtë edukimit të vajzës sime. Ishte e çuditshme gjendja ime kur lutesha Zotit çdo dite, edhe pse isha një katolike. I lutja Zotit të të më udhëzonte në rrugën e drejtë.


Udhëzimi që erdhi nëpërmjet ëndrrës


Ishte par tre vite dhe pak net para ardhjes së Ramazanit kur pashë një ëndërr shumë të çuditshëm. Kjo ishte një ëndërr që ndryshoi totalisht jetën time. E pashë veten time me tesha të bardhe dhe e mbuluar me një mbulesë të bardhë. E shikoja veten time si një muslimane në ëndërr. Unë isha duke qëndruar në dhomën tonë të vogël, dhe në dy anët e mijë ishin dy vajzat e mija. Ne qëndronim dorë për dore ku ato ishin veshur sikur unë.
Ne i bënim sexhde Allahut dhe flisnim arabisht në ëndërr. Unë lexoja një pjesë nga Kurani. Unë mendova në ëndërr se kjo është mënyra më e mirë e të adhuruarit të Allahut, dhe kur papritmas vërejta një derë në anën time të majtë ku ishte djalli. Ai nuk mund të hynte brenda dhe ashtu na shikonte. E pashë fytyrën e tij të zezë dhe sytë e tij që përhapnin zjarr. Ai më tha "Mos e prano Islamin, mos u bë musliman. Qëndro krishtere ose bëhu çka të duash por vetëm mos e prano Islamin". Por në ato momente thashë "Eudhubilahimineshejtaniraxhm" dhe nuk kuptova se si dol kjo fjalë arabe nga gjuha ime. Dhe për një kohë djalli u zhduk dhe unë mendova se nuk duhet të frikësohesha. Unë përqafova fort dy vajzat e mia dhe vazhdoja të bëja ibadet Allahut, dhe të bëja sexhde. Në njërin nga sexhdet thashë "Subhane rabijel ala" ndërsa dëgjova një zë që tha "Allahu Ekber". U zgjova dhe u vetëdijesova duke thënë "Allahu Ekber"

Jam e sigurte një qind për qind se All-llahu ishte përgjigjur në pyetjen time. Dhe më kishte treguar se udha e vetme e drejtë ishte Islami. Tani i falënderohem All-llahut sepse më bëri muslimane. Kjo është feja Islame e cila më mbron nga zjarri, jo nga qëndrimi në zjarr për një, dhjetë apo njëmijë vjet, por nga zjarri i përhershëm.

Inshallah edhe vajzat e mija do të edukoj si nga një muslime të vërtete, ngase shumë i dua ato. Pas një kohe unë edhe u mbulova dhe synoj që të jem në rrugën e vërtetë deri në vdekjen time.
Tre ditë pasi e pranova Islamin erdhi Ramazani dhe unë fillova të agjëroja"./

[titi-a]

Unë gjithmonë kam dyshuar në trinitet

Konvertime December 25th, 2007


Unë quhem Kethrin Hjugjis (Cathryn Huges) dhe jam një e re e cila ka pranuar fenë islame. Isha rritur si e krishtere dhe isha ministreshë e ungjillit në kishën katolike, një lidere e re.Unë gjithmonë kam dyshuar në trinitet dhe e kam pyetur veten se si është e mundur të ekzistojë një gjë e tillë. Kishte shumë njerëz që më thonin se është sikurse uji, Zoti është akull (estagfirullah) kur të shkrihet është Jezusi (estagfirullah) dhe kur të bie dëborë është Shpirt i Shenjtë. Marrëzira apo? Për këtë arsye kjo gjithmonë më ka hutuar.
Jam rritur në Shtetet e Bashkuara të Amerikës me mendime perëndimore të cilat m’a kishin shpërlarë trurin. Mirëpo, prapë se prapë vazhdoja të mendoja nëse kjo është e vërteta. Dhe, pse të krishterët po luftonin me të tjerët!
Kam pasur përvojë të keqe me të krishterët të cilët më kanë lënduar shumë. Gjithmonë e kam vërejtur se të krishterët nuk ishin të udhëzuar mirëpo bënin çdo gjë të mundur për t’i bindur të tjerët për fenë e re krishtere.
Kur isha e vogël, e ndjeja se Allahu është duke folur me mua. Ai m’i tregonte gjërat që askush prej njerëzve nuk mund të m’i tregonte. Allahu më tregonte se sa shumë më donte dhe se si i kishte krijuar yjet dhe gjithësinë.
Më dërguan në kishë që ta gjej Zotin atje. Mirëpo, nuk ishte e njëjtë sikur ndihesha kur isha vetëm me Zotin. Pastaj, i vëreja se si femrat muslimane përrreth meje e bënin pazarin dhe punët e tjera ditore. Mendoja se ishte shumë e çuditshme të mbulohesha me petk, mirëpo isha shumë kureshtare ta dija se çka kishte pas mbulesës. Mendoja se mos ishte ndonjë idol për ta adhuruar.
Me kalimin e kohës, unë fillova të merrem me këndim dhe shkruaja këngë. Pastaj iu bashkova forcave ushtarake dhe shërbeja në Forcat Ajrore të SH.B.A. Këndoja në klube dhe mendoja që isha yll i botës dhe isha shumë e lumtur. Ashtu mendoja unë. Mirëpo, pastaj e përfundova punën në forcat ajrore dhe fillova të punoj si punëtore në shtetin e Kalifornisë.
Në punë e lëndova shpinën dhe kështu qëndrova për një kohë të gjatë. Nuk mund ta rrotulloja kokën prej një ane në anën tjetër, poashtu nuk mund të bartja asgjë dhe isha e kufizuar për disa punë. Gjatë kohës derisa shërohesha fillova ta shkruaj një libër për përmirësimin e vetvetes dhe si të bëhemi krishterë të vërtetë. Mirëpo, në fund i hodha fletët e librit. Luftoja vazhdimisht që t’ia bëj me dije popullit të krishterë se janë duke bërë gjëra të gabuara në lidhje me fenë krishtere. Në fund e kuptova se nuk mund t’i bindi ata dhe hoqa dorë nga përpjekjet e mia.
Vitet e fundit pas aksidentit e ndjeja se Zoti ishte i vërtetë në jetën time mirëpo jo sikur besonin të krishterët ose sikur mësonin të tjerët që e dija në SH.B.A. E ndjeja një zë se duhej të shkoja në Afrikë të punoj si pastore e krishterë dhe t’i ndihmoj refugjatët dhe të amputuarit e luftës në Sierra Lione. I dërgova paratë për ta nxjerrur biletën dhe duhej të udhëtoja në dhjetor kurse tani është muaji mars.
Pas kësaj vonese e pyeta Zotin të më tregojë se pse gjërat po ndodhnin në mënyrë të gabuar. Gjatë këtij viti i takova pesë muslimanë dhe u bëra shoqe e ngushtë me ta. Ata shihej se kishin një mbështetje të fortë në paqen dhe dashurinë në mes tyre. Kjo më bëri shumë kureshtare dhe shkova në bibliotekë për ta marrë Kur’anin. Pasi e lexova pak thashë me vete: kjo është ajo që po e kërkoj… E ktheva në bibliotekë dhe vazhdova me jetën time. Mirëpo, sa herë që bisedoja me shoqet muslimane e ndjeja një ngrohtësi dhe shkëlqim përreth.
Pas kësaj vonese që ndodhi, fillova të kuptoj se duhej të ndërrmirrja një ndryshim të madh në jetën time. E ndjeja veten të përgjysmuar. Sapo kisha kaluar divorcin dhe babai më kishte vdekur, e unë ndjeja se më duhej një drejtim i drejtë. Më vonë e takova një shok nga Nigeria i cili më bëri ta ndjej Islamin edhe më shumë. Ai më ndihmoi të shoh se si Allahu më ndihmon. Poashtu e doja të njëjtën paqe, dashuri dhe mbështetje të fortë si muslimanët.
Më 5 Mars iu zotova me besnikëri Allahut dhe tani jam muslimane. E kam përqafuar Islamin dhe tani po e kuptoj se si Allahu kishte dashur që unë ta njihja Atë gjatë gjithë jetës sime. Ai është Zoti im dhe tani për tani jam shumë e lumtur dhe shpresoj se Allahu do të më udhëzojë në rrugë të drejtë për atë që ka planifikuar për mua.
E falënderoj Allahun për ndihmën, për faljen e gabimeve të mia dhe që më ka dhënë një jetë të re në rrugën e Tij.
Inshallah tani e filloj një udhëtim të ri, njihem me shumë miq muslimanë, rritem me Islamin dhe poashtu e studioj Kur’anin.
Unë jam një person i ri tani dhe jam shumë e kënaqur me Zotin tim të vërtetë! Unë jam e bekuar!!!

Është marrë nga: www.whatisislam.com
Shkruar nga Cathryn Hugheson të martën më 6 mars 2001
p.s. Nëse keni dëshirë t’i dërgoni ndonjë email, ky është emaili i saj: cathrynhughes@yahoo.com

[titi-a]

Zejnepe bintu Xhahshi, Allahu qoftë i kënaqur me të

Muslimanja December 25th, 2007

Kjo është nëna e besimtarëve, Zejnebe bintu Xhahsh bin Jamer bin Sabra bin Murra bin Kebir bin Ganem bin Dudan bin Esed bin Huzame, ndërsa nëna e saj është Umejme bintu El-Mutalibi, halla e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të.
Zejnebja më përpara quhej Bera, por kur i Dërguari i Allahut u martua me të, e quajti Zejnebe.I Dërguari i Allahut e ka fejuar Zejneben me Zejd bin Harithin. Më pas ajo është ndarë nga Zejdi dhe është martuar me të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të.
Zejnebja ka qenë besimtare e sinqertë dhe e devotshme. Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Nuk kam parë asnjëherë grua më të mirë në fe, grua që i frikësohej më shumë Allahut, që i mbante më shumë lidhjet farefisnore, që punonte dhe që jepte sadaka për t’u afruar tek Allahu më shumë sesa Zejnebja.”
I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, u ka thënë grave të veta: “Ajo e cila do të më pasojë më së shpejti është ajo që i ka duart më të gjata.”
Zejnebja ka vdekur në vitin e njëzetë hixhri, në moshën pesëdhjetë e trevjeçare. Namazin e xhenazes ia ka falur emiri i besimtarëve, Omer ibnul Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të.Kjo është gruaja e parë që ka vdekur nga gratë e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të.
Thyerja e zakoneve
Nga e kemi nxjerrë këtë kuptim?
Nëse meditojmë për ngjarjen e martesës së Zejnebes me Zejd bin Harithin e më vonë ndarjen prej tij dhe martesën me të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, do të shohim se kjo ngjarje shoqërore ka pasur për qëllim dy çështje:
1- thyerjen e zakoneve që janë në kundërshtim me fenë;
2- thyerjen e tebennit në Islam (martesës me gruan e djalit të adaptuar, pasi është ndarë prej tij).
Dëshiroj që ta paraqes shkurtimisht ngjarjen, në mënyrë që lexuesi të kuptojë domethënien e këtij përfundimi
Zejd bin Harithi
Zejdi ka qenë një rob të cilin Hakim bin Huzami ia dhuroi Hatixhes, Allahu qoftë i kënaqur me të. Më pas ajo ia dhuroi të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të. Babai dhe nëna e Zejdit, të cilët e dëgjuan këtë ngjarje, erdhën në Mekë dhe kërkuan djalin e tyre nga i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të. Ata i ofruan të holla të Dërguarit, në mënyrë që t’ua kthente djalin, por i Dërguari i Allahut bëri me shenjë se Zejdi do të ishte ai që do të zgjidhte. Ata e pranuan këtë. Kur e lanë që të zgjedhë, Zejdi zgjodhi që të rrinte me të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të. Babai i Zejdit u mërzit për këtë, pasi ai zgjodhi robërinë dhe jo lirinë. I Dërguari, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, e mori Zejdin dhe shkoi me të në Qabe e tha: “Unë dëshmoj se Zejdi është djali im.” Kështu ai nisi të thirrej Zejdi, i biri i Muhamedit. I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, e donte shumë Zejdin.
Fejesa e Zejdit me Zejneben
I Dërguari e fejoi Zejdin me Zejneben, e cila ishte vajza e hallës së tij. Kur dëgjoi Zejnebja për këtë, ajo refuzoi dhe tha: “Nuk do të martohem asnjëherë. Unë jam zonjusha e Abdu Shemsit.”Si të martohej me një rob, kur ajo rridhte nga një familje e ndershme, me autoritet dhe me prejardhje? Ajo ishte vajza e hallës së të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, dhe njëra nga më të bukurat e femrave kurejshe. Si të martohej me një rob të cilin Hatixhja e kishte blerë dhe ia kishte dhuruar të Dërguarit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, i cili nuk kishte nder dhe prejardhje të mirë?
Këtë qëndrim e kishte edhe vëllai i saj, Abdullahu, i cili e konsideronte këtë martesë si një turp të madh. I Dërguari i Allahut i tha asaj: “Martohu me të, se unë e pranoj atë si burrë për ty.” Me këtë ai deshi të thyente një traditë të përhapur (ai që është me prejardhje të mirë martohet vetëm me atë që ka prejardhje të mirë). Ai zgjodhi Zejdin dhe vajzën e xhaxhait të tij, Zejneben, për ta thyer këtë traditë tek arabët.
Përpara se Zenebja t’i përgjigjej të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, zbriti thënia e Allahut të Lartësuar: “Kur Allahu ka vendosur për një çështje, ose i Dërguari i Tij, nuk i takon (nuk i lejohet) asnjë besimtari dhe asnjë besimtareje që në atë çështje të tyre personale të bëjnë ndonjë zgjedhje tjetërfare.” (El-Ahzab: 36)
Kur zbriti ky ajet, Zejnebja dhe vëllai i saj thanë: “Pranuam, o i Dërguari i Allahut!” Zejdi dërgoi te beni Xhahshët dhjetë dinarë dhe gjashtëdhjetë dërhemë, një parzmore, shami dhe mbështjellëse, pesëdhjetë grushte me ushqim dhe dhjetë grushte me hurma. Këto të gjitha ia ka dhënë i dashuri Muhamed, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të.
Mospajtimet ndërmjet Zejdit dhe Zejnebes
Zejdi nuk ishte i pashëm, prandaj Zejnebja nuk u rehatua shpirtërisht dhe filloi t’i krenohej për prejardhjen dhe lirinë e saj, ndërsa ai ishte rob. Zejdi e kuptoi se ajo nuk e donte. Zejdi ishte edukuar me dinjitet dhe nuk nënçmohej nga i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, prandaj e mundonin sjelljet e Zejnebes. Zejdi vazhdoi të ankohej tek i Dërguari i Allahut më shumë se një herë, se Zejnebja i krenohej me nderin e saj, se po hiqej mendjemadhe dhe se po e dëmtonte me gjuhën e saj. I Dërguari i Allahut gjithmonë e kthente dhe i thoshte: “Mbaje bashkëshorten tënde.” (Ahzab: 37)
Zejdi u ankua sërish dhe kërkoi të ndahej, por i Dërguari i Allahut e kthente me fjalët: “Mbaje bashkëshorten tënde.” (Ahzab: 37)
I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, dëshironte të thyente edhe një traditë tjetër të arabëve. Ai dëshironte që Zejdi të rrinte me Zejneben, pastaj të ndaheshin dhe më vonë të martohej me të dhe kështu do të thyhej edhe tradita tjetër, ajo e martesës me gruan e djalit të adoptuar. Megjithatë, ai frikësohej prej fjalëve të njerëzve.
Më vonë, ai e lejoi Zejdin që të shkurorëzohej me Zejneben dhe Allahu shpalli në Kuran: “…E për të mos pasur besimtarët vështirësi (mëkat) në martesë me gratë e të adoptuarve të tyre, kur ata heqin dorë prej tyre. E vendimi i Allahut është i kryer.” (Ahzab: 37). Ky ajet ka zbritur pas martesës së Pejgamberit me Zejneben.
Martesa e të Dërguarit me Zejneben
Për këtë martesë i Dërguari i Allahut hasi vështirësi. Allahu zbriti thënien e Tij: “Pejgamberit nuk i përket asnjë qortim për atë që Allahu e ngarkoi me të. Ky ishte ligj i Allahut, edhe ndër ata që ishin më parë, e urdhri i Allahut është vendim i kryer. (ligj i Allahut ndër) Ata, të cilët i kumtojnë shpalljet e Allahut, i frikësohen vetëm Allahut dhe askujt tjetër pos Tij, e Allahu është i mjaft të jetë llogaritës.” (Ahzab: 38-39) Allahu e kurorëzoi të Dërguarin e Tij prej qielli. Allahu i Lartësuar thotë: “E pasi Zejdi e kishte vendosur atë që kishte menduar ndaj saj, Ne ta kurorëzuam ty atë.” (Ahzab: 37)
Kur përfundoi ideti (koha e pritjes pas shkurorëzimit) i Zejnebes, i Dërguari i Allahut i tha Zejdit: “Shko te Zejnebja dhe më përmend tek ajo (për martesë).” Martesa e të Dërguarit me Zejneben ishte pa veli dhe pa dëshmitarë, sepse i kurorëzoi Allahu i Lartësuar. Zejnebja mburrej para grave të tjera të Muhamedit, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, dhe u thoshte: “Ju ju kanë kurorëzuar prindërit tuaj, ndërsa mua më ka kurorëzuar Allahu mbi shtatë qiejt.”
Allahu i Lartësuar thotë: “E pasi Zejdi e kishte vendosur atë që kishte menduar ndaj saj, Ne ta kurorëzuam ty atë.” (Ahzab: 37)
Thuhet se kur është martuar i Dërguari i Allahut me Zejneben, hipokritët kanë filluar të thonë: “Muhamedi e ka ndaluar martesën me gruan e djalit, por u martua me gruan e djalit të tij.” Allahu zbriti Fjalën e Tij, ku thuhet: “Muhamedi nuk ka qenë babai i asnjërit prej burrave tuaj.” (Ahzab: 40) dhe thotë: “Ju thirrni (mbështetni) ata në etërit e vërtetë të tyre, kjo është më e drejtë tek Allahu…” (Ahzab: 5)
Përfundimisht
Ndoshta ti lexues i nderuar e kuptove se sa e vështirë është të ndërrohen traditat në shoqëri. Ne këtë ngjarje e lexojmë për disa minuta, por në realitet vështirësitë dhe vuajtjet prej saj kanë zgjatur me ditë dhe muaj. Disa prej tyre janë
1- vuajtjet e të Dërguarit të Allahut për t’ia mbushur mendjen Zejnebes që të martohet me Zejdin,
2- vuajtjet e Zejnebes me Zejdin në shtëpi,
3- vuajtjet e familjes së Zejnebes kur u martua,
4- vuajtjet e të gjithëve në përballimin e presioneve të shoqërisë,
5- vuajtjet e martesës dhe mossuksesi i saj,
6- vuajtjet e të Dërguarit të Allahut në shkurorëzimin e të dy palëve,
7- vuajtjet e të Dërguarit gjatë martesës me bashkëshorten e djalit të adoptuar,
8- vuajtjet e të Dërguarit të Allahut në anulimin e traditës së adoptimit dhe vuajtje të tjera.
Megjithatë, Allahu e shpërbleu Zejneben për durimin e saj me martesën me të Dërguarin e Allahut. A ka nder më të madh se kjo martesë, e cila në procedurë dhe mënyrë ishte e veçantë? Prandaj ajo mburrej para grave me tri gjëra:
1- se gjyshi i saj dhe gjyshi i të Dërguarit ishte një,
2- se Allahu e kurorëzoi me të Dërguarin e Tij,
3- se ndërmjetësues për martesën ishte Xhibrili.
Diktatura e traditës dhe tri indianet
Është gabim që të anulohen traditat dhe zakonet e popullit, por gjëja më e mirë është që të mundohemi të ndryshojmë zakonet të cilat janë në kundërshtim me metodologjinë e Islamit. Përputhja e zakoneve në jetën e njeriut është një simbol i saj. Zakonet janë të dobishme për ruajtjen e esencës dhe kulturën e njeriut.
Kur është tradita diktaturë?
Ajo është e tillë kur njerëzit e veprojnë edhe nëse nuk përputhet me sheriatin islam. Disa shembuj prej rasteve të kohës sonë janë:
1- mosshikimi i së fejuarës.
2- mospranimi i martesës së vajzës së xhaxhait me djalin e xhaxhait.
3- mehri i lartë
4- mospranimi i martesës së vajzës së vogël para së madhes.
5- ndalimi i femrës që të ketë trashëgimi dhe shumë zakone të tjera të cilat janë në kundërshtim me fenë.
Ne nuk dëshirojmë që të argumentojmë me sheriat çdo traditë që përmendëm, por i morëm vetëm si shembuj në mënyrë që të kuptojmë vuajtjet që ka përjetuar i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, kur dëshiroi të thyente dhe të ndërronte zakonet. Kjo çështje nuk është e lehtë, por ka nevojë për kohë dhe durim.
Dëshiroj që t’ju tregoj ngjarjen e tri indianeve, që ta kuptojmë se çfarë shkaktojnë traditat shoqërore të cilat janë në kundërshtim me fenë.
Këto tri motra indiane kanë bërë vetëvrasje duke pirë helm insektesh. Një zëdhënës i policisë në Bombei ka thënë: “Prindi i këtyre vetëvrasëseve ka deklaruar në polici se nuk ka mundur të gjejë bashkëshort për vajzën e tij të madhe dhe ka refuzuar martesën e vajzave të tjera pa u martuar vajza e madhe.”
Vajzave e madhe ishte 30 vjeçe, e dyta ishte 25 vjeçe, kurse e treta vetëm 20 vjeçe.
Kjo është një prej mijëra ngjarjeve ku viktima të diktaturës së traditave dhe zakoneve kanë qenë vajzat. Unë di shumë ngjarje të tjera ku të rinjve u janë bërë padrejtësi për shkak të traditave dhe zakoneve që janë në kundërshtim me Islamin. Ndër më të përhapurat është mospranimi i martesës me një person që nuk ka prejardhje të mirë. Kjo është edhe ngjarja së cilës i ka kushtuar rëndësi i dashuri ynë, Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të.
A do të bëhen zakonet tona si të Perëndimit?
Ka katër lloje zakonesh: natyrore, mendore, shoqërore dhe shpirtërore. Dembelizmi dhe të dhënit pas duhanit është prej zakoneve natyrore, ndërsa leximi dhe lakmia pas bukurisë janë zakone mendore. Vizitat janë prej zakoneve shoqërore, ndërsa këshillimi, pastrimi i vetvetes dhe adhurimet janë zakone shpirtërore. Të gjitha mund t’i fitojmë dhe shpresojmë në veten tonë se gjithashtu mund t’i ndryshojmë. S’ka dyshim se edhe ambienti ndikon në edukimin dhe formimin e zakoneve të çdonjërit që në vegjëli.
Kur udhëhiqja programin “Shtëpitë e lumtura” në janar të vitit 2001, me titull “Mbulesa e femrave”, kam dëgjuar shumë gjëra të mira. Në këtë takim merrnin pjesë femra të cilat tregonin për shkakun e mbulimit të tyre. Kur po bisedonim, ma tërhoqi vëmendjen njëra prej vajzave, e cila tha: “Mjedisi i fëmijës në të kaluarën ka qenë familja, ndërsa sot mjedisi i fëmijës është ai që shikon dhe dëgjon, Ai sot ndikohet nga mediat, interneti dhe rruga. Bota është bërë për të mjedisi i tij, kurse prindërit ndikojnë fare pak tek ai.”
Këto fjalë më bënë të mendoja shumë se kemi nevojë për meditim dhe shtjellim, në veçanti kur e dimë se Perëndimi po publikon kulturën e vet, ndërsa ne po e lëmë kulturën dhe parimet tona.
Nëse nuk do të lëvizim, zakonet tona në të ardhmen do të jenë si të Perëndimit, ose si të Amerikës. Duhet të ngrihemi dhe të lëvizim, kjo është ajo që mësojmë nga mësimi i Zejnebes, Allahu qoftë e kënaqur me të.
Nga arabishtja: Merita Rexha

[titi-a]

Yvonne Ridley: Nga e burgosur në besimtare

Konvertime August 21st, 2008


Nga Hannah Bayman
BBC News Online
Gazetares Yvonne Ridley përvoja e hidhur në Afganistan i solli konvertimin në një fe që, siç thotë ajo, ” Është familja më e madhe dhe më e mirë në botë”.
Ish-mësuesja e shkollave të së dielës, e njohur për alkoolizmin e saj, u bë muslimane pasi lexoi Kuranin menjëherë pas lirimit të saj nga talebanët. Duke punuar si reportere për gazetën Sunday Express në shtator 2001, Ridley hyri ilegalisht në Afganistan përmes kufirit pakistanez e maskuar me rrobat tradicionale afgane, të quajtura burka. Por identiteti i rremë i saj u zbulua papritmas kur ajo ra nga gomari me të cilin po udhëtonte dhe një ushtar taleban i dalloi asaj një aparat fotografik. Ridley u arrestua nga talebanët pranë qytetit të Xhalalabadit.
Ridley tregon: “Unë isha një e burgosur e tmerrshme. Gjatë gjithë kohës grindesha me ta dhe refuzoja të haja. Vetëm pasi më liruan ndjeva interes për Islamin.”
Me të mbërritur në Britani, Ridley iu kthye Kuranit si pjesë e përpjekjeve të saj për të kuptuar eksperiencën e saj në Afganistan.“Ajo që po lexoja thjesht më la pa fjalë – për 1400 vjet nuk kishte ndryshuar asnjë pikë. Unë isha bashkuar me atë që e konsideroj të jetë familja më e madhe dhe më e mirë në botë. Kur jemi së bashku, jemi të pathyeshëm.”
Po prindërit e saj, besimtarë të Kishës Anglikane, çfarë mendojnë për të? “Fillimisht familja ime dhe miqtë e mi ishin të tmerruar, por tani mund ta shohin se jam shumë më e lumtur dhe më e shëndetshme. Kurse nëna ime është e kënaqur që e kam lënë alkoolin.”
Por çfarë ndien Ridley për pozitën e gruas në Islam? “Shtypja (opresioni) është kulturor, nuk vjen nga Islami. Kurani e bën të qartë se gratë janë të barabarta me burrat.” Dhe veshja e saj islame është shumë fuqidhënëse, thotë ajo. “Është shumë çliruese që të mos gjykohesh për gjatësinë e këmbëve, por për mendjen tënde.” Ridley thotë se Islami e ka çliruar nga shqetësimet për pjesën e dashurisë në jetën e saj.
Përktheu: Eglantina Muça