Nga Shqiptarët E Rumanisë

[feneri]

KOSOVA NUK ËSHTË TRANSILVANI !

(Kosova nu este Transilvania)

Baki Ymeri (Bukuresht)

Të konsiderosh si humbje fitoren don të thotë të jesh magjistër e jo doktor. Të jesh magjistar i patriotizmit shqiptar don të thotë të jesh filorus. Serbët kremtojnë humbjet ndërsa shqiptarët kremtojnë fitoret. Kosova ka nevojë per bashkimin e faktorit politik shqiptar e jo për xhelozinë e atyre që s'e duronin dot shqiptarin më të famshëm në botë pas Skënderbeut, Nënës Terezë dhe Ismail Kadaresë: Ibrahim Rugoven e ndjerë: krijuesin e Pavarësisë. Edhepse nuk flas me Kadri Manin si pasojë e një konflikti të panevojshëm elektronik, e çmoj guximin e tij për t'i lansuar këto ide fisnike para nesh. UÇK-ja e shkëputur nga populli? - pyet Bislim Elshani duke demantuar defetizmin e një “patrioti” elektronik dhe shton: Për herë të parë po e dëgjoj. Ç'është e vërteta, ajo pati kurbën e saj të zgjerimit dhe të ngushtimit të radhëve, kjo edhe si pasojë e atyre që ishin vërtetë të shkëputur nga populli: LDK-së dhe forcave rreth Bukoshit, mirëpo ajo jo vetëm s'ishte shkëputur nga populli, por ishte vetë populli. Ndërkaq ajo që u ndodhi gjithë vendeve të Lindjes, dhe sidomos dy federatave komuniste, BS dhe RSFJ, që filloi me shembjen e Murit të Berlinit dhe po përfundon me pavarësinë e Kosovës, qoftë edhe me difektet e planit Ahtisari, (difekte gjithsesi të evitueshme, varësisht nga angazhimet në të ardhmen të faktorit politik të Kosovës”.

[feneri]

Nuk e dimë në janë servilë të shërbimeve të fshehta të djallit ata që mbëltojnë defetizëm ballkanik, por e dimë se servilët, sipas Llemadeso nga Gjermania, janë individët më të rrezikshëm në botë! Ata janë të rrezikshëm ngase defilojnë faqeve të internetit me ide retrograde, « pa e njohur të vërtetën kurrë! Ata krijojnë diktatorë e gjeni fallso, apo te ashtuquajturit; "të mëdhenj" te cilët ngrihen mbi gjakun dhe veprat e të tjerëve”. Shumë lehtë është të jetosh në perëndim dhe të hedhish mollën e sherrit në vendlindje. Shumë lehtë është të manipulosh me turmat e pafajshme të njerëzve të pafajshëm. Shumë lehtë e ke prej atje të injorosh gjakun dhe mundin e derdhur për pavarësi, duke e konsideruar pavarësinë si humbje, e të kërkosh bashkim kombëtar për t’i dhënë shkas armikut shekullor t’i ripërgjakë trojet shqiptare me gjakun shqiptar. Bashkimi vjen dalngadalë, me djersëderdhje diplomatike e jo me gjakderdhje ballkanike. Metaforikisht duke bërë fjalë, janë Shetet e Bashkuara të Amerikës (realitet), Shtetet e Bashkuara të Europës dhe Shtetet e Bashkuara të Shqipërisë (imagjinatë romantike që shkon duke u shndërruar në realitet), tri bashkime të mëdha me kufinj të hapur ndaj Europës e ndaj botës.

[feneri]

Të jesh kundër pavarësisë sot, don të thotë të jesh servil i defetizmit. Servilizmi sipas autorit të sipërpërmëndur është ”sëmundja me e rrezikshme për njerëzimin! Servilët kanë ngritur diktatura dhe i kanë mbajtur në kembe ato! Ata kanë shtypur masat në shërbim të diktaturave!” Jo për shqiptarët e kemi fjalën, por për ithtarët e Millosheviqit që e përgjakën Ballkanin në emër të Serbisë etnike. ”Gjithçka që më ngjet, thot Brahim Avdyli (poet dhe atdhetar), më ngjet ngase nuk njoh djallëzi, derisa djallëzia ka përlarë të dukshmen e të padukshmen”, madje dhe internetin. Kush nuk ka aftësi për plasuar artikuj rë qartë e të bindshëm në shtypin e shkruar, shkon e i hedh në internet për të krijuar huti e tollovi. Kosova është nje precedent unik që nuk ka kurrfarë lidhjesh me precedentet e tjera në botë. Çfar historiani mund t’i thuash serbit apo shqiptarit që e krahason Kosovën me Transilvaninë!

[feneri]

Ka GJË MA TË KEQE TË MBROSH TË PAMBROJTURIN!


Kosova nuk është asa Transilvani dhe as Transnistri. ”Pse Transilvania nuk paska të drejtë të bashkohet me Hungarinë”, pyet një nga historianët tanë me diplomë „historike” në fushë të injorancës ballkanike. Të kërkosh bashkimin e Transilvanisë rumune me Hungarinë, është njësoj sikur të kërkosh bashkimin e Kosovës shqiptare me Serbinë, apo të Moldavisë rumune me Rusinë. Derisa hungarezët e Transilvanisë jetojnë në dy-tre rrethe në zemër të Rumanisë, pa patur kurrfarë lidhjesh gjeografike me Hungarinë, ata kanë të drejtë për të drejta kombëtare por jo edhe për bashkim kombëtar. Kujt i konvenojnë kërkesat e këtilla absurede, antirumune dhe antishqiptare? Vetëm palës serbe dhe atyre që e hedhin gurin për të parë siri, atyre që „militojnë” (me fjalë) në emër të „patriotizmit” ballkanik për gjakderdhje të reja në Ballkan, disa duke kërkuiar madje „pushkatim” për shqiptarët që nuk mendokan si ta. Kjo është e para.

[feneri]

E dyta: Pse Rumania ka qëndrime proserbe lidhur me independencën kosovare? Është një pyetje e lehtë që kërkon një përgjigje të rëndë. Së pari është mbrojtja e interesave nacionale nga frika ndaj ekstremizmit hungarez në Transilvani. E dyta: Mass/media bukureshtare e pranon të vërtetën se trupat rumune në Kosovë „janë garancë për ato pak serbë që kanë mbetur atje, garancë për të lëvizur të sigurtë rrugëve. I mbrojnë madje dhe priftërintë serbë që kanë nevojë për rroje për të arritur në enklavat e tyre”. Po a s’ishin shqiptarët ata që i mbronin manastiret „serbe” në kohën e Titos? Ka gjë të keqe ta mbrosh të pambrojturin! Mass/media bukureshtare e pranon të vërtetën se shqiptarët nuk i simpatizojnë zhandarët rumunë (si pasojë e pozitës qeveritare ndaj pavarësisë), por i respektojnë, dhe kjo është një gjest fisnik. Edhepse presidenti rumun, Traian Basescu, ka miq në perëndim dhe armiq në lindje, ai është i vetmi lider i blokut psotkomunist i cili konvokoi parlamentin për ta shpallur komunizmin si „një sistem ilegal”, duke kërkuar hapjen e dosjeve të sigurimit për të ndarë shapin prej sheqerit.

[feneri]

Kosova pas zgjedhjeve presidenciale në Serbi e ka gjumin e rehatshëm. Pse? Ngase ishte presidenti rumun ai që shkoi disa ditë para zgjedhjeve në Beograd për ta bindur në mënyrë diplomatike elektoratin se fati i Serbisë është integrimi në Europë e jo në Rusi. Qëllimi ishte hapja e një linje me Serbinë për ndërlidhjen e saj me Europën. Përkrahja politike që i dha Rumania Serbisë ndikoi që Serbia mos të arrijë në sferën e influencës ruse, mos të bie në krahët e Rusisë përmes Nikoliqit të Gardës së Car Lazarit. Dhe kjo shkon në favor të Kosovës, në favor të eliminimit të rrezikut të një shpërthimi të ri në Ballkan. Respektin ndaj Rumanisë si „faktori politik më i fuqishëm për stabilitet në Ballkan” e ka vlerësuar edhe zoti Pleurat Sejdiu, personalitet i lartë kosovar, një nga ishstudentët kosovarë të Universitetit të Krajovës, duke potencuar nevojën e krijimit të një lobi shqiptar që do të vepronte në Rumani për afrimin dhe përforcimin e lidhjeve rumuno-shqiptare.


(Baki Ymeri, Bukuresht)

[feneri]

Gazeta Shqiptari në 120 vjetorin e saj (1888-2008)
Për të rrëshqitur nga tema, ngjitemi mbi një porosi të shenjtë: që Qeveria e Kosovës në bashkëveprim me faktorin nndërkombëtar, të konvokojë debat parlamentar për zëvendësimin e termit Kosovë me termin Dardani, një emër që krijon edmirim në botë, ngase kujtdo që ia përmend këndejpari fjalën Kosovë, i rrënqethen flokët kur i kujtohen masakrat barbare që kanë zhivilluar serbët në këtë zonë.

[feneri]

Baki Ymeri (Bukuresht)
Në armatën e shtypit, çdonjëri ka nevojë për miq, njësoj siç çdo gjeneral ka nevojë për ushtarë. Të jesh pronar i një gazete, don të thotë të bëhesh një personalitet. Shfrytëzon përvojën tënde dhe inteligjencinë e të tjerëve, flijon kohën, shëndetin dhe paratë, zgjeron horizontin e njohurive dhe rrjetin e miqësisë, inauguron mendimet tua, fshikullon ligësinë, matrapazllëkun dhe padrejtësitë, nxjerr në pah dritën e së vërtetës. Duaj që të mundesh dhe ndritu që të jesh! - na porosit Bibla e Shenjtë. Dashuria dhe dituria e vërtisin botën, ndërsa shtypi është pushtet për përvetësimin e saj. Nuk ka asgjë në botë që të çarmatos më shumë se sa mendimi që përmban mirësi. Letra e Florinjtë (me afirmimin e mirësisë), dhe Letra e Zezë (me demaskimin e ligësisë), janë dy shtyllat e faqes së parë të gazetës së parë të Shoqërisë së parë shqiptare të shqiptarëve të Rumanisë „Drita” (Lumina). Gazeta mban titullin Shqiptari (Albanezul) (1888/1903), një tribunë e shqiptarizmit të mbrujtur me dashuri ndaj kombit dhe atdheut. Themelues dhe drejtor i saj është patrioti korçar, Nikolla Naço (1847/1913). Në ballë të gazetës së tij figurojnë 6 vargje të shkëputura nga Bibla e Shenjtë: Godit të të hapin/ Thirë të të digjojnë/ Kërko të të japin/ Ndritu që të jesh/ Duaj që të mundesh/ Puno që të kesh.

[feneri]

Nikolla Naço, sipas Lasgushit, „boton të parën gazetë shqipëtare, bën të parën shkollë shqipëtare, inauguron të parën kishë shqipëtare, dorëzon të parën xhami shqipëtare, redakton të parin plan strategjik për Kryengritjen e Madhe shqipëtare”. Gazeta e Naços, sipas Lasgushit, „ka për qëllim të vazhdojë luftën e filluar për të nxjerrë nga robëria fisin shqipëtar, duke e ngopur me dashurinë e shentëruar të mëmëdhesë, ta mësojë kombin shqipëtar që ta ruajë me shenjtëri gjuhën e tij, karakterin e tij, zakonet e stërgjyshërve dhe madhërinë e tij të përmëndur”. (Një fatos i veteranërisë shqiptare, fytyra urdhëronjëse dhe aktiviteti historik i kryeveteranit Nikolla N. Naço-Korça, Konstancë, 1932). Numri i parë i gazetës doli në dritë para 120 vitesh, më 7 Gusht 1888. Gazeta del një herë në javë, „nënë urdhërit të një pleqësie”, me artikuj në gjuhën shqipe dhe atë rumune,. Në faqet e para të numrave të parë, tribuna kombëtare e e shoqërisë Drita hapet me dy shtylla: Letëra e Florinjtë dhe letëra e Zezë, në të cilat lartësohen atdhetarët dhe fshikullohen tradhëtarët, fajtorët, prishësit e shoqërisë e të njerëzisë, njerëzit me shpirt të vogël që u shërbejnë interesave të poshtra e të turpshme. Matrapazët i gjen sot e kësaj dite në Albano/Maqedoni: bojkotojnë sponsorizimin e botimit të shtypit shqiptar në Shkup e Bukuresht, hedhin trillime fantasmagorike kundër veteranëve të luftës që dhanë kontribut për çrobërimin e Dardanisë. Mendimet e mia, thekson N. Naço në një broshurë të tij, „drejtoheshin kah krijimi i një marrëveshjeje ndërmjet shqiptarëve nga të gjitha anët e botës nëpërmjet botimit të një gazete, që do t’i shprehte konkretisht dhe do t’i përfaqësonte drejtësisht kërkesat dhe aspiratat mbarëkombëtare”.

[feneri]

Misioni elementar i Shqiptarit, është përforcimi i lidhjeve shqiptare me popullin rumun. Rumania, sipas Shqiptarit, “është vendi më mikpritës nga gjithë Orienti, atdheu i përparimit dhe i të gjitha lirive”. Misioni i Shqiptarit të Naços është patriotik dhe fisnik: ngritja e kulturës dhe e arsimit, zgjimi i ndjenjave kombëtare, botimi i teksteve shkollore për shkollat e para që hapeshin njëra pas tjetrës në Shqipëri. Në artikullin "Ç'duam dhe ç' kërkojmë", jepet programi i gazetës, që, de facto, ishte programi i Shoqërisë Drita, dhe ai qëndron në: „Futja e gjuhës amtare në shkolla dhe kishë, Themelimi i shoqërive dhe shkollave Shqiptare, Zhvillimi i gjuhës, historisë dhe letërsisë nacionale, Botimi i librave, revistave dhe gazetave shqipe për të përhapur dritë dhe kulturë ndër popullin shqiptar". Në vazhdim lansohet një apel që në të vërtetë është njëfarë manifesti sipas të cilit "gjithë shqiptarët, nga të gjitha anët e botës, pa dallim feje e fisi, duhet të ngritemi, të kontribuojmë me punë, me pasuri, me fjalë, me mendje e me zemër, dhe në momentin e duhur, madje edhe me jetën, për çlirimin e kombit shqiptar." Shohim pra se ata që i fajësonin redaktorët e gazetës Drita të Brailës për "gjëra politike", ata vetë vënë në njëfarë detyrimi, përdorimin, në rast nevoje, madje edhe të luftës së armatosur. Për Shqiptarin e Bukureshtit shkruajnë Lasgush Poradeci, Vani Burda, Vehbi Bala, Ismet Dërmaku, Elida Petoshati, Catalina Vatasescu etj.
Duke shkruar për shtypin shqiptar të Rumanisë, Kristia Maksuti thekson se është interesante të ndjekim mënyrën në të cilën janë reflektuar relacionet me Perandorinë Osmane, kujdesin për të mos zgjuar dyshime, për të treguar në permanencë faktin se Shoqëria Drita dëshiron të përfitojë të drejta dhe liri për popullin shqiptar, në kuadrin dhe në përkufizimet territoriale të Përandoirisë, se është fjala jo vetëm për të drejta legale të përdorimit të gjuhës dhe kulturës shqiptare, që aktiviteti i tyre nuk ështe i drejtuar kundër Sulltanit dhe se nuk kërkojnë revendikime politike që do të çonin deri në pavarësinë shtetërore të Shqipërisë. Por, në të vërtetë, ishte e qartë për çdo patriot shqiptar se lufta për emancipimin kulturor është e gërshetuar ngushtë me luftën e çlirimit kombëtar dhe se në instancë të fundit, kjo kontribuon në krijimin e rrethanave të nevojshme për përfirimin e pavarësisë. Konsiderojmë se këto masa paraprake, duke patur parasysh kushtet politike ekzistente në atë kohë, ishin në njëfarë mënyre të justifikuara, edhepse më vonë, Porta Osmane do të kërkojë që qeveria rumune të dëbojë një pjesë të patriotëve shqiptarë që aktivonin në tërritorin e Rumanisë, si pasojë e faktit se zhvillonin aksione kundër interesave të Portës. Madje, edhe në periudhën kur qeveria rumune sishte në relacione të mira me Perandorinë Osmane, këto kërkesa nuk qenë plotsuar.