Testamenti i përkthyer nga origjinali i postuar në nder të Nënës Terezes.

[torrkerry]

7) ERRËSIRA, DHURATË E HYJIT DHE PËRLIGJE E PËRMASËS HYJNORE (vazhdim).

Duket e pabesueshme, po pikërisht dyshimi dhe frika se mos e ka braktisur Hyji, e bën besimin e Nënës Tereze më thelbësore e më të patundur.
Fjalët e Nënës që lutja i dukej e ftohtë, se Zoti nuk e donte më, lidhet me faktin se, siç u tha më lart, në qenien e saj bashkëjetonin dhe ndërplotësosheshin cilësi të dy botëve: asaj konkrete (tokësore) dhe asaj hyjnore:

“Nëna Tereze e dinte se errësira e saj ishte çmimi që duhej ta paguante për të ndezur “zjarrin e dashurisë” dhe “Me jetën e saj të flijuar në shërbim të të varfërve, Nëna Tereze përqafoi të njëjtin fat të Krishtit”. (Atë Brian).

Një mendim të ngjashëm e shprehu dhe Ati Raniero Cantalamessa, i cili theksoi se me natën e errët të shpirtit, Nëna Tereze “bashkëjetonte çuditërisht me një paqe dhe me një lumturi, që siç e thoshte ajo vetë, nuk do ta këmbente me asgjë tjetër në botë, që asnjëri nga mistikët e tjerë nuk do ta bënte”.
Duhet theksuar se Hyji nuk i jep një krijese përmasën hyjnore për lumturinë vetjake (të vetë krijesës, të shenjtit), por për të tjerët, për të mbartur dashurinë hyjnore tek të tjerët dhe për t’i bartur të tjerët tek Ai.
Këtu qëndron një nga qenësitë kryesore të besimit, të veprimit, të errësirës dhe të vuajtjes shpirtërore të Nënës Tereze: vegla e Hyjit (në këtë rast Nëna Tereze si vegël e Krishtit) shndërrohet në hir të Hyjit dhe nuk e ndien kënaqësinë vetjake të njeriut të zakonshëm, por jeton dhe vuan për të tjerët, për t’u ofruar të tjerërve kënaqësi. Shenjtërit s’kanë kënaqësi vetjake për arsye se kënaqësia e të tjerëve bëhet dhe është kënaqësia e tyre.
Pra, Hyji nuk i ndrit njerëzit me dritë për shkak të atyre vetë, por për ta kumtuar e për ta përhapur dashurinë hyjnore midis njerëzve, pa marrë parasysh racën, fisin, ngyrën, që t’i bëjë ata me veti të hyjnueshme.

Krijesat njerëzore me cilësi të tilla, përkatësisht shenjtërit, u japin shembullin njerëzve për t’u dashur mes tyre me dashurinë e Hyjit:

“Pikërisht kjo dashuri (ndaj Hyjit) të hap rrugën e qetësisë e të kënaqësisë së njëmendtë. Ajo të mëson se e mira është e lidhur ngushtë me dashurinë dhe më së shumti mësohet nga dashuria, nga dhimbja dhe nga vuajtjet.
Ta duash dikë, domethënë të flijosh diçka për të. Ta duash Hyjin, domethënë të flijohesh për dashurinë e tij. Flijimi i këtillë të shkakton kënaqësinë, të jep fuqi të veprosh e të gjallosh përherë me përvujtëri e me nder (A. Berisha: Nëna e dritës, Prishtinë 2004).

Torrkerry

[torrkerry]

7) ERRËSIRA, DHURATË E HYJIT DHE PËRLIGJE E PËRMASËS HYJNORE (vazhdim).


Shenjtërim a nuk domethënë dhe harrimi i vetvetes, braktisja e vetvetes pr t,u ofruar tjerëve dashurinë vetjake dhe dashurinë e Hyjit: për t’u flijuar në veprimin konkret në mënyrë që të tjerët ta ndjejnë e ta përjetojnë dashurinë dhe grohtësinë hyjnore, në mënyrë që do t’u mundësohet njerëzve ta përjetojnë jetën në qenësinë e saj dhe t’i përballojnë vështirësitë sa më lehtë, të sigurojnë jetën e qetë e të përjetshme të shpirtit, siç veproi Nëna Tereze nga viti 1929? Pra, shenjtërit kanë si dëtyrë kryesore të bëjnë dashurinë dashuri; t’u ofrojnë njerëzve dritën hyjnore dhe t’u hapin shtigjet e mirësisë e të përvujtërisë në jetën koinkrete, jo të jetojnë për kënaqësinë e tyre (vetjake).

Pikërisht errësira dhe vuajtja shpirtërore e nxiten dhe e frymëzuan Nënën Tereze të flijohet për të tjerët, të bëhet burim dritë e frymëzimi për ta.
Në letrën dërguar Van Exemit, ajo shkroi:

“Dua të jem një e shenjtë sipas zemrës së tij të mëshirshme e të përvuajtur; për këtë arsye do të përpiqem të bëj atë që është më e mira brenda këtyre dy virtyteve të Jezusit”,

ndërsa atit Picachy:

“Dua të bëhem një e shenjtë sipas zemrës së Jezusit: e mëshirshme dhe e përvuajtur. Kjo është e vetmja gjë që, njëmend, në këtë çast është e rëndësishme për mua”.

Nëna Tereze thoshte se gëzimi i saj ta dashuronte Krishtin rridhte nga gëzimi të merrte pjesë në vuajtjet e tij.
Kjo pjesëmarrje në vuajtjet përmbushej duke marrë pjesë në vuajtjet e njerëzve, sidomos në vuajtjet e të varfërve nga më të varfërit, tek të cilët e shihte Krishtin e kryqëzuar:

“Ju lutem – i shkruan Nëna Tereze kryeipeshkvit të Kalkutës, Perier, - kërkoni nga Maria të ma japë zemrën e Saj, në mënyrë që unë të mundem më me lehtësi ta përmbush dëshirën e Tij (të Krishtit) në mua. Dua t’i buzëqesh edhe Jezusit dhe kështu t’ia fsheh edhe Atij, nëse do të ishte e mundur, dhembjen dhe errësirën e shpirtit tim”.

Nëna do të pranonte të përjetonte e të vuante gjithçka të mundshme, vetëm e vetëm që t’i sillte kënaqësi Krishtit në zemër:

“Këmbëngulte në faktin – shkruan ati Brian – që e paguan barra qiranë, të ‘duroj çdo vuajtje të mundshme qoftë edhe vetëm për një shpirt’ dhe ‘të ofroj gjithçka vetëm për atë shpirt, pse ai shpirt do të sillte gëzim të madh në zemrën e Jezusit’”.

Torrkerry

[torrkerry]

7) ERRËSIRA, DHURATË E HYJIT DHE PËRLIGJE E PËRMASËS HYJNORE (vazhdim).

Meqenëse i vuante vuajtjet e Krishtit në shpirtin e saj dhe këto vuajtje i “shëronte” me veprimin dhe me flijimin për të varfërit, për të braktisurit, për të gërbulurit, Nëna Tereze mësohet me errësirën dhe vuajtjen shpirtërore dhe fillon t’i dojë (me i dashtë), me çka përligjiet një shkallë e lartë e vetëdijes dhe e flijimit të saj përballë Hyjit dhe njeriut, përballë botës konkrete dhe botës hyjnore.

Është rasti i rallë në historinë e krishterimit që një vdekatar (e) i përfill dhe i do errësirën dhe vuajtjet shpirtërore për një kohë aq të gjatë.
Pse ndodhi kështu me Nënën Tereze nuk është e vështirë të shqarohet: Ajo i ishte përbetuar Zotit se do të përfillte e do të pranonte çdo kërkesë dhe vepër të tij.
Në çastin kur bindet se errësira dhe vuajtja ishin vepër e Krishtit Zot, fillon t’i dojë dhe t’i çmojë. Këtë e thotë qartas një një letër dërguar atit Neuner në prill tëe vitit 1961:

“Për herë të parë në këto njëmbëdhjetë vite ia kam dalë ta dua errësirën për arsye se tash besoj se ajo është një pjesë, një pjesë krejt e vogël e erresirës dhe e vuajtjes së Krishtit në tokë. Ai më ka mësuar ta pranoj si “pjesë shpirtërore të veprës së tij”
Njëmend sot kam ndjerë një gëzim të thellë që Krishti nuk do ta përjetojë më agoninë e Tij, dëshiron ta përmbushë (realizojë) nëpërmjet meje”.

Kjo ështe dëshmi dhe formë e martirizimit, dëshmi nëpërmjet vuajtjeve e në vuajtje.

Se gjithë ajo që ndodhte në shpirtin e Nënës Tereze ishte vepër e Hyjit, dëshmohet dhe nga ky vlerësim i atit Brian:

“Pa errësirën e saj të brendshme, pa e njohur dëshirën e tillë të dashurisë dhe dhimbjen që nuk është e dashur (nga Zoti) dhe pa identifikimin e jashtëzakonshëm me të varfërit, Nëna Tereze nuk do ta kishte fituar besimin dhe zemrat e tyre me atë thellësi”, dhe “Vuajtja e Nënës Tereze kishte mbërritur në fazën më intime: të marrëdhënies me Zotin. Dhe në gjakimin (zellin) e saj për shpëtimin e të tjerëve, e përqafoi në masën e plotë këtë vuajtje në mënyrë që të varfërit që i donte, mund ta provonin në mënyrë e plotë dashurinë e Zotit. Si rrjedhojë e kësaj, errësira e saj u bë bekim i saj më i madh: ‘sekreti i saj më i thellë’, në realitet ishte dhuntia e saj më e madhe”.

Me përvojën dhe me veprim e vet, Nëna Tereze, jo vetëm e pasuroi dhe i dha një përmasë sa të thellë,aq të ndërliqshme konceptit të errësirës dhe vuajtjeve shpirtërore, që i cilësoi paraardhësit dhe pasardhësit e Shën Gjonit të Kryqit, po me mendimet e veta dhe me mënyrën e besimit në dashurinë e Hyjit dhe bartjen e kësaj dashurie tek njerëzit, që janë bazë e traditës së krishterimit, mbetet një shembull i veçantë, në figurë për shumëçka e papërsëritshme.


Torrkerry

[torrkerry]

8) FUNDI QË SJELL NË FILLIM.

Çeshtja e besimit të Nënës Tereze në Hyjin dhe në dashurinë e tij dhe puna e saj që këtë dashuri ta përhapë tek njerëzit në mënyrë që ata ta duan njëri-tjetrin siç i do Hyji krijesat e veta, duke mos kursyer asgjë të qenies së vet, nuk mund të ketë asnjëherë fund për arsye se sa herë që gërmohet nëpër tekstet e lutjeve të saj, të letrave e të mendimeve të thëna në raste të ndryshme, do të zbulohen gjëra të veçanta e të qenësishme, që lidhen me botën konkrete të njeriut dhe me botën hyjnore, të cilat për Nënën ishin të pandara.

Duke pasur parasysh këtë, po e përfundoj këtë punim me tri mendime të saj, që dëshmojnë përshpirtshmërinë e jashtëzakonshme, njësimin me Hyjin dhe Birin e tij, Krishtin, dhe pëmasën hyjnore sa të gjerë aq të thellë, që ishte e pranishme në shpirtin e saj nga mosha e rinisë së hershme, po që në rrjedhë të kohëve, sidomos pas thirrjes së dytë të Krishtit (më 10 shtator 1946), u bë më e dukshme dhe mori përmasa gjithnjë e më të mëdha sa njerëz të zakonshëm, bashkëpunëtorë, drejtues shpirtërorë dhe prelatë të lartë, që e takuan dhe e panë në veprim e përditshëm, e cilësuan “Krishti i gjallë në mes të njerëzve”:

“Përulësia më e madhe është të dish se je një hiç.
Këtë do ta njohësh kur ta takosh Hyjin në lutje.
Kur je ballë për ballë me Zotin, nuk mund të njohësh tjetër veç se je një hiç, se s’ke asgjë.
Hyji flet në heshtje e zemrës sate.
Nëse vihesh në lutje para Zotit dhe në heshtje, sigurisht se Zoti do të të flasë. Pra, do të mësosh se je asgjë.
Vetëm kur të realizosh hiçin tënd, zbrazëtinë tënde, është Zoti që mund ta mbushë nga vetja e tij”.

*

“Të jem e shenjtë domethënëë lirohem (të heq dorë) nga gjithçka që nuk është Zot. T’ia shpaloj zemrën e ta zbraz nga të gjitha gjërat e krijuara; të jetoj në varfëri dhe e terhequr.
Të heq dorë nga vullneti im, nga prirjet e mia, nga ëndrrat e mia dhe nga fantazimet e mia dhe të bëhem një skllavë e vullnetshme e vullnetit të Zotit”.

*

“Nëse ndonjëherë do të bëhem e shenjtë, do të jem pa dyshim një shenjtëreshë e ‘fshehur’: do të mungoj vijimisht në parajsë që të shkoj mbi tokë për t’ua ndezur dritën atyre që janë në errësirë”.


Është vështirë të gjenden shembuj të këtillë të dashurisë hyjnore dhe të shenjtërimit shprehur kaq thellësisht sesa nëpërmjet këtyre mendimeve të Nënës Tereze.
Mirëpo, sikur Nëna Tereze të mos kishte thënë, shprehur asnjë mendim, veprim dhe flijimi i saj vijueshëm për rreth gjashtëdjethë vjet rresht për tjetrin, sidomos për të varfërit nga më të varfërit, pa marrë parasysh përkatësinë dhe hapësirën gjegrafike, e përligjin dashurinë e saj të jashtëzakonshme për njeriun dhe shenjtërimin e saj, siç e thotë ajo vetë : “Shenjtëria është bashkimi me Zotin, në lutje dhe në veprim”.
Deri në frymën e fundit Nëna Tereze jetoi, veproi dhe i përmbushi këto virtyte.

Kështu mbaron studimi i profesorit Anton Berisha. Del në pah një gua e fortë që ia ka kushtuar Zotit dhe të tjerëve gjithçka! Me të vërtetën një shenjtereshë të madhe!

Torrkerry

[torrkerry]

Zoti ia ka dhënë këtë person të shenjtë kishës tonë që është në Shqipëri.
Duke e njohur më mirë, mund të kuptoimë çfarë Zoti dëshiron prej nesh.

“Dëgjo, kur ndalem e mendoj sa e lumtur jam që edhe sot, për çdo ditë kam mundësi t’i ndihmoj Krishtit, i cili vuan nga uria, gërbula, i cili vdes. Unë në këta njerëz e shoh Krishtin, i shërbëj Krishtit, e dua Krishtin. Për këtë unë jam fatlume. Pra, si po e sheh, të sëmurët, të gërbulurit, ata që vuajnë janë dhantia më e madhe e Zotit. Kjo gjë ndoshta tingëllon çuditshëm për shumë njerëz, por për ne besimtarët, për mua është kështu”

NËNA TEREZE
(Burim. Gjergji: Nëna jonë Tereze,faq. 65)

Torrkerry

[torrkerry]

“Shërbimi i të varfërve ndër më të varfërit, të gjitha klasëve dhe feve...Në ta lypset njohur Zotin i cili vuan”...Të varfër duhet kërkuar nëpër rrugë, trotuare, shpella të errëta, slumsa...Çfarë focë, kuraje, guxim! Ditë e natë ndër ta, për ta dhe me ta, në valët e mjerimeve dhe vdekjes së pamëshirshme.

Faq. 64.

Torrkerry

[mikesha]

Faleminderit,zoti torrkerry per këtë testament të nënë terezes.
kam një pyetje për ju zoti torrkerry: a e dini pse nena treze e mori emrin nena tereze.
ne veqanti me interson tereze;PSE.

[ademmerovci]

Zoti ia ka dhënë këtë person të shenjtë kishës tonë që është në Shqipëri.
Duke e njohur më mirë, mund të kuptoimë çfarë Zoti dëshiron prej nesh.
Mendoj edhe unë që kjo është shumë e rëndësisishme. Jemi shumë egoistë.
Ajo mund të na mësojë shumë: një urti për të cilën bota moderne ka shumë nevojë.

Faleminderit.

[torrkerry]

Zoti ia ka dhënë këtë person të shenjtë kishës tonë që është në Shqipëri.
Duke e njohur më mirë, mund të kuptoimë çfarë Zoti dëshiron prej nesh.

“Përpos vuajtjeve dhe mjerimeve materiale, nga uria, sëmurja gërbula, këta njerëz vuajnë edhe më tepër shpirtërisht, posaçe ndjenja shpirtërore-psikike që janë të dëbuar (të përbuzur), të emargjinuar, pse nuk janë të pranuar as në familje as në shoqëri, nuk jabë të dashur...Pra vetëm dashuria, zemra e pastër, kushtimi dhe jeta e plotë me ta dhe për ta mund t’i shërojë varrët e këtyre njerëzve”

Faq 74-75

Torrkerry

[torrkerry]

Faleminderit,zoti torrkerry per këtë testament të nënë terezes.
kam një pyetje për ju zoti torrkerry: a e dini pse nena treze e mori emrin nena tereze.
ne veqanti me interson tereze;PSE.

Mikesha, te pershendes.
Saktesisht nuk e di. Mendoj se per fakt qe kishte ne mendje te themeloje nje kongregate murgeshash "kontemplative ne veprim", zgjodhi si shembull per jeten e vet dy shenjteresha shembullore per kete: Terezen e Aviles dhe Terezen e Jezusit Femijes.

Nese ne leximet e tua, do te gjesh nje pergjigje tjeter, ben mire nese do te ma tregosh ate.

Torrkerry