Lajme Nga Bota Islame !

[titi-a]

Ëndrra ime u realizua
Konvertime December 25th, 2007




Ja tregimi i konvertimit të saj.
Qëkur isha vajzë e vogël, gjithnjë kam pasur besim të madh në Zot. Edhe pse u rrita si katolike, bëra gjithçka për të qenë e fokusuar te Zoti dhe të mos hutohesha nga mësimet konfuze të kishës, pasi edhe për një fëmijë si unë ato dukeshin sikur shkonin kundër parimeve. Gjatë kohës së gjimnazit, unë mora një vendim të vetëdijshëm për t’iu dedikuar më shumë fesë sime. Shkoja në meshë dy herë në ditë, shkoja të rrëfehesha të paktën një herë në javë dhe bëja të gjitha praktikat fetare që prifti më thoshte të bëja; të gjitha me qëllim të afrimit pranë Zotit. Por kisha nuk arriti t’u jepte përgjigje pyetjeve të mia më të nevojshme: Kush jam unë, kush dhe çfarë është Zoti, përse jam këtu dhe cili duhet të jetë raporti im me këtë qenie superiore që ka krijuar universin? Si duhet ta jetoj jetën time? Cili është shembulli që duhet të ndjek dhe si duhet ta ndjek? Përse Zoti ka nevojë të ketë bir kur Ai ishte i vetëm në krijimin e Vet dhe nuk kishte nevojë për partner ose ndërmjetësues më parë?
Prifti im nuk qe në gjendje të m’i jepte përgjigjet, por vetëm theksonte se duhet të kisha besim dhe se nuk ishte e nevojshme që gjithçka të kishte kuptim për aq kohë sa besimi im ishte i fortë. Kjo nuk më kënaqi dhe pasi mbarova gjimnazin, e lashë kishën dhe i hyra një kërkimi për të gjetur rrugën, besimin dhe fenë e drejtë.
Lexova kështu për disa besime fetare, në mënyra që të shpëtoja përgjithmonë nga boshllëku shpirtëror. Praktikova Hinduizmin, Taoizmin, Budizmin dhe disa vite më vonë edhe Magjinë e Bardhë. Tani, shumë njerëz mund ta konsiderojnë këtë gjë si diçka të marrë, por duhet të kuptoni se unë isha duke kërkuar në kuptimin e vërtetë të fjalës, e megjithatë ky kërkim nuk la veçse një zbrazëti që nuk po arrinte të mbushej. Por një ditë motra ime erdhi të më vizitonte dhe ajo që pashë më zuri në befasi. Ajo hyri në shtëpi e veshur me një fustan të gjatë dhe ishte e mbuluar nga koka te këmbët. Flokët i kishte mbuluar me një shami të errët e të padepërtueshme, e cila i shkonte poshtë deri në bel. Pasi e pyeta përse ishte veshur ashtu në mes të verës, kur temperatura jashtë ishte gati 30 gradë celsius, ajo më shpjegoi se ishte muslimane. Edhe pse kisha lexuar për shumë fe, nuk e kisha llogaritur fare Islamin, kryesisht sepse nuk kishte edhe aq shumë informacion të gjetshëm dhe sepse isha e ndikuar nga stereotipat mbi Islamin.
U largova nga familja dhe u vendosa në Kaliforni, ende pa një fe dhe pa një raport të qëndrueshëm me Zotin. Në fillim, stereotipat mbi Islamin më bënë t‘i rrija larg kësaj feje dhe madje për pak kohë e braktisa kërkimin tim dhe vendosa ta lija rrjedhën e jetës të më çonte atje ku donte ajo. Veprova kështu për dy vite dhe megjithëse gjeta dashurinë dhe u fejova me një koleg timin, ende diçka më mungonte. Në brendësi të mendjes sime gjendej gjithnjë ai zë ngacmues që nuk reshte së më thëni se jeta ime ishte e çrregullt. Por unë bëra çmos ta injoroja atë zë, deri në atë mbrëmje fatale. Pak përpara se të largohesha nga Kalifornia dhe të kthehesha së bashku me të fejuarin tim në shtetin ku kisha lindur, që të ndërtonim jetët tona së bashku, pashë ëndrrën më të frikshme të jetës sime.
Në këtë ëndërr, dy burra shumë të gjatë të veshur me të bardha po qëndronin në fund të shtratit tim. Teksa i shikoja, mendoja se ose ishin jashtëtokësorë, ose engjëj, nuk isha e sigurt se çfarë ishin, por isha shumë e frikësuar dhe po përpiqesha me çdo kusht që të largohesha prej tyre. Por sa më shumë përpiqesha t’u largohesha, aq më shumë iu afrohesha. Në fund, u gjendëm në majë të një mali tepër të lartë dhe poshtë nesh shtrihej një det i kuq si gjaku dhe i nxehtë si llava. Dy burrat më thanë të shija detin. Ajo që pashë do të qëndrojë me mua derisa të vdes. Deti ishte plot me njerëz lakuriq, të cilët rrotulloheshin si të ishin duke u pjekur në hell dhe bërtisnin: “Na ndihmo, na ndihmo!” Nuk ka shumë nevojë të them se ndjeva sikur po shihja një pamje të ferrit dhe u tmerrova. I tregova të fejuarit tim për ëndrrën, por ai vetëm sa qeshi dhe tha se unë kisha një imagjinatë tepër kreative. Në fakt, unë nuk mund ta hiqja nga mendja aq lehtë.
Kur u ktheva në Miçigan, mësova se edhe motra tjetër e imja dhe një kushëri i imi kishin pranuar Islamin gjatë mungesës sime. Kjo më bëri kureshtare, prandaj i kërkova motrës sime të më jepte disa libra dhe një nga të parët që lexova ishte libri Përshkrimi i xhehenemit. Gjithçka që kisha parë në ëndërr gjendej në këtë libër. Mbeta pa fjalë. Pastaj nisa të lexoja e të lexoja, të ndiqja ligjërata dhe të bëja pyetje dhe sa më shumë mësoja për Islamin, aq më shumë mendja dhe zemra më thoshin se kjo ishte ajo që kisha kërkuar prej kohësh. Vendosa të pranoja Islamin, por kisha një problem të vogël- të fejuarin tim. Ai ishte i palëkundur që të mos e pranonte Islamin dhe kështu m’u desh të zgjidhja mes burrit që dashuroja dhe asaj që unë e ndieja në zemër se ishte gjëja e drejtë për t’u vepruar.
Allahu i Madhërishëm thotë se nëse beson sinqerisht tek Ai dhe pason të
Dërguarin e Tij alejhi selam, Ai do të të sprovojë. E kjo ishte sprova ime. Me gjithë dhimbjen e madhe që më shkaktoi zgjedhja ime në atë kohë, unë zgjodha Islamin mbi të fejuarin tim. Kjo ka ndodhur para më shumë se gjashtë vitesh dhe që atëherë Allahu më ka bekuar me një bashkëshort të mrekullueshëm dhe me një djalë shumë të bukur. Allahu na thotë se Ai do t’i nxjerrë nga errësira në dritë ata që duan të udhëzohen dhe kjo është pikërisht ajo që Ai bëri për mua.
Përktheu: Eglantina Muça

[titi-a]

Faqe Islame Ne Gjuhen Shqipe
Feja-Islame.Com
• Ballina
• Burimi i Temave


Angel, ish krishtere, SHBA
Konvertime December 25th, 2007



E pranoi Islamin për shkak të sjelljeve të mira të muslimanëvePrej familjes dhe shoqërisë së shkatërruar, gruaja gjeti përkrahje prej disa shokëve muslimanë.Çdo musliman ka një histori për udhëtimin e tij në Islam. Secili është i interesuar dhe kurreshtar për mua. Zoti me të vërtetë udhëzon vetëm atë që Ai dëshiron. Unë ndihem shumë e lumtur që jam njëra prej të zgjedhurve. Ja historia ime.
Unë gjithmonë kam besuar në një Zot. Gjithë jetën time gjatë vuajtjeve, e kam lutur Zotin për ndihmë, madje edhe si fëmijë. Më kujtohet kur qaja në kuzhinë e ulur në gjunjë. Religjioni, në anën tjetër, kurrë nuk linte përshtypje. Njerëzit mendonin se ata ishin ndërmjetësues në mes teje dhe Zotit.
Kështu ndihesha edhe për Jezusin, Zoti e mëshiroftë. Si mundet që ky njeri të na ruajë të gjithë neve prej gabimeve tona? E refuzova biblën në të gjitha versionet, duke besuar se përshkrimi dhe përkthimi disa herë i saj nuk mund të jenë fjalët e vërteta të Zotit. Rreth viteve të pesëmbëdhjeta më lindi ideja ta gjeja Zotin.
Familja ime ishte familje mesatare amerikane. Babai ishte punëtor i dhënë pas alkoolit. Me kalimin e kohës kushtet e tij keqësoheshin, dhe ai çoroditej. Abuzimet fizike dhe frika u ngulitën në fëmijërinë time dhe u reflektuan pastaj në jetën time. Ai shkoi kur isha në klasën e gjashtë. Prindërit e mi u ndanë. Isha më e vogla prej tetë fëmijëve. Nëna ime shkonte në punë të na mbajë neve, dhe unë qëndroja vetëm në shtëpi për shumë kohë.
Ja ku isha, njëri prej këtyre fëmijëve të tërhequr të shoqërisë. Fillova të vesh rroba të zeza dhe të vë grim të zi. Dëgjoja muzikë mesjetare dhe fanatazoja rreth vdekjes. Vdekja dukej të ishte frikë më e vogël dhe zgjidhje më e mirë e problemeve të mëdha. Ndihesha e vetmuar gjatë gjithë kohës, madje edhe përreth shokëve. U mundova ta mbushi boshllëkun me cigare, pastaj alkool, drogë dhe pastaj me çdo gjë që mund të më largonte prej mendimeve të mia. Jam munduar ta mbys veten së paku pesëmbëdhjetë herë. Pa marrë parasysh se çka kam provuar dhimbja brenda meje kurrë nuk dukej se po qetësohej.
Isha në kolegj kur mbeta shtatzënë me djalin tim dhe kisha frikë për shëndetin e tij. Nuk mund të paramendoja ta largoja atë. Kam punuar shumë për t’u kujdesur për birin tim. Duke e shtrënguar gjithë dhimbjen dhe zemërimin tim, e ndryshova pak jetën time. Gjatë kësaj kohe nuk i kam besuar askujt. Pas tri vitesh, unë fillova të dal përsëri. U fejova. Vërtet, dëshiroja të kisha diçka më tepër. Me të gjitha përjetimet e kaluara, fjalët e mia ranë. Isha 25 vjeç dhe shtatzënë me vajzën time kur ndërpreva lidhjen me të fejuarin pasi ai vazhdimisht më mashtronte dhe më torturonte psiqikisht.
Gjatë kësaj kohe, isha duke punuar për një djalë nga Pakistani i cili ishte musliman. Unë nuk i përcillja kurrë lajmet e as nuk interesohesha se ç’po ndodhte. Të jesh musliman për mua nuk ishte më ndryshe se sa të kishe religjion tjetër. Me kalimin e kohës unë u shoqërova edhe me disa muslimanë të tjerë. Fillova të vërej ndryshime drastike. Ata kishin moral të padyshimtë. Devotshmëria e tyre ndaj Zotit vërehej në mënyrën që ata i faleshin pesë herë në ditë. Ta lëmë faktin se ata nuk pinin alkool as drogë. Për brezin tim kjo ishte moral i vjetër i shkollës, ndoshta gjyshërit tuaj e kanë përcjellur.
Kur lindi vajza ime, nuk mund ta paramendoni befasinë time kur njëri prej këtyre djemve erdhi dhe më solli dhurata. Isha tepër e befasuar kur ai e mbajti dhe i foli asaj. Kurrë nuk kisha parë burrat të silleshin kështu pas një foshnjeje. Mirësia vetëm sa u shtua brenda katër muajve. Nuk mund ta përshkruaj dashurinë që u tregua ndaj nesh. Dalëngadalë, u rritën interesimet e mia për fenë e tyre. Isha kurreshtare se cila fe mund të rrënjos këto lloje të vlerave brenda njerëzve.
Jetoja në një shtëpi me shtatë njerëz dhe një natë vendosa t’ia huazoj një shoqes së dhomës kompjuterin. Frikësohesha se mos po i ofendoj shokët e mi duke u bërë pyetje, kështu që iu drejtova kompjuterit. Faqja e parë që e hapa ishte http://www.islam-brief-guide.org. Mbeta tërësisht e shtangur. Sikur rrobat e mia të zeza më ishin ngjitur për trupi dhe ju betohem se kurrë nuk jam ndier më afër Zotit. Brenda njëzet e katër orëve, e thashë shehadetin.
Prej asaj dite shumicën e kohës sime e kaloj në studim. Për herë të parë në jetën time diçka e ndali zemërimin dhe dhimbjen time. Unë vërtet e ndjeva dashurinë dhe frikën ndaj Zotit. Zoti e zëvendësoi dhimbjen brenda meje me dritën e tij dhe besimin në Të. Prej pranimit të Islamit, Zoti vërtet më ka bekuar mua. Zoti më dha fuqi ta ndaloj tërësisht duhanin, pirjen e alkoolit dhe drogës qe gati dy vite. Jam martuar me një musliman të mrekullueshëm. Ai i ka marrë fëmijët e mi dhe i kemi bërë tanët. Tani kam diçka që gjithmonë e kam dëshiruar – familjen.
Gjithë falënderimi i takon Zotit.

[Renea]

Mijra hispanik po kalojn ne Islam

[Lioness]

Titia, cdo te thote "msikivisht" mer burre se me bere kurioze?

Nga Mitrovica c'behet? Do e mbajme a do e leme? Ne xhep duhet ta kemi me siguri, se ti, si nga Mitrovica qe je, ke hapur nje dynja me tema ne forum, por nje per Mitrovicen s'e ke hapur. Punet andej do jene vaj besoj ...

Nejse, "copy-paste" te mbare, e ne te tilla gezime u mbledhshim prape ...

[Shmeki]

Në aspektin kombtar-teritorial apo social-fetar...?

[kleos]

Titia, cdo te thote "msikivisht" mer burre se me bere kurioze?

Nga Mitrovica c'behet? Do e mbajme a do e leme? Ne xhep duhet ta kemi me siguri, se ti, si nga Mitrovica qe je, ke hapur nje dynja me tema ne forum, por nje per Mitrovicen s'e ke hapur. Punet andej do jene vaj besoj ...

Nejse, "copy-paste" te mbare, e ne te tilla gezime u mbledhshim prape ...

Per momentin ka marre persiper te merret me gjera te medha si puna e konvertimit te 14 vjecareve ne USA , me vone do te merret me 'vogelsirat' .

[eldonel]

Gjatë muajit Ramazan, xhamitë mundohen t'ju nxjerrin buzëqeshjen nga fytyrat e shumë familjeve të varfra irakiane, duke u ofruar edhe racione me ushqim. "Kurrë në Irak nuk kishte kaq shumë familje nevojtare, detyrë jona është t'i ndihmojmë vëllezërit tanë, e sidomos gjatë muajit i cili është sinonim i mirësisë dhe i dashurisë", thotë shejh Othoman Ahmed, lider fetar në distriktin e Bagdadit Mansor, për islamonline.

Një numër i madh i xhamive janë përgatitur t'ju ofrojnë ushqim dhe të holla për iftar, të cilët duhet të organizohen së paku dy herë në javë. "Ne kemi përgatitur mjaft ushqim për t'ju shpërndarë nevojtarëve gjatë kohës së Ramazanit. Por, nevojitet edhe shumë më tepër ushqim", thotë Ahmedi. "Ftoj të gjithë t'i ndihmojnë këto familje, sepse shumica prej tyre nuk do të kenë ushqim të mjaftueshëm t'i ushqejnë fëmijët e tyre gjatë kohës së iftarit".

Sunitët irakian agjërimin e filluan më 1. shtator, ndërsa shiitët një dit më vonë. "Çmimet e perimeve dhe drithërave në Irak janë rritur, andaj ne mezi gjejmë mënyrën për t'u ushqyer", ankohet 41 vjeçari Abdallah Abdul Qader.

"Ne ende mundohemi të shpërndajmë dhe të ndihmojmë, por me një intezitet shumë më të vogël se viteve të mëparshme. Para disa vitesh ne kishim mundësi të shpërndajmë sasi të konsiderueshme të ushqimit të cilat i merrnim, por sot mund të ndihmojmë vetëm për tre ditë", thotë ai.

"Ramazani do të thotë mirësi, por si mund të ndihmosh kur edhe ti je shumë afër të bëhesh sikur ata?"

Xhamitë në Adhami dhe Kadimi, dy pjesë kryesore synite dhe shiite të Bagdadit, do të organizojnë iftare brenda hapësirave të tyre. "Ne do të organizojmë iftar pas akshamit brenda xhamisë", thotë Ibraheem Youssef, një i punësuar në xhaminë "Ebu Hanife".

"Hurmat dhe jogurtët do të shpërndahen para namazit. Natyrisht, dëshira jonë është që iftaret t'i organizojmë jashtë xhamive, por aty jashtë ekziston rrezik i madh, paralajmëron Jusufi. "Këtë vit jemi më të lumtur sepse dhuna është zvogëluar, por nuk mund të mbështetemi në këtë, andaj më mirë është të garantojmë për sigurinë e vëllezërve tanë musliman".

Organizatat lokale humanitare kanë frikë të bashkëpunojnë me xhamitë. "Jeta jonë do ishte shumë më e lehtë po të kishim mundësi t'i shpërndajmë ndihmat humanitare në xhamia", thotë Mayada Zuhair, punëtore humanitare nga Bagdadi. "Por, nëse këtë e bëjmë, mund t'i ekspozohemi një rrezikut shumë të madh. Nëse i ndihmojmë xhamitë synite mund të sulmohemi nga militantët shiit dhe anasjelltas", shtoi ajo. "Për shkak të situatës së tillë, aktivitetet tona dukshëm janë zvogëluar dhe shpeshherë kemi ndihmën për shpërndarje të ushqimit por, për fat të keq, nuk mund të shkojmë deri te vendet kritike për shkak të sigurisë, duke lënë njerëzit në vuajtje".



IOL




Çfarë Ramazani është në Irak?



Më parë Sarah Muhamed ishte shumë e zënë ditëve të para të Ramazanit, duke përgatitur ushqime të llojllojshme për familjen e saj e cila mblidhej në kohën e iftarit.

Këtë vit, sofra e vendosur për iftar është gjysmë e zbrazët.

"Pas vdekjes së tyre, nuk kemi entuziazëm të festojmë, thotë nëna e dy fëmijëve, të cilës i janë vrarë bashkëshorti dhe djali para katër muajsh, për islamOnline.net

Për këtë grua 43 vjeçare, ajo që ka mbetur nga gëzimi i ramazanit janë kujtimet e hidhura në mbledhitë e ngrohta familjare.

"Nuk është më bashkëshorti im i cili do të falej tërë ditën gjatë ramazanit, apo djali im i cili do të më ndihmonte rreth përgatitjes së ushqimit", thotë ajo.

"Ramazani për ne gjithmonë ka qenë periudhë e dashurisë dhe fuqisë. Gjatë këtij muaji gjithmonë ishim së bashku", kujton Halid al-Hashimi, baba i tre fëmijëve.

"Por sot, ajo do të thotë vuajtje dhe dhimbje", vazhdon ky burrë 46 vjeçar, farmacist nga Bagdadi djali i të cilit është vrarë para dy muajve afër shtëpisë së tyre.

"Ai e bënte që Ramazani të jetë simbol i haresë dhe mëshirës", thotë ky baba.

"Sot, në jetën tonë ekziston një zbrazëti e madhe. Ramazani i sivjetëm do të jetë periudha më e rëndë për ne që nga vdekja e tij".



IOL

[eldonel]

Të premten policia izraelite rreshtoi 3.000 polic në Jerusalem për shkak të lutjes në kodrën e xhamisë në xhumanë e parë të muajit ramazan, bënë të ditur një zyrtar.

Policia priste që gjatë lutjeve në xhaminë Al-Aksa të marrin pjesë më shumë se dhjetë mijë besimtarë.

Izraeli u ndalon palestinezëve të Bregut Perëndimor nga Rripi i Gazës pjesëmarrjen. Por, disa kategorive të palestinezëve nga Bregu Perëndimor u lejohet të vijnë në xhami gjatë kohës së ramazanit.

Ministria e mbrojtjes ka vendosur që ramazanit palestinezët mbi 45 deri më 50 vjeç që janë të martuar mund të marrin pjesë në lutjet e së premtes në xhaminë Al-Aksa.

Këto masa zbatohen edhe ndaj palestinezëve nga Bregu Perëndimor nga mosha 30 deri në moshën 45 vjeçare të cilët kanë marrë leje speciale nga autoritetet ushtarake.

Meshkujt mbi moshën 50 vjeç dhe gratë mbi moshën 45 vjeç janë të lirë të hyjnë në këtë xhami.

[Renea]

Xhami të ndara për femra?

Shkruar nga Muslim News
Indi – Bordi për ligj personal për të gjitha femrat muslimane në Indi (BLPFMI) kohëve të fundit ka kërkuar themelimin e xhamive të ndara për femra.
“Ulematë dhe njerëzit me ndikim në shoqëri duhet të kontribuojnë në çfarëdo forme të mundshme për themelimin e xhamive të ndara për gra, në mënyrë që edhe ato të mund të kryejnë namazin në xhami, e cila është në përputhje me parimet Islame,” ka thënë kryetarja e BLPFMI, Shaista Amber. Duke cituar Kur’anin se Islami nuk është kundër kryesimit të faljes së namazit nga femrat në xhami, ajo ka thënë se hazretja Bibi Hafsa, njëra nga gratë e të dërguarit Muhammedit a.s. ka vepruar si imame në kryerjen e namazit në xhami.

Amber poashtu ka përmendur shembullin e një xhamie në rajonin e Rail Bazar të Kanpurit, ku namazi kryhet nga burra dhe gra së bashku pesë herë në ditë. Ajo ka thënë se në Tamil Nadu, një përkrahëse tjetër e Bordit të saj, Sharifa Khanum, tanimë ka hapur xhami për gra.

Në mungesë të grave mualime, ajo ka thënë se para dy viteve, 11 deri 13 vajza kanë diplomuar për mualime në medresën e Meerutit.
Amber thotë se se ajo kryeson namazin në xhaminë në rrugën Rae Bareli që nga viti 1999 dhe thekson se të gjitha mualimet dhe dijetarët eminent janë në dijeni për këtë.
Sido që të jetë, ajo druan se xhamia e ndërtuar në tokën e saj mund të rrënohet nga qeveria për ndërtimin e rrugës për në Kanshi Ram Yojna.

Në ndërkohë, në reagimin kundrejt deklaratës së BLPFMI-së për kryesimin e femrave të namazit në xhami të veçuara për femra, klerikët e shkollës islamike në Darul Ulum, reaguan ashpër dhe theksuan se gratë veprojnë si imame në xhami.


wwwislamonline.net

PERKTHEU-MYRVETE MUSTAFA

[Renea]

Ndërtimi i sinagogës afër Mesxhidul Aksasë shton agresivitetin dhe rrezikun

Shkruar nga Administrator
Sekretari i përgjithshëm i Konferencës Islamike, Ekmeludin Ihsanoglu, tërheq vërejtjen dhe shpreh rrezikun që shfaqet nga masat e ndërmarra nga grupet çifute ekstreme për të ndërtuar një sinagogë afër xhamisë së Aksasë, me ç'rast ndërtimi i kësaj sinagoge është paraparë në tokën e Mesxhidul Aksasë.
Këtë hap Ekmeludin Ihsanoglu e konsideron si të rrezikshëm dhe armiqësor nga ana e Izraelit, për arsye se direkt është duke i prekur vendet e shenjta islame, dhe njëkohësisht edhe ndjenjat e muslimanëve në mbarë botën, duke ngjall kështu nervozë dhe armiqësi të madhe.

Ai apelon deri te Kombet e Bashkuara që të kenë përgjegjësi dhe të shtojnë presion mbi Izraelin që të tërhiqet nga ky hap i ndërmarrë dhe t'i respektojë ligjet ndërkombëtare, të cilat nuk lejojnë që okupatorët të ndryshojnë objektet dhe vendet fetare ose historike.