Lajme Nga Bota Islame !

[eldonel]

Vizioni Rinor i Partisë së Drejtësisë në Prizren edhe si vjet ka organizuar aksion humanitar për të përkrahur nxënësit e Krushës së Vogël.

"1 fletore 10 cent, 10 cent 1 buzëqeshje" ishte motoja e aksionit humanitar të zhvilluar nga Vizioni Rinoir i PD së në Prizren, ku tre ditë rradhazi nga 1 deri më 3 shtator, u hap tenda në Sheshin Shatërvan ku qytetarët kontribian me mjete financiare për të përkrahur këtë aksion human.


"Qellimi kryesor i Vizionit Rinor të Partisë së Drejtësisë ka qenë që të bëj ringjalljen e ndijenjave humane të qytetarëve të Prizrenit. Përkrahja e qytetarëve në këtë aktivitet ka qenë mjaft i madh dhe e pëlqyeshme, ku shfrytëzojme rastin që të falenderojm të gjithë qytetaret që kontribuan në këtë aktivitet tradicional" u shpreh Kryetai i Vizionit Rinor në Prizren Beni Kizolli.


Gjatë aktivitetit janë tubuar afro 400 €, mejete të cilët do të konkretizohen për nevojat shkollore të nxënësve të Krshës së Vogël, fshat ky në të cilën regjimi millosheviqian gati nuk la asnjë mashkull të gjallë. /mesazhi/

[eldonel]

Një muze ne Athinë ka hapur ekspozitën ku do të promovoj kuptimin e Islamit dhe të botës Arabe.

Ekspozita e quajtur, "Bota moderne Arabe", do të bëj edukimin e popullit Grek për ketë regjion që keqkuptohet shumë nga Evropianet. Edhe pse e kufizuar me Turqinë, Greqia mbetet e ashpër ndaj Islamit dhe Arabëve. Në ditët e sotme 12 % të forcës punëtore në rrugët e Athinës është jo-Greke, andaj edhe prezenca e muslimanëve është e madhe.
Athina si qendër fetare e madhe në Evropë mbetet kryeqyteti i fundit që nuk ka xhami funksionale, ndërsa kjo ekspozitë do të ofron koleksionet me të mira nga arti Islam.
Kjo ekspozitë do të shfaq përmbi 8000 punime që zbulojnë zhvillimin e artit Islam për më se 12 shekuj, përfshirë këtu qeramikën, punimet e metalta, ato nga ari, druri, xhami si dhe tekstili.
Kjo ekspozitë do të luan një rol kyç që te edukoj popullin Grek si dhe gjeneratat e reja larg nga Islamofobia. Prej se është hapur ekspozita, muzeu është stërmbushur me vizitorë të huaj që çuditen për ketë koleksion kaq të sofistikuar punimesh në Greqinë krishtere-ortodokse. / www.newsweek.com

[eldonel]

Kopenhagë - Komedia e re me titull "Celula terroriste" ka tërhequr vëmendjen e publikut danez, për shkak të faktit se në mënyrë spirituoze i përshkruan paragjykimet që disa nga qytetarët ushqejnë ndaj muslimanëve.

Realizimi filmik i komistit të njohur Omar Marzuk, premiera e të cilit do të shfaqet në televizionin danez gjatë vitit të ardhshëm, është tregim për një grup të dështakëve të cilët rrethina ku jetojnë i konsiderojnë si terroristë. Personazhet kryesore, të rinjtë me emrat Abdulah dhe Osama, tipa që ngatërrojnë gjithëqka që prekin, në thelb janë shitës cikërimash që shesin maica, kaqketa dhe lapsa kimikë me mbishkrime të grupeve terroriste.

Për shkak të aktiviteteve të këtilla nxisin dyshimet e policisë lokale, dhe ata fshihen në një banesë në qendër të Kopenhagës. E kanë zgjedhur këtë vend, duke ditur se fqinja, një grua e shtyrë në moshë, nuk do ti lajmërojë, sepse ajo kujton se Lufta e Dytë Botërore ende nuk ka përfunduar dhe këta janë duke u fshehur prej nacistëve.

Stafi i Kanalit Pesë, TV Stacioni në të cilin do të emitohet "Celula terroriste", spikasin se kanë vendosur që ta emitojnë sepse mendojnë se komedia nuk është manifest politik.

[eldonel]

Në iftarin e shtruar nga Komuniteti Musliman i Shqipërisë kanë qenë të ftuar personalitetet më të larta të vendit.
Komuniteti Mysliman i Shqipërisë ka organizuar mbrëmë me 1 Shtator 2008, iftarin tradicional të natës së parë të Ramazanit, ku kanë qenë të ftuar personalitetet më të larta të vendit, si Presidenti i Republikës z. Bamir Topi, kryetarja e Kuvendit znj. Topalli, ambasadori i SHBA-së në Tiranë Xhon L. Uidhers, krerë të komuniteteve fetare në Shqipëri, si kreu i Kishës Ortodokse Janullatos, kreu i Kishës Katolike Mon. Rrok Mirdita, ai i Kryegjyshatës Bektashiane Dede Reshat Bardhi, zv/ministri i Arsimit Halit Shamata, Prefekti i Tiranës z. Ruzhdi Keçi, zv/kryetari i Bashkisë z. Shalsi, ambasadorë të trupit diplomatik të akredituar në Tiranë, personalitetet dhe intelektualë të shumtë.

Kreu i Komunitetit Mysliman të Shqipërisë Haxhi Selim Muça pasi i uroi mirëseardhjen të ftuarve, gjatë darkës së iftarit pati biseda të ngrohta me krerët e shtetit dhe të ftuar të tjerë, me të cilët ndau gëzimin e Muajit të Madhërueshëm të Ramazanit.

[eldonel]

Gjërsa muslimanet Francez filluan Ramazanin, shoqata humanitare Muslim Hands është përgatitur të ushqej me mijëra të varfër dhe jetimë në ketë vend gjatë këtij muaji.
"Ne shpresojmë se kjo fushatë do të jetë nisja e vërtetë e këtij viti për Muslim Hands në Francë," thotë për IOL kryetari i thesarit të organizatës Kemal El-Zejn.
E formuar në vitin 1993 në Britani, Muslim Hands është një organizatë jo-qeveritare që ofron ndihma për të varfrit të prekur nga fatkeqësitë natyrore apo konfliktet në terë botën.
Me zyre te saja në 40 vende të botës si dhe me partneritet me organizatat tjera humanitare në botë kjo organizatë po përgatitet për fillimin ndihmës së saj edhe në Francë.
"Muaji Ramazan do të jetë nisma e vërtetë humanitare nw Francë për ketë organizatë.
Kjo organizatë është duke planifikuar të ofroj paketa ushqimi për njerëzit e prekur nga rritja e madhe e çmimeve.
"Ramazanin e kaluar kjo organizatë ka ndihmuar 500,000 njerëz në terë botën"
Kjo organizatë shpreson ti bëj njerëzit të pavarur financiarisht – thotë El-Zejn.
"Kjo është pse ne mirëmbajmë afër 290 shkolla në terë botën, sepse edukimi është dera për në tregun e punës dhe jetesën e mirë."

[eldonel]

Drejtori i muzeut prestigjioz në Veneci ka kërkuar falje publike sepse njëri nga rojet e muzeut kishte kërkuar që muslimanja e mbuluar ta lëshoj ndërtesën. Ky skandal ndodhi në muzeun venecian Ca'Rezzonico.
Në mediat italiane kjo ngjarje menjëherë është karakterizuar si konflikt mes të majtës dhe të djathtës në partitë në pushtet.

"Më vjen shumë keq për këtë ngjarje. Nëse e njëjta grua shpreh dëshirën që përsëri ta vizitoj muzeun tonë, do të jetë më shumë se e mirëseardhur", publikisht kërkoj falje Filippo Pedrocco, drejtor i muzeut, në një telefonat për 'Reuters'.

Gruaja në muze ishte bashkë me bashkëshortin dhe fëmijët kur i ishte afruar njëri prej rojeve duke kërkuar ta heq nikabin, mbulesë e cila mbulon tërë trupin pos syve, apo të largohet nga muzeu.

[titi-a]

E di se jam në rrugë të drejtë
Konvertime December 25th, 2007



“Njeriu. Nocion i vjetër sa Toka, i njohur për secilin prej nesh. Nocion i cili ‘fsheh’ fatin tim, sekretet tuaja, personalitetet e tyre… Njerëzit, ata jemi ne… Po, të gjithë prej nesh… Asnjëri prej nesh nuk është pyetur për ardhjen e tij në këtë botë, sidoqoftë ne jemi tashmë këtu. Secili mund ta pyes veten: Pse jam tash dhe këtu në këtë vend? Përse kam lindur me të vërtetë? Përse? Cili është misioni im?”Kam lindur më 27 shkurt 1989 në një fshat të vogël në Sllovakinë qendrore ku secili e njihte secilin dhe ku të jesh ndryshe është problem… Nëna dhe babai im janë të krishterë. Në fakt, çfarë zgjidhje tjetër mund të kishin ata pasi prindërit r tyre ‘kishin urdhëruar’ zgjidhjen e tyre për ta?! Unë jam pagëzuar gjithashtu sikur secili që jeton këtu.
Në vitin e parë të shkollës fillore prindërit e mi më regjistruan në kursin e edukatës fetare. Kam ditur shumë pak për Zotin atëherë. Më kujtohet shumë mirë takimi që kisha ato ditë me njërën prej tezeve të mia. Ajo nuk kishte fëmijë kështu që më trajtonte mua sikur vajzën e saj. Ajo kalonte shumë kohë me mua. Ajo më dërgonte në kishë dhe në predikimin e çdo të dieleje gjatë pesë viteve. Por unë isha fëmijë dhe prioritetet e mia përqëndroheshin vetëm në lojëra… Aq shumë e doja atë saqë mundohesha ta kënaqja sa më shumë që mundja. Koha kalonte e unë filloja të shkoja më shpesh në kishë. Nuk kam pasur kujtime të mira lidhur me ceremoninë kishtare ‘birmation’ sepse dy ditë më parë e kisha thyer dorën. Ndoshta ky ishte mëkat… Nuk e di… Vërtet, ndoshta kurrë nuk mund ta di…
Sidoqoftë, jam kënaqur gjatë tërë ngjarjes. Ta them të vërtetën, më pëlqente ta luaja rolin e princeshës… të vishja rroba të bukura dhe t’i tregoja ato… në fakt jo ndonjë gjë e mirë… E di…. Nuk kam asgjë për ta kujtuar atë ditë. Fotografitë kishin humbur nuk e di se ku. Kam ndjekur shërbimet e kishës rregullisht deri në klasën e shtatë të shkollës fillore. Më shumë ose më pak nga fuqia e zakonit sesa nga nevoja. Nuk më pëlqente predikimi, plakat përgojonin secilin që mundeshin, djemtë pinin duhan dhe nxitonin për në pijetore. Nuk kishte asgjë që mund të bëja. Unë vetëm e konsideroja atë si një pjesë të hipokrizisë ditore. Kur u rrita, gjeta interesime të tjera. Dëshiroja t’i provoja pemët e ndaluara, gjithashtu.
Marrëdhënia me babain tim ishte larg prej ideales. Kurrë nuk ka qenë. Në fakt nuk do të jetë kurrë. Ne grindeshim shumë shpesh. Nuk mund të jetë ndryshe edhe nëse provoj më të mirën. Këto ditët e lotëve të paarsyeshëm dhe momentet e zhgënjimeve të hidhura kanë lënë gjurmë në personalitetin tim. Dëshiroja të hakmirresha. I dhashë atij arsye të më bërtiste. Në fund e dija arsyen: ai kishte të drejtë (të më shante-bërtiste) dhe kjo nuk më lëndonte më… Rrija natën deri vonë me njerëz që kurrë nuk kishin gjetur perspektivë në jetën e tyre. Drogë, alkool, cigare… Tani kjo e tëra qëndron prapa meje, por këto ditë ndihesha e humbur në mëkate, në duart e djallit.
Motra ime gjashtë vjet më e vjetër u mundua të më ndihmonte. Por ajo u shpërngul në qytetin e Bratisllavës ku gjeti punë dhe unë mbeta vetëm. Dhe, natyrisht, ju mund të mendoni se nëna ime ishte ende aty për mua, por siç ndodh shpesh këtu, nëna kaloi në anën e babait. Kështu, kur erdhi koha për ta zgjedhur shkollën e mesme kisha vendosur: dëshiroja të shkoja në shkollën me konvikt, larg nga problemet e shtëpisë. Ndoshta, frika të shpëton prej problemeve, por ato ditë e pashë atë si zgjidhjen e vetme dhe korrekte. Nuk dëshiroja të vuaja më për marrëdhëniet e mia me babain.
Dhe këtu, fillon rruga ime e re …
Shkolla ishte në qytetin Nitra. Isha larguar nga njerëzit që i njihja. U ndjeva më e qetë, e kënaqur dhe e ekuilibruar. Isha e frikësuar prej fund-javëve, mendoja…Ideja se duhet t’i kaloja dy ditë në shtëpi, më tmerronte. Shikoja përpara dhe ende kërkoja ditën kur do të isha ‘e rritur’ dhe t’i leja të gjitha këto…
Një fundjavë të janarit të vitit 2005, shkova ta vizitoj motrën time në Bratisllavë. Ne shkuam në një restorant afër ku një shok i saj -musliman- na u bashkua. Ai fitoi vëmendjen time me bisedën e tij rreth Islamit. Ai kishte përgjigje për çdo pyetje që i bëja. Nuk kam mundur të flej atë natë. Dëshiroja të dija më tepër. Musliman? Në çka beson ai? Pse ai ishte i ndryshëm nga unë? Pse është kështu? Çdoherë kur kanalet televizive informonin për ‘ta’ dëgjoja vërejtje të cilat babai im i përdorte në adresë të tyre. I injorova këto vërejtje se dëshiroja të kisha mendimin tim për njerëzit duke u bazuar në eksperiencën time me ta. Babai im nuk njihte asnjë kështu që ai nuk mund të kuptonte. Ose më mirë të them ai e njihte dikë tashmë por nuk ishte realizuar… Është ironike. Edhepse jam munduar ta zvogëloj atë zbrazëti të madhe ne mes nesh nuk kam pasur sukses aq shumë.
Ditën tjetër e takova shokun e motrës përsëri dhe tema e bisedës sonë ishte e qartë! Mësova gjëra të reja dhe interesante. Ai m’i huazoi librat të cilat i lexova branda javës në konvikt. Thellë brenda vetes ndjeva shqetësim, nuk dija se si të reagoja, të gëzohesha apo të qaja. E tëra që kisha besuar deri atëherë papritmas u bë e pashpjegueshme në sytë e mi. Mendime të ndryshme e zunë mendjen time. Njerëzit janë kureshtarë dhe unë s’e kisha pasur ende atë ndjenjë. E pyeta atë për përkthimin sllovak të Kur’anit. I jam falënderuese atij për gatishmërinë dhe durimin.
Ishte 27 janari i vitit 2005, kur e mbaja Kur’anin për herë të parë. E hapa atë dhe i përqëndrova sytë në fjalinë që nuk do ta harroj kurrë:
“Pra më lë Mua dhe ata që e mohojnë këtë Kur’an. Ne do t’i afrojmë ata dalëngadalë te dënimi prej nga nuk presin.” (68: 44)
Isha e tronditur.
Isha e frikësuar më shumë se kurrë më parë. U ndjeva ndryshe. I takoja diçkaje. Më vinte keq vetëm se nuk kisha askë me të cilin do t’i ndaja ndjenjat. Dëshiroja ta fshija nga mendja ime gjithë atë që e kisha besuar më parë. Nuk ishte e lehtë. Disa ende e besojnë atë por unë nuk e besoj më. E dija se nuk ishte më e nevojshme. Ajo çka besoj tash, është në zemrën time, jo në mendjen time… E di se kjo është pikërisht ajo që e kam kërkuar gjatë gjithë jetës sime.
Gjatë kësaj kohe të shkurtër të jetës sime kam bërë shumë marrëzira dhe nuk kam mundur t’u bëj ballë veseve të kësaj bote. Por askush s’është i përsosur dhe unë nuk jam përjashtim. Më e rëndësishmja është të pranosh mëkatet e tua, dështimet dhe t’i rregullosh ato… Unë sinqerisht pendohem për të gjitha veprat e mia të këqija. Nuk mendoj për të kaluarën time dhe shpresoj për një të ardhme më të mirë. Thellë në zemrën time, gjithmonë kam besuar se gjithherë ka diçka më të rëndësishme. E gjeta atë gjënë e rëndësishme. Kam filluar të besoj në Një dhe të Vetmin Zot! Çdo mbrëmje e përsëris të njëjtën fjali: ESH-HEDU EN LA I LAHE IL-LALL-LLAHVE ESH-HEDU ENNE MUHAMEDEN ABDUHU VE RESULUHU(Dëshmoj se nuk ka asnjë të adhuruar me të drejtë, përveç ALLAHUT dhe dëshmoj se MUHAMMEDI është rob dhe i Dërguar i Tij.)
Është mirë t’i shohësh ngjyrat e vërteta të jetës.
Pushimet verore i kalova në Bratisllavë. Kam takuar një muslimane e cila më dha shumë. Ne i kaluam tri ditë në Republikën Çeke në konferencën verore të muslimanëve. Ajo ishte eksperiencë e paharrueshme. Eksperiencë e cila ndikoi dhe më ndryshoi mua. Për të mirë… Ajo grua ishte dhe ende është drita ime e shndritshme. Ajo nuk ishte e vetmja që qëndronte me mua në momentet më të rëndësishme të jetës sime. Me plot bindje rreth korrektësisë së vendimit tim e pranova Islamin si fe timen. Më në fund!
Pas tetë muajsh të rrugës përpjetë, e deklarova Shehadetin (deklaratën e besimit) plot kënaqësi, qetësi dhe kuptim. Ajo ndjenjë e rilindjes… befasuese…i lëvizi krahët e kësaj fluture të mrekullueshme dhe deri tani të lëkundur në zemrën time që përfundimisht ka liri. Një rast për të jetuar një jetë më të mirë dhe kuptimplotë!
Ia dëshiroj këtë secilit. Ndihem njësoj saherë që falem, përsëri dhe përsëri kur e lus Zotin për mëshirë…
Janë vetëm disa njerëz që dinë për vendimin tim dhe kjo është më mirë. Prindërit e mi nuk mund ta kuptojnë këtë. Ka patur konflikte… Ata m’a morën Kur’anin, m’i larguan librat rreth Islamit, mobilin… Ndihesha e zbrazët. Në këtë mënyrë besimi im vetëm sa u bë edhe më i fortë…
Motra ime nuk beson në Zot. Inshallah ajo do ta gjejë të vërtetën gjithashtu, sikur unë. Lutem për të, ajo e meriton këtë.
Kam jetuar me këtë ndjenjë të mrekullueshme dhe e di se unë jam në rrugë të drejtë edhe nëse mendoj se shpesh është e ndërlikuar, me plot barriera dhe shumë keqkuptime.
Cili është misioni im atëherë? E di përgjigjen: të jem njeri i mirë, shoqe e mirë, më vonë grua e mirë… Të jem e dashur prej Zotit! Kjo është e vetmja gjë që ndodh. Unë jam e lumtur dhe falenderuese. Për çdo gjë.
“Të All-llahut janë edhe (anët nga) lindja edhe nga perëndimi, dhe kahdo që të ktheheni, aty është anë e All-llahut. Vërtetë, All-llahu është i gjerë (në bujari) e i dijshëm.” (2: 115)
Motra juaj Andy, Republika Sllovake, 2006
Përktheu: Fexhrie Kaçiu

[titi-a]

Edukata më e lartë
Konvertime December 25th, 2007



Disa njerëz tmerrohen nga ideja e të shkuarit në shkollë, por shkolla mua gjithmonë më ka sjellur kënaqësi në jetën time. Ende, kurrë nuk mund ta imagjinoj se eksperienca në kolegj do ta ndryshonte jetën time dhe besimin tim përgjithmonë. Vij nga një familje që kishim disa fe. Babai im është Hindu, nëna ime është Mormon, gjyshërit e mi ishin protestantë, daja im është Sikh dhe kur fillova studimet në Universitetin e Utahut unë isha një katolike e devotshme. E di, religjion i mbingarkuar. Falenderoj Zotin, tani jam muslimane dhe ky është rrëfimi im.
Gjatë semestrit tim të parë në Universitet, unë morra orë të shkrimit ku isha përcaktuar për një seminar që mund ta punoja në ndonjë temë të zgjedhur. Gjithmonë kam qenë e magjepsur nga religjionet e tjera dhe vërtet kënaqesha duke lexuar për to.
Kisha dëgjuar për Islamin por nuk kisha ide rreth sistemit të besimit të muslimanëve dhe isha kureshtare për famën e shtypjes ndaj grave. Në këtë mënyrë, më dukej e zakonshme ta mbushi punimin tim me rolin e gruas në Islam.
Kisha dyshime të mëdha rreth besimit të përhapur se gratë ishin të shtypura me mbështetjen e mësimeve të përgjithshme islame dhe isha e vendosur për ta zbuluar të vërtetën për vete.
Isha në detyrë, detyrë për të gjetur diçka dhe gjithçka që do të më ndihmonte për t’iu përgjigjur pyetjeve të mia.
Zbulova një bollëk artikujsh dhe librash, disa të mirë, por disa të diskutueshëm si besime të përhapura. Kisha një dilemë të vërtetë në duart e mia; më duhej një musliman, një muslimane për të biseduar me të personalisht. Por ku mund ta gjeja një në Salt Lake Sity?
Arrita të mësoj se vajza që më ndodhej pranë pothuaj çdo ditë derisa studioja ishte muslimane dhe ajo nuk dilte e veshur me perçe të zezë siç mendoja për shumicën e grave muslimane. Ajo ishte, sidoqoftë, e veshur në mënyrë modeste dhe kishte një edukatë sikur çdokush tjetër.
Ajo iu përgjigj shumë pyetjeve për mua dhe unë e mbusha punimin me kënaqësi duke kuptuar se Islami ishte fe e paqes, e drejtësisë dhe e barabartë për burrat dhe gratë. Fara u mboll dhe unë dëshiroja të dija më tepër.
Kaluan disa vite dhe dyshimet rriteshin në mendjen time çdo ditë. Kisha ndërprerë ndjekjen e meshës së të dielës dhe fillova të dyshoja në parimet e besimit tim të krishterë.
A ishte Jezusi djalë i Zotit? A bartej mëkati i parë te çdo foshnje e lindur? A ishte prishur Bibla nga njeriu gjatë viteve?
Askush nuk m’i kishte shpjeguar këto gjëra më parë; megjithatë isha e pavendosur. Vetëm një gjë ishte e padyshimtë në atë çështje, se ishte vetëm një Zot.
Një shoqe më morri në namazin e xhumasë (të premtes) dhe kurrë nuk i harroj ndjenjat që i kisha herën e parë. Isha e frikësuar se Islami mund t’i kishte të gjitha përgjigjet e pyetjeve të mia dhe u u ndjeva e qetë dhe e shpëtuar kur e ndjeva thirrjen (ezanin) për namaz.
E lashë atë ditë me një kopje të kuptimeve të Kur’anit të Shenjtë dhe fillova ta lexoj atë çdo mbrëmje, duke mos mundur ta lëshoja. Zemra ime ngritej dhe mendja më lehtësohej.
Kishte vend për Islamin në jetën time dhe jetë për mua në Islam. Mësova të falem dhe disa muaj më vonë, më 29 shtator 2001, e thashë Shehadetin, deklaratën e besimit.
Jeta ime kishte ndryshuar, e udhëzuar në Islam përmes Mirësisë dhe Mëshirës së Allahut. Sot, shikoj prapa jetën time dhe mund të them me tërë atë që jam, se Allahu na jep diturinë neve kur ne jemi të gatshëm ta pranojmë atë. Ne duhet të përpiqemi secili dhe çdo ditë ta marrim atë.
Përktheu: Fexhrie Kaçiu

[Bani gjk]

Emri ALLAH ne Harten e Kosoves

http://www.super-8.oxrace.de/0/video...dkBomwQHY.html


Nuk e di a eshte montazh apo jo vetem po e sjelli si kryezitet ...
Selam (PAQ)

[celyy]

Emri ALLAH ne Harten e Kosoves

http://www.super-8.oxrace.de/0/video...dkBomwQHY.html


Nuk e di a eshte montazh apo jo vetem po e sjelli si kryezitet ...
Selam (PAQ)

Per ta vertetuar kete, un e kom mar programin GoogleEarth per ta vertetuar vet, dhe ishte e sakt.