Asnjë ceremoni përkujtimore nuk është organizuar në Tiranë për 98- vjetorin e lindjes së bamirëses shqiptare Nënë Tereza. Në 70-vjetorin e vdekjes, Migjeni nuk kujtohet as në qytetin e lindjes, në Shkodër.
TIRANE- Me gjak jam shqiptare... por i përkas gjithë botës", ka shkruar Nënë Tereza. Kjo i përkëdhel krenarinë çdo shqiptari. Po ashtu edhe të deleguarve të institucioneve tona shtetërore nëpër botë. Një misionare e paqes, e cila nderohet nga të gjithë popujt. Por duket se kjo ndodh sapo kalojnë kufijtë e u duhet një figurë për përfaqësim. Brenda vendit, i kap harresa. Dje është shënuar 98-vjetori i saj i lindjes. Tirana ka qenë plotësisht në heshtje. Dikush edhe e ka thënë një lutje për shpirtin e saj, ndërsa institucionalisht asgjë. Nga Ministria e Kulturës nuk pati asnjë lajmërim për ndonjë aktivitet. Madje nuk ka as ndonjë njoftim modest për këtë përvjetor. Sigurisht që me shpirtin e madh, Nënë Tereza do të na e kishte falur këtë harresë. Do të kishte bërë një lutje edhe për Shqipërinë dhe "mëkatarët" e saj. Ndërsa përmes internetit, vijnë lajmet nga India. Në Kalkuta, aty ku bamirësja konsideronte shtëpinë e saj, janë mbajtur që në mëngjes ceremoni në kujtim të murgeshës. Kanë qenë motrat e Misionit Humanitar, që janë mbledhur rreth varrit të Nënë Terezës për 98-vjetorin e saj të lindjes. Me lule, ato kanë shkruar "Happy Birthday Mother" mbi varrin e saj. Njëkohësisht në mëngjes, nga murgeshat e Urdhrit që ndërtoi Nënë Tereza dhe besimtarë të tjerë, është mbajtur një seancë speciale lutjesh. "Ne u lutëm për paqen e Nënë Terezës dhe falënderuam Zotin që na dërgoi atë si shpëtimtare", - ka thënë Motër Nirmala, drejtuesja e Misionit Humanitar. E lindur më 26 gusht të vitit 1910 në Shkup, Nënë Tereza do të njihej në të gjithë botën për ndihmën që i dha të varfërve. Në qytetin e saj të lindjes janë organizuar disa aktivitete përkujtimore, duke nisur që nga vizita në memorialin e saj, përurimi i librit "Nëna ime, Nëna Terezë" dhe ndarja e çmimeve shtetërore, "Nënë Tereza". Për shqiptarët, figura e saj është bërë vonë e pranishme. Regjimi nuk e ka lejuar. Pas viteve '90-të filloi të flitej shumë për të, aq më tepër pas vizitës në Shqipëri. Por siç duket, tek ne është e theksuar sindroma e harresës kur këto personazhe nuk janë fizikisht. Ndoshta ministria mund të justifikohej me faktin se nuk është një përvjetor i rëndësishëm, ose me faktin që tani është periudhë pushimesh. Ndoshta edhe pse vjet, kjo ministri e kujtoi në 10- vjetorin e vdekjes me disa ceremoni, të cilat sigurisht që u njoftuan shumë më vonë aktiviteteve që vinin nga vende të ndryshme të botës. Por Nënë Tereza nuk është rasti i vetëm. Nëse do të ngulmonim te përvjetorë të plotë, atëherë do të ndalonim te Migjeni. Po dje, është shënuar 70-vjetori i vdekjes së "poetit të mjerimit".
Migjeni
Millosh Gjergj Nikolla vdiq i vetëm më 26 gusht të vitit 1938, në sanatoriumin e Torre Peliçes në Itali. Shkroi me fjalë dëshpërimin e heshtur. Pas 70 vitesh që nga dita e vdekjes, emri i tij vazhdon të mbështillet me këtë tis. Në këto ditë, përmes shkrimeve të ndryshme, Migjeni është afruar paksa mes atyre që "zhyten" në realitetin e poetit "revolucionar". Si për ironi të fatit, guximi i djaloshit që u shua në moshën 27-vjeçare, do ta linte në harresë për vite me radhë. As për të nuk ka pasur ndonjë aktivitet përkujtimor. Jo vetëm nga Ministria e Kulturës, por heshtje ka qenë edhe në qytetin e tij të lindjes, në Shkodër. Aty ku i gjendet vetëm një bust i gjymtuar dhe varri që shumë nga shkodranët as që e dinë ku është. Asnjë aktivitet nuk është planifikuar nga Bashkia e këtij qyteti, ku mund të mendohet se ndjenja e pranisë së tij është më e madhe. Sot personazhet migjeniane do të kishin një skamje më të madhe, por shpirtërisht. Ndonëse Ministria e Kulturës nuk e kujtoi në këtë përvjetor, ministri Pango e ka një meritë. Emri i Migjenit i është dhënë një prej çmimeve letrare të konkursit, që më parë është quajtur "Penda e Artë dhe e Argjendtë". "Për të inkurajuar autorët e rinj në fushën e prozës dhe poezisë, krijohet çmimi "Migjeni". Ky çmim do t'u jepet atyre autorëve të rinj, të cilët me krijimtarinë e tyre të botuar përgjatë një viti, kanë mundur të përcjellin tek lexuesi shqiptar modele dhe një nivel të lartë letrar", ishte motivi se pse lindi ky çmim.
Eqerem Çabej
Më 6 gusht u shënua 100-vjetori i lindjes së gjuhëtarit të njohur Eqerem Çabej. Edhe kjo ditë u kalua në heshtje. Në fakt nga Ministria e Kulturës ky vit, në nder të tij ufol për një sërë aktivitetesh që do të organizoheshin me këtë rast. Në konferencën për shtyp nuk u dha një kalendar i programuar, por u premtua se gjatë kohës do të kishte sesione shkencore dhe të tjera veprimtari që do t'i kushtoheshin gjuhëtarit. Në fakt, pjesa më e madhe e vitit ka kaluar dhe aktivitete të rëndësishme që u thanë nuk janë parë.
(s.g/GazetaShqiptare/Balkanweb)
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga bledikorcari
Krijoni Kontakt