Një monolog

[e panjohura]

Sa veshtir ta duash
Dikend qe nuk kthehet
Zemra te ndizet prush
Ne toke te zeze ai prehet!

Foli me veten time
Ky eshte monolog
Me at qe nuk eshte pran meje
S'mund te kem dialog!

I them te dashta shum
I them qe s'mundem pa ty
Asgje nuk degjohet nga varri
Mbetem me lot ne sy!

Asgje tjeter sme mbetet
Vetem te flas me veten
Keshtu do te veproi
Gjeresa edhe une te tretem!

[Agim Metbala]

Sa veshtir ta duash
Dikend qe nuk kthehet
Zemra te ndizet prush
Ne toke te zeze ai prehet!

Foli me veten time
Ky eshte monolog
Me at qe nuk eshte pran meje
S'mund te kem dialog!

I them te dashta shum
I them qe s'mundem pa ty
Asgje nuk degjohet nga varri
Mbetem me lot ne sy!

Asgje tjeter sme mbetet
Vetem te flas me veten
Keshtu do te veproi
Gjeresa edhe une te tretem!

E panjohura dhe Roi, jeni takuar një tandem i mrekullueshëm (me ndjenja e dhembje të siqerta, pa kalkulime, pa zbukurime...) duke ia zbutur njëri tjetrit dhembjen (besa edhe neve që ju lexojmë), herë duke shtuar lotët në mënyrë të shumëzuar, herë... po kështu e ka jeta, kurkush nuk i shpëton realitetit të hidhur, herët a vonë, secili ndahet përjetësisht nga më të afërmit (unë jam ndarë fatkeqësisjt nga vëllau 15 vkeçar dhe nga babai)...

Vetëm vazhdoni e vargoni vargjet, zbrazeni atë energji negative mbrenda vetes, lirohuni nga barra... to ta qetësoni shpirtin...

Ju përshëndesë ngrogtësisht!

AgimMETBALA

[Roi]

E panjohura dhe Roi, jeni takuar një tandem i mrekullueshëm (me ndjenja e dhembje të siqerta, pa kalkulime, pa zbukurime...) duke ia zbutur njëri tjetrit dhembjen (besa edhe neve që ju lexojmë), herë duke shtuar lotët në mënyrë të shumëzuar, herë... po kështu e ka jeta, kurkush nuk i shpëton realitetit të hidhur, herët a vonë, secili ndahet përjetësisht nga më të afërmit (unë jam ndarë fatkeqësisjt nga vëllau 15 vkeçar dhe nga babai)...

Vetëm vazhdoni e vargoni vargjet, zbrazeni atë energji negative mbrenda vetes, lirohuni nga barra... to ta qetësoni shpirtin...

Ju përshëndesë ngrogtësisht!

AgimMETBALA

T'faleminderit shume zotri Agim,
Me te vertet une ndjej shume knaqesi ne kete Forum, me shoqeron me ngazllen por disa here edhe di te me ben te ndjej dhimbje.
Sigurishte qe une dhe e panjohura zbrazim shpirin ketu ne kete Forum te dashur, Por do te ishte edhe me mire qe ne temen time te shkruanit edhe ju disa nga ato vargjet e bukura qe i keni ne thesarin tuaj.

Me shume respekt Roi

[Roi]

Sa veshtir ta duash
Dikend qe nuk kthehet
Zemra te ndizet prush
Ne toke te zeze ai prehet!

Foli me veten time
Ky eshte monolog
Me at qe nuk eshte pran meje
S'mund te kem dialog!

I them te dashta shum
I them qe s'mundem pa ty
Asgje nuk degjohet nga varri
Mbetem me lot ne sy!

Asgje tjeter sme mbetet
Vetem te flas me veten
Keshtu do te veproi
Gjeresa edhe une te tretem!

Mos vuaj shumë në këtë botë
Se të gjithë një ditë do të ikim nga kjo
Nuk do të jem më në këtë dhe
por të shkojm tek ata që na presi ne

Te lutem mendo diqka bukur
Thuaj vetes se je e forte
Une dhe ti do te shkruajm
Deri sa te jemi në këtë tokë

Fluturo në qjellin e lagrët
Atje lart ku ska njeri
Do te gjesh buzëqeshjen e bukur
Atë qe e ke dashur ti

Mendo kur të kthehesh
Dhe të jesh mbi dhe
Vargjët që po ti shkruaj
Do të jen me ne.

[Roi]

Yjet

Yjet sonte me flasin
Ata me tregojne per ty
Me thon se e kan takuar
Nje princez me lot ne sy

Polari me thot mua!
E pyta se qfar ka?
Me tregoj se ti kishe ikur,
Dhe me nuk kishte per te pa!!

E sa mall ndjeva une
Nuk di si ta tregoj,
Shpirit dhe zemra me iken
Dhe une mbeta pa goj,

I thash yllit te bukur
Se a mundesh ti tregosh
Se une gjindem larg
Por zemra po e shoqeron

Te lutem o yll thuaj
Se me te vertet e dua
Se nje dite ne do te bashkohemi
Dhe kurr s,do largohemi.

[Roi]

Nje zog i bukur
Sot ne dritare me trokiti
Mendova se eshte uritur
Hapa dritaren dhe e pergledha

Ay nuk kishte uri
Por kishte nje porosi
Ne kemet e vogela
Mbante nje fshehtesi

Vetem para meje
Fshehtesin ay zbuloj
Letern qe e kishte ne kembe
Ma dha mua ta lexoj.

Ajo leter ishte nga ty
Aty shkruante pse ike ti
Une mire mendova
Dhe letern e lexova

Oh ajo leter leter
Kishte aromen tende
Aq shume me kishte marr malli
Sa nuk dita nga te gjej nje fletore

Zogu i bukur me ndihmoj
Dha kraheve dhe fluturoj
U fut ne dhome time
Dhe me tregoj disa kujtime

Oh si te ishte njeri
U soll ne shtepi
Mendova qe me te vertet
Vall mos kishe ardhur ti..

[Roi]

Pa fat isha
Pa fat do te mbes
Deri sa te jetoj
Deri sa te vdes....

Une po bredh
po shiqoj ne kende
rastesishte mos
po e gjej folen tende

O zog i bukur
Ike spejt nag une
deri sa ktheva koken
it sishe askund!!!!

[e panjohura]

Po flas me vehten time
Askush nuk dua t'me degjon
Keshtu kur mbetesh jetime
Me veteveten bisedon!

Kot qe flet me zogun
Ai nuk te kupton
Do te ndihesh i vetmuar
Deri sa jeta mbaron!

Kur te perfshin malli
Ne heshtje kujtoje rinin
Mendo se keshtu i vetemuar
A mund ta presesh pleqerin!!

[Roi]

E sikur ti kisha dy jete
Ne njern kurr nuk do te dashuroja
Do te rrija i vetmuar
Pa lote, pa vaj do te jetoja

Nuk me ben asgje plumbi
Nuk me ben asgje rrufeja
Por kur me dhemb shpirti
Kendoj (qaj) si femija......

Eja te lutem te kendojme
Disa kenge te bukura dashurije
Njeri tjetrin ta ngushllojm
Te mos leme vend kesaj vetmie...

[Roi]

Larg teje.

Si nje lule pa uje une po vyshkem
Po thahem e po terem ne vetmi
Mendoj sa her te zbardh drita
Se nje dite do te kthehem te ti

Ky vend i larset mua me lendon
Zemres nuk mund ti jap qetesi
Mendohem e qmendohem ku jam vetem
A’thua qfar mendon tani ti

Ditet ecin me ritem e tyre
Mua me duken sikur jan shekuj
Ah kur do te vjen ajo dite
Ne gjirin tend kam per te fjetur

Atje ku je ti ndryshe eshte gjdo gje
Edhe natyra ka pamje tjeter
Nuk eshet shkretir me pluhur e dhe
Por gjelberim e hije te mekur.