Ditari i ndienjave

[Nuska]

21 prill...mallkim


E verteta eshte mallkim. Keq me të, keq pa të...

[drini_në_TR]

Sot po mendoj pozitivisht, është i vetmi shpëtim ndaj ndjenjave të mija...

drini.

[drini_në_TR]

minuta e dytë e ditës, po po po e prek ktë çiltërsi, sa më ka marrë malli, të ndihem thjeshtësisht i qetë dhe i çiltër, ashtu sikur të isha larg në një mal në Evropën veriore ku bën veçse ftohtë, dhe ku strukesh në shpi për t'u ngrohur, por që ndihesh më i ngrohtë se flaka e oxhakut, vetëm sepse je në qetësi shpirtërore... sa herë që s'e mendoj atë, ndihem më mirë, më shumë UNË, më i lirë... të kesh besim do të thotë t'mos mendosh për atë që do dhe që të mungon, sepse më shumë të vret përbrënda sesa dashuron. Të kesh besim do të thotë ta lësh atë çast të vij kur të vij, at'herë kur fati ta sjelli, at'herë kur është edhe planifikuar të vij ajo dashuri, tani më duhet punë dhe veçse punë...

[forever]

21 prill vone duke ardhur 22-ishi

per pak ore vjen ditelindja ime, me tremb, edhe nje here tjeter me gjeti papergatitur, hahaha sikur po flas per vdekjen me vel te zi mbi koke qe do me lajmeroje me nje te qeshur te keqe...po te pakten njerezit perreth do gezojne per mua..ironike..do gezojne qe une jam mes tyre ..te pakten ata shohin nje ane tjeter, drite tjeter te kesaj date pa kuptim..
e cfare jane ditelindjet ne fund te fudnit? date, muaji, viti, ca shenja qarkullimi qe i kane krijuar njerezit me fantazi te krisur qe duan te diktojne nga ti japesh timonit te jetes..sa mire qe nuk di ti jap makines akoma...genjej veten se po ndjek instiktet e mia

i shtohet edhe ca peshe me e madhe kesaj dite, sikur nuk kisha ngarkese me shumice gia, he pra te qesh a te qaj? sipas vaftit te zemres -pergjigjen hijet qe i le pas...........

[drini_në_TR]

Në mbyllje të ditës...

"Djalli është veçse një dukuri sipërfaqësore, njeriu i ndritur, i cili sheh të vërtetën hyjnore, e kupton se mirësia në fund është gjithnjë triumfuese" Ralph Waldo Emerson

Sot qava për çfarë më kish munguar vërtetë, për çfarë e kisha braktisur vetveten. Numri i telefonit që nuk gjeja dot, punët e pambaruara, e ardhmja ime e zymtë, faqet e shumta të palexuara të librave të pafund, që në fund të fundit e kisha për detyrë t'i lexoja, motori im që po më jepte probleme, shpija që nuk di se ku do shkoj akoma së shpejti, dokumentat e mija të pa zgjidhura, nëna, babi, vllai që kam gati katër vjetë që s'i shoh, shoqërinë që s'e kam telefonuar, i humbur veçse i humbur në botën e dhomës time të harruar edhe nga unë tashmë. Sot më goditi fort, dhe sot ja bëj për nder. Që unë qava në sy të mikëve të mij, duke j'u kërkuar që të rri edhe pak më shumë në ktë shpi, por që kjo e qarë që s'kishte rënë nga sytë e mija për shumë kohë më zbuti shumë, shumë mua për dhe të gjithë që më rrethojnë. Kam qënë unë ai që ja kishte vënë tytën e pistoletës vetes, me pabesën në vetvete, me humbjen në ankth, në pesimizmin e stërgjatur, me frikën e të qënurit. Sot po e kuptoj se jam e keqja e vetes, se jam unë ky person që i mban të gjitha përgjegjësit për botën që kërkoj. Më mungon, më mungon, ah e kam thënë mija erë, e kam bërtitur, e kam thërritur, e jam ngjirë në mëndjen time, por veçse keq i kam bërë vetës. Veçse e kam rrënuar aq shumë saqë as gjërat s'i mbaj mënd më ku janë në shpi, as dy faqe libri s'i lexoj dot pa e hequr mëndjen pak... nuk ka shpëtim tjetër por t'ja imponoj vetes që të ndroj mëndje, t'a stakoj trurin nga mendimet e tepërta, nga "hallet prej halleve"... veçse një vorrbull në ujë bën. Tashmë ka ardhur çasti që të mendoj gjithçka pozitivisht, gjithçka, dhe çfarë ka kaluar ka hikur. Është koha që unë të TRADHËTOJ të keqen, se veçse ky tradhëtim është mirësi. Është tradhëtimi për mirësi, është ndjenja se gjithçka harrihet po mendove gjënë e duhur, dhe po e le pas gjënë e tëpërt. Është mirësia e vetmja gjë që do t'më shpëtoj, është veçse ajo që ma heq mëndjen nga frika. Pse, pse, pse dreqin kështu, pse? Më mirë të mos përgjigjem, ta harroj fare, ta lë të shkoj, tani veçse punë dhe punë, dhe nëse ndihem vetëm, do ta shoh pozitivisht, do të shoh anën e çiltër të çastit. Tani po ja imponoj vetes se unë mund të bëhem dikush, se unë më mund t'i ndryshoj gjërat, se kjo është mirësi, se është një besim në jetë. Pa mirësi nuk ka jetë, edhe Emersoni frymëzuasi im hyjnor e ka thënë ktë gjë, dhe veçse mirësi ka në të gjitha fjalët dhe mendimet e tij. Është e natyrshmja, është spontania, është ky çast mirësia, është kur e lë vetën të vajtosh dhe ta lësh dhimbjen të dali natyrshëm më në fund prej mëndjes, trupit, dhe zemrës tënde. Sjell veçse mirësi, veçse kjo do t'më shpëtoj, oh të lutem Zot më ndihmo, m'li ta marrë të tërë mirësinë, dhe do të jem gjithnjë në krahun tënd, gjithnjë duke luftuar me ty, dhe dua të Zotohem sinqerisht dhe fuqimisht me çështjen tënde... me shpëtimin e vetëm timin...

tani dua të fle, dhe që sonte të ngrysem di drini i sot, dhe nesër të zgjohem si drini i nesër. Natën e mirë shpresë...

[Io_e_Te]

Sot e shikoj qe skam qene asnjehere e lumtur...
Sot njoha lumturine...


22 prill

[Flava]

shyqyr Io e Te
Kurse un...perseri e zhytur gjithnje e me shum ne ate merzine..ne pertese..ne monotoni! Pres nga momenti ne moment te ndodhi dicka e bukur...por asgje!!
Nuk dua te jem me kaq naive..dua te ndryshoj..

[shigjeta]

Kete teme po e mbyll ketu, meqenese jane bere shume postime. Mund te vazhdoni te shkruani ne temen tjeter me te njejtin titull.
Pershendetje