Heu Shqiperi...poezi

[WhaleRider]

Me lejen e autorit /S.A/ po i postoj këto vjersha, që për mendimin tim, janë shkruar nën trysninë e përjetimeve të ngjarjeve të vitit 1997.

ME BISHT NË BISHT
Fortuna përplasje
Zi e më zi

Shqiponja me një krah fluturon
Itakës së ndarë me Gardh të dyfishtë

Prapa Gardhit djajët me drapër e çekiç
Shkurt, 1997


HEU SHQIPËRI ME FAJIN TËND MBËRTHYER
Heu jug bre
Rrugë i hape piratërisë
Me flamur Toptani heu
Përbalte Ismailin…
Imazhin Shqipërisë

Heu Vlorë bre
Për Sheshin tënd të nëpërkëmbur

Heu Jug heu Veri
Shkopin mugëtirën
I dhatë Shqipërisë
Mars, 1997

[WhaleRider]

MBURRAVECËT PESHTYJNE
Atdheu përsëri nga e para
Abetare e hapur

Vejushat e bardha kot sytë
Kah deti i mbajnë

Vetëm mutatat pështyjnë Qiellin
Maj, 1997


KAPRIÇIOZE
Korba të zinj
Në etër mprehin strategjinë

Oxhak i shtëpisë tymos
Të zinjtë zogj me blozë

Maje lisave poshtërisht lëshohen
Me thonjë e sqepa

Po unë i gjeja krejt poshtë

Shpendët sa grima si të ishin kuaj banate
I kashaisa
I zhvesha mitesh po blozë e ngurosur nuk hiqej
Erë shurre kundërmonin
Korrik, 1997

LIDHJA E PRIZRENIT
Halldupçe Leninçe Ce Dunçe
Rrugën nuk e gjeta dot

Evropa me hile
Grabitçarët lëpijnë buzët

Prizreni abetare
Lidhja mesazh i përkryer
Mesazhi i pakryer
Korrik, 1997

[Zani]

Bravo Kaloresi
je i madh,je poet!

[Agim Doçi]

E pashë kohën!…

Po,po! Unë e pashë kohën që po ikte.
Sekondat, minutat dhe orët që shkonin.
Ju betohem!... Isha i ulur në karrike
Unë edhe koha njëri tjetrin numëronim.

Shfletova dhe hapa fjalorë e kodikë
Të gjeja nënfishë e shumëfishet e saj
Çudi në Fjalorin Enciklopedik
Vetë Koha humbiste në vehten e saj(!)

E ndarë dhe e coptuar në katër Epoka
Antikja, Mesjeta, Modernia dhe Sot(!)
Andaj katër mëndje strehohen ndër koka…
Virtyti, gënjeshtra, mashtrimi me lot…

[Agim Doçi]

WHALERIDER
JE POET DHE KE FILOZOFIN ATDHETARE PER TA PATUR LAKMI
AGIMI

[kulla]

kush eshte S.A.? njoh vetem nje poet me keto iniciale.

[WhaleRider]

Flm. Agim, flm. Zani.

PËRSËRI AMERIKA
Rrënjët t’i gërmonin thellësi
Ti rritëshe lartësi
Shqipëri

Degët t’i shkurtonin lartësi
Ti rriteshe thellësi
Shqipëri

Yll në juglindje të Evropës
Çerek shekulli u bëre
Shqipëri

Shtrive Balozin përsëri
Riktheve flamurin
Shqipëri

Fanar i socializmit pretendove gjysmëshekulli
Harrove Kosovën Çamerinë
Shqipëri

Për të tretën herë rishpalose Flamurin
Rizbulove Fishtën Konicën...
Shqipëri

IKONOGRAFI VENDÇE
Me zile në qafë
Soj i përdegur
Mizat i tremb
Shëtit nëpër botë
Gjarpërin në bark
Sheshit nuk shihet
Dorëza kravatë edhe verës
Natën lakuriq edhe dimrit
Gjarpëri vërtet këmbë nuk ka
Të njeriut e bartin
Natën ditën pa u parë
Soj i përdegur
Gjarpërin popullin
Në zemër e mba
Ha ha ha


MALL I ATDHEUT
Kurbetçinjtë
Përbirohen pyllit

Kohë e pistë
Nuk i ndalë

Vijnë e shkojnë
Shkojnë e vijnë
Atdheun në shpinë

[Agim Doçi]

KOHA E MASKARENJVE

Kur në një vend 30 dialektesh
Lirohen qentë nga zinxhiri
Më kot or mik i shton përpjekjet
Të njohësh të keqin nga i miri…

Se vjen një ditë dhe ti pendohesh
…që iku kohë e bilbilenjëve
në një mëngjes papritur zgjohesh
në kohën e mbrapshtë të maskarenjëve

dhe s’di ç’të bësh e ku të futesh.
Të rrish në shtrat a të gjezdisësh
Udhëkryq i parë, gabon dhe ngutesh
Hutuar rri s’di nga t’ia nisësh.

Të marrësh majtas të zë mallkimi
Të futesh djathtas nuk ke kurajë
Të pëlcet gjoksi dhe nga trishtimi
Gjith qënia yte shpërthen në vajë…

Virusi i egër i një zhgënjimi
Të zë për fyti të asfikson
Kudo në shpirt strehon trishtimi
Dhe nostalgjija zë mbretëron.

Ah ta marrë dalli se ç’kohë që erdhi
Ishim më mirë kur ishim keq
Mbi njeri tjetrin gjith mllefin derdhim
“e dija shenjt …më doli dreq!”

ky monolog tek gjithsejcili
kalon në ankth, në angushti
të shkel me këmbë dhe ai kopili
që s’ka mbiemër, baba dhe shpi…


por vjen në skenë si anonim
se mbrapa tij qëndron një klan
dhe është razi mbi Shqipërin
të ndezi zjarret si flakadan

dhe si Cerber i Purgatorit
a si jashtqitje e Luciferrit
i bëhet bajgë dhe urë një horrit
të djeg gjithshka se s’ka pik nderit…

ky edepsëz me zell zagari
që mbijeton fal prej shkërdhenjve
merr dhe kolltuk qeveritari
se erdhi kohë e maskarenjve!...

Kur ngrihen njerzit me buzën plasur
Do shkrihet shteti i barkmëdhenjëve.
Vijm fitimtarë gjejm portat hapur
Dhe shporret koha e maskarenjëve!

Agim Doçi

[WhaleRider]

Komandant Larashi

Në studio foto “Beça”
Veshur në uniformë
Kallashin në prehër
Emblemën në kokë

Jam luftëtar tha Lashi
Me emër të madh
Krejt shqiptaria
Në gojë po më mban

Në malet e Sharrit
Armikut ballë për ballë
Meraku për atdheun
Mjekrën ma ka zbardh

Në sokak të fshatit
Mëhalla e priti
Rrofsh o Lesh Larashi
Fytyrën na zdrite

2009