Mos rri shtrirë

[bajko]

mos rri shtrire

o shpirt që më mban në jetë
o zemër që rrahjet kah ec t’i dëgjoj
pse rrin shtrirë

çohu
çohu e më thuaj veç një fjalë
më pas flej
hesht
bëj c’të duash
në dac shpindën më kthe
veç mos rri shtrirë

gjersa jasht kapakët e dritares
përplasen nga frymë e madhe
ndjenjat përplasen mbi këto bardhësi
mbi këtë çarshaf të bardhë përplaset dashuria
e ti qetë
ëmbël
madhërishëm e shtrirë rrin…
çohu
çohu si stuhitë që gjithçka marrin me vete
çohu si një shi i tërbuar
si një lum i dalë nga shtrati çohu

gjersa unë thith tymin e cigares
psherëtij me frymëmarrjen tënde
ajo ëmbël më thot shtrihu edhe ti
në këtë natë ku natyra luan vallen e madhe
shtrihu e më bëj të luajm bashk mbi këto bardhësi
më bëj që bardhësi jetën ta quaj
të quaj jetën vetë amshueshmëri

gëzimi në këtë natë nuk paska fund
as përplasjet e kapakëve jo
sa mirë ato thejnë heshtjen e madhe
si ne
që heshtjen brenda mureve të bezdisshme
pa mëshirë e mbysim
e mbysim me gjëmime
me ofshamë
me shikim
madhërinë e përplasim mbi këtë jastëk
ku kujtimet shkruhen e ruhen sa jeta
sa koha që të ndalur nuk ka kurrë

e dashur
mos flej
mos hesht
më fol
folmë
leht
leht
ëmbël folmë o shpirt i pagjumësisë
o gëzim i madhërisë
o ëndërr e pandërprerë e mbretërive të mëdha
o endje kujtimesh nëpër parajset më të mira
folmë e më bëj të ndjehem njeri
të ndjehem i dashur
i yti të ndjehem gjersa ti rrin me mua
çohu
çohu se jeta e shkurtë është
vitet ikin
le të ikin
se nuk e kam ndërmend t’i ndal jo
çohu
se një foshnje afër po na qanë
çohu
se zëri i asaj është engjëllor
sa më bënë të të quaj nënë e gjithë botës
çohu o gëzim i syve të të gjithë fëmijëve
çohu
se jeta po të pret
vitet po ikin
le të shkojnë në dreq të mallkuar

akrepat braktisën orën
dhe unë s’kam punë me vitet
as ti jo
as foshnja që po qanë pranë
ne kemi përjetësinë
çohu për t’u shtrirë në bardhësi
për të rënë në përjetësinë e dashurisë
në atë që ne e quajm katër mure
katër orë
katër ditë e katër netë
po ne dijmë ta quajm katër mijë vjet
katër qind mijë vjet
ne dijmë ta quajm ashtu si duam ne
ne e quajm ngritje në një rënie të përjetshme…
çohu

[Brari]

mos fli.. ta kishe vene me mire titullin..

se dhe shtrire benet dashuria..qe cke me te o bajko..

e bukur poezia.. por sa e veshtire eshte shejtanja.. qe te cohet deri ne fund.. llogjikisht e arkitektoniksht e simbolikisht.. deri ne persosje..

[Darzana]

Bukur Bajko me pelqeu kjo poezi .Vertet e bukur dhe ka nje terheqje te leztshme,qe te shtyn ta lexosh sa here.

[bajko]

brari...
falemnderit per 'titullin - mos fli'
darzana - falemnderit edhe ty qe paske gjetur kohe ta lexosh...
resepekte per te gjithe.

[THALESI]

E lexova vertet me pelqeu
urime bajko per ket shkrim te bukur