Apologji Diplomatike Ruse për Komunizmin

[Duaje Siveten]

www.balkanweb.com

OPINION/

Apologji diplomatike ruse për komunizmin

• Nga Petrit Haliti

Presidenti i SHBA,Xhorxh Bush, mbajti më 24 korrik një fjalim me rastin e “Javës së Kombeve të Shtypur” në të cilin deklaroi se nazizmi dhe komunizmi ishin dy të këqijat e shekullit të 20-të, të cilat u mundën dhe liria u përhap kudo. nazizmin.” .

Kjo pikëpamje filozofike, politike dhe historike e Presidentit amerikan, u bë objekt i një komunikate shtypi nga Ministria e Jashtme e Federatës Ruse, e cila më 28 korrik shpreh protestën e selisë qendrore të diplomacisë ruse përse Presidenti amerikan kishte vënë shenjën e barazimit midis nazizmit dhe komunizmit, dhe paralajmëron njëkohësisht Amerikën dhe botën, se “ne nuk mund të rrimë mospërfillës ndaj përpjekjeve për të barazuar komunizmin dhe nazizmin.”
Në pamjen e pare duket vërtet një nonsens, që Ministria e Jashtme e Rusisë harton një komunikatë, ku proteston për një pikëpamje filozofike, politike dhe historike të Presidentit amerikan, gjë që sipas manualeve të të gjitha shkollave të diplomacisë, nuk përfshihet në detyrat dhe misionin e diplomacisë. Mund ta kishte bërë replikën ideologjike Akademia e Shkencave e Rusisë, mund ta kishte bërë edhe Presidenti i Rusisë në një rast, por që selia qendrore e diplomacisë së shtetit të hartojë një komunikatë, duket si diçka jashtë rendit logjik të gjërave.
Por duke e analizuar me kujdes, komunikata e Ministrisë së Jashtme të Federatës Ruse përfaqëson implikime më të thella shtetërore, të cilat ndriçojnë më mirë filozofinë aktuale të politikës së jashtme dhe të diplomacisë ruse, të mishëruar në “Konceptin e Politikës së Jashtme të Federatës Ruse”, të miratuar nga Presidenti i ri, Dimitri Medvdev, dhe të udhëzuar personalisht nga Presidenti i stafit diplomatik të shtetit rus më 15 korrik 2008.

Pyetja e pare që lind, është se përse Ministria e Jashtme e Federatës Ruse e quajti si të drejtën e saj të dalë ajo të bëjë apologjinë botërore të komunizmit. Ne i shfletuam me vëmendje websaitet dhe nuk konstatuam që Ministria e Jashtme e Kinës, e Vietnamit, e Koresë së Veriut, e Laosit apo e Kubës, të cilat janë zyrtarisht shtete komuniste, që udhëhiqen nga partitë komuniste, të ngriheshin dhe të replikonin Presidentin amerikan, duke bërë apologjinë e komunizmit. Një mbrojtje zyrtare e komunizmit nga secili apo së bashku prej këtyre pesë shteteve komuniste të botës, do të ishte e pritshme dhe e logjikshme. Por del Ministria e Jashtme e Rusisë, e cila zyrtarisht është shtet demokratik, parlamentar e pluralist, dhe e cila e ka hedhur poshtë zyrtarisht ideologjinë komuniste si ideologji sunduese të shtetit.

Presidenti amerikan nuk është autori i konkluzionit se nazizmi dhe komunizmi janë dy të këqijat më të mëdha të shekullit të 20-të. Papa Gjon Pali i dytë e ka thënë këtë dhjetë vjet më parë, në tetor 1998. Historiania dhe publicistja e njohur, Anne Applebaum shprehet kështu: “Unë jam e lumtur të krahasoj komunizmin me fashizmin, përderisa Hitleri dhe Stalini mund të vihen në të njëjtën kategori morale”. Është pra një konkludim filozofik dhe historik i njohur në mendimin politik europian dhe perëndimor pas Luftës së Dytë Botërore, që ka gjetur përhapje të gjerë edhe në mendimin politik të vendeve ish-komuniste pas Luftës së Ftohtë.
Që absurditeti të jetë më i madh, diplomacia ruse dhe shteti rus i dalin në mbrojtje zyrtare komunizmit, në një kohë kur vetë kisha ruse ka kërkuar që qeveria të dënojë krimet e komunizmit dhe të heqë simbolet komuniste sovjetike.

Më 13 korrik, at Georgij Rjabuk, sekretari për marrëdhëniet me jashtë i Patriarkanës së Moskës, bëri një deklaratë, ku thuhet: “Dënimi i komunizmit filloi në vitet 90’, por u la në mes. Sot mbetet domosdoshmëri të vazhdohet të dënohet komunizmi, të nderohet kujtimi i viktimave të shtypjes, të flaken simbolet sovjetike nga ndërtesat qeveritare, të hiqen monumentet e udhëheqësve vrasës nga disa sheshe të Rusisë si dhe nga varret e mureve të Kremlinit”.

Më 25 korrik qëndrimin e Patriarkanës së Moskës për dënimin e komunizmit e përsëriti edhe zëvendësshefi i departamentit të marrëdhënieve me jashtë, Vsevolod Shaplin, i cili deklaroi se “Yjet duhet të hiqen nga Kremlini dhe monumentet e kriminelëve bolshevikë si Lenini duhet të mos qendrojnë më në qendër të qyteteve tona. Populli rus duhet ta bëjë shpejt këtë, që t’u heqë vendeve të tjera mundësinë që të venë shenjën e barazimit mes popullit rus dhe krimeve të kohës sovjetike”.

MPJ e Rusisë merr kështu një përgjegjësi dhe risk të madh, duke dalë përpara gjithë botës si kampione e mbrojtjes së komunizmit. Mendimi ynë është se ky rezulton një risk i llogaritur diplomatikisht dhe nuk është i rastësishëm.
Çështja është se Rusia e sotme, që po ngrihet me agresivitet në skenën ndërkombëtare dhe po aspiron të bëhet një superfuqi botërore, pretendon vendin që kishte në çështjet botërore Bashkimi i dikurshëm Sovjetik. Perandoria komuniste, që krijoi Moska me Stalinin dhe pasuesit e tij, kishte në themel ideologjinë komuniste, si instrumenti kryesor i kontrollit, mbi bazës e së cilës u imponuan regjime komuniste satelite të Moskës, në të gjithë shtetet që bënin pjesë në perandorinë sovjetike, që nga Europa Lindore e deri ne Kubë e Afganistan.

Modeli gjeopolitik që u vendosi për imitim ish-presidenti Vladimir Putin të gjitha institucioneve shtetërore, e sigurisht edhe diplomacisë, është modeli i Bashkimit Sovjetik. Prishjen e ish- Bashkimit të dikurshëm komunist Sovjetik Putini e ka vajtuar zyrtarisht “si katastrofën më të madhe gjeopolitike të historisë ruse”. Ky model ishte në themel të doktrinës së politikës së jashtme të presidentit Vladimir Putin, të miratuar në vitin 2000. Ky model vazhdon të mbetet në themel të “Konceptit të Politikës së Jashtme” të presidentit të ri D. Medvedev, që u miratua në korrik të këtij viti, dhe të cilën ka marrë kompetenca ta zbatojë qeveria e kryeministrit Vladimir Putin.

Mbrojtja që i bëhet Bashkimit komunist Sovjetik, i cili po të parafrazojmë frazën e themeluesit të tij, Vladimir Leninit, për Rusinë cariste, ka qenë një shtet burg popujsh, vjen nga koncepti dhe strategjia që Rusia duhet të rikrijohet në formatin botëror të ish-Bashkimin Sovjetik.

Në këtë përthyerje duhet parë edhe qëndrimi i diplomacisë dhe shtetit rus, të shprehur në përpjekjen e komunikatës së MPJ-së për të barazuar luftën antifashiste botërore me komunizmin, gjë që padyshim është shtrembërim ultrasonant i historisë. Duke vendosur këtë barazim fals, shteti dhe diplomacia e sotme ruse kërkojnë të paraqesin komunizmin sovjetik si shpëtimtar të botës nga nazizmi. Kjo përbën një rivendikim dhe pretendim shtetëror të diplomacisë ruse për t’u paraqitur shteteve të ndryshme në Europë dhe kontinente të tjera, fatura hipoteke të lirisë së tyre tek ish-Bashkimi Sovjetik, pra tek trashëgimtarët e Bashkimit Sovjetik, Rusia e sotme.

Për këdo që ka ndjekur proceset në jetën e shoqërisë ruse vitet e fundit, nuk është vështirë të konstatojë një rrymë jo thjesht të nostalgjisë për komunizmin dhe Bashkimin Sovjetik, por një integrim gradual të ideologjisë komuniste në filozofinë dhe politikën shtetërore të Rusisë. Që nga himni i Stalinit, që u bë himn shtetëror i Rusisë nga Vladimir Putini e deri tek simbolet dhe figurat komuniste, që kanë fituar podiumet e nderit në hierarkinë e vlerave sovjetike dhe ruse. “Bashkimi Sovjetik dhe ideologjia komuniste kanë marrë vlerësim objektiv në Rusinë e sotme demokratike”, shkruan jo pa krenari komunikata e MPJ të Rusisë.

Apologjia diplomatike e Rusisë për komunizmin shkon përtej kufijve të një qëndrimi ideologjik dhe politik brenda vendit. Ai bëhet pretekst dhe instrument i një diplomacie agresive të ndërhyrjes në punët e brendshme të shteteve të tjera. I tillë është rasti flagrant i ndërhyrjes së Rusisë në punët e brendshme të Lituanisë, në rastin e ligjit të miratuar në qershor të këtij viti nga parlamenti lituanez për ndalimin e simboleve komuniste dhe sovjetike, krahas atyre naziste. Lituania, një shtet demokratik, që ka qenë i pushtuar nga Rusia me dhunë dhe që u çlirua me prishjen e Bashkimit Sovjetik, është sot një vend anëtar i NATO-s dhe i BE-së. Në të drejtën sovrane të ndërtimit të një shteti demokratik me vlerat europiane, ajo mori vendimin për të ndaluar simbolet komuniste të kohës sovjetike. Dhe ky veprim sovran i saj u quajt nga Moska si shkelje e gjakut apo e kontributit të Rusisë në Luftën e Dytë Botërore.

Popujt e Europës Lindore nuk i kanë ndonjë borxh komunizmit si ideologji e shkatërrimit të njeriut nga njeriu, dhe as Bashkimit Sovjetik, nëse mund të quhet borxh zëvendësimi i një pushtimi me një pushtim tjetër.

Dy ideologjitë kryesore negative të shekullit të kaluar u shërbyen shteteve promotore të tyre për ekspansion botëror dhe çdo apologji ndaj atyre ideologjive automatikisht duhet të zgjojë ndjenjën e alarmit ndaj glorifikimeve shtetërore të fantazmave të së keqes.

(s.g/GazetaShqiptare/Balkanweb)