ty duam, krijuesi i sendeve
Para fundit të dritës,
ty duam, krijuesi i sendeve,
me mirësinë e zakontë,
të na kryesosh në roje.
Ty ëndërrofshin zemrat tona,
në gjumë të rëndë Ty ndjefshin,
dhe gjithmonë lavdinë tënde
këndofshin në ag të dritës.
Na jep jetë të shëndetshme,
ngrohtësinë tonë përtërije,
mjegullën e zezë të natës
ta sqarojë drita jote.
O Hyji, që tërë shkëlqim e dritë
O Hyji, që tërë shkëlqim e dritë
zbulon errësitë e natës,
e ndriçim drite quhesh
kur dritë u flet të lumëve.
O Hy i Shenjtë të lutemi
Ti në këtë natë na ruaj;
në ty të gjejmë pushimin,
na i bëj të qeta orët.
Nëse sytë i zë gjumi,
për ty zemra t’rrijë zgjuar;
të mbrosh me dorën tënde
besnikët që të duan.
Shiko, o mbrojtësi ynë,
na ruaj ndër prita e kurthe,
sundo shërbëtorët tu
që me gjak tënd shpërbleve.
Nata e zezë mbulon ngjyrat
Nata e zezë mbulon ngjyrat
e çdo sendi të tokës:
duke u rrëfyer të lypim,
gjyqtar i drejtë i zemrave,
që të na shlyesh fajet
t’na lajsh ndyrësinë e mendjes,
e t’japësh, o Hyji, hirin
e të na shporren krimet.
Nga prapësitë mpihet mendja,
që e bren faji i damshëm;
lakmon të çrranjosë t’errtat,
të kërkojë ty, Shëlbues.
Dëbo tymin e mjegullën
nga brenda sa më tepër,
të gëzohet me u vendosur
në dritën e uruar.
O Hyji, jepu shenjën, lutemi
O Hyji, jepu shenjën, lutemi
shërbëtorëve tu që luten,
kjo mbrapështi e shekullit
të mos na robërojë fenë.
Mos të mendojmë pa mëshirë,
mos të smirojmë askënd,
të fyer mos t’marrim hak,
me të mirë ta mundim t’keqen.
Qoftë larg nga zemrat tona
mëri, mashtrim, kreni;
të marrë fund koprracia,
rranja e gjithë t’këqiave.
Të ruajë lidhjet e paqes
dashnia pa mashtrime;
pa njolla qoftë pastria
që vuan nga mizoria.
O Hyj i etërve të mi dhe Zoti i mëshirës
*O Hyj i etërve të mi dhe Zoti i mëshirës,
ti që me anë të fjalës sate krijove rruzullin,
që njeriun e krijove me anë të urtisë sate *
për të sunduar krijesat që ti i përftove,
për ta drejtuar botën me shenjtëri e drejtësi *
dhe për të gjykuar gjyqin me shpirt të drejtë:
ma jep urtinë që rri në fron pranë teje *
dhe mos më përjashto nga numri i fëmijëve të tu,
sepse jam shërbëtori yt, biri i skllaves sate, †
njeri i vogël e jetëshkurtër, *
i paaftë për të kuptuar gjyq e ligj.
Sepse, edhe po t'u gjente ndër bijtë e njerëzve
ndokush i përsosur, †
por, në qoftë se i mungon urtia jote, *
do të vlerësohej për asgjë.
Me ty është urtia që i njeh veprat e tua, *
që ishte pranë edhe atëherë kur e krijove rruzullin,
dhe e dinte çfarë është e pëlqyeshme në sytë e tu *
dhe çfarë është e drejtë në urdhërimet e tua.
Dërgoje prej qiejve të tu të shenjtë, *
çoje prej selisë së madhërisë sate, –
që të jetë me mua e të mundohet
krah për krah me mua, *
që të di çka është e pëlqyeshme para teje.
Sepse ajo di dhe gjithçka kupton, †
të më përcjellë me maturi në veprat e mia *
e të më mbrojë me lavdinë e vet.
O Hy që s’vjen nga askush
O Hy që s’vjen nga askush,
o Hy që rrjedh prej Hyjit
Hy që buron prej këtyre,
ndër ne eja përkrahës.
Ti je dëshira jonë,
ti qofsh dashnia e gëzimi:
në ty lakmimi ynë
e në ty qoftë kënaqësia.
O Atë, sunduesi i t’gjithëve,
me t’Lindurin nga Virgjëra,
brenda dhe rreth e rrotull
me Shpirtin Shenjtë sundona.
Kujto, Shenjtja Trini,
ç’ndërtoi mirësia jote,
njeriun më parë krijove,
me anë t’gjakut e rimkëmbe.
Se ata që ka krijuar Njënia,
shpërbleu dashnia e Krishtit
atëherë tue vuajtur i ndërgjegjshëm,
tani të duaj ne duke na zgjedhur.
Zgjo ndjenja dashurie
Zgjo ndjenja dashurie
ndaj ty, dhurues i fajit,
shpirtmirë t’u bëhesh zemrave
si të pastrosh ndyrësitë.
Këtu ne arrijmë të huaj (jashtëm)
dhe të mërguar rënkojmë;
ti je liman e atdhe,
na ço n’tremet e jetës.
Dashni e lumtur që ka etje
për ty gurrë jete, o e Vërteta;
ata sy shumë të lumtur
të popullit që ty vëzhgojnë.
N’ty është lumnia e madhe
kujtesa e lavdisë tënde,
që pa mbarim madhërojnë
ata që ngrejnë nga thellësia zemrën.
LUTIA E XHEMIS, NE FORUMIN SHQIPTAR.
O Zot, nëse unë të harroj Ty, mos më harro Ti mua! O Zot, mos më bë kasap, që prenë “qengja”, e as më bë dele që e presin “kasapët”!
O Zot, më ndihmo ta them fjalën e vërtetë para të fuqishmëve dhe më ndihmo që të mos e them të pavërtetën për t’i fituar duartrokitjet e të dobëtëve!
O Zot, në më japish pasuri, mos ma merr lumturinë, e në më japish fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, kur të më dhurosh
sukses, mos ma merr lumturinë time, e kur të më dhurosh modesti, mos ma merr krenarinë me karakterin tim!
O Zot, më ndihmo ta shoh anën tjetër të pamjes dhe mos më lejo t’i akuzoj kundërshtarët e mi se janë tradhtarë, për shkak se më kundërshtojnë në mendim!
O Zot, më mëso t’i dua njerëzit ashtu siç e dua veten dhe më mëso ta gjykoj veten ashtu siç i gjykoj njerëzit!
O Zot, mos lejo të prekem me arrogancë kur kam sukses dhe mos lejo të prekem me pesimizëm kur dështoj, por më përkujto gjithherë se dështimi është përvojë që i paraprinë suksesit!
O Zot, më mëso se toleranca është niveli më i lartë i forcës, kurse dëshira për hakmarrje është aspekti i parë i dobësisë!
O Zot, nëse më zhvesh nga pasuria, ma lë shpresën, nëse më zhvesh nga suksesi ma lë fuqinë e këmbënguljes derisa të triumfoj kundër dështimit, e nëse më zhvesh nga shëndeti, ma lë dhuntinë e besimit!
O Zot, nëse bëj keq ndaj njerëzve, më jep forcën e kërkimfaljes, e nëse ndaj meje bëjnë keq njerëzit, më jep forcën e faljes dhe tolerancës!
Hyj, që me ndriçim t’pastër
Hyj, që me ndriçim t’pastër
dritën shestove, o Zot,
ne lumninë tënde lypim
nësa dita n’kthesë përkulet.
Tani dielli n’muzg shpejtuar
nxiton n’prendim të vet,
me terrinë mbështjell botën
tue mbajtë radhën e vet.
Mirëpo, ti o Zot i epër (i lartë),
shërbtorët tu që luten
lodhur nga puna e ditës
mos i lër n’terr të ndrydhen.
Që jo t’errësuar në mendje
të na ikë koha e ditës,
por me hir tënd të mbrojtur
të shohim dritë fatmadhe.
Himni
O Zot, krijues i t’gjithave
drejtues në botë, që ditën
e vesh me dritë të hijshme
natën me hir të gjumit,
prehja gjymtyrëve t’këputura
t’u kthejë zellin e punës,
t’lehtësojë mendjet e lodhura,
të heqë gjëmët ngashruese.
Falë ditës që kaloi,
e uratëve n’natë të re,
ndihmo fajtorët me anë t’premtimit
me kangë shpalosim himnin.
Thellësisht këndoftë Ty zemra,
për Ty të kumbojë zëri,
Ty dashtë dëshira e pastër,
mendja e përkorë t’adhuroftë.
Kur errësira e madhe
me net të mbulojë ditën,
feja mos të njohë terrin,
nga feja shkëlqeftë nata.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt