Shkup: Feja ISLAME ?

[faruk_01]

Si ti ftojmë fëmijët tanë në Islam?

Thirrja e fëmijëve tanë tek Allahu është prej detyrave më të vështira. Në të njëjtën kohë, mund të jetë dhe një detyrë e lehtë.Vështirësia e kësaj detyre qëndron në seleksionimin e metodave dhe varianteve për arritjen e një resultati pozitiv. Ndërsa lehtësia e saj qëndron në lehtësinë me të cilën fëmijët mund të influencohen pozitivisht.
Ndërkohë fëmijët janë gjithnjë e më tepër nën ndikimin e zhvillimit teknologjik. Ato reagojnë shumë shpejt ndaj filmave dhe figurave. Këto mund të përdoren në mënyrë pozitive varësisht nga mënyra sesi ia prezantojmë ne fëmijëve.
Për të arritur sukses në këtë, ne kemi nevojë për metoda të caktuara për çdo grup të caktuar moshe. Duhet të jemi të aftë të kuptojmë gjërat që ngjallin interes tek fëmijët prej historisë apo fushave të tjera, në mënyrë që të nxisim tek ato pyetje dhe kureshtje dhe kështu të kenë dëshirë të dijnë më shumë.
Jeta e Pejgamberit, alejhis-selam, mund të përdoret si shembull mjaft i mirë për ti ftuar fëmijët në Islam.
Fëmijët kanë nevojë që në fazat fillestare të dijnë atë që është e dobishme për jetën e tyre. Ata kanë nevojë për modele e shembuj të cilët ofrojnë pozitivitet dhe kanë fuqi frymëzuese. Këtë duhet që fëmijët ta kuptojnë gradualisht. Do të ishte gabim të përdoret frika si metodë e edukimit moral. Ne duhet të tregojmë se Islami në të vërtetë është fe e mëshirës, mirësisë dhe paqes.
Gjithashtu duhet ti njohim rrethanat aktuale. Ne jetojmë në një periudhë ku fëmijët ballafaqohen me sulme të ndryshme ndaj Islamit, të cilat hidhen në shoqëri nga mediat.
Në të njëjtën kohë jetomë dhe në epokën e zhvillimit marramendës teknik.
Ne duhet që gjatë edukimit të fëmijëve,të marrim në konsideratë dhe kulturën e shoqërisë në të cilën jetojmë. Duhet që gjërat që fëmijët i shohin në shoqërinë ku jetojnë, ti sqarohen atyre në frymën islame duke i bërë të qartë se cilat janë të pranueshme për moralin e sistemin e jetës islame.
Do të ishte e gabuar të nxisim konfliktin mes mësimeve të Islamit dhe normave shoqërore. Përkundrazi duhen nxitur fëmijët të arrijnë në konkluzione personale duke i ndihmuar ato të kuptojnë çfarë ëshrë e mirë dhe çfarë është e keqe. Në këtë proces nuk duhet ti nënvlerësojmë fëmijët duke menduar se nuk janë të aftë të arrijnë në konkluzion të saktë mendor. Në fakt është krejt e kundërta,aftësia e të menduarit zhvillohet tek fëmijët shumë herët.
Kjo do të thotë se ne nuk duhet ti imponojmë patjetër idetë tona fëmijëve sipas këndvështrimit tonë. Por duhet studiuar me kujdes këndvështrimi i fëmijëve, duhen nxitur që të bëjnë pyetje dhe të kërkojnë përgjigjet.
Mendoj se është shumë pozitive ti mësojmë fëmijëve rreth jetës së shokëve të Pejgamberit, alejhis-selam, dhe mënyrës sesi ata janë sjellur me fëmijët dhe sesi kanë jetuar fëmijët në Islam.
Nëse i prezantojmë diçka fëmijëve, duhet ta bëjmë këtë në mënyrë të besueshme e serioze. Shpeshherë mund të jetë shumë e vështirë të ndryshojmë bindjen që ka krijuar fëmija rreth diçkaje. Fatkeqësisht shumë njerëz mendojnë se fëmijët e ndryshojnë lehtë bindjen e tyre dhe mund të drejtohen pa vështirësi ne drejtimin e dëshiruar. Studimet e bëra në shkollat fillore tregojnë të kundërtën.
Mendoj se për këtë arsye, duhet filluar herët me mësimin e fëmijëve. Megjithatë me keqardhje konstatohet se shumë prindër nuk janë të aftë të merren me fëmijët qoftë edhe në mënyrë të përgjithshme. ?shtë shumë e rëndësishme të mësohet diskutimi i çështjeve islame me fëmijët.
Fëmijët janë të lindur me pastërtinë shpirtërore dhe janë të gatshëm natyrshëm të njohin Allahun Krijuesin dhe njëshmërinë e Tij. Në të vërtetë është ambjenti në të cilin rriten që ka ndikim të madh tek fëmijët dhe luan rol të rëndësishëm në formimin e tyre të mëvonshëm fetar.
Lusim Allahun e Plotfuqishëm të na bekojë me sukses dhe udhëzim në punën tonë edukative. Allahu e bekoftë cdo hap që bëjmë për ti ftuar të tjerët tek rruga e Tij.

Abdul Aziz bin Al Garib
Profesor në Universitetin Islam el-Imam
Marrë nga: islamtoday

[faruk_01]

Pse martesa?

Falenderimi i takon All-llahut, subhanehu ve teala, që dërgoi Muhamedin, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, të na e mësojë fenë e vetme të pranuar tek All-llahu, xhel-le shanuhu, të na e mësojë Islamin, që të gjykojmë sipas tij. Fe që, si e zbritur në përputhshmëri të plotë me natyrën e njeriut, rregullon dhe udhëheq me sistemin jetësor të njeriut, fe që cakton rregullat dhe ligjet që nga rregullimi shoqëror njerëzorë e gjer tek imtësirat e përditshmërisë sonë. Sigurisht se këtu bën pjesë edhe një hap tejet i rendësishëm i besimtarit dhe besimtares në këtë Botë, e kjo është martesa, për të cilën All-llahu, xhel-le shanuhu, në suren En-Nur thotë: "Dhe martoni të pamartuarat ... ", e i Dërguari na ka folur në shumë hadithe të tij, e për të cilën, do të tregojmë disa nga çështjet dhe rregullat e saj.
Feja islame e pranon dhe e deklaron prirjen e fuqishme reciproke të burrit dhe gruas ndaj njëri tjetrit. Kjo prirje që rrjedh nga fitreja (natyra) njerëzore, në vehte ka shumë të mira si zhvillimi i brezit njerëzor dhe zhvillimi i Botës. Nuk mund të mendohet që një njeri normal t'i shmanget kësa prirjeje, Një nga shokët e të dërguarit, Sad b. Vekkasi thotë: "Osman b. Mazumi kishte kërkuar leje nga i Dërguari për të hequr dorë nga bota dhe gruaja, por i Dërguari nuk i kishte dhënë. Po ta kishte lejuar edhe ne vetë do të tredheshim" (Buhari). Megjithatë, sipas pikëpamjes Islame prirjet për marrëdhënie intime, tërheqësia dhe mendimet që kanë burri dhe gruaja për njëri tjetrin, nuk janë diçka e turpshme, e keqe dhe e shëmtuar, sigurisht nëse kanalizohen në suazat e hallallit. Konteksti musliman e pranon njeriun ashtu siç është i krijuar, bashkë me domosdoshmëritë, nevojat dhe detyrimet e krijimit, nuk pretendon ta bëjë engjull duke e shmangur prej këtyre gjërave, ndërkohë që nuk e ul në nivelin e kafshës duke ia zhvlerësuar nevojat e detyrueshme, ndërsa e drejton në synimin për t'u lartësuar tek All-llahu. Për këtë veçori tërheqin vëmendjen porositë e të Dërguarit ku ai, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, thotë: "… nga të mirat e kësaj bote më e bekuara është një grua e mirë" (Muslimi). Ligjësimi i martesës nga ana e Islamit njëherit nënkupton edhe urdhërimin dhe nxitjen e saj, prandaj besimtarit i ndalohet asketizmi sa i përket martesës, pra të rrijë beqar me qëllim që t'i kushtojë rendësi ibadetit dhe afrimit tek All-llahu, xhel-le shanuhu, nëqoftë se ka mundësi martese, me që siç pamë kjo është në kundërshtim me natyrën me të cilën All-llahu i Lartësuar e krijoi njeriun. Transmeton Bejhekiu se Muhamedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thenë: "Me të vërtetë All-llahu në vend të murgërisë na ka dhuruar fenë e drejtë (të natyrshme) e të lartë Islame", apo edhe thotë: "Kush ka mundësi që të martohet e s'martohet, ai s'është i yni"(Taberaniu, Bejhekiu). E vërtetë, këto fjalë të bazuara në kuptimin e natyrës së vërtetë të njeriut e që i përgjigjen dëshirave dhe pasioneve të tij, bëjnë që asnjë person të mos e kapërcejë kufirin e sjelljeve në shoqëri dhe të mos marrë rrugën e devijuar që është në kundërshtim me instiktin e tij, por ta ndjekë sistemin burrimor dhe të drejtë që ia jep besimtarit Islami. Lidhur me këtë tregohet ky hadith i njohur: "Një grup prej tre vetash erdhën te Pejgamberi, alejhis-selam, që të pyesin për ibadetin e tij. Kur morën vesht ata thane: sa pak! Njëri prej tyre tha: "Unë falem natën pandërprerë". I dyti tha: "Unë agjëroj tërë jetën". i treti tha: "Unë s'martohem asnjëherë". Kur erdhi i Dërguari, alejhis-selam, tha: "Ju jeni ata që keni thenë kështu? Vall-llahi, me të vërtetë unë i frikësohem më tepër Zotit dhe jam më i devotshëm se ju, por ndonjëherë agjëroj e ndonjëherë jo, natën falem dhe flej, edhe martohem. Ai që i largohet rrugës sime, s'është i yni! "(Buhari, Muslim).
Kjo ishte për ata njerëz që nga devotshmëria dhe friga se martesa do t'ua zvogëlojë pak, e jo se do t'ua ndal tërësht ibadetin, nuk duan të martohen, e mos të bëjmë fjalë për ata që këtë e bëjnë nga epshi i tyre, që i largohen martesës për shkak se i plotësojnë nevojat e tyre në mënyra të ndaluara duke ndërruar partneret një pas një dhe duke planifikuar që kur të arrijnë moshën e pleqërisë të martohen ashtu që të kenë një djalë që t'i ruajë, e jo që të mos i kalojnë kufijtë e All-llahut, subhanehu ve teala, edhepse planet e tyre nuk dalin ashtu si i bëjnë.
Ja disa nga rreziqet e shumta si pasojë e mosmartesës;
1- rreziku trupor dhe shëndetësor. Mosmartesa shpie gjer tek prostitucioni dhe sëmundjet ngjitëse vdekjeprurëse si: sida, sifilizi, gonorea, papiloma e njeriut, sëmundja e adoleshencës së hershme etj.
2- rreziku moralo-shpirtëror. Si rrjedhojë e mosmartesës paraqiten devijime të rënda morale dhe shpirtërore. Kështu kemi prostitucionin, pastaj homoseksualizmin, pedofilizmin e shumë të tjera të këtij rangu, e tek këta persona shtohet harresa, bie interesimi i tij për aspekte tjera të jetës (ai është indiferent ndaj tyre), ai bëhet barrë dhe fatkeqësi e shoqërisë. Kështu kemi paraqitjen e disa dukurive si: rini rrugaçe, huligane e dhënë pas epsheve, gjeneratë e ngatëruar dhe e sëmurë në trup, moral, mendje dhe shpirt, tregtues pasionesh e instiktesh që merren me shitjen e femrave në shtëpitë publike, lokale të natës ku femrat zvishen pa fije turpi para meshkujve, libra erotikë, revista pornografike, filma të fëlliqur, grupe hipikësh që u ngjasojnë shtazëve etj. Ndaj jo rastësisht ish kryetari sovjetik Nikita Hrushçov më 1962 deklaroi haptazi se ardhmëria e Rusisë është në rrezik, se rinia ruse nuk e ka të sigurtë ardhmërinë për shkak se është fundosur në amoralitet dhe e dhënë pas pasioneve të shfrenuara si shkak i mosmartesës. Në të njejtën kohë ish presidenti amerikan Xhon Kenedi e deklaroi të njëjtën për rininë amerikane, duke e emëruar kështu: "rini e cila nuk martohej e kështu çonte një jetë të çrregulluar, e paaftë dhe e pandërgjegjshme ndaj shoqërisë". Francezëve të mundur në Luftën e Dytë Botërore, marshali Peten ua tërhoqi vërejtjen kështu: "O miq ne na shkatërroi dëfrimi! ". Pastaj vazhdoi: "Shqyrtoni mire gabimet tuaja dhe do t'i gjeni më të rënda. Ju s'deshët fëmijë, e braktisët jetën familjare. i shqelmuat vlerat e larta shpirtërore. Kudo kërkuat epshin…" Ndaj historia tregon se popujt kanë kërkuar rrugëzgjidhje për t'i çuar të rinjtë në martesë me qëllim që të mundin të vazhdojnë ekzistencën dhe bashkësinë e tyre. Në perandorinë romake institucioni i familjes qe tronditur nga përhapja e madhe e jetës beqare e të lirë. Për këtë shkak, sipas ligjeve që nxorri perandori Oktavijan Augusti, çdokush ishte i detyruar të martohej sipas mundësive të veta dhe të martuarit që të bënin fëmijë. Kush nuk vepronte në përputhje me këto urdhëra u nënshtrohej pasojave serioze e të rënda.
3- rreziqet tjera shoqërore. Këto rreziqe kërcënojnë familjen, kërcënojnë të ardhmen e foshnjave dhe fëmijëve të tjerë, shkaktojnë prishjen e jetës bashkëshortore, ndërprejnë lidhjet familjare.
4- rreziku ekonomik. Njerëzit e pamartuar dhe të dhënë pa epsheve shkaktojnë rënien e ekonomisë së popullit, edhe atë: për shkak të dobësimit të forcave punuese, të uljes së prodhimtarisë dhe përdorimit të mjeteve të paligjshme.
5- rreziku fetar në këtë dhe në botën tjetër. Tekefundit, i pamartuari, ai që don të ngel beqar, dhe jo i devotshëm cilësohet me katër veti që na i ka treguar Muhamedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, i cili thotë: "Ruhuni nga prostitucioni se ai përmban katër veti të këqija: ua nxin fytyrën, ua ndal rrizkun, e hidhëron All-llahun dhe shkakton dënim të përhershëm në Xhehenem" (Taberaniu). E rreziku fetar te personi që bën prostitucion është se atij i largohet besimi dhe se i dyfishohet dënimi në Ditën e Kijametit, siç na ka treguar i dërguari i cili thotë: "Ai që bën zina, nuk është besimtar në kohën kur bën zina". (Buhari, Muslim).
Këto ishin disa nga rreziqet më të njohura, që vijnë nga murgëria dhe beqaria, që dëmtojnë shëndetin, familjen, moralin, shpirtin ekonominë, shoqërinë dhe fenë…
E atëherë cila është rruga për përballimin e gjithë këtyre? Padyshim kjo rrugë është martesa e hershme, sepse kur i riu të shoh se rruga është e mbyllur për amoralitet dhe janë fshirë shenjat e saj, atëherë do ta kuptojë se s'ka rrugëdalje tjetër për kënaqjen e epshit përveç me anë të martesës legjitime, të cilën e ka ligjësuar All-llahu, subhanehu ve teala, dhe e ka nxitur feja Islame, duke qenë martesa e heshme një prej ligjeve Islame siç thotë Muhamedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, për të rinjtë: "O ju të rinj! Kush ka mundësi për martesë le të martohet…! " (El-Xhema-ah) Gjithashtu edhe Kur'ani i Madhërishëm e urdhëron Martesën. Thotë All-llahu, xhel-le shanuhu, "Dhe martoni të pamartuarat (të pamartuarit)…". Ky urdhër në përputhje me gjendjen dhe nevojën për martesë të personit, shkallëzohet nga farzi e mëposhtë. (prej farz, vaxhib në synnet etj. sh.r.) E në porositë tjera të të Dërguarit thuhet kështu: "Me Martesën personat kanë plotësuar gjysmën e besimit, ndërsa gjysma tjetër është respekti ndaj All-llahut. " apo "Martohuni që të shtoheni, se unë do të mburrem me ju para popujve tjerë. "(Bejhekiu, Abdurrezaku) Të tregojmë edhe se martesa dhe lindja e fëmijëve ka qenë edhe në traditën e pejgamberëve, siç na tregon i Dërguari: "Katër gjëra janë prej punëve të pejgamberëve: kënaja, parfumi, misvaku dhe martesa" (Tirmidhiu) Dhe vërtetë të gjithë të Dërguarit janë martuar dhe kanë pasur familje, përfshirë këtu edhe Muhamedin, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, përveç Isait, alejhis-selam, i cili nuk është martuar, por kur do të kthehet në Tokë edhe ai do ta plotësojë këtë sunnet të pejgamberëve.
Ndërkaq martesa ofron shumë përparësi dhe dobi, edhe atë;
1- shtimin, e me këtë edhe ruajtjen e gjinisë njerëzore. Thotë All-llahu, xhel-le shanuhu, në Kur'an: "O ju njerëz! Kini frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një vete (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqen) e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. "(En-Nisa, 1), dhe në Kur'an e gjejmë edhe këtë: "All-llahu krijoi për ju bashkëshorte nga vetë lloji juaj, e prej bashkëshorteve tuaja fëmijë e nipa. "(En-Nahl, 72).
2- ruajtjen e familjes.
3- shpëtimin e shoqërisë nga prishja e moralit.
4- ndihmën e bashkëshortëve për formimin e familjes. Me anë të martesës bashkëshortët ndihmohen në formimin e familjes, në edukimin e fëmijëve, në punët e përditshme gjatë jetës, ku secili plotëson punën e tjetrit dhe secili i kryen obligimet që i ka ndaj bashkëshortit, për të cilat do të flasim inshaall-llah.
5- Në shërimin e shoqërisë nga sëmundjet e ndryshme të cilët i përmendëm.
6-në nxitjen e dashurisë prindërore. Me anë të martesës lind dashuria e madhe e prindërve ndaj fëmjëve të tyre. Kjo shihet qartë në ndikimin e madh që ka dashuria e prindërve te fëmijët dhe në sukseset gjatë përkujdesjes, edukimit, shkollimit, ruajtjes së ineresave të tyre si dhe në përpjekjet e tyre për një jetë më të mirë dhe ardhmëri me perspektive.
7- qetësimi shpirtëror i bashkëshortëve me njëri tjetrin. Vërtetë, burri pas kryerjes së detyrave të rënda të përditshme, kthehet në gjirin familjar dhe bashkë me bashkëshorten dhe fëmijët i harron vështirësitë gjatë ditës, duke akumuluar energji për sfidat e së nesërmes, e posaçërisht vlen të përmendet prehja shpirtërore që gruaja e gjen tek burri i saj. Për këtë All-llahu, xhel-le shanuhu, thotë: "… ato janë prehje për ju dhe ju jeni prehje për to…"(El-Bekare, 187) , dhe thotë: "Edhe një argument tjetër i tij është se Ai, nga lloji juaj krijon bashkëshorte që të gjeni prehje pranë tyre dhe ndërmjet jush mbjell dashuri dhe mëshirë. Ky me të vërtetë është argument për njerëzit që meditojnë"(Er-Rum, 21)
Ferihane Qamili
Literatura:
1. Kur'ani fisnik
2. Ahmed Mehmedoviç, "Tako je govorio Muhammed(s. a. v. s)Resulullah"(zbirka hadisa), Tuzla, 1991.
3. Abdullah Nasih Ulvan, "Rregullat e fejesës e të Martesës", Tetovë, 1999
4. Prof. Dr. Bekir Topaloglu, "Islamda Kadin", Maramra Universitesi/Ilahiyat Fakultesi, Istanbul, 1995
5. Doc. Dr. Shefik Kurdiq, "Martesa dhe marrëdhëniet intime në Islam", Prishtinë, 2004
6. Imam Neveviu, "Rijadus-Salihin" (përmbledhje hadithesh, version i shkurtuar), Prizren, 2000.
7. Numra të ndryshëm të albislam-it.

[faruk_01]

Këshillë Bashkëshortëve

Këshillën time e filloj duke treguar rreth Luftës së Dytë Botërore, Armatës britaneze dhe shkretëtirës egjiptase! Njërës nga betejat më vendimtare, që ndodhi më 1942 gjatë Luftës së Dytë Botërore, e quajtur beteja El-Alemejn, e quajtur ashtu sipas vendit në Egjiptin verior. ثshtë e mirënjohur që gjermanët okupuan Afrikën Veriore dhe arrritën deri në Egjipt. Shpresonin ta pushtojnë Kanalin e Suezit, mandej të pushtojnë fushat e naftës në Iran dhe Irak, mandej ta sulojnë Bashkimin Sovjetik nga jugu, etj.
Britanezët qenë të qëndrueshëm që asnjëherë të mos e lejojnë të ndodh ajo, ndaj sollën ushtarakun më të mirë, gjeneralin Berndard Montgomerin që të udhëheq ushtrinë e tyre me qëllim të ndalimit të gjermanëve dhe përparimit të tyre. Ndodhi një betejë e vërtetë. ثndrrat gjermane nuk u realizuan, britanezët marrin fitoren ndërsa shumë luftëtar vdiqën dhe u varrosën në shkretëtirën El Alemejn.
Ajo që neve na intereson, nuk është ndodhia mes britanezëve dhe gjermanëve. Ne na intereson që pas luftës, shumë familjarë të ushtarëve të rënë në El Alemejn, erdhën të vizitonin varret e tyre. Disa nga ata, lanë ca fjalë të gdhendura në varret e tyre. Ndër ta, gjenden fjalët e një vejushe të re angleze e cila i shkroi burrit të saj: “Për Botën, ti qe vetëm ushtar, por për mua, ti ishe Bota e tërë!”
Ndaj, gjatë martesës, ju nuk fitoni vetëm bashkëshorte, ju fitoni gjithë botën. Nga tani e në botën e ardhshme, bashkëshortja jote do të jetë partneri yt në jetë, bashkëudhëtar dhe shoku më i mirë. Do t’i ndajë me ty çastet, ditët dhe vitet. Do ta ndajë me ty gëzimin dhe dëshpërimin, sukseset dhe dështimet, ëndrrat dhe frikësimet tua. Kur do të jesh i dobët, ajo më së miri do të kujdeset për ty; kur të kesh nevojë për ndihmë, do të bëjë gjithë ç’ka mundet; kur të kesh ndonjë sekret, ajo do ta ruajë më së miri; kur të kesh nevojë për këshillë, ajo do ta jep. Ajo gjithnjë do të jetë me ty. Kur të zgjohesh në mëngjes, gjëja e parë që shohin sytë tua është ajo.
Gjatë ditës, ajo do të jetë me ty, në qoftë se në një moment nuk është me ty, fizikisht, ajo do të mendojë për ty me gjithë zemër, mendime e shpirt. Kur të shkoni të flini, ajo do të jetë gjëja e fundit që e sheh; madje edhe kur flenë ti, sërish do ta shohësh atë në ëndërr. Shkurtë, ajo do të jetë e gjithë bota për të dhe ti do të jesh e gjithë bota për të.
Përshkrim më i mirë të cilin personalisht e kam lexuar ndonjëherë e që përshkruan afërsinë e bashkëshortëve për njëri-tjetrin, paraqet ajeti Kur’anor: 'Ju jeni veshja e tyre dhe ato janë veshja e juaj.’
Bashkëshortët janë sikur petku për njëri-tjetrin, ngaqë ia sigurojnë njëri-tjetrit mbrojtjen, konforitetin, mbulesën, ndihmën dhe pasurinë. Paramendoni sikur të udhëtonit në Alaskë pa veshje! Bashkëshortët tanë na sigurojnë në të njëjtën mënyrë mbrojtjen dhe konforitetin, mbulesën dhe ndihmën, në udhëtimet tona në këtë botë sikur veshja që do të na nevojitej në udhëtimin tonë në Alaskë.
Relacioni mes bashkëshortëve është gjëja më e shenjtë nga të gjitha relacionet: vlera e dashurisë dhe kujdesit, intimitetit dhe afërsisë, mëshirës dhe mirëkuptimit dhe qetësisë e cila mbushë zemrën e bashkëshortëve. Kjo paraqet vepër Hyjnore. Vetëm Zoti me fuqinë e pakufizuar, mëshirën e pafund dhe Urtësinë e shkëlqyer, mund të forcojë këto ndjenja të shkëlqyera në zemrat e bashkëshortëve.
Faktikisht, Allahu na kujton ata që shkojnë shenjave të Tij në Univers, janë ndjenjat në zemrat e bashkëshortëve ndër shenjat e Tij që duhet udhëzuar qeniet njerëzore kah Ekzistenca e Tij.
Siç qëndron në Kur’an, (Er-Rum 21): “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje te ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë.”
Mirëpo zemra e njeriut nuk është qenie e palëvizshme, ajo është mjaft dinamike. Dashuria mund të thahet dhe zbehet. Lidhja bashkëshortore mund të dobësohet nëse për të nuk kemi kujdes. Lumturia në bashkëshortësi nuk vjen vetvetiu. Fati konstant kërkon dhënie dhe sakrificë konstante nga të dy anët. Që pema e dashurisë bashkëshortore të mbijetojë, të mbetet e gjallë dhe ta vazhdojë rritjen, toka duhet të jetë e palodhshme, e mirëmbajtur dhe e kujdesur. Ndaj, ja këtu disa këshilla si ta mirëmbajmë këtë pemë, që vazhdimisht të rritet:
Në botën tonë, jetojmë një jetë dinamike, të rrethuar me tabela të dendura dhe të stërmbushur me afate. Për bashkëshortët, kjo domethënë, ndoshta më nuk do të gjeni kohë që të kaloni së bashku, të vetmuar dhe larg nga obligimet. Këtë nuk duhet ta lejoni asnjëherë të ndodh! Mundohuni që periodikisht të gjeni kohë, të kryeni ndonjë punë, larg nga bota tjetër. Kujtoni se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, gjente kohë që të shkojë i vetëm me bashkëshorten Aishen radijallahu anha, në shkretëtirë, për të garuar. Fillimisht ajo ia kalonte, mirëpo pasi fitoi pak në peshë, filloi ai t'ia kalojë...
Dil rregullisht jashtë me të dhe bëni çfarëdo lloj aktiviteti. Shkoni në bregdet. Vizitoni familjen dhe shokët.
Shkoni në xhami, në piknik etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, ndante kohë që të shkojë me gruan e tij të shohë lojërat e etiopianeve të reja.
Gjithmonë të kesh romansë në jetë. Jeta moderne gati e transformoi qenien njerëzore në robot apo high-tech - maqina pa emocione.
Shfaqja e emocioneve është e nevojshme që ta ruajmë lidhjen bashkëshortore, larg nga dryshku dhe dezintegrimi. Mbaje mend, do të shpërblehesh nga Allahu për çdo emocion që tregon ndaj gruas tënde. Ashtu siç thotë Resulullahu, salallahu alejhi ue selem: “Do të shpërbleheni për gjithë ku kërkoni kënaqësinë e Allahut, madje edhe për ushqimin që vëni në gojë të bashkëshortes.” Asnjëherë mos e nënçmo vlerën për gjëra që duken të vogla, ashtu siç është vënia e ushqimit në gojë të gruas, hapja derën e veturës etj. Kujtoni se Resulullahu, salallahu alejhi ue selem, vënte gjurin e tij që bashkëshortja të shalonte devenë... Mundohu që gjithnjë të gjesh kohë për lutje të përbashkët.
Forcimi i lidhjes mes teje dhe Allahut është garantim më i mirë që lidhja jote bashkëshortore, të mbetet gjithnjë e fortë. Kjo do të rezultojë me pasje të qetësisë më të madhe në shtëpinë tënde. Kujto si Pejgamberi, salallahu alejhi ue selem, gjithnjë tregonte lutje dhe dëshira për bashkëshortët e ri, të cilët zgjoheshin natën të falen, ai madje udhëzonte që nëse njëri prej tyre ngrihet, le ta thirr tjetrin që nuk është ngritur, madje edhe me stërpikje me ujë në fytyrën e tij/saj.
Mundohu që gjithnjë me vepra a me fjalë të jesh i mirë ndaj bashkëshortes. Bisedo me të, buzëqeshu, kërko këshillën e saj, pyete për mendimin e saj, harxho kohë të vyeshme me të dhe kujto se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, ka thënë: “Më të mirët nga ju janë ata që janë më të mirë ndaj bashkëshorteve...”
Në fund, është rutinë që bashkëshortët të japin besën në dashuri dhe nder, deri sa vdekja të mos i ndajë. Unë mendoj se kjo besë është jo e mirë, por e shkëlqyeshme, mirëpo jo e mjaftueshme! Nuk mjafton vetëm ta dashurosh bashkëshorten. Gjithashtu duhet të duash atë që ajo do. Familjen e saj, dashamirët e saj duhet të jenë edhe dashamirë për ty. Mos u bë si kolegu im, i cili nuk kënaqej që, prindërit e bashkëshortes së tij, të vijnë në vizitë, për disa javë. Ai sinqerisht asaj i thotë: ‘Nuk i dua prindërit tu’. Natyrisht se e shikoi me hidhërim dhe ia ktheu: ‘Edhe unë nuk i dua prindërit tu’.
Gjithashtu, nuk mjafton ta duash deri sa vdekja t’ju ndajë. Dashuria nuk duhet të ndërpritet dhe ne besojmë që, ekziston bota tjetër pas kësaj. Atje ku ata të cilët bëjnë gjëra të drejta në këtë botë, do të bashkohen me bashkëshortet dhe pasardhësit e tyre. Shembull më i mirë është Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, dashuria e të cilit ndaj Hatixhes radijallahu anha, vazhdoi edhe pas vdekjes së saj. Edhe shumë vite pas vdekjes së saj, ai asnjëherë nuk harroi që kur të therë ndonjë dele, një pjesë t’ia dërgonte shoqeve të saj...
Duaje bashkëshorten tënde dhe atë që ajo do, dhe atë, jo deri në vdekje, por deri sa të bashkoheni përsëri në botën tjetër.
Inshaallah!

Sherif Muhammed

Përktheu: Ebu Jasin
Redaktoi: O. B.

[faruk_01]

Te Nderuar,,ne Vazhdim Mund Ti Dergoni Te Gjitha Shkrimet Tuaja Rreth Fese Islame...ngelni Te Pershendetur...

[Alienated]

faruk_01
Ka nje nenforum te vecante per fene Islame. Posto atje te lutem, sepse kjo pjese e forumit eshte "rezervuar" per Maqedonine dhe ngjarjet e problemet ne Maqedoni.

[urtesia]

SELAMU ALEJKUM VËLLA

Kam nderin dhe kenaqesine te te shkruaj dhe te peruroj temat e zgjedhura te dijetareve.
Por me lejo te shpreh shqetesimin tim duke ju njohtuar se forma dhe menyra se si e edukoni rinine ne shkup eshte katastrofale.
para disa muajve, konkretisht ne muajin maj 2008, djema te thirun ne fene islame, me mjekra te leshuara, ne emer te Allahut rrafin prinderit e tyre.
valle cili qenka Ai Allah qe na mesoka te rrafim prinderit edhe ate ne emert te Allahut ?!!!
lutem kujdes ...

[Arber gerguri]

SELAMU ALEJKUM VËLLA

Kam nderin dhe kenaqesine te te shkruaj dhe te peruroj temat e zgjedhura te dijetareve.
Por me lejo te shpreh shqetesimin tim duke ju njohtuar se forma dhe menyra se si e edukoni rinine ne shkup eshte katastrofale.
para disa muajve, konkretisht ne muajin maj 2008, djema te thirun ne fene islame, me mjekra te leshuara, ne emer te Allahut rrafin prinderit e tyre.
valle cili qenka Ai Allah qe na mesoka te rrafim prinderit edhe ate ne emert te Allahut ?!!!
lutem kujdes ...

Ja qfar na meson dhe na urdheron neve Allahu ne kur'an

bekare /83 .............mos adhuroni tjetërkë përveç All-llahun, të silleni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmve, ndaj jetimave, ndaj të varfërve dhe njerëzve u thuani fjalë të mira; Faleni namazin dhe jepni zeqatin,.......................

Lexo! eshte urdher nga ALlahu pra edhe meso...

[faruk_01]

SELAMU ALEJKUM VËLLA

Kam nderin dhe kenaqesine te te shkruaj dhe te peruroj temat e zgjedhura te dijetareve.
Por me lejo te shpreh shqetesimin tim duke ju njohtuar se forma dhe menyra se si e edukoni rinine ne shkup eshte katastrofale.
para disa muajve, konkretisht ne muajin maj 2008, djema te thirun ne fene islame, me mjekra te leshuara, ne emer te Allahut rrafin prinderit e tyre.
valle cili qenka Ai Allah qe na mesoka te rrafim prinderit edhe ate ne emert te Allahut ?!!!
lutem kujdes ...

kete qe thua ty eshte dicka e tmershme, ai i cili e ben kete le te denohet nga ALLAHU, na ruaj Zot nga jo besimtaret dhe keta qe thua ty besimtaret mjekrosh qe nuk dine edhe prinderit ti respektojne..

[muli21]

Simbas fjalëve të Muhammedit s.v.a.s. , kush i hidhëron prindët edhe Allahu është i hidhëruar me atë njeri

[faruk_01]

Roli i prindërve

Transmeton Ebu Hurejra nga Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë për të, se ka thënë: “اdo foshnje lind me natyrshmëri (islame), mirëpo prindërit (e fëmijës) më pas e hebreizojnë, e krishterizojnë, ose e bëjnë zjarrputist”.


Si i edukoi Ebu Kibria fëmijët?


Baba i katër fëmijëve, të cilët janë midis moshës 12 deri 25 vjeç, erdhën në Kanada nga Bangladeshi (që ishte atëherë në Pakistanin Lindor) në vitin 1967.

Të gjithë fëmijët e tij lindën në Kanada. Vajza më e madhe, Sheila (25 vjeç), kohën e fundit mbaroi së shkruari një libër për eksperiencën e saj kur vendosi hixhabin, e titulluar „Dita e Marijës“. Fëmijët e tjerë të Kibrias janë përfshirë nëpër programe të ndryshme të komunitetit musliman. Ata të gjithë falin pesë kohët e namazit. Të dy vajzat janë të mbuluara me hixhab, megjithëse ai thotë: “Asnjëherë nuk i kam thënë të mbulohen”.

Disa prindër, të çuditur mund të pyesin se çfarë bëri Ebu Kibria, gruaja e tij dhe prindërit e tjerë me fëmijët, se si i ndihmuan në jetësimin e islamit fëmijët e tyre, se si mundën të ndikojnë që ta ruanin dinin e tyre në një ambient ku ka shekullarizëm, materializëm dhe hedonizëm të kulturës së të rinjve në Perëndim?

Si i edukuan ata, ku midis tyre ishin të pranishme shumë dukuri negative si marrëdhëniet intime jashtë martesore, droga, braktisja e praktikimit të islamit ose edhe më keq lënia plotësisht e fesë pas dore, me një fjalë se si i edukuan me një ambient ku devijimin është shumë e lehtë për ta marrë?


Ebu Kibria jep një përgjigje të shkurtër, të qartë dhe të thjeshtë:

“Prindërit duhet të sakrifikojnë, duhet t’ia bëjnë të dashur Kur’anin dhe Sunnetin”.


Edukimi është një detyrë që duhet t’i përkushtohet një kohë e plotë (e jo të merret si orar).


Prindërit kanë dy strategji: sipas Munir el Kasim, i cili ka shërbyer si imam në Londër dhe Ontario në Kanada: “Disa marrin (edukimin) si të qenit prind si një detyrë me orar të plotë ose ka edhe prej atyre që i lënë fëmijët e tyre të rriten me sprova dhe gabime”


Duhet të qëndroni sa më afër fëmijës tuaj


El Kasim thekson nevojën të kemi një nga prindërit të pranishëm në parimet (normat) e përditshme për fëmijët. Shumë shpesh, prindërit janë të zënë duke i dhënë “jetën e mirë“ fëmijëve të tyre në nivelin material (si shtëpia e bukur, blerjen e një veture fëmijës kur t’i mbush 16 vjeç, rrobe të shtrenjta, etj.) të gjitha këto duke ia siguruar duke punuar si skllav, në disa raste dy ose tre punë duke i punuar vetë që t’i kënaqin fëmijët e tyre.


Sidoqoftë, ata dështojnë në kalimin e kohës me fëmijët e tyre që t’i edukojnë me vlera islame që do të formojnë bazën e sistemit të besimit dhe identitetin për jetën e tyre.


„Kur këto lidhje të ngushta (të brendshme) nuk zhvillohen midis prindërve dhe fëmijëve, kur të arrijnë moshën ku ‘liria’ tek ata është të kenë aq më shumë kënaqësi sa munden, ata do të bëjnë çfarë të duan, sepse prindërit bëhen vetëm punonjës të përhershëm në jetën e tyre dhe se kjo do t’i bëjë parazitë në aspektin mental dhe praktik“ shpjegon El Kasimi.


Kibria ishte i afërt me fëmijët e tij. Ai u siguroi ndihmën atyre kur donin të kënaqeshin, gjithashtu. Ai thotë se ai nuk nguliti në mendjen e fëmijëve të tij vetëm ndodhitë islame, por u mësoi gjithashtu patinazhin, futbollin dhe aktivitete tjera.


Nevoja që të krijojmë mjedis të përshtatshëm


Nëna shtëpiake s’është vetëm një zgjidhje për edukimin dhe rritjen e fëmijës me baza dhe frymë muslimane, por edhe një element i rëndësishëm për krijimin e ambientit të duhur islam, që është përgjegjësi e të dy prindërve.

Faktori më i rëndësishëm në këtë drejtim është që prindërit duhet të jenë domosdoshmërisht praktikues të fesë islame. Muslimanët e ri kanë vëzhguar një fenomen të çuditshëm me prindërit e tyre:

„ Një nga pakënaqësitë e zakonshme që marr nga rinia është se prindërit janë të paqartë me veprat dhe fjalët e tyre; ata tjetër gjë thonë dhe tjetër gjë bëjnë. Ata janë më besnikë dhe të hapur për kulturën e huaj sesa për islamin“, tregon Shejh Faisal Abdur Rezak, imam në Toronto, në xhaminë Tarik, në Kanada.


Ndaj këtij fenomeni Kibria vijon t’i bëjë sytë katër, teksa tregon: „ Unë ju siguroj se lutem vetë para se t’ua këshilloj një gjë të tillë fëmijëve“


Adoleshentët nuk duhen të largohen nga shtëpia


„ Nëse prindërit nuk kanë ambientin e përshtatshëm në shtëpi dhe nuk kanë komunikim të mirë me fëmijët, kjo do t’i shpjerë fëmijët që të veçohen dhe të largohen nga shtëpia dhe familja e tyre“, thotë Ekram Beshir.

Ajo dhe burri i saj Muhamed Rida Beshir janë autor të librit „Përballja e sfidës së edukimit në Perëndim” me një pikëpamje islame. Ky veçim nga shtëpia sjell fatkeqësi për një adoleshent. Në shumë komunitete muslimane në Perëndim, shtëpia është ku të rinjtë së pari përjetojnë islamin, si p.sh., falja ose përgatitja e shtëpisë për festën e Bajramit etj. Një musliman i ri, nuk do të jetë vetëm i veçuar (i ndarë) vetë nga shtëpia, por me njëfarë mënyre edhe nga vetë islami.


Prindërit duhet t’i diskutojnë problemet


Komunikimi i mirë është një çelës përbërës në hapjen e dyerve për zemrat dhe mendjet e adoleshentëve. Një gatishmëri e prindit për t’i diskutuar problemet hapur dhe me durim rezulton tek adoleshenti me besueshmëri e respekt për prindërit e tij. Në këtë nivel prindërit kanë mundësi të kenë vëmendjen dhe gatishmërinë e adoleshentit për ta marrë në konsideratë dhe vlerësim pikëpamjen islame, duke ndjekur sakaq me seriozitet këshillat e prindërve.

Teorikisht, ky lloj i komunikimit duhet të bëhet qysh në fëmijëri. “Nëse fëmija juaj është i moshës 13 ose 14 vjeç, do të ketë sistemin e vet moral”, tregon Beshir.

“Madje kur ju nuk jeni me të, ai ka përkrahjen e tij përbrenda”, shton ai.

“Ai e njeh Allahun, di se si të veprojë në shumë situata. Ai ende do të ketë nevojë për sigurinë dhe mendimin (vendimin) tuaj.”


Prindërit duhet t’u shprehin tërë dashurinë fëmijëve


Rinia muslimane, sikundërse adoleshentët e tjerë, mund të qëndrojnë të lidhur për prindërit dhe shtëpitë e tyre nëse ata ndiejnë dashuri, i dëgjojnë kërkesat e tyre, trajtohen në mënyrë të drejtë, jo të tallur, duke i kritikuar ose trajtuar me vrazhdësi. Prindërit s’duhet të turpërohen nga thënia “të dua” me adoleshentët e tyre, që duket si diçka e pazakontë.

Gjithashtu, kjo nënkupton se prindërit duhet të pranojnë çështjet e mira ose të këqija të fëmijëve të tyre në përpjekjet për ta ndërtuar jetën e tyre mbi baza islame dhe nuk duhet kërkuar aq sa nuk kërkohet, pasi kjo do të kalonte në tjetërsim.

“Secili është një person unik, kështu që ju nuk mund të kërkoni që ai të jetë ashtu siç dëshiron ti të jetë”, thotë Beshir.

Mbani mend, prindër, koha e adoleshencës është një kohë e luftës.

Dashuria dhe pëlqimi i prindërve janë diçka vendimtare për fëmijën e periudhës së adoleshencës, kur shumë të ri muslimanë ose jomuslimanë përpiqen.

„Ata janë duke luftuar përbrenda vetes të kuptojnë ndryshimet e pubertetit që ndodhin tek ata. Ata disa vite më herët ishin vetëm fëmijë, kurse tani janë duke provuar t’i gjejnë vetes pozitën e re në shoqëri, në rrethin e shokëve të tyre, në shkollë dhe te fqinjët e tyre“, thotë Beshir.

Ata kanë nevojë të ndihen se nuk janë të refuzuar. Ndjenja e të qenit jo i refuzuar është shumë e rëndësishme, pasi e shtyn adoleshentin të bëjë diçka me forcat e veta, duke u nisur nga ndjenja e të qenit i/e pranuar.


Jepni edukatën islame adoleshentëve, edhe nëse është i vogël


Kur është fjala për mësimin e fëmijëve të tyre me vlera islame, s’është e thënë që prindërit duhet të jenë patjetër dijetarë. Ata duhet të çojnë diturinë dhe praktikën islame djemve ose vajzave të tyre, pavarësisht se sa të vjetër ose të vegjël janë, ose se sa dituri të vogël që kanë.

“Nëse prindi tregon dashuri të vërtetë për fëmijët, kjo do t’i bëjë ata t’u përgjigjen në një mënyrë pozitive, që rezulton se ia lënë përgjegjësinë atij ose asaj”, thotë ثahid Mustafa, këshilltar në qendrën “Rinia Muslimane e Amerikës Veriore” (Muslim Youth of North America).


Kibria është një shembull i mirë në këtë drejtim. Ai përshkruan se sa vështirë ishte për të, të hiqte dorë nga një profesion mbi 20 vite si muzikant, duke luajtur ‘tabla’, një lloj daulle nga nënkontinenti Indian.

E megjithatë, ai i mori fëmijët me vete dhe i integroi në shumë programe islame të pranishme në komunitetin dhe vendin ku jetonte e punonte: shkolla verore islame, kampingje, programe një ditore etj.

Një nga gjërat që i ndryshoi pikëpamjen e tij për muzikën ishte kur një student i klasës së tij nuk u duk më në orët që mbanin. Kur Kibria e takoi më pastaj këtë musliman, ai vërejti se e kishte braktisur përfundimisht ‘tablën’ për shkak të islamit.

“Kur Ibrahimi mundi t’a sakrifikojë djalin e tij Ismailin, ‘tabla’ nuk është asnjë send (gjë)”, tha Kibria, duke treguar se si iu kthye islamit seriozisht.

Faktori tjetër që e bindi atë të braktisë ‘tablën’ ishte kur ai i pa fëmijët e tij duke u bërë më të interesuar për islamin.

“U betova se nuk do ta prekja ‘tablën’ më, e asnjë vegël muzikore. Pastaj iu bashkua me përkushtim fëmijëve të tij dhe i inkurajoi që të mësonin dhe të praktikonin më shumë fenë islame”.


Marrë nga www.soundvision.com

Përshtati nga Anglishtja: Fitim NUHIU