Berberi

[Brari]

gsh
----------

Historia e njeriut që për gjysmë shekulli ka kaluar në duar kokat e personazheve më të njohur të politikës

"Unë, berberi i ambasadorëve"
Të fshehtat e Shaban Boçit: Si më njohin tiranasit


--------------------------------------------------------------------

Odeta Halili

TIRANE

Mbrëmjen e djeshme radha i takoi ambasadorit turk. Një telefonatë nga sekretaria e turkut dhe berberi "u prenotua". Në 7 e 30 minuta Shaban Boçi do të qethte klientin e radhës, jo në "Barber shop Boçi" por në ambiente shtëpie.

Ka shëtitur në banesat e ambasadorëve me krehër e gërshërë në dorë. 54 vjet në zanatin e berberit janë një arsye fort bindëse për ta përcjellë emrin e Shabës, kështu e njohin të gjithë, dhe në veshin e atyre që vijnë në Shqipëri me misionin e diplomatit.

Klientët
Kinkelin e ka veç nga të tjerët. Për të nuk ka qenë thjesht klient, por një bashkëbisedues i mirë në minutat e qethjes. "Pesë vjet me radhë e kam qethur çdo muaj. U bëmë miq madje, ndërsa flisnim për gjëra të tjera, përveç modelit të flokëve", thotë Shaba. Për çfarë flisnin? Jo për politikë, e për asgjë që kishte të bënte me zanatet e bashkëbiseduesve. Për klientët e huaj fakti që berberi i tyre shqiptar komunikonte lirshëm anglisht ishte një motiv zbavitës për të folur gjëra të përditshme. Mban mend dhe Smithin e ambasadës amerikane në kohën e Rajersonit. Edhe ai në klientët e Shabës. E shumë të tjerë, diplomatë, specialistë të huaj kanë zënë radhë në berberin e shqiptarëve. E megjithatë nuk i ka vënë ndonjëherë në kandar shpërblimet. Ishte fare e thjeshtë për të, të siguronte ndonjë vizë për Gjermani, Turqi, e gjetkë. "Nuk kam pretenduar, për mua i vetmi shpërblim ishte ndërsa i shihja të vinin prapë dhe prapë pas herës së parë", thotë i kënaqur berberi.

Anglishtja
Anglishtja ka qenë një arsye më shumë për ta patur të përhershme klientelën e ambasadorëve. 64-vjeçari flet anglisht në mënyrë perfekte. I ka çuditur të huajt që ia kanë komunikuar në anglisht preferencat e qethjeve. Me një "Can I help you" (si mund t'iu ndihmoj) niste dialogu me ata, që nuk e mendonin se do të mund t'ia shpjegonin drejtpërdrejt modelet e flokëve berberit shqiptar. "Me anglishten kam nisur të merrem që në vitet '60". Fillimisht vetëm për të lexuar revistat e huaj që i binin në dorë. Më pas kanë qenë klientë të tij që e kanë cytur. Vite më vonë do të shihej dhe në auditoret e studentëve të anglishtes për të ndjekur bashkë me ta e komunikuar dialogjet në gjuhë të huaj. Pasioni i vleu shumë më tepër se një lexim i thjeshtë për të shuar kureshtjen e për shkrimet në revista. E ka pasur shumë më lehtë për të fituar besimin e të huajve që kanë shënuar emrat në klientelën e Shabës.

Të tjerët
Janë madje përtej atyre kohëve kur mbi pasqyrën e Shabës shkruhej "Bakshishi prish ndërgjegjen". Asokohe punonte kolektivçe në "Specialen" që ndodhej aty ku sot është qendra "Bahai". Por shumicën e klientëve të tanishëm ai i ka njohur vite më parë, në '50-ën a '60-ën bashkë me vipat e diktaturës e të tjerët, të thjeshtët e kanë ndjekur këmba-këmbës "parukierin" e tyre. Nuk pëlqen të diferencojë me emra. "Kanë qenë klientë të mi anëtarë të Komitetit Qendror e të Byrosë Politike, artistë, kompozitorë e fëmijë të tyre, deputetë e të tjerë". Të flasë me tepër për të do të thotë një ndjenjë vetëmburrje që kurrsesi nuk mund ta pranojë. Madje shprehet me modesti se për Shabën vipa janë, pa dallim, këta klientë që nuk e kanë braktisur më se 50 vjet. Tani kalon gishtërinjtë mbi flokë të thinjur, dikur bjondë apo të zinj, gjithsesi më të dendur. Ai mbetet po njëlloj modeluesi i tyre.

-------
Rrëfimi i berberit: Kështu e mbaj mend

"Berisha vinte kur ishte student"


--------------------------------------------------------------

TIRANE

Liderin e demokratëve e mban mend shumë ndryshe. E kjo është më se e natyrshme pasi bëhet fjalë për më se tre dekada të shkuara. në të gjitha vitet e studimeve të Mjekësisë, Sali Berisha e ka frekuentuar rregullisht berberin. Veçan nga gjithë të tjerët. Edhe kur shkonte për t'u qethur studenti nuk e hiqte librin nga dora. "Qëllonte të kishte radhë. Do të qetheshin 7 a 8 veta para tij", thotë Shaba. Berisha, ndërkohë, serioz e fjalëpakë shfletonte leksionet e librat që kishte marrë nën sqetulla. "Nuk e ndjente hiç radhën, as minutat që kalonin, as të tjerët që zbrasnin radhën mbi kokë të tij. E pasi karrigia lirohej pas klientit të fundit, berberit do t'i duhej ta ndërpriste nga studimet. "Kaq shpejt erdhi radha", do të çuditej studenti. Nuk i kishte ndjerë hiç minutat e pritjes. Por tashmë do t'i duhej ta linte mënjanë librin. Ky ishte rituali i zakonshëm i minutave të Berishës pranë Shabës, që përsëritej kohë më kohë. Janë dhe plot emra të tjerë demokratësh e politikanësh në përgjithësi që janë ulur në poltronin e tij. Ai vazhdon të presë e të përcjellë…natyrisht gjithnjë e më i sigurtë, tashmë i di përmendësh preferencat e secilit.

----------
Ka klientë prej 50 vjetësh

"Si i kam lëvizur dyqanet në Tiranë"


--------------------------------------------------------------------

TIRANE

Asnjëherë nuk ka fshirë kaq shumë flokë rreth këmbëve të dajos, Genri 10 vjeçar, çiraku që mëson zanatin në "Barber shop Boçi". Nuk u ka shkuar ndër mendje klientëve të 40 apo 50 viteve, Pertef Hasanmatajt, Skënder Begës… t'ua "besojnë" kokat ndokujt tjetër.

I duruan leshrat qafës e pritën berberin e tyre, që pas një muaji pushimesh veshi bluzën e rrëmbeu sërish gërshërët aty në kthinën pranë sheshit "Avni Rustemi". Shaban Boçi ishte 10 vjeç kur, si Genri tani, i sillej rrotull dajës së tij. Do t'i vidhte zanatin berberit të vjetër. Që prej asaj dite e deri sot me 64 vite mbi supe nuk i ka lëshuar asnjëherë gërshërët nga dora. Eshtë zhvendosur me gjithë klientë nga njëra rrugë e kryeqytetit në tjetrën. "Në vitin '53 kam patur dyqanin tim privat në rrugën e Kavajës, në vitet '67-'84 isha te Shallvaret, nga '84 në 1993 kam punuar kolektivçe në repartin special që ndodhej pas Bankës, aty ku sot është qendra "Bahai", thotë Shaba. Nuk e ka njohur asnjëherë pushimin fundjavat ishin për të ditë të plota pune, sipas orarit të zakonshëm nga 7-a e mëngjesit në tetë të darkës, me përjashtim të mbrëmjeve kur i duhej të merrej me flokët e ndonjë ambasadori. Në kësi rastesh qethja kryhej në banesat e tyre, në rrugën e ambasadave apo në apartamentet e vilat e ish-bllokmenëve. Nuk e ka çuar ndonjëherë ndër mend ta lërë zanatin. "Po nuk punoi, vdes ai", thotë me të qeshur i biri, Beni që ndërkohë merret me kokën e një tjetri në karrigen tre metra më tutje.

---------

Ahh kur s'u bera Berber..