Postuar më parë nga
xfiles
Shume teme interesant J@mes.
Une mendoj si Jung dhe Fromi marre se bashku, ose te pakten keshtu me duket, po ta le ty te gjykosh se nga cili anoj me teper.
E ke parasysh ate thenien e budistave "Pergjigja eshte brenda teje", epo per mendimin tim kane te drejte. Njeriu eshte si nje bote me vete, dhe eshte Zot i botes qe ndodhet brenda tij. Nje bote e ndryshme fizikisht nga ajo ne te cilen bejme pjese , por konceptualisht shume shume e ngjashme. Po e nis kete analizen me vete qenien njerezore, duke patur parasysh ate qe thashe me siper, njeriu si Zot i botes qe ndodhet brenda tij, dhe nisur gjithashtu nga besimi personal bazuar ne misticizem mbi "botet" dhe natyren fraktale dhe holografike te botes me te gjitha te dukura e te padukura, materiale dhe ate psiqike...
Le te shohim faktet, le te shohim veten. Kush jemi ne, kush jam une, ose me mire te them çfare jam?
Nga ana materiale do thoja se jam nje organizem biologjik, pra nje organizem, nje grupim kompleks i miliona qelizave individuale te specializuara ne pune te ndryshme. Grupimet e qelizave krijojne organe,dhe teresia e organeve perben organizmin. Gjera qe dihen nga klasa e gjashte e fillores. Pra une ne te vertete qenkam rezultat i bashkepunimit ne menyre te organizuar te nje popullsie te madhe qelizash individuale.
Ajo qe verej eshte se çdo qelize ne thelb perpiqet te mbijetoje per veten, dhe se vete fakti qe jane ne grup eshte funksional i qellimit te rritjes se probabilitetit per mbijetese, probabilitet ky shume i vogel per te mos thene jo-ekzistent nese do perballonte ambientin e vetme. Pra ne thelb çdo qelize individuale punon per mbijetesen e vet, me aq sa mund ta lejoje natyra e nje qelize, eshte egoizmi per mbijetesen vetjake ajo qe e shtyn te jetoje ne koloni qelizash te tjera. Megjithate , edhe pse arsyeja e pare eshte krejtesisht egoiste, ne momentin qe nje qelize eshte pjese e nje organizmi vetiu lind nevoja e respektimit te disa rregullave qe nuk i sherbejne asnje individi ne veçanti por vete organizmit, pra te gjithave bashke. Lind nevoja e parimeve qellimeve te perbashketa, dhe kjo arrihet nepermjet nje ideali te perbashket , nepermjet nje besimi tek nje ideal.
Pikerisht qellimi i perbashket i te gjitha qelizave te organizmit tim bejne ate qe une jam, krijojne ndergjegjen time qe megjithese eshte produkt i shume qelizave shfaqet si UNI, une jam UNE dhe nuk jam NE, sepse UNE jam interesat e berbashketa te te gjithe qelizave qe banojne trupin tim. Vendimet qe marr per mireqenien time, qofte instiktivisht qofte duke perdorur arsyen, tejkalojne interesat individuale te çdo qelize apo grupi qelizash. Mjafton te kujtoj se me sa moskokeçarje injorojme plaget e lehta ne lekure apo derrmimet e muskujve kur behet fjale per te punuar, megjithese ne çdo plagosje sado e lehte qofte vdesin me mijra qeliza, kjo nuk eshte aspak problem, sepse sakrifikimi i nje pakice per te bere te mundur vazhdimin e shumices eshte ne fakt normaliteti per organizmin tone. Sepse une nuk jam ato qeliza qe u vrane, une jam teresia e tyre, sado ato jane pjese e imja, ato nuk jane UNE. Apo vendimet e arsyetuara nga vete ne kur per hir te gjithe trupit detyrohemi te presim nje kembe apo nje dore te infektuar, vendim i dhimbshem por i nevojshem.
Apo apo rastin me te zakonshem, gjate nje mardhenie seksuale, thjesht per qef, sa mijra qeliza vdesin?
Valle si arrihet kjo shkalle vetemohimi i banoreve te trupit tone? A ekziston dhe brenda nesh nje lloj "feje" ku zoti jemi ne, ku ne te njejten kohe jemi burimi i kesaj "feje", por jemi dhe produkti i kesaj "feje"? Besoj se po.
Si perfundim ne jemi nje IDE, nje ideal, jemi po aq qenie fizike si produkt i njesive biologjike qe na perbejne, po dhe aq shpirterore. Vetedija jone eshte ne fakt pavetedija e çdo qelize qe pa u kuptuar drejton jeten e nje qelize ne dobi te te gjithe organizmit.
Dhe ja une jam nje individ, qe jetoj mes nje grupi njerzish, jetoj sepse vetem do kisha shume pak probabilitet te mbijetoja, ne thelb une jam egoist dhe mendoj per mbijetesen time, por duke qene se jetoj ne nje shoqeri te organizuar jam i detyruar ti nenshtrohem disa rregullave qe nuk jane per te miren e askujt ne veçanti por te te gjitheve ne pergjithesi.
E keshtu historia perseritet... nuk eshte e veshtire te behet lidhja mes meje si individ ne shoqerine njerezore dhe nje qelize ne organizmin tim.
Si perfundim, a ekziston zoti fetar? Po ekziston si produkt i pavetedijes masive te besimtareve te nje feje te caktuar, ekziston si nje organizem shoqeroro-kulturor. Ashtu si nje organizem biologjik rritet dhe zhvillohet, ashtu dhe nje organizem shoqeror rritet dhe zhvillohet me anen e rekrutimit te sa me shume besimtareve, sa me shume pasues, aq me i fuqishem ky organizem shoqeror.
Ne stadin e tanishem te shoqerise njerezore nuk ekziston akoma nje organizem qe i bashkon te gjithe rracen njerezore ne interesa te perbashketa, por jemi akoma ne nje faze primitive ku shume organizma qe jane ne fakt ideale apo ideologji, luftojne me njeri tjetrin per dominim dhe asimilim te tjetrit. Mjafton te shohim shoqerine njerezore, ne fillim i ndare ne fise, pastaj fiset ne popuj, pastaj popujt ne shtete, dhe tani po shohim ate qe quhet globalizimi, nje shtet i madh boteror. Cili "zot" do asimiloje te tjeret dhe do fitoje luften per ekzistence?
Meqe me ra ndermend, besoj se eshte pikerisht kjo ajo qe masonet si dhe vete Aleister Crowley quante "The Great Work"(Vepra e Madhe), New World Order(Rendi i Ri Boteror), nje shtet, nje fe, nje zot, nje organizem gjigand ne te cilin ne jemi dhe do jemi qelizat.
Heret ose vone ky eshte drejtimi i evolucionit te organizmave shoqerore, nje rend global, nje ideal global. Sigurisht qe menyrat per te arritur ne kete rend jane te ndryshme, ose ato autoritare, ose ato bazuar ne lirine njerezore. Por duke patur parasysh natyren abuzuese qe njeriu ka kundrejt lirise, zgjidhja e vetme eshte ajo autoritare.
Faleminderit per durimin kush e ka lexuar deri ne fund.
xfiles ©
Përgjigju Duke Cituar
feja në psikanalitikë
, sepse nuk mund te spjegojne asgje. Ne trurin e ateistit ketu ekziston nje zbrazeti e madhe, nje erresire e pafund. Sipas disave nga ta (si ne kete dokumentar) nuk ka patur cause and effect sepse koha dhe hapesira nuk ka ekzistuar para big bangut. Thjesht eksplodoi dicka (keta nuk dijne se cka ishte ajo). Shiko keta nuk kane as edhe nje prove te vetme ndaj kesaj qe pretendojne, por ty e mua na shesin si shkence. Imagjino keta jane duke thene se nga eksplodimi i nje granate mund te vije ne ekzistence nje shtepi (e kete pretendim vetem nje i cmendur do ta bente), dhe aq te verber jane saqe kete na shesin si 'shkence'. Po se besove kete je 'injorant fetar'.
Krijoni Kontakt