Nje sherbetor i ungjillit donte dikur qe ti bente degjuesit e tij te kuptonin mire se Kristianet duhet te jetojne nje jete te shenjte, "pasi zhveshen njeriun e vjeter dhe veshen njeriun e ri".
(Kol. 3:9-10)

Dhe u thoshte se njeriu i vjeter ngjan me nje xhakete te vjeter dhe te konsumuar, qe tashme eshte per tu hedhur, dhe e nxjerrim per te veshur nje te re.

Me thoni pra, ju lutem, pyeste nga podiumi, kush prej jush pasi ka veshur xhaketen e re do te veshte perseri te vjetren?

-Tju them une,- e nderpreu dikush-.
Une te vjetren nuk e flak, por e ruaj per ndonje pune qe eshte e papaster. Ja, psh. kur dua te lyej ose te pastroj soben...

Ne faft eshte nje e vertete e madhe. Sa te krishtere ne te vertete kembengulen te veshin njeriun e vjeter, dhe kete me arsye te qellimshme.
Nderkaq Fjala e Perendise na keshillon duke thene:

"...zhvishni njeriun e vjeter, me gjithe veprat e tij".

pershendetje