Isha, jam dhe do të jem

[riza2008]

Ndonëse Diellza i mungon sot shkollës

TË PRIFTË E MBARA
SHKOLLA IME

Sot më datën një shtator
gjithçka ndryshe po frymon,
fëmijët të qeshur dorë për dorë
mirë se të gjejmë shkollës i thonë.

Kaloi vera, shkuan pushimet
shkollë e dashur bëhu gati,
kalamajve ua shto gëzimet
të priftë e mbara, të priftë fati.

Hapi dyert e diturisë
bijtë e tu merri në gji,
këta janë engjëj të perëndisë
pa këta bota s’ka gjallëri.

Janë si lulet në blerim të prillit
gjithë natyrën që zbukurojnë,
me nj’ at zë porsi të bilbilit
jetës së re këta i këndojnë.

Mësues të dashur o fanar drite
dituritë ju që shpërndani,
gëzonju e kënaqnju ju kësaj rrite
kurrë nga vetja mos e ndani.

Puna e mbarë juve ju qoftë,
kurrë suksesi mos të mungojë,
bashkë me fëmijët zoti ‘u bekoftë
gjithë të mirat ju dëshiroj.

Pershendetje i ndruari Adem Berisha!Me qense nje poezi qe te dhimbset per nje foshnje qe aksidentalisht ka humbur jeten,menyra e te pershkruarit nga ana jote eshte aristikisht e larte.Fatkeqsite ne jete jane te ndryshme,por te perbashket kane nje gje himbjen.Ju si gjysh keni gjetur nje rruge orgjinale per tja lartesuar kujtimin mbeses suaj te pa harruares Djellza :Poezine.Tek poezite qe ju kini postuar dalin ne pah shume cilesi te tuat si prind qe jua rrisin vlerat ne jete.Ju uroj : Te rroni dhe ta kujtoni Djellzen dhe qofte i pa harruar kujtimi i saj.Kur isha me pushime ne plazh u njojta me nje familje nga Rahoveci me familjen e te ndjerit Faik Sylkaj dhe bisedova gjate me djalin dhe bashkeshorten e Faikut ku me folen me respekt per ju.Ju uroj shendet dhe lumturi.Me respekt Riza Çato

[gjakushi]

I nderuari Bace Adem . ne shenje perkrahjeje te jap ketë shkrim per bijen time e cila nderroj jetë naten e \vitit te Ri !


NË PËRVJETORIN E 25 TË ARIANËS !


Akrepët e orës s'lëvizin !
I mbulon heshtja në pafundësi !
Kjo natë e përmortshme - si çdo përvjetorë
më pushton me mall , më gri !

Jam unë babai i përdëlluar
Çfarë hije do të kishe Ti Arianë ?
Lahuria e nusërisë të vezullonte anësisë
e gëzimi të mbulonte çdo anë !

Një çerek shekulli më pushton malli
në ndryshimmote ku të gjej gëzim,
diçka e padukshme më gërryen nga brendia
janë vullkane që shkojnë rrëmbim!

Janë furtuna që më zgjojnë kujtime
dhe Ti bija ime Arianë
një çerek shekull me akull në shkrime
më shfaqesh pranë ! Pranë !

Përpiqem të të shoh a je rritur
në cilin fakultet i vijon studimet !
Dhe mbetem në pritje i tronditur
se ftohtësia ndarje - m'i mbulon krijimet !

[Adem Berisha]

Të dashur riza2008 dhe gjakushi, ju falënderoj me gjithë zemër dhe jam mirënjohës që përcillni e lexoni shkrimet e mia modeste për nga vlerat artistiko-letrare por që vërtetë shprehin botën time të brendshme bashkë me gëzimet e hidhërimet e kësaj jete. Konsideroj se përjetime dhe ndjenja të këtilla kanë edhe shumë bashkëkombas të mi por që mbase nuk i shfaqin ato në këtë mënyrë si unë.
Njëri ndër ata që ka përjetuar dhe nuk mund të lirohet dot nga dhimbja, është edhe vet gjakushi i cili poashtu shfaqë ndjenjat e tija përmes vrushkujve elegjikë por edhe më së miri kupton vuajtjet e dhimbjen e të tjerëve.
Të dashur riza2998 dhe gjakushi, unë u përpoqa të mbledh forcën e për një çast të anashkaloj dhimbjen për t'i uruar fillimviti të mbarë shkollës sonë, kalamajve si engjëj dhe gjithë atyre që shpërndajnë rrezet e diturisë, mësuesve të dashur ndonëse :
. . .
"Sadoqë vitet po kalojnë
kurrsesi dhimbja s'pakësohet,
ajo s'bie nga intensiteti
veç sa vije e më shumë shtohet".
(. . .Koha nuk sheruaka plagët)
Megjithatë, le të kujtojmë edhe dhimbjet e tragjeditë e gjithë atyre që pësuan nga gjakatrët e barbarit ndër të cilët është edhe familja Sylka nga Rahoveci të cilën e falënderoj për fjalë miradije që i paska thënë mikut Riza lidhur me mua dhe gjithashtu uroj që sa më lehtë të përballojë dhimbjen për tragjedinë e pësuar.
Falemnderit i dashur gjakushi për solidarizimin dhe vargjet e vendosura këtu, të kuptoj fort.

[pranvera bica]

Edhe ne mesuesit bashkohemi me dhimbjet e shpirtit tuaj qe ju mungon nje dashuri e humbur ne nje menyre apo ne nje menyre tjeter...S'ka me keq kur bangat ngelen bosh...Kuraje e force poete te nderuar te forumit Adem dhe Gjakush.

[Adem Berisha]

Faleminderit e nderuara mësuese pranvera bica për komentin dhe ndjesinë tuaj në rastin e Diellzës tonë, tashmë të përbashkët. Diellza e cila sot një javë, më 29. 09. do të festonte ditëlindjen e katërmbëdhjetë tashmë është bërë urë magjike e lidhjes së miqësive të reja midis vëllazërish e motrash shqiptare anë e mbanë globit të cilët bashkë me mua i kushtojnë vargje të zemrës.Jam i sigurtë se një peshë mjaft të madhe të dhimbjes e ndieni JU mësuesit si prindër të dytë të fëmijëve por, megjithatë, unë ju uroj vit të mbarë shkollor, shëndet të mirë dhe suksese të vazhdueshme.

[Adem Berisha]

Lexues të nderuar të FSH,
sot vetëm dua të JU përkujtoj se nesër më datën 06. nëntor 2009. është një ditë dhimbjeje e pikëllimi por njëkohësisht edhe një ditë krenarie nga se pikrisht atë ditë, më 06. Nëntor 1998. heroikisht ranë në altarin e lirisë dëshmorët e kombit:
Xhelal Hajda-TONI, Selajdin Mullabazi-Mici nga Rahoveci si dhe bashkluftëtarët e tyre nga Vushtrria:
Bektesh Haliti, Nezir Ymeri dhe Hamdi Hajrizi.
E them që është ditë dhimbjeje e pikëllimi sepse këta dëshmorë u ndanë nga jeta mu në lulën e rinisë duke mos kursyer gjënë më të shtrenjtë për lirinë e popullit dhe atdheut të tyre - Kosovës martire, gjakun e dëlirë dhe jeten e tyre të shtrenjtë por, them se është edhe një ditë krenarie pasiqë ky poipull i lindi dhe rriti në gjirin e tij bijtë më të mirë, me veprat e të cilëve do të mburret dhe krenohet brez pas brezi.
Konsideroj se me plot të drejtë e them pasuesin e fundit të poezisë "Pavdekësia":
"lum si ai këtë fat që mund të ketë
të bie si hero e të jetojë vepra e tij".
Unë në këtë përvjetor, JU drejtoj tek disa vargje modeste të cilat ndodhen lartë këtij shkrimi, përkatësisht në faqën 1 të kësaj teme, si shenjë përkujtimi. mirënjohjeje dhe dhe mburrjeje me këta dëshmorë të atdheut.
JU falemnderit për mirëkuptimin.

[Hajrush]

Miku im Adem,
Ju përshëndes me shumë sinqeritet.U relaksova duke i shijuar poezitë tua.Se, ne, një numër goxha i madh ,leximin e kemi ushqim të shpirtit, dhe, mu aty çlodhemi.
Ju falemnderit që më mundësuat të çlodhem sado pak në këtë kohë bukur të zymtë(nuk e di se a pajtoheni për këtë pohim timin ).
Hajrush nga Ferizaji

[Adem Berisha]

Patjetër që pajtohem i dashur Hajrush, vërtetë është kohë e zymë për shumë çka, është kohë e pakohë por nuk do të braktisim optimizmin.
Faleminderit që lexon dhe vlerëson shkrimet e mia ndonëse modeste.
Shëndet e gjithë të mirat.

[Adem Berisha]

SORKADHJA SHQIPTARE

Është si molla e rremit
që pemën zbukuron,
si Shota është e Azemit
gjithë kombin që nderon.

Kjo është një krenari
me virtyte të larta,
të bëj punë të mbara di
me duart që i ka të arta.

Shikohet me shumë simpati
në skenë kur debuton,
shpirtit e zemrës i dhuron qetësi
me gojë kur flet, me sy kur shikon.

Si pëllumb i bardhë fluturon
lartë, atje mbi re të bardha
në vend dhe jashtë kur qëndron
shkëlqen e jona sorkadhja.

Bashkndien me të vjetrit
ndihmon të sëmurët rëndë,
kurrë të keqen nuk ia bën tjetrit
mish e shpirt kjo i ka human.

I do e ndihmon të tjerët
që dhimbja i ka kapluar,
di të ngushëllojë të mjerët
dhimbjen për t'ua lehtësuar.

Di të vlerësojë të mirat
zoti që i ka dhuruar,
nuk e do terrin, i do dritat
së tepërmi në terr ka jetuar.

[Adem Berisha]

HALLKË ÇELIKU E HIOSTORISË

Kobzezë, natë e gjatë e pahënë,
me terr të zi mbulonte çdo pëllëmbë toke,
atë tokë që të bijtë e thërrisnin nënë
duke mos pasur mbi dhe tjetër nënëloke.

Shumë ujqër grabitqarë kokë kishin ngritur
prenë e tyre mes vete donin për të ndarë,
atë pre që kishin masakruar e me gjak ujitur
sikur që askund tjetër nuk kishte ngjarë.

Por, në qytetin namëmadh skaj lumit Lumbardh
atë verë më njëmijetetëqindeshtatëdhjetetetë
mblidhen burrat më të shquar shqiptarë
për të lidhur besë e vdekur për tokën e vetë.

Plejadës se madhe të Lidhjes së Prizrenit
burrash vigana të mbarë shqiptarisë,
vit për vit mu si në Kopshtin e Edenit
i shtohen lule të reja të përjetësisë.

Po me atë emër si Çelë Shabani i Rugovës
më tetëqindetetëdhjetenjëtën heroike
në fshatin Bec të Dushkajës së Gjakovës
lind e rritet Qel Shabani i këngëvet epike.

Krah për krah me Hasan Prishtinën,
Is’ Boletinin e Dedë Gjo Lulin
në bark armikut i kishte futur frikën
ky bashkëluftëtar trim i Bajram Currit.

Me Sadik Ramen e Gjurgjevikut
e Azem Galicën atë trim si zana,
humbje të mëdha i shkaktoi armikut
veç për luftëra e kishte lindur nëna.

Xhafer Tajarin në luftë të Behocit
e çarmatosi me gjithë ushtri,
në besë të tij e të Mehmet Gjonit
e lëshuan të gjallë në Pejë me hy.

Luftë pas lufte nëpër beteja
në Dukagjin, Rekë e Malësi,
Qel Shabani vriste si rrëfeja
si gjyle topi jehonte kushtrimi tij.

Ou bini burra he ju ndihmoftë zoti!
At-Mëmëdheut lirinë për t’i pruar,
mos të ju ndalojë pushka as frikësojë topi
djalë pas djali për të kem’ për t’luftuar!

Kur Pavarësinë shpalli Shqipëria
në Vlorën trime të Ismail Qemalit,
ndër të parët shkuan Rekë e Malësia
luftëtarë trima të Qel Shabanit.

Në periudhën e ripushtimit
nga bajlozët, . . . krajlat e Serbisë
vazhdoi luftën drejt ribashkimit
për ribërjen e të vetmes, nënë Shqipërisë.

Për shtatëdhjetë vjet të jetës së tij
kurrë s’iu dridhen këmba as dora,
në luftë me turq e me Serbi
veç sa vinte e i shtohej Ora*.

Botoi e përditshmja e Prishtinës "Epoka e Re" më 21. 08. 2010.