Isha, jam dhe do të jem

[Adem Berisha]

Përshëndetje i nderuari zotëri faiksmajli,
falemnderit për komentin tuaj pranë temes sime "Isha, jam dhe do të jam", përkatësisht pranë poezisë së fundit "Pishtar diturie". Më vie mirë që paske lexuar dhe rilexuar shkrimet e mia modeste dhe të paskan pelqye. Nuk jam i zënë me vreshtat sepse edhe nuk kam hahahaha por ja se jam plak dhe paksa i rraskapitur e nuk merrem intenzivisht me shkrime, por kohë pas kohe edhe shkruaj, kryesisht poezi. Nuk kam ndonjë kapital veprash, por kam të botuar librin "Krenaria dhe pikëllimi" ndërsa në dorëshkrim kam të gatshëm për botim librin "Lulja la lulishten" mirëpo siç e din, më duhet të parafrazoj edhe thënien e Marksit se : "Baza materiale përcakton vetëdijen njerëzore", ndaj jemi ku jemi e qysh jemi dhe nuk arrijmë të plasojmë veprat dhe kualitetet tona ku, si e sa duhet. Sidoqoftë, falemnderit edhe për urimet tuaja për shëndet e vitalitet.

Në rregull, atëherë për kënaqësinë tuaj dhe miqëve e dashamirëve tjerë në forum, po vendos këtu disa vargje edhe pikëlluese, përkatësisht poezinë "Lulja la lulishten" e cila i kushtohet shpirti të shpirtit tim që shpirt e zemër mi ka kallë, DIELLZES, mbeses sime të dashur e të bekuar, me emërin e të cilës poezi do të emertoj edhe librin qe pres të botoj e që në një pjesë të konsideerueshme i kushtohet këtij engjëlli te të dy botërave.

LULJA LA LULISHTEN

Më njëzetenëntë shtator -
njëmbëdhjetë vite më parë,
kopshti im kishte marrë
një bukuri të rrallë.

Në këtë ditë fatlume
ende mirë pa u gdhi,
një lule e shkëlqyer
në kopsht më kishte mbi.

Për këtë lule të bukur
tej mase u gëzova,
si rreze dielli ndrinte
Diellzë këtë e pagëzova.

Shpejt filloi të rritet
kopshtin të zbukuronte,
aromën që ajo kishte
çdo kush e lakmonte.

Kur i mbushi shtatë vjet
kopshti s’i mjaftoi,
shpejt e shpejt si flutur
në lulishte të shkollës shkoi.

Në lulishte të shkollës fillore
kur fletët i lëshoi,
gjithë luleve më të bukura
Diellzusha ua kaloi.

Gjithë shoqet e saja
me zemër e adhuronin,
për bukurinë që kishte
të gjitha e përgëzonin.

Por në një ditë qershori
vije një lajm i zi –
lulja shpejt e la lulishten
e iku në përjetësi.

Kopshti dhe lulishtja
të varfra tash kanë mbetur,
se lulja më e bukur
diku larg ka tretur.

E tash, mbase nga një tjetër botë
mesazhe na dërgon,
për mua thotë mos derdhni lot
malli e dashuria ime, prore ju shoqëron.

[Adem Berisha]

DASMA E LIRISË

Eu sa leu dielli o mbi at kodër
u hap lajmi-o n’ Shkup e n Shkodër
nga Evropa e n’ Amerikë,
nga Azia në Afrikë,
prej andej n’ Australi
se n’ Kosovë ka një risi
i madh e i vogël o janë bë një
eu kanë nisë luftën o për Liri.

Eu n’ Dukagjin t’ Binak Alisë,
u lidh Besa e shqiptarisë,
me ia kthye pushkën Serbisë,
për të mbrojtur pragun e sh’pisë
si luaj pishtarët e Lirisë
të bekuar prej vet madhërisë
të betuar n’ besë të Zotit
si në kohen e Kastriotit
si ç’ vepruan të parët e motit
eu i ranë n’ ballë armikut t’ sodit

Eu n’ atë Prekaz të Ahmet Delisë,
në ABC-në e trimërisë,
në Piramidën e burrërisë,
me kuq e zi at flamur të lavdisë
u nis dasma e Lirisë
për të ndërruar rrjedhat e historisë
të kthehet nderi shqiptarisë
grusht i madh iu dha Serbisë
eu për të prishë planet o të Rusisë.

Eu n’ Shalë të Bajgores së Buletinit
në vendlindjen e Isa trimit,
trimit të Vlorës e gjithë Shqipërisë
i madh e i vogël o janë que n’ këmbë
ndal Serbisë o na i kanë thënë
Nish, Prokuple na i ke marrë
ke marrë Vranjen me Kurshumli
Ulqin, Plavë edhe Guci
ke cunguar at Iliri
na i ke veshë trojet me të zi
eu të vraftë zoti me gjithë Rusi.

Eu n’ at Grykë të Llapit të Bec Sinanit,
digës së gjallë të këtij vatanit,
Shaqir Grishës e trimav’ t’ motit
që u flijuan për ditë të sodit –
si luaj djemtë e malësisë
dalin n’ skenë Yjtë e Lirisë
si në krahët tjerë të shqiptarisë
kundër të keqes e padrejtësisë,
kundër presë e barbarisë,
kundër dhunës e mizorisë
të ushtruar gjithë prej Serbisë
eu qysh prej shekujsh të historisë.

Eu n’ ballë t’ furtunës – o prinë Zahiri,
Edmond Hoxha dhe Hakifi
sypatrembur si zana të malit
përgjatë Llapit e tërë Gollakut,
Nerodimes e Karadakut,
Kaçanikut të Idriz Seferit
pa iu nda kurrë fushës së nderit,
si stërnipa të Skënderit,
si stërnipa të Kastriotit,
pa iu tremb pushkës as topit
e bëjnë luftën për liri të pop’llit
eu jo për poste as të liga të sodit.

"Në jetë rrezatojnë tre diej : a) LIRIA, b) PUNA dhe c) DASHURIA" (Riza Greiçevci)

[riza2008]

DASMA E LIRISË

Eu sa leu dielli o mbi at koder
u hap lajmi-o n’Shkup e n’Shkoder
nga Evropa e n’Amerikë,
nga Azia në Afrikë,
prej andej n’Australi
se n’ Kosovë ka një risi
i madh e i vogel o janë bë një
eu kanë nisë luften o për Liri.

Eu n’Dukagjin t’Binak Alisë,
u lidh Besa e shqiptarisë,
me ia këthye pushken Serbisë,
për t’a mbrojtë pragun e sh’pisë
si luaj pishtarët e Lirisë
të bekuar prej vet madhërisë
të betuar n’besë të Zotit
si në kohen e Kastriotit
si ç’vepruan të parët e motit
eu i ranë n’ballë armikut t’sotit

Eu n’at Prekaz të Ahmet Delisë,
në ABC-në e trimërisë,
në Piramiden e burrërisë,
me kuq e zi at flamur të lavdisë
u nis dasma e Lirisë
për të ndërruar rrjedhat e historisë
të këthehet nderi shqiptarisë
grusht i madh iu dha Sërbisë
eu për të prishë planet o të Rusisë.

Eu n’Shalë të Bajgorës së Boletinit
në vendlindjen e Isa trimit,
trimit të Vlorës e gjithë Shqipërisë
i madh e i vogel o janë que n’këmbë
ndal Sërbisë o na i kanë thënë
Nish, Prokuple na i ke marrë
ke marrë Vranjen me Kurshumli
Ulqin, Plavë edhe Guci
ke cungue at Iliri
na i ke veshë trojet me të zi
eu të vraftë zoti me gjithë Rusi.

Eu n’at Grykë të Llapit të Bec Sinanit,
digës së gjallë të këtij vatanit,
Shaqir Grishës e trimav’ t’motit
që u flijuen për ditë të sotit –
si luaj djemtë e malësisë
dalin n’skenë Yjtë e Lirisë
si në krahët tjerë të shqiptarisë
kundër të keqës e padrejtësisë,
kundër presë e barbarisë,
kundër dhunës e mizorisë
të ushtruar gjithë prej Sërbisë
eu qysh prej shekujsh të historisë.

Eu n’ballë t’furtunës – o prinë Zahiri,
Edmond Hoxha dhe Hakifi
sypatrembur si zana të malit
përgjatë Llapit e tërë Gollakut,
Nerodimës e Karadakut,
Kaçanikut të Idriz Seferit
pa iu nda kurr fushës së nderit,
si stërnipa të Skënderit,
si stërnipa të Kastriotit,
pa iu tremb pushkës as topit
e bëjnë luften për liri të pop’llit
eu jo për poste as të liga të sotit.

"Në jetë rrezatojnë tre diej : a) LIRIA, b) PUNA dhe c) DASHURIA" (Riza Greiçevci)

Pershendetje Bac Ademi! Rrallë e për mall shfaqesh në forum,por me shumë bereqet.E kam thene që në poezite e tua kumbon fort patriotizmi kjo ndjenje qe nga shume njerez eshte venitur.Te uroj shendet dhe lumturi ne jete.Me teper respekt Rizai

[mondishall]

Mirmengjes i dashur Adem! Te kendofte gjithmone shpirti njerezor, shpirti poetik! Perqafime, Mondi.

[Adem Berisha]

Falemnderit shumë i nderuari mik, zotëri Riza,
po vërtetë rrallë po çfaqem në forum edhepse do të doja që për asnjë çast të mos ndahem nga gjiri i ngrohtë i miqëve e dashamirëve, vëllezërve e motrave të dashura.
Unë po bëjë një punë fare modeste, por bëj atë që mundem dhe me hapa të vockël, ndërsa juve do të përpiqem të ju ndjek pas, duke ndarë ndjenjat dhe vlerat e mia me gjithë ata që këtë e dëshirojnë.
Të gjithëve tejmase ju jam mirënjohës për komentet, vlerësimet, urimet dhe respektin që tregoni ndaj meje. Gjithësesi se edhe unë kam të njejten masë respekti dhe dashurie për juve.

[Adem Berisha]

Oh i dashur Mondi, të falemnderit, të falemnderit . . . për përshëndetjet dhe urimin qe më drejtove. I pranoj këto me shumë kënaqësi dhe dëshirat më të mira për ty.
Të kerkoj ndjesë qe nuk arrita të përfshija në falënderimin paraprak, ndonëse në mënyrë të përgjithësuar, edhe ti je aty. Shëndet!

[Adem Berisha]

HALLKË E KËPUTUR

Vështroj këtë ditë të Shën Gjergjit.
Natyren kishte mbuluar blerimi.
Nga zemrat e kalamajve si engjuj
furishëm ka shpërthyer gëzimi.

Qunat tok me gocat pëllumbesha
pa prâ këndojnë, lozin e hedhin valle,
tufa-tufa si qëngjat kanë vërshuar
male, fusha, kodrina e livadhe.

Ditëve të ngrohta pranverore
shijojnë bukuritë e rralla të atdheut,
të stolisur janë me veti hyjnore
dashurinë e kanë si Zjarr të Prometheut.

Një hallkë të vallës të këputur e kanë,
gjatë gjithë kohës kur së bashku gëzojnë,
por një shpresë e pashuar i mbanë
engjellushen Diellzë përseri të takojnë.

Këtë ditë, simbol të jetës e gjallërisë
edhe Diellza të festojë do të donte,
në Shën Gjergjin e parë pas pavarësisë
me shoqe e shokë, lirinë të gëzonte.

Por, ajo iku pa dëshiren e saj.
Shoqet e shokët i la të hendikepuar.
Gjithë të dashurit i mbyti në vaj,
mua më la me zemër të përvëluar.

Unë më nuk shijoj eren e luleve
sepse lulja më e bukur më mungon,
e as këngët e bukura të bilbilave
veshi as zemra më nuk i duron.

Sytë më janë mjegulluar deri në verbëri
nga lotet si shi që të ndalur nuk ka,
shpirti e zemra nuk gjejnë dot qetësi
e shkuara, prapa nuk këthehet më.

E, jeta vazhdon me vrazhdësinë që ka
si një teater ku drama dominon,
me gëzime e hidhërime sa s’bën më
ku shumëkush qanë, e pak kush këndon?!

http://ademgjurgjeviku.spaces.live.com/

[Adem Berisha]

HALLKË E KËPUTUR

Vështroj këtë ditë të Shën Gjergjit.
Natyren kishte mbuluar blerimi.
Nga zemrat e kalamajve si engjuj
furishëm ka shpërthyer gëzimi.

Qunat tok me gocat pëllumbesha
pa prâ këndojnë, lozin e hedhin valle,
tufa-tufa si qëngjat kanë vërshuar
male, fusha, kodrina e livadhe.

Ditëve të ngrohta pranverore
shijojnë bukuritë e rralla të atdheut,
të stolisur janë me veti hyjnore
dashurinë e kanë si Zjarr të Prometheut.

Një hallkë të vallës të këputur e kanë,
gjatë gjithë kohës kur së bashku gëzojnë,
por një shpresë e pashuar i mbanë
engjellushen Diellzë përseri të takojnë.

Këtë ditë, simbol të jetës e gjallërisë
edhe Diellza të festojë do të donte,
në Shën Gjergjin e parë pas pavarësisë
me shoqe e shokë, lirinë të gëzonte.

Por, ajo iku pa dëshiren e saj.
Shoqet e shokët i la të hendikepuar.
Gjithë të dashurit i mbyti në vaj,
mua më la me zemër të përvëluar.

Unë më nuk shijoj eren e luleve
sepse lulja më e bukur më mungon,
e as këngët e bukura të bilbilave
veshi as zemra më nuk i duron.

Sytë më janë mjegulluar deri në verbëri
nga lotet si shi që të ndalur nuk ka,
shpirti e zemra nuk gjejnë dot qetësi
e shkuara, prapa nuk këthehet më.

E, jeta vazhdon me vrazhdësinë që ka
si një teater ku drama dominon,
me gëzime e hidhërime sa s’bën më
ku shumëkush qanë, e pak kush këndon?!

http://cid-274845a876e47233.profile....=hr-hr&lc=1050

[Adem Berisha]

TY O AT E MËMË

Mbijetove furtuna e stuhi,
ngadhënjeve nder shekuj,
të dua në zor e në liri –
ishe dhe mbete, tempull mbi tempuj.

Të dua, të dua mbi të gjitha,
të dua më shumë se veten,
të dua se je djepi im –
në Ty gjej vetëm të vërteten.

Qielli mbi Ty është më ndryshe
nga ai në mërgim,
dielli tek Ti ngrohë më ëmbël
o i dashuri, Atdheu i im.

Fusha, ara e livadhe
të përshkojnë pa mbarim,
i dua e s’mund të iu ndahem
sot e deri në amshim.

Malet plot me drunjë,
kullosa e shkëmbinj
shtrihen si kurora
deri në pakufi.

Lumenjtë e liqejtë
me ujë të kthjelltë si loti,
për ne dhe vetëm për ne
i kishte krijuar Zoti.

Ka gjithfarë minierash,
energji e gjithçka tjetër
vështirë mund të numërohen
dhe vehën në letër.

Djem e vasha të bukura ka,
petrita e skyftera,
si luleve të trëndafilit
larg iu ndihet era.

Ka shumë njerëz të ditur,
shkrimtarë e shkencëtarë,
ka edhe nobelistë,
priftërinj e hoxhallarë.

Për këto e shumë të tjera
shkrova e këndova
e kur e kërkoi koha –
dola dhe luftova.

Jo pse e doja luftën
me plot mizori,
po pse u sulmova
mu nga fqinjët e mi.

Jo pse e doja luftën
të pushtoj të tjerë,
po për të mbrojtur t’ imën
që e kisha, e do ta kem përherë.

[Roi]

TY O AT E MËMË

Mbijetove furtuna e stuhi,
ngadhënjeve nder shekuj,
të dua në zor e në liri –
ishe dhe mbete, tempull mbi tempuj.

Të dua, të dua mbi të gjitha,
të dua më shumë se veten,
të dua se je djepi im –
në Ty gjej vetëm të vërteten.

Qielli mbi Ty është më ndryshe
nga ai në mërgim,
dielli tek Ti ngrohë më ëmbël
o i dashuri, Atdheu i im.

Fusha, ara e livadhe
të përshkojnë pa mbarim,
i dua e s’mund të iu ndahem
sot e deri në amshim.

Malet plot me drunjë,
kullosa e shkëmbinj
shtrihen si kurora
deri në pakufi.

Lumenjtë e liqejtë
me ujë të kthjelltë si loti,
për ne dhe vetëm për ne
i kishte krijuar Zoti.

Ka gjithfarë minierash,
energji e gjithçka tjetër
vështirë mund të numërohen
dhe vehën në letër.

Djem e vasha të bukura ka,
petrita e skyftera,
si luleve të trëndafilit
larg iu ndihet era.

Ka shumë njerëz të ditur,
shkrimtarë e shkencëtarë,
ka edhe nobelistë,
priftërinj e hoxhallarë.

Për këto e shumë të tjera
shkrova e këndova
e kur e kërkoi koha –
dola dhe luftova.

Jo pse e doja luftën
me plot mizori,
po pse u sulmova
mu nga fqinjët e mi.

Jo pse e doja luftën
të pushtoj të tjerë,
po për të mbrojtur t’ imën
që e kisha, e do ta kem përherë.

Bac Adem,
Me shume knaqesi i lexoj vargjet tuaja..
Jeni i mrekullushem...
Faleminderit qe na sjellni boten tuaj ne Forumin tone....
Me shume Respekt Roi...