Ndjenja të pa lexuara

[Era1]

Eshte e hera e pare qe rreshtat e mi do lexohen nga me shume se nje person ( qe kam qene une deri me sot).
Nuk jam poete por shkruaj kur ndiej.
Dhe duke lexuar poezi ketu ne forum mendova ti "botoj" per here te pare.


RRESHTAT E MI

Rreshtat e mi
Jane historia e jetes sime
Flasin per trishtime
Per lote dhe dhimbje

Rreshtat e mi
Jane copa te shpirtit tim
Fragmente te nje poeme
Qe mbart te zvarritur timin besim

Rreshtat e mi
Jane lulet qe dielli i pranveres i mugulloi
Qe i plagosi dimri i dhimbjeve
Dhe petalet jua vjeteroi

Rreshtat e mi
Jane femijet e rritur
Nga nje qumesht mizerje pa shije
Jane femijet e semure qe pa nene
Ne djepe ankohen si te ngelur ne hije

Rreshtat e mi
Jane letra te harruara qe mbaj ne ditar
Qe nuk dalin ne drite
Si bletet e zeza kerkojne hijen e pare

Rreshtat e mi
Ti e di jane historia ime
Shpresat e mia te vdekura jane ato
Nqse nuk ke qare akoma
Degjome , MOS I LEXO

[Era1]

TEK TY

Tek ty
I thashe vetes qaj
Mos hesht kur duhet te klithesh me vaj

Pikerisht aty tek ty
Lexova vite te miat qe flinin
Pengova dite qe nxinin

Aty dhe vetem aty
tek ty
Fjeta, u zgjova e fjeta prape
Lashe pas dite dhe prita nate

Aty, tek ty
Hyra ne peralla me princesha
U bera Hirushe dhe Borbardhe ,u bera çdesha

Aty, po pra po, aty tek ty
I thyeva ajsberget,Titaniket shpetova
U grinda , u lumturova , dashurova .



NE ENDERR

Ne enderr
I rashe Shqiperise cep me cep
Malli me kish marre
Pashe detin , Sazanin
Pash dhe Karaburunin
Pashe Kosove e Çameri
Pashe Ulqin e Tetove
Sa shume pashe e sa shume shkela
Enderr mos me ler te zgjohem
Ftoje vdekjen te afrohet
Boll, me s’dua te jetoj
Nga kjo enderr askush te mos me zgjoj.


Xxx

Nese te duket se po fle
Lexo mesazhin tim hedhur diku aty
Dhe mos ik
Nuk po fle jo .....
Jam duke menduar per ty.

KAM KOHE

Kam kohe te te dua
Por sekondat mbarojne
Nuk me japin kohe te ta them
Te te puth me ndjenja
Te te mbuloj me perkedhelje
Kam kohe te te dua
Nqse ky sekond eshte i perjetshem.


ME DO ?

Me lind , me tenton
Me perkdhel, me buzeqesh
Me shikon , me qeteson
Me enderron, me zgjon
Me ben te hesht , me flet
Me ke , me do
Me do?


IKJA

Do ikim dhe çdo gje do jete njesoj
Fotot do jene bosh
Zhurmat do jene te heshtura
Ecjet do ndalin
Drita do jete e erret dhe qorre
Dhomat do ngelen pa ty
Nuk do jemi , nuk do jesh
Ne do ikim , dhe ti gjithashtu
Te gjithe do ikim
Do iki dhe dashuria me ty.

[diikush]

Te bukura reshtat ! urime
packa se nje pjese e mire e tyre percjellin frymezimin e ardhur nga dhimbja... ... por kjo ndosh shpesh ne letra (shkrime) dhe ne jete...

[Era1]

ENDRRA IME

Kam enderruar qe ujrat
Ndonjehere te rrethonin njeriun
Qe njeriu te enderronte qe vendi i tij
Te ishte vertete vendi i tij
Dhe jo konfuzioni i vendeve te tjera ne vendin e tij
Endrra ime ishte e paster ashtu siç une enderroja qe ishte vendi im
Por duhet te ruash syte
Perpara se te ti shqyejne zhgabat
Dhe te evitosh shikimin e eger te tyre
Gjithkush krijon nje enderr
Nje mur uji qe justifikon gjurmet e lena
Shpesh jemi me enderrues se vete njeriu
Dhe me fallco se vete vendi yn
Une kam enderruar qe jam emigrante
Qe kam ikur te fitoj zjarrin
por zjarri nuk ekziston
Vetem ekzistojne ujrat qe me rrethojne
Dhe une krijova nje enderr
Une kam ikur qe te fitoj te paekzistueshmen
Sa te genjeshterta jane endrrat
Ne te cilat nuk mund te krijoj vendin tim
Sa genjeshtare jane keto mure uji
Qe mbysin thirrjet e atyre qe enderrojne
Qe dikur mund te kene qene endrra te pastra
Jam emigrante
Qe ne vetevete jam kthyer
Mbi keto mure shpesh pyes veten
Nese ndonjehere kam qene mes te vdekurve
Qe plagosen mbreterite
Apo mes te gjalleve
Qe mallkuan nje dhe mijera here barkun e nenes
Qe banuan nje dhe mijera here ne barkun e bishes
Dhe me miresi gezuan mishin e saj
Por une jam e njollosur me gjakun e qengjit
Balli im eshte qendra e botes
Dhe ne qender te botes ishte fillimi i gjerave
Dhe ne fillim ishte fjala dhe Zoti ishte fjala
Dhe une nuk isha dhe nuk ishte vendi im
Vendi im nuk ka qender
As zota , as fjale , as njerez qe enderrojne
Vetem ujra qe ndajne familje
Familje qe iken te kerkonin paqen e perjetshme
Dhe ajo qe takuan ishte perseri lufta.

[Era1]

BOTE VIRTUALE

Mos u shqeteso une te kuptoj, edhe mua me ka ndodhur gjithashtu
Hyjme ne kete Bote virtuale dhe pak njerezore , ç’te bejme keshtu eshte ketu.

Ketu jemi kush duam, pa emra , pa mbiemra , pa ze , anonim
Ketu jemi kaq perfekt si diamantet apo vera, jemi pa asnje difekt a gabim

Dashurojme , gjithashtu qajme , shkembejme dhimbjet tona e pastaj qeshim
Ngushellohemi , “per te mos prere venat” ,e kurre njeri-tjetrin s’e ndeshim

Sot po te le , kujdesu dhe do flasim perseri ,mos me harro ,kaq te kerkoj
Kushedi ne ndonje rast do kujtohesh per kete mike qe veç vetes asgje s’te tregoj

Ne qetesi terhiqem , nga kjo bote dal engjell kur ,linjen shkepus pa u ndier
Dhe kthehem ne jeten e eger pa fije dhe satelit ku ujkonje behem menjehere,

[Era1]

ME ZHVISH

Me zhvish shpirt
Po jo rrobat , lekuren ti me hiq
Ndaja nga mishi fijet
Dhe indet lidh serish

Ne çdo fiber te saj
Mundohu e lexo
Printuar emri jot
Shikoje mos harro

Me zhvish edhe me tej
Kalo zemer e mish
Deri ne kocka shko
Pa frike asgje nuk prish

Te gdhendur veten gjen
Shiko ku je skalitur
A me beson tani?
Çdo gje me ty eshte ngjitur

Nese nje dite te humb
E ndoshta me s’te shoh
Do jesh ti brenda meje
Puthitur neper to

Ma zhvish ti shpirt dhe zemren
Diçka ka dhe aty
Nuk jam me vetem une
Brenda jemi te dy

[Veshtrusja]

me pelqejn shkrimet Era, sidomos ky i fundit

[Era1]

Faleminderit Veshtruesja.

[Jimy]

Je fantastike, sidomos kjo e fundit ishte shume prekese, mos brenda vargjeve ishe ti?

LA VIE LA VRAI

[Era1]

Je fantastike, sidomos kjo e fundit ishte shume prekese, mos brenda vargjeve ishe ti?

LA VIE LA VRAI

Ne te gjitha vargjet jam une Jimy.
Jane me shume ditari im se sa poezite e mia.
Faleminderit .