Bardhyl Mezini

[ixnpeL]

Qeni dhe macja

I thotë macja e shqetësuar,
Qenit në oborr lëshuar:
- Dhe pse je pa zinxhirë
Detyrën s’po e kryen mirë.
Ke ca kohë që vetëm leh,
Asnjë s’ke ngrënë për be.
I thotë qeni kafshë e zgjuar:
- Nuk kam frikë, as kam harruar.
Sot këtë punë, moj zonjë e mirë,
E bëjnë njerëzit me dëshirë.

Gjithë ditën rrinë mendojnë,
Njëri - tjetrin si ta kafshojnë…

[ixnpeL]

Ariu emigrant

Vjen ariu nga emigrimi.
Pare shumë kish fituar,
Por ama qe dobësuar.
Dhelpra, si e paduruar,
Pyetje shpejt i ka drejtuar:
- A s’më thua, zoti ari,
&Ccedilfarë mësove, dua ta di?
- Shumë gjëra atje mësova,
Në kurriz i provova.
Mbi të gjitha, kam mësuar,
Pylli ynë është më i çmuar.

[ixnpeL]

Uria

Zotnia që kish rënë në hall,
Shkon pyet komshin përballë:
- Shpesh herë kam menduar,
Pulat si i ke edukuar?

Në hije i shoh përherë,
Tek - tuk ndonjë n’kullotë,
Të miat ngelën në derë,
Bëjnë zhurmë dhe glasa plot.

Thotë komshia pa u lëvduar:
- Unë shpend s’kam edukuar.
U hedh ushqim, çdo ditë dy herë,
Siç e sheh, s’më rrinë në derë.

Prandaj hidhu, mos i ler gjatë,
Se vinë e ta marrin në pjatë…

[ixnpeL]

Gjeli i rinovuar

Filloi gjeli në mesditë,
Të këndojë ki… ki… kiii…
Kush dëgjoi, u çudit:
- Me gjelin ç’ka bërë vaki?!

U thotë gjeli pendëshkruar:
- Sot kohët kanë ndryshuar.
Imzot në disko shkon çdo natë,
Kur zbardh dita, bie në shtrat.

Dhe unë si besnik i tij,
Shpejt bëra llogari.
Kur ka rënë, kur duhet çuar,
Në mesditë ka rezultuar.

Kësisoj kam treguar,
Se jam gjel i rinovuar.

[ixnpeL]

Të blesh belanë

Zonja derrat kish hobi.
Bleu një gic, e sjell në shtëpi.
Sa e lau, pa u tharë mirë,
Gici në baltë është shtrirë.

E pa zonja me habi:
- Ky nuk dashka pastërti?
Zë i flet, që t’a bindte,
Por ai s’donte t’ia dinte.

Papagallit, që s’ju durua,
I thotë zonjës:- Dëgjomë mua.
Me të kohën kot harxhon,
Se derri s’para dëgjon.

A s’më thua ti shpeshherë,
Lëri llafet, mor kokëderr?
Dëgjoi zonja çfarë i thanë:
Me lekë,- tha,- bleva belanë.

[ixnpeL]

Gaforrja dhe peshku

I tha peshku: - Ti, gaforre,
Lindur dhe rritur në det,
S’i s’mësove të notosh,
Apo duket aq ta pret?

Thotë gaforrja: - Gjyko vetë
Kush është më i zgjuar.
Ti noton dhe ngec në rrjetë,
Unë që s’di, rrjetë s’kam provuar.

Pastaj ti e ke dëgjuar,
Si thotë shprehja popullore.
Atij që nuk ia pret,
I thonë trupeshk, jo trugafore.

[ixnpeL]

Gomari me qera

Zotëria tregtar
Me qera, gomar kish marrë.
Duke ecur i ngarkuar,
Papritur është rëzuar.

Tregtari, i nervozuar,
Me shkop e ka qëlluar.
Thotë gomari: - Pse më godet?
Për çfarë ndodhi, faj ke vetë…

Me qera ti më ke marrë,
Të më ngarkosh sa një gomar.
Barra e sotme, o njeri,
Është për kalë që ha tagji.

[ixnpeL]

Lejleku dhe bretkoca

Gjarpëri me bretkocë në gojë,
Lejlekun porsa pa,
Të fshihet nuk vonoi,
Gjahun të lirë e la.

Bretkoca e çliruar,
Falnderime lejlekut i jep,
Porse fjalën pa mbaruar,
Veten e shikon në sqep.

Mes dhimbjesh ajo pyet:
- Shpëtimtari po më ha?
Thotë lejleku, në këtë botë,
Me interes bëhet gjithçka.

[ixnpeL]

Bufi vjedhacak

Me britmë ulet një skifter,
Zog klloçke në kthetra merr.
Bufi te pema në oborr,
Nga një zog merrte çdo orë.

- Ç’është kështu,- i tha skifteri? -
Vetëm një mora, i mjeri,
Dhe thonë që bëj kërdi,
Ty me gojë s’të zë njeri.

I thotë bufi: - Faj ke vetë,
Kur merr zogun, pse këlthet?
Ndërsa unë rri i gozhduar,
Pres rastin për të sulmuar.

Ndaj për mua njerëzit thonë:
- Bufi ditën nuk shikon.
Me një fjalë, duhet vjedhur,
Jo me forcë!…Me të hedhur!…

[ixnpeL]

Ena bosh

Ariu prapë kësaj here,
Hapi më të mirën koshere.
Të nesërmen kur u gdhi,
Sheh bletërritësi më habi,
Dhe pyet veten: - Kush ia thotë,
Cila koshere është plot?
Flet kali, që e pruri,
Lidhur fort te huri:
- S’është vështirë ta mësosh…

Troket më shumë ena bosh!