Meta tregim/e

[ABSOLUTE]

-kush je ti?
-nuk e di!
-nga erdhe?
-kam ardhur nga nje vend i humbur, mbase edhe po t’iu tregoj nuk e dini, nuk e njihni…!
-me trego, te gjitha vendet e Botes i njoh, i di, bile i di edhe ne gishtrinj…! I tha me bindje njeriu me maske te zeze, djalit.
-jo ket vend nuk e njeh, nuk figuron askund, ne asnje harte, wsht vend i len’…, e me te then te drjeten nuk ka as emer…
- si nuk ka emer, cdo vend ka emer.
- e vertet! Por ky vend nuk ka emer.
-e pamundur.
-shume e mundur eshte, emrin ia moren, ate nate kur hena ishte e plote dhe iken me gjith tw…
- si mendon, kush ia mori emrin, kjo esht cmenduri,.
Iu drejtua njeriu me masken e zeze, duke u ngritur nga karriga pak me nervoze…dhe shkoi te qoshi i dhomes se erret, ku ishte nje drite e kuqe dhe kapi nje shkop te gjate aty…
Djaloshit mbase i hyri nje frike… Megjithese gjate jetes kishte kaluar situatata shume te ndryshme, ku ishte perballur me frika te llojllojshme…
Njeriu me masken e zezw, u afrua pas djalit, vendosi njeren dore ne krahun e tij dhe goditi tavolinen me shkop, me ter fuqin qe kishte, djaloshit i kerceu trupi nga frika… njeriu, ngadal iu afrua tek veshi dhe i tha: - je ne gjyqin e Metafizikes, ke degjuar ndonjeher?!
Djaloshi heshti, nuk dinte qe ekzistonte nje gjyq i tillw, mbase dhe nuk besonte ket, qe po e perjetonte…
-Trego prej nga je?! Apo te bera cope e grime, bertiti njeriu me masken e zeze, duke i dalur para..
Djaloshi rodhi krahet i trembur, mbase dhe muskujt e barkut filluan t’i kercejne ngapak prej frike dhe ket ndjenje nuk mund ta kontrollonte. Ishte dic shume panjohur per te, nuk e dinte ku esht, cpo ndodhte me te dhe kurre ne jete nuk e kishte pasur nje takim me nje neri kaq misterioz, ne nje vend kaq te erret…
Njeriu me maske te zeze, futi shkopin ne nje vrime te patosit te zi, qe dukej se ishte kalbur dhe ashtu ne kemb’ me dy duart qe shtrengonte lart, zgjati mjekrren dhe e vendosi mbi geshtrinjnt e medhenje, qe ishin drejt djaloshit…dhe vazhdoi:
- I sheh keta gishtrinjt e mi?
- Po, iu pergjegj djali, i shtangur.
- Keta gishtrinj jane artificial, m’i pren, sikur ty qw do t’i prejm tani…edhe une sikur ti, nuk e dija emrin e vendit tim, jo qe vendi im nuk kishte emer, por e kisha harruar, me kishte kapluar amnezion i plotw…
- Djaloshi u habit shume nga keto fjalet e njeriut me masken e zeze, bile hapi dhe gojen te flet dic, por nuk i doli asnje fjale…
- Pastaj gishtrinjet mi amputuan, m’i vuren te plastikes dhe e sheh, ngriti doren e djathte, ku mbante mjekrren e vendosur dhe filloi ta leviz’ gishtin e madh… - e sheh, jane sikur te isha lindur me ta…!
djali ishte komplet i shtangur, nuk e dinte se cka po ndodhte…Dhe pas nje heshtje vazhdoi;
- Mos edhe mua me ka ndodhur ashtu sikur ty, mos kam harruar dhe une, se nga vi…?!
nejriu mizterioz me masken e zeze, heshti pak dhe iu pergjegj
- Ket do ta vertetojme…?
ngriti shkopin nga vrima qe e mbante te ngulur dhe e goditi patosin me forc…Prapa tij u hap njw derw e madhe po ashtu e zeze, ku hyren dy njerez te medhenj me maska , kapen njeren dore te djaloshit, vendosen mbi tavolinen e hekurt, qe kishte prane, ia qelen shuplaken e dores dhe njeri nga njerezit e medhenje, nxori nga prapa nje thike te madhe…
njeriu me masken e zeze, rrinte ne pozicionin e meparshem, mbeshtetur mjekrren per shkopi dhe s’kishte far emocioni…
Djaloshi e shikoi sikur me lutje, me meshire, qe mos t’ia prenin gishtrinjt…por asgje…Njeriu misterioz me maske te zeze, vetem shikonte me knaqwsi -ritualin.
Gjersa Ai me me thike, vendosi ate ne gishtin e dores se djatht ndersa Tjetri, e nxori nje çekiq te madh nga mbrapa, qe ta gotiste thiken…
Djaloshit i shkoi menja te shume filma qe kishte pare me situate te tilla, nuk e dinte ç’po ndodhte, nuk e dinte, ç’kishte ber’, nuk e dinte, a ishte ne enderr apo jo … frika i kishte kaluar ne ato caste te shkurtera, mbase nganjeher i dukej, qe ky esht njeriu misterioz me maske te zezw…
Atehere, u degjua nje britme…, gishti i madh i dores se djatht i ra afer vrimes se kalbur, ku e kishte ngulur shkopin njeriu misterioz…
- Ku jame, keshtu?! Leshoi nje klithme, kjo nuk qenka wndwrr…
Djlaoshit iu paraftyrua, hena e plote dhe shumenjerez, qe iknin nga vendi I tij…
ishte si “déjà vu”…
vazhdon

[Mister Enigma]

Tregim rrëqethës, Abs ama shumë i mirë. :O

[ABSOLUTE]

Imazhi i henes me njerezit e vendit te tij te paemer qe iknin, ishte i shpejt, sa nje frymemarrje.
Ç’dhembje e madhe e kaploi, nga gishti i prere… E leshoi trupi, i ra te fiket, duke u rrezuar me fytyre per patosin ngjyr te zezë.
Njeriu misterioz me maske te zeze, as qe beri nje levizje te vetme, vetem me pas ngriti dhe gishtin e majt te dores se tij. Ai që e goditi me çekiç, zgjati doren mbi tavolinë, ku ishte nje tas me uje, e mori dhe ia hodhi per fytyre me sperkame dajlit, i cili hapi syte, i lemeritur nga frika, e dhembja e madhe duke shikuar doren, pa gishtin e madh, qe se kishte me dhe qe i rrjedhte gjak shumë. Dy njerezit e medhenje me maska te zeza, e kapen me force per krah dhe e ngriten lart, e ulen ne karrige, kapen doren e majt te tij te pafuqishme dhe vendosen, mbi tavolinen e hekurt, ia hapen shuplaken, po ne te njejten menyre si me pare, vendosen thiken e madhe ne gishtin e madh, te dores se majte dhe e goditen me çekiç.
Gishti i madh i dores se majt i mbeti mbi tavolinen e hekurt.
Djali me s’kishte fije fuqie, as te bertiste, as te fliste, vetem denesete me disa zera te mbytur, qe i dilnin sikur nga gjoksi e mbeteshin ne gjysme. Koka i mbeti me duar te hapura mbi tavoline, me fytyre te kthyer nga dora e majt, qe i rridhte gjak sa mundej, mbase dhe i kishte ardhur gjaku deri tek faqja e tij, e nga frymamarrja e tij e shpejt gjaku formoi nje vad dhe filloi te pike nga tavolina.
Njeriu misterioz, me maske te zeze, leshoi nje ofshame te ngadalashme,- sikur perjetoi edhe njeher ate nate kur ia pren gishtrinjt edhe atij, po ne te nejten menyre.
Djali iu duk pikerisht sikur vetja e tij dhe u iritua shume nga kjo dhe u nis me te shpejt nga dera e hekurt, ndersa dy personat tjere me maska po ashtu te zeza, pernjeher kapen duart e djalit dhe gishtrinjt ia lidhen me disa fasho, qe i nxoren nga xhepat, per t’ia ndalur gjakun dhe dulen, duke e perplasur deren e hekurt dhe mbyllur me shul nga jasht.
Djaloshi filloi t’i tkurr duart drejt trupit, duke i ngritur per berryla ngadal.
Gjithcka i dukej e mjegullt, mbase syte i mbante te mbyllur fort nga dhembja, e fytyra iu kishte ber e tera me gjak. Pas pak hapi syte shikoi muret e dhomes se erret, llampen e kuqe ne qosh te dhomes dhe e leshoi trupi, ra duke u perplasur per patosin ngjyre te zeze…
Shume pyetje kalonin ne mendjen e tij, aq shume dhe shpjet sa asnje pergjegje, as qe mund ta mendonte, apo i dilnin abstrakte te pakuptimta…Ndersa pyetjet ishin si akuza te renda e fyese…
Vetem dhembja ia kujtonte se nuk ishte ne ëndërr.
Dhe perseri iu duk "déjà vu" ....?!
......vazhdon-

[jessi89]

Abs,shume renqethes e ke shkrimin,urime ne rrugen tende letrare.

...dhe ate e pyten:..nga cili vend je ti?
Ajo i tha:Nga SHQIPERIA,eshte nje vend i vogel por shume i bukur.
e pyten: je nga KOSOVA?
Ajo: te dyja jane nje,nuk ka dallim.
Dhe pytsi u be confus se si nje shtet i vetem ka dy emra........