A e shiti Enver Hoxha Kosovën?!

[Etniku]

Sa jugosllavë dekoroi ky fundërrina Enveri sapo mbaroi lufta civile "për merita të shquara"?

Ka qenë një listë e publikuar këtu në forum.

Eh more Darwin keshtu e ka kjo pune kure mbetesh pa ushqim fillon kokrat si sora ne bore qe nuk gjen vend per tu ngrof edhe ti ashtu ke mbet pa ushqim dhe kerkone ndimen e UDB te jap dick me vjen keq mor djal kure ske bagazh mos u shtije me malet kot e ke se nuk shkatrohen malet sa do qe ti presesh lisat. Andaj rij sus dhe thuaj nuk dij shoke kaq se askund nuk pergjigjesh ne pyetjet e bera siper vetem kerkon pergjigje dhe pergjigjet te jane dhene te skata dhe te vulosura , e ti po sorollatesh tani se ske ku me vjen shum keq shiko mos gjeni ndonje pule dikush mos ja u jep se ate pune e keni te mire ju te vidhni pula bye shoku

[shigjeta]

Po, e shiti. Pyetjes i eshte pergjigjur vete Hoxha "i madh" duke i konfirmuar idete e tij edhe ne kete bisede me të ngarkuarin me punë të Republikës Popullore të Shqipërisë në Jugosllavi, Lik Seiti, në Tiranë, në datën 19.9.1970 (botuar nga Gazeta Shqiptare)

Pjese nga letra e Enver Hoxhes

Mendimin tuaj për të mos pranuar krijimin e një Republike të dytë shqiptare ne e quajmë të drejtë. Ky është qëndrimi i drejtë dhe patriotik. Një qëndrim të kundërt Republika Popullore e Shqipërisë do ta luftojë me të gjitha forcat.

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=126663

[Etniku]

Gjatë disa ditëve, vazhdimisht, na rastisi të lexojmë e të shohim antishqiptarizmat më banalë deri në ditët e sotme shqiptare. Po, ç‘forcë dhe ç‘shtysë “shqiptare” vë në lëvizje gjithë atë mekanizëm djalli antishqiptar dhe antienverist të Titë Shkaut e të Titicë Shkinës, pos “shqiptarëve” të tij?!... Prapa atyre sharjeve dhe fyerjeve “shqiptare”, shihet kristal, qëndrojnë shumë kuzhina antishqiptare dhe antiShqipëri, të prira prej “shqiptaro”-titistëve udbasho-kosistë me Beobateri, me Grekobateri, me Moskobateri dhe me bateri të tjera të qendrave tashmë publike dhe të maskuara antishqiptare dhe antiSHQIPËRI, të të gjithë rruzullimit, të cilat dalin në skenë prej momenti në moment, varësisht prej zhvillimeve politike e globale, gjeopolitike dhe gjeostrategjike, “kombëtare” dhe ndërkombëtare.

“Shqiptaro”-titistët e kuqë udbasho-kosistë jugosllavë dhe aleatët e tyre të gjysmëShqipërisë londineze, si dhe këlyshët e tyre, atëherë dhe tash, gjithmonë e kanë pasë dhe e kanë në shënjestër politikën kombëtare e shqiptare të të Madhit Enver Hoxha dhe atë të një Shqipërie - SHQIPËRI, prandaj, gjejnë guximin, edhe sot, ta shajnë, tok me aleatët e tyre në Tiranë, burrështetasin më të madh të të gjitha kohëve shqiptare deri në ditët tona, bile, thënë urt e shqip, pa as më të voglën keqardhje, skuqje fytyre e pendesë kombëtare pse shajnë historinë e dhimbshme shqiptare të kohës së “diktatorit” dhe “kriminelit” Enver Hoxha dhe bijtë e tij shqiptarë të trojeve të pushtuara shqiptare, të cilët qëndronin gjallë dhe frymonin shqip e shqiptarisht edhe në kazamatet më të zeza të pushtuesit serbojugosllav, me emrin e të Madhit Enver Hoxha në mendje e në gojë, para barbarive më çnjerëzore që mund t’i paramendojë mendja e njeriut, dhe, sot, fatkeqësisht, shahen e fyhen frytet e revolucionit shqiptar të trojeve të pushtuara shqiptare, ata që Enver Hoxha i bëri dhe i mbajti shqiptarë përjetësisht, vetëm pse denjuan ta festojmë 100-Vjetorin e Lindjes së Atdhetarit Shqiptar dhe Revolucionarit e Kryenacionalistit ENVER HOXHA... Po, a ka më turp e më zi e më të zeza sesa ato e këto sharje kundër “diktatorit” Enver Hoxha, kundër shqiptarëve dhe kundër Shqipërisë – SHQIPËRI.

Për ta pasqyruar drejt dhe paanshëm figurën e “diktatorit”, “kriminelit” dhe “diktaturën komuniste” të burrështetasit më të madh shqiptar, Xhaxhit Enver Hoxha, do i përmendim vetëm disa shembuj, ndër qindra e mijëra sish, këtu, për t’i parë shqiptarët, të gjithë bashkërisht, në pika të shkurtëra, si dhe ndërkombëtarët, veprimet “antishqiptare” dhe “antiShqipëri” të “diktatorit” Enver Hoxha dhe “krimet” e Tij, siç thonë “shqiptarët”, të kryera në kurriz të “shqiptarëve”, pra, të bashkëqytetarëve dfhe të bashkështetasve të Tij “shqiptarë”...

T’u kujtojmë këtu se dallimi është shumë i madh, në mes të “krimeve” që ka kryer “diktatori” Enver Hoxha dhe krimeve që kanë kryer “shqiptaro”-titistët udbasho-kosistë, po kundër shqiptarëve dhe interesave të tyre jetike, me të cilët, sot, fatkeqësisht, koolaboron Tirana zyrtare, dhe, krejt symbylltasi shanë dhe dënon kategorinë e të përndjekurve dhe të burgosurve të vërtetë politikë shqiptarë, vetëm për t’i ruajtur interesat e “shqiptaro”-titistëve udbasho-kosistë, të cilët qenë, janë dhe mbesin kundër bashkimit kombëtar shqiptar, prijatare të të cilave nisma “shqiptare” janë kategoritë më të shëmtuara LDK-iste të reaksionit “shqiptaro”-“kosovar”...

Pra, ajo që duhet ta dinë shqiptarët e të gjithë Shqipërisë Etnike është fakti real se enveristët në trojet e pushtuara Etnike shqiptare, gjatë gjithë jetës dhe historisë së tyre, në të gjitha format dhe mënyrat, me të gjitha mjetet dhe mundësitë, u janë kundërvënë komunistëve të kuqë jugosllavë, e, sidomos, “shqiptaro”-titistëve më të zëshëm kuqaloshë “shqiptarë” të LKJ-së dhe të LKK-së antishqiptare dhe antiShqipëri, që shanin dhe persekutonin pa pushim inteligjencën shqiptare dhe klasën përparimtare studentore, madje, duke e quajtur “Plehu i Kosovës”... Kjo tregon qartë se në ish-Jugosllavi janë ndjekur dhe persekutuar të gjithë shqiptarët enveristë, pa përjashtim, po, asnjëherë dhe kurrë nuk u ndoqën as u persekutuan “shqiptaro”-titistët e rafinuar udbasho-kosistë dhe bijtë e bijat e tyre (të cilët shkonin në Tiranë me lejen e UDB-së dhe të KOS-it, për ta rrëzuar Sistemin Shqiptar të Xhaxhit Enver), që vjellin helm e vrer kundër Shqiptarit dhe Xhaxhit Enver Hoxha... Ata që shajnë Burrështetasin ENVER HOXHA dhe të përndjekurit shqiptarë në trojet e pushtuara shqiptare, janë vetë PLEHU i shqiptarëve dhe i SHQIPËRISË – S H Q I P Ë R I.

Po, sot, si mund të quhet Enver Hoxha “kriminel” e “diktator” dhe të shahet e të fyhet kaq barbarisht e “shqiptaro-titisto-atdhetarisht”? Këtu, po i përmendim vetëm disa raste, për ta parë saktësisht shqiptarët se kë paska ndëshkuar e dënuar “diktatori” Enver Hoxha... Dhe, u shaka dhe u fyeka kështu, u quaka “diktator” dhe “kriminel” pse paska dënuar të gjithë tradhtarët koçixoxistë dhe aleatët e tyre “shqiptarë”!... Po, argatë dhe aleatë të kujt paskan qenë dhe janë atafarë të përndjekurish dhe të persekutuarish “shqiptarë” prej “burrave të mirë”, si dhe pasardhësit e tyre që shajnë?!... Agjentë të cilave sigurime “shqiptare” paskan qenë, që paskan pësuar kështu, kësisoji e në këtë masë prej “diktatorit” Enver Hoxha?!...

“Diktatori” Enver Hoxha e paska pasë përndjekur, persekutuar, dënuar dhe burgosur njëfarë dhunuesi, siç thonë, me emrin Zyhdi Morava, dhe, tash po del se Enveri i Madh kishte plotësisht të drejtë në vendimet e tij shqiptare, kushtetuese e ligjore, sepse, ditë më parë po aifarë Zyhdi Morava u zu diku me 9 kg drogë... Po, po. “Diktatori” Enver Hoxha e paska pas burgosur njëfarë “patrioti” me emrin Kapllan Resuli, alias, Resulbegoviç (i cili nuk është autor i vërtetë i romanit “Tradhtia”), i cili tevona e qet sheshasi “fytyrën” e tij prej “shqiptari” të madh e të vërtetë, duke pohuar botërisht se është “cernogorac”(malazez)... Po, po. Enver Hoxha e paska pasë përndjekur e dënuar edhe njëfarë Kasëm Trebeshinën, i cili na paska qenë aq “shqiptar” i madh, sa, sot, deklaron pa fije turpi se është turk “elhamdylylah”..., dhe, aleatët e tyre “shqiptarë”, sot, botojnë e ribotojnë veprat e tyre prej “disidentëve” më të mëdhenj “shqiptarë”. Absurd, ë. Po, po. “Diktatori” Enver Hoxha e paska pasë mbajtur nën vëzhgim dhe e paska anatemuar edhe njëfarë studenti të Beogradit me emrin Agim Gjakova... Dhe, për të qenë absurdi edhe më i madh, në këtë kohë të “demokracisë shqiptare” aifarë Zyhdi Morava, emërohet kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe këta, të tjerët, gëzojnë privilegje e pozita “shqiptare” nga më të ndryshmet... Po, po. Medet... Agim Gjakova, sot, koketon me figurat më të shëmtuara e më të dëshmuara të historisë “shqiptare” të UDB-së e të KOS-it “shqiptar”... Po, po...

Po, kush u printe gjatë Luftës së Dytë Botërore ofensivave partizano-çetnike jugosllave nëpër Drenishtë (Drenicë) dhe kudo, kundër shqiptarëve?... Kush i vriste shqiptarët dhe kush ua vënte zjarrin shtëpive dhe pasurisë së tyre, si dhe kush bëri me gisht po prej shqiptarëve drenishtarë gjatë gjithë jetës së tyre në pushtetin “shqiptaro”-titist? Ishte njëfarë Ali Rexha, prej Gjakove, sikur të gjithë gjakovarët e tjerë dhe të tjerët si ata gjakovarë, i cili, në Redaksinë e Botimeve të “Rilindjes”, kur vdiq Xhaxhi Enver Hoxha (1985), pëlliste dhe bërlykej me të madhe kthinave e korridoreve të katit IX të Pallatit të Shtypit (Mediave), duke provokuar e thënë: “Cofi, qeni! Cofi, qeni!”... dhe këlyshët e tjerë, si ai, të Titos, në atë Redaksi “kulture” i duartrokitnin dhe e përkrahnin zëshëm, por, që ai dhe të tjerët nuk e kishin guximin tamam t’i afroheshin kthinës ku punonte autori i këtyre rreshtave, të cilin “shqiptaro”-titistët “patriotë” e “shqiptarë”, ata e këta më rrahagjokësit “shqiptarë”, gjithmonë, e anatemuan dhe e shihnin mrijas, dhe, sot, sërish, e anatemojnë dhe e shohin mrijas dhe shpifin, siç kanë shpifur përherë, pas shpinës së tij, kudo, e, tash e tre vjetë e lënë, duke i shkelur Kushtetutë dhe ligje shqiptare, pa bukën e gojës, dmth., pa të ardhura personale, vetëm për ta nënshtruar, ashtu siç i ka porositur dhe mësuar Titë Shkau dhe Titicë Shkina “shqiptarët” e tij, ata e këta, më besnikët, më “patriotët” dhe më servilët “shqiptarë”...
Por, të mos harrojnë shqiptarët, kudo që janë, se reaksioni “shqiptaro”-gjakovar është kryevalltari dhe kryestrumbullari i të gjithë reaksionit antishqiptar dhe antiShqipëri (nëse nuk e bën Shqipërinë sipas pikëpamjeve të veta “shqiptaro”-titiste, vër. imja, T. D.), pas të cilit shkojnë, bisht, të gjithë të tjerët... Ende po i bie tupanit Beogradi dhe ai reaksion “shqiptar” po i prin valles... Po, a nuk është në skenë dhe kryevalleje, sot, po ai reaksion që u ngrit edhe kundër tribunëve të popullit shqiptar, Shaban Palluzha e Mehmet Gradica?!... Kundër UÇK-së së lavdishme. Kundër Shqipërisë – SHQIPËRI(!)... Dhe, kjo ndodhë, pikërisht, pse Tirana nuk ka dhe nuk bën Politikë Kombëtare.

Dhe, parë paanshëm të gjitha, del se Enver Hoxha nuk është, i tillë, çfarë e shohin të gjithë tradhtarët dhe aleatët e tyre “shqiptarë”, sidomos, ata e këta të UDB-së e të KOS-it “kosovaro”-“shqiptar”, sipas pikëpamjeve të (k)analistëve të tyre “shqiptarë”... Po, e thjeshtë është të dihet e të provohet “diktatura” e të madhit Enver Hoxha, që, kinse, paska ushtruar kundër “shqiptarëve”... Por, të mos harrojmë se dallimi është shumë i madh prej një shqiptari te një “shqiptar” tjetër... Po, hajt, ju lutem, shkoni në Amerikë, në Angli, në Gjermani, në Francë, në Itali, në Greqi, e ku të doni tjetër (ju, “shqiptaro”-titistët), dhe tradhëtoni interesat e tyre (siç i keni tradhtuar dhe po i tradhtoni interesat më jetike të Popullit dhe të Atdheut Shqiptar), pastaj, fare për fushe, në kurrizin tuaj pakurrizorë, do ta përjetoni me fund “demokracinë” e tyre, që do ishte mësimi më i mirë për të gjithë “partiotët” ‘shqiptaro’-titistë të UDB-së e të KOS-it, të cilët, sot, tok me aleatët mercenarë që kanë në Tiranë dhe gjetkë, po e fyejnë kaq padinjitetshëm, madje, për së vdekuri, burrështetasin më të madh shqiptar të të gjitha kohëve shqiptare, Xhaxhin Enver Hoxha...

Prandaj, nëse dikush, me krime kundër shqiptarëve, ua ka kaluar Rankoviçit, Titos, Milosheviçit dhe të gjithë serboçetnikëve të tjerë, janë, pikërisht, ata e këta “shqiptaro”-titistë ibrahimrugovistë, në çdo pikëpamje, kundruall të cilëve Xhaxhi Enver Hoxha është lule dhe dritë!... Krimet antishqiptare që kanë kryer “shqiptaro”-titistët udbasho-kosistë jugosllavë kundër sivëllezërve të tyre shqiptarë, janë për miliona herë më të rënda, më çnjerëzore dhe shumë më monstruoze sesa ato që i mvishen për së vdekuri “diktatorit” Enver Hoxha. Këtë duhet ta dinë të gjithë shqiptarët, sepse, nuk është turp ta dinë.

E shihni, pra, se Shqiptari, Burrështetasi dhe Kryenacionalisti Shqiptar, Enver Hoxha, nuk është asapk, i tillë, çfarë e shohin “patriotët” me Beobateri, me Rusobateri, me Athinobateri, me Romobateri e me bateri të tjera antishqiptare dhe antiShqipëri, madje në tërë rruzullimin!... Po, a keni parë reaksion me brirë, ndokund?!...

SHQIPTARË, është koha e fundit t’i shohim bashkërisht, si shqiptarë dhe si vëllezër, “bëmat” dhe “krimet” që i mveshen burrëshetasit më të madh shqiptar, Xhaxhit Enver Hoxha, dhe të gjithë ata e këta që e shajnë pa pushim “diktatorin” komunist shqiptar..., sepse, duke lejuar sjellje kësisoji, po fyhemi rëndë ne shqiptarët dhe Shqipëria – SHQIPËRI... Sa keq, ë!...

Përmbledhur në një fjali dhe thënë urt e shqip, BËRLLOKU “intelektual” i shqiptarëve (“plehu” i “shqiptarëve” të Fadil Hoxhës&Co) dhe i Shqipërisë-SHQIPËRI, po e shanë “diktatorin” Enver Hoxha, veprën e Tij shqiptare dhe pasuesit e denjë të Veprës së Tij...

[DYDRINAS]

Gjatë disa ditëve, vazhdimisht, na rastisi të lexojmë e të shohim antishqiptarizmat më banalë deri në ditët e sotme shqiptare. Po, ç‘forcë dhe ç‘shtysë “shqiptare” vë në lëvizje gjithë atë mekanizëm djalli antishqiptar dhe antienverist të Titë Shkaut e të Titicë Shkinës, pos “shqiptarëve” të tij?!... Prapa atyre sharjeve dhe fyerjeve “shqiptare”, shihet kristal, qëndrojnë shumë kuzhina antishqiptare dhe antiShqipëri, të prira prej “shqiptaro”-titistëve udbasho-kosistë me Beobateri, me Grekobateri, me Moskobateri dhe me bateri të tjera të qendrave tashmë publike dhe të maskuara antishqiptare dhe antiSHQIPËRI, të të gjithë rruzullimit, të cilat dalin në skenë prej momenti në moment, varësisht prej zhvillimeve politike e globale, gjeopolitike dhe gjeostrategjike, “kombëtare” dhe ndërkombëtare.

“Shqiptaro”-titistët e kuqë udbasho-kosistë jugosllavë dhe aleatët e tyre të gjysmëShqipërisë londineze, si dhe këlyshët e tyre, atëherë dhe tash, gjithmonë e kanë pasë dhe e kanë në shënjestër politikën kombëtare e shqiptare të të Madhit Enver Hoxha dhe atë të një Shqipërie - SHQIPËRI, prandaj, gjejnë guximin, edhe sot, ta shajnë, tok me aleatët e tyre në Tiranë, burrështetasin më të madh të të gjitha kohëve shqiptare deri në ditët tona, bile, thënë urt e shqip, pa as më të voglën keqardhje, skuqje fytyre e pendesë kombëtare pse shajnë historinë e dhimbshme shqiptare të kohës së “diktatorit” dhe “kriminelit” Enver Hoxha dhe bijtë e tij shqiptarë të trojeve të pushtuara shqiptare, të cilët qëndronin gjallë dhe frymonin shqip e shqiptarisht edhe në kazamatet më të zeza të pushtuesit serbojugosllav, me emrin e të Madhit Enver Hoxha në mendje e në gojë, para barbarive më çnjerëzore që mund t’i paramendojë mendja e njeriut, dhe, sot, fatkeqësisht, shahen e fyhen frytet e revolucionit shqiptar të trojeve të pushtuara shqiptare, ata që Enver Hoxha i bëri dhe i mbajti shqiptarë përjetësisht, vetëm pse denjuan ta festojmë 100-Vjetorin e Lindjes së Atdhetarit Shqiptar dhe Revolucionarit e Kryenacionalistit ENVER HOXHA... Po, a ka më turp e më zi e më të zeza sesa ato e këto sharje kundër “diktatorit” Enver Hoxha, kundër shqiptarëve dhe kundër Shqipërisë – SHQIPËRI.

Për ta pasqyruar drejt dhe paanshëm figurën e “diktatorit”, “kriminelit” dhe “diktaturën komuniste” të burrështetasit më të madh shqiptar, Xhaxhit Enver Hoxha, do i përmendim vetëm disa shembuj, ndër qindra e mijëra sish, këtu, për t’i parë shqiptarët, të gjithë bashkërisht, në pika të shkurtëra, si dhe ndërkombëtarët, veprimet “antishqiptare” dhe “antiShqipëri” të “diktatorit” Enver Hoxha dhe “krimet” e Tij, siç thonë “shqiptarët”, të kryera në kurriz të “shqiptarëve”, pra, të bashkëqytetarëve dfhe të bashkështetasve të Tij “shqiptarë”...

T’u kujtojmë këtu se dallimi është shumë i madh, në mes të “krimeve” që ka kryer “diktatori” Enver Hoxha dhe krimeve që kanë kryer “shqiptaro”-titistët udbasho-kosistë, po kundër shqiptarëve dhe interesave të tyre jetike, me të cilët, sot, fatkeqësisht, koolaboron Tirana zyrtare, dhe, krejt symbylltasi shanë dhe dënon kategorinë e të përndjekurve dhe të burgosurve të vërtetë politikë shqiptarë, vetëm për t’i ruajtur interesat e “shqiptaro”-titistëve udbasho-kosistë, të cilët qenë, janë dhe mbesin kundër bashkimit kombëtar shqiptar, prijatare të të cilave nisma “shqiptare” janë kategoritë më të shëmtuara LDK-iste të reaksionit “shqiptaro”-“kosovar”...

Pra, ajo që duhet ta dinë shqiptarët e të gjithë Shqipërisë Etnike është fakti real se enveristët në trojet e pushtuara Etnike shqiptare, gjatë gjithë jetës dhe historisë së tyre, në të gjitha format dhe mënyrat, me të gjitha mjetet dhe mundësitë, u janë kundërvënë komunistëve të kuqë jugosllavë, e, sidomos, “shqiptaro”-titistëve më të zëshëm kuqaloshë “shqiptarë” të LKJ-së dhe të LKK-së antishqiptare dhe antiShqipëri, që shanin dhe persekutonin pa pushim inteligjencën shqiptare dhe klasën përparimtare studentore, madje, duke e quajtur “Plehu i Kosovës”... Kjo tregon qartë se në ish-Jugosllavi janë ndjekur dhe persekutuar të gjithë shqiptarët enveristë, pa përjashtim, po, asnjëherë dhe kurrë nuk u ndoqën as u persekutuan “shqiptaro”-titistët e rafinuar udbasho-kosistë dhe bijtë e bijat e tyre (të cilët shkonin në Tiranë me lejen e UDB-së dhe të KOS-it, për ta rrëzuar Sistemin Shqiptar të Xhaxhit Enver), që vjellin helm e vrer kundër Shqiptarit dhe Xhaxhit Enver Hoxha... Ata që shajnë Burrështetasin ENVER HOXHA dhe të përndjekurit shqiptarë në trojet e pushtuara shqiptare, janë vetë PLEHU i shqiptarëve dhe i SHQIPËRISË – S H Q I P Ë R I.

Po, sot, si mund të quhet Enver Hoxha “kriminel” e “diktator” dhe të shahet e të fyhet kaq barbarisht e “shqiptaro-titisto-atdhetarisht”? Këtu, po i përmendim vetëm disa raste, për ta parë saktësisht shqiptarët se kë paska ndëshkuar e dënuar “diktatori” Enver Hoxha... Dhe, u shaka dhe u fyeka kështu, u quaka “diktator” dhe “kriminel” pse paska dënuar të gjithë tradhtarët koçixoxistë dhe aleatët e tyre “shqiptarë”!... Po, argatë dhe aleatë të kujt paskan qenë dhe janë atafarë të përndjekurish dhe të persekutuarish “shqiptarë” prej “burrave të mirë”, si dhe pasardhësit e tyre që shajnë?!... Agjentë të cilave sigurime “shqiptare” paskan qenë, që paskan pësuar kështu, kësisoji e në këtë masë prej “diktatorit” Enver Hoxha?!...

“Diktatori” Enver Hoxha e paska pasë përndjekur, persekutuar, dënuar dhe burgosur njëfarë dhunuesi, siç thonë, me emrin Zyhdi Morava, dhe, tash po del se Enveri i Madh kishte plotësisht të drejtë në vendimet e tij shqiptare, kushtetuese e ligjore, sepse, ditë më parë po aifarë Zyhdi Morava u zu diku me 9 kg drogë... Po, po. “Diktatori” Enver Hoxha e paska pas burgosur njëfarë “patrioti” me emrin Kapllan Resuli, alias, Resulbegoviç (i cili nuk është autor i vërtetë i romanit “Tradhtia”), i cili tevona e qet sheshasi “fytyrën” e tij prej “shqiptari” të madh e të vërtetë, duke pohuar botërisht se është “cernogorac”(malazez)... Po, po. Enver Hoxha e paska pasë përndjekur e dënuar edhe njëfarë Kasëm Trebeshinën, i cili na paska qenë aq “shqiptar” i madh, sa, sot, deklaron pa fije turpi se është turk “elhamdylylah”..., dhe, aleatët e tyre “shqiptarë”, sot, botojnë e ribotojnë veprat e tyre prej “disidentëve” më të mëdhenj “shqiptarë”. Absurd, ë. Po, po. “Diktatori” Enver Hoxha e paska pasë mbajtur nën vëzhgim dhe e paska anatemuar edhe njëfarë studenti të Beogradit me emrin Agim Gjakova... Dhe, për të qenë absurdi edhe më i madh, në këtë kohë të “demokracisë shqiptare” aifarë Zyhdi Morava, emërohet kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe këta, të tjerët, gëzojnë privilegje e pozita “shqiptare” nga më të ndryshmet... Po, po. Medet... Agim Gjakova, sot, koketon me figurat më të shëmtuara e më të dëshmuara të historisë “shqiptare” të UDB-së e të KOS-it “shqiptar”... Po, po...

Po, kush u printe gjatë Luftës së Dytë Botërore ofensivave partizano-çetnike jugosllave nëpër Drenishtë (Drenicë) dhe kudo, kundër shqiptarëve?... Kush i vriste shqiptarët dhe kush ua vënte zjarrin shtëpive dhe pasurisë së tyre, si dhe kush bëri me gisht po prej shqiptarëve drenishtarë gjatë gjithë jetës së tyre në pushtetin “shqiptaro”-titist? Ishte njëfarë Ali Rexha, prej Gjakove, sikur të gjithë gjakovarët e tjerë dhe të tjerët si ata gjakovarë, i cili, në Redaksinë e Botimeve të “Rilindjes”, kur vdiq Xhaxhi Enver Hoxha (1985), pëlliste dhe bërlykej me të madhe kthinave e korridoreve të katit IX të Pallatit të Shtypit (Mediave), duke provokuar e thënë: “Cofi, qeni! Cofi, qeni!”... dhe këlyshët e tjerë, si ai, të Titos, në atë Redaksi “kulture” i duartrokitnin dhe e përkrahnin zëshëm, por, që ai dhe të tjerët nuk e kishin guximin tamam t’i afroheshin kthinës ku punonte autori i këtyre rreshtave, të cilin “shqiptaro”-titistët “patriotë” e “shqiptarë”, ata e këta më rrahagjokësit “shqiptarë”, gjithmonë, e anatemuan dhe e shihnin mrijas, dhe, sot, sërish, e anatemojnë dhe e shohin mrijas dhe shpifin, siç kanë shpifur përherë, pas shpinës së tij, kudo, e, tash e tre vjetë e lënë, duke i shkelur Kushtetutë dhe ligje shqiptare, pa bukën e gojës, dmth., pa të ardhura personale, vetëm për ta nënshtruar, ashtu siç i ka porositur dhe mësuar Titë Shkau dhe Titicë Shkina “shqiptarët” e tij, ata e këta, më besnikët, më “patriotët” dhe më servilët “shqiptarë”...
Por, të mos harrojnë shqiptarët, kudo që janë, se reaksioni “shqiptaro”-gjakovar është kryevalltari dhe kryestrumbullari i të gjithë reaksionit antishqiptar dhe antiShqipëri (nëse nuk e bën Shqipërinë sipas pikëpamjeve të veta “shqiptaro”-titiste, vër. imja, T. D.), pas të cilit shkojnë, bisht, të gjithë të tjerët... Ende po i bie tupanit Beogradi dhe ai reaksion “shqiptar” po i prin valles... Po, a nuk është në skenë dhe kryevalleje, sot, po ai reaksion që u ngrit edhe kundër tribunëve të popullit shqiptar, Shaban Palluzha e Mehmet Gradica?!... Kundër UÇK-së së lavdishme. Kundër Shqipërisë – SHQIPËRI(!)... Dhe, kjo ndodhë, pikërisht, pse Tirana nuk ka dhe nuk bën Politikë Kombëtare.

Dhe, parë paanshëm të gjitha, del se Enver Hoxha nuk është, i tillë, çfarë e shohin të gjithë tradhtarët dhe aleatët e tyre “shqiptarë”, sidomos, ata e këta të UDB-së e të KOS-it “kosovaro”-“shqiptar”, sipas pikëpamjeve të (k)analistëve të tyre “shqiptarë”... Po, e thjeshtë është të dihet e të provohet “diktatura” e të madhit Enver Hoxha, që, kinse, paska ushtruar kundër “shqiptarëve”... Por, të mos harrojmë se dallimi është shumë i madh prej një shqiptari te një “shqiptar” tjetër... Po, hajt, ju lutem, shkoni në Amerikë, në Angli, në Gjermani, në Francë, në Itali, në Greqi, e ku të doni tjetër (ju, “shqiptaro”-titistët), dhe tradhëtoni interesat e tyre (siç i keni tradhtuar dhe po i tradhtoni interesat më jetike të Popullit dhe të Atdheut Shqiptar), pastaj, fare për fushe, në kurrizin tuaj pakurrizorë, do ta përjetoni me fund “demokracinë” e tyre, që do ishte mësimi më i mirë për të gjithë “partiotët” ‘shqiptaro’-titistë të UDB-së e të KOS-it, të cilët, sot, tok me aleatët mercenarë që kanë në Tiranë dhe gjetkë, po e fyejnë kaq padinjitetshëm, madje, për së vdekuri, burrështetasin më të madh shqiptar të të gjitha kohëve shqiptare, Xhaxhin Enver Hoxha...

Prandaj, nëse dikush, me krime kundër shqiptarëve, ua ka kaluar Rankoviçit, Titos, Milosheviçit dhe të gjithë serboçetnikëve të tjerë, janë, pikërisht, ata e këta “shqiptaro”-titistë ibrahimrugovistë, në çdo pikëpamje, kundruall të cilëve Xhaxhi Enver Hoxha është lule dhe dritë!... Krimet antishqiptare që kanë kryer “shqiptaro”-titistët udbasho-kosistë jugosllavë kundër sivëllezërve të tyre shqiptarë, janë për miliona herë më të rënda, më çnjerëzore dhe shumë më monstruoze sesa ato që i mvishen për së vdekuri “diktatorit” Enver Hoxha. Këtë duhet ta dinë të gjithë shqiptarët, sepse, nuk është turp ta dinë.

E shihni, pra, se Shqiptari, Burrështetasi dhe Kryenacionalisti Shqiptar, Enver Hoxha, nuk është asapk, i tillë, çfarë e shohin “patriotët” me Beobateri, me Rusobateri, me Athinobateri, me Romobateri e me bateri të tjera antishqiptare dhe antiShqipëri, madje në tërë rruzullimin!... Po, a keni parë reaksion me brirë, ndokund?!...

SHQIPTARË, është koha e fundit t’i shohim bashkërisht, si shqiptarë dhe si vëllezër, “bëmat” dhe “krimet” që i mveshen burrëshetasit më të madh shqiptar, Xhaxhit Enver Hoxha, dhe të gjithë ata e këta që e shajnë pa pushim “diktatorin” komunist shqiptar..., sepse, duke lejuar sjellje kësisoji, po fyhemi rëndë ne shqiptarët dhe Shqipëria – SHQIPËRI... Sa keq, ë!...

Përmbledhur në një fjali dhe thënë urt e shqip, BËRLLOKU “intelektual” i shqiptarëve (“plehu” i “shqiptarëve” të Fadil Hoxhës&Co) dhe i Shqipërisë-SHQIPËRI, po e shanë “diktatorin” Enver Hoxha, veprën e Tij shqiptare dhe pasuesit e denjë të Veprës së Tij...

Shoku Tafil Duraku paske mllef te madh personal dhe po e shfrytezon forumin qe te mbrosh Enverin dhe njekohesisht te shash ne menyre te paskrupullt nje qytet te tere te lavdishem shqiptar.

Te kam lexuar dhe neper shkrime te tjera dhe sinqerisht ndjej keqardhje per naivitetin dhe trushkulnine qe tregon ne mbrojtjen dhe justifikimin e krimeve te regjimit kriminal komunist shqiptar.

Naiviteti deri ne nje moshe te re edhe pranohet, por te vazhdosh ti biesh fyellit enverist dhe ne moshen qe ke sot, flet per me shume se naivitet.

[Etniku]

Po, e shiti. Pyetjes i eshte pergjigjur vete Hoxha "i madh" duke i konfirmuar idete e tij edhe ne kete bisede me të ngarkuarin me punë të Republikës Popullore të Shqipërisë në Jugosllavi, Lik Seiti, në Tiranë, në datën 19.9.1970 (botuar nga Gazeta Shqiptare)

Pjese nga letra e Enver Hoxhes



http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=126663

Enver Hoxha perpunoi, konceptin per lirine kombetare te shqiptareve, i dha perparesi, clirimit dhe lirise kombetare, dinjitetit dhe personalitetit kombetar. Lirine e individit ai e pa ne funksion dhe ne varesi te lirise se vendit, apo per fitimin e lirive dhe te drejtave kombetare. Ai ishte per cdo lloj cungimi të lirise se individit, kur vinte puna per clirimin, ruajtjen dhe mbrojtjen e lirise kombetare, deri ne sakrificen me te larte: dhenien e jetes. Me kete Enver Hoxha shprehte dhe mbronte nacionalizmin e tij.( PLAKU, per ty jane keta rreshta).


Per 45-vjet, ai, punoi dhe luftoi, qe Shqiperia, te kishte ne gjirin e vendeve dhe popujve te Evropes, vendin e saj te merituar, dinjitetin dhe personalitetin e saj. Ai nuk pranonte dhe nuk pranoi qe vendi i tij te ishte koloni apo vasal i te huajve. Enver Hoxha e arriti nje gje te tille. Mjeshter i kombinacioneve dhe taktikave diplomatike në arenen nderkombetare, shfrytezues i mrekullueshem i kontradiktave ndermjet fuqive te medha te botes apo blloqeve qe ato perfaqesonin, ai arriti qe vecanerisht pas viteve 1960-te, t`i siguronte Shqiperise vendin e saj shume te merituar ne mardheniet nderkombetare. Shqiperia e Enver Hoxhes sic quhet sot ishte nje partnere e barabarte, kishte mendimin e saj per probleme te ndryshme te zhvillimit te botes. Brenda nje prapambetjeje te theksuar ekonomike, brenda nje territori te cunguar tmerresisht, brenda nje ftohtesie siberike evropiane, brenda nje bajraktarizmi dhe kapadajlleku te pergjithshem, brenda nje xhelozie dhe karrierizmi te perhershem, me kulturen, zgjuarsine dhe aftesine psikologjike të jashtezakonshme; ai arriti qe per 45-vjet ta bashkonte popullin t`i shkonte pas, ta miratonte vijen e tij, t`i pranonte privacionet dhe sakrificat personale per hir te dinjitetit kombetar. Shqiperia e vogel, e varfer per 45-vjet brenda organizimit te jetes se saj politike dhe shoqerore mendoi dhe foli shqip ne mardheniet nderkombetare. Sot, njerez te ndryshem qe e mbajne veten per patriote, per teoriciene apo analiste, per te shvleftesuar kete periudhe, kete dinjitet dhe autoritet te vendit te tyre ne mardheniet nderkombetare, pohojne neper shkrimet qe shkruajne apo intervistat qe japin se ky qendrim i Shqiperise spjegohet me faktin se bota dhe Evropa e kishte braktisur dhe harruar kete vend, nuk donte te dinte per ate. Pallavra shqipfolesish. Njerez qe per te fshehur kozmopolitizmin, nuk ngurojne te hedhin balte mbi vendin e tyre. Njerez qe mendojne anglisht, frengjisht, arabish, greqisht, serbisht apo italisht per hir te shtratit te ngrohte personal, fyejne vendin e tyre. Njerez te paafte menderisht per te drejtuar nje shtet, nje komb, nje popull, por te afte per te sunduar nje grumbull shkretanesh pa dinjitet kombetar. Parti politike qe luten, lypin, shtrijne doren duke aktualizuar Migjenin "Me jep pak, zoti te dhashte". Parti politike qe leshojnë interesa kombetare, copa Shqiperie per te ekzistuar, per te fituar pak pushtet, qe marrin lloj-lloj preferencash te huaja, por asnjehere shqiptare, per te gezuar kredibilitet politik. Te verber qe nuk e shohin lengaten kombetare, por vazhdojne te shesin ne kazanet e Evropes, "geshtenja demokracie". Mjerane qe jane te pafuqishem te kundershtojne nje punonjes te thjeshte ambasade, qe dridhen nga cdo i huaj. Pagane qe nuk u intereson kurre e nesermja e vendit te tyre, qe prapa kishave dhe xhamive fshehin filisteizmin e tyre. Tregetare historie qe predikojne se vetem nga periudha 1990, shqiptaret u bene shqiptare te mire dhe stabile per Evropen. Pasi deri ne kete periudhe, qysh nga koha e Teutes, Pirros, Skenderbeut, Ismail Qemalit, Hasan Prishtines, Sulejman Vokshit, Abdyl Frasherit, Isa Boletinit, Qemal Stafes e Zenel Hajdinit, Vojo Kushit e Ramiz Sadikut etj, ata paskishin qene destabilizues dhe grindavece. Matrapaze politike dhe karieriste, qe per hir te reputacionit te tyre personal, per hir te emrit te tyre mohojne historine e vendit te tyre, duke perdhunuar dhe poshteruar nje lufte gjiganteske 50-vjecare. Sharlatane politike, qe per hir te luftes kunder komunizmit, preferojne te bashkejetojne me servilizmin, me korrupsionin, hipokrizine, mashtrimin, genjeshtren, me ashqiptarizmin, me perdhosjen e karakterit, boll te kete hedhur nje firme mbi antikomunizmin dhe antienverizmin e tij. Kaq dhe asgje tjeter.Tragjedi kombetare!

Megjithate le te kthehemi ne aresyetim. As Evropa dhe as Amerika, nuk e kishte harruar Shqiperine, nuk e kishte lene ate ne harrese. Kancelarite Evropiane dhe boterore flasin ndryshe. Arkivat e tyre flasin ndryshe. Per nje kohe te gjate ato u perpoqen ta gjunjezonin Shqiperine me cdo mjet dhe cdo forme, por deshtuan. Prandaj u terhoqen, duke lene ne avanposte te tyre shovinizmin serb dhe grek me detyre : "Te ndeshkohet Rebelja qe kerkon te matet me te medhenjte".

Ne vazhdim po u le juve: SHIGJETA , PLAKU , DARWIN, URANI, PUROSHKODRANI t'na tregoni se cili eshte koncepti titiste mbi lirine e kombit shqiptare. Pasi qe te tre jeni nga Kosova, nese nuk gaboj. Nese jo, ateher vazhdoje te shkruaj une edhe per kete, ne heren tjeter.

Shendet edhe kete here.

[Lulzim7]

Kosova ndoshta u shit nkohen e Ismail Qemalit......e jo Enver Hoxhes......(per cfare qellime vec Nje Zot e di)

[Hyllien]

Kosova ka qenë gjithmonë e shitur, dhe gjithmonë është përdorur për interesat meskine të disa shteteve perëndimore, ku spikasin Gjermania, Italia dhe Franca. Kosova ishte "siguresa" e eksperimentit Jugosllav, i cili dhe për 2-3 gjenerata po të vazhdonte me regjim Titoist do ishte bërë sigurisht shteti më i fortë në Evropë pasi aq larg ishin nga amalgamimi i rracave sllave. Shqiptarët ishin i vetmi problem që gjithsesi ata kishin zgjedhur mënyra provizore derisa filluan protestat studentore. Në po të njëjtën kohë, Gjermania jep thënien/deklaratën e famshme se shpërbërja e Jugosllavisë do fillojë me Kosovën e do mbarojë me ta. Kosova, ky vend trimash, qe i pari që luftoi dhe i fundit që mori nje cop pavarsie që akoma nuk i jep garanci shtetit të jetë sovran. Eshtë për të ardhur keq tek i sheh me flamuret e Europës së Bashkuar, kësaj Europe kurvarësh që e shiti shqiptarinë e bashkë me të dhe idealin e lirisë që po mundohet të eliminoj avash avash. Shqiptari i shkretë u vu në përdorim për lojrat politike Gjermane, dhe në këmbim gëzohet nga deklarata të GJND-së mbi sovranitetin dhe të drejtën e një populli që jeton në trojet e veta që kur ka lindur njerëzimi. Kosova u privua nga liderat e saj më të mëdhenj të cilët u vranë, masakruan dhe eliminuar sistematikisht këto njëzetë vitet e fundit. Në Kosovën e pavarur, elemente të tilla nuk vriten por margjinalizohen.

Enveri e ka shitur Kosovën ashtu sic Zogu shiti Shën Naumin (e sot po shitet deti dhe bregu). Por kjo nuk kufizohet vec tek liderat, shitja është dhe ishte në shumicën e instancave të cdo qeverie Shqiptare dhe Kosovare, e vendosur. Le ta kenë të qartë të gjithë se asnjë qeveri Shqiptare nuk është legjitime, pra e zgjedhur me vullnetin e popullit(përderisa sot e kësaj dite cdo zgjedhje kontestohet), përvec ndoshta një periudhe të shkurtër Noliane dhe Rugoviane, cdo qeveri tjetër në shqipëri është e vendosur nga jashtë me urdhëra të caktuara nga jashtë. Shqipëria është kthyer në "pet projektin" kryesor të perëndimit, nje test psikologjik pa lekë se si mund të bastardohet një shoqeri me një kulturë të stërlashtë, me ideale të pakompromentueshme si liria, dhe përgjithësisht krenare, dhe si këto elementë mund ti kthesh që të punojnë kundra njëri tjetrit. Rezultati shikohet në dhjetra vrasjet që kemi ditë për ditë për arësye nga më banalet tek më seriozet.

Zgjohuni Shqiptarë, ka ardhur koha të merrni litarët në dorë, të merrni atë cfarë ju takon, pronën tuaj, trojet tuaja dhe lumturinë në familje. Boll më me këto padrejtësi, boll më duke dëgjuar "ndërkombëtarë" sikur te jenë njerëz jashtëtokësorë, boll më me konformizmin, boll më me të njejtat klasa të shitura politike, boll më me vëllavrasje se armiku ndodhet tjetërkund, ai vërtitet lirisht në trojet tona, lirisht ka planifikuar dhe po planifikon fundin e shoqerisë tonë. Nuk mundet kjo rracë të bie kaq poshtë kaq shpejtë pa asnjë luftë por duke ju përshtatur legjitimitetit të krimit nga i cili kemi vuajtur, duke kërkuar falje për faje që nuk janë tonat, duke jetuar pa ujë, pa drita dhe pa një të ardhme, duke u rritur me urrejtje për cdo strukture qeveritare, për cdo individ, dhe duke arritur në përfundimin e këtij eksperimenti, ai i krijimit të mostrave. Njerëz që hypin në qeveri dhe vjedhin se nuk janë mësuar ndryshe, se kujtojnë se nuk ka resurse shqipëria, se janë rritur në varfëri, pa ujë pa drita, njerëz që nuk kanë remorsë nëse vrasin të panjohurin apo qoftë dhe vëllanë. Ky është individi që po krijohet në qeverinë post-1912 në shqipëri, dhe eksperimenti ishte tejmase i suksesshëm. E njëjta gjë po përsëritet dhe me Kosovën. Këta njerëz duhet të ndalohen, populli duhet të ndërgjegjëzohet se ka ardhur koha për të krijuar një të ardhme më të mirë, ka adhur koha për bashkim.

[Etniku]

Enveri e ka shitur Kosovën ashtu sic Zogu shiti Shën Naumin (e sot po shitet deti dhe bregu). Por kjo nuk kufizohet vec tek liderat, shitja është dhe ishte në shumicën e instancave të cdo qeverie Shqiptare dhe Kosovare, e vendosur. Le ta kenë të qartë të gjithë se asnjë qeveri Shqiptare nuk është legjitime, pra e zgjedhur me vullnetin e popullit(përderisa sot e kësaj dite cdo zgjedhje kontestohet), përvec ndoshta një periudhe të shkurtër Noliane dhe Rugoviane, cdo qeveri tjetër në shqipëri është e vendosur nga jashtë me urdhëra të caktuara nga jashtë. Shqipëria është kthyer në "pet projektin" kryesor të perëndimit, nje test psikologjik pa lekë se si mund të bastardohet një shoqeri me një kulturë të stërlashtë, me ideale të pakompromentueshme si liria, dhe përgjithësisht krenare, dhe si këto elementë mund ti kthesh që të punojnë kundra njëri tjetrit. Rezultati shikohet në dhjetra vrasjet që kemi ditë për ditë për arësye nga më banalet tek më seriozet.[/U]

Kosova është shqiptare, mbetet shqiptare dhe i përket Shqipërisë



Në kuadrin e kaosit dhe të shqyerjes në mes klikave të Jugosllavisë, Kosova dhe banorët e saj shqiptarë gjenden kurdoherë të ekspozuar ndaj rreziqeve të mëdha.

Rivaliteti për dominimin në mes serbëve dhe kroato-*sllovenëve, në mes grupit të Titos dhe atij të Rankoviçit, ka reperkusionet e veta dhe pasqyrohet edhe në Kosovë e në viset e tjera shqiptare në Jugosllavi (në Maqedoni e në Mal të Zi).

Barbarizmat e mëparshme në kurrizin e shqiptarëve nga klika Tito-Rankoviç dhe këlyshët e saj shqiptarë, tash, sa për sy e faqe dhe përkohësisht kanë marrë një formë tjetër.

Politika e grupit fitues të Titos në Kosovë predikon se "të gjitha të këqijat atje i ka bërë Rankoviçi dhe UDB-ja, prandaj ato tash morën fund"; "Titoja është shpëtimtari i kosovarëve"; "Titoja

u jep liri të madhe dhe ka besim te shqiptarët", prandaj mbështen ata krerë që Rankoviçi i kishte mënjanuar; thotë që "shqiptarë të vini më shumë në drejtim", dhe këta, hëpërhë, nuk i shqetësojnë kur kritikojnë njerëzit e UDB-së.

Edhe për kalamanët është e qartë, se politika titiste kundrejt shqiptarëve, është ajo e egra, e mëparshmja, por Titos në kuadrin e përleshjes me serbët e Rankoviçit, i duhet ta zbutë ca me shqiptarët, i duhet që këta të mos i nxjerrin telashe, dhe, mundësisht deri sa të forcojë pozitat, t’i ketë nga ana e tij. Kjo është një politikë koniunkturale e Titos, për t’u kthyer shpejt tek e vjetra.

Titoja e di, dhe është i bindur se shqiptarët e Kosovës janë armiqtë e tij nga më të vendosurit, dhe ata s'mund t'i bëjë kurrë me vete. Ai me vete ka vetëm disa krerë dhe jo popullin, dhe është mbi këta krerë që ai llogarit, me këta ai përpiqet të gënjejë shqiptarët.
Pra fitorja e popullit të Kosovës deri në vetëvendosje duhet të vijë dhe të organizohet, në një rrugë të gjatë, plot vuajtje, mundime dhe sakrifica nga vetë populli dhe jo nga këta krerë të shitur shqiptarë.

Populli i Kosovës mund të udhëhiqet drejt në këtë rrugë e të fitojë të drejtat e tij të plota, vetëm nga revolucionarë të vërtetë shqiptarë kosovarë. Kjo është konditë absolutisht e domosdoshme për sukses.

Të dhënat që dihen janë këto: Kosova e viset e tjera shqiptare në Jugosllavi, pjesë të Shqipërisë, u shkëputën nga mëma e tyre prej fuqive imperialiste dhe iu dhanë mbretërisë serbe. Kosova është shqiptare, mbetet shqiptare dhe i përket Shqipërisë. Xhelatët serbomëdhenj bënë kërdinë mbi shqiptarët, për t'i shfarosur krejtësisht. Shqiptarët rezistuan heroikisht dhe gjenocidi i praktikuar nga shovinistët serbo-malazezë nuk u dha rezultatet që ata pritnin. Urrejtja e shqiptarëve kundër serbëve dhe malazezëve, me të drejtë, u ngrit në kulm dhe s'ka dyshim që kjo u zhvillua në rrugën nacionaliste. S'kishte si të bëhej ndryshe, në një vend, ku s'kishte fare lëvizje komuniste. Dëshpërimi i bie në këtë rrugë.

Popullin shqiptar të Kosovës, Lufta Nacionalçlirimtare e gjeti të papërgatitur, dhe jo vetëm kaq, por ltalia fashiste, fashizmi gjerman dhe kuislingët shqiptarë, përhapën, pompuan dhe predikuan, duke marrë dhe masa konkrete, "Shqipërinë e madhe". Kosova gjoja iu bashkua Shqipërisë dhe kështu gjoja u realizua ëndrra.

Kjo natyrisht ishte një blof, një koniunkturë fashiste, për të shuar në Kosovë çdo lëvizje, çdo kryengritje antifashiste.

Ne komunistët shqiptarë, nga ana jonë ndihmuam sa mundëm në Kosovë që populli të ngrihet. PK e Jugosllavisë nuk e ndihmoi drejt popullin e Kosovës, bile e pengoi luftën e vërtetë nacionalçlirimtare të tij dhe kjo u kuptua më qartë më vonë. Në fillim lufta nacional-çlirimtare e popullit të Kosovës mbeti, si me thënë, më shumë luftë "kuadrosh" që luftonin në Kukës e në Tropojë, nën drejtimin e Partisë sonë. Më vonë, pas çlirimit të Kosovës, të Malit të Zi e të Dibrës, këta "kuadro" i kaluan PK të Jugosllavisë dhe udhëheqja e Kosovës kaloi nën drejtimin e Beogradit.

Që pas çlirimit, klika e Titos me një mijë mënyra që më vonë u bënë të qarta për këtë problem, neve na i vuri kufijtë te thana. Nën maskën e komunizmit e të internacionalizmit ai bëri si deshi në Kosovë e në viset e tjera shqiptare në Jugosllavi (në Malin e Zi, në Maqedoni). "Vetëdeklarimi" e "vetëvendosja" e popullit të Kosovës për të qenë pjesë përbërse e Serbisë dhe për të qëndruar e bashkuar me RFJ nuk ishte as "vetëdeklarim" as "vetëvendosje". Përkundrazi, siç doli më vonë, gjithçka ishte bërë me urdhër e me diktat nga Beogradi.

Problemi i trojeve shqiptare të Kosovës e i viseve të tjera shqiptare në Jugosllavi, të aneksuara me forcë Jugosllavisë për ne ka qenë shumë delikat e kompleks. Ne, si shqiptarë e si kornunistë, me ndërgjegje të plotë, coptimin e atdheut tonë e kemi quajtur një padrejtësi shumë të madhe historike. Pa u futur në konsiderata historike të së kaluarës, faktet dëshmojnë se Shqipëria dhe populli shqiptar, me gjithë luftrat e vazhdueshme heroike për të fituar lirinë dhe pavarësinë, fuqitë e mëdha imperialiste dhe fqinjët shovinistë u kanë bërë padrejtësi të mëdha. Shqipërinë e kanë gjymtuar në të gjitha anët e kufijve të saj dhe në rrezik copëtimi ka genë e gjitha. Toka që i përkasin Shqipërisë, toka që banohen nga shqiptarë, si Kosova, pjesë të Maqedonisë dhe të Malit të Zi iu bashkuan, padrejtësisht, Jugosllavisë së kralëve serbokroatë. Nga çdo pikëpamje që ta marrësh kjo ka qenë e mbetet një e vërtetë e hidhur dhe etnia shqiptare e këtyre trojeve për ne ka qenë dhe mbetet një çështje e padiskutueshme. Serbomëdhenjtë kanë zhvilluar një politikë të egër shoviniste, antishqiptare në kurriz të shqiptarëve në Jugosllavi, me qëllim që t'i shfarosnin fizikisht e sa për të drejta të tjera as që mund të bëhet fjalë.

Ne jemi të bindur se problemit nacional i jepet zgjidhje e drejtë vetëm nga teoria marksiste-leniniste, nga partitë komuniste, nga socializmi, prandaj kur nuk e njihnim akoma tradhtinë e Titos, ne e mendonim që edhe problemi i Kosovës mund të zgjidhej si duhet vetëm nga dy vendet tona, nga dy partitë tona, nga dy popujt tanë dhe nga vetë populli shqiptar autokton në Jugosllavi. Ne duhej të punonim që të piqej problemi derisa shqiptarët në Jugosllavi të vendosnin vetë nëse donin të bashkoheshin me atdheun e tyre socialist, Shqipërinë, e, nëse do të shpreheshin për këtë, askush nuk duhej t'i ndalonte ata që të bashkoheshin. Njëkohësisht ne mendonim se atyre duhej t’u krijohej e drejta të shpreheshin edhe për ndonjë zgjidhje tjetër, për shembull, nëse do të donin të jetonin si republikë më vete, apo të bashkuar me tjetërkend. Ky ishte qysh gjatë Luftës Nacionalçlirimtare mendimi ynë për problemin e Kosovës, por, në atë periudhë, kryesore për ne ishte që popujt tanë të ngriheshin në luftën e përgjithshme kundër pushtimit fashist.

Dhe ne kryem detyrën tonë dhe jo vetëm brenda kufijve tanë. Që përpara Çlirimit shumë shqiptarë me komunistët në krye, e aq më shumë kur dy divizione të Ushtrisë sonë Nacionalçlirimtare shkuan në ndihmë të popujve të Jugosllavisë, bijt e bijat e popullit tonë, përkrah luftëtarëve jugosllavë luftuan heroikisht dhe derdhën gjakun e vet për çlirimin e popujve të Jugosllavisë.

Më vonë kur të krijoheshin kushtet e mundësitë, mendonim ne me zemër të pastër e duke u nisur nga mësimet e marksizëm*leninizmit, kur në pushtet të vinin partitë komuniste, atëherë çështja e Kosovës dhe e viseve të tjera shqiptare në Jugosllavi mund të zgjidhej drejt e përfundimisht dhe sipas dëshirës së vetë popujve. Ne, pra, niseshim nga ajo që lëvizja nacionalçlirimtare jugosllave udhëhiqej nga një parti komuniste, se kjo lëvizje ishte një luftë popullore, antifashiste, përparimtare, për socializmin, prandaj nuk mund të vihej imediatisht në diskutim çështja e kufijve të vjetër jugosllavë dhe në mënyrë të posaçme çështja e Kosovës dhe e viseve të tjera shqiptare në Jugosllavi.

Pikëpamjen e Partisë sonë Komuniste për këtë problem të madh, midis të tjerave unë ia thashë qartë Titos, në takimin që pata me të në Beograd në qershor të vitit 1946. Kosova, i thashë Titos, dhe viset e tjera me popullsi shqiptare në Jugosllavi, janë toka shqiptare që fuqitë e mëdha padrejtësisht ia shkëputën Shqipërisë; ato i përkasin Shqipërisë dhe duhet t'i kthehen Shqipërisë.

Titoja, pasi më dëgjoi, m'u përgjigj se ishte dakord me pikëpamjet e mia, se edhe ata dëshironin t'ia kthenin Kosovën Republikës Popullore të Shqipërisë, veçse këtë nuk mund ta bënin menjëherë, sepse reaksioni serbomadh dhe të gjithë popujt e jugosllavisë nuk do ta kuptonin një gjë të tillë dhe do t'na nxirrnin telashe. Këtë "pengesë" nxori Titoja, prandaj unë ia ktheva që në rast se nuk e kuptojnë sot, duhet ta kuptojnë nesër.

Pra Titoja pranoi që Kosova duhej t'i kthehej Shqipërisë, por në fakt ai blofoi, sepse kishte qëllime të tjera ndaj Shqipërisë dhe popullit shqiptar, që u zbuluan më vonë.

Populli i Kosovës nuk u pyet për të ardhmen e tij. Ky është fakt. Dhe një nga arsyet për të cilat nuk u pyet, është gjoja se, siç thonë, "në përgjithësi" nuk mori pjesë në Luftën Nacionalçlirimtare. Kjo nuk është tamam kështu. Populli i Kosovës është trim, i guximshëm, por nuk u qartësua e nuk u organizua politikisht në kohën e duhur. Këtë edhe ne nuk e bëmë sa duhet dhe nuk kishim shumë mundësi konkrete për ta bërë. Por këtë nuk e bënë as jugosllavët, pse Titoja e Tempoja nën maskën e komunistëve, ishin shovinistë e antishqiptarë të egër.

Kështu që shumë njerëz nga populli kosovar, në një moment krucial të historië së tij, u mashtruan nga ide të vjetra, ku dominonin nacionalizmi shqiptaromadh, irredentizmi dhe besimi se zgjidhja e problemit do të bëhej përpara nga "fuqitë e mëdha". Pas çlirimit dhe "vetëvendosjes", titistët vendosën administratën e tyre, organizuan "partinë", propagandën dhe nën maskën e shovinizmit më barbar, bënë mbi shqiptarët kërdinë që dihet.

Populli shqiptar i Kosovës gjatë gjithë kësaj kohe, ka rezistuar, ka luftuar me mënyrat e tij për t'i shpëtuar shfarosjes. Ai është mbrojtur me guxim e fuqimisht, politikisht dhe hapur nga ne, dhe jo vetëm me luftën heroike që i bëri titistëve tradhtarë.

Për fat të keq, lufta e shqiptarëve të Kosovës, për të drejtat e tyre demokratike, nuk është e organizuar, nuk është e udhëhequr, është e çoroditur politikisht dhe organizativisht. Ajo ndjek me shumë pak ndryshime tiparet e vjetra të paraçlirimit. Dilet me parullat "luftë për t’u bashkuar me Shqipërinë", lejohet emigrimi në masë në Turqi, pa organizuar punën që asnjë të mos lëvizë nga trualli i të parëve, lejohet të shesin tokën, nuk luftohet sa duhet dhe si duhet për të përfituar nga lëshimet që titizmi është i detyruar të bëjë, si shkolla shqipe etj., por organizohen "grupe sekrete" që s'kanë asnjë sekret për udbashët. Vazhdohet më në fund dhe kjo ka rëndësi të madhe, pa marrë në konsideratë popujt e jugosllavisë, luftën dhe rezistencën e tyre, të hapët e të maskuar, por me pikëpamje joreale, të gjithë të futen në një thes dhe mendohet se lufta e tyre do të ketë sukses jashtë kuadrit dhe koniunkturave aktuale. Çështja e Kosovës nuk është e lehtë dhe as nuk mund të zgjidhet aq shpejt sa mendojnë disa kosovarë me vullnet të mirë. Kjo është një çështje politike, në radhë të parë, dhe po u pa drejt politikisht atëherë çdo gjë vihet në rrugë të drejtë, fillohet puna nga a-ja me durim, me kujdes dhe jo me rrëmujë e pa perspektivë të qartë, se ku do të shkohet dhe si do të shkohet. Për sa i përket se ku dhe kur do të mbërrihet, ajo s'mund të përcaktohet, se s'varet vetëm nga dëshira.

Populli i Kosovës duhet të kuptojë në mënyrë të qartë, se RP e Shqipërisë nuk mund ta atakojë ose ta sulmojë Jugosllavinë. Në qoftë se Jugosllavia atakon Shqipërinë, ai është problem tjetër. Shqipëria do të mbrohet, do të luftojë dhe do të fitojmë. Atëherë edhe problemi i Kosovës do të vihet krejt ndryshe.

Ekzistenca e RP të Shqipërisë, e fortë, e lirë dhe sovrane është një fitore e madhe për popullin e Kosovës dhe luftën tonë kundër titizmit. Ata duhet ta konsiderojnë ate një ndihmë të rëndësishme për ta, ta ndjekin zhvillimin e saj me kujdes dhe të mësojnë prej saj, të kuptojnë nga rruga e Partisë sonë ç'do të thotë politikë e drejtë dhe luftë e drejtë. Ndryshe, ata do të gabojnë, do të ëndërrojnë, do të ecin me iluzione, dhe do të bien nën goditjen e reaksionit titist.

Momentet aktuale, kur regjimi titist është në krizë, dhe kur është i detyruar për arsyet që thamë më lart “T’iu buzëqeshë shqiptarëve", populli i Kosovës dhe njerëzit e pjekur dhe politik të tij, jo vetëm që nuk duhet të gënjehen nga demagogjia titiste, por duhet të përfitojnë. Si? Të ngrihen me armë ? Ky do të jetë një gabim fatal dhe një gjë e tillë s'mund të ketë sukses, pa e përgatitur këtë shumë kohë më parë. Për luftë s'mjafton vetëm guximi dhe trimëria individuale. Revolucioni është një çështje nga më seriozet, më seriozja dhe ai përgatitet, pastaj shpërthen, ai piqet, pastaj bëhet. Nuk mund të shkohet nga parimi i gabuar antimarksist se "meqë shqiptarët e Kosovës janë kundër serbëve" kryengritja do të marrë zjarr dhe do të ketë sukses. Në këtë rrugë do të ketë disfatë. Lufta e armatosur në Jugosllavi duhet të jetë njëkohësisht dhe kryesisht kundër regjimit reaksionar titist. Kjo s'mund të bëhet pa popujt e Jugosllavisë dhe pa vëllazërim me ta, pavarësisht se kush e jep sinjalin, shqiptarët, serbët, malazezët apo kroatët, dhe natyrisht flas kurdoherë për kryengritësit revolucionarë, dhe jo për rankoviçistët e të tjerë, që edhe këta mund të dalin në mal dhe të luftojnë për qëllimet që dimë.

"Lufta e izoluar e Shqipërisë" me një Jugosllavi të tillë, është vetëvrasje.

Aktualisht çështja për kosovarët vihet që të përgatiten, të përfitojnë nga kjo situatë, për të forcuar pozitat në vend, për të kërkuar me këmbëngulje të drejta demokratike legale më të mëdha, për t'i konsoliduar këto të drejta dhe të gjitha këto të shërbejnë si njëfarë baze për përgatitjen e përgjithshme e të shumanshme. Udhëheqësit shqiptarë në Kosovë, megjithëse janë të komprometuar dhe, kush më shumë e kush më pak, janë të shitur te titizmi, ata prapëseprapë janë shqiptarë, por shovinistë shqiptarë, plus dhe revizionistë. Atyre nuk duhet me u pasë besim, por duhet me u gjetë pikat e dobëta (jo në rrugë agjenturore, po politike) që të lëkunden, dhe qoftë edhe jashtë vullnetit e dëshirës së tyre të lejojnë nga zori, dhe në rrugë legale, forcimin e pozitave të shqiptarëve në Kosovë e në viset e tjera shqiptare. Por që të bëhet një punë e tillë, për ta shtrydhur limonin e për ta flakur tej, duhen njerëz të qartë politikisht dhe të vendosur ideologjikisht në rrugën marksiste-leniniste. Këta njerëz në Kosovë duhet të dalin nga populli, nga revolucioni, se, me sa dimë ne, dhe ne dimë shumë pak, të gatshëm nuk gjenden.

Por zhvillimi progresiv, revolucionar do të bëjë të sajën, medoemos do të çajë rrugën dhe do të shembë pengesat.

Ne do të ndihmojmë me luftën tonë të drejtë vëllezërit tanë kosovarë dhe gjithë popujt vëllezër të Jugosllavisë.

Enver Hoxha
19 shtator 1966

[Hyllien]

Je komik djalosh shumë komik. Ky Enveri që do "digjte" Athinën e do sulmonte Serbinë e perëndimin imperialist, nuk dogji gjë tjetër vec njerëzit afër vetes dhe klasën më të lartë intelektuale shqiptare. Sigurisht, si i dekoruar nderi nga regjimi Titoist nuk mund të bënte ndryshe që ta mbante pushtetin për kaq gjatë. Por nuk qe vetëm Titua mbrapa kjo është e qartë tashmë. Mua më vjenë mirë që niveli i bashkëbisedimit tuaj ka arritur në këtë pikë, tregon që po ju afrohet dita kur do jepni llogari për krimet tuaja, edhe pse jemi koshient se dosjet i ka në dorë përsëri ajo organizatë në të cilën ironikisht ju më akuzoni mua, dhe sigurisht shumë të tjerë që kanë mendime të ngjashme. Me këto letra që sjell ti nga "lideri" deri dje mbështilleshin byreqet edhe sufllaqet nëpër qebaptore. Për mendimin tim shumë vlenin dhe aq.


====

Zbulohet dokumenti sekret, Enver Hoxha shpalli “Hero i Kombit” dy gjeneralë të Titos

25/05/2009 - 07:32


AFRIM IMAJ

Yjet e para “Heroi i Kombit” për gjeneralët e Titos! Fill pas luftës Enver Hoxha dekoron emisarët e Beogradit. Madje me urdhrin më të lartë të kohës.Në një dokument të panjohur të vitit 1945 zbulohet lista me emrat e 22 ushtarakëve dhe politikanëve të lartë të Jugosllavisë të dekoruar nga lidershipi komunist i Tiranës. Vendimi i ideuar nga “Kryeministri dhe komandanti i Përgjithshëm gjeneral kolonel Enver Hoxha”, bën të ditur nderimet e larta për “personalitete të huaj dhe të vendeve aleate” në emër “të mirënjohjes së qeverisë dhe popullit shqiptar për kontributin në luftën antifashiste nacionalçlirimtare”. I shpallur me bujë dhe solemnitet në periudhën e dashurisë me Beogradin, akti i dekorimit, u harrua e burgos në kasafortat sekrete menjëherë pas divorcit me Titon. Madje, në vitin ‘49 dikush në kupolën e lartë u kujtua për ta shfuqizuar ligjërisht me vendim zyrtar. Po në ç’rrethana u dekoruan gjeneralët e Jugosllavisë, cili ishte kontributi real i tyre, kush e krijoi listën me emrat përkatës dhe pse u futën në të disa nga atdhetarët shqiptarë. Studiuesi Filip Rrumbullaku, ish-sekretari i përgjithshëm i Presidencës, autor i monografis për historikun e dekorimeve të shtetit shqiptar, argumenton për gazetën “Panorama” të vërtetat e këtij gjesti nënshtrimi dhe servilizmi, të cilin e ndoqi fati i një metamorfoze…

Zoti Filip! Kemi mësuar se jeni duke përfunduar një studim mbi historinë e dekorimeve në Shqipëri, që është i pari i këtij lloji. Gazeta ka zbuluar një dokument, sipas të cilit, në shkurt të vitit 1945 me dekret të veçantë janë dekoruar rreth 20 gjeneralë jugosllavë. Cila është e vërteta dhe në çfarë rrethanash Tirana u ka dhënë yjet e heroit të kombit zyrtarëve të Titos?

Së pari, më lejoni të bëj disa saktësime të vogla. Informacioni të cilit ju i referoheni, nuk ka të bëjë me një dekret, por me një vendim të kryesisë së Këshillit të Përgjithshëm Antifashist Nacionalçlirimtar, i cili kishte atribute legjislative deri në krijimin e kuvendit pas zgjedhjeve të para në fund të dhjetorit 1945. Ky vendim nuk është marrë në shkurt, por në shtator të atij viti. Ai ka numrin 117, është i datës 5 shtator 1945 dhe është botuar në fletoren zyrtare me datë 20 shtator 1945.

Pra, bëhet fjalë për dekoratat pas çlirimit…

Kriteret dhe procedurat e reja për dekorimet janë ndër vendimet e para të organeve më të larta të shtetit shqiptar pas Luftës së Dytë Botërore. Kuptohet që shteti i ri nuk mund të operonte me dekoratat e mëparshme, me urdhrat kalorësiakë të mbretërisë shqiptare. Në kushtet e reja diktohej institucionalizimi i dekoratave të reja, tashmë jo si urdhra kalorësiakë, por si urdhra merite. Sipas dokumenteve të kohës vendimet për dekoratat e reja janë marrë në muajin korrik të vitit 1945. Me anën e tyre u krijuan katër urdhra dhe një medalje: urdhri i Heroit Kombëtar, i Flamurit, i Yllit Partizan, i Trimërisë dhe medalja e Kujtimit. Dy prej këtyre urdhrave, i Yllit Partizan dhe i Skënderbeut ishin me tre klasë, kurse urdhri i Trimërisë shoqërohej edhe nga medalja me të njëjtin emër. Urdhrat dhe medaljet e tjera u krijuan më vonë.

Ju keni studiuar të gjithë dokumentacionin zyrtar të dekorimeve. A mund të na thoni kush ishin të dekoruarit e parë të shtetit komunist shqiptar?

Vendimi i parë i Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar është nënshkruar në gusht të vitit ‘45. Në të zyrtarizohet dekorimi i Kryeministrit dhe Komandantit të Përgjithshëm të Ushtrisë, Gjeneral, kolonel Enver Hoxhës me tre dekorata të larta: urdhrin “Ylli Partizan” i klasit të parë, Urdhri i Flamurit dhe Medalja e Kujtimit. Kjo e fundit ka qenë një medalje shumë e rëndësishme me anën e të cilës vërtetohet pjesëmarrja dhe kontributi në luftën Antifashiste NÇl. Në të njëjtin dokument janë dhe dy vendimet e tjera, që përmbajnë listën e dekorimit të rreth 200 personaliteteve të luftës me Urdhrin e Flamurit dhe Medaljen e Kujtimit…

A janë në këtë listë emrat e gjeneralëve të Titos?

Dokumenti të cilit i referoheni ju, ka të bëjë me një vendim tjetër, që mund quhet edhe vendimi i katërt në serinë e vendimeve për dekorime. Ai siç e sqarova më lart, i përket shtatorit të vitit 1945.

Pra ka pasur një vendim të veçantë për dekorimin e zyrtarëve jugosllavë…

Për hir të së vërtetës duhet thënë se në këtë vendim nuk përfshihet vetëm dekorimi i figurave të njohura jugosllave, por edhe i disa personaliteteve të tjera. Kjo duket nga motivacioni, sipas të cilit, kryesia e këshillit të përgjithshëm antifashist nacionalçlirimtar vendosi të dekorojë “shumë personalitete të huaja të vendeve aleate”, të cilat gjatë LANÇ-it të popullit tonë “kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet në luftën e popullit shqiptar - qoftë brenda në Shqipëri krah për krah me ushtrinë tonë, qoftë jashtë Shqipërisë - për të shfaqur mirënjohjen dhe për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar”. Pra, në motivacionin e vendimit bëhet fjalë për dekorimin e “Shumë personaliteteve të huaja të vendeve aleate”, çka duket qartë edhe nga lista emërore ku bëjnë pjesë 55 persona. Analiza e kësaj liste emërore lejon mundësi për interpretim. Këtu ju kini të drejtë.

Sidoqoftë, “bashin” e vendit të kësaj liste e zënë emisarët e Beogradit…

Sikurse shihet nga lista dhe këtu e kam fjalën sidomos për ata që e njohin sadopak historinë e luftës dhe të marrëdhënieve të ngushta shqiptaro-jugosllave të asaj kohe, me anën e këtij vendimi është dekoruar thuajse e tërë udhëheqja jugosllave, ose, ajo pjesë e saj, e cila mbante lidhje të ngushta me udhëheqjen komuniste shqiptare. Eduard Kardel, Aleksandër Rankoviç, Milovan Gjilas, Vukmanoviç Tempo, pa folur për Miladin Popoviçin, Dushan Mugoshën, Velimir Stoiniçin, Njazi Dizdareviçin etj., bënin pjesë në rrethin më të ngushtë të udhëheqësit jugosllav Tito jo vetëm në vitet e Luftës së Dytë Botërore, por edhe për shumë vjet të tjera më pas. Në listën me 55 persona janë 22 emra të zyrtarëve jugosllavë, apo rreth 40 për qind e tërë të dekoruarve; 16 emra ose 30 për qind e listës u përkasin oficerëve të misioneve angleze dhe amerikane, fare pak janë rusë. Pra, nga mënyra e listimit dhe e vendit që zënë emrat në këtë listë mund të nxjerrim edhe përfundimin se deri në mesin e vitit 1945, vendi i parë aleat ishte Jugosllavia, pastaj vinin Anglia, SHBA e më pas Rusia. Por, është disi e pashpjegueshme, e papritur, dhe nuk mund të mos na bëjë përshtypje fakti që bashkë me personalitetet e huaja jugosllave, angleze, amerikane dhe ruse të renditen edhe 16 emra të personaliteteve kosovare të atyre viteve. Çuditërisht midis tyre ndodhet edhe emri i Bije Vokshit, e cila jetonte në mes të qytetit të Tiranës..

Të ndalojmë pak te ky moment: A mendoni se një fakt i tillë është shprehje e nënshtrimit politik, apo…

Shqyrtimi i këtij argumenti është shumë kompleks. Mendoj se ka nevojë të shihen dokumentet edhe më tej, duke filluar që nga ideja fillestare për këto dekorime, koha kur është bërë ky propozim nga Enver Hoxha, “rekomandimet” apo “sugjerimet” që mund të ketë pasur nga ambasadori “mik”, nga kush e si është hartuar motivacioni dhe lista e të dekoruarve, ç’dekoratë do t’i jepet njërit apo tjetrit, etj. Sepse nuk mund të mos pyesësh: përse janë dekoruar me urdhrin e Heroit Kombëtar dy gjeneralë jugosllavë? Kanë pasur kontribute apo dekoratat janë dhënë vetëm për hir të miqësisë midis dy vendeve? A duhet të kesh merita të veçanta në shërbim të popullit për të merituar këto dekorata apo ato mund të jepen edhe për të nderuar një mik? Mund të shtrohen edhe pyetje të tjera. Megjithatë, tani për tani një gjë mund të thuhet jo pa siguri: ne nuk tregohemi rigorozë në respektimin e procedurave, nxitohemi, e kam fjalën jo vetëm për atë kohë, por edhe sot dhe ky nxitim, ky mosrespektim procedurash, krijon hapësira për ndikime politike, klanore, qëndrime subjektive e interesa personale. Dhe, nëse kthehemi te vendimi dhe lista e mësipërme, mund të thuhet se vendosja në të njëjtën listë me personalitetet e huaja edhe e emrave të personaliteteve shqiptare nga Kosova është një absurditet i madh.

Meqë është rasti, a ka pasur absurditete të tilla në të kaluarën në dekorimet ndaj të huajve?

Ka ndodhur jo rrallë që dekoratat e akorduara figurave zyrtare për shkak të miqësisë politike mes dy vendeve të jenë hequr kur janë prishur këto marrëdhënie e kjo miqësi; por nuk ka ndodhur ndonjëherë anulimi i dekorimeve të personaliteteve intelektuale kur ato janë bërë për merita e vlera në fusha të caktuara. Përkundrazi, ka ndodhur që një personalitetet i shquar të kthejë dekoratën, që i është akorduar nga një kryetar shteti. Përmend këtu Edit Durhamin, e cila i ktheu dekoratën mbretit të Malit të Zi shumë shpejt pasi e kishte marrë atë, me arsyetimin se, “unë vetë isha habitur shpesh me ata persona që kishin pranuar dekorata nga Abdyl Hamiti dhe, tani që unë mësova se ai ishte më mizor se Sulltani turk, unë nuk mund të mbaja më medaljen e tij”.
Dhe, për t’iu përgjigjur pyetjes suaj, mund të thuhet se, ka pasur edhe absurditete nga më të ndryshmet. P.sh., në fund të vitit 1930, sikurse del nga libri “Mbreti Zog dhe përpjekja për stabilitet në Shqipëri”, është dekoruar një mashtrues i njohur ndërkombëtar me kombësi amerikane, njëfarë John Dekay, i cili hiqej si filantropist i madh. Ai mbërriti në Tiranë me një rekomandim të konsullit shqiptar Saraçi, i shoqëruar prej një sekretari privat dhe e paraqiti veten si një përfaqësues të një sindikate të fuqishme, që i kishte ngarkuar atij si mision të bisedonte me qeverinë shqiptare për marrjen e koncesioneve në fushën e ndërtimeve publike. Ai fitoi shumë shpejt simpatinë e shqiptarëve, duke i dhënë Kryqit të Kuq shqiptar një çek prej katër mijë sterlinash e duke deklaruar njëkohësisht se ishte i gatshëm t’i çlironte shqiptarët prej detyrimeve financiare ndaj Italisë.
Sipas studiuesit Bernd Fisher, me gjithë paralajmërimet e shumta të ministrit fuqiplotë amerikan në Tiranë, Dekay u hyri në zemër shqiptarëve, veçanërisht Mehdi Bej Frashërit, ministrit të Punëve Botërore, i cili ra krejtësisht nën magjepsjen e tij. Dekay u prit madje edhe nga mbreti Zog, i cili e dekoroi atë me Urdhrin e Skënderbeut. Pas disa ditësh qëndrimi në Tiranë, ai u nis për në Durrës, pasi kishte futur në xhep një marrëveshje për kryerjen e një liste të gjatë ndërtimesh publike në Shqipëri. Largimi i tij nga Shqipëria, pas një dehjeje të fortë gjatë një orgjie në një restorant të Durrësit, koincidoi me marrjen e informacionit prej qeverisë shqiptare se John Dekay ishte kokë e këmbë një mashtrues. Nëse heqim paralele mes këtij fakti të tetëdhjetë viteve më parë me kohën tonë, se si priten nga shteti shqiptar disa të huaj që medemek paraqiten se do të bëjnë investime të mëdha në Shqipëri dhe nuk bëjnë asgjë, atëherë mund të thuhet se “saga” John Dekay vazhdon. Por ka edhe absurde të tjera.

Meqë përmendët punimin që kini në dorë, edhe një pyetje: Kur kanë filluar dekorimet e para nga shteti shqiptar pas luftës?

Më sipër kemi përmendur dekretin e muajit shtator 1945 për dekorimin e disa zyrtarëve të lartë politikë e ushtarakë jugosllavë. Një vit më pas, maj e korrik 1946, me propozimin e kryetarit të qeverisë, d.m.th., të Enver Hoxhës, presidiumi i Kuvendit popullor nxjerr dy dekrete, me nr. 58 e 93. Me dekretin e parë dekorohen 10 ushtarakë jugosllavë me Urdhrin Ylli Partizan të klasit të parë, të dytë e të tretë; me dekretin tjetër të muajit korrik 1946, dekorohen rreth 60 funksionarë më të lartë ushtarakë e politikë jugosllavë me urdhrat e Lirisë, të Yllit Partizan, të Flamurit dhe të Trimërisë. Midis tyre janë mbi 12 gjeneralë si Svetkozar Vukmanoviç, Ivan Gosnjak, Vllado Rukovina, Danilo Lekiç, Hamoviç, Juriç, Rade Zhigiç, Mihal Kupreshan, Boshko Ligeguviç, Velko Kovaçeviç, Gjeorgjie Jovanoviç, Save Oroviç, Vuko Lepetiç, Koça Popoviç etj.

Gjeneralët e dekoruar me dekretin e vitit ‘46, janë dekoruar edhe me vendimin e Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të shtatorit ‘45. Cila është domethënia e një veprimi të tillë?

Është e vërtetë që një pjesë e madhe e gjeneralëve dhe udhëheqësve jugosllave, të cilët u dekoruan me dekretin e presidiumit të Kuvendit Popullor të korrikut ‘46, ishin dekoruar edhe në shtator 1945 me vendim të veçantë të kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar. Paradoksale, por gjithsesi vërtetë. Cila ishte domethënia e një marrëzie të tillë. Servilizmi politik dhe asgjë tjetër. Politika shqiptare e atyre momenteve nuk mund të shikonte përtej syzeve të Titos. Kjo deri sa të mbaronte periudha e mjaltit. Do të vinte më tej divorci dhe çdo gjë do të rrokullisej në kahun tjetër…

Si u operua me gjeneralët e dekoruar pas prishjes së marrëdhënieve me Titon dhe Jugosllavinë?

Në dokumentet e kohës dëshmohet se të gjitha dekoratat e përmendura në vendimin e mësipërm për zyrtarët dhe autoritetet jugosllave, janë hequr me një vendim tjetër të presidiumit të Kuvendit popullor në vitin 1949. Nga ky moment nuk bëhej më fjalë për Heronj të Kombit, por për tradhtarë e agjentë, për kriminelë dhe genocidistë etj. E njëjta histori ndodhi edhe aleatët sovjetikë e më vonë edhe me ata kinezë. Në një farë kuptimi linja e dekorimit zbulon fizionominë dhe fytyrën e shtetit…

Lista e dekorimeve

VENDIM

Nr. 117, datë 5-9-1945

Mbi dhënie dekoratash

DEKORATA PËR PERSONALITETE TË HUAJA

Në bazë të propozimit të kryetarit të Qeverisë Demokratike dhe komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Kombëtare.
Duke marrë parasysh se shumë personalitete të huaja të vendeve aleate, gjatë Luftës NÇl të popullit tonë kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet dhe për të shfaqur mirënjohjen e për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar,

Kryesia e Këshillit Antifashist Nacional-Çlirimtar

Vendosi:

Të dekorohen me dekoratat, personat që përmenden në listën që vijon:
1. Gjeneral Ivan Milutinoviç, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
2. “Lolo Ribar, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
3. “Ramiz Sadiku, me Urdhrin”Hero Kombëtar”
4. “Ivan Ribar, me Urdhrin e “Flamurit”
5. “Eduard Kardjel, me Urdhrin e “Flamurit”
6. Bllazho Jovanoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
7. Radovan Zogoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
8. Dëshmori Miladin Popoviç, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
9. Dushan Mugosha, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
10. Gjen. Lt. Arso Jovanoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
11. Aleksandër Rankoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
12. Milovan Gjilas, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
13.Gjen. Lt. Peko Dapçeviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
14. Brigadier E. F. Davies, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
15. “T. Churchill, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
16.Kolonel Velimir Stoiniç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
17.Lt. Kolonel C. A. S. Palmer, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
18.Major Ivanov Konstantin, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
19.Kapiten Thomas Stefan, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
20. Gjen.maj. Svetkozar Vukmanoviç, urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II dhe Medaljen e “Kujtimit”
21.Gjen. Terziç Velimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
22. Kolonel Vojo Todoroviç me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, me urdhrin e “Trimërisë” dhe “Medaljen e Kujtimit”
23. Fadil Hoxha, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, dhe Med. e “Kujtimit”
24. Kiler Peter, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
25. Obrat Cicmil, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
26. N/kol. Mijat Vuletiç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
27. Major Savo Stonoju, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
28. “H. W. Tilman, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
29. G. W. Seymour, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
30. “Ë. V. G. Smith, me urdhrin “Ylli Parti.”,kl. II
31. “J. K. H. Shaw, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
32. “M. J. Thornton, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
33. “V. Robinson, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
34. “E. Nordthrop, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
35. Kapiten J. M. Lyon, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
36. Toger Tjurin Vladimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
37. “John O’Keefe, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
38. Major Tomishek Teodor, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
39. “Viktor Kobol, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
40. Kapiten Niazi Dizdareviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
41. Toger Nick Cooky, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
42. Kaporal George Routsis, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
43. Kapiten G. S. Duffy, me urdhrin e “Trimërisë”.
44. Bije Vokshi, me urdhrin e “Trimërisë”
45. Hajdar Dusha, me urdhrin e “Trimërisë”
46. Emin Duraku, me urdhrin e “Trimërisë”
47. Xhevdet Doda, me urdhrin e “Trimërisë”
48. Vaso Strugari, me urdhrin e “Trimërisë”
49. Michel Popoviç, me urdhrin e “Trimërisë”
50. Xhafer Vokshi, me Medaljen e “Kujtimit”
51. Elhami Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
52. Xhavid Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
53. Safete Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
54. Ymer Pula, me Medaljen e “Kujtimit”
55. Mehmet Hoxha, me Medaljen e “Kujtimit”.

Ky vendim hyn në fuqi menjëherë.

Për Kryesinë e Këshillit Antifashist N. Çl

SEKRETARI: KRYETARI:

Koço Tashko d.v. Dr. Omer Nishani d.v

Tiranë, më 5-9-1945.



Dekorata Jugosllave:

[PLAKU]

Je komik djalosh shumë komik. Ky Enveri që do "digjte" Athinën e do sulmonte Serbinë e perëndimin imperialist, nuk dogji gjë tjetër vec njerëzit afër vetes dhe klasën më të lartë intelektuale shqiptare. Sigurisht, si i dekoruar nderi nga regjimi Titoist nuk mund të bënte ndryshe që ta mbante pushtetin për kaq gjatë. Por nuk qe vetëm Titua mbrapa kjo është e qartë tashmë. Mua më vjenë mirë që niveli i bashkëbisedimit tuaj ka arritur në këtë pikë, tregon që po ju afrohet dita kur do jepni llogari për krimet tuaja, edhe pse jemi koshient se dosjet i ka në dorë përsëri ajo organizatë në të cilën ironikisht ju më akuzoni mua, dhe sigurisht shumë të tjerë që kanë mendime të ngjashme. Me këto letra që sjell ti nga "lideri" deri dje mbështilleshin byreqet edhe sufllaqet nëpër qebaptore. Për mendimin tim shumë vlenin dhe aq.


====

Zbulohet dokumenti sekret, Enver Hoxha shpalli “Hero i Kombit” dy gjeneralë të Titos

25/05/2009 - 07:32


AFRIM IMAJ

Yjet e para “Heroi i Kombit” për gjeneralët e Titos! Fill pas luftës Enver Hoxha dekoron emisarët e Beogradit. Madje me urdhrin më të lartë të kohës.Në një dokument të panjohur të vitit 1945 zbulohet lista me emrat e 22 ushtarakëve dhe politikanëve të lartë të Jugosllavisë të dekoruar nga lidershipi komunist i Tiranës. Vendimi i ideuar nga “Kryeministri dhe komandanti i Përgjithshëm gjeneral kolonel Enver Hoxha”, bën të ditur nderimet e larta për “personalitete të huaj dhe të vendeve aleate” në emër “të mirënjohjes së qeverisë dhe popullit shqiptar për kontributin në luftën antifashiste nacionalçlirimtare”. I shpallur me bujë dhe solemnitet në periudhën e dashurisë me Beogradin, akti i dekorimit, u harrua e burgos në kasafortat sekrete menjëherë pas divorcit me Titon. Madje, në vitin ‘49 dikush në kupolën e lartë u kujtua për ta shfuqizuar ligjërisht me vendim zyrtar. Po në ç’rrethana u dekoruan gjeneralët e Jugosllavisë, cili ishte kontributi real i tyre, kush e krijoi listën me emrat përkatës dhe pse u futën në të disa nga atdhetarët shqiptarë. Studiuesi Filip Rrumbullaku, ish-sekretari i përgjithshëm i Presidencës, autor i monografis për historikun e dekorimeve të shtetit shqiptar, argumenton për gazetën “Panorama” të vërtetat e këtij gjesti nënshtrimi dhe servilizmi, të cilin e ndoqi fati i një metamorfoze…

Zoti Filip! Kemi mësuar se jeni duke përfunduar një studim mbi historinë e dekorimeve në Shqipëri, që është i pari i këtij lloji. Gazeta ka zbuluar një dokument, sipas të cilit, në shkurt të vitit 1945 me dekret të veçantë janë dekoruar rreth 20 gjeneralë jugosllavë. Cila është e vërteta dhe në çfarë rrethanash Tirana u ka dhënë yjet e heroit të kombit zyrtarëve të Titos?

Së pari, më lejoni të bëj disa saktësime të vogla. Informacioni të cilit ju i referoheni, nuk ka të bëjë me një dekret, por me një vendim të kryesisë së Këshillit të Përgjithshëm Antifashist Nacionalçlirimtar, i cili kishte atribute legjislative deri në krijimin e kuvendit pas zgjedhjeve të para në fund të dhjetorit 1945. Ky vendim nuk është marrë në shkurt, por në shtator të atij viti. Ai ka numrin 117, është i datës 5 shtator 1945 dhe është botuar në fletoren zyrtare me datë 20 shtator 1945.

Pra, bëhet fjalë për dekoratat pas çlirimit…

Kriteret dhe procedurat e reja për dekorimet janë ndër vendimet e para të organeve më të larta të shtetit shqiptar pas Luftës së Dytë Botërore. Kuptohet që shteti i ri nuk mund të operonte me dekoratat e mëparshme, me urdhrat kalorësiakë të mbretërisë shqiptare. Në kushtet e reja diktohej institucionalizimi i dekoratave të reja, tashmë jo si urdhra kalorësiakë, por si urdhra merite. Sipas dokumenteve të kohës vendimet për dekoratat e reja janë marrë në muajin korrik të vitit 1945. Me anën e tyre u krijuan katër urdhra dhe një medalje: urdhri i Heroit Kombëtar, i Flamurit, i Yllit Partizan, i Trimërisë dhe medalja e Kujtimit. Dy prej këtyre urdhrave, i Yllit Partizan dhe i Skënderbeut ishin me tre klasë, kurse urdhri i Trimërisë shoqërohej edhe nga medalja me të njëjtin emër. Urdhrat dhe medaljet e tjera u krijuan më vonë.

Ju keni studiuar të gjithë dokumentacionin zyrtar të dekorimeve. A mund të na thoni kush ishin të dekoruarit e parë të shtetit komunist shqiptar?

Vendimi i parë i Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar është nënshkruar në gusht të vitit ‘45. Në të zyrtarizohet dekorimi i Kryeministrit dhe Komandantit të Përgjithshëm të Ushtrisë, Gjeneral, kolonel Enver Hoxhës me tre dekorata të larta: urdhrin “Ylli Partizan” i klasit të parë, Urdhri i Flamurit dhe Medalja e Kujtimit. Kjo e fundit ka qenë një medalje shumë e rëndësishme me anën e të cilës vërtetohet pjesëmarrja dhe kontributi në luftën Antifashiste NÇl. Në të njëjtin dokument janë dhe dy vendimet e tjera, që përmbajnë listën e dekorimit të rreth 200 personaliteteve të luftës me Urdhrin e Flamurit dhe Medaljen e Kujtimit…

A janë në këtë listë emrat e gjeneralëve të Titos?

Dokumenti të cilit i referoheni ju, ka të bëjë me një vendim tjetër, që mund quhet edhe vendimi i katërt në serinë e vendimeve për dekorime. Ai siç e sqarova më lart, i përket shtatorit të vitit 1945.

Pra ka pasur një vendim të veçantë për dekorimin e zyrtarëve jugosllavë…

Për hir të së vërtetës duhet thënë se në këtë vendim nuk përfshihet vetëm dekorimi i figurave të njohura jugosllave, por edhe i disa personaliteteve të tjera. Kjo duket nga motivacioni, sipas të cilit, kryesia e këshillit të përgjithshëm antifashist nacionalçlirimtar vendosi të dekorojë “shumë personalitete të huaja të vendeve aleate”, të cilat gjatë LANÇ-it të popullit tonë “kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet në luftën e popullit shqiptar - qoftë brenda në Shqipëri krah për krah me ushtrinë tonë, qoftë jashtë Shqipërisë - për të shfaqur mirënjohjen dhe për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar”. Pra, në motivacionin e vendimit bëhet fjalë për dekorimin e “Shumë personaliteteve të huaja të vendeve aleate”, çka duket qartë edhe nga lista emërore ku bëjnë pjesë 55 persona. Analiza e kësaj liste emërore lejon mundësi për interpretim. Këtu ju kini të drejtë.

Sidoqoftë, “bashin” e vendit të kësaj liste e zënë emisarët e Beogradit…

Sikurse shihet nga lista dhe këtu e kam fjalën sidomos për ata që e njohin sadopak historinë e luftës dhe të marrëdhënieve të ngushta shqiptaro-jugosllave të asaj kohe, me anën e këtij vendimi është dekoruar thuajse e tërë udhëheqja jugosllave, ose, ajo pjesë e saj, e cila mbante lidhje të ngushta me udhëheqjen komuniste shqiptare. Eduard Kardel, Aleksandër Rankoviç, Milovan Gjilas, Vukmanoviç Tempo, pa folur për Miladin Popoviçin, Dushan Mugoshën, Velimir Stoiniçin, Njazi Dizdareviçin etj., bënin pjesë në rrethin më të ngushtë të udhëheqësit jugosllav Tito jo vetëm në vitet e Luftës së Dytë Botërore, por edhe për shumë vjet të tjera më pas. Në listën me 55 persona janë 22 emra të zyrtarëve jugosllavë, apo rreth 40 për qind e tërë të dekoruarve; 16 emra ose 30 për qind e listës u përkasin oficerëve të misioneve angleze dhe amerikane, fare pak janë rusë. Pra, nga mënyra e listimit dhe e vendit që zënë emrat në këtë listë mund të nxjerrim edhe përfundimin se deri në mesin e vitit 1945, vendi i parë aleat ishte Jugosllavia, pastaj vinin Anglia, SHBA e më pas Rusia. Por, është disi e pashpjegueshme, e papritur, dhe nuk mund të mos na bëjë përshtypje fakti që bashkë me personalitetet e huaja jugosllave, angleze, amerikane dhe ruse të renditen edhe 16 emra të personaliteteve kosovare të atyre viteve. Çuditërisht midis tyre ndodhet edhe emri i Bije Vokshit, e cila jetonte në mes të qytetit të Tiranës..

Të ndalojmë pak te ky moment: A mendoni se një fakt i tillë është shprehje e nënshtrimit politik, apo…

Shqyrtimi i këtij argumenti është shumë kompleks. Mendoj se ka nevojë të shihen dokumentet edhe më tej, duke filluar që nga ideja fillestare për këto dekorime, koha kur është bërë ky propozim nga Enver Hoxha, “rekomandimet” apo “sugjerimet” që mund të ketë pasur nga ambasadori “mik”, nga kush e si është hartuar motivacioni dhe lista e të dekoruarve, ç’dekoratë do t’i jepet njërit apo tjetrit, etj. Sepse nuk mund të mos pyesësh: përse janë dekoruar me urdhrin e Heroit Kombëtar dy gjeneralë jugosllavë? Kanë pasur kontribute apo dekoratat janë dhënë vetëm për hir të miqësisë midis dy vendeve? A duhet të kesh merita të veçanta në shërbim të popullit për të merituar këto dekorata apo ato mund të jepen edhe për të nderuar një mik? Mund të shtrohen edhe pyetje të tjera. Megjithatë, tani për tani një gjë mund të thuhet jo pa siguri: ne nuk tregohemi rigorozë në respektimin e procedurave, nxitohemi, e kam fjalën jo vetëm për atë kohë, por edhe sot dhe ky nxitim, ky mosrespektim procedurash, krijon hapësira për ndikime politike, klanore, qëndrime subjektive e interesa personale. Dhe, nëse kthehemi te vendimi dhe lista e mësipërme, mund të thuhet se vendosja në të njëjtën listë me personalitetet e huaja edhe e emrave të personaliteteve shqiptare nga Kosova është një absurditet i madh.

Meqë është rasti, a ka pasur absurditete të tilla në të kaluarën në dekorimet ndaj të huajve?

Ka ndodhur jo rrallë që dekoratat e akorduara figurave zyrtare për shkak të miqësisë politike mes dy vendeve të jenë hequr kur janë prishur këto marrëdhënie e kjo miqësi; por nuk ka ndodhur ndonjëherë anulimi i dekorimeve të personaliteteve intelektuale kur ato janë bërë për merita e vlera në fusha të caktuara. Përkundrazi, ka ndodhur që një personalitetet i shquar të kthejë dekoratën, që i është akorduar nga një kryetar shteti. Përmend këtu Edit Durhamin, e cila i ktheu dekoratën mbretit të Malit të Zi shumë shpejt pasi e kishte marrë atë, me arsyetimin se, “unë vetë isha habitur shpesh me ata persona që kishin pranuar dekorata nga Abdyl Hamiti dhe, tani që unë mësova se ai ishte më mizor se Sulltani turk, unë nuk mund të mbaja më medaljen e tij”.
Dhe, për t’iu përgjigjur pyetjes suaj, mund të thuhet se, ka pasur edhe absurditete nga më të ndryshmet. P.sh., në fund të vitit 1930, sikurse del nga libri “Mbreti Zog dhe përpjekja për stabilitet në Shqipëri”, është dekoruar një mashtrues i njohur ndërkombëtar me kombësi amerikane, njëfarë John Dekay, i cili hiqej si filantropist i madh. Ai mbërriti në Tiranë me një rekomandim të konsullit shqiptar Saraçi, i shoqëruar prej një sekretari privat dhe e paraqiti veten si një përfaqësues të një sindikate të fuqishme, që i kishte ngarkuar atij si mision të bisedonte me qeverinë shqiptare për marrjen e koncesioneve në fushën e ndërtimeve publike. Ai fitoi shumë shpejt simpatinë e shqiptarëve, duke i dhënë Kryqit të Kuq shqiptar një çek prej katër mijë sterlinash e duke deklaruar njëkohësisht se ishte i gatshëm t’i çlironte shqiptarët prej detyrimeve financiare ndaj Italisë.
Sipas studiuesit Bernd Fisher, me gjithë paralajmërimet e shumta të ministrit fuqiplotë amerikan në Tiranë, Dekay u hyri në zemër shqiptarëve, veçanërisht Mehdi Bej Frashërit, ministrit të Punëve Botërore, i cili ra krejtësisht nën magjepsjen e tij. Dekay u prit madje edhe nga mbreti Zog, i cili e dekoroi atë me Urdhrin e Skënderbeut. Pas disa ditësh qëndrimi në Tiranë, ai u nis për në Durrës, pasi kishte futur në xhep një marrëveshje për kryerjen e një liste të gjatë ndërtimesh publike në Shqipëri. Largimi i tij nga Shqipëria, pas një dehjeje të fortë gjatë një orgjie në një restorant të Durrësit, koincidoi me marrjen e informacionit prej qeverisë shqiptare se John Dekay ishte kokë e këmbë një mashtrues. Nëse heqim paralele mes këtij fakti të tetëdhjetë viteve më parë me kohën tonë, se si priten nga shteti shqiptar disa të huaj që medemek paraqiten se do të bëjnë investime të mëdha në Shqipëri dhe nuk bëjnë asgjë, atëherë mund të thuhet se “saga” John Dekay vazhdon. Por ka edhe absurde të tjera.

Meqë përmendët punimin që kini në dorë, edhe një pyetje: Kur kanë filluar dekorimet e para nga shteti shqiptar pas luftës?

Më sipër kemi përmendur dekretin e muajit shtator 1945 për dekorimin e disa zyrtarëve të lartë politikë e ushtarakë jugosllavë. Një vit më pas, maj e korrik 1946, me propozimin e kryetarit të qeverisë, d.m.th., të Enver Hoxhës, presidiumi i Kuvendit popullor nxjerr dy dekrete, me nr. 58 e 93. Me dekretin e parë dekorohen 10 ushtarakë jugosllavë me Urdhrin Ylli Partizan të klasit të parë, të dytë e të tretë; me dekretin tjetër të muajit korrik 1946, dekorohen rreth 60 funksionarë më të lartë ushtarakë e politikë jugosllavë me urdhrat e Lirisë, të Yllit Partizan, të Flamurit dhe të Trimërisë. Midis tyre janë mbi 12 gjeneralë si Svetkozar Vukmanoviç, Ivan Gosnjak, Vllado Rukovina, Danilo Lekiç, Hamoviç, Juriç, Rade Zhigiç, Mihal Kupreshan, Boshko Ligeguviç, Velko Kovaçeviç, Gjeorgjie Jovanoviç, Save Oroviç, Vuko Lepetiç, Koça Popoviç etj.

Gjeneralët e dekoruar me dekretin e vitit ‘46, janë dekoruar edhe me vendimin e Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të shtatorit ‘45. Cila është domethënia e një veprimi të tillë?

Është e vërtetë që një pjesë e madhe e gjeneralëve dhe udhëheqësve jugosllave, të cilët u dekoruan me dekretin e presidiumit të Kuvendit Popullor të korrikut ‘46, ishin dekoruar edhe në shtator 1945 me vendim të veçantë të kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar. Paradoksale, por gjithsesi vërtetë. Cila ishte domethënia e një marrëzie të tillë. Servilizmi politik dhe asgjë tjetër. Politika shqiptare e atyre momenteve nuk mund të shikonte përtej syzeve të Titos. Kjo deri sa të mbaronte periudha e mjaltit. Do të vinte më tej divorci dhe çdo gjë do të rrokullisej në kahun tjetër…

Si u operua me gjeneralët e dekoruar pas prishjes së marrëdhënieve me Titon dhe Jugosllavinë?

Në dokumentet e kohës dëshmohet se të gjitha dekoratat e përmendura në vendimin e mësipërm për zyrtarët dhe autoritetet jugosllave, janë hequr me një vendim tjetër të presidiumit të Kuvendit popullor në vitin 1949. Nga ky moment nuk bëhej më fjalë për Heronj të Kombit, por për tradhtarë e agjentë, për kriminelë dhe genocidistë etj. E njëjta histori ndodhi edhe aleatët sovjetikë e më vonë edhe me ata kinezë. Në një farë kuptimi linja e dekorimit zbulon fizionominë dhe fytyrën e shtetit…

Lista e dekorimeve

VENDIM

Nr. 117, datë 5-9-1945

Mbi dhënie dekoratash

DEKORATA PËR PERSONALITETE TË HUAJA

Në bazë të propozimit të kryetarit të Qeverisë Demokratike dhe komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Kombëtare.
Duke marrë parasysh se shumë personalitete të huaja të vendeve aleate, gjatë Luftës NÇl të popullit tonë kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet dhe për të shfaqur mirënjohjen e për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar,

Kryesia e Këshillit Antifashist Nacional-Çlirimtar

Vendosi:

Të dekorohen me dekoratat, personat që përmenden në listën që vijon:
1. Gjeneral Ivan Milutinoviç, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
2. “Lolo Ribar, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
3. “Ramiz Sadiku, me Urdhrin”Hero Kombëtar”
4. “Ivan Ribar, me Urdhrin e “Flamurit”
5. “Eduard Kardjel, me Urdhrin e “Flamurit”
6. Bllazho Jovanoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
7. Radovan Zogoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
8. Dëshmori Miladin Popoviç, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
9. Dushan Mugosha, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
10. Gjen. Lt. Arso Jovanoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
11. Aleksandër Rankoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
12. Milovan Gjilas, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
13.Gjen. Lt. Peko Dapçeviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
14. Brigadier E. F. Davies, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
15. “T. Churchill, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
16.Kolonel Velimir Stoiniç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
17.Lt. Kolonel C. A. S. Palmer, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
18.Major Ivanov Konstantin, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
19.Kapiten Thomas Stefan, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
20. Gjen.maj. Svetkozar Vukmanoviç, urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II dhe Medaljen e “Kujtimit”
21.Gjen. Terziç Velimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
22. Kolonel Vojo Todoroviç me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, me urdhrin e “Trimërisë” dhe “Medaljen e Kujtimit”
23. Fadil Hoxha, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, dhe Med. e “Kujtimit”
24. Kiler Peter, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
25. Obrat Cicmil, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
26. N/kol. Mijat Vuletiç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
27. Major Savo Stonoju, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
28. “H. W. Tilman, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
29. G. W. Seymour, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
30. “Ë. V. G. Smith, me urdhrin “Ylli Parti.”,kl. II
31. “J. K. H. Shaw, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
32. “M. J. Thornton, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
33. “V. Robinson, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
34. “E. Nordthrop, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
35. Kapiten J. M. Lyon, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
36. Toger Tjurin Vladimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
37. “John O’Keefe, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
38. Major Tomishek Teodor, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
39. “Viktor Kobol, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
40. Kapiten Niazi Dizdareviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
41. Toger Nick Cooky, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
42. Kaporal George Routsis, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
43. Kapiten G. S. Duffy, me urdhrin e “Trimërisë”.
44. Bije Vokshi, me urdhrin e “Trimërisë”
45. Hajdar Dusha, me urdhrin e “Trimërisë”
46. Emin Duraku, me urdhrin e “Trimërisë”
47. Xhevdet Doda, me urdhrin e “Trimërisë”
48. Vaso Strugari, me urdhrin e “Trimërisë”
49. Michel Popoviç, me urdhrin e “Trimërisë”
50. Xhafer Vokshi, me Medaljen e “Kujtimit”
51. Elhami Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
52. Xhavid Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
53. Safete Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
54. Ymer Pula, me Medaljen e “Kujtimit”
55. Mehmet Hoxha, me Medaljen e “Kujtimit”.

Ky vendim hyn në fuqi menjëherë.

Për Kryesinë e Këshillit Antifashist N. Çl

SEKRETARI: KRYETARI:

Koço Tashko d.v. Dr. Omer Nishani d.v

Tiranë, më 5-9-1945.



Dekorata Jugosllave:

Brothers with the Yugoslavs
Vellezerit me jugosllavet

"Is it in our interests to ask for Kosovo?" asked Enver Hoxha in December 1946. "That is not a progressive thing to do. No, in this situation, on the contrary, we must do whatever is possible to ensure that the Kosovars become brothers with the Yugoslavs."
perkethimi ne shqip;
"A ashete ne interesin ton te pyesim per Kosoven? ka pyetur enver hoxha ne dhjetor 1946. kjo nuk ashete nje gje progresive per ta bere. Jo, ne kete situate, ne te kunderten duhet te bejme cdo gje qe eshte e mundur per te siguruar qe Kosovaret te behen vellezer me jugosllavet"
-------------------------------------------------------------
Ky enveri yn ishte i pari titist qe masakronete nacionalistat shqyptar qe i thoshen jo ore enver kopuku nuk i kem shkiet vllazen.
Para prishjes me titon kerkush nuk guxonete te fole keqe per famekeqin titon dhe jugosllavet.
Brigadat partizane te enver hoxhes luftuan krahe per krahe me shkiet per ti nen shtru Nacionalistat Shqyptar! KJO NUK ASHETE TRATHETI?
Le t'na thon shoket kuqalosha ku jan konfronetu me gjermanet ne Kosove ose ne Iliride ?
lufta ka qen kunder shyqptareve dhe kauzes kombetare qe i bishtoj enveri me marifet per tu be i ze dhenesi te komunizmit vertete internacional asaj shqiprie social titisto-staliniste.
E din shqyptaria se u trathetua kombi nga komunistat shqyptar ne krye me hoxhet e te dy aneve. Per interes te vetin personal enveri i trathetoj jo vetem perkerahesit qe e prun ne pushtetin kriminel tito jugosllavin stalin krushqov rusin kina maucedung kinen, por trathetoj dhe shoket e ti em te ngushete. Kete e beni jo se kishte ideal kombetar, por nga pa siguria qe kishte ne vetevete, e kishte fillua me tratheti, vrasje tinzare, mashtrime, dhe i kishte hup besimi ne vetevete, cdo cung a dru i dukeshte anemik, por jo i shqiperis si qe nai servonjen veglat e ti, por per interes te vetin personal.
Zoti u farofet juve fares keqe kuqaloshe, kush ka vaket me u marr me ju.