A e shiti Enver Hoxha Kosovën?!

[skampin]

titulli i temes duhej te ishte a e shiti enver pederasti Shqiperine??

[ganimet]

Enver Hoxha nuk ishte profet per ti kuptuar dredhit e sllavit .Une mendoj se shum pak njerz ekan kuptuar rrjedhen e atyre ngjarjeve kur kishim nji popull te pa arsimuar e shum te lodhur nga luft pas lufte . ta lem me njan ENVER Hoxhen qka beri Ali shukriu rrahman ehalita kishim plot qka po bejm ne bit e patriotve po ishesim motrat tona ne Itali veshkat ne greqi ESERBIT JA SHESUM MALLIN SA DO E KU DO NUK elem ne serbin ne fukarallak jo jo jo na patriotat e thaqit ete rugoves te ramushit e shummm thi hajvan patriot mas patrioti .AI RAHMETLIA ela po edhe asaj gjys SHqipnije vet po i qendisim lloj lloj flamujsh ENVERI nuk tha kallne SHqiperin nuk i prishi hekurudhat nuk tha beni zullum njeri tjetriot .Praado ta ruajm at qe na lan pak ashum ishte edhe kontribut i tij tani nji thenje nga KURANI FAMLART ALLAHU NUK JA NDRYSHON GJENDJEN NJI POPULLI DERI SAAJ POPULL NUK IHARGJON MUNDSIT PER NDRYSHIME TE MIRA QKA PO BEJ UN TI AI AJO ETJETRI vLLEZER TE BASHKOHEMI SI MISHI ME KOCKEN PER NJI MEND ather do ta kem shqiperin NJIIIII zoti na ndihmoft e ishalla del nji nqe edum TAN SHQIPTARET ESELAM ALEJKUM

[OROSHI]

Jo e SHITI,,,,e FALI

[projekti21_dk]

titulli i temes duhej te ishte a e shiti enver pederasti Shqiperine??

Kur ta paska "bere"?

[skampin]

Kur ta paska "bere"?
o kakaxholl nuk jam si ty rri pa merak.

[Popull Thjesht]

"C'burre llafazan!" - fatorino tek filmi "Kapedani"

Cfare te boj o Javano,
u bo si muhabete grash ! Boll me nxjerr shkume dhe jarge nga goja dhe me ndot te tjeret , pa cfare rendesie ka se cfare thua !

Keshtu u bo muhabeti ! Vari lesht !

[fegi]

"KOSOVA ËSHTË SHQIPËRI", Enver Hoxha
ENVER HOXHA

KOSOVA
është
SHQIPËRI

- nga Ditari Politik -
Botimet Neraida



Përmbledhje dokumentesh

Përgatitur nga Ilir Hoxha



Gjatë gjithë jetës së tij politike, Enver Hoxha ngriti zërin për padrejtësinë e madhe që iu bë Shqipërisë dhe kombit shqiptar duke e mbajtur të ndarë si territor e popull, denoncoi me forcë gjenocidet, poshtërimet, shtypjen barbare, burgosjen, vrasjet e popullsisë shqiptare, luftoi që ta mbronte popullin e Kosovës dhe shqiptarët e tjerë që jetonin në trojet e veta, të mbronte të drejtat kombëtare, gjuhën, zakonet, doket, si dhe t'ju tregonte rrugën e vërtetë drejt ëndrrës së përbashkët të shqiptarëve, bashkimin e Kosovës dhe trojeve të tjera shqiptare me atdheun amë, Shqipërinë. Për të arritur këtë, Enver Hoxha shtronte hapur e qartë: "Kosova është shqiptare, mbetet shqiptare dhe i përket Shqipërisë".(E.H. Ditari Politik,19 shkurt 1966).

Shpesh, kur diskutohet për çështjen e Kosovës dhe të kosovarëve, dhe kjo gjë ndodh edhe në tavolinat e diskutimeve dhe në strategjinë e shteteve të interesuara për këtë çështje, harrohet, dhe jo pa qëllim, se problemi i shqiptarëve si komb është pak më i thellë dhe më i komplikuar se sa mundohen ta paraqesin ata.

"Kur flasim për Kosovën dhe kosovarët,- vë në dukje Enver Hoxha,- nuk kemi parasysh vetëm atë si krahinë gjeografike por çështjen e të gjithë tokave dhe të të gjithë shqiptarëve që jetojnë brenda kufijve aktualë të RSF të Jugosllavisë, ngjitur me kufijtë e atdheut mëmë, RPS të Shqipërisë. Qëndrimi ynë ka genë dhe është që vëllezërit tanë që jetojnë në Kosovë, Mal të Zi dhe në Maqedoni janë në vatrat e tyre, në tokat shqiptare. Shqiptarët në Jugosilavi, përbëjnë një etni, një popull të formuar në shekuj, që ka historinë, gjuhën, kulturën e vet, një popull autokton, të cilin, siç dihet, fuqitë e mëdha imperiallste e coptuan, e shkëputën nga mëmëdheu i vet dhe ia aneksuan Jugosllavisë. Këtë askush nuk mund ta fshehë. Çdo interpretim tjetër i këtij problemi e i kësaj çështje është arbitrar, është një shtrembërim, një falsifikim i rëndë e i dëmshëm i historisë. Historia tregon se, i vetëm, pa asnjë përkrahje nga fuqitë e huaja, të cilat i ka pasur kurdoherë kundër, populli shqiptar ka rezistuar dhe ka luftuar me sukses për lirinë e kombit të vet dhe për kompaktësinë e tij, ka luftuar për mbrojtjen e pavarësisë si shtet sovran, të kulturës së tij dhe të të drejtave të tij të natyrshme e të ligjëshme. Kurdoherë vetëm lufta dhe gjaku i tij i derdhur kanë bërë
që të arrihet fitorja." ( E.H. Ditari Politik, 2 korrik 1981).






Shënim i redaksisë: Të dashur lexues, Radio “Projekti 21” sic është deklaruar edhe më herët historinë e merr të pashkëputshme. Historia nuk është diçka që mund të fshihet me gomë: këtë po e dua, këtë-jo. Enver Hoxha megjithëkëtë është pjesë e hsitorisë sonë. Gjithësecili le ta masë me “kandarin “ e vet, por mundësisht pa emocione: të bardhës t’i thuhet e bardhë dhe të zezës e zezë. Nga vepra “Kosova është Shiqipëri”, pjesë nga Diatri politik i Enver Hoxhës, mbi bazën e të cilit edhe është ndërtuar vepra, nën redaktimin e Ilir Hoxhës, për kërshërinë tuaj po sjellim vetëm “Hyrjen” e kësaj vepre.

Nëse jeni të interesuar ta keni veprën të tërë na shkruani në radioprojekti21_dk@hotmail.comThis e-mail address is being protected from spambots, you need JavaScript enabled to view it

Lexim të këndshëm!

Redaktuar, nga Adem Gashi, redaktor i shkrimeve



HYRJE

Nga trashëgimia e pasur e veprës së Enver Hoxhës, veçanërisht nga Ditari Politik i tij,përzgjodha për këtë libër disa pjesë, të panjohura për publikun e gjerë, që kanë të bëjnëme problemin e Kosovës dhe trojeve të tjera shqiptare në ish-Jugosllavi, të cilat iushkëputën padrejtësisht Shqipërisë nga fuqitë e mëdha, rrjedhimisht dhe për persekutiminqë i është bërë popullsisë shqiptare që jeton në to. Në përzgjedhjen e këtyre materialeveqë dhashë për këtë botim, me disa shkurtime, kam synuar t’u jap lexuesve pjesët më tërëndësishme që sqarojnë problemin themelor të Çështjes së Kosovës që shpërtheu nëkëtë fund shekull dhe që u bë problem shqetësues ndërkombëtar. Kjo më ka shtyrë qëdisa paragrafë që më janë dukur tepër aktual për momentin, t'i evidentoj dukshëm.Enver Hoxha, duke njohur historinë e kombit dhe të popullit shqiptar të vuajtur, por tëpaepur përballë vështirësive që e kanë ndjekur në shekuj, ndërtoi strategjinë dhe politikënqë duhet të ndiqte, si për shtetin shqiptar ashtu dhe ndaj vëllezërve shqiptarë dhe trojeve



të tyre që ju grabitën "Shqipërisë dhe ju aneksuan Jugosllavisë.

Gjatë gjithë jetës së tij politike, Enver Hoxha ngriti zërin për padrejtësinë e madhe qëju bë Shqipërisë dhe kombit shqiptar duke e mbajtur të ndarë si territor e popull,denoncoi me forcë gjenocidet, poshtërimet, shtypjen barbare, burgosjen, vrasjet epopullsisë shqiptare, luftoi që ta mbronte popullin e Kosovës dhe shqiptarët e tjerë qëjetonin në trojet e veta, të mbronte të drejtat kombëtare, gjuhën, zakonet, doket, si dhet'ju tregonte rrugën e vërtetë drejt ëndrrës së përbashkët të shqiptarëve, bashkimin eKosovës dhe trojeve të tjera shqiptare me atdheun amë, Shqipërinë. Për të arritur këtë,Enver Hoxha shtronte hapur e qartë: "Kosova është shqiptare, mbetet shqiptare dhe ipërket Shqipërisë.(E.H. Ditari Politik,19 shkurt 1966). Shpesh, kur diskutohet për çështjen eKosovës dhe të kosovarëve, dhe kjo gjë ndodh edhe në tavolinat e diskutimeve dhe nëstrategjinë e shteteve të interesuara për këtë çështje, harrohet, dhe jo pa qëllim, se problemi i shqiptarëve si komb është pak më i thellë dhe më i komplikuar se sa mundohen ta paraqesin ata. "Kur flasim për Kosovën dhe kosovarët,- vë në dukje Enver Hoxha,- nuk kemi parasysh vetëm atë si krahinë gjeografike por çështjen e të gjithë tokave dhe të tëgjithë shqiptarëve që jetojnë brenda kufijve aktualë të RSF të Jugosllavisë, ngjitur mekufijtë e atdheut mëmë, RPS të Shqipërisë. Qëndrimi ynë ka genë dhe është qëvëllezërit tanë që jetojnë në Kosovë, Mal të Zi dhe në Maqedoni janë në vatrat e tyre,në tokat shqiptare. Shqiptarët në Jugosilavi, përbëjnë një etni, një popull të formuarnë shekuj, që ka historinë, gjuhën, kulturën e vet, një popull autokton, të cilin, siçdihet, fuqitë e mëdha imperiallste e coptuan, e shkëputën nga mëmëdheu i vet dhe iaaneksuan Jugosllavisë. Këtë askush nuk mund ta fshehë. Çdo interpretim tjetër i këtijproblemi e i kësaj çështje është arbitrar, është një shtrembërim, një falsifikim i rëndëe i dëmshëm i historisë. Historia tregon se, i vetëm, pa asnjë përkrahje nga fuqitë ehuaja, të cilat i ka pasur kurdoherë kundër, populli shqiptar ka rezistuar dhe kaluftuar me sukses për lirinë e kombit të vet dhe për kompaktësinë e tij, ka luftuar përmbrojtjen e pavarësisë si shtet sovran, të kulturës së tij dhe të të drejtave të tij tënatyrshme e të ligjëshme. Kurdoherë vetëm lufta dhe gjaku i tij i derdhur kanë bërë që të arrihet fitorja." ( E.H. Ditari Politik, 2 korrik 1981).



Nga koha kur udhëhoqi Luftën Nacionalçlirimtare e më pas kur u vu në krye të shtetitshqiptar, Enver Hoxha, luftoi për një Shqipëri të lirë, të pavarur e sovrane. Udhëheqja jugosllave donte ta bënte Shqipërinë Republikë të 7-të duke bashkuar Shqipërinë me Kosovën nën Fedratën e Jugosllavisë. Këtë gjë jugosllavët donin ta bënin fakt të kryer, sa më shpejt, pa u konsoliduar Shqipëria e porsa dalë nga lufta, sepse ata e dinin që do të vinte një kohë kur shqiptarët e ndarë padrejtësisht do ta kërkonin këtë bashkim jo siçdonin jugosllavët, por siç donin ata, bashkimin me Shqipërinë e lirë, me shtetin amë. Dhe hapi i parë u hodh në demonstratat e vitit 1968, më vonë, dhe më me forcë në vitin 1981 ku u kërkua "Kosova republikë", kërkesë që regjimi i atëhershëm serb ju kundërvu me tanke dhe ushtri duke e mbytur me gjakun e të rinjve dhe të rejave kosovare. Sipas Enver Hoxhës, ishte e qartë se: "Jugosllavëve nuk u intereson një republikë e Kosovës, pse kjo është një etapë në bashkimin e shqiptarëve që jetojnë në trojet e tyre në Jugosllavi dhe pastaj bashkimi i tyre me RPS të Shqipërisë. ( E.H. Ditari Politik, 6 korrik 1981). Prishja me Jugosllavinë, erdhi pikërisht sepse Enver Hoxha pa që, jo vetëm bashkimi iKosovës me Shqipërinë, siç e mendonte ai, në rrugë internacionaliste, nuk mund të realizohej me qëndrimin që po mbante Jugosllavia ndaj çështjes së Kosovës, por po rrezikohej edhe vetë sovraniteti i Shqipërisë. Pavarësisht kësaj prishje, pavarësisht provokacioneve shtetërore që bënin jugosllavët, Enver Hoxha me politikën e tij largpamëse bëri që në marrëdhëniet midis dy shteteve të kishte njëfarë normaliteti, gjë që ishte në interes si të shqiptarëve që jetonin në trojet e tyre në Jugosllavi, por edhe të një stabiliteti në Ballkan e në Evropë. Ai në shënimet e lëna, shtron pyetjen: "Ç’do të ngjasë pas Titos?" dhe përgjigjet: "Çdo gjë do të shkatërohet se e shkatëruar ishte , çdo gjë do të falimentojë se e falimentuar ishte, çdo gjë do të demaskohet se blof ishte, kala e ndërtuar mbi rërë ishte." (E.H. Ditari Politik,10 maj 1980). Dhe më tej shënon: "Pas Titos, nuk mund të ketë stabilitet veçse të përkohshëm. Paqëndrushmëria dhe rivaliteti do të çojë në krijimin e domosdoshëm të një personaliteti të vetëm, që do ta ndërrojë këtë "kala" (formë pushteti) të ndërtuar mbi rërë".(E.H. Ditari Politik, 23 maj 1980).





Për fat të keq të shqiptarëve të Kosovës e të gjithë të tjerëve, në skenën politike tëJugosllavisë së cunguar erdhi ultranacionalisti serb, krimineli me emrin Sllobodan Millosheviç.Gjithë bota pa me tmerr se ç'gjenocid dhe eksod biblik, të shoqëruar me vrasje dhe masakra, përjetuan shqiptarët e Kosovës. Enver Hoxha, në Ditarin Politik, më 24 tetor 1972, shkruante: "Në rast se vendoset hegjemonia serbe, Jugosllavia do të kthehet edhe më keq seç’është sot një vend me diktaturë të hapët fashiste, e cila do të shtypë egërsisht popujtdhe do të vendosë terror të zi". Por fuqitë e mëdha, pas shumë përpjekjesh, duke parë që e kishin të pamundur mbajtjen në këmbë të Federatës Jugosllave, që vetë ata e kishin krijuar, e copëtuan atë sipas interesave të tyre. Por makina ushtarake mbeti në dorën e Serbisë siç ishte dhe në kohën e Titos, mbeti e pa shkatërruar, madje Millosheviçi e përforcoi dhe e modernizoi për planet e tija të zeza për eleminimin e etnive jo serbe. Këtë shkatërrim filloi ta bëjë NATO-ja me bombardimet që bëri, përfshi këtu dhe Kosovën, ku ishin grumbulluar një sasi e konsiderueshme e forcave ushtarake e paramilitare serbe.





Duke i pasur të qarta objektivat si dhe politikën që duhej ndjekur, Enver Hoxha theksonteqë: "Ne nuk kemi dashur të hyjmë dhe nuk do të hyjmë në konflikt të armatosur përçështjen e bashkimit me mëmëdheun të trojeve shqiptare nën Jugosllavi. Në këtosituata një veprim i tillë nuk mund të realizohet. Ai do të ishte i gabuar." (E.H. DitariPolitik, 13 qershor 1978). Ai si politikan largpamës, në Ditarin Politik, më 6 gusht 1977,shënonte: "Do të vijë koha kur kosovarët do të luftojnë akoma më mirë, më shumë e mëfort për të fituar lirinë, pavarësinë dhe sovranitetin. Shqiptarët që banojnë në trojet eveta kombëtare në Jugosllavi, do të vendosin vetë me cilin shtet do të bashkohen, do të
vijë koha që ata ta thonë fjalën e tyre.



Dhe kjo kohë erdhi. Kosovarët po e thonë fjalën e tyre. Edhe shqiptarët e tjerë në trojet etyre në Maqedoni dhe në Mal të Zi do inkuadrohen në këtë çështje kaq të madhe për kombinshqiptar se dhe ata janë pjesë e këtij kombi ashtu si edhe kosovarët. Të gjithë shqiptarët që jetojnë në trojet e grabitura Shqipërisë dhe aneksuar ish-Jugosllavisë, do ta mbështesin luftën e drejtë që bën Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK), në të gjithë etapat që ajo do të kryejë këtë luftë, sepse kjo është një çështje jetike për ta, siç është jetike edhe për ne në Shqipëri. Por, mjerisht ky moment vendimtar e gjeti Shqipërinë të pafuqishme dhe të shkatërruar. Nuk ka vend as për dyshimin më të vogël se në këtë gjendje që u katandis Shqipëria, një rol parësor, ka luajtur udhëheqja antishqiptare e Beogradit me Millosheviçin dhe armën e tij mizore UDB-në, si dhe forcat e errëta, të brendshme e të jashtme, që u vunë në shërbim të tij. E gjithë kjo u bë që Shqipëria të mos kishte mundësi t'i vinte në ndihmë Kosovës martire. Megjithatë, ky popull i raskapitur nga iluzionet e premtimet për demokraci, e tregoi edhe njëherë veten duke shpalosur virtytet e tij të larta, kur i hapi dyert vëllezërve të zbuar barbarisht nga tokat e shtëpitë e tyre, dhe nuk ishin pak, por rreth një milion, dhe nuk kishte se si të ndodhte ndryshe sepse ata ishin vëllezër e motra të një gjaku. E bëra gjithë këtë hyrje sepse shihet qartë që fati i Kosovës është i lidhur me Shqipërinë.
Enver Hoxha, gjatë gjithë jetës së tij politike, ka theksuar se pa një zgjidhje përfundimtare dhe të drejtë të çështjes së Kosovës nuk do të ketë paqe në rajonin e Ballkanit e më tej, mbasi në këtë hapsirë do të ndeshen gjithnjë, interesat e njohura të fuqive të mëdha, në mënyrë të veçantë ndaj Shqipërisë dhe Jugosllavisë.



"Për pozita influence e në mos edhe më shumë deri në coptimin e Jugosllavisëaktuale, - paralajmëronte Enver Hoxha, janë të interesuar dhe lëvrijnë intensivishtedhe shtete të tjera kapitalisto-revizioniste, që bëjnë pjesë në grupimin e NATO-s dhetë Traktatit të Varshavës ose jashtë tyre. (E.H. Ditari Politik, 24 tetor 1972).Lidhur me këto kontradita, Enver Hoxha shkruante: "Bashkimit Sovjetik i intresonJugosllavia sidomos nga ana strategjike, nga ana ushtarake. Kush prej dy grupeve tëmëdha ushtarake në Evropë ka Jugosllavinë, ai ka një pozitë të fortë strategjikekundër grupit tjetër. Në rast se NATO-ja humbet influencën në Jugosllavi, dhe këtëinfluencë e fiton Bashkimi Sovjetik, atëherë ai dominon në Adriatik e në Mesdhe.Kështu që NATO-ja pëson një humbje të madhe strategjike. Mirëpo do ta lejojëimperializmi amerikan këtë gjë? Unë mendoj se është zor ta lejojë. NATO-ja nuk dotë rrijë duarlidhur, por pa arritur akoma në një konflagracion të përgjithshëm, do tëbëhet një luftë e ashpër ekonomiko-politike për ta patur Jugosllavinë gjithësecili në krah të tij. (E.H. Ditari Politik, 3 dhjetor 1977).



Edhe në ditët e sotme, me konfliktin që po ndodhë në Kosovë, në kufi me Shqipërinë, Rusiaështë i interesuar që të shpëtojë atë pak që ka mbetur nga Jugosllavia, Serbinë, si dhe të ruajë Malin e Zi së bashku me të, që të kenë mundësinë e daljes në Ballkan e rrjedhimisht në Adriatik e në Mesdhe. "Por dalja e tyre në Ballkan ndesh në vështirësi, për arsye se NATO-ja, imperializmi amerikan dhe satelitët e tij duhet të nënshkruajnë vdekjen e tyre, në rast se lejojnë, në mënyrë paqësore ose me ndonjë sulm ushtarak, që Jugosllavia tëfutet nën suazën e perandorisë carite, e perandorisë së re ruse. (E.H. Ditari Politik, 13 qershor 1978).



Në shënimet e Enver Hoxhës që po ju paraqesim në këtë libër, përvijohet rruga e drejtë ezgjidhjes së problemit të tokave dhe popullsisë shqiptare që jeton në trojet e veta tëshkëputura padrejtësisht Shqipërisë dhe aneksuar Jugosllavisë nga fuqitë e mëdha. Çdozgjidhje tjetër do të jetë provizore dhe nuk do ta mbyllte problemin. "Ne vetë me duart tona, me forcat tona, - thotë Enver Hoxha - do ta ndërtojmë këtë unitet të kombit shqiptar.Këtë detyrë të shenjtë na i kanë lënë amanet ta plotësojmë të parët tanë. Në mosarriftë dot brezi ynë që ta plotësojë atë, duhet të përgatitim fushën që djemtë dhevajzat tona të kryejnë këtë detyrë ndaj mëmës sonë të dashur Shqipëri. (E. H.

http://www.activeboard.com/forum.spa...picID=13152644

[fegi]

http://www.radioprojekt.dk/site/inde...-rinj&Itemid=2

[Popull Thjesht]

Lexo ato që ka shkruar limbo më lart, se nuk shkohet në asnjë vend me këto argumenta absurdë.. p.sh, dhe Adolf Hitler, nuk ka shkelur kurrë në Kosovë, e megjithatë e çliroi dhe e bashkoi me Shqipërinë.

Si merrni dhe i ngjisni ne balle keto copa bajgash ? Mos gjeni nje cope bajge ne rruge dhe me vrap e vini ne balle dhe e bini ne forum !

Cfare jane keto budallalleqe ? Edhe sikur te kete ndjekur ndonje taktike te gabuar Enveri per marrjen e Kosoves dhe bashkimin e saj me Shqiperine (ta zeme per shembull, sepse ju qe flisni nuk keni as 1/100 e mendjes dhe zgjuarsise qe pati AI , deshtuat kundrejt Tij apo jo ?) prape se prape Ai as nuk e shiti dhe as nuk e toleroi ne jeten e vet kete padrejtesi qe Fuqite e Medha i kishin bere shqiptareve !

Nuk merren 3 sekonda te historise per te gjykuar mbi E.H-ne. Por 50 vjet qe Ai drejtoi !

Se pastaj ti miku do te na rezultoje "qen" , po te mos te te shikonim harten tende te ADN-se , por vetem nje gen !

[fegi]

“Tre shokë dhe një alibi” nga Halil Katana
Mbijetesa e Shqipërisë në kushte dhe rrethana të izolimit të thellë, doemos se gjithnjë ka shtuar pyetjen bashkë me kureshtjen e miqve dhe të armiqve të saj, se si ia dilte Shqipëria të mbahej e rrethuar dhe të ndërtonte vendin duke u mbështetur vetëm në forcat e veta, duke qenë e rrethuar nga të gjitha anët nga armiqtë, fqinjët e saj tradicionalë?
Mendimet hileqare dhe hipokrite të qarqeve të caktuara, që pretendojnë se Shqipëria ishte vetë-izoluar për të eksperimentuar dhe për të vënë në jetë një regjim diktatorial, nuk i përballojnë realitetit historik të kohës dhe rrethanave të caktuara, që kanë mbretëruar në periudhën kohore prej vitit 1945 deri më 1991. E vërteta qëndron në faktin se Shqipëria socialiste e kohës arriti të mbijetojë falë përpjekjeve të suksesshme të pushtetarëve për të vënë në lëvizje energjinë e tërë popullit, energji kjo e cila ishte vënë në veprim në të gjitha segmentet e jetës organizative prej bërthamës më të imtë deri te strukturat e larta pushtetare, të cilat funksiononin për mrekulli. Dhe, për të vënë në një lëvizje të tillë tërë një popull të robëruar dhe të keqtrajtuar nëpër shekuj nga invaduesit, duheshin heronj, heronj të gjallë që çonin në vend amanetin e të rënëve për çlirimin e atdheut, heronj të idealeve të larta, vetëmohues dhe të aftë për t’ iu përgjigjur të gjitha rrethanave, të gatshëm dhe vigjilentë për të përballuar çdo sfidë ngado që ajo vinte. Idealistët e tillë bënë që Shqipëria të mbijetonte e lirë, sovrane, pa u përkulur dhe pa lejuar asnjëherë, që vendi të bëhej arenë e cirkusantëve të koniukturave të huaja politike, sikur mjerisht është bërë tani, në shumë segmente.
Libri më i ri i autorit, kolonel Halil Katana, Tre shokë dhe një alibi ka zbërthyer një segment të rëndësishëm të njeriut të thjeshtë të trojeve arbërore, i cili nga një “copë” fshatar i pakrah, ngrihet në një hero të gjallë, falë vetive të trashëguara nga tradita pozitive kombëtare, falë orientimit të drejtë dhe të sinqertë në jetë dhe në përpjekje për ta ndihmuar atdheun, duke mos kursyer as jetën. Të tillë njerëz si Myftar Katana, kryepersonazh i këtij libri, ishin ata mbi supet e të cilëve qëndroi e pamposhtur Shqipëria për më shumë se dyzet vjet. Sepse në kushte dhe rrethana të tilla politike e strategjike nuk mund të bëhej ndryshe dhe nuk mund të ruhej ajo pjesë e atdheut, e cunguar mizorisht nga “kafshimet e shekujve”. Autori i librit, kolonel Halil Katana në librin e fundit paraqitet para publikut lexues me një vepër të rëndësishme në shumë segmente, qoftë për temën që ka vjelë nga realiteti faktik, duke e përpunuar dhe duke e latuar me dorë mjeshtri, qoftë për qasjen sesi ka arritur ta materializojë këtë lëndë dokumentare, në dukje të shkapërderdhur, qoftë për gjuhën dhe mjetet stilistike shkrimore me të cilat e ka begatuar karakterin rrëfimtar dokumentar, qoftë për lidhjen organike të pjesëve me tërësinë, e cila e mbanë të gjallë kureshtjen e lexuesit deri në fund. Duke marrë për temë të veprës ngjarje reale nga jeta e veprimtarit Myftar Katana, autori me metodën e tij paksa specifike shkrimore, ka sintetizuar segmente të shumta të përvojës së “heronjve të heshtur”, të njerëzve të thjeshtë, të cilët historia i nxjerrë në arenë, në garën e tyre të përjetshme për të qëndruar besnikë të pamposhtur të idealeve njerëzore, por edhe të idealeve politike e partiake, gjithnjë në akord me kërkesat e kohës dhe rrethanat e caktuara historike. Jeta e Myftar Katanës i ka dhënë autorit mjaftë lëndë për të shkruar këtë histori realiste dokumentare, të cilën ai e ka latuar me shumë kujdes, me një perceptim autentik, që buron nga përvoja e tij shkrimore e jetësore dhe që ka arritur të sintetizojë në këtë vepër elemente të rrëfimit artistik, të ngritura mbi rrëfimet dokumentare.

Myftar Katana, “hero i heshtur” i kohës sonë

Figura e luftëtarit çlirimtar dhe oficerit të Sigurimit të Shtetit, Myftar Katana, është interpretuar në vepër duke u mbështetur në të dhënat kryesore dokumentare, pa pasur nevojë për të bërë zmadhime, pa pasur nevojë për ta ngritur figurën në hero, sepse i tillë është vetë heroi, i cili ende jeton, tashmë në moshën e pleqërisë. Ashtu sikurse i ka kaluar të gjitha sfidat jetësore, Myftar Katana, ashtu ka kaluar me sukses sfidat në këtë vepër edhe vetë autori, i cili nuk e ka pasur të lehtë të shkruajë për një hero të gjallë, sepse shkrimet e natyrës së tillë janë shumë provokuese, për të mos thënë edhe të rrezikshme. Mirëpo, duke disponuar një prosede autentik të vrojtimit të fenomeneve, duke pasur një qasje të veçantë shkrimore, diku në mes të rrëfimit realist artistik dhe kronikës së zhvillimit të ngjarjeve, po ashtu realiste, ai ka arritur t’i shmanget me sukses skematizmit, të cilin e imponon natyra e veprës dokumentare.
Rruga jetësore e Myftar Katanës është dhënë në retrospektivë të zhvillimit të ngjarjeve qysh nga fëmijëria, duke e ndjekur atë hap pas hapi, deri në vitet e pleqërisë. Idealizmi i tij në shërbim të kombit e atdheut është idealizëm autentik, i njeriut të edukuar drejt, i edukuar me traditën dokësore shqiptare, me besë, urti e burrëri, dhe i udhëhequr po ashtu drejt nga regjimi i kohës, i cili kishte arritur të vinte në veprim forcat avangarde të shoqërisë, duke i avancuar dhe duke i përkrahur me qëllimin e vetëm, për ta ruajtur atdheun dhe për ta ndihmuar çështjen e përgjithshme kombëtare, me aq sa kanë lejuar mundësitë në rrethanat e caktuara në kohën e ndarjes bllokiste të botës, sidomos pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore.
Kjo vepër, sidomos për ne lexuesit në Kosovë shpalos disa fakte dhe të vërteta, të cilat me qëllim janë errësuar nga klasa titiste- rankoviqiste, që e shihte dhe e ndiente rrezikun nga Shqipëria, së cilës i kishte grabitur më shumë se gjysmën e tokave. Dhe pikërisht për këtë, ajo kishte mbështetur një klasë shqiptarësh bashkëpunëtorë, të cilët qenë bërë zëdhënës të neveritshëm të titizmit në luftë, jo vetëm verbale, kundër Shqipërisë dhe politikës së saj vëllazërore ndaj Kosovës dhe konsekuente në përgjithësi.
Është një fakt i vërtetë dhe i pamohueshme se depërtimi në viset shqiptare të Kosovës i brigadave nacionalçlirimtare të Shqipërisë, në vitet 1944-1945, kishte nxitur në Kosovë luftën kundër fashizmit, me të cilin mjerisht qe lidhur klasa pacifiste si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë. Është plotësisht i vërtetë dhe historik fakti se mosradhitja e shqiptarëve të Kosovës me koalicionin Antifashist do të rezultonte mbase edhe me sakatosjen ose shpërbërjen etnike të kësaj pjese të atdheut. Përderisa Shqipëria kishte udhëhequr një politikë parimore dhe konsekuente ndaj luftës nacional-çlirimtare, titistët jugosllavë nën maskën e luftës kundër fashizmit zhvilluan edhe luftë qytetare, korrën fitore, për ta restauruar pastaj po atë politikë hegjemoniste në Jugosllavi, duke i ruajtur kufijtë e saj dhe duke pretenduar edhe zgjerimin e tyre.
Ndihma vëllazërore por edhe internacionaliste e partizanëve të Shqipërisë në Kosovë, Sanxhak dhe Bosnje, ishte jo vetëm një radhitje vullnetare e UNÇ-së në koalicion, por edhe pretendim për të ruajtur shqiptarët dhe myslimanët, që ishin në shënjestër të shfarosjes nga grupet anarkiste dhe drazhiste serbe.
Edhe prishja e marrëdhënieve të Shqipërisë me Jugosllavinë, në radhë të parë u bë për shkak të Kosovës, pavarësisht sesi llomotisin pacifistët dhe kolaboracionistët e të gjitha ngjyrave të zeza. Sepse ishte pikërisht kultura, arsimi dhe tërë një literaturë ilegale që vinte nga Shqipëria në Kosovës dhe që rrezatonte në zgjimin kombëtar të shqiptarëve. Ky zgjim ndodhi nga Tirana, sepse nuk mund të ndodhte dot nga Beogradi, edhe pse u bënë sa e sa përpjekje nga autoritetet komuniste jugosllave për të shkolluar kuadro shqiptarë në Beograd, shumica prej të cilëve sapo ktheheshin në Kosovë, dashur pa dashur, binin nën ndikimin e librave shkollorë dhe kulturës që përhapnin mjetet i informimit nga Shqipëria, dhe që nga Radio Tirana dhe Radio Kukësi kishin destinim të veçantë ndikimin dhe zgjimin kulturor dhe kombëtar të shqiptarëve. Roli i Shqipërisë në këtë drejtim ka qenë kolosal dhe me asnjë fakt realist nuk mund të mohohet. Pjesë e një zgjimi dhe angazhimi të tillë të propagandës kombëtare, por edhe politike ishte edhe oficeri i sigurimit, Myftar Katana dhe dy shokët e tij besnikë: Rrustem Alia dhe Halit Alia, të cilët edhe martirizohen për këtë qëllim kombëtar, gjithsesi të shenjtë.
Vepra “Tre shokë dhe një alibi” është një si lapidar i shkruar për një hero të gjallë, është një vepër realiste, e cila sjellë në kujtesën e shqiptarëve momentet e dhembshme por edhe krenare të së kaluarës, sjellë në kujtesë një dyzinë rrëfimesh të idealistëve që ishin vënë në Shërbim të Shqipërisë së re, e cila kishte mbijetuar e mbështetur kryesisht në forcat e veta. Ndërsa krye-heroi i kësaj vepre, Myftar Katana, është skalitur me shumë kujdes në rrethanat jetësore nëpër të cilat ka luftuar dhe është angazhuar gjatë tërë jetës.

Ahmet Qeriqi

Posted by AGJENCIONI FLOART-PRESS at 9:25 MD