Elton Deda - Ky gjeni qe i mungon Shqiperise

[Xhuxhumaku]

Plot, para ca muajsh isha diku per darke. Njeri aty me tregoi nje foto ne cell-- e njeh kete me pyeti ? E pashe po hic une, ngrita supet. Guess what ? Kush ishte thua ti ? Toni, Eltoni dora vete. Kishte bere nje poze me kete qe me tregoi foton. I kishte pre floket dhe nuk njihej hic. Ne nyc eshte . Lol

Une skam pas ndonje preference per kete.

cudi,..lol

se ke shtu ne facebook gjo si ate tullacin qimin?...

[BOKE]

Kam patur fatin ta njoh nga afer Eltonin e te pij-shoqerohem disa here me te, perpara se une te vija kendej dhe ai t'ja mbathte andej. Gjithashtu konsideraten me te larte kam per Jola Manin, miken time te mire, ish-partneren e tij. Ndonese nuk shquhem per njohes i mire i muzikes, duke njohur Eltonin me takon te them qe ai djale kishte talent te rralle dhe..mendonte ndryshe, e ndjente, e njihte, e dashuronte, kishte nje marredhenie te vecante me muziken, ne krahasim me shume ne Shqiperi. E pershendes dhe i uroj suksese dhe, me behet qejfi qe eshte hapur nje teme per te!

Eshte martuar me gocen e Pirro Manit e kane edhe femije. Sic e ka thene ne nje interviste ne nje gazete, kjo eshte edhe arsyeja qe la Shqiperine e shkoi ne NY.

Nje shoku im qe e ka fis, me ka thene qe ca kohe u perpoq qe te cante me muziken, po sic duket ishte e veshtire. Tani ka gjetur nje pune e eshte stabilizuar.

[eybl]

Eshte martuar me gocen e Pirro Manit e kane edhe femije. Sic e ka thene ne nje interviste ne nje gazete, kjo eshte edhe arsyeja qe la Shqiperine e shkoi ne NY.

Nje shoku im qe e ka fis, me ka thene qe ca kohe u perpoq qe te cante me muziken, po sic duket ishte e veshtire. Tani ka gjetur nje pune e eshte stabilizuar.

ndoshta nuk ishte gjeni, por qyteti i vjeter eshte è vetmja kenge qe me kthehet ne mendje qe ne kohen e adoleshences, asgje tjeter nuk ka shpetuar nga mjergulla e harrimit ne keta 15 vjet mergim.
me vjen keq qe s paska patur fat ne amerike, por s eshte ndonje gje e cuditshme, nje ne nje milion cajne ne muzike.

[sirena_adria]

Elton Deda, ika ne SHBA si qenie e eger, u ktheva me muziken

Kthim në Shqipëri me “zërin” e muzikës


Është kthyer në Shqipëri dhe vizita e kësaj radhe duket se do të thotë shumë për Elton Dedën. Mundësi të provuara në “tokën e ëndërruar” dhe projekte që e presin në vendlindje. Duket sikur ka marrë përsipër një mision: “shpëtimin” e muzikës shqiptare nga komercialiteti dhe ka filluar të punojë për këtë…

Ka ca kohë që artistit Elton Deda iu desh të lerë Nju Jorkun, djaloshin e tij gjashtëvjeçar dhe gruan, Jolën për të dëgjuar “zërin” e muzikës.

Është një (jo) kompromis që ai bën për hir të asaj që e do aq fort e me të cilën është ushqyer gjithë jetën. Fillimisht do të jetë një nga trajnerët e programit “The Voice…” që do të transmetohet së shpejti në një prej ekraneve shqiptare, por projektet duket se janë shumë më shumë. Ndërkohë ka përfunduar edhe albumin muzikor me dhjetë këngë të reja në shqip, të cilin pret ta promovojë. Eltoni ka shumë për të treguar…

Pas disa vitesh në SHBA ktheheni në Shqipëri. Është kthim i përkohshëm lidhur me ndonjë projekt të veçantë, siç është pjesëmarrja në “The Voice of Albania” apo një kthim i përhershëm?

Përgjithësisht është ky projekt që ne po bëjmë me Top Channel që quhet “The Voice of Albania” dhe jam i angazhuar atje, por nuk e shoh si diçka që unë të mos vazhdoj të bëj projektet e mia dhe në të ardhmen. Kështu që të shohim se si do të shkojë. E mendoj edhe si mundësi për të qëndruar këtu. Por nuk jam akoma i bindur nëse do të jetë një qëndrim permanent apo jo. Normalisht jeta ime dihet që ka për të qenë gjithmonë midis Shqipërisë dhe Amerikës. Edhe në rast se do të vendosem në Shqipëri, sigurisht që kam interesa dhe në SHBA, por mendoj që më i realizuar ndihem këtu, kështu që them se në rast se projektet e mia ecin, do t’i jap një shans vetes sime të qëndroj.

Çfarë të mungon në SHBA që vjen për ta rigjetur në vendin tënd?

Ka shumë njerëz që në Amerikë e kanë realizuar veten dhe shumë të tjerë që nuk e kanë realizuar. Në konceptin tim qëndron diçka që artisti është artist. Në çdo moment ai mendon për artin e vet dhe pastaj mendon edhe për gjërat e tjera, për familjen e me radhë. E rëndësishme është se nëse nuk realizohet diku nuk do të thotë se ka dështuar atje, por ndoshta rrethanat ashtu kanë qenë. Kurse në rast se flasim në momentin konkret që jemi këtu, kisha projekte të tjera andej, por krahasuar me projektet në Shqipëri ishin më të ulëta si nivel dhe mendova se gjithmonë mund t’i jap një shans, jo vetëm vetes sime, por edhe njerëzve të tjerë. Pra, Eltoni po kthehet dhe ka strategji të qartë në kokën e vet se si mund të funksionojnë gjërat këtu.

Në fakt si mund të funksionojnë dhe si funksionojnë realisht?

Duke parë nivelin e muzikës dhe duke parë nivelin e vetë këngëtarëve, kompozitorëve e me radhë do të ishte besoj me interes të artit shqiptar që të kishin një artist më shumë, që sjell një frymë tjetër. Kam shtatë vjet në Amerikë dhe nuk janë pak. Do të thotë që gjithë eksperienca ime amerikane të vihet në shërbim të muzikës shqiptare, çka do të thotë që të ketë një gjë më shumë për të shmangur komercialitetin dhe gjëra të tilla që fatkeqësisht këtu janë bërë më të mëdha se sa duhej të ishte raporti në të vërtetë. Në rast se në botë raporti mund të jetë 50 me 50 ose 60 me 50, këtu me sa shoh unë ka shkuar sipër 80-it dhe është krijuar një institucion antivlere. Në këtë moment që krijohet një institucion antivlere, atëherë ne flasim për artistë që janë të mirëfilltë dhe nuk e gjejnë veten e tyre. Në rast se ata ngelen pak e më pak përditë, atëherë do të thotë që edhe këta njerëz do ta ndiejnë veten të vetmuar dhe nuk do të kenë më kurajë për të luftuar që të shkojnë në pozicionin e tyre natyral ashtu siç e kanë vetë ata. Mendoj që ardhja ime nuk është pak për muzikën shqiptare, edhe pse nga ana tjetër nuk është asnjë gjë. Eltoni thjesht është kthyer. Por ai është një dorë më shumë për një vlerë jokomerciale të muzikës sepse dihet që këngët, muzika ime, thjesht truri im është i ndërtuar në mënyrë të tillë që nuk e pranoj dot komercialitetin. Për këtë arsye është mirë. Këta njerëz që sot i shohim në të gjithë ekrane, që janë duke u zhveshur dhe duke bërë lloj-lloj gjërash që me thënë të drejtën nuk kanë lidhje me muzikën, mund të jenë shumë të mirë për ndonjë kabare ose gjë të ngjashme, por jo për muzikën. Atëherë një muzikant më shumë është një dorë më shumë për të krijuar këto lloj balancash.

Në këtë kuptim a është “The Voice…” një sitë për këta artistë?

“The Voice…” sigurisht do të jetë diçka e tillë sepse këngët e “The Voice” nuk do të kenë nota komerciale. Të paktën me sa mendoj unë do të kemi prurje këngësh të mira, prurje këngësh që edhe sikur komerciale të kenë qenë do të këndohen “live” nga këngëtarë që nuk janë profesionistë, por aspirojnë të bëhen të tillë. Një këngëtar që nuk është profesionist do të merret dhe trajnohet nga katër trajnerë (Alma Bektashi, Elton Deda, Sidrit Bejleri, Mirjam Cani-shën. red), nga katër emra të mirëfilltë të muzikës që i kanë dhënë asaj dhe atëherë çfarë ndodh? Ne do t’i trajnojmë këta këngëtarë dhe nuk do i japim vlerësim, sepse vlerësimi është diçka tjetër. Vlerësimi është të rrish në një karrige dhe të fillosh e të bësh shaka. Ne nuk do të bëjmë shaka, ne do t’i marrim këta njerëz, do t’i trajnojmë dhe synimi ynë është që në fund të spektaklit këta njerëz që do t’i nxjerrim të jenë në të njëjtin kualitet si mund të jetë Eltoni ose Alma, apo dikush tjetër. Pra, “The Voice…” sigurisht që do t’i shërbejë muzikës, pasi në fund fare do të kemi katër këngëtarë të mirëfilltë që ne vetë do t’i qëndisim dhe do t’iu fusim në gjak jokomercialitetin. Do t’i themi: “I dashur ka muzikë dhe jo muzikë, ose do të bëhesh kështu ose ashtu. Në rast se flasim për muzikë do të flasim vetëm për të. Nota të shkruara në partiturë, vijë melodike e shoqëruar me ritme dhe të gjithë gjërat”. Pra, është një kompleks shumë i madh. Për këtë arsye them se mund t’i shërbejë muzikës, siç mund t’i shërbejë muzikës në rast se është një shkollë e madhe ku mund të stërviten kitaristë, bateristë etj. Por në këtë rast ka të bëjë me këngëtarët, pasi sot këngëtari jo vetëm në Shqipëri, por në të gjithë botën është ai që tërheq grupin nga mbrapa. Në rast se kemi katër këngëtarë shumë të mirë që bëjnë kompromis ose mund të bëjnë pa kompromis, por sigurisht jo në kurriz të muzikës, atëherë sigurisht që Shqipëria ka më shumë vlera, ka katër vlera më shumë. Synimi është i qartë. Këta këngëtarë në fund, mesa di unë kanë kontratë dyvjeçare me “Universal” që ka menaxhuar këngëtarë të njohur. Mendoj se kanë një shans shumë të madh në dorën e tyre, sepse këngëtarët që firmosin kontrata me “Universal” do të shkojnë në studio regjistrimi, më të famshmet në botë, do të jenë të gatshëm për të mbyllur një album. Ne kemi për detyrë të nxjerrim favoritët tanë në finale dhe pas kësaj gjërat janë në dorën e tjetërkujt. Detyra jonë ndërpritet në momentin që mbaron “The Voice”, por sigurisht të mendosh që mund të kesh një kontratë me “Universal” është një derë gjigande e hapur para teje, shans që jo të gjithë e kanë.

E përmendët pak më lart vështirësinë e të përballurit me jetën në SHBA. Megjithatë, më konkretisht, sa e vështirë është të jesh një artist emigrant atje dhe nëse përpiqesh të ndërtosh diçka, sa janë shanset për të arritur atë që do?

E thashë dhe më parë që është relative. Ka njerëz që ia kanë arritur dhe njerëz që nuk ia kanë arritur. Por varet çfarë kërkon ti nga vetja jote. Qëllimi im primar pasi shkova në Amerikë, pasi kisha arritur një nivel goxha të mirë në Shqipëri, lidhej me mendimin: unë këtu nuk kam çfarë të bëj më dhe duhet të shkoj në një vend tjetër, të përparuar muzikalisht dhe në vendin më të egër të botës siç është New York City, që të përplas brinjët me më të mirët. Këtu pastaj hyjnë probleme të tjerë. Mos harrojmë se ka problem sociale, është problemi i emigrimit. Unë dy vjet e gjysmë nuk kam pasur as letra atje. Kam pasur shumë gjëra në disfavorin tim për të arritur atë që doja. Ky nuk është justifikim, nuk është justifikimi i Eltonit që shkoi në Amerikë dhe dështoi, apo arriti sa arriti dhe nuk bëri gjë të madhe. Sigurisht që nuk bëra ndonjë gjë të madhe atje dhe nuk dua të justifikohem. Gjithë problemi është sipas mundësive të njeriut dhe kushteve sociale që çdo njeri ka në jetën e vet. Mendoj që kjo është ajo që e çon një njeri përpara si emigrant në një shoqëri të civilizuar siç është Amerika, Anglia apo Evropa e Bashkuar. Gjithsesi fitova jashtë mase, fitova gjithçka, fitova kulturë, përsosa personalitetin tim. Bëra punë të tjera që sido të jetë mund të themi se më kanë ndihmuar jashtë mase në performancën time si individ dhe ia di për nder Amerikës për të gjithë gjërat që më ka gdhendur. Kur kam ikur nga Shqipëria kam qenë një qenie e egër kurse atje me gjithë mend u gdhenda në kuptimin e mirë të fjalës.

Në ç’kuptim ishe një qenie e egër dhe në ç’mënyrë u gdhende?

I egër në kuptimin thjesht të pozicionit që më jepte Shqipëria, ajo që kisha arritur në Shqipëri në momentin kur kam ikur para shtatë vjetësh. Ishte një marrëdhënie shumë arrogante midis artistëve, midis publikut dhe artistëve dhe në të gjithë klubet shqiptare ekzistonte një lloj moskulture. Kurse tani kam parë vlerësime të tjera, njerëz që i ndjekin idhujt e tyre, kam parë këngëtarë që sillen shumë herë më mirë në skenë sesa kur kam qenë unë. Kështu që gjithçka ka progresuar për të mirë. Ndoshta shqiptarëve u duket një budallallëk kjo që po them sepse nuk e shikojnë me atë sy sepse janë përditë këtu, por unë që kam pasur një shkëputje shumë të gjatë, në momentin që vij e shikoj që këtu gjërat kanë progresuar për mirë, edhe pse disa të tjera mbase për të keq. Por nëse flasim për shërbim muzikor, për shërbim arti gjërat këtu kanë progresuar për mirë.

Sa je marrë me muzikë në Amerikë? Sa e ke njohur nga afër atmosferën muzikore atje?

Jam marrë me muzikë gjatë gjithë kohës në Amerikë. Nuk jam marrë ashtu si jam marrë në Shqipëri, 24 orë. Këtu jetoja për muzikën. Në Amerikë kam pasur dhe probleme të tjera, sepse jeta atje është shumë e vështirë. Sigurisht më është dashur që edhe të punoj, por jam marrë dhe me muzikë. Pra, kam bërë dhe gjëra të tjera. Arrita një lloj alternimi mes muzikës dhe punës tjetër. Kam punuar edhe si muzikant në studio, edhe si “live musician”, edhe në studion time në shtëpi, por sigurisht nuk flasim për burim material sepse do të flisnim për gjëra qesharake. Flasim thjesht për kënaqësi dhe pasion se në fund të fundit jam diplomuar për muzikë dhe nuk jam shofer.

Familja është një pjesë e rëndësishme në jetën e secilit. Nga një anë ajo mund të jetë ndihmë dhe përkrahje për artistin, por nga ana tjetër kërkon edhe përkushtim. Si e sheh veten në këtë raport, mbase jo të lehtë mes artit dhe familjes?

Ky është një problem shumë i vështirë dhe shumë relativ. Nuk preferoj të flas shumë për këtë gjë pasi familja është diçka e shenjtë, ndërkohë që është edhe shumë e hapur si organizëm. Por më pëlqen ta lë mënjanë në këtë pikë, për të vetmen arsye sepse nuk besoj që një grua ose bashkëshort për gruan e vet të jetë dakord njëqind për qind që burri ose gruaja e tij të merret qind për qind me art, pasi në momentin që krijohen formate të tjera brenda një rrethi, atëherë njerëzit kanë interesa të tjerë. Fatkeqësisht i kërkoj të falur familjes sime në këtë rast. Zemra ime rreh për muzikën dhe do të vazhdoj që të jetoj me muzikën në kokë dhe fatkeqësisht çdo kompromis tjetër që bëhet dhe bëhet mbrapa muzikës, për mua nuk do të ketë shumë vlera.

Aktualisht familja juaj vazhdon të qëndrojë në SHBA?

Familja ime është në SHBA. Normalisht unë nuk mund t’i kërkoj djalit tim të vijë në Shqipëri, ashtu siç nuk mund t’ia kërkoj këtë gjë edhe Jolës. Ata kanë zgjedhjen e tyre dhe unë kam zgjedhjen time. Fatkeqësisht disa gjëra ndonjëherë ndodhin në këtë lloj forme.

Do të të pëlqente që djali të ishte një muzikant dhe në këtë mënyrë të vazhdonte “traditën” e familjes Deda?

Sigurisht që do të më pëlqente, por problemi është se do të më pëlqente që djali të merrej me një lloj arti të kufizuar. Duke e parë realitetin, të paktën atë amerikan ku ai jeton, njerëzit kanë shumë interes për art por duhet të jesh supergjeni që të çash. Ndërkohë nëse je një muzikant mesatar atëherë gjithçka ka mbaruar. Muzikantë mesatarë janë të gjithë kamerierët dhe të gjithë pastruesit e Nju Jorkut. Secili prej tyre mund të kërcejë dhe këndojë para teje në mënyrë që mund të thuash: në rregull, ky është profesionist! Sepse të gjithë e kanë nga një shkollë dhe një kurs të këtij lloji. Unë do të kisha qejf të merrej me muzikë, por edhe të shkollohej në diçka tjetër. Edhe unë të njëjtën gjë bëra, ndërkohë që isha në Amerikë. Kam bërë shkollë për IT- Information Technology, kam mbaruar për inxhinier rrjeti dhe kam punuar për tre vjet në këtë fushë. Ka qenë diçka relative. Kjo zgjedhje erdhi si një nevojë që të mbaja familjen time në funksion, që unë të krijoja të ardhura siç krijonte gruaja ime që këtë fëmijë ta rrisnim bukur dhe shëndetshëm. Dhe funksionoi aq sa funksionoi.

Cili është vendi ideal për ty ku do të të pëlqente të jetoje, një vend ku mendon se gjërat mund të funksionojnë gjatë dhe bukur?

Niçja dikur ka thënë që gabimi nuk ekziston përveç se të besosh te idealja. Në rast se ne besojmë te një ideal, ky na qenka gabim sipas Niçes. Unë sigurisht në kohërat e mia, kur kam qenë pak më i ri e kam kundërshtuar këtë gjë. Duke provuar realitetin amerikan, ndërkohë që shumë njerëz thonë: O Zot, si nuk e provova njëherë Amerikën, si nuk shkova njëherë në Amerikë mund të them se nuk është Amerika zgjidhja. Kjo është thjesht kualiteti i individit, diçka që individi e kërkon te vetja e vet. Në rast se ai e di se çfarë kërkon asnjëherë nuk mund të gabojë. Ka njerëz për të cilët Amerika është ideale, për mua nuk është ideale. Pra, nëse do të më kishit pyetur se cili është vendi ideal për Eltonin do të isha përgjigjur: asnjë vend. Asnjë vend nuk është ideal për mua. Idealja ekziston ndoshta në ëndrrat tona, në psikologjinë dhe imagjinatën tonë. Në realitet kjo nuk ekziston. Gjithçka është kompromis. Ne duhet të bëjmë këto kompromise sipas kushteve që na paraqiten në jetë. Kështu në këtë rast nuk ka më ideale.

Gjithçka është kompromis! Por megjithatë, kompromiset e zvogëlojnë një artist apo jo?!

Sigurisht. Në rast se do të flisnim për idealen, idealja është vetëm muzika për një muzikant, është vetëm teatri për një aktor ose regjisor. Janë disa gjëra që nuk mund të shkelen me këmbë, por këto janë forma sublime, jo forma reale të jetës që të mund të flasim realisht siç flasim për një copë bukë apo makinë. Këto forma sublime sigurisht që kanë koston e vet dhe kjo kosto transmetohet me disa artistë që e bëjnë ose nuk e bëjnë këtë kompromis. Në rastin kur do e bësh kompromisin sigurisht që do të futesh në rrjedhat e një artisti komercial. Ndoshta mund të jesh edhe i suksesshëm dhe të lësh gjurmë. Ka artistë që nuk kanë bërë kurrë kompromis në jetën e vet, nuk janë të njohur, kanë lënë shumë pak gjurmë, por kanë disa kulte të vetat, të cilat i japin vlerën si kanë dashur ata. Pra, gjithçka është relative, nuk mund të flasim për diçka ideale.

Po nëse flasim sërish për ty, cili është kompromisi më i madh që të është dashur të bësh?

Nuk e mendoj këtë gjë se nuk më është dashur të bëj ndonjë kompromis të madh, përkundrazi ato kompromise që më janë dashur ose i kam refuzuar ose i kam bërë gjysma-gjysma. Por të mendosh që kompromisi më i madh ishte të mos merresha me muzikën për 24 orë në 7 vjet, them se ky është kompromisi më i madh që kam bërë në jetën time.

Shumë njerëz të mbajnë mend si djaloshin rebel me flokë të gjata që këndonte muzikë rock me miqtë e tij. Në fakt është po kaq rebel Eltoni sot dhe e ndjen veten mirë në po të njëjtin lloj muzike si vite më parë?

Eltoni faktikisht ka provuar shumë lloj rrymash, që tek muzikanti, këngëtari e të gjitha. Problemi është që Eltoni tani ka ardhur në rrymën e vet që i ka pëlqyer gjithmonë e që është blues rock dhe kjo arrin të bëhet më në fund me pjekjen e moshës. Aty dua të qëndroj dhe besoj qëndroj mirë tani. Nuk jam më Eltoni i egër që këndon rock & rroll, se çdo gjë vjen me moshë, por akoma e gjej veten mirë në këtë lloj rryme dhe përderisa flasim për blues dhe rock do të flasim për muzikë që komercializmin e ka të minimizuar. Duke e pasur të minimizuar shanset që të kthehesh në një makinë ose vegël të sistemit janë shumë të pakta, kështu që besoj se do të vazhdoj të rri në atë rrymë që kam dëshirë. Mendoj se jam shumë vonë për të ndryshuar këtë gjë sepse nuk jam më 20 vjeç, por më pëlqen kështu siç jam. Është detyra ime dhe kënaqësia ime që njerëzve t’u jap muzikën e mirë, t’ua jap ashtu siç e ndien Eltoni dhe do Eltoni, ndërkohë në rast se njerëzit e pranojnë është puna e tyre. Në rast se nuk e pranojnë ose diçka nuk shkon tek unë, ose diçka nuk shkon tek ta. Atëherë sigurisht më takon që të marrë masa dhe të shoh çfarë nuk funksionon dhe të marrë e të riparoj gabimet e mia. Gjithsesi them që gjithë jetën kam kompozuar me shpirt, kam shkruar këngët e mia origjinale që fatmirësisht jetojnë edhe sot pas kaq shumë vitesh dhe kjo më jep kënaqësi. Them me veten: jam ende i ri, pse të mos vazhdoj të japë ende muzikë që të vazhdojë të jetojë dhe nesër, pasnesër Elton Deda të ketë gjurmën e vet në historinë e rock-ut shqiptar?!

Një pjesë e rëndësishme në një këngë bashkë me muzikën është edhe teksti. Si e sheh lidhjen e muzikës me tekstin dhe sa i rëndësishëm është ky i fundit për ty?

Unë shkruaj edhe vetë tekste. Teksti është shumë i rëndësishëm dhe për mua është një nga elementët kryesorë. Nuk mund ta ndaj dot tekstin nga muzika. Unë fatkeqësisht apo fatmirësisht kam shkruar gjithmonë muzikën në fillim dhe pastaj tekstin. Kurrë Elton Deda nuk ka marrë një tekst para që të inspirohet nga ky tekst dhe të shkruajë muzikën. Përkundrazi muzika ime ka qenë gjithnjë imagjinatë. Imagjinatë, imagjinatë, imagjinatë. Dhe pastaj e kam sforcuar një poet, (fatmirësisht kam punuar me poetë shumë të mirë që e kanë kuptuar, ua kam shpjeguar, ulur në kafe, ku kemi thënë gjërat troç, plus dhe i ka ngacmuar ideja e këngës). Janë emra si Orges Toçe, Sokol Marsi, Blerim Katroshi, të cilët janë shokët e mi dhe janë edhe muzikantë. Puna është se sido që të jetë, teksti është një element thuajse i njëjtë me muzikën. Në momentin që këta dy element ngjisin njëri me tjetrin atëherë nuk flasim më për çështje teknike, por për krijimtari. Këto dy gjëra janë krijimtari. Orkestracioni, interpretimi këto dy gjëra janë teknike. Në rast se kemi brumin e mirë që mund të punojmë, gjithçka është e mundur. Një orkestracion, një interpretim i thjeshtë dhe pastaj gjithçka ngjit bukur.

Jo shumë kohë më parë u rishfaqët në skenën muzikore dhe premtuat se do të sillnit një album, të cilin ende nuk po e shohim në treg…

Albumi është gati. Fatkeqësisht këtu disa gjëra nuk shkojnë mirë në treg. Tregu ka humbje shumë të madhe. Ndoshta është keqmenaxhim, ndoshta mosinteresim, nuk di si t’ia vë emrin. Gjithsesi unë albumin e kam me vete, është i masterizuar, është gati dhe në momentin që do të kem një plan më konkret sigurisht do të bëj të ditur edhe promovimin e albumit.

Albumi përmban dhjetë këngë të reja. Është kryesisht i rrymës blues rock. Është pak i vjetër, në ‘sound’ le të themi, por këngët janë të gjitha të shkruara me shpirt dhe me zemër. Është bërë sigurisht në kushte minimale, sepse ashtu ishin kushtet e mia në Amerikë. Megjithatë, vura gjithë shpirtin tim, gjithë zemrën time në këtë punë dhe kam përshtypjen se për njerëzit mund të jetë diçka e këndshme dhe e lezetshme për ta dëgjuar. Kjo varet edhe nga niveli i njerëzve, por mendoj se aq njerëz sa e duan Eltonin mund ta blejnë albumin. Dhe nuk është puna vetëm për të blerë albumin, por që ai të thotë diçka. Në rast se njerëzit kanë kthim negativ sigurisht me atë album diçka nuk shkon dhe duhet ta shikoj. Në rast se kanë reflektim pozitiv, atëherë do të thotë që e kam arritur qëllimin dhe njerëzit e shijojnë albumin. Këngët janë të gjitha në shqip. Mund të them se është bukur.

Ndërkohë besoj keni menduar edhe për realizimin e ndonjë klipi?
Kam në plan që të realizoj një klip. Unë do të jem shumë gjatë në Shqipëri kështu që kam gjithë kohën në dispozicion, gjithë kohën për të menaxhuar albumin dhe klipet, kështu që në të gjithë gjërat jam shumë komfort në këtë pikë. Sigurisht që do të bëj klip se kjo gjë shkon në të gjithë botën dhe jo vetëm në Shqipëri.

Mbase është diçka për të cilën ju pyesin shpesh megjithatë, sa ka ndikuar babai juaj, Ferdinand Deda në formimin tuaj artistik. Keni menduar të risillni muzikën e interpretuar prej tij në një formë tuajën, të Eltonit?

Në Festivalin e Këngës ju pret një surprizë e këndshme, të cilën nuk po e zbuloj. Do të them që Ferdi sigurisht që më ka dhënë një dorë shumë të madhe. Personalisht e kam menduar veten time gjithnjë të ndarë nga babai, jo në shijet muzikore, por në rrymat muzikore që përfaqësonim. Babi ka dashur që Eltoni thjesht të ishte një muzikant klasik, unë doja të bëhesha një muzikant rock-u. Këto dy gjëra janë të ndara. Por sido që të jetë muhabeti, çfarëdo divergjence të kem pasur me tim atë, thjesht fakti që kur kam lindur kam pasur pianon në shtëpi dhe pesë vjeç im atë m’i vuri duart në piano dhe dëgjova tingujt e parë që vinin nga ajo gjë që prodhonte tinguj dhe që më magjepsi, thotë shumë. Vetëm me kaq mbaron muhabeti dhe nuk ka ku shkon më shumë influencë dhe nuk ka se si një prind të bëjë më shumë për fëmijën e vet.



Ndërkohë rryma muzikore, të cilën praktikonit në ato vite ishte diçka gati e panjohur në Shqipëri. Cilët kanë qenë ata muzikantë që ju kanë frymëzuar dhe ndikuar në këtë drejtim?

Në Shqipëri sigurisht nuk ka pasur muzikantë të tillë se në momentin që unë kam filluar të formohem, këngët kanë qenë kryesisht politike, kinezërira. Ka pasur shumë këngë të bukura, por unë kisha tërësisht shije të tjera dhe nuk përzihesha me këtë gjë. Kështu që flas vetëm për shembuj botërorë. Kanë qenë “Led Zeppelin”, Jim Hendrix, “The Doors”, “Deep Purple”, “Toto” e disa grupe të tjera. Por ata që kanë ndikuar më tepër te unë kanë qenë “Led Zeppelin”.

Po për veten përtej muzikës ç’mund të thuash? Si do ta përshkruaje veten me pak fjalë?

Jam njeri shumë i thjeshtë dhe tepër i komplikuar brenda vetes sime. Në momentet që jam me njerëzit mundohem të jem i thjeshtë, pasi sa më i komplikuar të jesh aq më shumë të çmendur të bëjnë. Por mendoj se thjesht jam njeri shumë i thjeshtë dhe mundohem që të mbaj relata të mira me gjithë njerëzit. Do ta konsideroja veten time të qetë, të dashur. Më pëlqen shakaja, humori, aspak depresiv, jam shumë optimist. Kuptohet që kam momentet e mia siç i ka çdo njeri, momente melankolike, të paqarta, të turbullta, shmangie, por në përgjithësi e ndiej veten mirë kështu siç jam dhe e rëndësishme është që edhe njerëzit të më pranojnë kështu siç jam, sepse përndryshe ka njerëz të tjerë në këtë botë dhe do të vazhdoj punën time. Eltoni ka një strategji në kokën e vet dhe kjo strategji është: gjithmonë në shërbim të muzikës. Gjërat e tjera pak më interesojnë.

Po shoqëria, miqtë ç’rol zënë në jetën tënde? Cilët janë ata persona që i ndjen më afër shpirtërisht qofshin këta njerëz të familjes ose jo?

Emra të përveçëm do të ishte budallallëk të përmendja sepse kam shumë shokë, shumë miq, mike. Por mund të them se motra dhe mami në momentin që kam ardhur në Tiranë janë një mbështetje shumë e madhe për mua, ashtu si më kanë mbështetur gjatë gjithë jetës. Fatkeqësisht u bë shumë kohë që motra ka qenë jashtë shtetit ashtu si dhe unë që ika për shtatë vjet, por tani sikur jemi mbledhur. Them që mami dhe motra më rrinë shumë afër, plus gjithë miqtë dhe shokët e mi. Por të them të drejtën nuk jam më Eltoni që kam qenë më pare, i cili shpenzonte shumë kohë në shoqëri, miqësi e gjëra të tilla. Eltoni tani është më i mbledhur, është më i fokusuar në projektet e veta dhe shumë herë më i qartë. Shoqëria e madhe dhe gjëra të tjera të tilla që fatmirësisht i kam provuar, se njeriu duhet t’i provojë të gjitha, sigurisht kanë një vend shumë të rëndësishëm, por në fund të fundit njeriu duhet të dijë të krijojë një raport midis punës dhe shoqërisë. Në rast se njeriu është gjithë kohën shumë i zënë me punë, e mendon vetë se sa kohë mund të dalë për t’u marrë me shoqërinë. Unë në këto shtatë vjet që kam kaluar në Amerikë kam krijuar një disiplinë pune të tillë në të cilën shoqëria zë një vend jo si dikur. Të dal me shoqërinë për mua do të thotë njëherë në javë, njëherë në dy javë. Një mik, dy miq, tre miq, qejf, gallatë, një tavolinë e lezetshme, por jo më ditë për ditë siç e kemi pasur dikur.

Megjithatë, njeriu ka ca gjëra me të cilat lidhet qofshin këto njerëz, sende, zakone… Cilat janë ato gjëra pa të cilat Eltoni nuk bën dot?

Jam njeri që mundohem të kem larmi në jetën time. Në momentin që them të kem larmi, them se Eltoni kurrë nuk duhet të përsërisë një rutinë vrastare që njeriun e çon në mërzi. Sot për shembull isha në shtëpi dhe në një moment i thashë motrës se kisha dëshirë të bënim një xhiro, të dilnim në këmbë, të uleshim te Akademia dhe të pinim një cigare si dikur. Është diçka ndryshe. Nuk është puna se nuk bëj dot pa këtë gjë, sot e bëra, ditën tjetër nuk mund ta bëj. Eltoni nuk ka kurrë gjëra pa të cilat nuk do të jetonte dot. E vetmja gjë pa të cilën nuk do të jetoja dot është djali im.


Gazeta Metropol - Blerina Goce

http://www.gazetametropol.com/tekst.php?idt=72442

[loneeagle]

Gjeni ?

ahahah edhe une te njejten gje po mendja. Une as per kengetar shume te mire nuk e njoh nejse tani doli edhe gjeni.

[HEN-RI]

Pa dyshim qe sa me shume jeton njeriu, aq me teper e kupton se sa e vertete eshte shprehja : Te miren e vleresojme kur e "humbim"
Elton Deda i mungon skenes shqiptare ! Ky kompozitor gjeni, nder te paret qe kerkoi te shprehet ndryshe, me ritme modern dhe klasik njeherazi, i vertete dhe origjinal. Veshtire se muzika shqiptare do arrij te krijoje kompozime si "Qytet i vjeter" ose "Nuk kerkoj tjeter njeri"

E hodhen poshte shqiptaret. Kritika profesionale e vleresoi, por kjo nuk mjafton, asnjehere nuk do mjaftoje, dhe Amerika do vazhdoje te na i "gllaberoje" njerezit tane.

Dolen Sinanerat me shoke, erdhi Altini me Dylin...erdhi Pandora !
Vriteni muziken derra...vriteni muziken...hajde pra ju thashe...vriteni muziken !


As vete nuk e di
Pse lodhem ta gjej
Ende ndjej ndonese ka shume akull mes nesh
Kjo vjeshte e heshtur dimrin se fsheh

Se dielli ndricon prape dhe shiu pushon
nuk di zemra saj nga dhimbja renkon
gjithcka do ta falja qe hapat e saj
te trokisnin prape tek une
ende syte e tu kan ca lote te pathare
si fshin dot e dashur ndonese jemi larg
dhe kurre mos mendo vetem s'je ne kete bote
sepse ti ke nje njeri qe te do

MILLAXHI DO TA KISHTE ME PERSHTAT!

[mondishall]

Me zhgenjeu kjo interviste e Eltonit.

[Maqellarjot]

E hodhen poshte shqiptaret??????????????
Kishte fansat e tij dhe ai po thuaj i ishin shfryre xhepat e iku ti mbushte andej. ca ti bejne shqiptaret ti japin rrogen e tyre?
Pastaj mos e ngri ne maja se shqiperia ka kompozitor akoma me cilesor se Deda po varet nga preferencat.

Pershendetje...

Sigurisht muzika eshte dicka shume subjektive. Megjithate kompozitoret e "vertet" qe krijojne muzike te "vertet" jane shume te rralle ne shqiperi. Akoma me te rralle jane Kantoutoret me cilesine e Elton Dedes. Besoj se nuk po flitet se kush e pelqen apo sa shume i mbushi xhepat. Kjo nuk duhet ti heqi atij 'rendesine' qeka patur ne zhvillimin dhe evoluimin e muzikes moderne ne shqiperi. Besoj se me te vertet ai i mungon skenes se muzikes ne shqiperi. Per mendimin time kenga e tij "Nuk kerkoj tjeter njeri" ne skenen shqiptare edhe sote eshte e pakapshme. Eshte nje kenge e mrekullueshme, si nga ndertimi muzikor, texti, interpretimi. Ajo qe e ben ate kenge akoma me te vlefshme eshte sepse tingullon Shqip. Eshte nje Krijim Artistik Origjinali origjinal.

Edhe per mendimin tim Elton Deda eshte Nji nga kompozitoret me te mire keto 20 vjetet e fundit qe shqiperia ka prodhuar! Ndoshta me i miri...

[D&G Feminine]

Me pelqen shume Eltoni. Per mua eshte 1sh. Ka bere shume pak kenge po cilesia eshte top notch. Ka substance si kompozitor po edhe si kengetar. Eshte modern dhe i thjeshte ne te njejten kohe. Eshte i embel dhe burreror. Edhe kur eshte melankolik nuk eshte tip qaramani si Piro Cako apo Redon Makashi apo teatral si Aleksander Gjoka.
Me vjen keq qe nuk arriti te behej dikushi ketu po kjo puna e artistit eshte delikate, shpesh identifikohen vetem nga ambienti nga i cili dalin. Per europianet ne pergjithesi eshte e veshtire pershtatja ne Amerike, per artistet flas, aq me teper kur behet fjale per muzike jo pop ose komerciale. Mezi po pres ta degjoj kete albumin e ri qe ka bere.

[Maqellarjot]

degjojeni kete keng, nuk eshte nji nga me te mirat te tije, por eshte nji nga kenget qe pasqyron Vecorit dhe ate qe eshte unike tek Eltoni. Sote eshte shume veshtire te gjesh autencitet apo origjinalitet te mirefillt sidomos ne muzike. Megjithe ate ai ka aftesite qe te Vetesoj gjithcka qe prek. Kjo eshte kenga e leht, pop/rrock shqiptare.


http://www.youtube.com/watch?feature...&v=G602M4SAkck