Kontributi i rinise shqiptare ne jeten e vendit

[DYDRINAS]

Letër të rinjve të vjetër


» Vendosur: 09/08/2008 - 10:33


• Elisa Spiropali

O të rinj të vjetër,
Po dua të sjell në vëmendjen tuaj së pari një episod të shëmtuar tepër domethënës të këtyre ditëve, i cili ndaj jush edhe ndaj të gjithëve, është po aq larg sa edhe afër.
Pothuaj të gjithë autoritarët dhe diktatorët bëjnë nga një proçkë qesharake pak pas të gjashtëdhjetave. Kjo ndodh zakonisht me shfaqjen e shenjave të një etheje egocentrike ekzibicioniste, e cila në atë moshë i kap befasisht. E bëri edhe i yni një të tillë. U la në det ta shihnin të gjithë. Demek, “unë dhe deti”, “deti dhe unë”, “unë i madhi, ju të vegjlit, bota e madhe, deti i pafundmë”, nuk jam plak i rrjedhur dhe i marrë fund si thonë disa, por një qiri i vërtetë tip rilindësi naimian; “Jam i gjallë e jam ndër jetë, jam ndë dritë të vërtetë”, demek që shkrihem duke ndritur për ju, iu respektoj ju, energjinë tuaj - sidomos energjinë, sepse atë kam pik’ të dobët - kulturën sportive, i ftoj të gjithë shqiptarët të bëjnë si unë, unë, unë etj., etj., etj., delire kryeministrore propagande kineze. Përpikmërisht kështu e bënte Mao Ce Duni. Duke kapërcyer në moshë të tij Yangtze-në, nga një breg tek tjetri. I yni këtë herë nuk mund të kapërcente në bregun tjetër. Megjithëse shumë mirë do bënte ta hidhte detin, dhe andej të mbeste, duke u harruar në muhabete për Drejtësinë, me, për shembull Berluskonin.
Çfarë keni të përbashkët ju të rinj të sfilitur me këtë episod të shëmtuar nga kryeministri ynë i vjetër? Kryeministri ynë është një i vjetër që rreh të duket i ri. Ju jeni të rinj, por dukeni të vjetër. Pra, keni të përbashkët shterjen e energjisë. Historia e vjetër dhe e re e botës është plot me shembuj të rinjsh që japin gjithçka, edhe jetën, për vetëm një fije liri më tepër. Si dhe me plot shembuj të tjerë pleqsh, që edhe botës i vënë zjarrin për një ditë pushtet më tepër. Me të dytët, pra me kolltukofagët e vjetër, jemi në rregull. Madje, më në rregull se në rregull. Episodi i mësipërm me kryeministrin, mes shumë shembujve, është një nga provat. Sa shumë të rinj të fikur! Kafenetë, këto ishuj mediokriteti dijesh, pasiviteti pune, steriliteti idesh, plot me look-e ekstravagante, krehje të çuditshme, gjeste të studiuara, mimika të kompleksuara, me muhabete sa të duash; Për dollarë, euro, menura, moda, manikyra, miq, udhëtime, viza, aeroplanë, internet, bankomatë. Pra, të gjitha rrugica, jo autostrada, gjëra të ngushta, të vogla, të zbrazëta. Pa ndezje. Pa zjarr. Pa nerv. Gjëra pa rëndësi. Fluturime të ulëta dhe të shkurtra prej lakuriqi nate.
Zyrat e administratës. Edhe në ato zyra ka të rinj. Po, ka, por nuk ndjehen. Janë ata të cilët në vend që të kacafyten me pushtetin, pushtetit i lëpihen. Prej tyre, pa asnjë përkujdesje për higjienën politike të vetvetes, veç përulësisë së pështirë ndaj pushtetit nuk dëgjohet pothuajse fare zëri buçimtar i të rinjve. Vetëm krrokamat e korbave të vjetër.
Korridoret e politikës. Edhe më beterr. Të rinj pa asnjë energji, që duken gjithë kohën sikur sapo u ka dalë gjumi i pasdites, pa asnjë lloj idealizmi, që hanë çdo lloj supe politike dhe që e vetmja gjë që dinë të bëjnë është t’i mbytin televizionet dhe gazetat me fjalët e shefave. Janë ata që në zyrat e politikës nuk ndodhen për shkak të ndonjë talenti apo prirjeje ndaj ndonjë ideali politik, por thjesht për shkak të rrethanave apo sepse atje i ka hedhur era e farefisit, ose parashuta e interesit. Dhe prandaj mbeten gjithë kohën të zhytur në kalkulime të egra, vulgare materialiste. Në stilin më të shëmtuar; Sa më radikalë të mllefosur që shpallen, aq më kalkulatorë janë. Aq keq dhe aq ters veprojnë dhe reagojnë të rinjtë e zyrave të politikës tonë, sa tashmë mund të thuhet me siguri se janë kthyer në fatkeqësi edhe të shefave, të cilëve u shërbejnë me hile. Për të mos u zgjatur këtu për mërinë e shefave fatkeqë, të cilën e kanë siguruar me kohë. Janë pikërisht këta të rinj të avangardës së vdekur rinore, të cilët në vend që t’ia shtojnë idealizmin politikës, po e thajnë, po e sterilizojnë, duke e bërë krejt politikën një gjellë të pahonepsshme për shqiptarët, me pasojat që dihen natyrisht.
Pse kaq shumë të rinj të lodhur, të këputur? Pse gjith’ ky avashllëk rinor? Ku është vrulli i papërmbajtshëm i moshës? Ku ka vajtur energjia e pashtershme krijuese? Ku është arratisur radikalizmi i ndritur produktiv, rebelizmi i bukur shpresëdhënës?
Adoleshentët dhe të rinjtë e gjysmës së parë të shekullit të kaluar mezi prisnin të rriteshin. Nguteshin të moshoheshin. E stimulonin edhe vetë. Pa mbushur 20 vjeç, sajonin një pamje tjetër të një moshe më të rritur, bëheshin befas seriozë, vinin kravata, mbanin borsalina, pse jo edhe fejoheshin dhe martoheshin herët, madje dhe bënin shumë fëmijë. S’do mënd që e bënin nga ngutja për pjesëmarrje në vendimmarrje, sepse dihet që të rinjtë në përgjithësi s’para janë pyetur. Kjo vazhdoi deri në fund të viteve ‘60, kur kjo tendencë pasi u frenua befas, pas pak u përmbys. Të rinjtë nisën të bënin llogaritë me kohën. Adoleshenca me zor të madh u shndërrua në rini, rinia pothuajse kurrë nuk e kapi pleqërinë. Kjo tendencë e rinisë së përjetshme për ta jetuar dhe shijuar moshën e re sa më gjatë, vazhdon ende sot në shkallë planetare. Edhe në Shqipëri. Por në një mënyrë apo stil të degjeneruar; Në pararojë të këtij stili të përçudnuar ekzistence, jeni ju të rinjtë e lodhur. Ju që vërtet e ruani me fanatizëm look-un e të riut, por me ngathtësinë dhe veset e buzë-varrit. Ju që keni mbetur si kandila pa vaj, si motorë pa benzinë, si kompjuterë pa korrent, si plugje pa truall.
Shqipëria metropolitane po mbushet me falangat tuaja me sytë mbi laptopa të ftohtë në duar. Shqipëria rurale, edhe ajo po tërhiqet çdo ditë e më tepër ndaj gjërave të kollajta metropolitane, kafeneve, muhabeteve, thashethemeve, intrigave. Dhe të gjithë këtë murtajë të përbindshme vaniteti vetëvrasës po e përshkon tejembanë fenomeni më fatkeq që mund të imagjinohet; nga përpjekjet për transferimin qëllimkeq të inferioritetit që ju ngordhalaqët e shumtë rrekeni ta përcillni tek energjikët e pakët. Sepse ku jeni katandisur ju vetëm atë dini të bëni; të baltosni të tjerët për mungesat e vetvetes. Dhe kështu, mungesë pas mungese, ankesë pas ankese, mburrje pas mburrje, sharje pas sharje, po rrokullisemi të gjithë në fundin e një moçali balte tranzicionale. Sigurisht kështu do ndodhë, sado e tmerrshme është përderisa brenda shpirtrave të snobistëve ngordhalaqë të sotëm ia kanë arritur të depërtojnë komplekset shtypëse të të vjetërve. Sa turp! Fikja e rinisë, ky realitet haluçinant i Shqipërisë së sotme, është problemi më i rëndë, fatkeqësia shqiptare më e madhe e kohëve moderne, turpi më i padurueshëm që na ka gjetur, nga i cili turp vetëm Zoti e di si mund të dalim faqebardhë.

Gazeta Panorama

[DYDRINAS]

Sic duket Elisa (me siguri ndonje anetare e Mjaftit dhe G 99) ndjehet e deshperuar nga fakti se ajo/ato nuk po gjejne perkrahjen e pritur per te bere dhe ate vendin ne karriket e politikes shqiptare.

Cuditerisht i paska bere pershtypje fakti qe Berisha qenka lare ne det dhe deri sot nuk kam lexuar qe ti kete bere pershtypje fakti se Rama pozon nudo apo se Meta hidhet mbi tryezat e parlamenti per te sulmuar nje femer, kryetare te Kuvendit.

Asaj/atyre nuk ju ka bere pershtypje se ne krah te Rames (qe eshte ne te vertete idhulli i tyre) gjendet Gjinushi, Ruci, Milo, Dokle etj.

Ky eshte gabimi me i madh qe po ben nje brez i ri qe perpiqet ta gjeje veten ne politike, se ne vend qe te merret me politike dhe ne vend se te gjeje rruget dhe menyrat per tju afruar publikut, ata merren me sulme personale ndaj Berishes!

Publiku shqiptar eshte i prirur te shohe figura te reja, ide te reja dhe jo figura te reja me fjale te vjetra dhe me veprime deshperuese.

[juanito02]

Eshte e mjaftit ose jo ta kemi te gjithe te qarte se po u mesojme te gjitha pudhesite komuniste brezit te ri dhe ky brez po su shtrua ne kohe me binaret e kombit do jete brez me i rrezikshem se vete te poshtrit fa fund te kesaj shpure politike qe na ka qeverisur per 18 vjet.
Cfare po u mesojme ketyre te rinjve tane ?
Qe leku fitohet me politike, me kurveri, dhe me droge asnjehere me pune te ndershme.
Po i mesojme te kerkojne X5 pa dale ne jete akoma.
Po i mesojme te bejne shkolla false dhe diploma me leke
Po i mesojme te kene ideal braktisjen e vendit te vet.
Po i mesojme qe ky vend nuk behet dhe nuk ka kurrfare prespektive.
Po i mesojme pubet, tangat, veshjet tipike te perdala,
Po i mesojme servilizmin komunist, peruljen perpara njeshit,
Po i mesojme pabesine, babezine, genjeshtren.
e shume gjera te poshtra po i servirim rinise tone.

Sali monstra ka rolin e vet ne kete katrahure sociale po jo me pak ka gjithe spektri i kurveruar politik qe na ka qeverisur deri sot.
Per kete ka te drejte ajo cupa.
Se kur saliu lahet ne det mua nuk me rruhet fare, mua me vjen ndot kur ai qesh, mashtron, shan, sthote asgje te mencur,

[DYDRINAS]

Po tash mu kujtua kjo Elisa qe e pashe disa kohe me pare ne nje emision te titulluar VUP bashke me nje djale qe jetonte ne SHBA.

Ne nje kohe qe ata fo flisnin per jeten ne Shqiperi dhe ai djali i thoshte se ne Shqiperi koha kalohet neper kafene, kjo i thoshte se ne Shqiperi kjo eshte e bukur (pra jeta e 24 oreshe neper kafene) etj.

Duke lexuar hartimin e saj ne gazete dhe duke pare vleresimet e saj per "rinine e vjeteruar", m'u kujtuan dhe fjalet e saj ne ate emision.

Per cudine time ai djali qe jetonte me vite ne SHBA (me mbiemrin Salaj) kishte nje mendim shume te sakte per jeten ne Shqiperi (ai kishte pak kohe ne Tirane), ndersa kjo perpiqej me kembe e me duar qe t'ja mbushte mendjen se ketu (ne Tirane) ka energji, klubet jane plot etj dhe se ja vlente qe dhe ai te kthehej.

Me sa kuptova ai kishte nje pune te mire ne SHBA dhe i tha asaj "qe te tere ju qe keni mbaruar per "Public Administration" jeni kthyer dhe perfitoni nga fondet e NGO-ve dhe nuk beni asgje tjeter.

Pak me shkurt per Elisen dhe bashkemoshataret e saj.

Shteti shqiptar dhe shoqeria shqiptare duhet te tregohen me te ndjeshem per persona te tille te diplomuar jashte dhe atyre duhet ofruar shanset per te dhene ndihmese ne zhvillimin e vendit.

Por ajo qe me ben pershtypje eshte fakti se ka shume persona te tille, qe kerkojne sa hap e mbyll syte dhe pa asnje pervoje (vetem pervojen e Mjaftit) tjeter, qe te pretendojne te jene ne pozicione te tilla, per te cilat duhet vite dhe pervoje per ti arrire.

Nga e gjithe veprimtari, bie fjala e Edi Rames, vetem nje gje me ka pelqyer, fakti se ai mbathi opingat dhe mesoi gjeografine e vendit, te cilin ai pretendon ta drejtoje.

Pasi mesoje gjeografine, tash duhet te nise te mesoje dhe mentalitetet e shoqerise shqiptare anekend, qe te njohe dhe te mesoje vecorite e zonave te ndryshme te vendit, qe te dije se si te sillet dhe si te flase, qe te dije se si te behet i besueshem.

Marrja me politike ne Shqiperi eshte nje sipermarrje e veshtire, sepse ndonese nje vend i vogel, ka aq shume sfida, ka aq shume probleme, ka aq shume diversitete, ka aq shume ndryshime ne mentalitete, sa kerkohet nje energji e pashtershme per ti perballuar ato e per te ofruar rrugezgjidhje.

Ndersa perpekja per t'u bere lojtar i politikes shqiptare duke pire kafe dhe uiski neper pubet e Tiranes, duke perkthyer ne shqip leksionet shabllone te universiteteve, duke qendruar shume larg problemeve te shumta qe ka vendi, duket me teper se nje aventure.

Leksionet me te mira te profesoreve me te mire te universiteteve amerikane apo europiane, shpesh duken me teper si utopi ne kushtet shqiptare se sa nje mundesi.

Shoqeria shqiptare e pas dhjetorit 1990, po perpiqet te arrije shekujt e humbur, po perpiqet te kaperceje muret e ngritura mes veti dhe me popujt e tjere, po perpiqet te rindertoje mbi germadhat e urave anadollako-komuniste, urat e reja te levizjes se lire.

Nuk eshte faji i shoqerise shqiptare qe Elisa dhe bashkemoshataret e saj nuk po e gjejne veten, por eshte mungesa e pervojes dhe e durimit te Elises qe nuk arrin te kuptoje se ndryshimi nuk vjen permes spastrimit dhe largimit te moshes se trete, por vjen permes nje kembengulje titanike per ta transformuar te gjithe shoqerine shqiptare, pavaresisht prej moshes.

Transformimi i shoqerise shqiptare eshte nje proces i gjate, i mundimshem dhe si i tille ai duhet te jete gjitheperfshires.

Nje shoqeri arrin ta gjeje ekuilibrin, atehere kur ka nje kombinim te drejte te energjise se brezit te ri dhe pervojes dhe mencurise se eterve te tyre!

[leci]

Nuk eshte faji i shoqerise shqiptare qe Elisa dhe bashkemoshataret e saj nuk po e gjejne veten, por eshte mungesa e pervojes dhe e durimit te Elises qe nuk arrin te kuptoje se ndryshimi nuk vjen permes spastrimit dhe largimit te moshes se trete, por vjen permes nje kembengulje titanike per ta transformuar te gjithe shoqerine shqiptare, pavaresisht prej moshes.

Transformimi i shoqerise shqiptare eshte nje proces i gjate, i mundimshem dhe si i tille ai duhet te jete gjitheperfshires.

Nje shoqeri arrin ta gjeje ekuilibrin, atehere kur ka nje kombinim te drejte te energjise se brezit te ri dhe pervojes dhe mencurise se eterve te tyre!

Sa me shpejt duhet te gjejme aliene qe ti vejme fajin per deshtimin e rinise,ne objektivin e gjetjes se vetvetes.
Nese shoqeria eshte e shthurur mos presim te dalin engjej,nese eshte e deshtuar mos presim te dalin heronj.
Po me Elisen çfare kishin?
Cfare te keqe u beri Elisa valle?

Shoqeria shqiptare mbas vitit 90 po e ben naten dite qe te arrije shekujt e humbur,po perpiqet te rrezoje muret...po sheshon malet,po than detin,po nderton fabrika e po than keneta..po shet kokanine e po nderton hotele,ska lene semafor pa furnizuar me putanka.Ne 15 vjet kemi arritur te jemi nje nga popujt me te perçmuar te Europes.
Po keni te drejte,jemi ne rrugen e duhur, drejt..si thot Gjini jemi tu u dh.i n'total.
Jetoni ne kete dimension apo ne ndonje paralel?

[beni67]

Une jetoj ne USA dhe sapo jam kthyer nga pushimet ne Shqiperi.Dhe cfare pashe atje, cfare me beri pershtypje? Ajo qe pashe tek njerezit ishte mosbesimi tek e ardhmja, pasiviteti, ankesa te pafund deri ne deshperim, nje fare disfatizmi. Absurdja ishte se te gjitha keto, per mendimin tim , nuk perputheshin aspak me realitetin. Une pashe plot ndryshime per te mire dhe u mundva ti them edhe te tjereve se nuk ka vend per pesimizem. Sigurisht duhet punuar shume per tu radhitur me popujt e tjere te botes, edhe te meta ka shume,por e rendesishme eshte qe rruga ka nisur, dhe eshte detyre e atij brezi te ri ta vazhdoje kete rruge. Ketu nuk behet fjale per parti apo individe, por brezat dhe gjeneratat qe do vijne. Sido qe te jete mentalitetet do te ndryshojne dhe Shqiperia do te ece perpara, kjo eshte nje DOMOSDOSHMERI dhe ashtu do ndodhe.......e

[Albo]

Elisa do te jete shkolluar ne kohen e hartimeve dhe jo ne kohen e esseve.

Ideja e Elises, qe ne fakt nuk eshte nje ide e re ne shoqerine shqiptare, eshte mendimi se "ndryshimi pozitiv i Shqiperise varet nga ndryshimi i emrave" apo me bukur, "ndryshimi i madh ne Shqiperi do te vije nga brezi i ri dhe jo nga brezi i vjeter". Qe te dyja mendimet jane plotesisht te pabaza dhe deshmojne se shqiptaret ende edhe pas 2 dekadash nuk kane fituar plotesisht kthjelltesine e gjykimit te tyre te lire e te pastert.

Ai qe e kultivoi se pari kete idene e "rinise" ishte shoku Fatos Nano duke emeruar ne poste kyce te qeverise se tij ne 1997 "rini" te kallepit te Edvin Rames qe u katapultua nga nje papune ne asistence ne France ne nje minister arsimi, edhe pse Edvini nuk ka arsimin e duhur per te hyre ne rangun e intelektualit shqiptar. Me pas Nano e vazhdoi eksperimentin e tij me emerimin e dy capaculeve te PS, Pandeli Majko e Ilir Meta, duke i emeruar keta edhe kryeministra te vendit. Majko dhe Meta mund te kene hyre ne historine e rekordeve Guiness si dy prej kryeministrave me te rinj ne moshe. Edhe pse nuk kishin fituar akoma eksperiencen e drejtimit te jetes familjare, iu la ne dore drejtimi i nje shteti te tere 4 milion banoresh ne nje nga momentet me kyce te historise shqiptare.

Cilat ishin rezultatet e ketij eksperimenti?

Objektivi i kesaj levizje te Nanos ishte perpjekja per te afruar ne PS nje elektorat te ri ne moshe, i vetedijshem se veteranet, pensionistet dhe te gjithe ata breza qe u rriten me idealin komunist po shkojne te sigurt drejt varrit nga dita ne dite. Nese PS do te kish nje te ardhme, ajo duhej te afronte rreth vetes nje pjese te rinise shqiptare qe zgjedhje pas zgjedhje votonte shumica per PD. Arsyeja se perse rinia preferente te votonte shumica per PD ishte e thjeshte: kjo parti kish nje lider me karizmatik dhe me inspirues per rinine shqiptare se sa PS qe liderin e saj e kish ne burg. Por edhe pas daljes nga burgu, Nano nuk inspironte njeri me profilin e tij politik. Kete mungese te theksuar te karizmes te mbarsur me nje arrogance natyrale te tij, Nano mundohej ta kompesonte duke i ofruar rinise oportuniste mirazhin e nje jete lluksoze te ngritur mbi te ardhurat e krimit te organizuar dhe korrupsionit. Dhe ajo qe Edi Rama, Meta, Majko e kompani trasheguan nga Nano ishte "morali nanoist" ku pushteti politik nuk ishte asgje tjeter vecse nje mjet pasurimi dhe permbushje te cdo epshi njerezor.

Me e bukura eshte se Dr. Sali Berisha, pas ardhjes ne pushtet ne 2005, ndoqi te njejtat hapa qe ndoqi edhe Nano, duke afruar rreth vetes te rinj shqiptare, duke i veshur ata me pushtet politik dhe duke i emeruar edhe ne poste kyce te administrates. Kjo ra shume ne sy ne emerimet e Berishes ne qeverine e pare te tij ne 2005. Vecse objektivi i Berishes ishte krejt ndryshe nga objektivi i Nanos: Berisha emeronte ministra te rinj ne moshe, te shkolluar ne Perendim, me shpresen se kjo rini do te luftonte ne nje menyre me energjike dhe me me efikasitet krimin dhe korrupsionin qe kishin pllakosur vendin ne nje nivel te frikshem ne 8 vjetet e keqqeverisjes socialiste. Shpresa e Berishes ishte qe keta te rinj te shkolluar ne Perendim, duke qene se i kane qendruar larg shoqerise shqiptare, nuk do te mund te behen dot kollaj pjese e sistemit te korruptuar shqiptar por do te behen katalizatore per ndryshime pozitive dhe reforma. Kjo ishte edhe arsyeja qe Berisha dhe Topi emeruan ne krye te kryeprokurorise shqiptare nje gjykatese te re ne moshe, pa eksperience te gjate, por me nje gadishmeri te provuar pune per te ndeshkuar krimin dhe korrupsionin sipas ligjit.

Eksperimenti i trete i turpshem ishte fenomeni "Mjaft" qe ishte nje levizje e sponsorizuar po nga pushteti i inkriminuar politik i PS dhe njerezve te saj. Ne afrimin e zgjedhjeve te 2005, kreret e PS e kishin te qarte qe ata ishin diskretituar ne kulm si brenda edhe jashte vendit ne ato 8 vjetet qe kishin qeverisur vendin. Ne mungese te plote konfidence dhe me nje elektorat te majte te fragmentizuar, mafiozet katapultuan ne opinionin publik shqiptare disa "revolucionare" te shkolluar jashte qe ne kembim te dhjetra mijera dollaresh dhe nje mbeshtetje te fuqishme mediatike me ane te mediave qe mafia ka ngritur, te mund te monopolizonin edhe opoziten shqiptare te kohes: shqiptaret te mos te mblidheshin ne opozite rreth PD dhe partive te tjera opozitare por rreth Mjaft dhe atyre te rinjve qe mblodhi leku. Keshtu filloi telenovela "Mjaft" qe ne fillimet e veta eksitoi shume te rinj shqiptare.


A ka treguar rinia shqiptare ne keto 2 dekada se eshte e denje per pergjegjesite historike?

Une do te thosha se ideja se "brezi i ri eshte me i mire se brezi i vjeter" eshte nje mit qe duhet cmitizuar nga mendjet e shqiptareve. Nje shoqeri nuk mund te beje dot perpara vetem me kontributin e te rinjve, nje shoqeri qe te zhvillohet ka nevoje per kontributin, integrimin dhe sakrificen e te gjithe brezave. Shqiperia nuk vuan sepse ne krye te shtetit ka nje 62 vjecar qe e ka emrin Berisha apo nje 50 vjecar si Fatos Nano. Nuk shkohet perpara duke u vene rendesi emrave te pervecem, por duke e vene theksin tek puna dhe reformat qe keta burra kane sjelle me qeverisjen e tyre dhe si keto reforma kane ndryshuar jeten e shtetasve per mire apo per keq.

Rinia ne cdo vend te botes ka nevoje per frymezim, per nje jete model, per nje shembull sakrifice dhe pune te palodhur. Detyra e brezit te vjeter eshte qe te afroje kete model dhe te frymezoje brezin e ri me shembullin e jetes dhe punes se tyre. Ashtu sic duhet ti lere trashegimi brezit te ri edhe te gjitha leksionet e gabimeve te jetes se tyre, ne menyre qe keto gabime te mos riperseriten. Kurse rinia nga ana e saj, duhet te divorcohet nga emocionet adoleshente qe te shtyjne te mos degjosh e respektosh njeri, dhe te mesoje nga brezi i vjeter, si nga suksest edhe nga deshtimet e tyre.

Albo