Besimi dhe arsyeja

[torrkerry]

kat 376-377

Të gjitha përmasat (dimensionet) e jetës së njeriut ishin të fuqizuara nga rrezatimi i këtij hiri. Për sa kohë do të qëndronte në intimitetin hyjnor, njeriu nuk do të vdiste , as nuk do të vuante . Harmonia e brendshme e personit njerëzor, harmonia ndërmjet burrit dhe gruas , më në fund harmonia ndërmjet çiftit të parë dhe mbarë krijimit përbënte kushtin e quajtur «drejtësi origjinale (zanafillëse)».
«Sundimi» i botës, të cilin Zoti që në fillim ia kishte lënë në dorë njeriut, realizohej kryesisht brenda vetë njeriut si sundim i vetvetes». Njeriu ishte i pastër dhe i rregullt në të gjithë qenien e vet, sepse ishte i lirë nga lakmia e trefishtë që në kundërshtim me kërkesat (urdhrat) e arsyes, e kthen në skllav të kënaqësive të shqisave, të lakmimit të të mirave tokësore dhe të lartësimit të vetvetes.

Torrkerry

[torrkerry]

Kat 1704.

Personi njerëzor merr pjesë në dritën dhe në forcën e Shpirtit hyjnor.

Falë arsyes, është i aftë të kuptojë rendin e sendeve të vendosur nga Krijuesi.
Falë vullnetit të tij, është i zoti të orientohet vetvetiu nga e mira e tij e vërtetë.
Gjen përsosjen e vet në «kërkimin dhe në dashurinë e të vërtetës dhe të mirës» .

Për hir të shpirtit të tij dhe të fuqive të tij shpirtërore, të mendjes dhe të vullnetit, njeriu është i pajisur me liri «shenjë e privilegjuar e shëmbëlltyrës hyjnore» .

Torrkerry

[torrkerry]

Kat 1730

Zoti e ka krijuar njeriun të arsyeshëm
duke i dhënë dinjitetin e një personi
të pajisur me nismë dhe me zotërim të veprimeve të veta.
«Hyji qysh në fillim e krijoi njeriun,
e la në dorë të vullnetit të lirë
dhe e lëshoi në dorë të dëshirimit të vet» (Sir 15, 14),
kështu që ai ta kërkojë spontanisht Krijuesin e vet
dhe, duke aderuar lirisht tek ai,
të arrijë përsosjen e plotë dhe të lume»:
“Njeriu është i pajisur me arsye dhe në këtë është i ngjashëm me Zotin, i krijuar i lirë dhe zot i veprimeve të veta”. (Shën Ireneu).

Torrkerry.

[torrkerry]

kat 1706.

Me arsyen e vet, njeriu njeh zërin e Zotit që e «thërret gjithmonë... që të bëjë të mirën dhe t’i ikë së keqes» .
Secili e ka për detyrë t’i përmbahet këtij ligji që kumbon në ndërgjegjen dhe që gjen kryerjen e vet në dashurinë për Zotin dhe për të afërmin.
Ushtrimi i jetës morale dëshmon dhe vërteton dinjitetin e personit.

«Në thellësi të ndërgjegjes njeriu zbulon një ligj, të cilin ai nuk ia ka dhënë vetvetes, por të cilit përkundrazi duhet t’i bindet dhe zëri i të cilit, që e fton gjithmonë për të dashur dhe bërë të mirën dhe për t’i ikur të së keqes, kur është nevoja, i flet qartë veshëve të zemrës... Njeriu ka në realitet një ligj të shkruar nga Zoti brenda zemrës së vet... Ndërgjegjja është bërthama më e fshehtë dhe tempulli i njeriut ku ai gjendet vetëm me Zotin, zëri i të cilit kumbon në intimitetin vetjak»(GS 16) .

Torrkerry