Ju lutm lexojeni ngjarjen deri n fund!-Nuk i kisha kaluar t tridhjetat kur gruaja ime lindi fmiun ton t par. Akoma vazhdoj dhe kujtoj at nat me shokt e mi, n nj prej vendeve t pushimit ku kalonim natn, t mbushura me fjal dhe biseda t kota, madje edhe me pergojime dhe harame t tjera.
-Isha un ai q e mbaja fjaln m s shumti n mesin e shokve duke prgojuar dhe u tallur me njerz, kurse shoket e mi qeshnin dhe kenaqeshin me kt.
- Kt nat kam qeshur shum. Posedoja talent t uditshem n imitimin e njerzve, saq edhe zrin e ndryshoja sikur zri i personit q e imitoja. Tallesha me secilin, saq edhe shoket e mi nuk i kurseja nga kjo.
-Kujtoj kt nat, ku u talla me nj t verbr q lypte n treg. Ia vura kmbn prpara, zuri n kembn time dhe u rrezua. M tha dika por nuk e mora vesh se 'foli. Shokt dhe t gjith njerzit q ishin n treg qeshnin.
-U ktheva ate nat shum von n shtpi si gjithher dhe gjeta gruan time duke m pritur. I vinte keq pr gjendjen time, me pyeti me z t ulet dhe t dobsuar: Rashid, ku ishe? Ia ktheva me shaka: N Mars, tek shoket si zakonisht.
- Ishte tepr e lodhur. Mori t flas por lott e kishin ngulfatur: Rashid, jam lodhur shum, dhe me duket qart se m sht afruar koha e lindjes.
-Ndjeva n vetn time se kam qen i pakujdesur pr t. Ka qen e duhur t jam me i kujdesur pr t dhe me afr saj, dhe te rrij m pak natn jashte shtepis, veanerisht n muajin e saj t lindjes.
-E dergova n spital me shpejtsi, hyri n dhomen e lindejs dhe filloi t'i ndjej dhimbjet e lindjes. Me or t tra prita lindjen, derisa m humbi durimi duke pritur dhe thash t shkoj n shtpi, dhe lash numrin e telefonit tek prgjegjsit, q t m thrrasin kur t lind .U ktheva n shtpi t pushoj.
-Pas nj ore m lejmruan pr t m prgezuar pr lindjen e djalit, Selimit. Shkova n spital mnjher. I pari q m takoi me pyeti pr numrin e dhoms dhe informatet tjera pr shoqn time. Krkuan prej meje t paraqitsha s pari t doktoresha, q ishte kujdesur pr shoqn time. Bertita me vrazhdsi: far doktoreshe! Me rndesi sht ta shoh djalin tim. Por me detyruan q t shkoj tek doktoresha.
-Hyra tek ajo dhe me lejmeroi se lindja e djalit tuaj sht me t meta. M kshilloi q t pajtohem me caktimin e All-llahut, pastaj me tha se djali juaj ka deformim t madh n t dy syt e tij dhe kjo konkludon se djali juaj sht i verbr. E ula kokn dhe u mundova t'i ndali lotet dhe mnjher kujtova lypsin e verbr, t cilin e kisha rrezuar n treg dhe qeshen njerezit me te. Thash: Subhanallah 'ka t mbjellsh korr. Qndrova kshtu pr nj ast dhe nuk dija se ka t thoja. Mu kujtua gruaja dhe djali. Falnderova doktoreshen pr butesin dhe sjelljen e saj dhe shkova ta shoh gruan dhe djalin.
-Gruaja nuk ishte e deshpruar pr at q na kishte goditur, ishte besimtare e forte n caktimin e All-llahut dhe e knaqur me te. Shpesh me kshillonte q t mos tallem me njerz, dhe e perseriste shpesh mos i prqesh njerzit!
-Dolem prej spitalit, doli edhe Selimi i vogl me ne. N t vrtet, nuk u kujdessha shum pr Selimin. E konsideroja sikur t mos ishte prezent n shtpi, saq kur qante shum ikja nga dhoma e fjetjes dhe dilja n sallon dhe flija. Ndrsa gruaja ime kujdesej shum pr te dhe e donte shum. Kurse un, jo q e urreja, mirpo nuk mund ta doja, nuk e di pse...?!
-Rritej salimi dhe filloi t zvarritej. Kur mbushi afr gjasht vjet filloi t mundohej t ecte. Vrejtem tek ai se ishte edhe i gjymt n kemb.
-Pas Selimit, q ishte fmiu yn i par, lindi dhe Umeri dhe Halidi. Kalonin vitet, rritej Selimi dhe rritshin edhe vllezrit e tij.
-Nuk e pelqeja te rrija n shtpi, si gjithmon isha me shokt e mi. N t vrtet, isha br si loder n duart e tyre. Nuk shpresonte gruaja ime se un mund t prmisohesha. Porse ajo gjithmon lutej q t m udhzonte All-llahu dhe nuk hidherohej prej veprimeve t mija t pamatura. Hidherohej vetm kur shihte moskujdesjen time ndaj Selimit dhe interesimin tim te madh pr vllezrit e tij.
-Rritej Selimi, por rritej edhe brengosja ime pr te, nuk e refuzova krkesn e gruas sime q ta regjistroj Selimin n nj shkoll pr t nxnsit me t meta.
-Isha i pakujdesshem ndaj kohs dhe vitet shkonin, ditet me ishin br t njjta, pun-gjum, ushqim dhe qendrim im n ort e vona t nats, kjo ishte dita dhe jeta ime.
-Ishte dit e xhuma, u zgjova n ora njembedhjet t dreks, pr mua ishte akoma hert. Kisha nj takim, n nj gosti me kishin ftuar, u vesha bukur, u parfumosa dhe vendosa t dal.
-Duke kaluar npr koridorin e shtpis, papritmas ma trhoqi vrejtjen Selimi duke qar shum me nj z t madh. Ishte hera e par q vrejta Salimin duke qar, q prej kur ishte i vogel. Dhjete vite kishin kaluar e un nuk i jam afruar atij. U mundova ta injoroj sikurse nuk po e dgjoj, mirpo nuk u mbajta, dgjova zrin e tij duke thirrur nn e tij kurse un isha prezent. Ktheva koken kah ai, pastaj u afrova tek ai dhe i thash: Selim, pse qan? far ke?
-Sapo dgjoi zrin tim u ndal nga t qajturit dhe kur ndjeu se jam afr tij filloi t prek prreth tij me dy duart e tija t vogla. E kuptova se po mundohet t lergohet nga un, sikur don t me thonte: , 'Tash gjete koh t interesohesh pr mua, ku ishe q dhjete vite?!' Hyri n dhomn e tij e un i shkova nga pas. N fillim refuzoi t m tregonte shkakun se pse qante. U mundova te sillem but me te deri sa filloi te me tregoi problemin.
-Ishte vonuar Umeri, i cili e drgonte at n xhami pr namaz t xhumas, ishte frikuar se nuk do te gjente vend n saffin e par, thirri Umerin dhe thirri nnn e tij, porse nuk i prgjigjej askush dhe qau. I shikoja lott e tija, q i rridhnin nga syt e verbr. Subhanallah thash, une isha i verber e jo ai!
-Nuk e mbajta dot vetn deri n fund t fjals s tij, vendosa doren time mbi gojn e tij dhe i thash: Pr kt ke qar, o Selim? Ma ktheu: Po.
-I harrova shoket e mi, e harrova gostin, q kisha pr t shkuar, dhe i thash: O Selim, mos u hidhero! A e din se kush do t drgoj ty sot n xhami? Tha: Sigurisht Umeri porse ai vonohet gjithmon. Ia ktheva: Jo Umeri, por un do t drgoj sot n xhami.
-U habit Selimi, nuk e besonte kt, mendoi se po bja shaka me te dhe filloi t qaj. Ia fshiva lott e tija me dore dhe e kapa pr dore. Desha ta drgoj me vetur, porse refuzoi duke me thn: Xhamia sht afr dhe kam dshir t eci deri n xhami.
-Nuk e kujtoja hern e fundit q kam hyr n xhami, porse ishte hera e par q ndjeva frik dhe pendim pr ato vite t gjata, q me kishin shkuar pa falur namaz.
-Kishte qn xhamia e mbushur me besimtar, por, pr Selimin gjeta nj vend n rreshtin e par. Dgjuam hutben e xhumas s bashku dhe u fal Selimi afr meje. N fakt un u fala afr tij.
-Pasi mbaroi namazi, krkoi prej meje q t'ia afroi Kuranin. U habita! Si do t lexon kurse ai sht i verbr?! Ne fillim e injorova krkesn e tij, mirpo u frikova mos po i shkaktoj plag n vetn e tij dhe ia dhash Mus'hafin. Krkoi prej meje q t'ia hapi Mus'hafin tek sureja Kehf. Fillova ta shfletoj Mus'hafin deria sa e gjeta n prmbajtje suren Kehf. E mori, e vendosi prpara vets dhe filloi ta recitoj surn me sy t mbyllur.
-O All-llah! - thash i uditur. Ai e ka msuar tr suren Kehf.
-U turperova prej vets, e kapa nj Mus'haf q t lexoj, ndjeva nj dridhje n vete nga frika. lexova e lexova dhe e luta All-llahun t m fal dhe t m udhzoj. Fillova t qaj i penduar me nj z sikur fmij. Disa njerz akoma ishin t pranishm n xhami duke falur nafile, u turprova prej tyre dhe u mundova t mos e marrin vesh q po qaj.
-Paspak ndjeva dorn e vogl t Selimit duke prekur fytyren time, duke m'i fshir lott, q m kishin mbuluar. E afrova dhe e shtrngova pr gjoksi duke e prqafuar, e shikova njher dhe tash n vete: Ti nuk je i verbr, por un jam i verbr.
-U kthyem n shtpi. Gruaja ime ishte brengosur shum pr Selimin. Mirpo, kur mori vesh se un kam qen me t n xhami dhe kam falur namazin me te, brenga e saj u kthye n gzim. Nga kjo dit nuk kam ln namaz pa falur n xhami.
-Braktisa shoqrin e shfrenuar t nats dhe bra shoqri m t mir, shok t xhamis, t cilt i njoftova n xhami dhe shijova mbelsin e imanit me ta.
-Msova shum gjra prej tyre, q dunjaja m'i kishte harruar. Nuk leja ligjrate, q mbahej n xhami e q nuk prezentoja n to, e bra hatme edhe Kur'anin disa her n muaj, u lidh gjuha ime me permendjen e All-llahut n do koh, me shpres q t m fal All-llahu pr prgojimet dhe gjynahet tjera q i kisha br.
-U afrova me afer familjes si kurr m par.
-Nj dit, vendosen shokt e mi t mir t shkojn n nj vende larg nga shtpia ime, pr t br thirrje n Islam. N fillim, nuk isha i vendosur t shkoj me ta, por pasi fala namaz istihare dhe lajmrova bashkshortn time, q mendova se do t refuzonte, por prkundrazi u pajtua me vendimin tim dhe me nxiti n kt qllim. Ishte hera e par q e lajmeroja gruan time pr shkuarje n nj vend jo t shfrenuar dhe te urrejtur e t mbushur me harame.
-U drejtova kah Selimi, i tregova pr udhtimin tim, me kapi me dy krahet e tij t vegjl dhe m prqafoj duke u lutur pr mua.
-Mungova n familje afrsishte tre muaj e gjysm. Gjat ksaj kohe thirrja n telefon sa her q m jepej mundsia, bisedoja me bashkeshorten dhe femijet.
-Filloi t m kap nj mall i madh. Ah... sa me mori malli pr Selimin.
-Kisha dshir ta ndegjoja zrin e Selimit, ai ishte i vetmi qe nuk kisha biseduar me te prej q kisha udhtuar. Nuk e dija shkakun, ose sht n shkoll mendoja ose n xhami ne kohen kur thirrja.
-Sa her q bisedoja me bashkshortn, i tregoja pr mallin q me kishte marrur pr Selimin, kurse ajo qeshte e gzuar dhe duke me prgezuar pr te. Vetem se n hern e fundit kur bisedova , nuk e dogjoja t qeshuren e saj, si zakonisht, pr habi kishte ndrruar zrine saj. I thash t'i drgonte selam Selimit nga un. Ma ktheu: Inshallah, dhe pushoi.
-Pasi q erdhi koha e kthimit n shtpi u gzova shum. Kur u ofrova ders s shtpis trokita dhe shpresoja q ta hap deren Selimi. Papritmas, e hapi dern Halid, i cili akoma nuk i kishte mbushur katr vite. E prqafova dhe e barta me krahet e mi, kurse ai bertiste: Babi... babi...! Nuk e di, sa hyra n shtpi ndjeva nj ngushtim n vetn time, krkova ndihm nga All-llahu prej shejtanit t mallkuar.
-Ndejta me gruan time, pash se ishte e vrenjtur n fytyr, nuk ishte sikur herave t tjerave. U mundua t paraqitej si e gzuar pr ardhjn time. E pyeta se ka ndodhur? M'u prgjigj: Asgj!
-N ast m'u kujtua Selimi. I thash: Ku sht Selimi? Uli kokn e saj dhe nuk m'u prgjigj, ndrsa n fytyrn e saj filluan t'i rrjedhin lott. Brtita prap: Ku sht Selimi? Nuk foli askush. M pas m'u afrua Halidi i vogl duke belbezuar dhe tha: Baba, Selimi ka shkuar n Xhennet tek All-llahu. Gruaja filloi t qaj me t madhe gati sa nuk u perplas pr tok dhe dola nga dhoma e piklluar pr ndarjen e Selimit.
-Pas ksaj, mora vesh se dy jav para se t mbrrija Selimin e kishte goditur nj temperatur e madhe dhe ethe dhe bashkshortja e kishte drguar n spital. Mirpo, smundja i ishte rnduar u nda nga kjo bot.
-Selimi nuk ishte i verbr por un isha i verbr.
-O All-llah, sa knaqsi sht ta shijosh mblsin e imanit!
-All-llahu e mshiroft Selimin! E njohu All-llahun edhe pse ishte i verbr. Sa e sa njerz sot posedojn shqisa t shndosha por nuk shohin dhe nuk e njohin All-llahun [subhanehu ve teala].
Shpresoj t ju kt plqyer dhe kjo t na jep nj msim, se edhe ne duhet t ndjekim rrugn e ktij voglushi t 'vrber', e kshtu t fitojm knaqsin e All-llahut subhanehu ue te`ala duke iu prmbajtur udhzimeve t Tij, e me kt ta fitojm edhe Xhennetin Firdeus.
Krijoni Kontakt