Cdo jave do te shkruaj dicka. Pas disa vite do te kemi materalin per nje njohuri afersisht komplete e besimit tone. Kini durim, mos beni komente duke nisur nga historia apo nga nuk di cka. Merni nje fjale te tekstit propozuar, te pershtatshme per te sqaruar dicka te momentit tend shpirteror. Mund te marrim pjese edhe jo katolike qe deshirojne ta njohin me mire katolicizmi.
Tema e kesaj jave eshte;
Pervoja (eksperienca) e njerzimit
Pas gjith bashkjeteses me Krishtin, pas fatkesqesive te Kalvarit, dhe misterit te Pashkeve, Apostujt akoma nuk kishin kuptuar shume cka ne lidhje me Krishtin. Ne fakte (cfr. Pervoja (eksperienca) e njerzimit
Pas gjith bashkjeteses me Krishtin, pas fatkesqesive te Kalvarit, dhe misterit te Pashkeve, Apostujt akoma nuk kishin kuptuar shume cka ne lidhje me Krishtin. Ne fakte (cfr. Vap. 1,6) ata akoma i kerkojn qe Ai te ndertoj mbretrin e Israelit, ashtu si ishte konceptuar nga te gjithe, nje mbreteri toksore te fuqishme politike; edhe pse ne ato qaste kishin mbetur edhe pak ore deri ne ngritjen e Tij ne qiell!
Nese ate akoma nuk e kishin kuptuar, perse vazhdonin ta ndiqnin? E ne mes te tyre kishte njerez qe kishin lėnė gruan, femijet, shtepin, barkat dhe rrjetat, zyret dhe tregun. Perse e ndiqnin?
Perse Krishti ishte bere qendra e tyre afektive.
Si ka mundesi?
Krishti ishte i vetmi ne fjalet e te cilit ndjehej e perfshire e gjithe pervoja e tyre humane, te gjitha nevojat e tyre konsideroheshin seriozisht, ndjeheshin te sjellur para drites atehere kur ishin te pavetedishem dhe konfuz; keshtu, per shembull, pikerisht ata qe besonin se kishin nevoje vetem per buken e gojes, filluan te kuptonin se "jo vetem nga buka njeri jeton.
Krishti i paraqitet atyre pikerisht keshtu, si dikush qe ne menyre te befasishme ju vjen ne ndihme, i ndihmon ata, spjegon problemet e tyre, i sheron madje edhe nese ata jane te gjymt ose te verbere, e sheron shpirtin, u pergjigjet egzigjencave te tyre, dhe brenda pervojes se tyre .Po cilat jane pervojat e tyre? Pervojat e tyre, nevojat e tyre, egzigjencat e tyre jane vete ata, ata njereze atje, vete umanateti i tyre.
Krishti, pra, arrin pikerisht ketu, te sjellja ime si nejri, tek une qe pres dicka sepse ndjehem i pamjaftueshem; Ai me eshte bashkuar, i eshte pergjigjur kerkeses sime origjinale.
Per te takuar Kirshtin, pra ne mbi te gjitha duhet qe seriozisht te paraqesim problemin njerzor.
Ne duhet qe parasegjithash ti hapemi vete vehtese, qe do te thote qe te vetedisohemi gjallerisht per pervojen tone, te shohim me simpati njerzoren qe eshte ne ne, duhet te marrim parsysh ajo qe ne jemi me te vertet. Te marresh parasysh do te thote te marresh seroizisht ate qe ne ndjejme, gjithcka, te befasojm te gjitha aspektet, duke kerkuar te gjith kuptimin.
Duhet te kemi shume kujdes, sepse shume lehte ne nuk nisemi nga pervoja e jone e vertet, do te thote nga pervoja ne tersine e saj dhe thjeshtesn e saj. Ne fakt ne shpesh e identifikojm pervojen pjeserisht , duke e reduktuar dhe cunguar, siq ndodhe shpesh ne fushen afektive, ne te dashuruarit, ose ne enderrat per te ardhmen.
Dhe akoma me shpesh ne e perzijem pervojen me paragjykime ose skema mbase edhe ne menyre te pavetedishme te asimilaur nga ambijenti. Prandaj ne, ne vend qe te hapemi me nje qendrim qe eshte ne pritje, si nje vemendje e sinqerte, te mvarshmeris, qe thellsishte pervoja kerkon qe te ndiqet, ne i imponojm pervojes kategori dhe shpjegime qe e bllokojne dhe e ngushtojn, duke mendura se keshtu po e zgjedhim problemin. Miti qe « progresi shkencore nje dite do te arri te rregulloj te gjitha problemet tona eshte formula moderne e kesaj hamendjej, nje hamendje e eger dhe thumbuese: dhe si e tille nuk merr parasysh as pervojat tona te verteta, madje nuk e din se cilat jane nevojat tona; refuzon qe te vereje pervojen me syrine e kjart, dhe te pranoje njerzoren me te gjitha kerkesat e saj. Prandaj civilizimi i sotem na bene te levizim verberisht ne kete pervoj te hamendjes acaruese dhe ne nje deshperim te erret.
Meditim i mbare. torrkerry
Krijoni Kontakt