Quantum Leap

[ShadowOftheBest]

You know they say
In every mans life, there comes a time
When you got struck by the arrow of cupid
By the love of God, or the beauty by a woman
Yes, sometimes this love, brings thunder into your life
And it brings the storm, sing about it

Diary Of a Wanderer

Tirane

Enis's Log

People like to think that I’m just bitter, that the scowl I carry upon my lips is a sign of some general disgust that I hold for the world. But those who know me best, know me better. They know that I am not a creature filled with bitterness and hate, but a creature filled with love, who is simply selective in who he spends it on.

Why should I waste something as precious as love on those who would do nothing but take away my time? Why should I respond with anything but malcontent when they try to deprive me of even the smallest amount of what I hold dear?

I’m not bitter at the world, just the vast majority of it. People who want something from me, my money, my love, my time, my compassion, but offer little or nothing in return. Those who add to my life and enhance my existence, I cherish, those who would take away from it, I vanquish.

Most of the world is nothing but a dragon with a billion heads waiting to bite and strike. A multi-fanged vampire wanting to drain me of my life and the things I hold dear. That much I believe. But before you call me bitter, say it in front of those I love and who love me, say that before those who have earned my trust and my companionship, say it before those who will prove you wrong.

For I can assure you dear erroneous fool, I don’t have a problem with the world, just you. Just you and those like yourself who would drain me of my time and resources. I hate that and why shouldn’t I? It’s my duty and my will to live that causes me to despise that. It’s the same that causes me to love those who contribute to my existence.

So while I may be a bitter human being, at least rest assured that I don’t discriminate, I don’t blanket and I don’t hate needlessly. Rather, I just choose my friends very wisely and those who are the closest to me understand the value in that.

[ShadowOftheBest]

Per kenaqesine time dhe te dikujt tjeter , po i vazhdoj mendimet e mia ne shqip. Faleminderit atyre qe i lexojne....


Ditari I nje Vagabondi

Tirane

Koha rrjedh, kalon dhe ne kemi frike nga kjo.Kemi frike se mos nuk arrijme, se mos nuk ja dalim mbane ne nje kohe te paracaktuar.Le te provojme ta imagjinojme jeten tone si nje shtepi qe duhet ndertuar.

Duhet t’ja fillojme nga poshte, nga themelet.Sa me shumte te jene te thella keto te fundit, aq me te qendrueshme do te jene.

Po sikur keto te fundit te mos ekzistonin, a do te mundeshim te ndertonim nje shtepi, ose duke dashur te shkojme me lart, nje gradacele?Keshtu qe nuk eshte e rendesishme se sa kohe na duhet per te ndertuar. E rendesishme eshte qe themelet te jene te forta ,te pershtatshme per ti rezistuar cdo termeti.

Le te nisim nga poshte , sepse eshte qe ketu qe e kane zanafillen gjerat me te rendesishme. Le ti lejojme vetes te marrim te gjithe kohen qe na duhet per te ndertuar.Kjo marrje kohe nuk duhet ngaterruar me pavendosmerine ose dembelizmin.

Mund te ndalojme per te menduar, modifikuar,permiresuar e gjithashtu edhe per te pushuar.Ne keto raste , pauzat duhen kuptuar si nje menyre e domosdoshme per te rigjetur forcat , per tu rigjeneruar.

Pse duhet te influencohemi nga frenezia e te tjereve ? Le te heqim dore nga zilia per ata qe kane arritur dicka para nesh , me mire le te pyesim veten nese keto rezultate jane te qendrueshme .

Eshte historia, jeta qe na mesojne qe kush ka arritur dicka me shume lehtesi (ose eshte favorizuar nga te tjere) po aq me lehtesi do te humbe ate qe ka fituar.

Miqesisht

Enisi

[ShadowOftheBest]

Ditari I nje Vagabondi

Tirane

Ne ditet e sotme , te gjithe duan te komandojne. Cfare gabimi!

Me thoni, si mund te funksionoje nje shoqeri ku te gjithe jane komandante (Ndoshta jo gjithmone te afte) e ska asnje ekzekutues urdhrash?Fakti qe ndonjehere na duhet edhe te pranojme urdhra nga te tjere , konsiderohet sot si nje minimizim I dinjitetit personal.

Edhe ne disa familje nuk mesohet me respekti per hierarkine.

Nuk duhet ta nenkuptojme kete rrespekt si nje bindje te verber e pasive. Le te zhvillojme sensin kritik dhe do te jemi persona pozitive . Le te shembim kundershtimin steril , sepse ky I fundit eshte paradhoma e shkaterrimeve te vlerave sociale.

Le ti studiojme aftesite tona reale , le te mendojme mbi to. Pse, nen presionin e disa paragjykimeve , duhet te vendosemi ne nje pozicion te gabuar , aspak rrespektuese i natyres sone te vertete?

Nje ekzekutues I mire urdhrash rrit vlerat e nje komandanti dhe nje cift I tille eshte nje tulle e mire e shoqerise.Por le ti kujtome vetes gjithmone se nje ekzekutor I mire eshte thuajse gjithmone nje komandat I keq.


Duke dashur te jete komandant me cdo kusht , jo vetem qe I ben keq vetes por I shkakton deme te medha te gjithe atyre qe e rrethojne, ndersa kur vepron ne fushen per te cilen eshte specializuar , eshte efektiv e pozitiv ne maksimum

A duam te jemi fitimtare ne jete? Ne fund te fundit nuk eshte eshte aq e veshtire, mjafton te dime te njohim me objektivitet aftesite dhe kufijte personale.Natyrisht qe nuk eshte e e lehte, por do te na ndihmoje te jemi fitimtare ne jete...

Sinqerisht

Enisi

[ShadowOftheBest]

Ditari I nje Vagabondi

Tirane



Une mendoj qe ai qe pranon se nuk di te beje dicka , eshte shume me I mencur se sa ai qe do ta beje me cdo kusht edhe pse nuk eshte ne gjendje .
Ne rini, por edhe me vone , duhet te mesojme te pranojme qe mund te jemi pa experience ne shume sektore , pa na ardhur turp por duke u munduar te permirsohemi.

Net e vertete , eshte e veshtire qe kjo te ndodhe , sepse per fat te keq influencohemi nga frika e opinionit te te tjereve dhe preferojme te mbytemi vetem sesa t pranojme qe kemi nevoje per mesime noti .

Lermeni t’ju pyes: me mire te besh gabime , te gabosh rruge , apo ti kerkosh ndihme atij qe mund te te mesoje ?Pyetja mund t’ju duket tmerresisht banale , por sa here kemi rrezikuar, rrezikojme ose do te rrezikojme ne te ardhmen te zgjedhim rrugen e gabuar?

Gabimet jane eksperienca, eshte e vertete, por disa mund te jene kaq te renda sa qe te influencojne nje jete te tere….

Eshte shume e veshtire te jesh nje mesues I mire : duhet te jesh I afte te japesh pergjigje te sakta e te qarta , pergjigje qe nuk ngrene dyshime tek ata qe te degjojne . Duhet te dish te flasesh , jo me gjuhen personale, por me nje gjuhe e cila mund te kuptoet nga cdo mendje , duke pasur parasysh qe cdo mendje eshte unike dhe per kete shkak unik eshte dhe menyra se si perceptojne.

Thjeshtesia eshte nje ndihme e madhe . Vetem keshtu mund tju transmetojme te tjereve dijet tona.

Por nese eshte e veshtire te jesh nje mesues I mire , po aq e veshtire eshte te jesh nje nxenes I tille. Te degjosh , te asimilosh , te kuptosh ne ditet e sotme eshte veshtiresuar nga “bombardime” mesazhesh te pafund qe shpesh e kthejne mendjen tone ne nje preceptor pasiv, ne vend qe ta stimulojne.

Jemi te gjithe nxenes , nuk duhet kurre te reshtim se mesuari, nese duam te rritemi.Le te evitojme pyetjet e papergjegjshme , tendencioze, polemike thjesht sepse na pelqen ti bejme . Pasi para se gjithash jemi ne qe do te humbim kohen tone .

Le ta perdorim intelektin tone per te thellesuar ate qe na mesojne e na komunikojne. Avantazhi?Do te kthehemi ne persona fantastikisht active, te gjalla!



Miqesisht

Enisi

[ShadowOftheBest]

Bukuria jashtme eshte e perkohshme ne kete bote. Jemi hije kalimtare ne kete toke, dhe ajo qe na perfaqson eshte vetem pjeserisht fizike.

Ja pse une dua ta rrethoj veten me njerez qe jane jo vetem terheqes nga jashte , por edhe te bukur Brenda. Ne kete pikepamje nuk bej kompromis.Ky realitet I imi eshte thjesht Bardhe e Zi. Pa mijera nuance gri.

Eshte nje rruge e veshtire , shpesh here ngelem vetem. Por ata qe perzgjedh , edh pse pak ne sasi, jane te afte te me japin nje kenaqsi qe turma te tera nuk do te mundeshin…

Ditari I nje Vagabondi

Tirane

Sa e veshtire eshte ndonjehere te dish te presesh.Biles,do te thoja qe kjo eshte nje nga arsyet kryesore qe ne biem viktima te stresit.

Lermeni t ju sjell nje shembull banal, por shume domethenes ne thjeshtesine e tij.

Presim dicka, per shembull nje telefonate , qe vonohet e duket sikur nuk vjen kurre.Ne , atehere, “mbyllemi” perballe gjithckaje qe vazhdon te jetoje,pulsoje perreth nesh.

Ne qender te vemendjes qendron vetem ai telefon qe Duhet te bjere!Mendimi eshte vetem nje, fiks , stresues.Cfare arrijme me nje sjellje te tille?Asgje , pervecse I bejme keq vehtes. Te duash ti japesh forme nje fati qe ka gjithsesi kohen e tij, te cilin nuk mund ta modifikojme , eshte absurde .
Duhet te mundohemi te spostojme vemendjen tone.Mundemi, per shembull,te fillojme te bejme aktivitetet tona sa me te larmishme.Te fillojme te shohim njerez , miq te cilet mund ten a ndihmojne te heqim mendjen nga ai mendim fiks. Te fillojme te kujdesemi per trupin tone, duke I kushtuar me shume vemendje.

Kur telefonata e kerkuar te vije , do te jemi brilante, te hapur , me nje mendje te qarte e te kthjellet. Biseda do te jete shume me interesante se sa biseda e dikujt qe eshte mbyllur ne shtepi dhe qe kur te ngreje telefonin do te kete vetem dy zgjidhje :Te jete shume I merzitshem ose histerikisht I pakenaqur.

E di shume mire qe eshte e veshtire te vesh ne jete keto keshilla, qe eshte shume me e lehte te mbyllesh ne vetvete , ne nje situate te tille, se sa ti hapesh dickaje qe nuk eshte objektivi kryesor I yni.

Por le ti kujtojme vetes dicka : nese do te perballemi me jeten te “veshur” me rrobat tona psiko-fizike me te mira , do te jemi sigurisht fitimtare.

Nga Une

Enis K.

[ShadowOftheBest]

I have nothing more to say and thus..i'll say nothing anymore