C'është pasqyra?

[[LoTi]]

Pas ikjes tende,
mbeta syperlotur
si nje makine me xhama te thyer
pas nje atentati

Ora eshte 09.43
Mungesat e tua mbushin hapsiren,rruget perqafojne shiun e ftohte dhe mjegulla bredh neper mendimet e mia.
Sot kam fjetur keq.
Asgje s'me mbante ne krevat,as ajri i ngrohte,as ideja per ty,as deshira per te te enderruar.

Gjithmone sa vjen mengjesi ti iken...
Sa mire do ish te ikje me Perendimin.
Une pres naten per te te dashur...
Gerric nervat e mia dhe shtrihem mbi dashurine tende...sikur...

Ora mbetet aty,
ne 09.43...

Une cohem,laj fytyren,shpelaj mendimet...dhe ti s'je me...
Kohet ngaterrohen me njera-tjetren...

Ne 09.43.

Mungesa e dashurise tende,sa nje planet,sa tere detrat bashke...
Edhe nje...
cast,
enderr... !

[[LoTi]]

Nga ana figurative them

[[LoTi]]

I PANJOHURI

Më hodhi sytë, vështroi shtrëmbër.
Fytyrë të rreshkur kish, të shëmtuar.
Nën vetulla nxinin dy sy të vëngër,
Përreth një mjekërr, kohë pa rruar.

Ftohtë më pa dhe me përçmim,
Qeshi përbuzës përplot ngërdheshje.
„Ç'je ti!?“, pyeti me neveri,
Pa nxjerrë zë. Mes nesh veç heshtje.

Të tillë njerëz kur të zënë udhën,
Gjithmonë është mirë të qet' t'i lesh.
Por kësaj here, veç mblodha grushtet,
Gati t'ia bëja turinjtë përshesh.

Veç, diku thellë, diçka më ndali
Që mos e zhdëpia atë kok'trashë.
M'u duk i njohur ai farë gërdalli.
Pa ia ndarë sytë, me vete thashë:

"Përse nuk më kujtohet vallë,
Ku e kam parë këtë fytyrë!?
...
Ah! Si s'më ra ndërmend më parë!?..."
(Përballë kisha një pasqyrë!)

[mondishall]

E cela mengjesin me poezine I PANJOHURI dhe shume mire bera. Sepse shume bukur e ke shkruar LoTi. Urime!

[[LoTi]]

flm, te falenderoj

[Syku]

I PANJOHURI

Më hodhi sytë, vështroi shtrëmbër.
Fytyrë të rreshkur kish, të shëmtuar.
Nën vetulla nxinin dy sy të vëngër,
Përreth një mjekërr, kohë pa rruar.

Ftohtë më pa dhe me përçmim,
Qeshi përbuzës përplot ngërdheshje.
„Ç'je ti!?“, pyeti me neveri,
Pa nxjerrë zë. Mes nesh veç heshtje.

Të tillë njerëz kur të zënë udhën,
Gjithmonë është mirë të qet' t'i lesh.
Por kësaj here, veç mblodha grushtet,
Gati t'ia bëja turinjtë përshesh.

Veç, diku thellë, diçka më ndali
Që mos e zhdëpia atë kok'trashë.
M'u duk i njohur ai farë gërdalli.
Pa ia ndarë sytë, me vete thashë:

"Përse nuk më kujtohet vallë,
Ku e kam parë këtë fytyrë!?
...
Ah! Si s'më ra ndërmend më parë!?..."
(Përballë kisha një pasqyrë!)

Kam qeshur duke e lexuar kete poezi. Edhe pse e imagjinoja perfundimin me pelqeu menyra sesi e percjelle mesazhin. Urime LoTi!

[[LoTi]]

eshte me te vertet per te qeshur ....

[jessi89]

"Përse nuk më kujtohet vallë,
Ku e kam parë këtë fytyrë!?
...
Ah! Si s'më ra ndërmend më parë!?..."
(Përballë kisha një pasqyrë!)[/QUOTE]


Perfundimi me shume kuptim...urime