SHTU pj.

Ashtu ėshtė, po. Pėrdoret, me vlerėn e njėi fjalģe, si pėrgjegjie kur pajtohemi me atė
pėr tė cillėn pyetet, kur pranojmė a miratojmė atė pėr tė cillėn pyetet, kur duam tė
pėrgjigjemi ''ashtu si the ėshtė''; ''ashtu ėshtė'', ose ''shtu'', me njė fjalė. A mė do mirė?
-Shtu, zot! A mė do mė mirė se kėta? -Zot, shtu! E ti e di se unė tė dua! A e mbarove
punėn? -Shtu, zotėri. - A i dėgjuat gjithė kėto gjėra? -Shtu!