Ikona të thyera

[GeoF]

Pershendetje i dashur Mondi !
Falemnderit per postimin dhe poezine e bukur.
Besoj te dyja jane ne njejten hulli se flasin me te njejtin fjalor folklorik dhe me te njejten strukture poetike.
Dhe nga ideja mu duken si dy vellezer siamez , vetem se jotja eshte me guximshme dhe i del hapur botes.
Per kete ma ke mare me pike dhe te falenderoj.
Me respekt Genti

[GeoF]

KUR JAM ME TY



Ti puth sytë e humb i tëri
E të zbres ngadalë në shpirt,
Nën qepallë shoh me ty
E jam rob, frymë,flirt.

Ti m`a zgjon trupin e humbur
S`di se ku mbi trupin tënd,
thua-ëndrra ka një fund
them vdekja-s`është e rëndë.

Ëndërr e bukur pas syve të ty
Më thotë ik, më lodhe , mjaft
E prej sysh të rrjedh si lot
Edhe ëndrra bëhet ankth.



Po e rishfaq kete poezi, pasi vargjet para jane shkruar pikerisht ne diten e Shen Valentinit, bashke me (te) dashurine time te shtrenjte qe tashme ................

[GeoF]

GJAKËSIT
Gjakësit gjakuan nën hënë.
Nderi i gjakut fle mbi gjëmë


Ujku rob e mbrehu vajin
Nën një hënë të drithëruar,
Në kafaz u struk pastaj;
Ujk i vrarë, i skllavëruar.

Dhe në sy i vdiq një dritë;
Pylli i bishës, ujk i lirë,
shtegu blertë ku ra në pritë
nga gjahtarët që pagdhirë.

Syri rob me heshtjen qau
Kur gjakësit e lanë fillikat!
Shpirtin “ujk” më parë e vrau
Nga hasmëria që mprihte thikat.


Po e rishfaq kete teme, per te gjithe mungesen e finikerise qe kane njerezit, ata njerez qe rizgjone ne kuvendet tyre temen e pergjakshme te hasmerise.
Sa mire do te ishte, te kishim pak nga ky shpirt ujku qe nuk pranon te behet pjese e kesaj maskarade njerezore.
Ju pershendes......Genti

[Agim Metbala]

GJAKËSIT
Gjakësit gjakuan nën hënë.
Nderi i gjakut fle mbi gjëmë


Ujku rob e mbrehu vajin
Nën një hënë të drithëruar,
Në kafaz u struk pastaj;
Ujk i vrarë, i skllavëruar.

Dhe në sy i vdiq një dritë;
Pylli i bishës, ujk i lirë,
shtegu blertë ku ra në pritë
nga gjahtarët që pagdhirë.

Syri rob me heshtjen qau
Kur gjakësit e lanë fillikat!
Shpirtin “ujk” më parë e vrau
Nga hasmëria që mprihte thikat.


Po e rishfaq kete teme, per te gjithe mungesen e finikerise qe kane njerezit, ata njerez qe rizgjone ne kuvendet tyre temen e pergjakshme te hasmerise.
Sa mire do te ishte, te kishim pak nga ky shpirt ujku qe nuk pranon te behet pjese e kesaj maskarade njerezore.
Ju pershendes......Genti

Përshëndetje Gentjan Bana,
Ka kohë që nuk jeni paraqitur në forum...
Pavarisht ngarkesave, gjeni pak kohë - keni lexues që vlerësojnë punën e juaj, që e dojnë pezinë e Juaj...
Përshëndetje i nderuar!

[GeoF]

Përshëndetje Gentjan Bana,
Ka kohë që nuk jeni paraqitur në forum...
Pavarisht ngarkesave, gjeni pak kohë - keni lexues që vlerësojnë punën e juaj, që e dojnë pezinë e Juaj...
Përshëndetje i nderuar!

Fleminderit miku im Agim !
Keni te drejte dhe ju keroj te falur duke me besuar se nuk kam dashur te zhgenjej askend........por jeta e perditshme me ka rrembyer dhe jemi rober te nje kushti te vene nga koha e pararendesit, jemi ata qe Migjni e qunte..........Te lindet MBinjeriu.......
Por keto uk me justifikojne.
Shume shpejt do te rikthehem me deshiren dhe mikpritjen tuaj...
Me respekt Genti

[e panjohura]

Ikonat e thyera!


Edhe nese jane te thyera
Ikonat meremetohen
E zemrat e ndara ne cope
A thua mund te riparohen?

Shpirterat e djegur shkrumb
Jetet e hidhura pa vlere
Kurr me nuk do te kthehen
Do mbeten te shkuara perhere!


Ps.Ju lexoj me knaqesi!Suksese!

[Agim Metbala]

Ikonat e thyera!


Edhe nese jane te thyera
Ikonat meremetohen
E zemrat e ndara ne cope
A thua mund te riparohen?

Shpirterat e djegur shkrumb
Jetet e hidhura pa vlere
Kurr me nuk do te kthehen
Do mbeten te shkuara perhere!


Ps.Ju lexoj me knaqesi!Suksese!

E nderuar, sa herë frymëzeheni nga leximi, apo më mirë thënur, Ju parashtrohet tema (nëse mund të shprehem kështu), vargjet e Juaja lartësohen, marrin pamjen e një shtatoreje...

[KUJTIM CAMI]

O Gent me shtëpinë e di që mbarove punë, po boll or burr i dheut vetëm në FACEBOOK dil dhe këtej nga forumi një herë se dhe ne presim ndonjë të re nga GeoF.
Me shumë respekt pë ju

[GeoF]

BEBE
(Bebe Alises, qe i duhej nje emer vetem ne certifikaten e vdekjes)

Ti, mbetesh një kujtim fare I brishtë
Sa gjurma e një loti, që dora aq natyrshëm e fshin mbi faqe.
Aq e vogël
Sa dy orët e tua të jetës
Që shkuan po aq natyrshëm
Midis dremitjes dh ëndrrës për të qenë
E përsëri kaq thjesht
E fshij edhe një lotëz tjetër me dorën që kryen ritualin e pastrimit.
Pas teje,
Dy orëve të vogla të zërit tënd që kërkonte ne hapësirë
Ekzistencën
Gjithë vitet e mia rendin të kapin kuptimet deri tek thinjat e reja
E po kaq lehte prej syrit davaritet mjegulla
Me pak vesë mbi faqe.
Ti s`mund të jesh më tepër se nje imazh ku unë
Zvaritem përditë të gjej detajet e muguara për plotësinë tënde
Jashtë kornizave të thyera.., në konturet e trupit tënd.
Ndoshta
Në dy orët e tua vogla
Tivajtove lirirkën e një jete që shkon me mua
E përsëri në vite zëri humbi tej mureve të sallës
Në duart e gjakosura , të përditshmerisë së një mamie.
Bir.
Bir I vogël,
Edhe ti ndoshta kuptove se ç`është loti.
Ndoshta dy orë të një jete
Janë pafundësi…
Tashmë u bënë 11 vjet e oak muaj
E kush e di
As të dielave rruga nuk më bie andej
Në një varr që veçse në qiell mund të jetë.
Ndonjëherë, eja të më takosh
Ashtu si do të bëje me buzkat e vogla e flokëzat kaçurrela
Në dremitjen e paqtë të ëndrrave të tua.
Kam ndierë që më ke thirrur
E ke pasur frikë nga errësirra, ndaj strukeshe nën shtroje e belbëzoje ne gushën time
Ashtu e vogël
Sa pëshpërima e një mesnate.
Gjithë këto kohë
Të dy orëve të tua
Unë të kam treguar gjithë përrallëzat me hirushe e kësulkuqe
Që ti të dremisje e qete…, veçse nuk di pse gjithë ditëve I përsëris edhe në rrugë.
Vëllai dhe motra më pyesin përherë për ty,
se e dinë që ti je gjumashe e e madhe dhe lodrat ata t`I kanë ruajtur
në shportën tënde të vogël.

Tashmë fli !
Babi do t ëiki në punë të të sjell kukullën me sy të shkruar si të tuat
E me flokëzat e verdha bishtalec.
Në mbrëmje, kur tit ë më përkëdhelësh e të më puthësh me dihatjen tënde sit ë lepurushes
Unë do të të tregoj përrallëzën tonë.
E do të të tregoj gjithë c`më ka ndodhur këto kohë.
Edhe kur të më bjerë rruga andej
Do vij të të shoh,
Fli,
….
E vogla ime që s`do të rritesh kurrë.
Ti me dy orët e tua
Sa një dremitje
Që nuk u zgjove kurrë
M`I zgjat në pafundësi këto kuptimet e mia
Dhe duart
Që natyrshëm
Fshijnë lotët që më aviten mbytshëm.



GENTJAN BANAJ
MARS .21.2011

[Çaushi]

BEBE
(Bebe Alises, qe i duhej nje emer vetem ne certifikaten e vdekjes)

Ti, mbetesh një kujtim fare I brishtë
Sa gjurma e një loti, që dora aq natyrshëm e fshin mbi faqe.
Aq e vogël
Sa dy orët e tua të jetës
Që shkuan po aq natyrshëm
Midis dremitjes dh ëndrrës për të qenë
E përsëri kaq thjesht
E fshij edhe një lotëz tjetër me dorën që kryen ritualin e pastrimit.
Pas teje,
Dy orëve të vogla të zërit tënd që kërkonte ne hapësirë
Ekzistencën
Gjithë vitet e mia rendin të kapin kuptimet deri tek thinjat e reja
E po kaq lehte prej syrit davaritet mjegulla
Me pak vesë mbi faqe.
Ti s`mund të jesh më tepër se nje imazh ku unë
Zvaritem përditë të gjej detajet e muguara për plotësinë tënde
Jashtë kornizave të thyera.., në konturet e trupit tënd.
Ndoshta
Në dy orët e tua vogla
Tivajtove lirirkën e një jete që shkon me mua
E përsëri në vite zëri humbi tej mureve të sallës
Në duart e gjakosura , të përditshmerisë së një mamie.
Bir.
Bir I vogël,
Edhe ti ndoshta kuptove se ç`është loti.
Ndoshta dy orë të një jete
Janë pafundësi…
Tashmë u bënë 11 vjet e oak muaj
E kush e di
As të dielave rruga nuk më bie andej
Në një varr që veçse në qiell mund të jetë.
Ndonjëherë, eja të më takosh
Ashtu si do të bëje me buzkat e vogla e flokëzat kaçurrela
Në dremitjen e paqtë të ëndrrave të tua.
Kam ndierë që më ke thirrur
E ke pasur frikë nga errësirra, ndaj strukeshe nën shtroje e belbëzoje ne gushën time
Ashtu e vogël
Sa pëshpërima e një mesnate.
Gjithë këto kohë
Të dy orëve të tua
Unë të kam treguar gjithë përrallëzat me hirushe e kësulkuqe
Që ti të dremisje e qete…, veçse nuk di pse gjithë ditëve I përsëris edhe në rrugë.
Vëllai dhe motra më pyesin përherë për ty,
se e dinë që ti je gjumashe e e madhe dhe lodrat ata t`I kanë ruajtur
në shportën tënde të vogël.

Tashmë fli !
Babi do t ëiki në punë të të sjell kukullën me sy të shkruar si të tuat
E me flokëzat e verdha bishtalec.
Në mbrëmje, kur tit ë më përkëdhelësh e të më puthësh me dihatjen tënde sit ë lepurushes
Unë do të të tregoj përrallëzën tonë.
E do të të tregoj gjithë c`më ka ndodhur këto kohë.
Edhe kur të më bjerë rruga andej
Do vij të të shoh,
Fli,
….
E vogla ime që s`do të rritesh kurrë.
Ti me dy orët e tua
Sa një dremitje
Që nuk u zgjove kurrë
M`I zgjat në pafundësi këto kuptimet e mia
Dhe duart
Që natyrshëm
Fshijnë lotët që më aviten mbytshëm.



GENTJAN BANAJ
MARS .21.2011

GENTIAN, i dashur Poet!

Mire se na u riktheve me shkrimet e Tuja, IKONA E LETERSISE SHQIPE!

Me ke munguar shume...

Jane emocione te pa fundeshme, bukuria e shkrimeve qe na i sjell...!
Poezia qe citova...me preku thell ndjenjen time!

Shume rrespekte Miku Ynë...!