Maçoku
Atje tek ju kam për ta lënë,
Si një jetim fare pa krahë,
Maçokun tim mustaqe rëndë,
Si zot vatani për gjithçka.
S’ lëviz nga dera që rri mbyllur,
Me shpresë se dikush do ta hapë,
Ashtu i butë e i përgjumur,
Të shkojë me vrap për në dollap.
Të mjaullijë për rreth oborrit,
Sa i pafat në këtë botë,
Dhe sytë e tij lotojnë prej zorit,
S’kuptojnë asgjë për këtë portë.
.......Të kursyera fjalët.
Vështrimet i hidhje shigjetë.
Si lodër lëvizje qepallët
Lotonte syri si det'.
Ujvara zbrisnin në faqe,
Fytyra zverdhuar si hënë.
Edi që kërkoje paqe,
Për zënkën që ndodhi parmbrëmë.
Pershendetje Riza!
I kendshem si gjithmone por ajo qe me ben pershtypje eshte larmia e temave ne poezine tende.
Te deshiroj suksese dhe gjithe te mirat!
Pershendetie Beso!Ju falenderoj per pjesmarrjen dhe per mendimet qe jepni.Beso mos harro se dhe ti je shum i kendshem ne te shkruajturin e poezise.Respekte nga Rizai.Postuar më parë nga Besoja
Nje greke e bukur seç pa nje shqiptar
Dimri ne dy shtete u kthue behar.
I gjate e i bukur gati si lastar,
U drodh kur e pa e syte s'ia ndal.
I afrohet prane e buzqeshje fal,
Ai e shikon dhe harron dy fjale.
Rend shpirti nga pas me zemren ne krah,
Po hija e djalit naten nuk iu nda.
Demonin e shpirtit qe pa gjume e la
E kerkoi ne qiell,po kurre s'e pa.
Ditet si kalonin e endrra s'iu shua
Ne zemren e grekes nje brenge u shtua.
Doli ne per rruge si nje shpese e lehte,
Pyeste çdo shqiptar dhe s'ndihej e qete.
Nje greke e bukur zemren ndezur zjarr
Rrugve te Athines kerkon nje shqiptar.
Këmbët dhe këpucët ua fala rrugëve,
duke rënë tërë ditën pas gjurmës së bjondeve.
Në këmbim të vjeshtës dhe gjetheve të drurëve,
leshverdhat bulevardeve shtrojnë mjaltin e hojeve.
E kush flokët i lëshoi gjer poshtë nën supe,
me tufa gjyrmishi endet çast i artë.
Jaseminët zgjohen,lëshojnë erën në grupe,
pranë tyre kurrë s'njoh cmirrë e nakarë!...
Jam dashnori i tokës dhe i shtrojes së artë,
që rriti këtë rracë me flokë ngjyrë floriri,
Kush lindi në këtë botë s'e ndjehu zemrën valë,
të digjej e shkrumbohej si një kërcu dimri.
Një i madh në letra i shau,i mallkoi,
nuk e di se ç'kish ai me vajzat bjonde.
Kush njëherë në jetë një bjonde dashuroi,
ia fal të gjitha dhe në është vagabonde!....
I velur nga premtimet pret,
Varfëria thikën i ngul më thellë,
Festa nuk di ç'janë në këtë jetë,
Bukën e gojës mezi e nxjerr.
Si pleh në rrugë me zi qëndron
E turp i vjen gjithmonë në udhëkryq.
"Në djall të vejë dhe jeta jonë,
Mbetëm përherë prindër të ligj".
Gjithë ditën me këmbët si rrap,
Pret që ta kërkojë ndonjë padron,
Kokën e kërrusur s'e ngre lart,
Shikimi mëshirues e poshtëron.
Fjala e djalit-refren i kësaj jete:
"Babi,a pate punë sot?"
Përgjigjuni zotrinj në parlamente
Fëmijët nuk ushqehen kurrë me lotë.
P.S.Papunesia plaga reale e shoqerise.As kush s'e merr mundimin te krijoje vende pune.Dilni njehere tek ushtari i panjohur ne Tirane te shikosh lemerine.Shum keq per klasen politike shqiptare, te majte e te djathte, asgje nuk po bejne per shtresat ne nevoje.Harram besimin e ketij populli te stermunduar!
Në baçen tënde,
Qilimin ka shtruar pranvera.
Padroni e ka qëndisur si fustan nusesh,
Por ty në kafaz të mbyll,
S'të lë të dalësh tek dera....
Pranverkat lozin me mua mes rromuzesh...
Eci,eci duke fshehur,
Si i marrë e si i dehur,
S'di këtu kush më ka hedhur?!
-Ç'kërkon këtej,ore Ti?...
Pas deriçkash mbi avlli,
Pa kobure,pa allti...
-Qënke bërë Zonjë e lëmit!
Pa më dil ballë kuvendit,
Mos më lodh moj bijë e qënit!
-Si nuk të dhëmbka koka,
Syri zemra ,si s'tu lodhka
Akoma kërkoke zoçka?!...
-Dil moj, të të shoh pak,
Ngrehu nga ata jatakë,
Ubëfshin zjarr edhe flakë!
-O bilbil i këtij vëndi,
Po të njoh vetëm nga zëri...
Nuk e di aje i tëri?...
-Po nuk më njohe nga balli,
Lëmuar si copë zalli,
Çamë zemrën,të dalë malli!..
-Bilbil ishe, bilbil mbete,
Ftua i zgjedhur për sepete....
_
ju lumte riza per poezite ,me pelqyen shume eshte privilegj te kesh nje mik si ti
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt