kush ka mall per ZAGORIEN

[Lakrori21]

Edi! tani u kujtova. Meqense une jam me i vogel te mbaj mend kur shkoje rruges Nivanit me nje aparat fotografik ne qafe dhe beje fotografi Atehere rralle njerez kishin aparat fotografik
Besoj se ti duhet te kesh fotografi te vjetra por Hoshteves nuk besoj t'ja harrish Jo c'do njeri merr dhembelin perpjete dhe nga maja e tij terheq pamje kaq te bukura Une kesaj i them sakrifice dhe dashuri per vendlindjen. Bravo i qofte Kjo eshte ndime e madhe per ne te merguarit Kemi c'tu tregojme te tjereve.

[EDilo]

Edi! tani u kujtova. Meqense une jam me i vogel te mbaj mend kur shkoje rruges Nivanit me nje aparat fotografik ne qafe dhe beje fotografi Atehere rralle njerez kishin aparat fotografik
Besoj se ti duhet te kesh fotografi te vjetra por Hoshteves nuk besoj t'ja harrish Jo c'do njeri merr dhembelin perpjete dhe nga maja e tij terheq pamje kaq te bukura Une kesaj i them sakrifice dhe dashuri per vendlindjen. Bravo i qofte Kjo eshte ndime e madhe per ne te merguarit Kemi c'tu tregojme te tjereve.

'LAKROR'- PSUDONIM TE KENDSHEM KE ZGJEDHUR DHE ARQILEA ME FOTOGRAFINE E BUKUR TE LAKRORIT ZAGORIT QE KA HEDHE NE FAQEN E TIJ PLOT FOTOGRAFI ,ME SIGURI TE PERSHENDET.....UNE VERTET KAM BERE SHUME FOTOGRAFI KUR ISHA NE MOSHEN E RINISE NATYRISHT ME SHUME NE SHEPER ,E , PAK ,FARE PAK ME GJERE,DHE ME SIGURI DHE TY DO TE TE KEM FOTOGRAFUR DIKU,PO MIRE ESHT TE NA SHFAQESH KUSH JE ,DHE MUNDESISHT HIDH DHE TI NDONJE FOTOGRAFI NGA ATO QE KAM BERE UNE ,OSE KACANUA QE VINTE E BENTE SHPESH KUR ISHIM NXENES SHKOLLE ...
I LE TANI POEZITE ,SHKRUAJ BRE LAKROR,SE ME ATE QE SHKROVE DIKUR... SHUME NA KENAQE.....ME FOTOGRAFI,NUK BESOJ TE SHKELQESH SI NE POEZI, NDAJ MOS U TRAZO DHE SHUME....

[hoshteva]

Te dashur zagorite jemi kaq pak sa s ja vlen te merremi me vogelsira.Une nuk vajta ne maje te Dhembelit tani se u lodha te pakten nja 20 vjet kuptohrt jo per qejf por per pune.Pastaj Zagoria per ne eshte e bukur nga cdo nivel qe ta fotografosh.Z.lakrori eshte mire qe te prezantohesh me emrin tend se ketu nuk ka nevoje te bejme karshillek se e njohim mire njeri tjetrin per fatin e mire dhe te keq bashke se jemi pak.sidoqofte faleminderit e ju uroj shendet e shume para.
tani ju lutem lexoni kete poemth te te talentuarit JORGO TELO (mesuesi im) per mua me karakter e mendim kadarejan

DUARTROKITJET TONA

(Poemth )

Nga Jorgo S. TELO



1.

Sa herë

Vezullantët trupa qiellorë

Bujarisht na dhuronin rreze drite,

Aq herë

Ne, xhaketëgrisurit tokësorë

Ushqenim nepsmëdhenjtë

Me frenetiket duartrokitje,

Me delirantet brohoritje…



2.

Sa herë

Të uritur nëpër dhjetëvjeçarë

Ëndrrat gëlltisnim nëpër dremitje…

Aq herë

Gjithmonë turreshim si të marrë,

Të kënaqnim Prijësit tanë

Me të nxehtat duartrokitje

Me të çmendurat brohoritje.



3.

Sa herë

Verbërisht ecnim këmbëzbathur

Rrugë e pa rrugë, të etur për jetëngjitje,

Aq herë

Ne zorrëthatët buzëplasur

Nuk reshtnim së faluri "Cimëdhenjve"

Nga më të kolmet duartrokitje,

Nga më të sojmet brohoritje.



4.

Sa herë

Nëpërkëmbeshim emër për emër

E në gjoks ndienim plasaritje,

Aq herë

Cipëplasurit pa shpirt e zemër

Tejnginjeshin prej turmës

Me të pasosurat duartrokitje,

Me të vrullshmet brohoritje.



5.

Sa herë

Si punëtorë, bujq e blegtorë

Rënkonim të kredhur në djersitje,

Aq herë

O, sa jemi shfaqur shembullorë,

T'i velnim partiako-pushtetarët mizorë

Me shpërthimtaret duartrokitje,

Me gjëmimtaret brohoritje.



6.

Sa herë

Si nxënës dhe ushtarë

Me drejtqëndrim ndër rreshtat klasike,

Aq herë

Degdisnim drejt madhorëve sharlatanë

Të pandalshmet duartrokitje,

Të hovshmet brohoritje.



7.

Sa herë

Ne, të shkelmuarit prej shkelmëtarëve vrastarë

Zërin çonim mbi të egrat skërmitje…

Aq herë

Përballeshim me persekutorët barbarë,

Që na detyronim t'u falnim duartrokitje,

Që na nxisnin të lëshonim brohoritje.



8.

Sa herë

Në aksione rropateshim duke gulçuar

Me këngë në gojë… edhe pse në sfilitje,

Aq herë

Jemi ndjerë poshtërsisht të dhunuar,

Pa guxuar më të voglën "pëshpëritje".

Se lypseshin vetëm duartrokitje

Se pëlqeheshin vetëm brohoritje.



9.

Sa herë

Sajoheshin koncerte e festivale,

E "Profetët" tanë nuk lejonin"plasaritje";

Aq herë

Eh, ç'diktat ndaj rapsodëve, këngëtarëve!

Veç hymne për Epokën e të Parin e të Parëve…

Gjithçkaja të mbyllej me duartokitje,

Domosdo dhe me brohoritje…



10.

Sa herë

Kujtojmë të sertën Diktaturë,

Atë propagandë, ato dërdëllitje…

Aq herë

Kujtesën shtrydhim si moskurrë

(Sistemi s'rritej pa shushunja e spiunë)

Rregjimi s'mbahej dot pa duartrokitje,

Duartrokitjet s'kishin kuptim pa brohoritje.



11.

Sa herë

Përdhuna nga lart e rriste trysninë,

E me zhvatje e skamje na shtonte drobitjet,

Aq herë

Me imagjinatë thyenim pranga, zinxhirë,

Ndiznim greva, protesta, kryengritje.

Sytë prej Lindjes i kthenim në Perëndim,

Për të shpëtuar shuplakat nga duartrokitjet,

Për të çliruar gurmazet nga brohoritjet.



12.

Kësohere

Gati menduan se ndryshoi "klima"

E se s'do nxirrnin me krye veset patetike…

Si gjithherë

Iku mjegulla, por mbeti bryma.

Kemi mbushur sheshet me mitingje

Kur politiksit na kanë mbledhur veç e bashkë,

Kur kemi pritur miq nga jashtë.

Dhe flamuj, o sa flamuj neper duar,

Veç më së shumti flamuj të huaj

e shumëngjyrëshit flamujt partiakë,

Frymën po i marrin kombëtarit bajrak

E nën flamuj veç duartrokitje,

E nën flamuj veç brohoritje…



13.

Sa herë

Rrugët tokësore-ujore na ndëshkojnë…

na mungon uji i pijshshëm

e çmimet njohin veç ngjitje;

Aq herë,

Rendim pas liderëve të partive politike

Rendim me duartrokitje

Si dikur dhe me brohoritje.

14.

Sa herë

Shpirtin e xhepin na i grin çdo korrupsion,

Korenti dhe puna na mungon;

Aq herë

Shpërfillim vuajtjet, e… pa pyetur

për mungesat më jetike,

turremi si të çartur nëpër sheshe e salla,

ku degjojme, mashtrime, genjeshtra e përralla

Dhe i shoqërojmë ato me duartrokitje

Doemos dhe me të paharruarat brohoritje…



15.

Sa herë

Krimi e maskat na nxijnë jetën.

e mitmarrjet na përthajnë "kuletën";

Aq herë

Përgëzojmë partiakë e pushtetarë,

Si të dehur nga pije magjike…

Të etur për duartrokitje

Të etur për brohoritje.



16.



Kësohere

Prisnim:duartrokitjebrohoritjet

t'mbeteshin rudimente.

Mjaft më…ne dhe rregjimi genjyem vetveten

Na mbetën nëpër këmbë…Po, pse, vallë?

E shpjegon një thënie mençurore:

"Nëse ngjyra e qimes ndërrohet shpejt,

Zakoni nuk harrohet krejt…"

Ndaj nuk reshtin durtrokitjet,

Ndaj nuk reshtin brohoritjet.



17.



Gjithëherë

Ne kryelartët e Shqiponjës zemërfurrë

kemi qenë të paepurit krenarë në rritje..

Por shpeshherë

S'merret vesh si tjetërsohemi si moskurrë

e rikthehemi si me një joshje magjike

tek të fantaksurat duartrokitje,

tek të kotmëkotshmet brohoritje…





18.



Përfundherë

As duhet të shmangim veten nga marrëritë?

As duhet të shohim përpara në liri e dritë?

Përgjithherë

Le t'i çlodhim te gjorat shuplaka,

Le t'i çlirojmë gurmazet e ngrata.

Pa rënë në "kurthin" e qetësisë Olimpike:

Mjaft më me bajatet duartrokitje!

Mjaft më me delirantet brohoritje!

Veç…atje e atëherë, kur duhet,

t'i qesim energjike!



Epilog.



E pse të mos i ruajmë emocionet

për të Shqiponjës fluturime jetike?

Veç, ama..

Vetëm kur të kemi shëndet, paqe, begati,

Veç, ama,

kur të të vuajturën Shqipëri

të shohim e njohim vetëm ngjitje

brenda të pranishmes LIRI…



Korrik-gusht 2008










--------------------------------------------------------------------------------

[EDilo]

PERTEJ REVE

Pertej reve mendja ime
Si nje zog i arratisur,
Sillet sonde,s'di perse.

Sa e madhe heshtja rrotull,
Sa e thelle erresira,
Sa merzi qe ka mbi dhe.

Sa kandile ndizen qiellit
Xhixhellima miriade-
Jet' e madhe pa kufi.

Ato shtigje mendja ime ,
Shpirti im i arratisur,
Po kerkojne kushedi.

NGA SEJFULLA MALESHOVA,(shkruar 66-te vjet me pare).

Ja dhe fotografia e "poetit rebel", LAME KODRA

[Lakrori21]

Jashtezakonisht e bukur poema e poetit TONE Jorgo Telo.Shpreh nje realitet te paster dhe na con ne ato vite ku fytyrat e pastra te popullit zagorit(dhe te gjithe popullit shqiptar) u rrudhosen para kohe dhe me vjen keq qe akoma sot nje pjese e atij populli ka nostalgji per te kaluaren Nje dite do ta kuptojne koha do t'i lere mbrapa me mire von se kurre thote populli.Me shkrimet e Tij kuptojme se inteligjenca zagorite ka filluar te gjeje vetveten Nuk ka si te ndodhe ndryshe
I uroj Zotit Jorgo shendet te mire dhe krijimtari te metejshme Per mua eshte figufa me e dashur intelektuale ne aktivitet Kja poeme zoti Hila ka vlere kombetare ( nuk nenvleftesoj te tjerat) dhe mendoj te hidhet edhe ne faqe te tjera te internetit dhe meqense ju e niset kjo merite ju takon juve . Faleminderit

[EDilo]

Poeti madheshtor Zagorit Jorgo S. Telo; kam mendim qe sikur me te mos shkruash fare, me kete poemth te mrekullueshem, teper aktuale per Shqiperine dhe shqipetaret emri yt do te ngelet i gdhendur ne eliten e poeteve tane. Pa lere ato faqe aq te kendeshme e te bukura e me plot vlere qe dalin kur ne internet klikohet emri yt!
Zagoria dhe me gjere kane te drejte te krenohen me ty! Te LUMTE!










--------------------------------------------------------------------------------[/QUOTE]

[hoshteva]

Zgorite te perkushtuar i madhi jorgo telo tani eshte me dy website personale ne internet.
ato jane www jorgotelo.tk dhe www.jorgotelo.net.tk.
lundroni ne to dhe tregojuani dhe shokeve tuaj ju siguroj qe nuk do zhgenjeni.
a.hila

[hoshteva]

Me dte 06.09.2008 ne nje nga sallat e muzeut kombetar ne Tirane zhvillohet cermonia e dhenies se titullit Qytetar nderi i Zagories Coti Papulit nga Sheperi.
do marrin pjese vec zagoriteve dhe shume figura te ndritura te Tiranes.
burimi i informacionit Koço Idrizi

[hoshteva]

Te lexojme e te njohimim krenarine tone





TE MOS HARROJME ATA QE PERGATITEN KONTIGJENTIN E INTELEKTUALEVE ATDHETARE DEMOKRAT

Eduard M. Dilo .
SHBA


Populli shqiptar trim dhe arsim-dashes , gjate gjithe jetes se tij mijra vjecare ka ruajtur te shenjte kujtimin e atyre qe sakrifikuan jeten per mbrojtjen e lirise, dinjitetit, zhvillimit dhe trashegimit te kultures se tij Emrat e atyre njerezve te nderuar qe cdo gje ja falen atdheut , ceshtjes tone kombetare , permenden ne kronoligjine e qyteterimit tone dhe i behen pengese komedise 50-te vjecare qe u luajt ne kurriz te popullit dhe atdheut tone krenar. Publicistika dhe historiografia shqiptare duhet te laje balten dhe te shkunde pluhurin e harreses qe te pa -atdhete hodhen mbi pishtaret e dijes , kultures dhe arsimit kombetar. Ata simbole qe edukuan dhe pergatiten kontigjentin e intelektualeve atdhetare dhe demokrate ne ate gjysme shekulli sketerre per Shqiperine dhe shqiptaret , ne ato vite kur fjala Atdhe qe zevendesuar me me fjalen “parti” dhe fjala Demokraci me “diktature proletare”, meritojne respekt te vecante dhe perkushtim. Nje nga keto simbole te arsimit tone kombetar , pionjere dhe veterane e tij esht dhe “Mesuesja e Merituar” Viktoria Ilia Dilo. U lind ne Sheper te Zagorise me 1922. Mesimet e para i mori ne fshatin e lindjes: pas mbarimit te shkolles”Nena Mbretereshe” me rezultate te shkelqyera dhe e plotesuar me njohjen e disa gjuheve te huaja , si italisht, spanjisht, greqisht dhe anglisht, nisi rrugen e bukur te mesuesise , ne Sheperin e saj, aty ku Babai i saj Profesor Dilua, ky “vigan i gjuhesise shqipe” kish hapur te pare shkolle shqip qysh me 1907 . Qe viti 1945, vit qe kolera e kuqe po instalohej plot terror e barbarizem ne atdhe. Ajo , Mesuese Vitua sic e therrisnin te gjithe , plot vrull, pasion e deshire , gjithmone e qeshur , u mesonte bashkefshatareve te vet sebashku me mesuesin e nderuar Sheperjot,Seve Ngjela, vjershat e bukura dhe plot mjalte te Cajupit , po ne shtepine e Cajupit. “ Kish nje aftesi per te spjeguar: “me fjalen e saj te embel , te dashur , te bente per vehte” kujtojne si koleget ashtu dhe ish nxenesit e saj. Nga respekti i madh qe kishim per te-kujton nje nga nxenesit e saj, Nuri Henxi, nuk vinim dot pa u pergatitur ne lenden e saj... Dhuna dhe terrori qe po instalohej ne Atdhe, e qe me porosi te fqinjit verior per te zhdukur me rrenje Nacionalizmen, s’munt te kalonte pa pasoja ne familjen e saj, ku vllezrit e saj te mbaruar shkollen e Fullcit e te shkolluar ne universitetet Evropiane ,perkrahes te kauzes se Mit-hat Frasherit te Madh, te mos konsideroheshin si”Armiq te Popullit”. Ata te edukuar ne familje me taban te forte Atdhetar, luftonin“Per Shqiptare te lire ne nje Shqiperi te lire” Menjehere filloi kalvari i vuajtjeve pa fund per kete familje te njohur e me emer ne mbare vatanin: u debuan nder familjet e para nga Tirana , e i internuan ne Zagori, ku shtepia u qe bere shkrumb e hi nga lufta. I burgosen dhe i torturuan barbarisht ne qelite e erreta te burgut ne Kalane e tmerreshme te Gjirokastres, i denuan per bindjet e tyre politike dhe i vune ne pune te detyruar ne tharjen e Kenetave te Myzeqese e Maliqit, ne galerite e thella te Spacit e Repsit, . Per mesuese Viton filluan pushimet e njepasnjeshme nga puna, lenia pa pune per vite e vite me radhe:e emeronin per pak kohe fshatrave e gerxheve te Shqiperise e prape e pushonin. Kemba si zente dhe’ gjekundi. Dhe Vitua , ere ne moshe, me endrra te thyera pa lindur akoma mire, gjithmone me brenge qe e bluante per brenda, kthehej ne shtepi,e mundohej te mos e jepte vehten para pjestareve te familjes qe vuanin tmerresisht shirterisht, fizikisht dhe ekonomikisht. Ne kujtimet e saj, Zonja e nderuar Sanka Dylgjeri, njera nga ish koleget e saj , per vitet ne te cilat flasim shkruan:”.... por dhe per mua ishte nje shoqe e mrekullueshme, nje moter e vertete, e cila megjithese e merzitur , e trishtuar.....me taktin e saj te mrekullueshem mundohej te te lehtesonte, duke ma bere diten pranvere me mbushte plot me kurajo e shprese per te ecur vazhdimisht perpara. Ajo ishte nje mesuese dhe metodiste e shkelqyer e Cila me fjalen e saj te embel , te dashur , te bente per vehte! Ajo si nje engjell i vertete qe ishte , sigurisht prehet ne Parajse!....” Lufta e ashper klasore dhe e pa meshire qe filloje ti behej familjes DILO,i hapi rruge tragjedise abai u vdes, tre vllezer ne azil te detyruar politik, qe s’dihej fare ne qene gjalle apo jo, ( u qe ndaluar kategorikisht korespodenca me familjen), Nena lengonte e semure ne shtrat , jo nga pleqeria , por nga ky tmerr i pashembellt qe e rrethonte. Pse valle gjithe ky tmerr i ushtruar nga terroristet e kuq pushtetmbajtes karshi kesaj familje intelektuale? Sepse pjestaret e saj qene vetem Shqiptare , e ne dem te Shqiperise nuk pranonin asnje kompromis. Edhe pse gjithe familja u vu nen mbikqyrjen dhe kontrollin e vazhdueshem te Sigurimit te tmerrshem Shqiptar, prapeseprape ngeli e pa tundur ne idealet e saj, ngeli shkemb ne Zagorien patriotike, ku diktatori deshi ta ngjyrose ne te kuqe , e ku “konet” deshen te komandonin me zerin e tyre te neveritshem. C’fare ironi e hidhur e fatit! E gjakosi Zagorien , por te kuqe e fole konesh nuk e beri dot. Ajo krahine esht’ vendi i luaneve dhe shqiponjave, esht’ vendi i pishtareve te Liris’ ,i trimave te penes e te pushkes. Kudo tmerr, gjeme..., por dhe kurajo e shprese. Viktoria , e raskapitur , nuk u ndahej vllezerve te saj , sa ne Maliq, Kalane e Gjirokastres, Spac apo Reps te Mirdites. Dhe vllezerit pergjeroheshin per te, e thoshnin “nje Viktori e vetme , vlen me teper se gjithe ne...” Jo me teper se 25-se vjece ka qene , kur para popullit e keshillit pedagogjik ka deklaruar:”Shkolla nuk do te kishte lartesine e saj, ne rast se nuk do te kishte si princip kryesor qe te zhvillonte dhe shpirtin e femijes , qe esht’ me e vlereshme nga te gjitha...” E si mund te mos e donin mesuese Viton , kur Ajo i konsideronte ata “e ardhmja e kombit, burim lumturie, shkopi i arte , i florinjte ne kohen e pleqerise per prinderit...” Vdekja e saj e pa pritur , kur s’qe as 60-te vjece, vetem pasoje e vuajtjeve barbare qe provoi e hoqi mbi kurriz , tronditi jo vetem familjaret , por dhe gjithe ata qe e njohen , jetuan e punuan me te, muaren edukate dhe mesime prej saj. Fjala e saj qe melhem per kedo se vuajtjen e tjetrit e bente prone te saj, e te ndihmonte me cka te mundej . Ndaj per te s'ngeli sy pa u perlotur, kur trupin e saj e percollen nga Fieri per Sheper. Sy te perlotur kolegesh, ish nxenesish, intelektualesh..., sy te perlotur te popullit shqiptar. Varri ju hap nga vete nipret e saj dhe u percoll ne banesen e fundit mbajtur mbi supe nga pjestaret e familjes DILO. Inkuzioni komunist i kishte hequr te drejten popullit te Zagories te kryente ritet tradicionale per familjen DILO. Megjithate , ne poezine “Dil Dede e prit femijte”, nga jonet e ajrit ne Zagorie esht’ mbledhe ky dedikim per Viktorine: “ Djemte mbi supet e tyre/ Nuse bien Viktorine/ Dora Distra edhe Shote/ Iku pa thene lamtumire. “ “Te vdekurit flasin me gjuhen e epigrameve”-Epigrami i shkruar per Viktori ILIA Dilo esht’ ky:”Embleme mbi piedestal dliresie/ Nene , moter, mesuese per ne je/ E skalitur si asnje tjeter / N e mendjen e njeresve qe prapa le. Me transformimet demokratike qe ndodhen ne Shqiperi, , esht firmosur dekoromi “Mesuese e Merituar” me motivacion:”Me personalitetin e saj te larte moral, pedagogjik, metodik e shkencor ka mbetur ne kujtese si shembull i ndritur i mesuesit te talentuar e te respektuar”. Ky esht fillimi i shkundjes se pluhurit te harreses. Mendimi intelektual dhe popullor shprehet me fjale te vendosura per te:”Viktoria nuk ka nevoje per levdata , arsimi yne kombetar dhe ne kemi nevoje per njerez si ajo”.

[hoshteva]

EDUARD BRENDA MUNDESIVE MA PERKTHE KETE FRAGMENT PER SOTIR DILOGJIKEN
PERSHENDETJE ARQILEA

+Very Rev Sotir Dilogjika (1900-1990) was born in Hoshteva, Albania
near Permeti and arrived in the U.S. in the late 1930s. An accomplished
artist, he was noted for mastery of byzantine chant and exceptional
skill
in his mastery of both Albanian and English in his sermons. From the
time
of his ordination in 1953, he served the parish of SS Peter and Paul in
Rochester, NY where he also had painted the icons of the santuary. From
1963 until 1972 he served as Dean of our Cathedral in Boston and
presided
at the funeral of Archbishop Fan Noli in 1965, serving as acting bishop
for a time. He then served as pastor at St Mary's in Worcester until
1981. Thereafter, he returned to Albania with his wife, Prifteresha
Agathia Mboke an exceptional woman who had won the hearts of our
parishioners. Whenthe churches of Albania began to open again in late
1989, his counsel was sught and he delivered several radio and TV
interviews in the homeland, recalling his memories of Archbishop Noli.

All three clergymen, Bishop Stephen, Father Ellis and Father
Dilogjika each applied their own skills and gifts in the context of
their
pastorates. Those were times of ups and downs, of many controversies
and
struggles. Their oversight covered the post World War II period, with
a
new generation's focus on education, business and accomplishment among
our member families. Our community moved from that of an immigrant mind
set to one of a thoroughly American ambience, while still retaining a
love for its heritage. Many of our senior parishioners of today will
recall their first youthful experiences during the years served by
these
three clergymen. It is fitting that we remember them on the Mid-Lenten
Sunday of the Veneration of the Holy Cross, 2005.

May their Memory ever be eternal. I perjetshem qofte kujtimi tyre.