Konflikti Berisha-Topi dhe rreziku i degradimit të shtetit

[vagabondo_nyc]

Nga Mero Baze

Mal Berisha është një ish-diplomat karriere, i cili nuk është kushëri me Sali Berishën. Si gjithë Berishët, i bashkon mbiemri. Por ai ka qenë një bashkëpunëtor dhe mik i afërt i kryeministrit, sidomos në kohën që ky i fundit ishte në opozitë. Ka qenë diplomat në Turqi deri në vitin 1997 dhe pas një periudhe qëndrimi në SHBA, prej vitit 2000 ka punuar si nëpunës i OKB në Prishtinë, ku vazhdon të punojë dhe sot. Më 12 shkurt të këtij viti, Komisioni i Jashtëm i Kuvendit të Shqipërisë e miratoi kandidaturën e tij për ambasador të Shqipërisë në Gjermani. Pas tij, madje disa muaj pas tij, ky komision ka miratuar dhe dy-tri kandidatura të tjera, si atë të Tonin Becit, Arben Çejkut për Maqedoni, Aleksandër Kovaçit për Slloveni etj. Presidenti Topi i ka dekretuar këta të fundit, edhe pse janë miratuar muaj më pas nga Kuvendi. Mal Berishën nuk e ka miratuar. Një arsye e besueshme është se e konsideron kushëri të Sali Berishës ose njeri të tij dhe nuk e firmos. Mund të ketë dhe arsye të tjera. Mund të jetë ndonjë prapaskenë e Lulëzim Bashës, nga ato meskinitetet e tij klasike, mund të jetë ndonjë pazar i tij brenda ministrisë dhe me personalitetin e dyfishtë që ka mund t’i thotë Berishës që është kandidatura e duhur dhe Bamir Topit t’i thotë “mos e firmos, se është njeri i Berishës.” Por, cilado qoftë arsyeja kryesore, fakti është shumë dëshpërues. Jo për Mal Berishën. Unë e njoh Mal Berishën dhe e them pa frikë se i bën nder Shqipërisë të jetë ambasador, se është një njeri i përkushtuar seriozisht ndaj vendit të vet dhe detyrës. Madje, me aq sa e njoh, kam frikë se është më mirë aty ku është në punë, në OKB, jo vetëm pse ka një rrogë më të lartë, por se do të ketë dhe më pak telashe, qoftë dhe për shkakun se do të ketë të bëjë me një administratë të Ministrisë së Jashtme, e cila ta nxin jetën si diplomat. Po t’i shtosh kësaj dhe keqkatandisjen që i ka bërë kësaj ministrie Lulëzim Basha, është për t’u gëzuar që Bamir Topi nuk e ka dekretuar.

Por, problemin nuk e kam te fati i Mal Berishës, por te fati i shtetit shqiptar. Konflikti i qartë dhe i ashpër mes presidentit, Bamir Topi dhe kryeministrit, Sali Berisha, tashmë rrezikon të bllokojë çdo qelizë të funksionimit normal të shtetit, pasi çdo njeri do të kalojë në sitë, duke u verifikuar, nëse është me Berishën ose me Topin. Nëse veprohet me këtë frymë, shumë institucione të shtetit shqiptar, që kërkojnë një pëlqim dypalësh prej kryeministrit dhe presidentit, do të bllokohen. Me këtë logjikë mund të bllokohet emërimi i diplomatëve, i zyrtarëve të lartë, i krerëve të institucioneve të sigurisë kombëtare si SHISH etj. Nëse ky rivalitet kthehet në betejë për ngastra në shtet, atëherë shteti merr fund. Rasti i mosfirmosjes së dekretit për emërimin e një ambasadori vetëm pse ka mbiemrin Berisha, lë shije të hidhur. Mund të mos jetë kjo arsyeja reale. Mundet që zoti Topi të ketë indikacione të tjera negative kundër tij nga ministri i Jashtëm për shkak të meskiniteteve të tij, por perceptimi publik është se ai e bllokon emërimin e këtij diplomati vetëm për shkak të mbiemrit. Kjo është e rëndë. Është e rëndë, pasi të tjerë që janë emëruar dhe dekretuar prej tij, janë shumë herë më të afërt politikisht dhe “ushtarakisht” me Berishën, por mund t’i kenë paraqitur për shkak të anonimitetit të tyre të njëjtën devotshmëri dhe zotit Topi. Ata nuk e kanë mbiemrin Berisha dhe e kanë hedhur lumin. Por kjo është një kambanë alarmi për shtetin shqiptar. Madje, për shkak të mbiemrit, dhe sikur të ishte nip i Sali Berishës, ky duhet të dekretohej për të mos e personalizuar rivalitetin mes dy institucioneve në emra konkretë. Ky është një lajm i keq për të ardhmen e institucioneve dhe degradimin e shtetit. Rruga sesi emërohet një ambasador, një gjykatës i lartë, një prokuror apo një kryetar agjencie, është e përshkruar në ligj dhe jo në kanun. Hakmarrja nuk është kod legjitim në politikën shqiptare, edhe pse vepron dhe vret çdo ditë shpresat e shqiptarëve për një shtet modern. Hakmarrja e Sali Berishës ndaj kundërshtarëve nuk duhet të pasohet nga gjeste analoge prej presidentit apo dhe kundërshtarëve të tjerë të tij. Le t’i ngelet Berishës hakmarrja si identitet politik. Opozita më e mirë ndaj Berishës është të mos bësh betejë me rregullat e luftës së tij, por t’iu japësh njerëzve shpresë se askush nuk do të të vlerësojë në këtë vend për shkak të mbiemrit apo lidhjeve personale. Ky është i vetmi lajm i mirë që mund të na jap shpresa të bëjmë shtet modern dhe jo politikë tribale.


Tema

[Duaje Siveten]

Konflikti berisha - topi e ka bazen te gerdeci i pergjakur ...

saliu desh tia linte kopilin ne dere topit me shtabin e pergjithshem ...

procesi jashtezakonisht i ngaldalte i marrjes se mediut te pandehur eshte rezultat i inkriminimit te drejtperdrejt te saliut ... per ti bere nje "paralize" te ngadalte mediut ...

11 vjet me pare i bastisi shtepine Safet Zhulalit dhe e detyroi ate te merrte arratine ...

ka nderruar format e metodat, po ai sali maniaku mbetet ... eshte gati ti vere zjarr Shqiperise per te shpetuar veten ...

kerkon te veshe perseri nena e motra me te zeza, sepse paska bere deri tani ...

katil, katran ...

[antikonformisti]

Kush e njeh pak shtetin dhe teoritë mbi shtetin e din se Shqipëria është republik parlamentare. Presidenti në këtë lloj republike ka detyra ceremoniale dhe ekuilibri, Presidenti nuk duhet të jetë burim konflikti. Kur ishte President Meidani kandidatët për në Gjykatën e Lartë kalonin me mbi 100 vota. Arsyja? Sepse konsultohej më parë me grupet parlamentare për enrimet, nuk ishin emrimet në Gjykatën e Lartë show mediatik.