Nje mesuese u kerkon nje here nxenesve te saj te sjellin ne shkolle nje cante te paster plastike dhe nje tes me patate. Ne cdo patate, secili nxenes do te shkruante emrin e nje personi qe i mbante meri dhe do ta fuste ne cante. Pasi te mbaronin, canten do ta mbanin ne shpine kudo qe te shkonin dhe per njezete e kater ore rresht ajo dote ishte miku i tyre i pandare. Te nesermen disa nga nxenesit filluan te ankohen, se canta ishte shume e rende. Kaq deshi mesuesja dhe filloi tu flas per barren qe mbartim perbrenda kur nuk i falim te tjeret. Shpesh ne e shohim faljen si dhurate per te tjeret, por ne te vertete ajo eshte dhurate qe i bejme vetes sone. Te falesh eshte e shenjte, sepse kerkon nje force te brendeshme shume te madhe. Te mos harrojme se "te mbash inat ose meri me dike eshte njesoj sikur te djegesh gjithe shtepine per te hequr qafe nje mi te vetem, apo sikur te pish helm dhe te presesh qe tjetri te vdese".
Krijoni Kontakt