Theosis - qëllimi i vërtetë i jetës njerëzore

[Albo]

Konsekuencat e udhëzimit që nuk të shpie në Theosis

Sot, të rinjtë kërkojnë përjetime. Ata nuk janë të kënaqur me jetën materialistike, as me shoqërinë racionalistike që ne të vjetrit mundohemi t'ua lëmë trashëgimi. Fëmijët tanë, duke qenë ikona të Perëndisë, "të thirrur për tu bërë zotër" kërkojnë diçka përtej formave llogjike, filozofisë materialistike dhe arsimit ateist që ne u ofrojmë. Ata kërkojnë përjetime të jetës së vërtetë, Dhe sigurisht, që nuk mjafton vetëm tu tregojmë me fjalë për Perëndinë. Ata kërkojnë përjetimin e Tij, të dritës së Tij, të Hirit të Tij. Shumë prej tyre kërkojnë më kot të gjejnë diçka jashtë apo përtej logjikës duke u marrë me gjëra të thjeshta sepse nuk e dinë se Kisha i ofron të dyja, edhe aftësinë për t'i ngushëlluar edhe përjetimin për të cilin kanë etje të madhe.

Disa të tjerë bien pas misticizmit Oriental siç është joga, njerëz të tjerë ndjekin okultizmin ose gnosticizmin dhe në fund, fatkeqësisht, disa njerëz ndjekin edhe satanizmin e mirëfilltë.

Edhe në moral ata nuk njohin kufij, sepse morali, kur ndahet nga esenca e tij dhe mohoet qëllimi i tij, që është bashkimi me Perëndinë e shenjtë, katandiset në një moral fare të pakuptimtë.

Atëherë, fenomene tragjike si anarkia dhe terrorizmi bëhen ndodhi të zakonshme, aqsa shumë të rinj jepen pas çdo lloj ekstremizmi dhe dhune kundër njerëzve të tjerë. Thellë përbrenda ata duan të kënaqin një dinamizëm që kanë brenda vetes. Kjo etje e thellë e tyre nuk përmbushet thjeshtë sepse ata nuk patën shansin që të njihen me këtë udhëzim të Theosis.

Shumica e të rinjve, dhe jo vetëm të rinjve, e shpien dëm kohen e çmuar në jetën e tyre si dhe fuqitë që Perëndia u dha me qëllim që të arrinin Theosis, duke kërkuar kënaqësinë dhe adhurimin e mishit. Fatkeqësisht, qëllon shpesh që falë tolerancës së shtetit, këto kthehen në idhujt e tyre bashkëkohorë, në "zotërit" e tyre bashkëkohorë, duke krijuar kështu një korrozion të madh të trupit dhe psiqisë (shpirtit) të tyre.

Disa të tjerë, jetojnë pa kurrfarë qëllimi duke shpënë dëm ditët e tyre në profesione të ndryshme, monotone, të paqëllimta dhe të dëmshme. Disa ndjejnë kënaqësi në të ngarët e makinave në rrugë me shpejtësi skëterë, shpesh me pasoja tragjike që rezultojnë në dëmtim apo vdekje. Kurse disa të rinj të tjerë, pasi shumë eksplorimeve, dorëzohen pa kushte në varësinë demonike të drogës, e keqja e re e madhe e kohës sonë.

Dhe së fundi, ka edhe nga ata njerëz, që pas një jete relativisht të shkurtër të mbushur plot me dështime dhe zhgënjime, në mënyrë të ndërgjegjshme apo të pandërgjegjshme, kërkojnë ti japin një fund rrugëtimit të tyre të kotë e të lodhshëm, duke iu dorëzuar fatkeqësisht formës më ekstreme të dëshpërimit, vetvrasjes.

Jo të gjithë të rinjtë që bëjnë këto gjëra iracionale dhe tragjike janë uliganë. Ata janë të rinj, fëmijë të Perëndisë, edhe fëmijët tanë, të cilët, të zhgënjyer nga jeta materialistike, të kësaj shoqërie-vetëkërkuese të cilën ne ua lëmë trashëgimi, nuk arrijnë të gjejnë atë për të cilën u krijuan, atë të vërtetën, atë të përjetshmen. Ne nuk u dhamë, kështu që ata nuk e njohin. Ata nuk e njohin qëllimin e madh të jetës së njeriut, Theosis. Atëherë, duke mos mundur që të gjejnë paqe në asgjë tjetër, ata i nënshtrohen dëshpërimit format e të cilit i zumë në gojë më lart.

Sot, falë dashurisë vetëmohuese, shumë Barinj të Kishës sonë të shenjtë, peshkopë, priftërinj, etër shpirtërorë, dhe vëllezërit tanë besimtarë të thjeshtë, i përkushtohen përditë udhëzimit të rinisë drejt qëllimit të Theosis. Të gjithë ne u jemi mirënjohës këtyre Barinjve për shërbimin dhe sakrificën e tyre: për këto punët e tyre që kënaqin Perëndinë, me të cilat, me Hirin e Perëndisë, psiqitë (shpirtrat) e atyre për të cilët Krishti vdiq shenjtërohen dhe shpëtohen.

Përunjësisht, Mali i Shenjtë jep ndihmën e vetë në këtë hall të madh të Kishës. Kopshti i Panagjias(Shen Maria) sonë, duke qenë një vend i veçantë me shenjtëri dhe qetësi dedikuar Perëndisë, shijon bekimin e Theosis, jeton kungimin me Perëndinë, dhe ka përjetime të gjalla dhe të forta të Hirit dhe Dritës së Tij, kështu që shumë nga njerëzit tanë, shumica e tyre të rinj, kur bëjnë pelegrinazh në Malin e Shenjtë ose kur mbajnë lidhje më specifike me të, të përfitojnë duke u fuqizuar e rilindur në Krisht. Në këtë mënyrë njerëzit gëzojnë me Perëndinë në jetën e tyre dhe fillojnë e kuptojnë se çfare është Orthodhoksia, çfare është jeta e Krishterë, çfarë është përpjekja shpirtërore, dhe sa gëzim dhe kuptim të madh këto gjëra i japin ekzistencës së tyre. Me këtë dua të them, se ata shijojnë diçka nga kjo dhuratë e madhe e Perëndisë për njeriun, Theosis.

Të gjithë ne, Barinjtë e Kishës, theologët, katekistët, të mos harrojmë këtë udhëzim për në Theosis, me anë të të cilit të rinjtë, me të gjithë ne të përulurit, me anë të Hirit të Perëndisë dhe përjekjeve tona ditore, përpjeket e pendimit dhe mbajtjes së urdhërimeve të Tij të shenjta, të mund të fitojmë mundësinë për të gëzuar këtë bekim të Perëndisë, këtë bashkim me Të, ta gëzojmë sa më shumë në këtë jetë, por edhe të fitojmë lumturinë dhe jetën e bekuar në përjetësi.

Duhet të falenderojmë vazhdimisht Perëndinë e shenjtë për dhuratën e Theosis, që është dhuratë e dashurisë së Tij. Le t'I përgjigjemi dashurisë së Tij me dashurinë tonë për Të. Perëndia do dhe dëshiron që ne të hyjnizohemi. Në fund të fundit, për këtë qëllim Ai u bë njeri dhe vdiq mbi Kryq që Të ndriçojë si diell mes diejve dhe si Zot mes zotërve.

[Albo]

LEGJENDA


Esenca (οὐσία–ousia)

Esenca e Perëndisë dhe energjitë e Tij janë të para-amëshuara dhe të pakrijuara. Esenca e Perëndisë, që është natyra e Tij esenciale, është e paprekshme dhe e panjohur për ne, dhe prandaj ka për të mbetur gjithmonë një mister.

Dallimi midis esencës së Perëndisë dhe energjive të Tij garantojnë panjohshmërinë e plotë të Perëndisë dhe në të njëjtë kohë na jep mundësinë ne që të arrijmë kungimin intim dhe personal me Të me anë të energjive të Tij, sepse këto energji ne mund ti prekim.


Zemra (καρδία–kardia)

Zemra është një fjalë biblike që kuptohet shumë pak në ditët e sotme edhe pse ka një dimension me të vërtetë shumë të thellë. Zemra është vendi ku bashkimi me Perëndinë mund të arrihet: prandaj ka një dimension shpirtëror. Zemra nuk është thjeshtë qendra jonë psikosomatike, pjesa më e thellë dhe më domethënëse e qënies sonë; zemra është edhe "njeriu i brendshëm" prej të cilit energjitë e psiqisë (shpirtit) burojnë.

Ekziston një lidhje midis nousit, psiqisë, zemrës dhe "njeriut të brendshëm".


Blatimi i Shenjtë

Blatimi i Shenjtë ndodh në Altarin e Shenjtë, si pjesë e Liturgjisë së Shenjtë gjatë së cilës elementët Eukaristikë i ofrohen Perëndisë, dhe kthehen në Trupin dhe Gjakun e Tij të Shenjtë.


Pjata e Shenjtë

Pjata e Shenjtë është një pjatë prej metali e vendosur mbi një bazament të fortë. Mbi këtë pjatë vendosim me kujdes copat e bukës, që më vonë do të kthehen në Trupin e Krishtit, në mënyrë që mund ti lëvizim me kujdes tek Tavolina e Shenjtë.


Mbretëria e Perëndisë (Βασιλεία τοῦ Θεοῦ – Basileia tou Theou)

Mbretëria e Perëndisë do të thotë, "Sundimi i Perëndisë" ose gjithashtu edhe "Fuqia Sunduese e Perëndisë". Megjithëse kjo mbretëri është gjithëpërfshirëse dhe kudondodhur, është shpirtërore dhe mbi gjithë kategoritë e gjërave të marra me mend apo të ndjera. Mbretëria e Perëndisë i referohet gjithashtu edhe pjesëmarrjes sonë në jetën hyjnore të Trinisë së Shenjtë, duke e bërë personin e zgjedhur me anë të Hirit në atë që Perëndia është nga natyra. Mbretëria e Perëndisë dhe Mbretëria e Qiellit janë sinonime.

Shën Simeon, Theologu i Ri e përshkruan në këtë mënyrë, "sepse ata që bëhen fëmijë të dritës dhe bij të ditës që po vjen, ata që gjithmonë ecin në dritë, Dita e Perëndisë nuk ka për të ardhur kurrë sepse ata janë tashmë me Perëndinë dhe në Perëndinë."


Logos (Fjala) (Λόγος–Logos)

Fjala greke logos kish një histori të gjatë para se të përdorej nga Shën Joani. Tre kuptimet kryesore të saj janë: "mendoj", "marr me mend", "flas". Si gjithë gjërat racionale, fjala logos në nivelin e vetë më të thellë do të thotë: "kuptimi", "renditja" dhe "përmbajtje e arsyeshme". Me kohën kjo fjalë filloi të identifikohej edhe me "Arsyen Universale" dhe "Arsyen Krijuese".

Shën Joani i kompleton të vërtetat filozofike të grekërve të lashtë duke i lidhur ato me Traditën Judaike të kohës së tij. Kështu që kur Ungjilli i Shën Joanit na thotë: "Në fillim ishtë Logos (Fjala), dhe Logos ishte me Perëndinë, dhe Logos ishte Perëndi. Ai ishte që nga fillimi me Perëndinë. Të gjitha gjërat u bënë prej Tij dhe pa Të asgjë nuk u bë. Në Të ekziston jeta, dhe jeta ishte drita e njerëzve... Dhe Logos u bë mish(trup) dhe banoi mes nesh..." Shën Joani e tregon qartë se Jisu Krishti është Logos. Logos, Personi i Dytë i Trinisë së Shenjtë, njihet gjithashtu edhe si Urtësi, Intelekt dhe Përkujdesje e Perëndisë. Krijesa gjen arsyen, shkakun dhe qëllimin e vetë tek Logos.


Njeriu (ἄνθρωπος–anthropos)

Së bashku me Biblën e Shenjtë, theologjia përdor shpesh fjalën njeri në një kuptim të përgjithshëm si për burrin edhe për gruan, që me fjalë të tjera do të thotë se gjuha eklesiatike (kishtare) është përfshirëse. Njeriu është e vetmia krijesë që u bë në "shembëllimin dhe ngjashmërinë" (Zanafilla 1:26) e Zotit, dhe në këtë mënyrë ishte arritja më madhështore e Perëndisë. Vizioni i Perëndisë për njerëzimin e tejkalon jashtë mase të kuptuarit e limituar tonë, dhe kjo duket pjesërisht edhe në thënien e Krishtit, "Sepse kur ringjallen ata as martohen dhe as nuk jepen në martesë, por janë si engjëjt e Perëndisë në qiell" (Mateu 22:30).


Misteri (μυστήριον–mysterion)

Fjala greke, mister, në fillim fare nënkuptonte "filloj të kuptoj", "sekret", ose "vegim i një sekreti". Krishtërimi e trashëgoi këtë kuptim dhe duke e zgjatur kuptimin e fjalës filloi të kuptohej si "vegim nga Perëndia".
Misteret janë edhe simbole edhe mistere. Për aq kohë sa misteri ngelet i "i mbyluar me vello", ritualet ngelen në nivelin simbolik apo ikonografik; por kur dikush pranon Hirin e Perëndisë dhe ky Hir fillon e vepron në të, atëherë Misteret zbulojnë atë që fshihet pas "vellos" (cf. 2. Korinthianëve 3:16; 4:3). Misteri mban karakteristikën e dyfishtë të dickaje të fshehur dhe të zbuluar, nga një anë përrallë dhe nga ana tjetër vegim.

Kemi shtatë mistere kryesore të ngritura nga vetë Krishti që përfshijnë Rrëfimin, Pagëzimin dhe Eukaristinë (Kungimin) e Shenjtë; por numri i tyre ka mundësi të jetë pa limit sepse brenda Kishës të gjitha gjërat punojnë në një mënyrë të mistershme për të na shfaqur Mbretërinë e Perëndisë.


Nousi (νοῦς–nous)

Nousi është shqisa jonë më e lartë. Eshtë quajtur: "syri i psiqisë (shpirtit)", "syri i zemrës", si dhe "energjia e psiqisë (shpirtit)". Kur pastrohet, nousi qëndron dhe vepron nga brenda zemrës; mund të perceptojë Perëndinë dhe principet shpirtërore që janë bazat e krijesës; është kognitiv, vizionar dhe intuitiv. Metropoliti i Nafpaktos, Hierotheos pati thënë, "Nousi është shemëlltyra e Perëndisë. Ashtu si Perëndia është dritë, edhe nousi vetë reflekton dritën me anë të Hirit të Perëndisë."
Pas rënies së njeriut dhe pas "fragmentimit" të psiqisë (shpirtit), nousi padyshim që do ta identifikojë veten me mendjen, imagjinatën, shqisat, ose vetë trupin - duke humbur kështu vëmendjen nga gjendja e vetë e kulluar dhe patrazuar.


Panagjia (Παναγία–Panagia)

Virgjëresha Mari njihet me shumë emra që janë si përshkrues edhe nderues për të. Një nga më popullorët është edhe Panagjia, që do të thotë fjalë për fjalë "Ajo e Tërë-Shenjta".


Prothesis (πρόθεσις–prothesis)

Prothethis përshkruan si vendin edhe përgatitjen e bukës dhe verës, që do të kthehet në Trupin dhe Gjakun e krishtit. Prothesis gjendet në të majtë të Altarit të Shenjtë, dhe në kishat me ndërtim tradicional gjendet në një si aneks të vogël. Trupi i Krishtit do të thotë e gjithë Kisha, që përfshin trupat engjëllorë, Panagjian, shenjtorët dhe të gjithë besimtarët si ata që janë gjallë edhe ata që janë ndarë nga kjo jetë.


Psiqi (ψυχή–psyche)

Fjala psiqi është fjala më e rëndësishme dhe më pak e kuptuar nga të gjitha fjalët Biblike. Kuptimi Orthodhoks i psiqisë mbetet i unifikuar dhe i pandryshuar. Psiqia është një esenë e kulluar dhe e patrazuar që vë në lëvizje dhe i fal jetë trupit; është natyra jonë e jo-materiale, e krijuar por ama e përjetshme, përbëhet nga aspektet tona kognitive, konative dhe afektive, duke përfshirë si aspektin e ndërgjegjshëm edhe atë të pandërgjegjshëm. Prej këtej nxjerrim konkluzionin natyrshëm se shëndeti psiqik i paraprin shpëtimit.

Në mënyrë që të përfshijmë të gjithë kuptimin e fjalës psiqi ashtu siç kuptohet nga Krishtërimi tradicional, do të na duhet të shkrijmë kuptimin e pesë fjalëve anglisht: "shpirt", "jetë", "frymë", "psiqi" dhe "mendje".

Në Perëndim, fjala shpirt është kthyer në një fjalë pa taban dhe në një term të mjegullt: psiqia, fjala origjinale biblike korresponduese e fjalës shpirt, është grupuar tashmë me dy fusha të ndryshme konceptuale. Fjalët "shpirt", "jetë" dhe "frymë" përbëjnë një fushë. Fjalët "psiqi" (si në shembullin e psikologjisë moderne) dhe "mendje" përbëjnë fushën tjetër. Falë këtyre grupimeve të ndara, ka pak ose aspak lidhje midis shëndetit "psiqik" dhe principit jetëdhënës të përjetshëm që njihet si "shpirt".

Kjo zhvendosje shërben si një tregues i sëmundjes së thellë shpirtërore në njeriun Perëndimor.


Pendimi (μετάνοια–metanoia)

Pendimi do të thotë: një ndryshim i zemrës, një ndryshim i mendjes - kuptimi i mirëfilltë është një ndryshim i nousit (p.sh meta-nousi). Pendimi është më shumë se sa keqardhje apo ndjenja e zënies në faj; pendimi kërkon një ndryshim themelor të jetës.

Krishti na thotë se rruga për t'iu afruar Mbretërisë së Perëndisë është pendimi. Një përkthim më i saktë i Mateut 4:17 është "Vazhdoni të pendoheni se Mbretëria është afër", me fjalë të tjera, mos u pendoni vetëm njëherë por vazhdimisht. Na duhet që të ridrejtojmë vetet tona derisa të arrijmë objektivin e jetës - bashkimin me Perëndinë - prandaj pendimi është një mister.

Pendimi nuk është legalistik; p.sh nëse një ndëshkim jepet gjatë rrëfimit nga rrëfyesi shpirtëror, kjo bëhet thjeshtë për arsye shëruese, qëllimi i vetëm i së cilës është të pastrojë nousin dhe zemrën nga mëkati.


Mëkati (ἁμαρτία–hamartia)

Në Krishtërim, hamartia do të thotë "largim nga Perëndia", ose më saktë "dikush dështon të arrijë destimin e vetë", dhe po ashtu folja harmartanein do të thotë "të mos arrish destinimin tënd" - kuptimi origjinal i fjalës ishte "të mos godasësh në shenjë". Më vonë këto fjalë u përkthyen si "mëkat" dhe "të mëkatosh".

Objektiv kryesor i jetës njerëzore është bashkimi me Perëndinë; që do të thotë se çdo veprim apo çdo mendim që na largon nga Perëndia është mëkat. Siç na thotë Shën Pavli, "Thumbi i vdekjes është mëkati" (1 Korinthianëve 16:56); mëkati nuk ka një dimension legalistik, është thjeshtë një largim nga Jeta.


Theolog (θεολόγος–theologos)

Theologjia merret me Perëndinë, pjesmarrjen tonë në Të, dhe me bazat e realitetit hyjnor që trashëgohen në krijim. Eshtë shumë më tepër se sa një ligjërim intelektual e skolastik mbi Perëndinë dhe as nuk fitohet nëpërmjet studimeve akademike.

Një theolog i vërtetë është dikush që ka arritur një kungim intim me Perëndinë dhe arrin të perceptojë botën shpirtërore. Po citojmë Evagrius "Nëse je një theolog, do të lutesh me të vërtetë; dhe nëse lutesh me të vërtetë, ti je një theolog." ndërsa Shën Maksim Rrëfimtari dhe Shën Grigor Palamasi na thonë: "Devocioni ynë nuk duket tek fjalët por në realitete."


Theosis (θέωσις–Theosis)

Theosis fjalë për fjalë do të thotë të bëheni zotër me anë të Hirit. Fjalët biblike që janë sinonime ose përshkruajnë Theosis janë: adoptim, shpengim, trashëgim, lavdërim, shenjtëri dhe perfeksion. Theosis është marrja e Shpirtit të Shenjtë, dhe me anë të Hirit njeriu bëhet pjesëtar në Mbretërinë e Perëndisë. Theosis është një akt i dashurisë së pafund dhe të pakrijuar të Perëndisë. Fillon këtu në kohë dhe në hapësirë, por nuk është statik apo i plotë, dhe është një progres që nuk ka fund dhe që nuk pushon gjatë gjithë përjetësisë.


Theotokos (Θεοτόκος–Theotokos)

Titulli Theotokos që i është dhënë Shën Marisë do të thotë "Nëna e Zotit"; përkthimi i mirëfilltë i kësaj fjale është "Lindëse e Zotit". Ky titull u afirmua nga Sinodi i Tretë Ekumenik (viti 431 Pas Vdekjes së Krishtit) i cili deklaroi se Krishti ishte me të vërtetë dhe plotësisht Zot që para mishërimit të Tij.

Libri “THEOSIS THE TRUE PURPOSE OF HUMAN LIFE” nga ARQIMANDRITI GJERGJ U PRINTUA NE MUAJIN SHTATOR 2006 nga "MELISSA" EDITIONS, ASPROBALTA 570 21, TEL. 23970 23313 NE 3000 KOPJE SI NJE PUBLIKIM I MANASTIRIT TE SHEN GRIGORIT NE MALIN E SHENJTE.
ISBN: 960-7553-26-8

Përktheu nga anglishtja, Ilirjan Papa. Ky liber eshte perkthyer ne disa gjuhe te botes, te cilat i gjeni tek adresa: http://www.orthodoxinfo.com/general/theosis.aspx

[dardajan]

Çështja e destinimit të jetëve tona është shumë serioze sepse përbën çështjen më të rëndësishme për njeriun: për cilin qëllim kemi ardhur mbi tokë? Nëse njeriu mban një qëndrim të drejtë mbi këtë çështje; nëse arrin të gjejë destinimin e vërtetë të tij; atëherë ai do të mund të jetë në gjendje të gjejë këndvështrimin e duhur në raport me çështje të veçanta që hasim në jetën e përditshme; në raport me njerëzit e tjerë; në shkollë, profesion, martesë dhe në lindjen dhe rritjen e fëmijve. Nëse nuk arrin të adresojë siç duhet ketë çeshtje jetike, njeriu ateherë ka për të dështuar në qëllimet e veçanta të jetës, pasi çfarë kuptimi mund të ketë një çështje e veçantë e jetës kur vetë jeta si e tërë nuk ka një kuptim?

Kjo qe shkruhet ketu eshte e vertete , edhe une kam arritur ne te njejtin perfundim por pa lexuar asnje liber fetar mendim qe e kam shprehur edhe ketu ne forum diku ne nje postim.

[Albo]

Kjo qe shkruhet ketu eshte e vertete , edhe une kam arritur ne te njejtin perfundim por pa lexuar asnje liber fetar mendim qe e kam shprehur edhe ketu ne forum diku ne nje postim.

Po te behesh me Hir qe vjen nga lart bir i Perendise, te ka shkuar mendja?

Lexoje te plote artikullin qe te mesosh se si mund te behesh i tille.

Albo

[Alpha_Virginis]

Te falenderoj Albo per kete perkthim. E kam printuar te gjithin. Eshte kenaqesi ta lexosh.

[dardajan]

Po te behesh me Hir qe vjen nga lart bir i Perendise, te ka shkuar mendja?

Lexoje te plote artikullin qe te mesosh se si mund te behesh i tille.

Albo

Pergjigja juaj nuk ka lidhje me citimin tim, ajo qe une kam cituar flet per qellimin e jetes dhe jo per menyren si te behesh bir i perendise.

Une lexova ate postim dhe jam dakort me llogjiken e atij postimi por po e them qe edhe une kam arritur ne te njejten llogjike te trajtimit te qellimit te jetes e mbasi e kam gjetur edhe qellimin tim te jetes duke hapur me te vertet te gjitha rruget per realizimin e tij. Por e them perseri qe njeriu mund te arrije edhe vete ne te njejtat perfundime pa i marre ato te gatshme ne nje liber tjeter ,, sigurisht pastaj ajo mvaret nga aftesia intelektuale e individit ose nga kapaciteti intelktual i tij ne ate moment per ate problem, qe eshte dicka relative sepse i njejti individ qe nuk arrin sot ne kete konkluzion duke u rritur e studiuar mund te arrije mbas nje 1 muaji viti apo me shume ne te njejtin perfundim por mund edhe te mos arrije kurre. Te lexosh teorikisht se c'far eshte qellimi i jetes nuk eshte njesoj sikur ta zbulosh ate brenda teje.Vetem kur te kutosh me te vertet qellimin tend ne jete nuk do keshe asnje pengese per ta realizuar ate, sepse ajo percakton piken kur inteligjenca jote e brendshme (organike) njehsohet me inteligjencen jo organike pra ate ( te fituar nga librat ).
Mbasi ke percaktuar qarte qellimin e ke shume te lehte per te caktuar etapet kohore dhe mundesite financiare dhe intelektuale per realizimin e tij qe shpesh duhen edhe vitet te tera jete.
Keto jane te shkruara ne ate postim teorikisht, kurse une i kam provuar realisht prandaj dhe e besoj pasi gjej vetveten ne ate pershkrim.

Por shpesh ky qellim kuptohet gabimisht nga shum individ qe mendojne se kane gjetur qellimin dhe veprojne per realizimin e tij sic jane fondamentalistet ,setat e ndryshme satanike,etj ne fusha te ndryshme te jetes.
Dhe fajtor per kete nuk eshte individi por informacioni qe ai ka marre , nje informazion apo burim i gabuar con ne qellim te gabuar dhe mekanizmi per realizimin e tij eshte i njejte sikurse qellimi te ishte i drejte.

Pak a shume ky ishte qellimi i atij citimi bere nga mua, nuk di ,nese kam qene shume i qarte.

[Albo]

Te falenderoj Albo per kete perkthim. E kam printuar te gjithin. Eshte kenaqesi ta lexosh.

Mund te lexosh edhe keto dy shkrime qe kompletojne ate me lart:

Shën Justini: Misioni i brendshëm i Kishës sonë
http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=39900

Drejt një jete shpirtërore të frutshme
http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=42559