Triumfi i se Vertetes

[_Mersin_]

Në emër të All-llahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshiruesit!

TRIUMFI I TË VËRTETËS

http://mjekesia-profetike.com/forum/...?p=472#post472

Rahmetullah el-Hindi
Botuar nga: Logos-A
Të gjitha të drejtat e këtij libri i takojnë botuesit

Permbajtja

NJOHJE ME AUTORIN E LIBRIT
FJALA E PËRKTHYESIT
UMMETI I MADH DHE MUHAMMEDI ALEJHIS SELAM
A EKZISTON EMRI AHMED NË BIBËL?
PARALAJMËRIMI I BIRIT TË ZOTIT
VËSHTRIM I HOLLËSISHËM I PARALAJMËRIMEVE TË BIBLËS PËR MUHAMMEDIN ALEJHIS-SELAM

HYRJA E AUTORIT
PARATHËNIE

KREU I
SQARIMI I LIBRAVE TË TEURATIT (DHJATËS SË VJETËR) DHE TË INXHILIT (DHJATËS SË RE)

PJESA E PARË
SQARIMI I EMRAVE DHE I NUMËRIMIT TË TYRE

PJESA E DYTË

PJESA E TRETË
SQARIMI SE ATA LIBRA JANË PËRPLOT KONTRADIKTA DHE GABIME

KAPTINA E PARË
SQARIMI I KONTRADIKTAVE

KAPTINA E DYTË

PJESA E KATËRT
SQARIMI SE ITHTARËT E LIBRIT NUK MUND TË PRETENDOJNË SE ÇDO LIBËR I TEURATIT DHE INXHILIT U SHKRUA ME INSPIRIM

KREU II
VËRTETIMI I DEVIJIMIT

QËLLIMI I PARË
VËRTETIMI I DEVIJIMIT VERBAL ME ZËVENDËSIM

QËLLIMI I DYTË
VËRTETIMI I DEVIJIMIT VERBAL ME SHTIM

QËLLIMI I TRETË
VËRTETIMI I DEVIJIMIT VERBAL ME MANGËSIRA

KREU III
VËRTETIMI I ANULIMIT

KREU IV
ZHVLEFTËSIMI I TRINISË

PARATHËNIA
PJESA E PARË
ZHVLEFTËSIMI I TRINISË ME ARGUMENTE LOGJIKE

PJESA E DYTË
ZHVLEFTËSIMI I TRINISË ME THËNIET E JEZUSIT

PJESA E TRETË
ZHVLEFTËSIMI I ARGUMENTEVE TË IMITUARA NË HYJNINË E ISAUT ALEJHIS-SELAM

KREU V
VËRTETIMI SE KUR’ANI ËSHTË FJALË E ZOTIT, MREKULLI DHE MËNJANIM I DYSHIMEVE TË PRIFTËRINJVE DHE STUDIMI RRETH VËRTETËSISË SË THËNIEVE TË MUHAMMEDIT ALEJHIS-SELAM TË TRANSMETUARA NË LIBRAT AUTENTIKË (KUTUBUS-SITTE)

PJESA E PARË

PJESA E DYTË
MËNJANIMI I DYSHIMEVE TË PRIFTËRINJVE NË KUR’ANIN FAMËLART

PJESA E TRETË
ARGUMENTIMI I VËRTETËSISË SË HADITHEVE TË TRANSMETUARA NË LIBRAT AUTENTIKË

PJESA E KATËRT
MËNJANIMI I DYSHIMEVE TË PRIFTËRINJVE RRETH HADITHEVE TË MUHAMMEDIT ALEJHIS-SELAM

KREU VI
VËRTETIMI I SHPALLJES SË MUHAMMEDIT ALEJHIS-SELAM DHE MËNJANIMI I SHPIFJEVE TË PRIFTËRINJVE
PJESA E PARË
VËRTETIMI I SHPALLJES SË MUHAMMEDIT ALEJHIS-SELAM
PARALAJMËRIMI I PARË:
PARALAJMËRIMI I DYTË:
PARALAJMËRIMI I TRETË:
PARALAJMËRIMI I KATËRT:
PARALAJMËRIMI I PESTË:
PJESA E DYTË
MËNJANIMI I SHPIFJEVE


“O ithtarë të Librit (të Teuratit dhe Inxhilit), ejani (të bashkohemi) në një fjalë që është e njëjtë (e drejtë) mes nesh dhe mes jush; të mos adhurojmë askë pos All-llahut, të mos i bëjmë Atij askënd shok, të mos konsiderojmë njëri-tjetrin zotër pos All-llahut! Nëse ata refuzojnë, ju thuani: “Dëshmoni pra, se ne jemi muslimanë (besuam në një Zot dhe plotësisht iu dorëzuam Atij)!” (Ali Imran: 64)

[_Mersin_]

FJALA E PËRKTHYESIT

“Thuaju (Muhammed): “O ithtarë të Librit (të Teuratit dhe Inxhilit), ejani (të bashkohemi) në një fjalë që është e njëjtë (e drejtë) mes nesh dhe mes jush; të mos adhurojmë askë pos All-llahut, të mos i bëjmë Atij askënd shok, të mos e konsiderojmë njëri-tjetrin zotër pos All-llahut! Nëse ata refuzojnë, ju thuani: “Dëshmoni pra, se ne jemi muslimanë (besuam në një Zot dhe plotësisht iu dorëzuam Atij)! (Ali Imran:64)

“Ibrahimi nuk ishte as hebre (çifut) e as krishter, por ishte musliman (i dorëzuar ndaj Zotit) i pastër, dhe nuk ishte prej politeistëve” (Ali Imran:67).

“E kush kërkon fe tjetër përveç Fesë Islame, atij kurrsesi nuk i pranohet ajo (te Zoti), dhe ai në botën tjetër është nga të shkatërruarit” (Ali Imran:85).

“Edhe nga ithtarët e Librit (Teuratit dhe Inxhilit) ka të tillë (Muhammed) që besojnë All-llahun, besojnë atë që u është shpallur juve dhe besojnë atë që u është shpallur atyre, janë të bindur ndaj All-llahut, ajetet e All-llahut nuk i shesin me pak sende të kësaj jete. Të tillët kanë shpërblimin e vet te Zoti i tyre, e All-llahu është llogaritës i shpejtë” (Ali Imran:199).

“Për Atë që në dorën e Tij është jeta ime! Nëse dëgjon për mua dikush prej këtij ummeti: qoftë ai hebre apo krishter, vdes dhe nuk beson në atë që më është shpallur, do të jetë banor i xhehennemit (ferrit)”. (Muhammedi alejhis-selam).

“Mos u besoni ithtarëve të Librit e as mos i përgënjeshtroni, por thuani: ne i besuam All-llahut dhe asaj që na u shpall neve, si dhe asaj që iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Is'hakut, Jakubit dhe pasardhësve të tyre (që ishin të ndarë në dymbëdhjetë fise), dhe besojmë në atë që iu dha Musaut, Isaut dhe atë që iu dha të dërguarve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë dallim në asnjërin prej tyre dhe ne vetëm Atij i jemi dorëzuar (muslimanët)” (Muhammedi alejhis-selam).

Lexues i dashur! All-llahu në Kur’anin famëlart i kushtoi kujdes të veçantë çështjes së hebrenjve dhe të krishterëve, meqë si Musau ashtu edhe Isau alejhis-selam ishin të dërguar të zgjedhur të All-llahut dhe që të dy posedonin Libër të shpallur nga All-llahu. Të dy këta të dërguar i thirrnin njerëzit në atë që thirrën të gjithë vëllezërit e tyre prej Ademit e deri te Muhammedi alejhis-selam:
“askush tjetër të mos adhurohet përveç Zotit”. Hebraizmi dhe Krishterimi patën ndikim të mëdh në jetën e përditshme, por pas devijimit të tyre, të dyja këto fe, me burim të përbashkët, pretendonin se janë në rrugë të vërtetë.

Prandaj, All-llahu dërgoi të Dërguarin e Tij të fundit, Muhammedin alejhis-selam, të
paralajmëruar në Teurat dhe Inxhil. Natyrisht, Bibla e sotme nuk prezenton Teuratin dhe Inxhilin që iu zbritën Musaut dhe Isaut alejhis-selam, kurse argumentet për këtë janë të shumta, por mjaftojnë argumentet e qarta që janë cekur në këtë libër.

Mirëpo, edhe pse në Bibël kanë ndodhur devijime të mëdha, prapëseprapë në të ekzistojnë tekste që përputhen me citatet e Kur’anit. Kjo është një urtësi e All-llahut dhe argument i gjallë për çdo hebre apo të krishter që sinqerisht i beson dhe i frikohet Zotit. Gjithashtu me këtë All-llahu ka dashur që paralajmërimet e cekura në të të mbesin deri në ditët tona, që të jenë dritë flakëruese
për ata që sinqerisht e duan Zotin dhe dëshirojnë të jenë nën hijen e Tij.

Lexues i dashur! Autori në këtë libër ka prezentuar burimet themelore të Hebraizmit dhe Krishterimit, e nuk është bazuar në burime jo të rëndësishme apo të dorës së dytë, sikur e kanë shprehi të veprojnë të krishterët, hebrenjtë apo ateistët kur e sulmojnë Islamin. Assesi bota krishtere, sot nuk e prezenton Krishterimin, prandaj nuk është e logjikshme të merren si shembull
të fesë krishtere ata që fare nuk praktikojnë mësimet e saj, e të tillë ka shumë. Prandaj për të qenë besimtar i mirë nuk mjafton të keshë vetëm qëllim të përcaktuar, kurse në anën tjetër të bësh vepra që janë në kundërshtim me mësimet e fesë. Kjo është thënie të cilën hebrenjtë e shpikën duke thënë: Qëllimi arsyeton metodën (bëhet fjalë për kryerjen e veprave). Gjithashtu ne muslimanët nuk mund të jemi muslimanë të vërtetë përderisa nuk praktikojmë ligjet e Zotit, që janë ligje të plota, universale dhe të drejta, meqë ato janë nga Ai që vetë e krijoi njeriun.

Përskaj gjithë devijimeve që janë bërë në Bibël, argumentet më të mëdha se bota hebreje dhe krishtere kanë humbur DRITËN e ZOTIT, janë veprat rrëqethëse që ata i bënë gjatë shekujve dhe i bëjnë edhe sot, me përjashtim të një pakice që kur dëgjojnë ajetet e All-llahut, nga sytë u rrjedhin lotë. Mjafton t’i shpalojmë faqet e historisë dhe të tmerrohemi nga smira dhe armiqësia që treguan ndaj të vërtetës, e veçanërisht hebrenjtë. Kur Perëndimi e hodhi pas shpine fenë, u bë inicuesi më i madh i cionizmit dhe masonizmit, prandaj edhe nuk është habi që veprat e tilla u bënë nga bashkëpunëtorët e atyre që mbytën të dërguar dhe besimtarë të shumtë. Mandej ata Merjemenë e pastër e quajtën lavire, po ç'është edhe më keq, pretenduan se e mbytën Isaun alejhis-selam dhe trilluan arsye të ndryshme për kinse vrasjen e tij (thanë se ai u vra për shkak të mëkateve të njerëzimit etj.). Ne pyesim: si është e mundur të bashkëpunohet me një popull që pretendon gjëra të tilla dhe thotë se është popull i zgjedhur, kurse të gjithë popujt tjerë janë gomarë që t’u shërbejnë atyre?! Popull i cili çdokund ndez fitilin e barutit dhe haptazi është përbetuar për të keqen.

Palestina, Kosova, Bosnja dhe Hercegovina, Kashmiri, Republikat Islame në Rusi dhe shumë vende të tjera, janë prova të gjalla për atë që pretendojmë. Madje edhe vetë Perëndimi i zhytur në një skëterrë të materializmit, të epsheve dhe skizofrenisë, është shembulli më i mirë. Ata kërkojnë një rrugë shpëtimtare, por në të njëjtën kohë mbyllin sytë para të vërtetës; sepse ata dëshirojnë shpëtimtarin që do të ishte nëpunës i dëshirave të tyre. Prandaj ata nuk dëshirojnë rrugën e Zotit!
O Zot! Sa larg janë ata prej fjalës së Isaut alejhis-selam: “Atij që të bie shuplakë në faqen e djathtë, ktheja edhe të majtën; Atij që të nxjerr në gjyq për ta marrë këmishën, jepja edhe xhaketën.” (Mateu, 5:40-41).

Prandaj, meqë puna qëndron kështu, ftoj çdo njeri që sinqerisht t’i kthehet Rrugës së Lartë dhe të Vërtetë, e cila realizon lumturinë e të dy botëve dhe me këtë të arrijë qëllimin final të kësaj bote:

“Exhinet (demonët) dhe njerëzit nuk i krijova për tjetër, përveç të Më adhurojnë (d.m.th. të më njohin si Krijues i tyre)” (Edh-Dharijat:56).

Falënderimi dhe lavdërimi i qoftë Zotit, Krijuesit të çdo gjëje, dhe paqja e Zotit qoftë mbi të dërguarin Muhammedin alejhis-selam, të dërguar si mëshirë për gjithë njerëzimin, familjen e tij të pastër dhe mbi të gjithë ata që iu përmbajtën dhe i përmbahen rrugës së tij.

Osman Abazi